1.5 miljard euro om in de Seine te kunnen zwemmen tijdens de Olympische Spelen. En dan riskeer je een huidziekte, een maag- en darminfectie, ogen-, oren-, keel- en ademhalingsproblemen of erger… “Ik zou mijn hond hier nog niet eens in laten zwemmen!” en… “Er liggen zoveel lijken in!”
Voor de rest: Tout va très bien, madame la Marquise…
“Zalig zwemmen”, vechten, meisjes belagen, redders en politie bedreigen, chaos veroorzaken, afval achterlaten en… verdrinken. En na de eerste drenkeling houdt deze stunt van Bart Dewevers kiescampagne voor de gemeenteraadsverkiezingen op.
Lees: Zwemmen in Antwerps Bonapartedok neemt vliegende start: eerste dag al volledig volzet
Voetbalvreugde en liefde voor de eigen natie
Links Duitsland ongerust over de nationale symbolen
— Dirk Rochtus — Doorbraak | 10 juli 2024
Op het EK zwaaiden vele Duitsers weer met de nationale vlag. Een bedenkelijke opstoot van nationalisme volgens links.
De nationale hymne ‘Deutschland über alles’ zingen en de zwart-rood-gouden vlag uithangen naar aanleiding van het Europees Kampioenschap (EK) blijft voor controverse zorgen bij onze oosterburen.
De ‘Bundeszentrale für politische Bildung’ (BpB), de Federale Centrale voor Politieke Vorming, bestond het zelfs om in een filmpje op Facebook de oorsprong van de ‘ruk naar rechts’– denk aan de opgang van de Alternative für Deutschland (AfD) – terug te voeren op het Wereldkampioenschap Voetbal dat in 2006 in Duitsland werd georganiseerd. De ‘Mannschaft’ schopte het toen tot in de halve finale. De sfeer bij de Duitsers was uitgelaten; vele zwaaiden met zwart-rood-goud. Het enthousiasme leeft in de herinnering voort als het ‘Sommermärchen 2006’, het ‘zomersprookje van 2006’.
‘Banaal nationalisme’
Mensen uit het linkse spectrum van de politiek stonden verbijsterd te kijken naar deze opstoot van wat de Britse sociaal-psycholoog Michael Billig ‘banaal nationalisme’ noemde, een nationalisme dat niet ideologisch geladen is, maar gewoonweg de uitdrukking is van een onbewuste verbondenheid met de eigen natie met gebruikmaking van de symbolen ervan.
Ook nu weer, bij de organisatie van het EK, grepen vele mensen terug naar de vlag en zongen de spelers van de Mannschaft de nationale hymne mee. Voor de bpb een reden te meer om zich, onder verwijzing naar de spelers en de trainer van 2006, de vraag te stellen: ‘Sind Poldi, Klinsi und Co. schuld am Rechtsruck in Deutschland?’ Er kwam veel protest tegen de video ‘2006 – ein Sommermärchen für den Nationalismus?‘; de vormingscentrale heeft hem afgevoerd.
Heimat
Irene Götz, professor aan de Ludwig-Maximilians-Universität München, voelt zich ongemakkelijk bij het zien van mannen die luid roepend en bier drinkend met de nationale vlag zwaaien. In een interview met Der Tagesspiegel (28 juni) zegt ze: ‘Daarachter gaat zeker machismo schuil, een soort patriarchale houding die net vrouwen dwars zit. En als er dan nog een migratieachtergrond bijkomt en je ziet dat er zich daar onder die vlag alweer witte mannen tonen, kan dat natuurlijk bedreigend en uitsluitend overkomen.’
De academica gelooft dus dat vrouwen en allochtone mensen kunnen voor het hoofd gestoten worden door de Duitse vlag en het voetbal-enthousiasme. Niets is minder waar. Een journalist van Der Tagesspiegel (3 juli) is op onderzoek in Berlijn getrokken en heeft vastgesteld dat er op de Kurfürstendamm ook veel jonge vrouwen de deelname van de ‘Mannschaft’ aan de kwartfinale vierden en dat over heel de stad verspreid er heel wat mensen met migratieachtergrond te vinden waren die hun trots over Duitsland uitbazuinden. Een Libanees bijvoorbeeld vertelde aan de reporter: ‘De Libanese vlag staat voor onze heimat, de Duitse omdat wij hier zijn, hier kunnen zijn, hier mogen leven.’
Sarcasme
Zwart-rood-goud wekt blijkbaar vooral weerzin op in de ‘hogere’ politieke en intellectuele kringen. Een voormalige minister van Defensie, van sociaaldemocratische signatuur, verbood ooit de soldaten de vlag uit te hangen aan de ramen van de Bundeswehr-Universität (de Universiteit van het Leger, in Hamburg).
Tegelijk verordende ze het hijsen van de regenboogvlag voor het gebouw. Het verleidde de columnist Harald Martenstein, die deze anekdote oprakelt in Die Welt, tot een sarcastische bedenking: Als je toch graag met een vlag zwaait, maar niet verdacht wil overkomen, doe het dan met de regenboogvlag … behalve in bepaalde stadswijken …
‘Het mirakel van Bern’
Het is algemeen geweten dat de nationale zelfhaat van de Duitsers voortkomt uit hun historische ervaringen. Maar dat Schwarz-Rot-Gold taboe is, blijft toch verwonderen. Het is de vlag van de revolutie van 1848 met haar democratische aspiraties. Het is de vlag van de Republiek van Weimar (1919-1933). Het is de vlag die de nationaalsocialisten na hun machtsovername in 1933 verboden hebben. Het is de vlag van de Bondsrepubliek, de meest ‘geglückte Demokratie’ (geslaagde democratie) ooit op Duitse bodem. Het is de vlag van een staat die dankzij het voetbal zijn zelfvertrouwen herwon: het was op 4 juli 1954, amper negen jaar na de Tweede Wereldoorlog, dat de Mannschaft in de finale van het Wereldkampioenschap in het Zwitserse Bern de Hongaren versloeg.
‘Das Wunder von Bern’ bezorgde de ‘Weltmeister’, de wereldkampioen, het gevoel weer bij de internationale gemeenschap te behoren, eindelijk weer op respect te mogen rekenen. De overwinning die de Duitsers in Bern behaalden op de grasmat, was balsem voor een gekwetste natie. De beroemde journalist Joachim Fest noemde dat gebeuren dan ook symbolisch de ‘eigenlijke stichtingsdatum van de Bondsrepubliek’.
‘Deutschland über alles’
Wat geldt voor de vlag, geldt ook voor de nationale hymne. De tekst – een gedicht van Hoffmann von Fallersleben [1] (1798-1874) – drukte het verlangen naar Duitse eenheid uit, naar een ‘Deutschland’ als de koepel boven de vele kleine Duitse staatjes met hun onderlinge grenzen tot ver in de 19de eeuw. De legendarische Franz Beckenbauer verplichtte in 1984 zijn elftal tot het meezingen van de hymne nadat Duitsland verloren had tegen Argentinië met 3:1. Hij had vastgesteld dat de Argentijnse spelers geestdriftig hun volkslied hadden meegezongen met de hand op het hart, terwijl de Duitse er bij het weerklinken van ‘Deutschland über alles’ onverschillig hadden bijgestaan.
Na 1945 zingen de Duitsers alleen nog de derde strofe, de lofzang op ‘Einigkeit und Recht und Freiheit für das deutsche Vaterland!’. De eerste strofe kan niet meer door de beugel omdat er sprake is van een Duitsland waarvan de grenzen reikten tot ver buiten de huidige (‘Von der Maas bis an die Memel’, de grensrivier van het toenmalige Oost-Pruisen).
Claudia Becker slaat tot slot de nagel op de kop wanneer ze in Die Welt schrijft: ‘Het is niet op de laatste plaats het “Sommermärchen” van het WK 2006 in Duitsland dat getoond heeft dat Zwart-Rood-Goud in een zee van internationale vlaggen even weinig bedreigend is als “Das Lied der Deutschen”. Het is op de eerste plaats de uitdrukking van de vreugde samen het voetbal te vieren.’
—
[1] De UNESCO en de rustplaats van een vriend van Vlaanderen
Het klooster van Corvey komt op de werelderfgoed van de UNESCO. Markant: in de tuin vond een grote vriend van Vlaanderen zijn laatste rustplaats.
… of plat-op-de-buik voor woke…
DFB-kledingsleverancier Adidas onthulde donderdag onder het motto “Typisch Deutsch” de voetbaluitrusting met dewelke de Duitse Mannschaft (… voor zover dit woord nog van toepassing is…) vanaf 14 juni aan de Europese Kampioenschappen Voetbal zullen deelnemen. De voetbalkledij moet de “nieuwe generatie Duitse voetbalfans en de diversiteit van het land voorstellen.”. Mocht u aan kleurenblindheid lijden: de gekozen kleur is roze.
Het idee dat de Frans-Malinese popster Aya Nakamura een lied van Edith Piaf zou zingen op de openingsceremonie van de Olympische Spelen verdeelt Frankrijk.
Lees: Mag Frans-Malinese popster Piaf zingen bij start Spelen? “Aya’s straattaal is geen Frans”
https://www.france24.com/fr/aya-nakamura-qui-pourrait-chanter-aux-jo-
We realiseren ons niet dat de bevoorrechten der maatschappij ook hun problemen moeten torsen. Zoals bv. golfballen die te snel en golfbanen die bijgevolg te kort werden.
Of bewoners die dwars liggen bij het golf-uitbreidingsverhaal in Knokke.
Lees meer: Ook amateur-golfers moeten straks met tragere ballen spelen | De Standaard
Paul Gheysens bedreigde bewoners die zich verzetten tegen zijn golfproject, minister Rutten wil extra onderzoek naar Knoks bestuur: https://www.nieuwsblad.be/cnt/dmf20231129_97804697
Rennes: niet-binair persoon 4 punten, man 1 punt
Rennes, een grote Bretoense stad, heeft te maken met een forse stijging van de criminaliteit. Het informatieblad Le Telegramme, berichtte “dat in deze stad van 200.000 inwoners de criminaliteit op 3 jaar met 81 procent is gestegen”. Het socialistisch stadsbestuur kijkt echter resoluut in een andere, woke richting, zoals blijkt uit een recente beslissing van het stadsbestuur.
Op 18 september wijzigde Rennes de subsidievoorwaarden van sportverenigingen. Men wil “de gelijkheid tussen mannen en vrouwen verbeteren, net als de toegang tot de sportbeleving voor jongeren, en vooral dan voor meisjes en voor neutrale personen”. Daarom heeft het stadsbestuur een puntenrooster op punt gezet om zo sportclubs die non-binaire personen willen opvangen, bijkomend te subsidiëren. Ten nadele van de andere, maar dat is bijkomstig in de woke-beleving natuurlijk. De Bretoense stad zet hiermee een puntenkoers op gang, vrezen veel verenigingen.
Sportbeleving wordt sterk gepolitiseerd
De inschrijving van een “volwassene die zich tot het mannelijk geslacht bekent”, levert één punt op voor zijn club. Een vrouw die zich vrouw verklaart, krijgt 2 punten voor zijn club. Een non-binaire minderjarige brengt zijn club 4 punten op. Als hij zichzelf jongen verklaart, worden dan 3 punten, als hij of zij zichzelf meisje verklaart, worden dat opnieuw 4 punten. Rugby- of voetbalclubs zullen een tandje moeten bijsteken, om voldoende punten te verzamelen. En dus: voldoende non-binaire personen aantrekken?
Het besluit wordt niet op gejuich onthaald. Aude Mirkovic, van de vereniging Juristes pour l’enfance, is duidelijk: “Het is bijzonder confronterend, want deze simpele vraag verplicht geïnteresseerden om aan de werkelijkheid te verzaken, en in de wereld van de gevoelens te stappen. Als men een kind inschrijft voor tennis, dan is dat om het kind tennis te laten spelen en niet om hem of haar te ondervragen over het geslacht. Zo stort men kinderen in de totale verwarring”.
De vragen van de oppositie liegen er niet om: “Vanaf welke leeftijd is deze nieuwe categorie non-binair van toepassing? Zal men deze regeling veralgemenen? Wie zal de gegevens bewaren? Oordelen sportverenigingen zelf over het geslacht van de kinderen die aan sport willen doen?”. Frédéric Bourcier, lid van de socialistische meerderheid in de stad Rennes, veegde alle bezwaren – in naam van het bestuur – van tafel: “Het belang van personen en van het welbevinden moet primeren op de belangen van de collectiviteit”. En zo, beste lezers en lezeressen, groeit de woede elke dag opnieuw een beetje.
Peter Logghe
Om de Oekraïners te steunen, resp. niet voor het hoofd te stoten, besloten de organisatoren dat de start van de marathon niet – zoals traditiegetrouw – met een knal uit een neppistool op gang getrokken zou worden maar wel met een rode zgn. “buzzer”, een rode druk-zoemknop…
Worden binnenkort “Schützenfeste” verboden?