Goede vrienden,

1. Meditatie

 Onze belangrijkste bondgenoot: de heilige Geest (1)

De Heilige Geest is onze belangrijkste bondgenoot wanneer we een daadkrachtige verkondiger willen zijn. Hij is het die ons dan bezielt en uit onze woorden straalt dan zijn kracht. Het is veel meer dan een vrome uitspraak. Hoe komt het dat de prediking dikwijls kracht mist? Waarom was de prediking van de apostelen in de eerste Kerk zo vol vuur, terwijl die van vele predikers in onze tijd dikwijls zo slap is? Omdat ze de Heilige Geest niet echt kennen en liefhebben, omdat ze niet vanuit het geloof leven of omdat er verborgen hindernissen blijven, zoals zonden die nog niet erkend werden.

De Heilige Geest is de derde Persoon van de Goddelijke Drie-eenheid, één met de Vader en met Jezus. Door zijn kracht schonk Maria Jezus als de Verlosser aan de wereld. Jezus heeft op aarde door zijn verlossingswerk de Vader verheerlijkt, welnu, de Heilige Geest verheerlijkt Jezus en “her-innert” ons aan de diepe  betekenis van wat Jezus deed en leerde. Hij maakt Christus’ verlossingswerk in ons “innerlijk” en vruchtbaar. De Heilige Geest leidt ook ons bidden. Hij  heeft de heilige Schrift geïnspireerd en blijft eveneens ons inspireren wanneer wij gelovig de Schrift lezen. Zo leidt Hij ons naar de volle waarheid door ons steeds dieper binnen te voeren in de mysteries van Gods Rijk en ons voor te bereiden op Jezus’ Wederkomst. Hij is de levende herinnering van de Kerk. Hij is de kracht waardoor de sacramenten van de Kerk in ons werkzaam worden en ons heiligen. Jezus zegt: “… De Helper, de Heilige Geest, die de Vader in mijn naam zal zenden, Hij zal u alles leren en u alles in herinnering brengen wat Ik u gezegd heb” (Johannes 14, 26). Zonder de Heilige Geest is ons bidden zonder gevolg, onze liturgie een show en ons morele leven  inhoudloos uiterlijk vertoon. Alleen de Heilige Geest geeft zin en kracht aan ons leven.

Gelovigen die Jezus werkelijk erkennen als hun Heer en Verlosser, worden tempels van de Heilige Geest. “Weet gij niet dat gij Gods tempel zijt en dat de Geest van God in u woont?” (1 Korinthiërs 3, 16). “Als iemand niet geboren wordt uit water en Geest, kan hij het Rijk Gods niet binnengaan. Wat geboren is uit vlees, is vlees en wat geboren is uit de Geest is geest…Gij moet opnieuw geboren worden” (Johannes 3, 5-7). Vervuld zijn van de Heilige Geest betekent dat iemand leeft onder de leiding en de kracht van Christus. Het Hebreeuws woord “ru’ach’ (= geest) wordt uitgesproken door eerst uit te ademen en dan in te ademen. Het is het symbool voor de belijdenis van onze zonden en het zich dan laten vervullen van Gods Geest.

Drie vijanden bedreigen het leven vanuit Gods Geest: de wereld, het vlees en de duivel. Met de wereld wordt niet de schepping Gods bedoeld of de mensen, waarvoor Christus zijn leven heeft gegeven, maar het corrupte wereldsysteem dat door de duivel geleid wordt, bedoeld in 1 Johannes 2, 15-17: “Verliest uw hart niet aan de wereld of aan de dingen van de wereld! Als iemand de wereld liefheeft, is de liefde van de Vader niet in hem. Want al wat in de wereld is –  het begeren van de lust en het begeren van de ogen en de hovaardij van het geld – het komt niet van de Vader maar van de wereld. En die wereld gaat voorbij met al haar begeerlijkheid, maar wie de wil doet van God blijft in eeuwigheid”. Paulus zegt het zo: “…leef naar de Geet dan zult ge de begeerte van de zelfzucht niet volvoeren” (Galaten 5, 16). Met het vlees wordt onze gevallen natuur bedoeld, die voortdurend oorlog voert tegen Gods wil. Deze bekoringen om in opstand te komen tegen God, zijn zelf geen zonde, maar kunnen zonde worden wanneer wij er mee instemmen en ze in daden omzetten. We worden hiervan bevrijd door onze wil geheel over te geven aan de Heilige Geest. De echte vijand die ons leven met God wil vernietigt, is de duivel. Petrus waarschuwt: “Weest nuchter, wordt wakker! Uw vijand de duivel zwerft rond als een brullende leeuw op zoek naar een prooi om te verslinden. Weerstaat hem, sterk door het geloof” (1 Petrus 5, 8-9). Waar Jezus predikte was de duivel nooit ver weg. De duivel zal hen die het meest leven vanuit Gods Geest ook het heftigst aanvallen, zoals bijvoorbeeld blijkt uit het leven van een pastoor van Ars.

De heilige Paulus vestigt onze aandacht op de noodzakelijke geestelijke wapenrusting: “Tenslotte, zoekt uw kracht bij de Heer en zijn almacht. Legt de wapenrusting Gods aan om te kunnen standhouden tegen de listen van de duivel. Want onze strijd gaat niet tegen vlees en bloed, maar tegen de heerschappijen, tegen de machten, tegen de wereldheersers van deze duisternis, tegen de boze geesten in de hemelen. Grijpt daarom naar de wapenrusting Gods; dan kunt ge weerstand bieden op de dag van de verschrikking en staande blijven, strijdend tot het einde. Staat dan, uw lendenen omgord met de waarheid, bekleed met het harnas der gerechtigheid, de voeten geschoeid met ijver voor het Evangelie van de vrede. Hanteert daarbij het grote schild van het geloof, waarmee ge alle pijlen van de boze kunt doven. Neemt ook de helm van het heil en het zwaard van de Geest, dat is het Woord Gods. Bidt en smeekt  in de Geest bij elke gelegenheid en op allerlei wijze. Houdt daarbij nachtwaken, waarbij ge met volharding God smeekt voor alle heiligen” (Efeziërs 6, 10-18).

Nvdr:  We hernemen pater Daniëls wekelijkse berichten uit Mar Yakub.  Gedurende een hele tijd konden we geen direct e-mailcontact met hem hebben.  Het is niet voor het eerst, en waarschijnlijk niet voor het laatst, dat een onzichtbare hand het e-mailverkeer belemmert.

Goede vrienden,

Door verschillende complicaties is mijn email paterdaniel@paterdaniel.org afgesloten. Als u mij enige informatie wil doorgeven of vragen hebt kunt u mij contacteren op abunadaniel@yandex.com.
 

1. Meditatie: Verschillende toehoorders
Voor een goede verkondiging is het belangrijk te weten wie we voor ons hebben. Allen reageren immers op  ‘n andere wijze. Er zijn verschillende typen mensen.

De meest voorkomende toehoorder is de religieuze persoon, die tevens ook de moeilijkste kan zijn. Hij weet van alles over Jezus, het Evangelie en de Kerk. Hij  is geneigd te gaan discussiëren en allerlei theorieën daarover te verdedigen, terwijl hij soms geen echte persoonlijke relatie heeft met Jezus. Deze persoon moet van zijn gezapige zekerheid  verlost worden. “Wie de hele wet onderhoudt maar op één punt struikelt, die staat schuldig ten opzichte van het geheel” (Jakobus 2, 10). Wie in een fles water een klein beetje of veel dodelijk vergif doet, bezorgt hiermee de dood aan mensen, hetzij na kortere of langere tijd. Het resultaat van het dodelijk vergif blijft uiteindelijk hetzefde.

Jezus zelf waarschuwt dat het Rijk Gods niet is voor hen die het alleen maar mooi kunnen uitleggen: “Velen zullen op die dag tot Mij zeggen: ‘Heer, Heer, hebben wij niet in uw naam geprofeteerd en hebben wij niet in uw naam duivels uitgedreven en in uw naam veel wonderen gedaan? Maar dan zal Ik hun onomwonden verklaren: Nooit heb Ik u gekend; gaat weg van Mij, gij die ongerechtigheid doet” Mattheus 7, 22-23).

De ongeïnteresseerde verslaggever is een ander type. Het is de man die zogenaamd van op afstand en nuchter de zaak overziet en zegt: ik ben misschien wel een zondaar maar zovelen zijn veel slechter dan ik! Bij deze man moeten we trachten te ontdekken wat hem weerhoudt om hier en nu Jezus als zijn Verlosser te aanvaarden. Je kunt hem ook rechtstreeks confronteren met deze vraag.

Maak hem duidelijk dat er geen psychologische of andere redenen zijn om die beslissing niet meteen te nemen. “En nu gij daar die zegt: ‘Vandaag en morgen gaan we naar die en die stad, wij zullen er een jaar doorbrengen en handel drijven en geld verdienen…’, gij weet niet eens wat de dag van morgen zal brengen! Wat is uw leven? Een nevel die een ogenblik  verschijnt om weldra te verdwijnen. Ge zoudt moeten zeggen: ‘Als de Heer het wil zullen we in leven zijn en dit of dat doen…’” (Jakobus 4, 1-15).

Jezus waarschuwt ons herhaaldelijk dat een onverschillige, niet geïnteresseerde houding ons de meest onaangename verrassingen zal bezorgen: “Weest ook gij dan bereid omdat de Mensenzoon komt op het uur dat gij het niet verwacht” (Mattheus 24, 44). Denk ook aan deze gelijkenis. Een man had een overweldigende oogst. Hij bouwde grotere schuren en dacht dat hij voor vele jaren zonder zorgen kon eten en drinken in overvloed: “Maar God sprak tot hem: Dwaas, nog deze nacht komt men je leven van je opeisen; en al die voorzieningen die je getroffen hebt, voor wie zijn die dan? Zo gaat het met iemand die schatten vergaart voor zichzelf maar niet rijk is  bij God.” (Lucas 12, 20-21). Deze persoon dient wakker geschud te worden.

Vervolgens is er de twijfelaar, de zwakkeling die zich voortdurend de vraag stelt: hoe kan ik zeker zijn dat ik wel gered ben? Hij dient aangespoord te worden werkelijk te geloven in Jezus die zegt dat wie in Hem gelooft gered wordt: “Voorwaar, voorwaar Ik zeg u: wie luistert naar mijn woord en gelooft in Hem die Mij zond, heeft eeuwig leven en is aan geen oordeel onderworpen; hij is immers reeds uit de dood naar het leven overgegaan” (Johannes 5, 24). Belangrijk is dat men eenmaal de beslissing neemt: “Wie in de Zoon gelooft, heeft het eeuwig leven. Wie weigert in de Zoon te geloven, zal het leven  niet zien; integendeel, de toorn Gods blijft op hem” (Johannes 3, 36).

Iemand kan zich ongelovig of atheïst noemen om verschillende redenen. Het kan diep ingeworteld zijn of slechts formeel, oppervlakkig. Het kan ook een reactie zijn op een negatieve ervaring met “iemand van de Kerk”. In onze tijd is er een soort algemene atheïstische vloedgolf als modeverschijnsel. Het is nodig te weten dat geen mens in het diepst van zijn wezen werkelijk “ongelovig” is. Iedereen beseft uiteindelijk dat hij niet zichzelf geschapen heeft en ook niet de wereld waarin hij leeft.

Hij heeft zelfs niets te zeggen gehad aan het ogenblik van zijn bestaan, zijn fysische of psychische mogelijkheden en/of  beperktheden. Wie hier goed over nadenkt en in alles inspraak of ‘zelfbeschikkingsrecht’  nastreeft, kan er zelfs helemaal gek van worden. Een veel betere houding is de werkelijkheid aanvaarden als een geschenk Gods en er vanaf dat ogenblik het beste ervan proberen te maken in de geest van psalm 139, 14: “God, ik dank U om het wonder van mijn leven, om alle wonderwerken die Gij hebt gemaakt”.

Een ander type is de verslaafde (aan alcohol, sex…). Deze persoon denkt nooit te kunnen  behagen aan Christus omdat hij van zijn verslaving niet verlost geraakt. Hij moet aangemoedigd worden om te groeien in vertrouwen en geduld. Zovele heiligen waren grote zondaars of verslaafden. Augustinus was obsessioneel aan sex gebonden met een meisje van de straat gedurende vijftien jaar, wat hem doodongelukkig maakte. Hij bleef vragen en  bidden en werd er uiteindelijk op spectaculaire wijze van bevrijd. Wie hartstochtelijk verlangt Christus te erkennen, wordt door zijn verslaving op zich niet van Hem verwijderd.