Categorie archieven: religie

O.L.H. Hemelvaart

Geplaatst op door

Op de 40ste dag na de heropstanding van Jezus wordt zijn opname in de hemel gevierd.

De oudst bekende bron van de viering van Hemelvaartsdag is een geschrift van Augustinus van Hippo (354-430) uit de 5e eeuw. Hoewel er geen bewijzen zijn dat het feest voor deze periode ook al in acht genomen werd, beschrijft Augustinus het als een traditie die al geobserveerd werd sinds de eerste apostelen.

Vanaf de middeleeuwen werd O.L.H. Hemelvaart als een afzonderlijke kerkelijke feestdag gevierd. De nacht voor het feest was het voor priesters gebruikelijk om een wake te houden. In de ochtend doofden zij dan vaak de Paaskaars, die sinds Pasen symbool had gestaan voor de wederopstanding van Christus. Vervolgens reciteerden zij liturgische verzen waarmee de verlossing en de hemelvaart van Christus voltooid werden.

Door de eeuwen heen ontwikkelden zich eigen tradities. Bv. de zegening van de eerste fruitoogst van het seizoen. Ook werden er processies gehouden of werd de hemelvaart van Christus uitgebeeld door het beeld van Jezus boven het altaar via een speciale deur naar het dak van de kerk te takelen. Geestelijken in Engeland hielden een optocht met een banier van een leeuw voorop en een banier van een draak in de achterhoede. Hiermee symboliseerden zij de overwinning van Christus op de duivel.

Het dauwtrappen  of ‘hemelvaren’ werd in de 19e eeuw gedaan omdat de dauw op het gras een zuiverende en genezende werking zou hebben. Vermoedelijk stonden mensen op Hemelvaartsdag al om drie uur ’s nachts op om zingend en blootsvoets op het gras te dansen. Daar zou de term dauwtrappen vandaan komen. De mensen gingen zo vroeg wandelen omdat de mis ook om negen uur begon en ze daar voor terug moesten zijn. Het gebruik is echter  terug te voeren naar de eerste eeuw n. Chr. Waarschijnlijk ontstond het in de Germaanse tijd als onderdeel van de meifeesten. In deze periode van het jaar vierden de Germanen de opkomst van het nieuwe leven in de natuur. In deze moderne tijd bestaat het dauwtrappen zowel uit een fietstocht of een wandeling bij het krieken van de dag.

Ook de politiek eigende zich O.L.H. Hemelvaart toe. Zo is het in vele landen gebruikelijk om op deze dag ook aandacht te besteden aan het Rerum Novarum, de door Paus Leo XIII in 1891 geschreven encycliek over sociale rechtvaardigheid. Daarnaast viert men in Duitsland traditioneel ook Männerdag, ofwel Vaderdag, voor zover dit nog màg plaats vinden van de meergeslachtenliga.

Mogen we er nog aan toevoegen dat Bach prachtige muziek schreef voor deze dag?

geschiedenis

Een verslag uit Syrië, zonder poco bril

Geplaatst op door

Goede Vrienden,

“Mensen zijn verlangen. Voedingssupplementen voor de ziel.” Ziedaar het boek van Rony Ceustermans, pater Norbertijn van Averbode uitgegeven bij Halewijn, Antwerpen, 2021. Een Engelse vertaling hiervan zal verschijnen in de Filippijnen. Het boek wil bijdragen aan de viering van de 900e verjaardag van de Norbertijner orde en nodigt mensen met een groot hart en een open geest uit  tot een dieper christelijk leven.

Het zijn negentig korte beschouwingen, alfabetische ingedeeld van “adem” tot “woord”, vertrekkend van de huidige mens als een onstilbare stroom van verlangens. Schrijver reflecteert en filosofeert over leven en dood, gezondheid en ziekte, geluk en ongeluk, blijdschap en verdriet, hoop en wanhoop, liefde en haat, waarheid en leugen, tijd en eeuwigheid. Ze worden in kleurrijke paradoxen geschilderd. Menige zinnen klinken als gevleugelde uitspraken: “In een hyperkritische tijd zegeviert een naïef simplisme”; “de stilte stresseert  en de stress jaagt de tijd nog sneller voort”; “aan een hels tempo worden vreemden vrienden en vrienden weer vreemden” (door het internet); “we delen het lot om in een overbevolkte wereld te vereenzamen in een verstikkend isolement”;  “we krijgen allemaal meer tijd vrij. En toch hebben we allemaal minder tijd”; “Ons kortstondig leven verdrinkt uiteindelijk in een zee van tijd” (in een kosmos van lichtjaren en een universum zonder einde); “happend naar adem worden we in de wereld geworpen en snakkend naar adem verlaten we het weer”.

https://halewijn.info/nieuws/rony_ceustermans_vertelt_over_zijn_boek_mensen_zijn_verlangen

Met treffende waarnemingen wordt vooral opgeroepen om meer oprecht en  authentiek evangelisch te leven: “we zijn sterk gefocust op de fouten van anderen en tegelijk stekeblind voor het eigen kwaad”; “een wereldbrand veroorzaken is een ordinaire aangelegenheid maar een akkefietje bijleggen vraagt buitengewone moed”; “we hebben onszelf gepromoot tot norm en maatstaf van waarheid”; “we willen God zijn maar kunnen  het niet”; “kan God zich nog manifesteren wanneer we alleen onszelf zien?” Doorheen de beschouwingen klopt een bijzonder warm hart voor het christelijk geloof, het Evangelie, de Kerk en uiteindelijk Jezus Christus: “Kerk en Evangelie staan haaks op wat mensen graag horen en wat van de tijd is”; “Christenen moeten zich niet laten verlammen  door de kritiek van de wereld”; “de kracht van de Kerk ligt in haar tegendraads karakter en haar profetische stem”. Het zijn geen theologische redeneringen. In de bijzonder complexe en broze werkelijkheid van ons menselijk leven wordt de weg gewezen naar een  groot vertrouwen in Jezus Christus, zijn levensoffer, zijn grenzeloze liefde als onze grootste krachtbron.

Het christendom wordt terecht voorgesteld als een “stoorzender”. Ik zou willen verder gaan en zeggen dat het nu de voornaamste stoorzender wereldwijd is. We hebben een “werelddag” tegen rassendiscriminatie en pesten, tegen allerlei fobieën zoals homo-,  islamo- en zelfs transfobie, maar geen aandacht voor christenen die wereldwijd veruit het meest vervolgd én vermoord worden. (christenvervolging/ranglijst/ )

De verdediging van christenen komt nu van landen en staatsleiders die officieel op de zwarte lijst worden gezet,  zoals Viktor Orban en Vladimir Poetin! Zij verdedigen de menselijke en christelijke waarden, terwijl Europa, als een “Avondland”, steeds dieper wegzakt in perversiteit.

Veertig jaar geleden was Rony Ceustermans een pientere student in de priesteropleiding van de Vlaamse abdijen, waarin ik al een decennium docent moraaltheologie was. Hij is later nog gevormd in de geschiedenis van het filosofische denken en werd daarin een erg boeiend docent. Zelf kreeg ik bijscholing in de woestijn van Syrië, de universiteit van steen, stof en storm. Dit is ook letterlijk te nemen. Het is hier een woestijn, niet van zand maar van rotsstenen en het kan soms zo hard stormen dat ik als bejaarde lichtgewicht onmogelijk zonder hulp van het ene gebouw naar het andere kan laveren. Op de top van het anti-Libanongebergte (achter het klooster) heeft de storm me ooit proberen mee te voeren en indien een medebroeder mij toen niet tijdig stevig had vastgegrepen was ik als weerloos wicht in de ravijn gedropt.

Lees verder →

Sint Collen van Wales

Geplaatst op door

Vandaag, 21 mei, wordt de heilige Collen herdacht. Hij zou op 21 mei in het begin van de 7de eeuw overleden zijn. Hij werd begraven in zijn kapel in de zgn. “oude kerk” in Llangollen, een plaats in Noord-Wales, die naar hem verwijst: het is een mutatie van zijn naam Collen; afgeleid van het Welsh llan dat kerk of een christelijke plaats betekent en “gollen” een mutatie van “Collen”.

Het staat vast dat Collen een historische persoon is geweest. Maar alles wat we van hem weten berust op legende. Daarin wordt verteld dat hij een zoon was van een Welshe vader, Gwynoc, en Ierse moeder, Ethinen. Zijn familie zou behoord hebben tot een van de oudste adellijke geslachten in Wales. Voor zijn opleiding werd hij naar Orléans aan de overkant van de zee gezonden ten tijde van keizer Julianus de Afvallige (361-363).

In die tijd heerste er strijd tussen heidenen en christenen. Een heidens krijgsman, Byras (of Bras) genaamd, daagde de christenen uit voor een tweegevecht tussen hem en hun kampioen. De verliezer verplichtte zich de godsdienst aan te nemen van de winnaar. Als Byras zou winnen, zou hij alle (pas gestichte) kerken en kerkjes met de grond gelijk maken. De paus ging dus op zoek naar een voorvechter, en kreeg ingegeven dat hij naar Porth Hantwn (Southampton?) moest gaan. Daar trof hij Collen aan en deze was inderdaad bereid het gevecht aan te gaan. Hij overwon Byras, waarop alle Grieken (!?) zich tot het christendom bekeerden.

Collen werd gehuldigd als de grote kampioen van de christenen. Maar zelf begaf hij zich naar een de bron die nog steeds zijn naam draagt: Hynnon Collen. Door zich daar te wassen hoopte hij van zijn zonde verlost te worden. Hij had in het gevecht met de heiden de verkeerde wapens gekozen. Hij had niet met het zwaard moeten vechten maar met de middelen die een christen waardig zijn: met het woord en met voorbeeldig gedrag.

Zo keerde hij als boeteling naar Brittannië terug en moet geleefd hebben op de plek waar later het beroemde Engelse klooster Glastonbury zou worden gebouwd. Van die plaats geloofde men dat daar in oeroude tijden het geheimzinnige Avalon gelegen had, het toevluchtsoord voor Keltische goden en geesten. Verneem meer…

https://www.transceltic.com/blog/feast-day-of-saint-collen-and-story-of-st-collen-and-king-of-fairies

https://youtu.be/cNgkY1bk-ME

EUSSR schiet de bevolking in de rug

Geplaatst op door

Terwijl kiezers in landen zonder verplichte stemdeelname hun afkeer tonen door niet aan de verkiezingen deel te nemen (Frankrijk, NRW), wil de EU-Commissie en de Franse president Macron de EU-grondwet herschrijven opdat de democratie helemaal uitgehold wordt: zij willen de EUropese verdragen wijzigen en de EU omvormen tot een federaal wangedrocht met vazal EU-lidstaten zonder beslissingsmacht.

Het negatieve antwoord kwam uit 13 van de 27 lidstaten, bijna allemaal Oost-Europese, die het “voorstel” categoriek afwijzen. Juist zij, die voor ca. 30 jaar ontsnapten aan de Sovjetknoet, willen geen unie waarin de individuele naties niets meer te zeggen hebben.

Het onbegrip tussen de westers-getinte EU en de oostelijke lidstaten is groot. Het westen schermt met de mensenrechten als hoogste morele instantie, sleept Hongarije en Polen wegens vermeende rechtstaatsinbreuken voor de EU-rechtbank en straft hen met sancties.

Polen dat zich in 2015 nog tegen de opvang van Afrikaanse illegalen geweerd had, opende genereus de grenzen voor meer dan 2 miljoen Oekraïeners en ijvert voor een opname van Oekraïne in de EU. Desondanks wijst het zowel de toenemende afbouw van de eigen soevereiniteit als abortus – Macrons idee -als EUropees grondrecht van de hand.

Terwijl de westerse regeringen zich verslikken door “EUropese waarden” te verwarren met zgz. mensenrechten, oriënteren zich Oost-EUropese regeringen op hun natie, traditie en christendom.

De nationale held van Polen is geen staatsleider, voetbalster of militair maar wel paus Johannes Paulus II, wiens afbeeldingen niet alleen in kerken, maar ook op het publiek domein, op markten, gebouwen…, zichtbaar zijn, en tevens in talrijke woningen bij de mensen thuis. Polen heeft een speciale band met de kerk. Onder het juk van het communisme kreeg het een speciale ruimte van innerlijke vrijheid. Toen er in het verleden meer dan honderd jaar geen Poolse staat bestond, heeft de Kerk de Poolse identiteit levendig gehouden. De in de loop van de geschiedenis de dikwijls bedreigde Poolse cultuur overleefde dankzij de Kerk en een mengeling van identiteit, traditie en geloof. Het onderlinge verband dat, dankzij de ondersteuning van de paus, “Solidarność” het levenslicht gaf en uiteindelijk het communisme ten val zou brengen. Ook vandaag nog zijn de Polen trots op hun natie en op hun identiteit… en deze identiteit is christelijk.

De EU-protagonisten noemen de Pools houding “illiberal”… de tegenhanger van de bewierookte “open society”. Zij zijn de reden en de oorzaak dat de kloof tussen de EU en Polen-Hongarije groter wordt – zij willen immers de oorzaak niet (h)erkennen. Verwijten en beschuldigingen brengen geen oplossing. Integendeel, in beide landen geven de kiezers te kennen dat zij achter hun behoudsgezinde regeringen staan.

De identiteit der naties is geen doel op zich. Doorheen de Europese geschiedenis wordt aangetoond dat de “concurrentie” tussen de monarchieën en later tussen de naties steeds een motor voor nieuwe ontdekkingen, voor vooruitgang, was. En niet alleen in de economie. Noch de maatschappijleer, voortspruitend uit de Franse revolutie, noch een kwaliteitskenmerk zoals bv. “Made in Germany” refereren naar de EU-bureaucratie.

Ook al kan men het huidige EU-oppercommando (nog) niet (?) vergelijken met dat van de Sovjetunie, de ontwikkeling van de EU-politieke koers laat vermoeden dat de EU binnenkort zal afglijden naar een totalitaire EUSSR. Met welk recht veroordelen niet verkozen EU-ambtenaren meerderheidsbeslissingen van vrij verkozen nationale parlementen? En wie de Polen en de Hongaren (… en wij…) in de resp. landen willen binnenlaten? Welke rechters ze kiezen? Aan welke gezinssamenstellingen ze de voorkeur geven? Welke rechten ouders nog hebben bij de opvoeding van hun kinderen?

De democratische nationaalstaat is een blijft de enige politieke structuur die met een bewezen succes erin slaagt de belangen van hun volk te begrijpen, verdedigen en uit te bouwen. Daarom zal de EU slechts als een gemeenschap der individuele vaderlanden succes en vertrouwen winnen met een nationaal fundament, met de eigen tradities en de waarden van het christendom.

Norbert Kleinwächter: De waarden van het oosten

Beeldenstorm: eigentijds volksvermaak

Geplaatst op door

Telkens de politieke wind draait, moeten afbeeldingen van het vorige beleid eraan geloven. Zo ook in Oekraïne, waar een beeldenstorm door het land raast. Alle monumenten die iets te maken hebben met Rusland – en zo zijn de meesten – moeten eraan geloven.

Een standbeeld van de H. Alexander Nevsky werd in het disctrict Saltova (Kharkov) neergehaald. Het nieuwsbureau Strana publiceerde trots hoe het monument van zijn sokkel getrokken werd door een vrachtwagen d.m.v. een kabel, rond de nek van de heilige.

Prelaat Peter Kozachtov van de nabij gelegen Sint Alexander Nevskykerk vertelde hoe men het standbeeld naar beneden haalde: “In de vroege ochtend, 30 minuten na de het verstrijken van de avondklok, kwamen mannen in auto’s, gewapend met machinegeweren, maakten soldaten een kring zodat niemand dichterbij kon komen en trokken het monument op enkele minuten tijd neer. Niemand had de tijd om iets te doen voor de bescherming van het beeld.”

Het standbeeld werd opgericht na een initiatief van b.g. priester om de 350ste verjaardag van de stad – in 2004 – te vieren. Nevsky… afgeleid “van de Neva” werd in 1547 heilig verklaard.

Volgens de parochianen was het parkje, waarin het beeld opgericht werd, vroeger een ware schande, maar sinds de oprichting van het beeld werd alles netjes gehouden en zelfs een populaire ontmoetingsplaats van de lokale bevolking.

De H. Alexander was prins van Novgorod ((1236–40, 1241–56 and 1258–1259), grootvorst van Kiev (1236–52) en grootvorst van Vladimir (1252–63). Hij maakte roem met een aantal militaire overwinningen die een belangrijke rol in de Russische geschiedenis speelden. Hij beëindigde zijn laatste levensdagen als monnik en nam de naam “Alexei” aan.

https://nl.wikipedia.org/wiki/Alexander_Nevski_(grootvorst)

Een filmfragment – let op de afbeeldingen op de schilden en de geel-blauwe kleuren:

Union of Orthodox Journalists

St. Alexander

In verschillende – hoofdzakelijk Slavische – landen vindt men trouwens kerken en kathedralen – ook in Oekraïne – die gewijd zijn aan de H. Alexander Nevsky. Zijn leven werd verschillende keren verfilmd en toondichters vereerden hem met symfonieën.

https://nl.wikipedia.org/wiki/Alexander_Nevski-kathedraal

https://nl.wikipedia.org/wiki/Alexander_Nevskikerk

Vlaamse geschiedenis, religie en cultuur in Geel

Geplaatst op door

Dimpna was de dochter van een heidense Ierse koning en een christelijke moeder van grote schoonheid. Haar moeder liet Dimpna in het geheim dopen door haar biechtvader Gerebernus. Toen het meisje nog een kind was, stierf haar moeder. Haar vader is radeloos en zoekt naarstig naar een nieuwe echtgenote, maar niemand kan de plaats van zijn overleden vrouw innemen. Als laatste wil hij zijn dochter dwingen met hem te trouwen. Dimpna vlucht daarop met Gerebernus naar het vasteland van Europa. Ze komen in de Lage Landen terecht en vestigen zich in de bossen in de Kempen. Hier leven beiden als kluizenaars en zorgen voor de armen en behoeftigen. Haar vader is hen achtervolgd en na enkele jaren vindt hij beiden in hun kluizenaarsverblijf. Wederom dwingt hij Dimpna om met hem te trouwen en haar biechtvader moet het huwelijk sluiten, maar hun antwoord is een duidelijk neen. Hierop ontsteekt haar vader in razernij, onthoofdt zelf zijn dochter en laat Gerebernus door zijn dienaren onthoofden. Lees meer…

Geschiedenis van de Ommegang

De Sint-Dimpna Ommegang, een van oorsprong religieuze processie om de Heilige Dimpna te herdenken, kent al een lange geschiedenis.

Cultureel erfgoed

In 1900 liep de eerste praalstoet uit om 1300 jaar Dimpna op een grootse manier te herdenken. In 1925 loopt opnieuw een historische praalstoet uit en in dat jaar beslist men om deze elke 25 jaar opnieuw te organiseren. De stoet krijgt een sterk religieus karakter en de processie wordt in de stoet opgenomen. Bij de jubelfeesten van 1950 spreekt men voor het eerst van een ‘Ommegang’ en vanaf 1951 trekt er zelfs twee maal per jaar een verkorte versie van de Ommegang als Sint-Dimpnaprocessie door te straten. De maatschappij verandert echter, het geloof krijgt een meer bescheiden plaats in de samenleving. Vanaf 1968 worden de tweejaarlijkse processies afgeschaft.

Megagebeurtenis

Het jaar 1975 is een nieuwe mijlpaal in de geschiedenis van de Sint-Dimpna Ommegang. In de stoet staan vanaf nu de legende van Sint-Dimpna, de geschiedenis van Geel en de gezinsverpleging centraal terwijl het godsdienstige meer naar de achtergrond verdwijnt. Deze editie was zo een groot succes, dat men in 1976 het Sint-Dimpnacomité opricht en besluit dat de Ommegang een vijfjaarlijkse traditie moet worden. In de daaropvolgende edities (1980 tot en met 2000) wordt de Ommegang verder uitgebouwd tot ‘megagebeurtenis’ met een groeiende aandacht voor kostuums, choreografie en muzikale omkadering.

Dimpnadagen

In 2005 worden de ‘Dimpnadagen’ boven de doopvont gehouden. Zij omvatten alle activiteiten die in dat Dimpnajaar ter ere van de Geelse patroonheilige georganiseerd worden. De Ommegang wordt omgevormd naar een historische processie waar zelfs de bisschop van Antwerpen in mee loopt. Voor het eerst wordt ook een heus totaalspektakel georganiseerd dat de legende van Sint-Dimpna en de geschiedenis van Geel evoceert: GheelaMania. De Dimpnadagen krijgen een vervolg in 2010 en 2015 en groeien uit tot het grootste gemeenschapsvormende project van de stad Geel. Meer bij: https://dimpnadagen.be/ommegang

Sint Dimpna-ommegang ( klik op ‘bekijken op YouTube’)

https://youtu.be/ga6B1oAJiGM

Brussel: Vlaamse hoofdstad?

Geplaatst op door

Sint-Joost-ten-Noode bij Brussel zou met steun van Filips de Goede als parochie naar de pestheilige Judocus van Sint-Joost genoemd zijn. Toch bestond er sinds 1360 (zo’n 30 jaar voor Filips’ geboorte) een Sint-Joostkapel in het gehucht ten Oede (nu ten-Noode door volksetymologie) ten noorden van Brussel, met toestemming van het kapittel van Sint-Goedele.[1]

Een verslag uit Syrië, zonder poco bril

Geplaatst op door

Goede Vrienden,

De uitleg van de voorbije weken over de lijkwade van Turijn toont het afschuwelijke lijden en sterven van Jezus. Dit roept vele vragen op. Waarom is God in Jezus Mens geworden om onder ons te leven als de Heilige Gods en dan geheel vrijwillig dit verschrikkelijk lijden te ondergaan? Het antwoord is: om ons te bevrijden van de erfzonde en al onze persoonlijke zonden. Waarom was dat allemaal nodig en hoe kunnen we door de erfzonde belast worden wanneer we daaraan persoonlijk geen deel hadden? Het zullen hier op aarde mysteries blijven die we nooit helemaal kunnen doorgronden. God kan ons wel bepaalde diepe ervaringen of heldere inzichten geven en dat doet Hij ook. Maar dat is even mysterievol en op geen enkele wijze het resultaat van menselijke inspanning of redeneringen.

Een sterk voorbeeld hiervan is de plotse bekering van  de Franse journalist en essayist André Frossard (+ 1995). Zijn vader was een van de stichters van de communistische partij van Frankrijk. Zijn geboortedorp,  Foussemagne was het enige in Frankrijk dat geen kerk had. In zijn jeugd en in hun gezin was hij nooit in contact gekomen met enig teken van christelijk geloof of Kerk. Hij was atheïst en sociaal bewogen zoals zijn vader, die veel tijd doorbracht in cafés om met arbeiders te overleggen. Op 20-jarige leeftijd was hij met zijn auto in Parijs samen met een vriend, die vraagt even te stoppen om hem een boodschap te laten doen. Het duurde zo lang vooraleer zijn vriend terugkwam, dat André ongeduldig werd, uitstapte en een open deur binnen ging, waar hij dacht zijn vriend aan te treffen. Hij kwam echter terecht in een kapel waar zusters het Allerheiligste Sacrament ter aanbidding hadden uitgesteld. Het zien van de heilige Hostie veranderde zijn leven totaal en voorgoed. Enkele minuten later stond hij weer buiten en trof daar eveneens zijn vriend aan, aan wie hij zei: “ik ben gelovig, ik ben katholiek!”

Inderdaad had hij vanaf dan een katholiek geloof dat niet meer verdwenen is. Hij wilde zijn bekering niet meteen openbaar maken om zijn vader niet in moeilijkheden  te brengen. Meer dan dertig jaar later, in 1969 schrijft hij zijn boek, een bestseller: God bestaat, ik heb Hem ontmoet. Hij schreef later nog vele duizenden dagbladartikels en ‘n 25-tal boeken, werd in 1987 opgenomen in de Académie Française en was persoonlijk bevriend met paus Johannes-Paulus II. Deze plotse bekering kan ons bevrijden van verkeerde verwachtingen van onze menselijke inspanningen. Ben je theoloog, denk niet dat je daarmee al op de eerste rij zit van de gelukzalige godsaanschouwing. Ben je helemaal niet christelijk opgevoed of erger nog, is uw leven één puinhoop, denk niet dat je zonder meer uitgesloten bent. Wel lijkt me van wezenlijk belang dat je met een oprecht hart naar de waarheid blijft streven, op zoek naar de diepste zin van je leven. Dit zie je ook in de bekering van de logebroeders zoals Serge Abad-Galardo en Christophe Flipo, die we in onze laatste berichten vernoemd hebben.

We zijn getekend door de erfzonde. Het eerste mensenpaar, verleid door de duivel, heeft zijn vertrouwen in God opgegeven en is ongehoorzaam geworden. Daardoor heeft het zijn oorspronkelijke heiligheid en gerechtigheid verloren voor zichzelf maar ook voor heel het menselijk geslacht. Het is deze gewonde menselijke natuur die wij meekrijgen, “erven”. Omdat het niet onze persoonlijke zonde is, spreken sommigen liever van “oerzonde”. Wij erven wel de gevolgen. Wanneer ouders omwille van misdaden opgesloten worden, zijn hun kinderen hieraan niet schuldig, maar delen wel in de gevolgen en komen in een weeshuis terecht.  Laten we de eerste bladzijden van de Bijbel eens goed lezen om deze oerzonde beter te  begrijpen. Al eerder gaven we de rake opmerking van de Franse cultuurfilosoof René Girard (+ 2015) dat de heilige Schrift nog steeds gelezen wordt in het licht van de mythen, terwijl de mythen juist ontmaskerd moeten worden in het licht van de heilige Schrift. Girard denkt hierbij vooral aan de onovertroffen literaire grootheid van het lijdensverhaal in de Evangeliën. Welnu, ik meen dat zijn opmerking ook bijzonder geldt voor de eerste hoofdstukken van het boek Genesis. In de commentaren wordt nog krampachtig gezocht naar allerlei mythen of oude verhalen, terwijl het eenvoudig lezen van de tekst ons de rijkdom van de boodschap zelf geeft.

Lees verder →

“Stedeling”

Geplaatst op door

Als het kind maar een naam heeft, dachten we toen we de titel over de mogelijke redder van de tsjevenpartij lazen. In het Duits noemt men dit “um den heissen Brei herumreden”.

Dat het niet erover gaat dat hij in een stad woont, zal u allicht wel begrepen hebben. Ook niet dat hij geen voeling heeft met het platteland. Het gaat eerder om fijngevoeligheden die sinds geruime tijd – op straffe van excommunicatie – niet meer mogen benoemd worden

Dat het erom gaat dat de mogelijke “redder” afkomst, noch uiterlijk mee heeft om een christelijk-Vlaamse partij boven water te houden, te reanimeren, te leiden volgens de te verwachten eigenschappen, mag en zal nergens geschreven of uitgesproken worden. Als deze man het beste is dat de tjevenpartij kan naar voren schuiven om de partij te leiden, dan is deze CD&V niet meer waard te bestaan. En deze mening zal door menig goedmenende lokale politicus gedeeld worden. Zo zie je maar dat als je de wijn te veel aanlengt, er op de duur niets drinkbaars meer overblijft. Arme christendemocratie, arm Vlaanderen….

propaganda 2019

Een mening van Boudewijn Bouckaert

Stemmen gezocht voor Sammy! Waar ze te vinden? De meeste christenen stemmen al lang niet meer voor CD&V en zullen nu helemaal passen. De vrijzinnigen hebben alternatieven genoeg. Blijven nog onze moslims. Die zijn voor het overgrote deel (95%) soennitisch en kunnen het bloed van de sjiieten drinken en Sammy is sjiiet. Gelukkig heeft hij de Lotto onder zich. Daar maakt hij nog een winstkans. Voor Sammy Mahdi, een jonge stedeling, is het platteland terra incognita. Kan stedeling Sammy Mahdi straks plattelandszieltjes winnen voor cd&v?, vraagt kwaliteitskrant DM zich af.

Kan stedeling Sammy Mahdi straks plattelandszieltjes winnen voor cd&v? (demorgen.be)

https://www.kerknet.be/kerknet-redactie/artikel/sammy-mahdi-tertio-%E2%80%98ik-heb-mijn-puzzel-gelegd%E2%80%99