Categorie archieven: religie

Een verslag uit Syrië zonder poco bril

Geplaatst op door

Goede vrienden,

  1. Meditatie

Een uit de hand gelopen euthanasiepraktijk

Tot in het recente verleden kon de moderne geneeskunde het leven van een ongeneeslijk zieke nagenoeg onbeperkt rekken door steeds nieuwe operaties, ingrepen en behandelingen. En ze deed het ook. Dit noemen we “therapeutische hardnekkigheid” of het aanwenden van middelen die een zeer grote belasting betekenen voor de stervende en in verhouding geen weldadig resultaat bezorgen. Alleen wordt het leven hiermee verlengd. Algemeen wordt nu aanvaard dat het niet goed is op die wijze dagen toe te voegen aan het leven. Het is beter leven toe te voegen aan de dagen die nog resten.

Hierop volgde de wettelijke mogelijkheid van de euthanasie. Het begon met de Oregon Death with Dignity Act in de VS in 1997*.

*Nvdr: deze wet werd in 2023 herzien, formulering aangepast en/of verduidelijkt: https://www.oregon.gov/oha/ph/providerpartnerresources/evaluationresearch/deathwithdignityact/pages/ors.aspx

Nederland volgde in 2001 en België heeft sinds 2002 zijn euthanasiewet. Onder bepaalde voorwaarden is het wettelijk toegestaan iemand die wil sterven te helpen bij zijn zelfdoding. Het moet een vrijwillig en weloverwogen schriftelijk verzoek van de patiënt zijn, bij “uitzichtloos en ondraaglijk lijden”, waarvoor geen andere oplossing is en hierop moet ten minste één andere arts schriftelijk zijn bevestiging geven. Deze wet leek een geschenk om mensen waardig en rustig te laten sterven.

En zo groeide in de openbare opinie een sterke pro-euthanasie mentaliteit. Iedere kritische vraag wordt door de zogenaamde breeddenkendheid en tolerantie weggeblazen. De illusie van een waardig en rustig sterven door euthanasie wordt krampachtig overeind gehouden en een open debat vanuit de eerbied voor het leven krijgt geen kans.

De getuigenissen van deskundige en toegewijde zorgverleners, verzameld door prof. Timothy Devos (Euthanasie, een ander verhaal, 2021) tonen overduidelijk de schaduwzijden van de huidige euthanasiepraktijk. Vooral tonen zij dat iets veel beters en waardigers niet alleen wenselijk, maar ook echt mogelijk is. We willen in deze bijdrage  eerst de schaduwzijden tonen om daarna te handelen over een echte, menswaardige stervensbegeleiding voor onze tijd.

Ziehier hoe een open debat vanuit de eerbied voor de waardigheid van ieder mens een maatschappelijk, dwangmatig dovemansgesprek geworden is. Na een ziekenhuisinspectie gaven de inspecteurs als negatieve kritiek dat het ziekenhuis geen euthanasieprocedure voorzien heeft. De directie antwoordde dat volgens het intern reglement in de instelling geen euthanasie mag uitgevoerd worden. Hierop zeiden de inspecteurs dat het ziekenhuis up-to-date moet blijven en een euthanasieprocedure moet opstellen! (a.w. blz. 234). Is dit geen machtsmisbruik en een nieuwe vorm van medisch paternalisme over leven en dood? (blz. 139)

De wetgever schijnt zelf te vermoeden dat er iets niet klopt wanneer een “geneesheer” de toestemming gegeven wordt om een patiënt de dodelijke spuit te geven. Immers, hij mag dit aangeven als “een natuurlijke dood” wat niet minder dan een “staatsleugen” is! (blz. 222). Bovendien hoeft de naam van de arts niet vermeld te worden! Als dit zulk een goede medische behandeling zou zijn, waarom dan niet de naam vermelden van degene die hiervoor zorgde?

Lees verder →

Een inventieve insteek bij de Israëlische militaire dienstplicht:

Geplaatst op door

… een gevechtseenheid voor religieuze vrouwen

Het Israëlische leger plant een nieuwe eenheid die uitsluitend bestaat uit religieuze vrouwen. Dit om de naleving van de Joodse wet te vergemakkelijken en de kuisheid der vrouwelijke soldaten te beschermen..

Dit jaar willen de Israëlische strijdkrachten een grenswachteenheid oprichten die uitsluitend bestemd is voor religieuze vrouwen. Steeds meer joodse jonge vrouwen willen naar verluidt hun land in gevechtseenheden dienen.

Veel Israëlische vrouwen nemen na hun schooltijd en vooraleer aan hun militaire dienstplicht te beginnen deel aan een thora-cursus. Daar maakten zij duidelijk dat zij tijdens hun militaire dienst de voorkeur zouden geven aan een geslachtsgescheiden eenheid. Vrouwen moeten immers, ook tijdens hun dienstplicht, de kuisheidswetten kunnen volgen.

Het nieuwe initiatief zal deel uitmaken van het veldverkennerscorps en zal worden opgericht met de hulp van het militaire rabbinaat en religieuze adviseurs. De krant “Makor Rischon” meldt dat dit jaar reeds 3.500 gelovige joodse vrouwen zich hebben gemeld voor militaire dienst; 1/10 zelfs voor gevechtseenheden. Samen met mannelijke soldaten zou een probleem worden voor deze vrouwen, m.a.w. onverenigbaar met hun geloof. De militaire mobilisatie in augustus wil een kader bieden met spirituele ondersteuning en leiding aan geïnteresseerde vrouwen.

Vrouwen, die bij de Israëlische staat niet als religieus geregistreerd staan moeten militaire dienstplicht vervullen. Religieuze vrouwen daarentegen moeten zich niet bij het leger melden – zij kunnen ook burgerdienst vervullen.

Wij konden niet achterhalen hoe ver de aanvaarding van zgn. transvrouwen reikt in het leger. Officieel worden ze aanvaard volgens het geslacht dat ze aangeven.* Of het opperrabbinaat er ook zo over denkt?

*https://en.wikipedia.org/wiki/Transgender_people_and_military_service

*https://en.wikipedia.org/wiki/Sexual_orientation_and_gender_identity_in_the_Israeli_military

Eine Kampfeinheit für religiöse Frauen

Voor Jawehs aanhangers betekent landverdediging afstand doen van hun geloof

Geplaatst op door

Je kan het ze niet kwalijk nemen. Jarenlang werden ze in de watten gelegd. Ze zijn naar verluidt met zo’n 63.000. Ondanks het verstrijken van de uitzonderingstermijn, kwamen er geen gevolgen. Een godsdienstonderzoeker (sic) krijgt meer geld van de staat dan een soldaat. Het Hooggerechtshof heeft – eindelijk! – gevonnist dat de vrijstelling van dienstplicht voor ultra-orthodoxe joden niet eerlijk is. Een probleem voor Netanyahu’s regering.

“In een unaniem besluit van het Hooggerechtshof staat dat er geen wettelijke basis was voor de vrijstelling waar veel ultra-orthodoxe joden al jaren van gebruikmaken. Zij moeten zich dus ook melden voor het leger.

Het gaat dan voornamelijk over studenten die zich heel hun leven lang bezighouden met religieuze studies. Volgens hen is die studie fundamenteel voor het Jodendom en net zo belangrijk als de verdediging van Israël.”Op dit moment is er geen juridisch kader dat onderscheid maakt tussen ultra-orthodoxe studenten en studenten die hun dienstplicht opnemen”, klinkt het in een besluit van het Hooggerechtshof.”

https://www.vrt.be/vrtnws/nl/2024/06/25/ultra-orthodoxe-joden-hooggerechtshof-israel-netanyahu-regering

Intussen wordt gezocht naar een inventieve oplossing, lees: een symbolische dienstplicht. Haaretz meldt dat een nieuw gevormd peloton van Haredi’s, die hun godsdienststudie combineren met militaire dienstplicht, ondergebracht werd in een aparte basis, weg van de “normale” dienstplichtigen. De vraag ligt voor de hand: wat mag er niet geweten worden?

In de Jerusalem Post publiceert David Weinberg een opiniestuk, waarin hij stelt dat de Haredi-wereld van de oorlogsrealiteit afgeschermd leeft en hij vraagt terecht hoeveel Haredi leiders van eender welke stroming aanwezig waren tijdens één van de talrijke begrafenissen voor gevallen soldaten. Hoeveel belangrijke Haredi’s zijn hun medeleven komen betuigen?

“How many haredi leaders of any stream (Lithuanian, Hassidic, Sephardic) have you seen at any one of the many funerals for fallen soldiers on Mt. Herzl? How many significant haredi figures have shown up at soldier shiva houses to pay condolences?”

Neem nota van onderstaande verklaring van rabbi Ephraim Luft:

“We kwamen hier om te demonstreren tegen het vonnis van de hoogste rechtbank die besliste dat 63.000 mannen die de Thora bestuderen het leger zullen ingegooid worden en daarmee kunnen wij het niet eens zijn. Israël wordt beschermd door deze mensen, die de Thora bestuderen, wij willen niet dat onze (klein)kinderen in het leger vechten, kapot gemaakt worden in het leger, zij willen er ongelovigen van maken. We moeten ons hiertegen met hand en tand verzetten; het betekent immers hen te doden. Erger zelfs.”

“Onze rol in de oorlog is om te studeren, niet om te vechten…”

Vorige bijdragen die meer duiding geven:

“Het lijkt politiek… Er zijn vertekende beelden…”
Van een heet hangijzer naar een ultraorthodoxe verrassing
Oberster Gerichtshof: Keine Ausnahme bei Wehrpflicht für Ultra-Orthodoxe

Een verslag uit Syrië zonder poco bril

Geplaatst op door

Goede vrienden,

  1.  Meditatie

“Euthanasie” als opium voor het volk (I)

We laten onze campagne voor een meer vurige evangelisatie even rusten om een actuele nood onder de aandacht te brengen: de huidige euthanasiepraktijk, die niets minder is dan opium voor het volk.

In de openbare opinie wordt het actief doden van iemand op zijn/haar verzoek, steeds meer als verantwoord beschouwd. De misleidende gedachte dat euthanasie een waardig sterven is, wordt steeds meer opgedrongen. Ook in gewoon christelijke gezinnen wordt het soms als normaal gezien dat men zijn ouders heeft laten “euthanaseren” en men prijst de “geneesheer” die zich als “doden-heer” ontpopte, hoewel hij eigenlijk een deserteur is. Vrienden vertelden mij met hoeveel liefde zij hun vader of moeder hebben verzorgd, die dan door euthanasie het leven verliet. Ik wil hen niet kwetsen en zeker niet hun liefdevolle zorg in twijfel trekken. Toch blijf ik zeggen: zij weten niet wat ze hun ouders ontnomen hebben.

We zijn in staat om onze geliefden iets veel mooiers en waardevollers te gunnen in deze laatste beslissende fase. Meewerken aan euthanasie is eigenlijk zeggen: “inderdaad, uw leven is niets meer waard, kom we maken er vlug een eind aan”. Deze veroordeling verdienen onze geliefden niet. Hebben wij geen betere middelen dan het dodelijke spuitje? Trouwens, wanneer er iemand is die hen echt nabij wil zijn in alle zorgen, pijnen en angsten om deze te verlichten, zal de  vraag naar euthanasie van zelf verdwijnen. Ze zijn dan in staat op hun tijd en wijze hun leven terug te geven aan Hem die het geschonken heeft.

Het menselijk leven is op geen enkel ogenblik en in geen enkele omstandigheid zinloos of waardeloos, zoals ook de menselijke waardigheid door ziekte noch lijden aangetast of verminderd kunnen worden. Deze kostbare boodschap kunnen we altijd aan onze geliefden geven in plaats van hen in onze wegwerpcultuur als een nutteloos geworden voorwerp te elimineren.

Dat vraagt inderdaad een ernstige inspanning van onszelf. We moeten bereid zijn alle zorgen – en niet alleen het lichamelijk lijden – van een stervende ter harte te nemen. Er kunnen zovele andere pijnen en angsten zijn waarin we hen echt nabij willen blijven tot het einde.

Het leven dreigt in onze westerse, hedonistische, materialistische wegwerpcultuur steeds meer als iets banaals beschouwd te worden. Laten we nederig erkennen dat het leven, de geboorte en de dood een huiveringwekkend mysterie blijven. Geboren worden is een passief werkwoord. Niemand heeft ooit ook maar de minste inspraak gehad in het allerbelangrijkste, namelijk het ogenblik en de wijze van zijn ontstaan, alsook in de fysische of geestelijke aard van zijn eigen leven. Alles werd ons gegeven opdat we het dankbaar zouden aanvaarden en daarmee ons eigen en uniek leven zouden uitbouwen. Sterven daarentegen is een actief werkwoord, dat we bewust kunnen trachten te beleven.

Het christelijk geloof verschaft ons de grootste dynamiek in zijn visie van het leven, lijden en sterven met Christus om met Hem te verrijzen. Het is best mogelijk dat deze dynamiek bij vele gelovigen nooit doorgedrongen is. Ze was ooit in de westerse christelijke beschaving “gewoon”. Wat men gewoon wordt, begint na een tijd te vervelen en men wil iets anders.

Welnu, in de mystiek-religieuze poëzie van de Indisch-Bengaalse dichter-filosoof, de “Bengaalse nachtegaal”, Rabindranath Tagore* (+ 1941), vindt je vanuit zijn hindoe-geloof een schitterende bevestiging van het christelijk geloof. Hij heeft eindeloos het mysterie van geboorte en dood bezongen als de oevers van dezelfde stroom van het leven, dat uitmondt in de eeuwigheid.

*Nvdr: Onderstaande film als duiding en eerbetoon:

Wie zijn kleine verzameling leest, vindt de meest sprankelende poëzie: TAGORE, Zwervende vogels, Wereldbibliotheek Astardal, z.j. “De stempel van de dood geeft waarde aan de munt van het leven…” (blz. 32). “De fontein van de dood doet het stille levenswater opspringen” (blz. 60). “Dit leven is het oversteken van een zee… In de dood bereiken wij de kust…”(blz. 64). “De dood behoort bij het leven evenals de geboorte. Het lopen is in het optillen van de voet evenals in het neerzetten” (blz.  70). “Wanneer al de snaren van mijn  leven gestemd zullen zijn, mijn Meester, dan zal bij elke van Uw aanrakingen, de muziek der liefde  weerklinken” ( blz. 81); “Laat dit mijn laatste woord zijn, dat ik geloof in Uw liefde” (blz. 83).

Of lees zijn Wij-zangen (Gitanjali), Ankhj-Hermes bv-Devengter, 1973, 7e druk vertaling Frederik van Eeden. “In ene groet aan U, mijn God, mogen al mijn zinnen zich spreiden… Als een vlucht heemzuchtige kraanvogels, die nacht en dag doorvliegen tot hun nest in de bergen, zo moge heel mijn leven afreizen naar zijn eeuwig thuis, in ene groet aan U” (blz. 68).

Deze dankbaarheid en eerbied voor het leven, dat ons ver overstijgt, dreigen door onze kunstmatige, technische, materialistische maatschappij vernietigd te worden. Daardoor kon de huidige mensonwaardige euthanasiepraktijk met haar morele ontwrichting zo diep doordringen. Euthanasie hoort niet thuis in een menselijke beschaving (wordt vervolgd).

Ziehier de schitterende getuigenissen in deze zin  van moderne deskundige zorgverleners: Timothy DEVOS e.a., Euthanasie, l’envers du décor. Réflexions et expériences de soignants, Préfaces de Jacques Ricot et de Herman De Dijn, Editions Mols, juni 2019 (met  een klein lexicon).

Timothy DEVOS (red.), Euthanasie een ander verhaal. Ervaringen en reflecties van zorgverleners. Voorwoord Herman De Dijn, Pelckmans, 2021 (met klein lexicon met uitleg over de betekenis van de verschillende  termen).

2. Enkele foto’s vindt u terug op Deir MarYakub El Mukata indien de techniek en IT-aansluiting het toelaten.

  • De kersen worden in weckpotten gedaan
  • Orthodoxe jongeren uit Homs vieren met ons Eucharistie
  • De grote abrikozenoogst: ontbijt, plukken, verwerken…

    P. Daniël, Mar Yakub, Qâra, Syrië, 28.6.24

    3. Nieuws uit de gemeenschap

    Zeventig jongeren, Syrisch-orthodoxe, met hun priester uit Homs vieren met ons de Eucharistie op zaterdag. Op het hoogste vlak is er een overeenkomst tussen Syrisch-orthodoxe en katholieken zodat zij samen de Eucharistie kunnen vieren. We bidden ook samen hetzelfde credo: “Ik geloof in de ene, heilige, katholieke en apostolische Kerk”. En ‘s zondags wilden ze samen met ons de Latijnse Eucharistie vieren.

    De grote abrikozenoogst vraagt nog heel wat werk:  plukken en verweken tot confituur en kamaradin (gedroogde abrikozenpasta-ideaal voor de wintermaanden).

    Woensdag kwam de bisschop ons nog even groeten, waarbij we tevens de zorgen van dit bisdom deelden.

    Lees verder →

    Veelbelovende vooruitzichten voor onze steden

    Geplaatst op door

    Dat krijg je met een burgemeester met een vreemde stamboom. Khan verbiedt Engelse vlaggen op Londense taxi’s omdat “het motorrijders zou kunnen afleiden”. De taxi-chauffeurs worden ermee bedreigd hun toelating te kunnen verliezen. Elders in het land zijn de vlaggen wel toegelaten. Daar worden motorrijders blijkbaar niet zo snel afgeleid. Zou het kunnen dat het Sint Joriskruis de ware reden is?

    Regenboogvlaggen daarentegen mogen – wat zeg ik? – moeten overal wapperen.

    Een verslag uit Syrië zonder poco bril

    Geplaatst op door

    Beste vrienden,

    1. Meditatie

    Onze belangrijkste bondgenoot: de heilige Geest (III)

    Lezen we de boeiende geschiedenis van Suzanna in de Griekse tekst van het boek Daniel 13. Het toont hoe God vromen redt, wanneer ze zich in hun nood vol vetrouwen tot Hem richten. Het is ook een voorafbeelding van de kracht van de heilige Geest, die als een goede advocaat onverwachts de waarheid in al haar helderheid openbaart.

    Suzanna ( = lelie) was de beeldmooie en erg vrome vrouw van Jojakim, een zeer rijk man, die een privaatpark bezat. Hij was zowat de meest aanzienlijke van de streek. Vele joden kwamen bij hem samen. Hierbij waren ook de twee oudsten die dat jaar als rechters waren aangesteld. Ze kwamen eigenlijk om de mooie Suzanna te bespieden en lieten in hun hart hun hartstochtelijke begeerte voor haar groeien. Exodus 20, 17 waarschuwt duidelijk: “… gij zult uw zinnen niet zetten op de vrouw van uw naaste…”. Het was de taak van deze rechters om te waken over de trouwe naleving van de wet van Mozes, maar in hun goddeloosheid waren het juist zij die dit kwaad nastreefden.

    Samen smeedden ze het sluwe plan om met haar gemeenschap te hebben. Wanneer Suzanna op een warme dag volgens haar gewoonte in het park kwam, hadden ze zich  verscholen. Ze wilde een bad nemen en vroeg aan haar twee dienstmeisjes de poort van het park te sluiten en meteen olie en balsem te halen. De twee oudsten  lagen op de loer  en ontvlamden in lust. Ze grepen deze kans aan, gingen naar Suzanna en vroegen haar om gemeenschap met hen te hebben. Suzanna  zuchtte diep en besefte dat zij in de val zat. Voldeed zij niet aan hun oneerbare verlangens, dan zouden zij haar aanklagen en ter dood brengen. “Maar liever val ik onschuldig in uw handen dan te zondigen tegen de Heer” (Daniel 13, 23), zo was haar besluit. Daarop begon zij luid te roepen. De oudsten begonnen ook te schreeuwen en een van hen ging vlug de poort openen.

    Mensen kwamen toegesneld en de oudsten gaven een vals getuigenis: Suzanna heeft echtbreuk gepleegd met een jonge man, die hen ontsnapt is. Het huispersoneel schaamde zich diep omdat ze nog nooit iets dergelijks van Surzanna  gehoord hadden. Suzanna werd weggeleid om gedood te worden.

    De kracht van Gods Geest kwam echter over een jonge man, Daniel ( = God is mijn rechter) die heftig protesteerde. Hij ondervroeg afzonderlijk de twee oudsten, die een tegenstrijdig getuigenis aflegden. Hieruit bleek dat zij een vals getuigenis hadden gegeven om  een onschuldig iemand ter dood te brengen. Zo riepen zij over zichzelf de doodstraf af. Ziedaar hoe Daniel de waarheid onthulde, precies zoals Prediker 3, 16 het zegt: “De schuldige zit op de rechtstoel”!

    Deze passage is, zoals zovele andere Schriftteksten, geschikt als spiegel voor onze eigen samenleving. In onze tijd gaat het echter niet meer om enkele plaatselijke rechters die corrupt zijn. Nu zijn de grootste wereldleiders met leugens en bedrog de aanstokers van oorlogen en massamoorden om daarmee een wapenindustrie uit te bouwen, waardoor ze zelf fabuleus rijker en machtiger worden. Steeds duidelijker wordt de moorddadige waanzin van het Engels-Amerikaans imperium dat als enige doel heeft het plunderen van alle rijkdommen van onze planeet met de vernietiging van de volken. Het beeld van de georkestreerde volkerenmoord van de wereldbevolking ontvouwt zich steeds duidelijker voor onze ogen.

    Een kleine  club van superrijken bepaalt wat in heel de Atlantische pers mag verschijnen, nl. wat de wapenindustrie en de oorlogen kan aanwakkeren. Premiers die zorg dragen voor hun eigen volk en daarom door hun eigen mensen hoog worden gewaardeerd, worden voorgesteld als  verschrikkelijke dictators die met wapens moeten bestreden worden. Corrupte marionetten van de wapenlobby worden als de  bevrijders van de wereld voorgesteld. https://www.mondialisation.ca/le-monde-est-divise-en-deux-dun-cote-les-anglo-saxons-et-de-lautre-les-etres-humains/5689548?doing_wp_cron=1717675432.9441890716552734375000.   

    Lees verder →

    Vlaamse heiligen: Lutgardis van Tongeren

    Geplaatst op door

    16 juni, feestdag van Lutgardis van Tongeren † 1246.

    Zij werd in 1182 in Tongeren geboren. Haar vader was een rijke koopman en had voor zijn dochter een gunstig huwelijk in gedachten. Haar moeder daarentegen bracht haar de liefde voor het geestelijk leven bij en wees haar erop, dat zij eventueel ook in het klooster kon gaan. Voorlopig won moeder. Zij trad in bij de benedictinessen van het St.-Catharinaklooster te Sint-Truiden, 1194. Maar er kwamen huwelijkskandidaten tot in het klooster. En Lutgart bleek er niet ongevoelig voor. Toen zij eens met een knappe jongeman in gesprek was, verscheen haar Christus naast hem, zoals Hij er aan het eind van zijn lijdensweg aan toe was: het bloed stroomde uit zijn wonden. Op dat moment van keuze werd het haar duidelijk, dat haar liefde voor haar Heer groter was dan voor welke aardse bruidegom ook. En zij koos er voor van nu af Christus te beminnen en te omhelzen als een bruid.

    Zij leidde een intensief mystiek leven, waarin zij een bijzondere omgang had met Christus. Haar huisgenotes dachten aanvankelijk, dat de gestrenge levenswijze die zij zich nu oplegde, het vasten en al de onthoudingen en boetedoeningen, het vuur waren van een beginnende novice: het zou strakjes wel weer overgaan. Maar haar verlangen naar nog intiemere gebedsomgang met haar Heer werd almaar groter. Uit deze tijd stamt het verhaal, dat zij eens ondanks heftige migraineaanvallen aan het nachtelijk koorgebed deelnam. Bij terugkomst op haar kamer, toen zij nog even voor het kruisbeeld verwijlde, maakte Christus zijn arm los van het kruis en sloeg die om haar heen. Dit moment is in veel afbeeldingen van haar terug te vinden… Lees verder op Heiligennet

    Een verslag uit Syrië zonder poco bril

    Geplaatst op door

    Goede vrienden,

    1. Meditatie

     Onze belangrijkste bondgenoot: de heilige Geest (1)

    De Heilige Geest is onze belangrijkste bondgenoot wanneer we een daadkrachtige verkondiger willen zijn. Hij is het die ons dan bezielt en uit onze woorden straalt dan zijn kracht. Het is veel meer dan een vrome uitspraak. Hoe komt het dat de prediking dikwijls kracht mist? Waarom was de prediking van de apostelen in de eerste Kerk zo vol vuur, terwijl die van vele predikers in onze tijd dikwijls zo slap is? Omdat ze de Heilige Geest niet echt kennen en liefhebben, omdat ze niet vanuit het geloof leven of omdat er verborgen hindernissen blijven, zoals zonden die nog niet erkend werden.

    De Heilige Geest is de derde Persoon van de Goddelijke Drie-eenheid, één met de Vader en met Jezus. Door zijn kracht schonk Maria Jezus als de Verlosser aan de wereld. Jezus heeft op aarde door zijn verlossingswerk de Vader verheerlijkt, welnu, de Heilige Geest verheerlijkt Jezus en “her-innert” ons aan de diepe  betekenis van wat Jezus deed en leerde. Hij maakt Christus’ verlossingswerk in ons “innerlijk” en vruchtbaar. De Heilige Geest leidt ook ons bidden. Hij  heeft de heilige Schrift geïnspireerd en blijft eveneens ons inspireren wanneer wij gelovig de Schrift lezen. Zo leidt Hij ons naar de volle waarheid door ons steeds dieper binnen te voeren in de mysteries van Gods Rijk en ons voor te bereiden op Jezus’ Wederkomst. Hij is de levende herinnering van de Kerk. Hij is de kracht waardoor de sacramenten van de Kerk in ons werkzaam worden en ons heiligen. Jezus zegt: “… De Helper, de Heilige Geest, die de Vader in mijn naam zal zenden, Hij zal u alles leren en u alles in herinnering brengen wat Ik u gezegd heb” (Johannes 14, 26). Zonder de Heilige Geest is ons bidden zonder gevolg, onze liturgie een show en ons morele leven  inhoudloos uiterlijk vertoon. Alleen de Heilige Geest geeft zin en kracht aan ons leven.

    Gelovigen die Jezus werkelijk erkennen als hun Heer en Verlosser, worden tempels van de Heilige Geest. “Weet gij niet dat gij Gods tempel zijt en dat de Geest van God in u woont?” (1 Korinthiërs 3, 16). “Als iemand niet geboren wordt uit water en Geest, kan hij het Rijk Gods niet binnengaan. Wat geboren is uit vlees, is vlees en wat geboren is uit de Geest is geest…Gij moet opnieuw geboren worden” (Johannes 3, 5-7). Vervuld zijn van de Heilige Geest betekent dat iemand leeft onder de leiding en de kracht van Christus. Het Hebreeuws woord “ru’ach’ (= geest) wordt uitgesproken door eerst uit te ademen en dan in te ademen. Het is het symbool voor de belijdenis van onze zonden en het zich dan laten vervullen van Gods Geest.

    Drie vijanden bedreigen het leven vanuit Gods Geest: de wereld, het vlees en de duivel. Met de wereld wordt niet de schepping Gods bedoeld of de mensen, waarvoor Christus zijn leven heeft gegeven, maar het corrupte wereldsysteem dat door de duivel geleid wordt, bedoeld in 1 Johannes 2, 15-17: “Verliest uw hart niet aan de wereld of aan de dingen van de wereld! Als iemand de wereld liefheeft, is de liefde van de Vader niet in hem. Want al wat in de wereld is –  het begeren van de lust en het begeren van de ogen en de hovaardij van het geld – het komt niet van de Vader maar van de wereld. En die wereld gaat voorbij met al haar begeerlijkheid, maar wie de wil doet van God blijft in eeuwigheid”. Paulus zegt het zo: “…leef naar de Geet dan zult ge de begeerte van de zelfzucht niet volvoeren” (Galaten 5, 16). Met het vlees wordt onze gevallen natuur bedoeld, die voortdurend oorlog voert tegen Gods wil. Deze bekoringen om in opstand te komen tegen God, zijn zelf geen zonde, maar kunnen zonde worden wanneer wij er mee instemmen en ze in daden omzetten. We worden hiervan bevrijd door onze wil geheel over te geven aan de Heilige Geest. De echte vijand die ons leven met God wil vernietigt, is de duivel. Petrus waarschuwt: “Weest nuchter, wordt wakker! Uw vijand de duivel zwerft rond als een brullende leeuw op zoek naar een prooi om te verslinden. Weerstaat hem, sterk door het geloof” (1 Petrus 5, 8-9). Waar Jezus predikte was de duivel nooit ver weg. De duivel zal hen die het meest leven vanuit Gods Geest ook het heftigst aanvallen, zoals bijvoorbeeld blijkt uit het leven van een pastoor van Ars.

    De heilige Paulus vestigt onze aandacht op de noodzakelijke geestelijke wapenrusting: “Tenslotte, zoekt uw kracht bij de Heer en zijn almacht. Legt de wapenrusting Gods aan om te kunnen standhouden tegen de listen van de duivel. Want onze strijd gaat niet tegen vlees en bloed, maar tegen de heerschappijen, tegen de machten, tegen de wereldheersers van deze duisternis, tegen de boze geesten in de hemelen. Grijpt daarom naar de wapenrusting Gods; dan kunt ge weerstand bieden op de dag van de verschrikking en staande blijven, strijdend tot het einde. Staat dan, uw lendenen omgord met de waarheid, bekleed met het harnas der gerechtigheid, de voeten geschoeid met ijver voor het Evangelie van de vrede. Hanteert daarbij het grote schild van het geloof, waarmee ge alle pijlen van de boze kunt doven. Neemt ook de helm van het heil en het zwaard van de Geest, dat is het Woord Gods. Bidt en smeekt  in de Geest bij elke gelegenheid en op allerlei wijze. Houdt daarbij nachtwaken, waarbij ge met volharding God smeekt voor alle heiligen” (Efeziërs 6, 10-18).

    Lees verder →

    Een imam krijgt politiebescherming…

    Geplaatst op door

    … omdat hij tegen de boerkadracht is...

    Hassen Chalgoumi, imam van de moskee in Drancy (banlieu van Parijs) krijgt sinds enkele maanden permanente bescherming van twee agenten. De man is tégen het dragen van een boerka, van een volledige gezichtsbedekking. Dat is niet hoe radicale moslims zich de islam voorstellen. Erger: Chalgoumi denkt dat over hem een fatwa uitgesproken werd. Hij is nl. ook tolerant t.o.v. joden.

    https://www.ouest-france.fr/societe/antisemitisme/entretien-je-paye-tres-cher-mon-amitie-avec-les-juifs-juge-limam-de-drancy-hassen-chalghoumi-b9b91220-8210-11ee-bde6-ffd69d6d2e11

    https://www.standaardboekhandel.be/p/les-combats-dun-imam-de-la-republique-9782749166582

    Een verslag uit Syrië zonder poco bril

    Geplaatst op door 
    Nvdr:  We hernemen pater Daniëls wekelijkse berichten uit Mar Yakub.  Gedurende een hele tijd konden we geen direct e-mailcontact met hem hebben.  Het is niet voor het eerst, en waarschijnlijk niet voor het laatst, dat een onzichtbare hand het e-mailverkeer belemmert.

    Goede vrienden,

    Door verschillende complicaties is mijn email paterdaniel@paterdaniel.org afgesloten. Als u mij enige informatie wil doorgeven of vragen hebt kunt u mij contacteren op abunadaniel@yandex.com.
     

    1. Meditatie: Verschillende toehoorders
    Voor een goede verkondiging is het belangrijk te weten wie we voor ons hebben. Allen reageren immers op  ‘n andere wijze. Er zijn verschillende typen mensen.

    De meest voorkomende toehoorder is de religieuze persoon, die tevens ook de moeilijkste kan zijn. Hij weet van alles over Jezus, het Evangelie en de Kerk. Hij  is geneigd te gaan discussiëren en allerlei theorieën daarover te verdedigen, terwijl hij soms geen echte persoonlijke relatie heeft met Jezus. Deze persoon moet van zijn gezapige zekerheid  verlost worden. “Wie de hele wet onderhoudt maar op één punt struikelt, die staat schuldig ten opzichte van het geheel” (Jakobus 2, 10). Wie in een fles water een klein beetje of veel dodelijk vergif doet, bezorgt hiermee de dood aan mensen, hetzij na kortere of langere tijd. Het resultaat van het dodelijk vergif blijft uiteindelijk hetzefde.

    Jezus zelf waarschuwt dat het Rijk Gods niet is voor hen die het alleen maar mooi kunnen uitleggen: “Velen zullen op die dag tot Mij zeggen: ‘Heer, Heer, hebben wij niet in uw naam geprofeteerd en hebben wij niet in uw naam duivels uitgedreven en in uw naam veel wonderen gedaan? Maar dan zal Ik hun onomwonden verklaren: Nooit heb Ik u gekend; gaat weg van Mij, gij die ongerechtigheid doet” Mattheus 7, 22-23).

    De ongeïnteresseerde verslaggever is een ander type. Het is de man die zogenaamd van op afstand en nuchter de zaak overziet en zegt: ik ben misschien wel een zondaar maar zovelen zijn veel slechter dan ik! Bij deze man moeten we trachten te ontdekken wat hem weerhoudt om hier en nu Jezus als zijn Verlosser te aanvaarden. Je kunt hem ook rechtstreeks confronteren met deze vraag.

    Maak hem duidelijk dat er geen psychologische of andere redenen zijn om die beslissing niet meteen te nemen. “En nu gij daar die zegt: ‘Vandaag en morgen gaan we naar die en die stad, wij zullen er een jaar doorbrengen en handel drijven en geld verdienen…’, gij weet niet eens wat de dag van morgen zal brengen! Wat is uw leven? Een nevel die een ogenblik  verschijnt om weldra te verdwijnen. Ge zoudt moeten zeggen: ‘Als de Heer het wil zullen we in leven zijn en dit of dat doen…’” (Jakobus 4, 1-15).

    Jezus waarschuwt ons herhaaldelijk dat een onverschillige, niet geïnteresseerde houding ons de meest onaangename verrassingen zal bezorgen: “Weest ook gij dan bereid omdat de Mensenzoon komt op het uur dat gij het niet verwacht” (Mattheus 24, 44). Denk ook aan deze gelijkenis. Een man had een overweldigende oogst. Hij bouwde grotere schuren en dacht dat hij voor vele jaren zonder zorgen kon eten en drinken in overvloed: “Maar God sprak tot hem: Dwaas, nog deze nacht komt men je leven van je opeisen; en al die voorzieningen die je getroffen hebt, voor wie zijn die dan? Zo gaat het met iemand die schatten vergaart voor zichzelf maar niet rijk is  bij God.” (Lucas 12, 20-21). Deze persoon dient wakker geschud te worden.

    Vervolgens is er de twijfelaar, de zwakkeling die zich voortdurend de vraag stelt: hoe kan ik zeker zijn dat ik wel gered ben? Hij dient aangespoord te worden werkelijk te geloven in Jezus die zegt dat wie in Hem gelooft gered wordt: “Voorwaar, voorwaar Ik zeg u: wie luistert naar mijn woord en gelooft in Hem die Mij zond, heeft eeuwig leven en is aan geen oordeel onderworpen; hij is immers reeds uit de dood naar het leven overgegaan” (Johannes 5, 24). Belangrijk is dat men eenmaal de beslissing neemt: “Wie in de Zoon gelooft, heeft het eeuwig leven. Wie weigert in de Zoon te geloven, zal het leven  niet zien; integendeel, de toorn Gods blijft op hem” (Johannes 3, 36).

    Iemand kan zich ongelovig of atheïst noemen om verschillende redenen. Het kan diep ingeworteld zijn of slechts formeel, oppervlakkig. Het kan ook een reactie zijn op een negatieve ervaring met “iemand van de Kerk”. In onze tijd is er een soort algemene atheïstische vloedgolf als modeverschijnsel. Het is nodig te weten dat geen mens in het diepst van zijn wezen werkelijk “ongelovig” is. Iedereen beseft uiteindelijk dat hij niet zichzelf geschapen heeft en ook niet de wereld waarin hij leeft.

    Hij heeft zelfs niets te zeggen gehad aan het ogenblik van zijn bestaan, zijn fysische of psychische mogelijkheden en/of  beperktheden. Wie hier goed over nadenkt en in alles inspraak of ‘zelfbeschikkingsrecht’  nastreeft, kan er zelfs helemaal gek van worden. Een veel betere houding is de werkelijkheid aanvaarden als een geschenk Gods en er vanaf dat ogenblik het beste ervan proberen te maken in de geest van psalm 139, 14: “God, ik dank U om het wonder van mijn leven, om alle wonderwerken die Gij hebt gemaakt”.


    Een ander type is de verslaafde (aan alcohol, sex…). Deze persoon denkt nooit te kunnen  behagen aan Christus omdat hij van zijn verslaving niet verlost geraakt. Hij moet aangemoedigd worden om te groeien in vertrouwen en geduld. Zovele heiligen waren grote zondaars of verslaafden. Augustinus was obsessioneel aan sex gebonden met een meisje van de straat gedurende vijftien jaar, wat hem doodongelukkig maakte. Hij bleef vragen en  bidden en werd er uiteindelijk op spectaculaire wijze van bevrijd. Wie hartstochtelijk verlangt Christus te erkennen, wordt door zijn verslaving op zich niet van Hem verwijderd.

    Met ondertiteling en vertaling via icoontjes onderaan
    Lees verder →