Intussen werd de IJzerbedevaart naar de geschiedenisboeken verwezen. Sinds het IJzerbedevaartcomité zijn werking “verruimde”, zelfs probeerde de Vlaamse Leeuwenvlag van de toren te verwijderen, blijven Vlaams-nationalisten op hun honger zitten. Onze “Toren” vervelde tot “het Museum aan de IJzer”. De uitgestoken hand van het IJzerwakebestuur wordt telkens hooghartig geweigerd… logisch, vermits “godsvrede” vervangen werd door “nuance en verdraagzaamheid”.
Categorie archieven: taal
Om te koesteren
Kijk de zon staat aan de hemel
Dit is het einde van de nacht
Ik was verdwaald in het donker
Ik vond mijn weg terug op de tast
Vroeger was ik rijk aan woorden
Ik ben verstild, ik ben veranderd
Maar mijn stem, mijn stem bleef branden
Dit is het vuur, jij mag je warmen
Hoor de taal van mijn hart
Hoor de taal van mijn hart
Ook al klink ik soms gebroken
Gebroken en verward
Het is de taal van mijn hart
Ik heb mijn spiegelbeeld zien vallen
Ik lag in stukken op de grond
Ik heb mezelf leren kennen
Als een held en als een hond
En er is niet zoveel meer over
Van al mijn tedere geweld
Maar ik ken nu ook mijn slechte kanten
En ik sta dichter bij mezelf
Ik zing de taal van mijn hart
Hoor de taal van mijn hart
Ook al klink ik soms gebroken
Gebroken en verward
Het is de taal van mijn hart
Ik ben te nemen of te laten
Je mag van mij houden
Je mag me ook haten
Ik ben wie ik ben
Dit is mijn wereld
En dit is mijn stem
Ook al klink ik soms gebroken
Gebroken en verward
Dit is de taal van mijn hart
Dit is de taal van mijn hart
Dit is de taal van mijn hart
Hier en aan de overkant…
De Verbeulemansing van Brussel samengevat in een transformatiestraal
Gedachten in gedichten
Taalfierheid
De Disney+ streamingdienst maakt er zich wel heel gemakkelijk vanaf in IJsland. Vanuit de ivoren taaltoren gaat men er gemakkelijkheidshalve snel vanuit dat de rest van de wereld zich wel zal aanpassen. De IJslandse minister van onderwijs pikt het niet dat geen enkele film of show ondertiteld of in het IJslands gesynchroniseerd werd.
Lilja Alfredsdottir, de IJslandse minister van Onderwijs stuurde deze week een klachtbrief naar Bob Chapek, de CEO van The Walt Disney Company. Daarin dringt ze er bij het bedrijf op aan ‘mee te werken aan de inspanningen van het land om zijn taal te behouden’.
…‘We werken er hard aan om onze taal in stand te houden, vooral onder kinderen en jongeren die dagelijks zwaar worden blootgesteld aan andere talen, voornamelijk Engels’, schreef Alfredsdottir in de brief, die ook op sociale media werd gepost. Ze merkte op dat het, vooral voor kinderen, van cruciaal belang is om zo veel mogelijk kennis te hebben van de eigen taal…’
Minister Alfredsdottir zegt dat ze van plan is om ook andere buitenlandse mediabedrijven op het matje te roepen, maar ze weigerde te zeggen of streamingdiensten boetes zouden kunnen krijgen voor het niet toevoegen van ondertitels. Lees meer…
P.S. Naar verluidt zou in het Disney+ aanbod ook het Nederlands begrepen zijn.
“Als Russen iets heel bijzonders willen doen…
… dan gaan ze Nederlands leren”
Dat Russen onze taal willen leren, kunnen leren, in hun eigen land (univ. St. Petersburg) zonder dat ze daar in hun omgeving één woord Nederlands horen, is toch wel opmerkelijk. Wij verbaasden ons reeds hierover tijdens onze Wolgacruise (sep. 2019). Als Russen het kunnen, waarom hebben dan onze zuidelijke landgenoten hiermee zo’n probleem? Onze gids Elena sprak perfect Nederlands en wilde telkens opnieuw meer uitleg over spreekwoorden, zinswendingen en woorden waarvan zij de oorsprong niet kende of de dubbele betekenis niet begreep. (https://taalhelden.org/bericht/nederlands-exotisch)
Kennismaking met de universiteit van St. Petersburg:
Dit ter staving van het bovenstaande:
Het belang van onze taal
Hoe meer ‘verrijkers’ we binnenhalen, hoe ‘armer’ onze taal wordt. Hoe meer ‘exoten’ zich hier vestigen, hoe minder kans we maken onze droom – een onafhankelijke republiek Vlaanderen – te kunnen realiseren.
U kent de olifant in de schoolklassen. U volgt misschien de sociale media. Wij ergeren ons mateloos aan het taalgebruik. Niet alleen doorspekt van Amerikaanse uitdrukkingen (… en stilaan ook Arabische schuttingtaal), maar bovendien zonder enige taalkundige kennis – noch qua woordenschat, noch qua spraakkunst. Van jaar tot jaar wordt het taalgebruik armer, wordt de woorden’schat’ eerder een afspiegeling van het geamputeerde taalgebruik der VSA in het gedwongen keurslijf der sociale media. Vandaag nog in de krant een artikel over de juiste schrijfwijze, resp. -keuze, van een ‘d’ of ‘dt’. Vroeger wist dit elke leerling van het derde leerjaar lager onderwijs. Nu vormt dit zelfs een probleem voor universiteitsstudenten. Ze vertrouwen volledig op hun computer die hun tekst automatisch verbetert… of zou moeten verbeteren.
Als wij tijdens een gesprek met onze (klein)kinderen de drang niet kunnen weerstaan, bij een zoveelste ‘right‘, ‘get real‘, ‘in your dreams‘, ‘fluffy‘, ‘cute‘, ‘sure‘, ‘cool‘, ‘shoppen‘… of wat men het ‘f-woord‘ noemt, hen erop te wijzen dat er Nederlandse woorden bestaan die perfect weergeven wat men wil zeggen, dan zijn wij ‘boring‘… bekrompen, betweterig, ouderwets. En we vragen ons dikwijls af of wij hiervoor de taalstrijd gevoerd hebben?
Vanuit Nederland is er geen hulp op komst. Ook zij worden ingepalmd door de veramerikanisering, mondialisering… en bijgevolg het uitwissen van onze cultuur en taal.
“Het promoten van een taal die op wereldniveau toch eerder beperkt is wat betreft het aantal gebruikers, kan immers worden bestempeld als patriottistisch en conservatief.”
schrijft Sarah Schoenmakers, die vervolgens een lans breekt voor VL-NL-samenwerkking, voor meer taalfierheid, zowel hier als aan de overkant:
Over het feit dat Vlaanderen en Nederland een gemeenschappelijke taal bezigen is al veel gezegd en geschreven. Toegegeven, het Nederlands zoals gebruikt in Nederland en Vlaanderen is niet identiek en klinkt niet gelijk, maar desalniettemin kan er niet worden ontkend dat de taal van beide landen dezelfde is. Omwille van deze verenigende factor kan de vraag worden gesteld of België en Nederland niet meer inspanningen kunnen doen om de Nederlandse taal te promoten. Lees verder…
Uit het taalarchief:
Wij zijn van ons melk*
In de Times werd een artikel gepubliceerd met de titel
„Breastfeeding is now chestfeeding: Why are the language police trying to wipe out women?„
De letterlijke Nederlandse vertaling is moeilijk vermits wij geen verschil maken tussen een vrouwenborst en een mannenborst. Taalkundig dan, hoewel in het meervoud is het dan wel mogelijk. Fysisch uiteraard ook. En net dat zou niet mogen.
In het artikel wordt bericht dat de Brighton & Sussex universiteitsziekenhuizen (BSUH) bij de nationale gezondheidsdienst NHS de wijziging van verschillende bekende begrippen gemeld hebben. De nieuwe “Transgender Taalrichtlijn voor Vroedvrouwen/Vroedmannen/Vroedxxx…” laat optekenen dat in de toekomst het woord “moedermelk“, moet gewijzigd worden in “mensenmelk“.
Het zijn de eerste overheidsziekenhuizen in G.B. die het oubollige taalgebruik vervangen door een passende beschrijving van moderne ontwikkelingen. Terwijl de Times deze in vraag stelt, verheugt zich de katholieke jeugdkrant „Die Tagespost“ over “het respect voor transgenders”. Het linkse blad is voorstander van “inclusief” nieuw taalgebruik, die borstvoedende “transmannen met babies” niet aan de kant laat staan. Mocht u sinds uw coronaretraite niet meer mee zijn: transmannen zijn vrouwen die zich man voelen. B.g. Tagespost schrijft dat het ziekenhuispersoneel in de toekomst ook over een “barende persoon” kan spreken, wat een pak transvriendelijker is dan het bekende “moeder“.
Vraagje: Stel nu dat een man, die zich eigenlijk vrouw voelt, problemen krijgt met zijn prostaat of de diagnose testikelkanker krijgt, moet die dan een gynaecoloog opzoeken?
Neue Sprache für stillende Transgender | Die Tagespost (die-tagespost.de)
*Voor de niet-Antwerpenaren: de uitdrukking “Ik ben van mijn melk” wil zeggen “ik ben van mijn à propos”, of “ik ben de draad kwijt” – de persoon in kwestie wil duidelijk maken dat hij/zij/het/xxx lichtjes of behoorlijk erg tijdelijk in de war geraakt is.
Om te koesteren
Speciaal voor Valentijn:
Herman van Veens poëzie op de notenbalk:
Als liefde zoveel jaar kan duren,
dan moet ‘t echt wel liefde zijn.
Ondanks de vele kille uren,
de domme fouten en de pijn.
Heel deze kamer om ons heen,
waar ons bed steeds heeft gestaan,
draagt sporen van een fel verleden,
die wilde hartstocht lijkt nu heen,
die zoete razernij vergaan,
de wapens waar we toen mee streden.
Ik hou van jou,
met heel m’n hart en ziel hou ik van jou,
langs zon en maan
tot aan het ochtendblauw,
ik hou nog steeds van jou.
Jij kent nu al m’n slimme streken,
ik ken allang jouw heksenspel.
Ik hoef niet meer om jou te smeken,
jij kent m’n zwakke plaatsen wel.
Soms liet ik jou te lang alleen,
misschien was wat je deed verkeerd,
maar ik had ook wel eens vriendinnen.
We waren jong en niet van steen,
zo hebben we dan toch geleerd,
je kunt altijd opnieuw beginnen.
Ik hou van jou,
met heel m’n hart en ziel hou ik van jou,
langs zon en maan
tot aan het ochtendblauw,
ik hou nog steeds van jou.
We hebben zoveel jaar gestreden,
tegen elkaar en met elkaar.
Maar rustig leven en tevreden,
is voor de liefde een gevaar.
Jij huilt allang niet meer zo snel,
ik laat me niet zo vlug meer gaan,
we houden onze woorden binnen.
Maar al beheersen we ‘t spel,
een ding blijft toch altijd bestaan,
de zoete oorlog van ‘t minnen.
Ik hou van jou,
met heel m’n hart en ziel hou ik van jou,
langs zon en maan
tot aan het ochtendblauw,
ik hou nog steeds van jou.
Voorgoed van jou…