Op de vraag of hij ontgoocheld was door het verschijnen, antwoordt mgr. Gänswein dat “hij hierdoor zeer zwaar geraakt werd, dat het zijn hart brak: als men nagaat hoeveel eeuwen de oude mis voor talrijke mensen de bron en het voedsel van het geestelijk leven was, dan kan men zich niet voorstellen dat het iets is dat niet meer deugt.”
Ook al is het slechts een symbolische geste, dan nog kan de Israëlische en VSA regering deze niet gewoon negeren. Ben Gvirs onaangekondigde bezoek aan de Tempelberg wekte verontwaardiging en ongerustheid over de mogelijke gevolgen. Morgen staat er een dringende vergadering van de VN-Veiligheidsraad op de agenda:
Israël is niet onder de indruk van VN-resoluties waarbij de bezetting van de Syrische Golanhoogte en de Palestijnse gebieden veroordeeld worden. “Trekken wij ons niets van aan,” zegt Netanyahu, “wij doen gewoon voort. Heel dat gebied is sowieso van ons.”
Bij verschillende nieuwsbronnen verscheen een filmpje van een bewakingscamera die toont hoe twee jonge mannen graven van christenen en vooraanstaande Palestijnen vernielen. De Jerusalem Post gaat verder dan sommige behoedzamere bronnen, die liever niet opvallen bij de huidige politiebaas, en stelt dat het extremistische joden zijn.
Twee vermoedelijke joden werden op camera vastgelegd terwijl ze tientallen christelijke graven vernielden in Jerusalems historische Oude Stad op nieuwjaarsdag. Het lijkt om jonge mannen te gaan; ze dragen keppeltjes en tzitzits (geknoopte kwastjes aan de vier uiteinde van een sjaal), typisch voor de ultraorthodoxe joden.
Dit vandalisme is geen alleenstaand geval. Het volgt het patroon van aanvallen op christelijke plaatsen in Israël. Gedurende de laatste tien jaar hebben “vandalen” (… retoriek te vergelijken met de bij ons gangbare “jongeren” maar dan met een joodse pédigrée) andere begraafplaatsen, kerken en kloosters verschillende keren in het vizier genomen, o.a. de Basiliek te Nazareth, katholieke en grieks-orthodoxe gebouwen, alsook moskeeën.
De politie zal de zaak onderzoeken.
Religieuze leiders in het land hebben herhaaldelijk aangevoerd dat Israëlische kolonisten en andere joodse extremistische groepen proberen hen uit de Oude Stad te verdrijven, omdat zij vinden dat dit gebied uitsluitend aan joden toekomt. Zij stellen dat er extremistische joodse groepen zijn die op christenen spuwen. Talrijke christenen in Jerusalem zijn Palestijnen; bij de overledenen van b.g. begraafplaats waren belangrijke Britse christenen in het voormalige Palestina.
Niet alleen de doden worden belaagd. Joodse kolonisten en de politie legden midden december, bij het krieken van de dag, toen iedereen nog sliep, beslag op een grondstuk, eigendom van de Grieks Orthodoxe Kerk in bezet Oost-Jeruzalem. Lokale bevolking en getuigen vertelden aan de media dat tientallen kolonisten het 5000 m2 grondstuk in het Palestijnse Silwandistrict (westelijke Jordaanoever, ten zuiden van Oud-Jeruzalem) bestormden. Begeleid door de politie, plaatsten ze vervolgens een hek erom heen en installeerden bewakingscamera’s. Silwanbewoners haastten zich ter plaatse om de in beslagname te verhinderen maar werden aangevallen door de veiligheidsdiensten. Naar verluidt werden drie jonge Palestijnen gearresteerd en werden zowel mannen, vrouwen als kinderen geslagen. Meer achtergrondinfo vindt u hier.
Mogen we dit gangsterpraktijken noemen een zgn. democratische staat onwaardig?
En dan was er nog de in beslagname van een hotel door kolonisten:
“Opvallend is overigens dat deze ‘Joodse Taliban’ de seculiere staat Israël niet eens erkent, geen belastingen betaalt en ook vrijgesteld is van legerdienst.“
“Voor de persoonlijke carrière van Netanyahu was deze verkiezing van levensbelang: er liepen drie rechtszaken vanwege machtsmisbruik, fraude en omkoping. Volgens de aanklachten heeft hij voor honderdduizenden euro’s aan geschenken aangenomen van bevriende rijken, in ruil voor gunsten, en zou hij telecomgigant Bezeq een voorkeursbehandeling hebben gegeven, in ruil voor positieve berichtgeving in de media.”
“Netanyahu is een overlever en raspoliticus, een kat met dertien levens die er niet voor terugdeinst de grenzen van de rechtstaat op te zoeken.“
Hopelijk moet Johan Sanctorum niet onderduiken na het recente opiniestukje in zijn dagboek, Acta Sanctorum, waaruit hierboven enkele korte citaten:
Een recent ingericht speelpleintje heeft de gemoederen reeds doen oplaaien. Reden: één der speeltuigen, het zgn. waterslot, had op de toren een purperkleurig kruis. Enkele burgers trokken daarop naar het districtshuis. Daar reageerde men prompt: het kruis werd vervangen door een kat.
Bij de planning van het speelpleintje waren ook kinderen betrokken. Zij mochten hun voorliefde aan de hand van een tekening voorleggen, een tekening met, jawohl, kruisafbeeldingen.
Een bijbelcitaat, in gouden letters, omsluit het Berlijnse Humboldt Forum, zoals ook het geval reeds was voor de restauratie van het stadslot.
“Es ist kein ander Heil, es ist auch kein anderer Name den Menschen gegeben, denn der Name Jesu, zu Ehren des Vaters, daß im Namen Jesu sich beugen sollen aller derer Kniee, die im Himmel und auf Erden und unter der Erde sind.”
Volgens Grüne Duitsland- en christenenhaatster Claudia Roth, federale commissaresse verantwoordelijk voor cultuur, is dit zonder enige twijfel een politieke boodschap, immers: “het citaat zou staan voor een koninkrijk, dat God aanvoert voor diens aanspraak van de macht, en niet de zelfbeschikking van het volk”. De tekst is volgens haar onbescheiden mening niet “weltoffen” genoeg en sluit andere religies uit. De Pruisische koning Friedrich Wilhem IV (1795-1861) kon immers niet bevroeden dat Berlijn ooit zou bezet worden door ketterse stammen uit zandbaklanden.
De rood-groene-streepje-blauwe regering vindt dat het moet weggemoffeld worden onder een soort lichtreclame met een “alternatieve, verduidelijkende, reflecterende tekst”.
Mocht u nog altijd geloven dat de islam de godsdienst van de vrede is, mocht u geloven dat het telkens verdwaalde IJslanders zijn die West-Europese steden terroriseren, dan zou u de film FITNA van Geert Wilders toch eens moeten (her)bekijken.
De film werd quasi overal in heel de wereld gecensureerd. Het jachtseizoen op Geert Wilders is nog altijd open. De islam mag men immers niet bekritiseren.
Vier jaar geleden keek NOS 3 terug naar het jaar 2008:
https://youtu.be/agRrWO2vNXo
En juist omdat de film niet bepaald mals was voor de islam, kreeg hij mondiaal veel aandacht. Moslims trokken woedend de straat op, ook al had niemand hem bekeken. Op YT vindt u hem niet, tenzij verwerkt in een verslag over een studiedag gewijd aan islamofobie. Na de inleiding begint FITNA op 11’10” en duurt tot 27’30” van de tijdlijn. Klik op: “Bekijken op YouTube”.
Paus Benedictus XVI is niet meer onder ons. Een erudiet man, een rechtlijnig christen. Officieel trad hij om gezondheidsredenen terug. In werkelijkheid kreeg hij een mes in de rug door kerkleiders en politici die het niet eens waren met zijn christelijke, conservatieve levenshouding en beleid van de R.K. Kerk.Het is bijna een wonder dat hij nog zo lang heeft mogen leven…
Zijn opvolger, de door de linkse kerk omarmde Bergoglio, heeft dé oplossing voor begane zonden – hoe zou men anders een Vaticaancoup kunnen beschrijven? – nl. ook zonder berouw kan de zondaar absolutie krijgen. Eigenlijk niet veel anders dan wat justitie grotendeels beslist met criminelen. Lees in dit verband: https://www.katholiekforum.net/2022/12/21/bergoglio-altijd-absolutie-ook-zonder-berouw/
Eeuwenlang bracht het Kerstfeest de grootste feeststemming in de gezinnen en in heel de maatschappij met originele kerstversieringen en flikkerende lichtjes, kerstliederen uit alle landen, aangrijpende verhalen en gedichten rond de kerstboom met kerststal. Ze gaven aan het private en openbare leven een ongekende diepte en drukten de onuitroeibare hunkering uit van de mensheid naar verlossing en vrede.
Al is de nood aan vrede en heil in onze wereld groter dan ooit, de kerststemming in de samenleving is nu sterk verminderd. Ook bij christenen is niet alleen de kerstsfeer maar tevens het besef van het unieke kerstgebeuren zelf aan het verdwijnen.
Met het fris en helder geloof van een bekeerling en de beeldrijke taal van een groot schrijver heeft de Engelse letterkundige Gilbert Keith Chesterton (1874-1936) het goddelijk mirakelspel van Kerstmis in al zijn grootheid opnieuw doen herleven. Zijn boek “De eeuwige mens” toont eerst: “De mens in het hol”. Vervolgens legt hij uit hoe ook God een holbewoner werd: “God in de grot”.
In Bethlehem hebben de uitersten elkaar ontmoet. Een hulpeloos Kind met onbeperkte macht werd daar geboren. En dit gebeurde niet op het wereldtoneel maar geschiedde als het ware “onder de wereld”. Het eerste bedrijf van het goddelijk treurspel vond plaats op een niet verhoogd en niet verlicht podium, waarvan zelfs het gordijn was neergelaten. “In het geheim van Bethlehem was het de hemel die zich onder de aarde bevond”. En deze “revolutie” werd ontdekt door gewone mensen uit het volk, zoals de herders: “…omdat hun geest het minst was besmet en verkild door de spitsvondigheden van de filosofieën en het bederf van de overbeschaving”. Ja, deze herders hadden hun Herder ontdekt. De plaats waar zij Hem vonden was geen campus van een universiteit of een academie maar “een plaats waar dromen waarheid werden”. In de verschillende landen worden de herders voorgesteld met de kleding, en in de omgeving van de plaatselijke bevolking. Denk maar aan de grote Vlaamse dichter en schrijver Felix Timmermans (+ 1947) en zijn “Kindeken Jezus in Vlaanderen”, dat toen in zovele parochies als kerstspel werd opgevoerd.
Nvdr: een Vlaamse opvoering hebben we niet gevonden, wel de vertellingen hieronder, uit Duitsland en Nederland. Het Duitse “hoorspel” is een aanrader voor bewonderaars van de taal van Goethe. Ook de Duitse taal wordt vandaag immers besmet met de “mondialisering” en een gebrek voor eigen fierheid. De volledige Nederlandse tekst van Felix Timmermans kan u via dit bruggetje lezen.
En de meesten van ons beseffen wel “hoe waar deze dwaling is”, hoe wijs, christelijk en katholiek. Bovendien komt hier ook het beste van de mensheid samen. Met de wijsgeren uit oosterse landen, “gekroond met de majesteit van koningen en bekleed met de geheimzinnigheid van wichelaars”: de wijsheid komt naar haar bron. Het hadden Confucius, Pythagoras, Aristoteles of Plato kunnen zijn. Ze vertegenwoordigen het zoeken van de oude leer naar de diepste waarheid, naar God. Boeddha zou “uit zijn onpersoonlijk paradijs gekomen zijn” om een Persoon te aanbidden en Confucius “zou de tempels, waar hij zijn voorvaderen vereerde, verlaten om te komen knielen voor een Kind”. En het is dit Kind dat de heidense deugden en heidense overtuigingen aantrekt, want “de kerk bevat wat de wereld niet bevat”.
Moderne pogingen van syncretisme brengen vele geesten in vervoering. Theosofen willen een parlement van godsdiensten samenroepen en bouwen een pantheon voor de hereniging van alle volken. Moslims, hindoes, boeddhisten, tolstojaanse vredesapostelen, troubadours zoals Franciscus, Calvinisten en Quakers… allen samen in één wereldgodsdienst. Helaas, “ze kunnen nooit iets groters maken dan het Credo”, zonder dat ze het verminken. Ze verwijderden namelijk altijd iets wezenlijks uit het kerstgebeuren en het was niet iets goddelijks maar meestal iets menselijks: de Moeder, de herberg, de herders, de wijzen of de soldaten van koning Herodes. Hun pantheon diende slechts voor een club van waanwijzen. De christenen weigerden resoluut Jezus Christus in dezelfde rij te plaatsen en “dat was het keerpunt van de geschiedenis”, want hierdoor werd belet dat de wereld zou sterven “aan de breedheid van opvatting en aan de verbroedering van alle godsdiensten”. Onbeperkte tolerantie leidt immers naar de grootste dictatuur. De katholieke geloofsbelijdenis is veel meer dan wijsbegeerte. Ze is, zoals geen enkele andere godsdienst katholiek, nl. universeel, voor alle mensen van alle tijden. De herders vertegenwoordigen het joodse volk, de wijzen alle andere volken. Samen vormen ze de twee-eenheid van de Kerk van Jezus Christus.
Kerstmis is echter niet alleen zalige vreugde, zoals “een brahmaanse vredesconferentie” of een “Scandinavisch winterfeest”. Het is feestvreugde in een loopgraaf. Het klokkengelui van middernacht heeft iets van de klank van zware kanonnen van een pas gewonnen veldslag. De mystieke figuren in het mirakelspel zijn de Moeder en de engelen, maar er is ook de dreiging van Herodes, die een oproep is tot voortdurende waakzaamheid. Kerst Iconen drukken dit uit doordat de kribbe al de vorm van een doodskist heeft. Het hoogste en meest waardevolle kan slechts verkregen worden “vanuit de diepte vanuit strijd”.
Toen Christus geboren werd, nam de Olympus, de woonplaats van Zeus, nog steeds de plaats van de hemel in. ”De wijsbegeerte zat nog op haar verheven gestoelte en zelfs op de tronen van de koningen, toen Christus geboren werd in de grot en het christendom in de catacomben”.
We mogen de optimisten de beschaving niet laten verwisselen met weldoend comfort. Herodes blijft op post als de blijvende bedreiging voor de strijdende Kerk. En de grot is niet alleen de plaats van Jezus’ geboorte maar ook van zijn dode lichaam. Het katholieke kerstgebeuren bevat volgens Chesterton drie verschillende en tegengestelde elementen, die alleen maar in de Kerstnacht tot eenheid gemaakt kunnen worden. Er is vooreerst het instinctmatige, onuitroeibare menselijke verlangen naar een hemel als naar een vaderhuis. Zovele dichters en scheppers van mythen doorheen de eeuwen beschreven een sprookjesland als hun verlangen naar een heiligdom van een god of naar een verblijf voor gelukzaligen. Het tweede element is een wereldbeschouwing die alle filosofieën ver overtreft en zich richt tot alle soorten mensen in alle mogelijke gemoedsgesteltenissen. Ze is tegelijk veelzijdig, gevoelig en veelomvattend. Ze beschouwt de wereld, niet door één enkel venster zoals de oude stoïcijn of de moderne agnosticus maar door honderd vensters tegelijk. Het derde element is de uitdaging voor de strijd. Het christendom spreidt zijn armen wijd open voor iedere goede gedachte en elk waardig initiatief maar zet zich schrap en bekleedt zich met “een ondoordringbaar harnas voor iedere vorm van dwaling”. Kortom, het kerstgebeuren is tegelijk “algemeen en énig”. Geen andere geboorte van een god of van een godsdienst stichter lijkt in de verste verte op de Kerstnacht. Wie dit ontdekt, weet zich gedwongen “een beter mens” te worden. Alles wat in ons voorbijgaande vertedering is, wordt dan “een eeuwige ontroering”. (Volgende week over de Kerk die telkens sterft en verrijst).
P. Daniël, Mar Yakub, Qâra, Syrië, 30.12.22
Nvdr: Beelden uit Mar Yakub, kersttijd 2011:
Flitsen
De aangekondigde inwijding van het grootste Christusbeeld in Saidnaya is uiteindelijk om een ons onbekende reden uitgesteld.
De 23e ’s avonds vierden we creatief en ludiek de verjaardag van moeder Agnes-Mariam samen met de verjaardag van een moeder van een van de christelijke gezinnen die nauw met ons verbonden zijn.
In onze contreien noemt men de dag dat koning Herodes alle jongetjes van Bethlehem tot de leeftijd van 2 jaar (en jonger) liet vermoorden om te vermijden dat hij concurrentie zou krijgen: Onnozele Kinderendag. Eigenlijk zouden we dat echt wel moeten vervangen in ons taalgebruik door Onschuldige Kinderendag.
Onnozel is in Vlaanderen geen synoniem van onschuldig. Onnozel is wie de fabeltjes van de regering, van de media gelooft. Onnozelaars zijn degenen die geloven dat de Koning Boudewijnstichting, het Spionnencentrum, Vluchtelingenhulp opgericht werden om de democratie en ons aller welzijn ten goede te doen komen. Of de sloganroepers van “Geen mens is illegaal” (door de weg-met-ons-activisten) of “Wereldvrede begint in de keuken” (door de plantenaanbidders). Of geloof hechten aan dat wat de poco media uitkramen. Een criminele onnozelaar is niet onschuldig. Een onschuldige kan echter wel een onnozelaar zijn.
Keren we terug naar vandaag: 28 december viert men in het christendom en met name in de katholieke kerk het martelaarschap van de onschuldige jongetjes van Bethlehem die op gezag van koning Herodes werden vermoord.
Het tweede hoofdstuk van het Evangelie van Matteüs meldt dat Herodes bang was dat de komst van een nieuwe joodse koning het einde van zijn macht zou betekenen. Van de Wijzen uit het Oosten hoorde hij dat die nieuwe koning in Bethlehem geboren zou worden. Toen de Wijzen in een droom vernamen dat Herodes kwaadaardige bedoelingen had en het Kerstkind wilde doden, leidden ze hem om de tuin. Daarop ontstak Herodes in een hevige toorn.
“Toen Herodes begreep dat hij door de magiërs misleid was, werd hij verschrikkelijk kwaad, en afgaande op het tijdstip dat hij van de magiërs had gehoord, gaf hij opdracht om in Betlehem en de wijde omgeving alle jongetjes van twee jaar en jonger om te brengen.” (Matteüs 2:16, zie: Het verhaal van de drie koningen)
De katholieke traditie leert dat God de onschuldige jongetjes van Bethlehem had voorbestemd om door hun dood te getuigen voor de Messias. Sinds de vijfde eeuw worden zij daarom als heiligen vereerd.
Het feest van de ‘Onnozele Kinderen’ werd voor het eerst in het jaar 505 in Carthago gevierd. Het stamt van een oud Romeins kinderfeest, het ‘festum puerorum’. Dit verkleedfeest, waarin oosterse, Romeinse en Keltische elementen waren opgenomen, werd door de kerk verboden.
In de loop van de tijd werd ‘Onnozele Kinderen’ een (kerkelijk) kinderfeest. In die hoedanigheid werd het in de Lage Landen uiteindelijk overschaduwd door de viering van Sinterklaas. Op ‘Onnozele Kinderen’ waren vroeger de kinderen de baas en trokken zij als volwassenen gekleed langs de deuren om geld of snoep te vragen. Dit bedelen om snoep en geld gaat terug op het kinderbisschopspel.
Bij het kinderbisschopspel werd tijdens de Vespers onder het Magnificat onder de scholieren een kinderbisschop gekozen. Deze jongen trad dan enkele dagen in klooster- en kapittelkerk als bisschop op. Met een groep kinderen als aanhang ging hij bij hoogstaande personen van kerk en gemeente eten en kreeg daar ook kleine geschenken. Ook verkleedpartijen hoorden bij het feest en er werden geschenken gegeven aan de koorknapen. In veel gezinnen mag het jongste kind kiezen wat er die dag gegeten wordt.
Hoeveel kerstliederen er ooit gecomponeerd werden, geen idee, we zouden zo nog uren kunnen doorgaan, maar de kersttaken trekken aan onze mouw. We laten Charlotte Church één van onze favorieten zingen: u hoort het innige kerstlied: “Hark now hear the angels singing” of ook bekend als “Mary’s boy child”. En het brengt ons even terug naar onze schooltijd, toen we dit lied met het koor (fonetisch) instudeerden zonder dat we zelfs al één woord Engels geleerd hadden:
