Goede Vriend,

Het stof van het euthanasieproces eind januari 2020 in Gent, is nog niet gaan liggen. Er is verontwaardiging over het feit dat er over euthanasie negatieve praktijken aan het licht kwamen. De voorzitter heeft ook geweigerd  de brief van de zussen te laten voorlezen.  Er mag geen kritiek geuit worden op onze euthanasiewet en zeker mag deze niet ondermijnd worden. Eventuele pogingen in deze zin moeten met “prangende” vragen onderzocht worden. En de katholieke ziekenhuizen die iets veel beters willen aanbieden, moeten gedwongen worden de dood in te voeren.  Het is duidelijk waar de onwilligen moeten gezocht worden, nl. in het christelijk geloof, bij de katholieke Kerk en bij René Stokman, de algemene overste van de Broeders van Liefde. Neen, heren van de “partij van de dood”, de bisschoppen staan niet boven de wet, maar jullie menen wel boven het menselijk leven te staan, dat van nature onaantastbaar is om jullie zogenaamde “wet”, die de natuurlijke werkelijkheid ontkent, aan allen dwingend op te leggen.

In de Vlaamse openbare opinie is maar één denkrichting toegelaten, die van de vrijmetselarij. Hiermee reageer ik niet zozeer tegen de mensen zelf,  die niet of anders geloven. Ook zij zijn “geestelijke” personen, bestaande uit een materieel lichaam en een geestelijke ziel.

Als dit niet het geval was, zouden ze lijken zijn. Puur materialistische,  rationalistische mensen bestaan niet. Bovendien hebben zij ook onmiskenbare geestelijke idealen. Wij reageren tegen die dwaze illusie dat een mens louter materialistisch zou zijn en daarom behandeld mag worden als een auto die, als hij versleten is, gewoon opgeruimd mag worden. Deze onredelijke ideologie is een vloek,  verdient geen enkele erkenning en brengt niets dan depressie mee. Een wet die zich hierop beroept kan nooit bindend worden, ook niet met een meerderheid. Deze grondgedachte van de vrijmetselarij hoort niet thuis in een menselijke beschaving omdat ze de waardigheid, heiligheid en onaantastbaarheid van het menselijk leven aantast. Waar niets meer heilig is, is ook niets meer veilig. Dit is de natuurwet en de oeroude wijsheid én levenshouding van de mensheid van alle tijden, vanaf Hippocrates  tot aan de verduistering van de zogenaamde “verlichting”. Bovendien heeft onze moderne tijd alle mogelijkheden om iets veel beters aan te bieden dan een mensonwaardige dodelijke spuit. 

Broeder René Stockman, christenen en de katholieke ziekenhuizen verdienen alle waardering omdat ze, tegen de stroom in, ijveren om aan de lijdende en stervende  medemensen van onze tijd hun waardigheid terug te geven.  Overigens, welke persoon of instelling in Vlaanderen heeft zich voor deze mensen in nood meer ingezet dan zij? Wie een onderzoek wil naar manipulatie en misbruik van dit proces in Gent, zal meer succes boeken bij de slippendragers van de vrijmetselarij. Het stond in de sterren geschreven dat dit proces in hun hoofdkwartier een triomf moest worden van de euthanasie.

Onmiddellijk daarna hoorden we  al de overwinningskreten en meteen de aankondiging dat er een uitbreiding moet komen naar een nóg ruimere praktijk! Voor het geluk van de mensen moet de huidige samenleving bevrijd worden van de dodelijke dictatuur van de  vrijmetselarij en wezenlijke vragen stellen om tot oplossingen te komen die authentiek en goed zijn. Een dodende euthanasiespuit hoort niet thuis in een samenleving die zich een “menselijke beschaving” wil noemen, zeker niet in onze tijd nu we beschikken over een waaier van moderne middelen om het lijden te herleiden tot het aanvaardbare.

P. Daniel

Vrijdag 14 februari 2020

Flitsen

Stormweer – Op het ogenblik dat er in België een zware storm woedde was dit eveneens hier het geval. Zaterdagavond was het zo erg dat we zelfs vanuit de nieuwbouw de koer niet konden oversteken om samen met de zusters de vespers te zingen. Alles wat niet vast zit wordt dan door de lucht geslingerd. In de late avond was de storm weer gaan liggen. Een deel van het dak bij de zusters werd weggerukt, een deel van het dak van het kippenhok en enkele stukken muur van het in opbouw zijnde St. Jozefsklooster. Alles samen beperkte schade. Als het erg vriest, sneeuwt of stormt moeten de kinderen niet naar school. In Moskou schijnt dat te zijn bij  -50° C maar hier kijken ze lang zo nauw niet! En zo zaten we zondagmorgen op het dak om wat voorlopige herstellingswerken uit te voeren. Het is ook zo dat bij zulk weer de priester van het dorp niet komt en daarom hielden we het op zondag bij de Latijnse ritus hoewel met het Evangelie van de byzantijnse ritus, die vandaag als inleiding op de grote vasten  de prachtige parabel van de verloren zoon gedenkt. In de Latijnse ritus werd deze zondag vroeger  “septuagesima” genoemd, de “zeventigste” dag of de negende zondag voor Pasen. De volgende dagen werd het nog kouder, – 11°/-13°, en dat betekent dat de meeste buizen bevroren zijn, geen water.  Voor het klaarmaken van het middagmaal hebben we al weken geleden een flinke houtkachel geïnstalleerd.

Uitstap – Voor de grote vasten begint, wilden we nog een uitstap maken met de gemeenschap. Omwille van zijn uitstekend schoolrapport mocht Yakub een wens doen. Hij koos een bezoek aan het groot museum in het naburige Deir Atieh en daarna samen ergens eten. Donderdag was daarvoor een geschikte dag. Wegens de koude is het nog geen school en tevens scheen de zon af en toe doorheen de  wolken. We bezochten het museum met zijn oudheidkunde, cultuur en heemkunde. Er zijn zalen met prachtige gewelven. Het museum toont hoe de mensen doorheen de eeuwen leefden, aten, werkten, zich kleedden, zich verdedigden, zich vermaakten enz… Grote aarden potten uit het tweede millennium voor Christus dienden om voedselvoorraden te bewaren, mooie ceramiek, sieraden, van sabels en dolken naar de eerste revolvers en geweren, weefgetouwen, sandalen waarvan de begeleidster zei dat ze langer meegingen dan de personen die ze heel hun leven hadden gedragen, stenen deuren met sieraden, primitieve landbouwwerktuigen. Ook troffen we nogal wat christelijke symbolen aan, vooral versierde kruisen …

Daarna bezochten we een pizzeria, waar we gezellig en goed hebben gegeten. Toen we voor de maaltijd samen het Onze Vader baden, zorgden de moslimuitbaters van de zaak dat de muziek even werd afgezet. Zo gaat het in deze respectvolle ”lekenstaat”!  We waren net op tijd thuis om Mgr. Dimitri, Grieks-orthodoxe bisschop van Safita te ontvangen (de “vallei van de christenen”, tussen Tartoes en Homs). Hij is ons erg genegen. Hij sprak over de betekenis van de voorbereidende tijd van de vasten in de byzantijnse liturgie.