Goede Vrienden,
Onze westerse beschaving baadt in leugen, geweld en ongeluk. Alle moderne oorlogen waren gebouwd op de leugens. En de corona virus blijkt vooral een middel te zijn om aan de volkeren een soort werelddictatuur op te leggen.
Aangaande Syrië worden de leugens na meer dan 9 jaar nog steeds opgevoerd om het ergste geweld en het diepste ongeluk te rechtvaardigen. Nadat Syrische regering en leger
het grootste deel van het land hadden bevrijd van terroristen en het normale leven voor de bevolking daar kon garanderen, begon de “internationale gemeenschap” de Syrische regering nog meer te beschuldigen in de hoop ze met een westerse marionet te kunnen
vervangen. Nieuwe horden koppensnellers werden gestuurd, zware sancties opgelegd en een deel van Syrië werd bezet. De nieuwe uitvinding hierbij was: “humanitaire hulp” bieden, buiten iedere controle van de wettige regering. Zo konden jaren lang wapens en voeding geleverd worden als “humanitaire hulp” aan de terroristen, die vooraf al het levensnoodzakelijke van de plaatselijke bevolking hadden geplunderd.
Dat Syrië, Rusland en China, hiertegen fel protesteren, wordt in de westerse media handig als negatief bestempeld. De “internationale gemeenschap” weent krokodillentranen om het lijdende Syrische volk maar boycot de wettige regering om eigen land en volk herop te bouwen en geeft alle steun aan Turkije en Amerika, de illegale bezetters, moordenaars en vernietigers van Syrië. Het cynisme waarmee de Belgisch regering (of regime?) van op het wereldpodium dit toneel mee opvoert, is schrijnend. “De laatste test voor de integriteit van de westerse regeringen is dat ze de barbaarse sancties tegen Syrië opheffen. Hun neokoloniale houding, waardoor ze de regering van het land als onwettig beschouwen,
dát is een deel van het probleem. En hun schijnheilig gepreek over “het lijden van het volk” is weerzinwekkend” (Finian Cunningham, 13 juli 2020)
Een bijzonder duistere macht in de westerse beschaving is de vrijmetselaarsgeest die agressief het christelijk geloof en de katholieke Kerk bestrijdt en daarmee de heiligheid van het menselijk leven en de zin van het bestaan. De hardnekkigheid waarmee de voorbije
weken onze heren en dames van de Belgische politiek het recht blijven verdedigen om een kind van 18 weken deskundig te slachten, is hallucinant. En dat met een “geneeskunde” van de 21e eeuw! Een foto van uitgerukte armpjes en beentjes en een verpletterd hoofdje in een
schaaltje vol bloed, wordt plots een voorwerp van verontwaardigd onderzoek: vanwaar komt die foto en wie heeft die geplaatst? Het wordt tijd dat de werkelijkheid getoond wordt en dat aan onze politici duidelijk gemaakt wordt waarover ze hebben.
Het grootste drama in onze tijd is misschien wel dat wij, die de boodschap van Waarheid, Goedheid, Schoonheid, Liefde, Vrede en Rechtvaardigheid met het Evangelie van Jezus gekregen hebben, er zo bitter weinig mee doen en zo onverschillig blijven meelopen in een
ontwrichte wereld. In het nu volgend bericht wil ik een voorstel doen om vernieuwde christelijke gemeenschappen te vormen. Al leef ik zelf in de woestijn van Damascus en al zal het nog een tijd duren vooraleer ik even naar mijn heimat kan op bezoek komen, ik ben erg geïnteresseerd aan voorstellen en suggesties hierover.
P. Daniel
Flitsen
In de jaren ’80 van vorige eeuw werd aan de zusters Karmelietessen van Harissa (Libanon) een kostbare 18e-eeuwse icoon vanwege het maronitisch patriarchaat overhandigd met de vraag deze te restaureren. Onder leiding van een bekwame restaurateur heeft moeder Agnes-Mariam daaraan jaren gewerkt. Ze ontdekte uiteindelijk vijf lagen en kwam bij een icoon van de 10e eeuw van O.L. Vrouw van Illigie. Tijdens deze restauratiewerken ontdekte zij de grootheid van de kerk van Antiochië, wat het begin werd van de stichting van de Orde van de eenheid van Antiochië. Er bestaan trouwens maar drie iconen met deze afbeelding. Over heel het gebeuren werd een nauwkeurig dossier samengesteld. En juist dat dossier bleek nu verdwenen te zijn, wat heel erg was. We zijn een noveen begonnen met de gemeenschap en op de negende dag werd het dossier in Libanon teruggevonden. Daarom vierden we zaterdag als een feestdag ter ere van O.L.Vrouw van Illigie.
Het is hier een gewoonte om op donderdagavond een film te voorzien voor de kinderen omdat daarna een schoolvrije dag volgt en op zondag een film voor volwassenen. Omwille van de moeilijkheden met internet moeten ze dikwijls eerst gedownload worden. Ik heb in heel mijn voorgaande leven nooit zoveel filmen gezien als hier: alle Charlie Chaplins, alle Louis de Funès, The Lords of the Ring, veel Bijbelse filmen, natuurfilms, over oosterse kloosters en merkwaardige monniken, over heiligen in alle maten en modellen.
Zondag zagen we een van die oude uitzonderlijk mooie filmen, nl over de heilige Jozef van Cupertino (+ 1663) heel grappig maar tegelijk aangrijpend. Hij wordt de “onnozele” heilige genoemd omdat hij zo onhandig was. Toch kan hij uiteindelijk tot verbazing van hemzelf en de anderen, priester worden bij de franciscanen. Al is zijn leven in de film wat geromantiseerd en heeft hij meer geleden dan daaruit blijkt, de film geef een beeld van de grootheid van zijn leven. Zijn eenvoud en totale zelfverloochening maakte hem zo licht dat hij een “verheven” leven kon leiden en ook tot levitatie kwam. (Nvdr: u kan de b.g. film hier bekijken.)
Lees verder