Categorie archieven: religie
Franz Liszt: De Kruisweg
Franz Liszt begon als pianovirtuoos en componist van halsbrekende huzarenstukjes. Hij eindigde als een diep-spiritueel mens, werd tot subdiaken gewijd en componeerde verstil(len)de muziek waarin elke noot ertoe doet. Daarbij hoort Via Crucis (1879) voor piano (of orgel), koor en vocale solisten. Het werk volgt de 14 statiën van Jezus’ kruisweg.
Disney vs. traditioneel Rusland
Terwijl Disney in de beschaafde VSA volop de meergeslachtenkaart trekt, worden in het barbaarse Rusland prachtige christelijk-geïnspireerde tekenfilms geproduceerd.
Maak kennis met de Russische Peter en Fevronia. In 2017 veroverde het de Russische bioscopen en in 2020 werd de film in het Engels ondertiteld. En nu kan men hem op het internet terugvinden.
En neen, het gaat niet om het veelvoud van geslachten en rassen. De film houdt zich aan de traditionele waarden zoals geduld, eerlijkheid, liefde, huwelijk, moed, begrip, vergiffenis, gebed en het geloof in Christus. De twee hoofdpersonen, Peter en Fevronia, de patroonheiligen van het huwelijk en het gezin, komen dikwijls voor in kerken; de filmproducenten maakten er een boeiend verhaal van, waarbij de hoofdpersonen zorgden voor de inspiratie.
Prins Peter bestrijdt draken en zijn geliefde Fevronia zet in op kruiden en gebed om hem te genezen.
U kan hier de petitie tekenen die zich verzet tegen het seksualiseren van onze kinderen: Disney: Stop met het promoten van de LHBTQ Agenda | CitizenGO
Mijmerend over Witte Donderdag
https://nl.wikipedia.org/wiki/John_Tavener
Een bekende compositie van John Tavener is “The Lamb”, dat meestal met kerstmis wordt gezongen. Volgens onze bescheiden mening zijn de engelenstemmen van het Tenebrae koor ook op Witte Donderdag te genieten.
Een verslag uit Syrië, zonder poco bril
Goede vrienden,
In de aanloop naar de Goede Week overwegen we het lijdensverhaal van Jezus. Volgens René Girard heeft Jezus Christus, door het geweld tot het einde te ondergaan en hieraan zelf op geen enkele wijze deel te nemen, de structuur van iedere menselijke godsdienst ontworteld (Des choses cachées… blz. 201). Alle beschavingen zijn als een godsdienst met een ‘sacraal offer’, nl. de uitschakeling van de schuldige van het kwaad. En dit wordt gezien als een heilige plicht. De ‘hogepriester’/het gezag neemt hiertoe de beslissing (‘decisie’ van het Latijnse ‘decidere’, van “caedere” = snijden, de hals oversnijden). En de Evangeliën laten geen greintje van deze heidense ‘sacraliteit’ noch van enige goedkeuring van geweld over. Geweld en moord zijn het werk van mensen en hun slechte begeerten. Het heeft niets van een “heilige plicht”. Velen begrijpen deze boodschap niet: “In plaats van de mythen te lezen in het licht van de Evangeliën, heeft men steeds de Evangeliën gelezen in het licht van de mythen” (a.w. blz. 202).
De religieuze leiders zijn jaloers op de grote populariteit van Jezus en “zochten hoe ze Hem uit de weg zouden ruimen” (Lucas 22, 2). Met de hulp van Judas wordt Hij als een gevaarlijke misdadiger aangehouden terwijl hij met zijn leerlingen aan het bidden is in de hof van Olijven. Jezus zegt: “Als tegen een rover zijn jullie uitgegaan…; dagelijks zat Ik in de tempel terwijl Ik leerde en je hebt Mij niet gegrepen” (Mattheüs 26, 55).
Jezus wordt naar het sanhedrin gebracht, het hoogste, joodse, religieuze gerechtshof. De hogepriesters “zochten een vals getuigenis tegen Jezus opdat ze Hem ter dood konden brengen, maar ze vonden er geen, hoewel veel valse getuigen genaderd waren” (Mattheus 26, 59-60). Jezus doet geen enkele moeite om zich te verdedigen of om deze valse getuigenissen te weerleggen.
Op de vraag echter of Hij de Christus is, de Zoon van God, getuigt Hij ondubbelzinnig, al leidt het naar zijn veroordeling: “Ik ben het” (Marcus 14, 62). Voor het sanhedrin is dit een doodvonnis waard, zonder verder onderzoek. Ze beginnen alvast Jezus te bespotten, te bespugen en te slaan. En Petrus, die zopas voor de andere apostelen moedig getuigde, verliest door Jezus’ publieke aanhouding zijn weerstand. Hij wil weten hoe het zal aflopen en voegt zich in het binnenhof bij een groepje mensen die zich warmen aan het vuur. Hij wordt één met hen. Een pienter dienstmeisje van de hogepriester merkt hem op en zegt tweemaal dat hij ook één van de leerlingen was van Jezus de Nazarener, maar hij ontkent het heftig. Later merkt iemand anders op dat hij ook een van die Galliërs rond Jezus was. Hij begint te vloeken en te zweren dat hij die man niet kent.
Bij het horen kraaien van een haan herinnert Petrus zich dat Jezus zijn verloochening voorspeld heeft. “Hij ging naar buiten, sloeg de handen voor zijn gezicht en weende bitter” (Mattheüs 26, 75; Marcus 14, 72). Wat een uitwerking heeft deze haan als “Bijbelse figuur” op Petrus! Het diepe berouw brengt Petrus terug tot leven. Ook Judas heeft spijt over zijn verraad en zegt: “Ik heb gezondigd door onschuldig bloed over te leveren…hij ging heen en hing zich op” (Mattheüs 27, 4v). Hij komt tot wanhoop, wat leidt tot de dood. Hij trekt als het ware de hemel boven zich dicht. Ondertussen hebben de religieuze leiders Jezus ’s nachts opgesloten in een put en brengen Hem ’s morgens terug voor het sanhedrin, dat geen moeite heeft om Hem ter dood te veroordelen omwille van godslastering. Jezus verdedigt zich niet en herbevestigt de Zoon van God te zijn. Ze brengen hem naar Pilatus, de landvoogd.
Lees verderEen verslag uit Syrië, zonder poco bril
Goede Vrienden,
De Kruisdood van Jezus Christus op Golgota, Jeruzalem, (mogelijk 7 april van het jaar 30 om drie uur ‘s namiddags) is de belangrijkste en historisch een van de meest vaststaande gebeurtenissen uit de geschiedenis van de mensheid. Hiervan getuigen niet alleen de Evangeliën maar ook een aantal betrouwbare buiten Bijbelse bronnen.
De geschiedenis zal voortaan ook in twee verdeeld worden: vóór of na Jezus Christus. Terwijl de joodse terdoodveroordeling in die tijd bestond in een openbare steniging, waardoor onder meer de heilige Stephanus gedood is, was de Romeinse veroordeling veel gruwelijker en drukte een radicale opperheerschappij uit.
Eerst werd de veroordeelde gegeseld met loden bolletjes of scherpe stukjes been aan het uiteinde van koorden, die diep in het lichaam doordrongen. Geen wonder dat door een dergelijke geseling sommigen reeds gedood werden. Jezus werd bovendien met doornen gekroond, als spottende verwijzing naar het motief van zijn veroordeling: “Koning van de Joden”, werd als een aanslag beschouwd op het Romeinse oppergezag. De gegeselde werd daarna verplicht de dwarsbalk te dragen tot aan de plaats van de kruisiging. Daar werd de veroordeelde naakt aan het kruis bevestigd met lange nagels door zijn polsen/handen en voeten. Sommige gekruisigden bleven urenlang in doodstrijd. Om de dood te bespoedigen werden de benen gebroken zodat de veroordeelde zich niet meer kon oprichten om te ademen en stikte. Jezus, hoewel in de kracht van zijn leven, heeft door zijn geseling, kruisweg en kruisiging zoveel geleden dat Hij gestikt is zonder dat zijn benen gebroken werden.
Wil je op korte tijd grof geld verdienen, dan moet je uitleggen dat de Evangelies vervalst werden en in een spannende roman een van de mythen, legenden of fabels uitwerken over Jezus, getrouwd met Maria Magdalena. Zo deden het een hele reeks succesvolle schrijvers: Dan Brown in navolging van Michael Baigent, Richard Leigh, Harry Lincol en daarna Robert Eisenman of Barbara Thiering met de “verzwegen waarheid” uit de Dode-Zeerollen, die in feite Jezus niet eens vernoemen.
Hoogst merkwaardig is wel dat de Dode-Zeerollen het boek Jesaja bevatten in een versie die bijna een millennium ouder is dan de oudste tekst tot dan toe. De waarheid over de Evangeliën is dat keizer Constantijn (280-337), of wie ook, totaal niet in staat was ze te vernietigen of te veranderen, omdat geruime tijd voor hem zo’n honderd papyrusteksten al bewaard werden en nu te vinden zijn in meer dan twintig bibliotheken van Jeruzalem tot Caïro, van Oxford tot Cambridge, van Berlijn tot Ann Arbor, van Dublin tot Keulen.
Ze bewijzen allemaal hetzelfde: de Evangelies zijn tot ons gekomen zoals ze geschreven werden, afgezien van enkele schrijffouten. Zo kon het eerste oecumenisch concilie te Nicea (325) in de geloofsbelijdenis vastleggen: “Ik geloof…in Jezus Christus… die geleden heeft onder Pontius Pilatus, gekruisigd is, gestorven en begraven…”. We hebben trouwens geen enkele biografie van een Romeinse keizer (met zijn schrijvers die hem moesten verheerlijken en vereeuwigen!), die de historische betrouwbaarheid haalt van wat de Evangeliën ons nalieten over Jezus, die toch maar gold als een gekruisigde slaaf, wiens leerlingen gevlucht zijn.
Lees verderGenoveva van Brabant
Vandaag, 2 april, herdenken we de heilige Genoveva van Brabant.
Het leven van de Genoveva (of Genovefa, Geneviève) berust op een legende, die in het verhaal “L’innocence reconnue ou vie de Sainte Geneviève de Brabant” (1638) wereldkundig gemaakt werd.
Zij was de enige dochter van de alom bewonderde, moedige en christelijke, Hertog van Brabant, gehuwd met paltsgraaf Siegfried (8ste eeuw). Tijdens diens afwezigheid – zijn graafschap werd aangevallen – probeerde zijn hofmeester Golo haar te verleiden zonder veel succes. Na de terugkeer van Siegfried fluistert Golo hem in het oor dat zijn vrouw hem bedrogen had tijdens zijn afwezigheid. Siegfried geloofde Golo en besliste dat zij samen met het pasgeboren kindje moest sterven. De dienaar, die deze opdracht kreeg, had medelijden en liet hen ontsnappen in het bos. En dan komt de wending van het wonder. Zij leeft als kluizenares in een holle boom tot, jaren later, Siegfried tijdens een jachtpartij voorbij komt, haar herkent en van haar onschuld overtuigd wordt. Vervolgens wordt Golo veroordeeld en gevierendeeld.
In de buurt van Mendig (oostelijke Eifel) staat middenin de velden een bedevaartskerkje gewijd aan Maria. Het hoofdaltaar vertelt echter de legende van de heilige Genoveva en de vierendeling van Golo. http://www.osteifel-aktiv.de/40848/41633.html Tijdens de middeleeuwen werd er recht gesproken voor misdrijven begaan in de 14 omliggende Pellenzdorpen.
Genoveva werd door schrijvers en toondichters als inspiratie gebruikt.
Stijn Streuvels besteedde er een boek aan: “De schoone en stichtelijke historie van Genoveva van Brabant”.
Jacques Offenbach schreef zijn operette: Généviève de Brabant:
Robert Schumann schreef een opera: Genoveva. Hij gebruikte als leidraad het gelijknamige toneelstuk van Friedrich Hebbel (1843) Klik op “Bekijken op YouTube”.
Sefardim herontdekken hun verleden
Russisch joods biljonair Roman Abramovich werd door het V.K. gestraft omdat hij Rus én rijk is. Zijn eigendommen in het V.K. werden in een Britse diepvriezer gestopt; zijn voetbalclub Chelsea moest hij van de hand te doen. Daar bovenop kreeg hij visumproblemen.
Niet dat Abramovich wakker lag van het Britse visum, ten slotte had hij een Russisch, een Israëlisch én een Portugees paspoort. Laat het nu net dit paspoort zijn dat aandacht kreeg én ertoe leidde dat de Portugese nationaliteitswetgeving onder de loep genomen wordt. Een officieel onderzoek kwam op gang bij de Portugese joodse gemeenschap voor haar rol bij het toekennen van de Portugese nationaliteit.
De Spaanse en Portugese sefardische afkomstwetgeving, goedgekeurd in 2015, waardoor Abramovich een Portugees paspoort toegekend kreeg, moest een “historische fout” rechtzetten. De verdrijvingen van 1492 en 1496 leidden tot het vertrek van duizenden joden van het Iberische Schiereiland. Hun nakomelingen, de Sefardim, hervestigden zich vooral in Marokko en in het Ottomaanse Rijk, maar ook in Noord-, Midden- en Zuid-Amerika, dikwijls als cryptojoden.
Portugal schafte uiteindelijk in 1821 de inquisitie af en deed een onderzoek naar de vermoedelijke afkomst, dikwijls van cryptojoden. De laatste auto-da-fé (gruwelijke geloofsbelijdenis) werd in 1739 in Lissabon gehouden. In Valencia, Spanje was in 1826, waarbij een jood levend verbrand werd. De Spaanse uitdrijvingswet werd pas in 1968 officieel herroepen. Vijf eeuwen later werd de wetgeving – de Terugkeerwet – in beide landen zodanig aangepast dat joodse nakomelingen van de verdreven joden, indien gewenst, de Spaanse of Portugese nationaliteit konden aanvragen.
In het algemeen zijn joden die deze nationaliteit aanvragen minder geïnspireerd door een historische verzoening dan wel de door praktische voordelen van een Europees paspoort. Talrijke joden vroegen eerst in Spanje hun paspoort aan, maar toen er voorwaarden aan verbonden werden – taal- en burgerschaptesten – trokken ze in grote getale naar Portugal. Spanje maakte in oktober 2019 een einde aan dit proces, liet er echter nog een verlenging op volgen. Een onbekend aantal (honderden?) kregen de nationaliteit van beide landen, waardoor de specifieke emotionele band met een bepaald land duidelijk ontbrak.
Talrijke aanvragers begonnen aan het nationaliteitsproces met het belang van een paspoort in hun achterhoofd. Voor sefardische joden en in het bijzonder voor hen uit Israël, Turkije en Venezuela, kan het belang van een Europees paspoort niet onderschat worden. Zij kunnen immers onbeperkt in de EU wonen en werken én de nationaliteit aanvragen voor dichte familieleden.
Het mag dan ook niet verbazen dat iemand als oligarch Roman Abramovich aan deze win-for-life nationaliteitslotto wou deelnemen. Als EU-burger en de hieraan verbonden woonrechten kan hij er alleen maar profijt uit halen. Hij moest slechts een enkele sefardische voorouder vinden. En zelfs als hij een dergelijk specimen niet zomaar vanonder het stof kon halen, dan zou hij misschien wel een overheidsinstantie kunnen “overhalen” het bestaan van dergelijke voorouder officieel te bevestigen. Ondanks het feit dat hij een Russische jood is zonder een alom bekende sefardische band, werd Abramovich in april 2021 goedgekeurd voor het Portugese staatsburgerschap.
De Portugese wetgeving liet het verstrekken van bewijzen over aan de joodse gemeenschappen van Porto en Lissabon. Abramovichs aanvraag werd samen met ca. 90% der aanvragen goedgekeurd door de joodse gemeenschap van Porto en werd ondertekend door de hoofdrabbijn Daniel Litvak.
In Spanje werden notarissen ingeschakeld om documenten en toelatingen te wettigen. De Federatie van Joodse Gemeenschappen van Spanje verkocht online certificaten aan aanvragers en kon zo een lucratieve bron van inkomsten voor zichzelf verzekeren…
Abramovich diende zijn aanvraag vooraleer Rusland aan de speciale operatie in Oekraïne begon: januari 2022. Abramovich en andere oligarchen hebben eigendommen over heel de EU verspreid. Een EU-burgerschap zou veel vergemakkelijken. Toen westerse regeringen oligarchen begonnen te straffen, hun eigendommen bevriezen… voor hun contacten met het Kremlin, toen nam de Portugese interesse in de aanvraag toe. En het was in dit nieuw klimaat, op 12 maart, dat de rabbijn, Daniel Litvak, die de aanvragen goedkeurde, opgepikt werd voor ondervraging toen hij naar Israël wou vertrekken. Zijn paspoort werd in beslag genomen en het onderzoek is lopende.
Veel is nog onduidelijk. De joodse Porto gemeenschap ontkent de beschuldiging van corruptie, kaatste de bal terug en vergeleek het onderzoek met de Inquisitie. Dat Abramovich en andere joodse oligarchen op sympathie mogen rekenen bij joodse instituten zal er wel alles mee te maken hebben dat ze mogen rekenen op hun vrijgevigheid. Lees: https://jewishcurrents.org/our-oligarch) Het imago van wilde schenker komt er niet zomaar aanwaaien en zal naar alle waarschijnlijkheid wel ertoe bijgedragen hebben dat er voorouders van Abramovich in Portugal ontdekt werden. I.v.m. hun rol bij het bevestigen van de sefardische afkomst heeft de joodse Porto gemeenschap intussen de samenwerking met de overheid opgezegd en het is onwaarschijnlijk dat deze van Lissabon tegemoet wil komen om de leemte te vullen. Hoe het verder moet, of de overheid nu zelf op zoek moet gaan naar een geloofwaardig verleden der aanvragers is niet bekend.
Er zijn nogal wat vaagheden hoe de wetgeving – zowel in Spanje als in Portugal – functioneerde. De wetgeving is gebaseerd op een “biologische” interpretatie van de sefardische identiteit: een directe bloedverwantschap is de énige manier om in aanmerking te komen. Dat betekent dat talrijke joden van een andere oorsprong, die integreerden in de sefardische joodse samenlevingen, zoals bv. de Mizrahi joden (Istanboel), technisch gezien niet voldoen aan de regels. Echter, in de praktijk bleek het tegendeel. Bovendien is er nog het probleem dat een directe bloedlijn niet zomaar op papier kan bewezen worden. Het is voor een gewone sterveling buitengewoon moeilijk te bewijzen dat hun bet-over-over-…. grootouder een jood van het Iberisch Schiereiland was. Men heeft er maar eentje nodig… en het maakt niet uit hoe ver men terug in de tijd moet zoeken. Het is bijgevolg een kwestie van vertrouwen. Voor leden van een sefardische gemeenschap geen probleem; hun instituut zal er wel een goedkeurende stempel op zetten…
Wie zal er scheidsrechter spelen voor gevallen zoals de duizenden Amerikaanse latino’s die beweren cryptojoden te zijn, of zoals de Donme uit Turkije (wiens voorouders zich tot de islam bekeerden in navolging van de valse messias Shabbetai Tzvi) of rijke opportunisten zoals Abramovich? Door lokale joodse gemeenschappen in deze positie te plaatsen kan de Portugese overheid de handen in onschuld wassen bij de bevestiging of verwerping van een aanvraag en wordt er veel werk gespaard bij de opzoekingen van de joodse stambomen.
Het ligt echter voor de hand dat een dergelijke methode de weg naar manipulatie opent. Iets dat in het geval van Abramovich zelfs waarschijnlijk is. Een ander element is dat, afhankelijk van de resultaten van het Abramovich-onderzoek, vorige goedkeuringen van Portugese nationaliteit gebaseerd op een sefardische stamboom wel eens nietig zouden kunnen verklaard worden. Portugal heeft intussen een nieuwe – en uiterst vage – vereiste aan de sefardische burgerschapswetten toegevoegd. Men zou, voorafgaand aan de toestemming, twee jaar in Portugal moeten verbleven hebben. Dit ging echter niet door. De regering zwakte de vereiste af naar het hebben van een “effectieve band met Portugal”. Wat daarmee bedoeld wordt is niet duidelijk. De grote meerderheid der aanvragers die aan alle vereisten voldoen spreken geen Portugees, zijn nog nooit in Portugal geweest en zijn niet van plan erheen te verhuizen. Hoe ver moeten ze gaan om hun “effectieve band” te bewijzen? Een bezoek? Hun kelder aanvullen met Portugese wijnen? Moeten ze er een zaak opstarten, belastingen betalen en hun woonplaats in Portugal kiezen?
Het zijn sowieso de superrijken die – “legaal” – aan meerdere paspoorten geraken. Met verontschuldigingen, het goedmaken van historische fout, heeft het niets te maken. Verneem over dit thema meer: https://www.schengenvisainfo.com/eu-golden-visas/cyprus-golden-visa/
Afsluitend: Oekraïens president Zelensky zou naar verluidt bij bij de VSA gepleit hebben om Abramovich buiten de wind te zetten. Hoe Abramovich deze aflaten verdiend heeft werd niet medegedeeld.
- Roman Abramovich became a Portuguese citizen within half a year. Authorities want to know how
- Portugal to change nationality law that allowed Abramovich to gain citizenship, FM says
- https://www.haaretz.com/israel-news/russia-ukraine-roman-abramovich-putin-sephardic-jews-portugal-1.10706139
Een verslag uit Syrië, zonder poco bril
Goede Vrienden,
Wat lijkt het moeilijk geworden om het Evangelie onbevangen te lezen en te volgen. Met veel humor wijst R. Girard op de voortdurende pogingen in onze tijd om het Evangelie te misprijzen. Psychoanalytici en psychiaters zien in het lijdensverhaal de resten van een paranoia, die volgens hen zo karakteristiek was voor de eerste christenen: “Zij zijn zeker van hun zaak, omdat ze de meest betrouwbare autoriteiten achter zich hebben staan, zoals de voor één keer eensgezinde Marx, Nietzsche en Freud, eensgezind slechts op dit éne punt, dat het raadzaam is de Evangeliën te vernietigen” (De zondebok, blz. 132). En de “positivistische professoren” onderwerpen de Evangeliën aan een grondig “examen in geschiedenis en aardrijkskunde” waarbij ze het Evangelie systematisch laten zakken in de mening dat ze hiermee voor altijd het bedrog aan het licht gebracht hebben. Dit is “genoeg om hen gelukkig te maken”. (a.w. blz. 212). En toch blijven de Evangeliën de unieke bron van waarheid en licht voor ieder mens en voor iedere samenleving. Ze openbaren de ware aard van onze menselijke samenleving en daarbij verkondigt en brengt Jezus ons een totaal andere samenleving, nl. het Rijk Gods. Is dit misschien de reden van het blijvend verzet?
Nemen we de bekende geschiedenis van de onthoofding van Johannes de Doper. De oorsprong ligt bij een broedertwist. Koning Herodes wil de vrouw van zijn broer hebben en de vrouw, Herodias, speelt mee. Johannes de Doper verdedigt ondubbelzinnig de waarheid en de rechtvaardigheid.
Hij berispt de koning zonder zich te bekommeren om zijn eigen veiligheid: “Het is u niet geoorloofd de vrouw van uw broer te hebben” (Marcus 6, 18). Herodes had Johannes in de gevangenis geworpen. Toch had hij ontzag voor hem en luisterde graag naar hem, die vrijuit de waarheid sprak, al verkeerde hij telkens in tweestrijd wanneer hij Johannes gehoord had. Ziedaar al twee bronnen van spanningen die alleen maar groter kunnen worden: de strijd van twee broers om een vrouw en de openlijke afkeuring van Johannes de Doper van het immorele gedrag van de machtige Herodes.
Maar het leven gaat door en er wordt gefeest. Herodes viert zijn verjaardag met een grootse maaltijd voor de hoogwaardigheidsbekleders, hoofdofficieren en vooraanstaanden van Galilea. Herodias laat haar dochter dansen voor het gezelschap. De feestvierders zijn in de wolken. In zijn euforie doet Herodes aan het meisje plechtig, een ondoordachte en verstrekkende belofte: “Vraag me wat je wil en ik zal het je geven”. Het meisje heeft helemaal geen bepaald verlangen. Zij loopt naar haar moeder met de vraag: “Wat zou ik vragen?” De moeder weet maar al te goed wat ze wil. Johannes de Doper als spelbreker van haar relatie, moet gedood worden. In het meisje zien we nu hoe het “nabootsend verlangen” een sneeuwbaleffect krijgt. De moeder zou best tevreden zijn wanneer Herodes gezegd had: bij deze bevestig ik het doodvonnis van Johannes de Doper. Het meisje echter, dat gewoon het verlangen van haar moeder overneemt, zegt nu: “Ik wil dat u mij op staande voet op een schotel het hoofd van Johannes de Doper geeft”.
Het is een bijzonder onaangename verrassing voor Herodes. Hij wil niet de dood van Johannes, maar hij heeft zich zo dwaas aangesteld dat hij niet meer terug kan. Johannes wordt onmiddellijk in de gevangenis onthoofd en het bloederige hoofd wordt op een schotel binnen gebracht en aan het meisje gegeven. Het meisje geeft de schotel aan haar gloriërende moeder. Wat een feeststemming voor al deze notabelen! De haat in het hart van deze moeder heeft een hoogtepunt bereikt en is heel even voldaan, maar helemaal niet verdwenen, integendeel. In vergelijking met het lijdensverhaal van Jezus is Herodes hier als de Pontius Pilatus, die overtuigd is van de onschuld van Jezus en Hem wil vrij laten, maar zich door het volk en zijn functie gedwongen voelt om het doodvonnis uit te spreken. De moeder is als de hogepriester Kajafas, wiens haat en jaloezie zo groot zijn dat hij de gruwelijke kruisdood wil voor Jezus, wat door de menigte wordt overgenomen.
In de beide teksten is niets mythisch of archaïsch sacraals te vinden. Het is duidelijk allemaal de volle verantwoordelijkheid van mensen, die hun jaloezie hebben laten uitgroeien tot haat, geweld en moord op een onschuldige. Zij zijn niet in staat zich met elkaar te verzoenen zonder deze gruwelijke moord. De spiraal van geweld werd niet gebroken. De haat van Herodias wordt door deze daad van wraak aangemoedigd. De broedertwist blijft voortduren, evenals het morele wangedrag van Herodes en Herodias.
Ook deze Evangelietekst weerspiegelt heel de wreedheid van iedere menselijke samenleving. Het vertrekpunt zijn de ongeordende menselijke verlangens. Jezus vraagt echter dat wij Hem zouden navolgen: “…leert van Mij: Ik ben zachtmoedig en nederig van hart…” (Mattheus 11, 29). In plaats daarvan kijken mensen naar elkaar en verlangen wat de ander verlangt. “Waar komen bij u die vechtpartijen en ruzies vandaan? Toch alleen van uw eigen hartstochten, die u niet met rust laten? U begeert dingen die u niet kunt krijgen. U moordt en benijdt en kunt uw doel niet bereiken. Dan gaat u vechten en strijden. U hebt niets, omdat u niet bidt. En als u bidt, krijgt u het niet, omdat u verkeerd bidt, met de bedoeling namelijk om wat u krijgt uit te geven voor uw boze lusten” (Jakobus 4, 1-3). Herodes en Herodias willen hun immorele verhouding door allen erkend en geprezen zien, wat niet lukt. De afkeuring van Johannes de Doper wekt de wraak op en leidt tot moord.
In de Evangeliën zien we ons eigen persoonlijk en maatschappelijk leven. Laten we ze daarom niet afwijzen maar lezen in de geest van de zogenaamde “lectio divina”, die steunt op de oude monastieke traditie en op de kerkvaders. In de 12 eeuw werd ze samengevat door de kartuizer monnik Guigo II met vier Latijnse woorden: lectio – meditatio – oratio – contemplatio. Door de eenvoudige lectio of lezing laat men met een open geest de tekst tot zich spreken. Door de meditatio of meditatie treedt men binnen in het geheel van de boodschap van Gods Woord. Door de oratio of gebed treedt men in een intieme relatie met God. De contemplatio of beschouwing is met een hart, brandend van liefde verwijlen bij de Heer Jezus. Wanneer de Heer ons daarbij een mystieke ervaring geeft is dit geheel zijn vrije gave en op geen enkele wijze het resultaat van onze menselijke inspanningen. De Heer geeft mystieke ervaringen aan wie Hij wil, hoe Hij wil en wanneer Hij wil. De mystiek is tegelijk een ervaring van sterven en leven. Het is een volledig afsterven aan zichzelf en al het aardse en een leven in God.
De heilige Antonius (+ 356) hoorde in de kerk de Evangeliewoorden van Jezus voorlezen: “Ga naar huis, verkoop wat ge bezit en geef het aan de armen… En kom dan terug om Mij te volgen” (Mattheus 19, 21). Met zijn grote menselijke en ascetische wijsheid begreep hij die woorden en deed wat hij gehoord had. Hij werd de vader van het monnikenwezen in Egypte met een immens aantal volgelingen en werd zelf 105 jaar oud.
P. Daniel, Mar Yakub, Qâra, Syrië, 25.3.2022
Flitsen
Dat onze kalender vorige zondag al de astronomische lente aankondigde, hebben we hier helemaal niet gemerkt. Het vriest ’s nachts én overdag en er is ‘n ijzige wind. De koude zit nu ook in de muren en het is te merken aan het gehoest en gekuch van zusters en fraters. We zullen nog even moeten wachten op het echte lenteweer. Er wordt wat minder buiten gewerkt en wat meer binnen.
Lees verderMaria Boodschap
‘Met Ons Lief Vrouw Boodschap keren
steeds de zwaluwen bij ons were.’
Vandaag vieren we het feest van Maria die negen maanden voor Kerstmis kond gedaan werd dat ze moeder zou worden van Jezus.
‘In de zesde maand (dat de oude Elisabeth zwanger was) werd de engel Gabriël van Godswege gezonden naar een stad in Galilea, Nazareth, tot een maagd die verloofd was met een man die Jozef heette, uit het huis van David; de naam van die maagd was Maria. (Lees meer…)