Het Vaticaan (her)ontdekt het gezin:
Categorie archieven: religie
Vloeken in de synagoog*
N.a.v. Israëls beleid i.v.m. Palestijnen, uitbreiding van joodse aanwezigheid in Arabische buurten, de verdrijvingen uit woningen, de uitbreiding van nederzettingen e.d. gingen wij op zoek naar àndere joodse meningen dan deze van de Israëlische regering en peetvader Trump (… en grotendeels heel politiek-VSA). (We zullen ons bij sommigen weer niet geliefd maken… Het zij zo.)
“Het jodendom als openbaringsgodsdienst is geen nationaliteit met een eigen bestaan. Evenmin zijn de joden één volk met een eigen onafhankelijke persoonlijkheid. Ze zijn gewoon de burgers van de staten waartoe ze behoren.”
“Zionisme heeft zich op de voorgrond gedrongen en verwarring gezaaid over de vraag wat het betekent een jood te zijn. Is het joods-zijn een etnisch gegeven, een stammenidentiteit, een nationale identiteit of een natie tussen andere? Of is het “een heilig volk te zijn en een natie van priesters?””
Op de vraag naar goede raad voor Israël, zodat de wereld een betere plaats wordt voor joden:
“Ja, Zij moeten stoppen te beweren dat zij ons vertegenwoordigen. Vanaf het ogenblik dat Israël zich ergens mee bemoeit, stijgt het anti-semitisme overal ter wereld, maar als Israël in geen conflict betrokken is, dan daalt het anti-semitisme. Want de wereld verwart joden met Israël en Israël moedigt dit aan door zichzelf de joodse staat te noemen en te stellen dat zij alle joden vertegenwoordigen… enz… De joden krijgen de schuld voor de acties van Israël. Israël moet met de nonsens ophouden te stellen dat Israël de natiestaat is van alle joden… het moet de staat van zijn burgers worden, zoals alle normale landen ter wereld. Het probleem is dat het zionisme hen deze gekke dingen doet zeggen… het is hun religie… Zionisme stelt dat joden een natie zijn en Israël is hun staat. Dus raad ik aan de zionisme-religie te laten vallen. Als ze joden willen zijn dan moeten ze het judaïsme practiseren en niet de goddeloze religie van het zionistisch nationalisme. Het leven zou voor iedere betrokkene beter zijn…”
Citaten van Rabbi Yaakov Shapiro die zich uit tegen het zionisme. (https://www.dailyscanner.com/deep-dive-into-zionism-with-rabbi-yaakov-shapiro/)
Rabbi Yaakov Shapiro is emeritus rabbi van de Baid Medrash van Bayswater, Queens, New York. Na zijn schooltijd volgde hij een traditioneel orthodox leerprogramma. Auteur van talrijke boeken over joodse theologie en wetgeving, over de bijbel en de talmoed. Zijn meesterwerk, “The Empty Wagon, Zionism’s Journey from Identity Crisis to Identity Theft” (Zionisme, van identiteitscrisis naar identiteitsdiefstal), een pil van 1400 blz, een historische en ideologische verhandeling over judaïsme en zionisme. Zijn video’s over zionisme bereiken miljoenen over heel de wereld. Zijn mening over Trumps erkenning van Jeruzalem als Israëls hoofdstad werd ca. 2 miljoen keer bekeken…. “Jeruzalem is een heilige stad, dé stad der joden wereldwijd, maar is geen politieke hoofdstad…. Israël is geen synoniem van het joodse volk”... enz. En hij grapt bij de beschrijving van de joods-christelijke relatie: “mocht je twijfelen wie Netanyahu of de paus is… de paus is degene met de yarmulke“ (keppeltje)… volg pijltje…
Om de een of andere duistere reden geraken wij niet op zijn webstek: https://yaakov-shapiro.com Misschien later wel. Of werd hij gecensureerd door hogerhand?
Wie geïnteresseerd is en tijd heeft kan hierbij een lezing van hem bekijken waar hij zeer politiek incorrecte stellingen verdedigt. Mocht een niet-jood dit wagen…
Dat rabbi Yaakov Shapiro niet alleen staat met zijn mening over het jodendom, judaïsme en zionisme mag blijken uit onderstaande video van een anti-zionisme congres:
En dan zijn er nog meer die olie op het vuur gieten door te beweren dat de huidige “blanke” joden niet de échte nazaten van het Uitverkoren Volk zijn. Het zouden naar verluidt de zwarte Amerikanen zijn… als afstammelingen van de twaalf Hebreeuwse stammen van Israël, die na de vernietiging van het Koninkrijk Israël, uitzwierven over Afrika en die uiteindelijk als slaaf over de Atlantische Oceaan gebracht werden. (https://www.ajc.org/translatehate/not-the-real-Jews) Hoewel… uit het onderstaande mag blijken dat er nog meer zich geroepen voelen het Uitverkoren Volk te kunnen vertegenwoordigen:
*een knipoog naar ons gezegde “vloeken in de kerk”.
Een verslag uit Syrië, zonder poco bril
Goede Vrienden,
Ieder mens is geschapen naar Gods Beeld, met een (op aarde) onverzadigbare verlangen naar God. De heilige Augustinus heeft dit perfect begrepen én doorleefd. Ziehier nu een negatief voorbeeld.
Sigmund Freud (1856-1939) was een Oostenrijks zenuwarts en de grondlegger van de “psychoanalyse”. Volgens hem is de seksuele drift zowat de meest belangrijke primaire drift en zijn de verdrongen seksuele verlangens de oorzaak van psychologische problemen, die hij ijverig “analyseert”. Niet alleen in de universiteiten werden zijn theorieën onderwezen, ze hadden ook veel invloed in het dagelijkse leven. Onbewuste versprekingen of handelingen werden dikwijls geïnterpreteerd als verdrongen seksuele behoeften. Zijn invloed drong ook door tot de kunst, zoals bij de Franse schrijver André Breton (+ 1966), de grondlegger van het “surrealisme”. Het surrealisme tracht het onzichtbare uit te drukken door het on/onderbewuste weer te geven.
Wist je dat de slappe, uitgelopen uurwerken die Salvator Dali in 1931 schilderde, wijzen op impotentie? (aldus werd ik zelf door een “kunstkenner” deskundig voorgelicht!) De invloed van Freud is en blijft groot. Hij werd en wordt door sommigen nog beschouwd als een van de grote wetenschappers.
Vanuit verschillende hoeken kwam er scherpe kritiek. De Britse auteur Richard Webster (+ 2011) stelt dat hysterie helemaal geen psychische oorsprong heeft, zoals Freud beweert, maar het gevolg is van hersenbeschadiging. De voormalige psychoanalytica Alice Miller (+ 2010) wijst de psychoanalytische theorie en praktijk radicaal af als ongeschikt om de ware oorzaken van traumatische herinneringen te ontdekken. Hiermee worden volgens haar de ware seksuele misbruiken eerder toegedekt.
Uiteindelijk heeft de Nederlandse socioloog en historicus, professor Han Israëls, Sigmund Freud ontmaskerd, vooral in zijn grondige studie: De Weense kwakzalver. Honderd jaar Freud en de freudianen, Amsterdam, Bakker, 1999.
Een van de beroemdste patiënten van Freud is Anna O, waarvoor dr. Jozef Breuer, de leermeester van Freud, een praatkuur (“gesprekstherapie”) onder hypnose had uitgedacht. Freud vond dit zo geweldig dat hij er samen met Breuer een boek over schreef. Hij stelde de behandeling voor als een geweldig therapeutisch succes en beweerde dat ze daarna op vakantie vertrok. Voor hem was dit zowat het startpunt van zijn psychoanalyse. In feite stopte de behandeling omdat ze in een gekkenhuis moest worden opgenomen. Haar echte naam was Bertha Pappenheim, een joodse activiste tegen vrouwenhandel.
Een andere beroemde patiënt is de “Wolvenman” (Sergei Konstantenovitsj Pankejev), die Freud opvoert als het bewijs van het succes van zijn methode. Deze man was echter op 80 jarige leeftijd nog steeds de dwangneuroticus die hij in het begin van de behandeling was. Freud geeft uitvoerige beschrijvingen van beroemde personen. Van Leonardo Da Vinci zegt hij dat hij latent homoseksueel is, waarvoor hij steunt op een zogenaamde autobiografische passage, waarvan Freud goed wist dat ze vervalst was. Het grondige speurwerk van Han Israëls levert resultaten op die elke verbeelding tarten. Sigmund Freud en de Berlijnse chirurg Wilhelm Fliess hebben even de excentrieke opvatting gekoesterd dat bepaalde seksuele problemen verholpen kunnen worden door een operatie aan de neus. Freud stuurt de jonge patiënte Emma Eckstein naar de chirurg. Na de operatie laat Fliess gaasverband in de wonde achter zodat ze niet geneest en blijft bloeden. In zijn briefwisseling met de chirurg beweert Freud dat de bloedingen veroorzaakt worden door de onbewuste verlangens van zijn patiënte (“wensbloedingen”!). In de briefwisseling die zijn dochter Anna in 1950 uitgeeft worden alle hinderlijke passages netjes geschrapt.
Het besluit van prof. Israëls is sterk onderbouwd. Sigmund Freud was een bedrieger, een leugenaar. De enkele feiten die hij aanbracht waren verzonnen of gemanipuleerd. De manier waarop hij patiënten behandelde was onverantwoord en onethisch. De grote invloed van Freud in de moderne maatschappij belet niet dat hij een kwakzalver is en dat zijn pseudo wetenschappelijk werk kwakzalverij blijft.
Ziehier nog een waar gebeurd verhaal ter bevestiging. Een jonge vrouw wordt opgenomen in een bekend Vlaams psychiatrisch instituut, dat nog onder leiding staat van religieuzen en waarvan de directrice een zuster/religieuze is. De jonge vrouw heeft een ongelukkige relatie met haar moeder en lijdt aan anorexia. Ze vraagt om tijdens het weekend vrij te zijn omdat ze graag een priester wil bezoeken, zonder te zeggen waarom. Jaren geleden had zij immers met heel het gezin bij die priester een gezinsretraite gevolgd, wat op haar een grote indruk had gemaakt. Telkens wanneer ze het moeilijk had schreef ze een lange brief naar deze priester. De psychiater en het verplegend personeel hadden het sterke vermoeden dat ze hiermee een seksuele relatie had, wat geenszins het geval was. Weken lang werd ze onder druk gezet opdat ze zou toegeven dat ze met deze man een relatie had. Zij bleef ontkennen en verder zwijgen. Wanneer ze na lange tijd voor het eerst een weekend naar huis mocht, ging ze recht naar deze priester. Ze was zich bewust van ernstige zonden en wilde biechten om het sacrament van de verzoening te ontvangen. Ze kreeg vergeving en keerde verlicht en met een blij gemoed terug. Na korte tijd werd ze ontslagen uit de psychiatrie. Haar verhaal en de weldaad van het sacrament van de verzoening heeft ze uitvoerig op cassette gezet en bezorgd aan de zuster directrice van het psychiatrisch instituut, die hierop niet heeft gereageerd.
Dit toont aan dat sommige psychiaters nog bevrijd moeten worden van freudiaanse illusies. Hun dieptepsychologie mist vooral hoogte, zoals Victor Frankl ( + 1997) leert. Ze moeten begrijpen dat het realiseren van bepaalde waarden en het zin geven aan zijn leven belangrijker zijn dan seksuele driften te bevredigen of lust te verwerven. Dit draagt ook meer bij aan onze geestelijke gezondheid. Dat zulks inspanningen en lijden kost, is geheel menswaardig en goed. Het kan de verantwoordelijkheidszin versterken. Een zelfverwezenlijking nastreven louter door het voldoen van onze verlangens naar lust leidt tot frustraties. We zijn geroepen om onszelf te overstijgen en de rest krijgen we er dan bij. Een oog dat zichzelf wil zien, is ziek. Met onze ogen kunnen wij wel heerlijk genieten van een panorama en van de mensen om ons heen. We zullen hierop later nog terugkomen.
Als besluit van de twee vorige uitweidingen kunnen we stellen: al kan de seksuele drang in een mensenleven soms zeer sterk zijn, het is niet ons diepste streven en een heilige Augustinus is voor ons een veel betere gids naar een gelukkig leven dan een Sigmund Freud. We gaan volgende keer verder met de derde eigenschap van ons mens zijn: we zijn gewond door de zonde.
P. Daniel
Na enkele Flitsen geven we twee heel kleine hoopvolle tekens te midden van een wereld en een Kerk, de in de in grootste verwarring verkeren. David en Goliath over de moedige blijvende weerstand van het Syrische volk. Zovelen hongeren naar waarheid en liefde over een hindoe die katholiek werd en priester wil worden. En dit nog biedt weer een brede waaier aan informatie over Syrië, Libanon, corona, vaccins, wereldpolitiek en Kerk.
Lees verderHoe Mozart een winkelgalerij veranderde in een spirituele tempel
Wolfgang Amadeus Mozart schreef zijn Ave verum corpus (KV 618) voor zijn vriend Anton Stoll die muzikaal assistent was in de parochie van Baden in de buurt van Wenen. Het werd geschreven om het feest van Sacramentsdag te vieren. Het autograaf is gedateerd op 17 juni 1791. Het gehele stuk omvat slechts 46 maten en is geschreven voor koor, strijkers en orgel. Mozart schreef het werk tijdens het schrijven aan zijn opera Die Zauberflöte en bij een bezoek aan zijn vrouw Constanze die zwanger was van hem en hun zesde kind droeg. Hij schreef het 6 maanden voor zijn dood.
In Zwitserland moeten priesters hun geloof opzij zetten
Als in Zwitserland priesters weigeren homo’s en/of lesbiennes* te trouwen, dan kunnen ze voor de rechtbank gedaagd worden.
Sinds een jaar is het verboden homo’s en lesbiennes* omwille van hun seksuele voorkeur te discrimineren. De Zwitserse bevolking heeft hiervoor met een volksraadpleging met meer dan 60% haar goedkeuring gegeven. In feite draaide het om scheldpartijen die zij vaak over zich moeten laten gaan op straat of op sociale media en die dus aanleiding kunnen geven tot rechtsvervolging. Over de gevolgen in de kerk en de religieuze geloofsbelevenis werd weinig of niet nagedacht.
In een analyse, waarover in de «NZZ am Sonntag» bericht werd, komen drie wetspecialisten tot de conclusie dat de kerkgemeenschappen naar manoeuvreerruimte moeten zoeken “om homoseksuele koppels* een huwelijk of ten minste een zegening die erop lijkt mogelijk te maken”.
Want, volgens de uitgebreide racisme-strafnorm maakt degene zich strafbaar die iemand een dienst, bestemd voor het grote publiek, omwille van seksuele belevenisvoorkeur* weigert. De drie wetspecialisten, Felix Hafner, Nadine Zurkinden en Martin Reimann, staven hun conclusie met het argument dat het bij een kerkelijke trouw wel degelijk om een dergelijke dienstverlening gaat, daar deze principieel open staat voor alle gelovigen van de resp. religie. Ergo: als priesters weigeren homo’s* te trouwen dan zouden er wel eens juridische stappen kunnen ondernomen worden. LOS, een organisatie van en voor lesbiennes, ziet het ook zo. De rechtbank zal bij een weigering moeten beslissen of de resp. priester strafbaar is.
Tot nader order – bij de huidige paus is dat vaak een vraagteken – geldt in de RK kerk homoseksualiteit als zonde. De Zwitserse bisschoppenconferentie heeft nog geen commentaar gegeven. De gereformeerde kerk daarentegen raadt aan trouwlustige koppels van hetzelfde geslacht* hun zin te geven.
De jodengemeenschap, de Schweizerisch Israelitische Gemeindebund (SIG), die zich tijdens de volksraadpleging nog sterk ingezet had voor de racisme-uitbreidingsnorm, voelt zich niet verplicht aan deze “extreme” huwelijksvoltrekking toe te geven. Immers: een joodse huwelijksceremonie richt zich tot de leden van een geloofsgemeenschap en is niet voor het brede publiek bestemd. Bijgevolg is een strafzaak niet van toepassing. De SIG wordt in haar argumentatie gevolgd door andere juristen.
*(… en bij uitbreiding heel het regenboogalfabet)
Pfarrern drohen Klagen, wenn sie Schwule nicht segnen – Blick
Een verslag uit Syrië, zonder poco bril
Beste vrienden,
“Groot zijt Gij, Heer en ten zeerste lovenswaardig… want Gij hebt ons gemaakt naar U, en rusteloos blijft ons hart totdat het zijn rust vindt in U“. Zo schrijft Augustinus rond 400 in zijn “Belijdenissen” (1). Hiermee verwoordt hij op schitterende wijze de tweede eigenschap van ons mens-zijn en zijn bekering is hiervan een merkwaardige illustratie.
Aurelius Augustinus werd in 354 in Thagaste (Numidië, Algiers) geboren uit een heidense vader, Patricius, en een zeer vrome christelijke moeder, Monica. Hij streefde een academische loopbaan na om “redenaar” te worden, d.w.z. meester in de Latijnse taal en de klassieke literatuur. Op 19-jarige leeftijd was hij reeds “retoricus” in Thagaste, een jaar later in de hoofdstad Carthago, en tegen 383 was hij een goedbetaalde “woordkunstenaar” in Rome.
Intussen leefde hij met een meisje, dat hij vijftien jaar bij zich hield en met wie hij in 371 een zoon kreeg, Adeodatus, een zeer begaafde jongen die in 390 stierf. Hij was zeer ingenomen met zijn carrière en tevens hartstochtelijk gehecht aan zijn vriendin, al heeft hij het christelijk geloof van zijn moeder nooit helemaal afgezworen. Wel was hij overtuigd dat de Bijbelse verhalen en het christelijk geloof slechts sprookjes waren voor oude vrouwen.
Zelf was hij meer geïnteresseerd in het manicheïsme, gesticht door Mani (+ 277), die twee eeuwige principes aanvaardde: een goede en een kwade macht. Om gered te worden, moest men Mani volgen. Het manicheïsme zal pas in de veertiende eeuw verdwijnen. Negen jaar lang bleef het manicheïsme voor Augustinus zijn “gnosis”, hoewel hij er ook nooit een vurige verdediger van werd. Hij bleef een zoeker naar de zuivere waarheid. Hoewel hij hoge verwachtingen koesterde van de gezaghebbende meesters van het manicheïsme, werd hij steeds meer teleurgesteld door deze “beminnelijke nietsnutten“.
God, schepping, oordeel, onsterfelijkheid… alles was voor hem één grote verwarring en het leven met zijn vrome moeder, die erg bezorgd was over zijn onstuimig leven, werd ondraaglijk. Door een list weet hij in 384 aan haar te ontsnappen en neemt ’s nachts een boot vanuit Rome naar het noorden, naar Milaan, de keizerlijke residentie. Zijn moeder kwam hem echter achterna. Ondertussen begon Augustinus bekend te worden en zijn moeder wilde nu een fatsoenlijk en waardig huwelijk voor hem regelen.
Uiteindelijk stemde hij er mee in en stuurde zijn vriendin terug naar Afrika: “Intussen vermenigvuldigden zich mijn zonden. De vrouw met wie ik samenleefde, was van mijn zijde weggerukt, omdat ze als een beletsel gold voor een huwelijk, en op de plek waar mijn hart aan haar had gehangen, was het stukgetrokken en verwond en bleef het maar bloeden… De wonde, mij toegebracht door de scheiding van die eerste vrouw, genas ook niet eens, maar na heftig gloeien en steken, bleef ze etterend voortduren…” (VI, XV, 25).
Maar kort daarna, neemt hij toch weer een ander meisje. Aan een vriend bekent hij dat hij niet kan begrijpen hoe iemand kan leven zonder een seksuele relatie met een vrouw. Toevallig ziet hij op straat een bedelaar lachen en beseft dat deze man zorgeloze vreugde geniet terwijl hij, verscheurd door lust, zijn ongelukkig leven in droefheid voortsleept. In Milaan moet hij onder meer een lofrede uitspreken op keizer Valentinus II. Met de grootste welsprekendheid vertelde hij de grofste leugens en genoot er zelf van: “in deze toespraak vertelde ik meer leugens dan waarheid, en door te liegen won ik de gunst van de toehoorders, die wisten dat ik loog” (VI, VI, 9).
In Milaan was bisschop Ambrosius (+ 397) de grote autoriteit en Augustinus ging naar de kathedraal om naar zijn preken te luisteren. De woorden van deze bisschop, samen met de liturgie en de psalmen, raakten zijn hart. Geleidelijk ontdekte hij het christelijk geloof en de katholieke Kerk. Hoewel hij niet de gelegenheid had om met deze bisschop van gedachten te wisselen, vond zijn immense dorst naar waarheid en schoonheid hier eindelijk enige bevrediging. Een oude priester, Simplicius, raadde hem aan het Manicheïsme te verlaten en zich eerder te wenden tot de Griekse filosoof Plotinus (+ 270), stichter van het Neoplatonisme, en diens leerling Porphyrius (+ 301/5).
Hij bleef naar de kathedraal gaan om naar Ambrosius te luisteren. Er was een ommekeer in hem bezig: “Wat heb ik geschreid bij uw hymnen en gezangen, heftig ontroerd door de stemmen van uw lieflijk zingende gemeente… uw waarheid zeeg in mijn hart en een innige aandoening van vroomheid golfde daaruit opwaarts en dan stroomden de tranen en ik voelde mij er wel bij” (IX VI, 14).
Een Romeins ambtenaar Ponticianus vertelt over de bekering van de grote monnik en woestijnvader abt Antonius (+ 356) in Egypte, die nu zoveel volgelingen trekt. Dit verhaal treft als een pijl het hart van Augustinus. Hij beseft dat zijn speeltijd voorbij is en dat hij moet kiezen tussen de hevige hartstochten voor aardse genoegens die hem slechts illusies en verslavingen opleveren en de allesomvattende waarheid, schoonheid en liefde van God. Intussen bidt hij: “Geef mij kuisheid en onthouding, maar doe het niet meteen“, en hij worstelt met “de ziekte van de begeerlijkheid, die ik liever verzadigd wilde zien dan gedoofd ” (VIII, VII, 17). Hij opent willekeurig de brieven van Paulus en leest Romeinen 13, 12 vv: “De nacht loopt ten einde, de dag breekt aan. Laten we ons dus ontdoen van de werken van de duisternis… Bekleed u met de Heer Jezus Christus, en koestert geen zondige begeerten meer“.
Na een dramatische innerlijke strijd, neemt hij een radicaal besluit voor Christus. Het is september 386. Na enkele weken staakt hij zijn lessen als “woordenverkoper” en trekt zich terug op het landgoed van een vriend, Cassiciacum (het huidige Cassago Brianza, ten noordwesten van Milaan), met zijn moeder, zijn zoon Adeodatus, enkele leerlingen en vrienden. In de Paaswake van 387 werden hij en zijn zoon door Ambrosius gedoopt. “Laat heb ik U lief gekregen, o schoonheid, zo oud en zo nieuw!…En Gij waart binnen en ik was buiten, en daar zocht ik U, en ik rende, wanstaltig als ik was, op de schone dingen af die door U gemaakt zijn. Gij waart bij mij en ik niet bij U… Geroepen hebt Gij, geschreeuwd en mijn doofheid doorbroken, gestraald hebt Gij, geschitterd en mijn blindheid verjaagd…Ik heb geproefd en nu honger en dorst ik...” (X, XXVII, 38).
In Cassiciacum leeft deze groep een soort filosofisch-religieus leven en ze delen alles samen. Zij lezen Vergilius en Cicero, terwijl het Oude en het Nieuwe Testament voor hen het hoogste gezag zijn en “onze priester” (bisschop Ambrosius) de zekere gids. Hij brandt van verlangen om God en de ziel te kennen. Hij ontdekt het geloof van Paulus en de liefde van Johannes. Ze zingen hymnen en bidden samen. Hij beleeft nu ten volle wat hij vroeger reeds in vriendschap nastreefde : “ …samen praten, samen lachen, elkaar vriendelijk ter wille zijn, samen boeken in mooie taal lezen, samen speels zijn en samen ernstig worden, bij tijd en wijle van mening verschillen zonder haat, alsof iemand het oneens was met zichzelf, en juist door die schaars voorkomende onenigheid fleur geven aan de eensgezindheid, aan of van elkaar iets leren, bedrukt naar de afwezige vrienden verlangen, verblijd de aankomende ontvangen: door deze en soortgelijke tekens, uit harten vol liefde en wederliefde naar buiten tredend door mond en tong en ogen en duizend heerlijke gebaren, als met brandbare stoffen de zielen in gloed zetten en van vele maken tot één” (IV, VIII, 13).
De “Belijdenissen” hebben een dubbele betekenis. Augustinus belijdt zijn zonden, zijn ongeordende passies voor aardse genoegens en hij belijdt de grootheid van God, de Liefde en de Waarheid die alles overstijgen. Hij beschrijft zijn zeer persoonlijke strijd, die echter zo authentiek is, dat hij tevens ook universeel is. Iedereen kan zich hierin herkennen. Hij heeft de “rusteloosheid” van zijn hart ontdekt én beleefd als zijn diepste verlangen naar God en zijn bekering is hiervan een sprekend voorbeeld. In fel contrast hiermee zullen we hierna aantonen hoe Sigmund Freud zichzelf en de wereld bedrogen heeft tot onheil van velen. En dit onheil woekert helaas nog steeds als een kanker voort.
(1) Aurelius AUGUSTINUS, Belijdenissen. Vertaald en ingeleid door Gerard Wijdeveld, Ambo, Baarn, 1985, I,I,1. – https://nl.wikipedia.org/wiki/Confessiones
P. Daniel
Flitsen
Deze zondag wordt in de byzantijnse liturgie de “zondag van de Vaders” genoemd, nl. van de 6 eerste oecumenische concilies (Nicea 325, Constantinopel 381, Efese 431, Chalcedon 451, Constantinopel II 553, Constantinopel III 680-1). Het is een viering van de eenheid van het christelijk geloof en van de Kerk.
Lees verderBidden voor Libanon
Een rozenkrans voor Libanon. Vandaag, op de feestdag van de h. Charbel, een Libanese heilige, wordt het bidden van de noveen afgesloten en wordt op initiatief vanuit het Vaticaan internationaal een rozenkrans gebeden om 18.30 u. Na de ontmoeting van de paus met de christelijke gemeenschappen in Libanon (1.7.21) werd een internationale bidbeweging opgericht om vrede en redding af te smeken bij de Heer. Alle Libanezen in den vreemde worden opgeroepen gedurende 33 dagen de rozenkrans te bidden, op hetzelfde tijdstip, nl. 19.30 u (Rometijd), tot 4 augustus, trieste verjaardag van de explosie in de haven van Beiroet. Vanzelfsprekend kan en mag zich iedereen hierbij aansluiten.
Elke dag zal er op de speciaal hiervoor opgerichte webstek – www.33jours.com – een speciale intentie voorgesteld worden om Libanon uit de miserie te halen. Bv. het herstel van de economische en politieke situatie, of voor de armen, voor de medische zorgverleners, voor de kinderen. Kortom: het is een smeekbede voor een mirakel!
Vandaag, om 18.30 u Rometijd, feestdag van de heilige Charbel, zal de rozenkrans “live” uitgezonden worden vanuit Rome. U kan die d.m.v. onderstaande videoverbinding volgen.
Wie was nu die heilige Charbel? Volledige naam: Charbel Makhlouf. Gedoopt met de naam Youssouf Antoun (Jozef Antonius). Geboren op 8 mei 1828 te Beqaa Kafra, het hoogste dorp van Libanon. (Google kaart). Het dorp wordt quasi omringd door getuigenissen van het christendom: in het oosten Sint Hawchab (Eusebius), in het westen Sint Moura (Mar Moura) in het zuiden Sint Saba en in het noorden O.L.Vrouw. (zie video’s onderaan) En als kers op de taart het klooster, resp. begraafplaats-heiligdom van de H. Charbel.
Zijn familie bestaat uit eenvoudige, gelovige, hard werkende mensen. Zijn vader is boer; een van diens zussen is kloosterzuster; daarnaast heeft hij nog twee ooms die monnik zijn. op 23-jarige leeftijd wil ook hij monnik worden. Bij het afscheid zou zijn moeder hem gezegd hebben: “Als je geen góede religieus wilde worden, zou ik zeggen: Jongen, kom naar huis. Maar ik besef nu dat de Heer je vraagt in zijn dienst. En in mijn verdriet van je gescheiden te zijn, doe ik een stap terug en zeg ik je: Moge Hij je zegen, mijn jongen, en een heilige van je maken.” Een moeders wens geschiedde…
Hij treedt toe tot het Maronitische Onze-Lieve-Vrouweklooster te Maifuq en neemt de kloosternaam aan van Charbel naar een heilige uit de eerste eeuwen van het christendom († 101; feest 29 januari).
Enige tijd later verhuist hij naar het verder afgelegen St-Maronklooster te Annaya. In 1851 legt hij zijn eeuwige geloften af en in 1859 wordt hij priester gewijd. Zestien jaar lang woont hij in de kloostergemeenschap. De laatste drieëntwintig jaar trekt hij zich verder in de eenzaamheid terug om het leven te leiden van een kluizenaar. Toch weten ook daar de mensen hem te vinden. Dat gaat na zijn dood ( hij wordt tijdens de misviering van 16.12.1898 plotseling ziek en overlijdt op kerstavond 1898) onverminderd door: men komt bidden op zijn graf en vraagt om zijn voorspraak in de hemel voor allerlei noden en problemen. U ziet nu beelden van Annaya:
Na zijn dood zouden zowel gelovigen, die aan zijn graf kwamen bidden, als ongelovigen gedurende 45 dagen lichten gezien hebben over de begraafplaats. Omwille van deze raadselachtige gebeurtenissen werd hij drie maanden na zijn begrafenis opgegraven en wat bleek? Hij lichaam bleek helemaal intact te zijn. Daarop werd hij in een kist met een glazen deksel gelegd. Gedurende 27 jaar kwamen mensen hem groeten en bij hem bidden. Naar verluidt zouden er verschillende onderzoeken naar het fenomeen van zijn intacte lichaam gebeurd zijn. Niemand had er een verklaring voor. Daar stopt het raadsel niet mee: het lichaam zou een serumachtige substantie uitzweten, de kleding, de doeken die hem bedekte, het hoofdkussen… moesten zelfs 2x/ week verwisseld worden. Er werden genezingen gemeld door contact met deze doeken. En in 1950 nam het fenomeen zelfs uitbreiding: uit een steen in de muur waarachter de kist van de H. Charbel zich bevond kwam een zelfde vocht. De kist werd eruit gehaald en men kon vaststellen dat de oorsprong van dit vocht Charbels lichaam was. Nadien werden er talrijke mirakels hem toegeschreven.
In 1952 werd het lichaam officieel uit het graf gehaald: het lichaam was nog steeds intact. Een onderzoekscommissie werd opgericht. Charbel werd zalig verklaard. In 1976 werd het graf opnieuw geopend. Ditmaal was het lichaam ontbonden; slechts het geraamte bleef over. Charbel werd heilig verklaard in 1977. Wie geïnteresseerd is, kan hier een volledige, weliswaar oude zw-w film van 1u43′, over het leven van de h. Charbel bekijken (Arab./Franse ondertit.)
Dat het bidden van een rozenkrans de miserie in Libanon niet kan oplossen is ons duidelijk. We willen echter wel graag een stukje van het christelijke verleden van het M.O., m.n. van Libanon meegeven, iets wat hier in de westerse landen dikwijls “vergeten” of genegeerd wordt.
Beelden uit het H. Maronklooster waar Charbel zijn geloften aflegde. De heilige Maron was de oprichter van de Maronitische Kerk en lag mee aan de basis van de kerstening van Syrië en Libanon.
En dit zijn beelden uit het klooster, resp. heiligdom van “Saydet El Hazineh”, O.L.Vrouw der Smarten, gebouwd op de restanten van een heidense tempel, één der eerste getuigenissen van de christelijk-Maronitische aanwezigheid in Libanon:
En dit is dan de rauwe werkelijkheid, waarvoor inderdaad een mirakel meer dan nodig is:
Ons contact in Libanon, die omwille van veiligheidsredenen recent verhuisde van Tripoli naar een dorp in het noorden werd op straat aangevallen… gewoon omdat hij een plastic zakje droeg met zijn strandspullen – een handdoek, een natte zwembroek, zonnecrème – … dat men wilde roven.
Ongevoelige media. Reuters vond het nodig kenbaar te maken dat de Libanese bevolking “vegetariër” geworden was… Alsof dit een eigen keuze was. Als men geen vlees meer kan betalen, wat blijft er dan?
Armoe en honger maakt vindingrijk. Terug naar basisvoeding, zonder import, terug naar kleinschaligheid zonder te veel tussenhandel en/of transportkosten:
Frankrijk wil opnieuw aan de touwtjes trekken:
P.S.: Voor verdwenen afbeeldingen en video’s, wende men zich aan de directie van Youtube, die het beste met u voorheeft en u bijgevolg wil beschermen voor informatie waardoor u wel eens uw grijze cellen in te intensieve werking zou kunnen brengen.
RK-cijfers
Naar verluidt zou een kleine 18% der bevolking van deze planeet het RK-geloof belijden. In Europa en Amerika gaat het aantal gelovigen achteruit. Een stijging daarentegen in Afrika en Azië.
U voelt met uw ellebogen dat onze pastoors binnenkort Afrikaanse of Aziatische missionarissen zullen zijn. Hoewel ook in Azië het aantal kandidaat-priesters achteruit gaat.
Waarmee men zou kunnen stellen dat armoe een reden is om bereid te zijn toe te treden tot een bepaalde religie én deze te willen vertegenwoordigen, kwestie van een levenslange boterham-met-beleg te verzekeren. Hoe groter de welvaart, hoe groter het navelstaren, hoe minder een Kerk een rol speelt in het aardse leven.
Cyclus
Deze wisselvallige zomer kabbelt rustig verder; behoudens de watersnoodramp. Maatregelen zijn een beetje versoepeld. Terwijl men versoepelt, verstrengen de misdadigers van deze links-liberale regeringen al terug sommige maatregelen. Men kan zelfs niet wachten tot een eind in de herfst de varianten zullen opduiken.
Het is een sociopatisch spel dat ze opvoeren: de mensen enige vrijheid beloven en terwijl reeds waarschuwen dat er iets nieuws op komst is. Met de nodige omzichtigheid wil ik oproepen de signalen niet als “samenzweringsverhalen” te zien. Heel het draaiboek van de “great reset” is tot heden al uitgekomen De waarschuwing geldt hier dan ook voor een cyber-catastrofe die herhaald aangekondigd wordt, en (wat we al in Zuid-Afrika zien) het in gang zetten van ernstige BLM rellen. Deze zaken zullen worden uitgelokt door de Rothschild-Rockefeller psychopaten en als gevolg hebben dat er een gigantische voedsel- en samenlevingscrisis ontstaat.
Met de nodige voorzichtigheid wil ik toch vragen in overweging te nemen een afgelijnde levensmiddelenvoorraad te voorzien, het treffen van schikkingen om ook zonder internet/digitale middelen verder te kunnen en het zoeken naar antistoffen tegen de vaccins.
Er zijn in een bepaald opzicht meer opposanten, mensen die zich vragen stellen, dan men denkt. Vooral dan (spijtig genoeg) in andere landen, zoals Nederland en Oostenrijk. We moeten ook de transcendente kant inschakelen, het beroep op de Allerhoogste, om wijsheid te verwerven en te weerstaan aan de immense druk. Ik citeer uit Wijsheid, hoofdstuk 1 : “Niet God heeft de dood gemaakt en Hij schept geen behagen in de ondergang van de levenden. Hij toch heeft alles geschapen om te leven: gezond zijn de schepselen der aarde, geen dodelijk vergif wordt in hen gevonden en de onderwereld heeft geen macht op aarde, want de gerechtigheid is onsterfelijk!……..”
Dr. Vladimir Zelenko, arts, die het HCQ zink protocol ontwikkelde, zegt zelfs: “Het onder steeds grotere dwang opleggen van de Covid injecties is een ‘moorddadig complot van psychopaten’, en een misdaad van historische en Bijbelse opvang. Hij zegt dat de vraag of je hierin meegaat zelfs een keuze is “voor of tegen God”. (…)
Intussen is politiek in dit land, zo rond 11 juli, veel duidelijk geworden (er hingen op 11 juli op sommige plaatsen tien maal meer Belgische vlaggen dan Vlaamse). De Graaf van St. Germain heeft in een vorige commentaar op een artikel de zaken omtrent N-VA loepzuiver op punt gezet. We hebben intussen Bart De Wever gezien, die tijdens de voorstelling van de “Gay-parade” eiste dat Hongarije uit de EU zou gegooid worden. Ieder fatsoenlijk mens weet dat president Viktor Orban de kinderen wil beschermen tegen drekkige uitspattingen en sexualisering op gender-wijze. Waarom kiest De Wever dan de kant van de Illuminati? Hetzelfde verhaal is het toekennen van prijzen aan diegenen die ons Vlaams-nationaal concept willen vernietigen.
VUB-rector Caroline Pauwels kreeg het “Vlaams ereteken”, tesamen met Martine Tanghe, die heel haar leven voor het belgicisme heeft gestreden. Als lugubere component kreeg het bedrijf, en zijn CEO, Pfizer, ook een ereteken. De talloze huidige en toekomstige doden van de vaccins “danken u”. (video)
Dit is zo verregaand en verwijst naar zelfs meer dan “gecontroleerde oppositie”, dat dit een breekpunt is. Auteur dezer, verklaart dat de N-VA, analoog aan hun spitsbroeders van de VLD, geen waardering, welkdanige ook, verdienen in een fatsoenlijke, moreel hoogstaande samenleving. Hiermede roep ik alle leden op, die nog enig moreel kader huldigen, deze twee partijen te verlaten! Dit herhaal ik in de geest van mijn ontslagbrief en oproep van 26 mei 1977 toen het Egmontpact bekend werd.
Zoals in de navolgende en huidige geschiedenis zal blijken is er voor N-VA geen beterschap meer mogelijk; als men zijn ziel aan de duivel verkocht heeft kan dat niet herroepen worden.
Vandaag werden de nieuwe maatregelen van de NWO Belgische regering bekend: er wordt een Covid Safe Ticket verplicht gesteld voor deelname aan (grotere) bijeenkomsten. Door deze maatregel kan ik niet aan de IJZERWAKE deelnemen, alhoewel ik er het ganse jaar voor ijver. Samen met gelijkgezinde Vlaamsnationalisten weiger ik in alle omstandigheden de vaccins en de even misdadige corona-testen. Dit houdt, in de geest van hun opperste baas, Grand Orient président Macron, het einde van de vrijheid van oppositie in.
Hiermee wil ik Pater Daniel nog eens prijzen, voor de grote moed om in zoveel moeilijker omstandigheden strijdbaar te zijn. Hoe deze strijd zal aflopen, is vooral voor Syrië, de grote vraag. Maar overal moet er onverzettelijkheid zijn, gedragen door velen, door wanhoop omringd, om datgene wat Vaclav Havel en Alexander Solzjenitsyn deden. Zie het boek van Havel: “De macht der machtelozen” (1978). Hij werd daarna president van Tsjecho-Slovakije en eerste president van Tsjechië.
We zitten nu in de faze van een “3e Wereldoorlog”. Deze werd ontworpen en wordt gevoerd door een bende psychopaten. Hun voornaamste kracht is de verspreiding van angst. Ze kregen het ook gedaan dat de overgrote meerderheid van de oppositie-bewegingen hun bevelen mee opvolgt. De Vlaamse Beweging maakt een fout “op leven en dood” door niet in de allerhoogste modus van verzet te gaan. Wanneer in het najaar en verder in de toekomst de maatregelen tot controle en slavernij zullen bekrachtigd worden, zal het te laat zijn. Volg goed wat er nu in Australië en Canada reeds gebeurt!
Elke dag vraagt onze onverzettelijkheid naar onze moed, maar het is alsof we door een moeras omringd zijn. Gedenk o Vlamingen, alle hoge woorden, die je ooit sprak en zong!
Jos Wouters, Boom, 19.7.2021
- Dr. Zelenko, bedenker HCQ-zink protocol, noemt corona angstcrisis “misdaad van historische en Bijbelse omvang”
- Covid in the Context of Cabalism
- Dit is het einde van een beschaving – Kees van der Pijl en Karel van Wolferen,
- WHO-klokkenluider : 18.000 gemelde vaccindoden in Europa slechts fractie van het werkelijk aantal
Hoofddoekverbod màg!
Het Hof van Justitie van de EU: De overheid en de werkgever mogen het dragen van de hoofddoek bij contacten met het publiek verbieden:
CURIA – List of results (europa.eu) Zaaknummer = C-804/18