… draaide de dd. regering bij en schakelde over naar de zomertijd.
Blijkbaar is er dan toch nog een restje gezond verstand bij de beleidsmakers in Libanon. Nadat het land in twee tijdzones verdeeld werd, zou de dd. eerste minister, Najib Mikati “verrast” geweest zijn door de kritiek, die de religiegeschillen tot een nieuwe dimensie zou kunnen leiden.
In Libanon is religie nooit ver weg. Mikati is een soenni moslim die zijn achterban een plezier wou doen door de iftar een uur vroeger (wintertijd) te laten plaats vinden. De christelijke gemeenschap voelde zich geschoffeerd, een zoveelste belediging in een Libanon waar de christenen stilaan verdwijnen uit de samenleving. Dat de hoogste politieke invulling, het presidentschap, voorbehouden aan de Maronieten, al bijna vijf maanden onbezet blijft, doet er niet bepaald goed aan.
De neocons of neoconservatieven zijn een ideologische richting die veel invloed heeft in de VS. Je vindt ze terug in sleutelposities onder Bush II maar nog meer onder Biden. Ze willen de VS-dominantie verankeren door concurrenten Rusland, China en bondgenoten frontaal aan te pakken. Tot die richting behoren impliciet heel wat Europese leiders (Merkel, de Baltische staten, Polen…), intellectuelen en talking heads in Frankrijk (Bernard Henry Lévy, Cohn-Bendit..), Duitsland enz.
Tucker Carlson in gesprek met John Bolton, neocon boegbeeld en “regime changer”
Onvoorwaardelijke keuze voor Israël – Een aantal van hen zijn joods maar lang niet allen. Ze kiezen wel allemaal onvoorwaardelijk voor Israël maar dan niet zozeer voor het concrete land maar wel voor het anglo-zionistische project. Het historische zionisme ging over het stichten van een staat, dit gaat veel verder. Het anglo-zionisme is sterk aanwezig in de Angelsaksische wereld maar ook in de EU. Hun project is het globalisme, m.a.w. de Westerse wereldheerschappij onder Amerikaanse leiding waarbij Israël met zijn netwerking over de hele wereld het symbool en de speerpunt is. Tevens een mooie plek voor een wereldregering.
Jeruzalem, hoofdstad van de wereld
2015. Jacques Attali, de joodse mentor van verschillende presidenten (Sarkozy, Macron..) droomt van “een Jeruzalem dat de hoofdstad wordt van de planeet die verenigd is rond een wereldregering”
Als we spreken over Amerikaanse leiding van het globale systeem moeten we bedenken dat de joodse lobby daar de meest invloedrijke is. Zie “The Israel Lobby and US Foreign Policy” (2007) van John Mearsheimer, hoogleraar politieke wetenschappen aan de universiteit van Chicago, en Stephen Walt, hoogleraar internationale betrekkingen aan de Harvard Kennedy School.
Het rijk en de vijf koningen – Keren we terug naar Europa. Bernard Henry-Lévy (BHL) helpt ons op weg met zijn “L’ empire et les cinq rois” van 2019. Hij is een zelf verklaard atheïst zoals praktisch alle neocons maar dat neemt niet weg dat hij zonder scrupule uit de joodse Bijbel put om zijn oorlogszuchtige doctrine te illustreren. De koningen van de titel komen uit het bekende boek Daniël, de droom van Nebukadnezar. Vier koningen zullen worden omvergeworpen, Daniël interpreteert dat voor de keizer als het rijk van de Perzen, de Meden, de Macedoniërs en de Romeinen. In de Bijbel vier rijken, bij BHL vijf.
De rabbi’s interpreteren de schriftelijke en de mondelinge wet in de Talmoed. Zij zien in Rome een voortzetting van Edom. Edom is een andere naam voor Esau, de man die zijn recht verkocht aan zijn broer Jakob voor een bord linzensoep. Er rust een vloek op Esau. Het heidense Rome en de opvolger ervan het christelijke Europa is Esau. Rome is Edom/ Esau.
De vervloeking van Esau/ Edom
Joodse groep Genesis – 2019 (klik op ‘bekijken op youtube)
In deze video hoort u dat Esau ook Turkije en Iran omvat. Dit sluit aan bij BHL. Zijn hedendaagse vervloekte koningen zijn Saoedi-Arabië en Turkije als vertegenwoordigers van de soennitische islam, Iran als vertegenwoordiger van de sjiitische islam, maar ook Rusland en China. Het “imperium” van de titel is de VS, een goedaardig imperium. Ze hebben als taak af te rekenen met die vijf autoritaire rijken, de vervloekte koningen. Dat allemaal in naam van de uitbreiding van de ‘democratie’ en de ‘rules based order.’
U moet hierbij bedenken dat BHL dan wel een atheïstische jood is maar toch de interpretatie van de rabbijnen overneemt. De vijandschap met Esau/ Edom is eeuwig. Andere godsdiensten zoals het christendom en de islam hebben geen eeuwige vijanden omdat ze universeel zijn en geen onderscheid maken van ras of volk. In praktijk werken christelijke en islamitische landen vaak goed samen, bv. Rusland en Iran, Armenië en Iran.
Zijn vijandschap tegenover bv. Rusland is niet rationeel te verklaren. De Russen hebben het Duitse leger zware verliezen toegebracht (80% van de verliezen) in de Tweede Wereldoorlog. De Russen hebben Auschwitz bevrijd. Dat speelt geen enkele rol. De enige uitweg is de vernietiging van Esau / Edom.
Europa is Edom, de VS niet
Een typische rabbijnse argumentatie, 2022
Wat denkt BHL over West-Europa? Hij gaat ervan uit dat West-Europa zijn christelijke erfenis heeft verloren en is overgegaan tot het globalisme, de woke ideologie enz. Dàt Edom (het christelijke Rome) is dus al gevallen.
De zus van BHL heeft zich niettemin tot het katholicisme bekeerd.
Is de VS Edom? Nee, de puriteinse protestanten die de eerste kolonies gesticht hebben, zagen zich als een nieuw Jeruzalem en keerden zich af van het “corrupte” Europa (Rome). Vele Amerikaanse “herboren” christenen gaan mee met het verhaal van de eindstrijd tegen Edom. Vooral Iran moet het daarbij ontgelden maar ook Rusland en China.
De Amerikanen voelen zich veilig op hun continent omgeven door oceanen.
Voor BHL is het duidelijk: Edom moet weg, we moeten strijden tegen die vervloekte koninkrijken tot desnoods de laatste Oekraïner, Europeaan, Koerd, Taiwanees enz. Dan pas zal de democratische wereldregering gegrondvest zijn.
Onze hoofdaandacht blijft gaan naar de hulpverlening aan de slachtoffers in Lattakia en Aleppo. We zijn zeer dankbaar om de uitzonderlijke financiële steun die ons werd verleend. We moeten hiervoor de uitdrukkelijke dank overbrengen vanwege moeder Agnes-Mariam en zr. Carmel die blij zijn zoveel concrete hulp te kunnen organiseren. In bijgevoegd bericht geven we enkele foto’s.* Moge God alle gulle gevers overvloedig zegenen.
Al waren we in het verleden geen voorbeeld van strikte volgzaamheid van medische voorschriften, we begrijpen nu dat we enkele dagen geen computer mogen gebruiken, indien we ons één goed (gebrekkig) oog niet helemaal willen verliezen. In dat geval zou voor mij als het ware het licht uitgaan. Vandaar nogmaals een erg beperkt bericht. Toch konden we niet nalaten op de valreep een artikeltje te wijden aan het uitzonderlijk belang van het oude Antiochië in Syrië, de plaats van de oorspronkelijke twee-eenheid van de Kerk (dat nu omwille van het Franse verraad Antakia in Turkije is geworden).
Dit is de link van ons interview van 2, 20 u met Epoché waarin wij vrij konden praten en het ook gedaan hebben:
P. Daniel, Mar Yakub, Qâra, Syrië, 24.3.23
*kunnen wij wegens technische onvolmaaktheden niet plaatsen. De foto’s zijn naar alle waarschijnlijkheid binnenkort te bekijken op (4) Deir MarYakub El Mukata | Facebook.
Deze vierde zondag van de veertigdagentijd in de byzantijnse liturgie is gewijd aan de hl. Johannes Climacus, een geëerde asceet en abt van het klooster van de Sinaï (+ rond 649) (zie video’s). Naar aanleiding van de droom van Jakob in Betel met de ladder naar de hemel (Genesis 28, 10-22), schreef hij de “klimax” (Grieks voor ladder), de ScalaParadisi, de Paradijsladder, die heel populair werd. Hij schreef dit alles vanuit eigen persoonlijke ervaring en gebed. Het is een volledige verhandeling over het geestelijke leven voor de monnik, vanaf de verzaking aan de wereld tot de volmaaktheid van de liefde. Het is een opgang naar God in 30 stappen, die in de kloosters tijdens de vasten gelezen werd. Het eerste deel handelt over de overgang van de breuk met de wereld naar het “kindschap” van God. Je kunt geen geestelijk leven leiden als “kind van God” als je vol zit van wereldse gedachten en levenswijzen. Het tweede deel beschrijft de strijd tegen de hartstochten, die wel goed zijn in zich, maar moeten gezuiverd worden. Het derde deel beschrijft de volmaaktheid in geloof, hoop en liefde, die leidt tot de innerlijke rust en vrede van de ziel (de “hysechia”). Boven op de ladder staat God de monnik op te wachten. Enkele jaren voor zijn dood trok de hl. Johannes Climacus zich terug in een kluizenaarsleven. Heel zijn leven verliep tussen de Tabor en Sinaï. (Paus Benedictus XVI wijdde hieraan een boeiende catechese, 11 februari 2009). Deze Paradijsladder is een geschikte handleiding.
Antiochië, de oorspronkelijke twee-eenheid van de Kerk
In Antiochië (van Syrië) ontstond de originele twee-eenheid van de Kerk met gelovigen uit de joden (ecclesia ex judaeis) en gelovigen uit de volken (ecclesia ex gentibus). Daar werden deze laatsten voor het eerst “christenen” genoemd.
Na de steniging van Stephanus brak er een grote vervolging uit tegen hen die in Jezus geloofden. Vanuit Jeruzalem vluchtten vele joden die in Jezus geloofden naar Antiochië. Tegelijk waren er steeds meer heidenen die in Jezus geloofden en die zich in Antiochië vestigden. De apostel Paulus heeft zich samen met Barnabas gedurende een jaar toegewijd aan de vorming van deze groeiende groep. Hier hebben ze wellicht ook Lucas tot het geloof gebracht. Hier ontstaan ook grote spanningen rond de vraag: moeten heidenen niet eerst jood worden om in Jezus te kunnen geloven? In ‘het eerste concilie van Jeruzalem’ (Handelingen 15) werd de belangrijke beslissing genomen dat gelovigen uit de volken niet eerst jood moeten worden maar hun identiteit mogen bewaren om het geloof in Jezus te aanvaarden. In die zin had Paulus de universaliteit van het geloof in Jezus al begrepen. Dit besluit veroorzaakte een explosie van geloof onder de heidenvolken. Paulus zal zijn missiereizen vanuit Antiochië organiseren.
Onder het Romeinse Rijk was Antiochië de hoofdstad van Syrië met ’n half miljoen inwoners. Hier was de apostel Petrus (’n jood) gedurende zeven jaren de eerste bisschop, vooraleer hij naar Rome trok. Zijn opvolger, Ignatius van Antiochië (alles behalve een jood) zal hier de kerk uitbouwen vooraleer hij in Rome rond 110 de marteldood sterft.
In de 6e eeuw wordt Antiochië door verschillende aardbevingen verwoest. Resten van de kerk van de heilige Petrus, in rotsen uitgehouwen en mogelijk de eerste kerk uit de geschiedenis van het christendom, blijven bewaard. Hoewel de kruisvaarders op heldhaftige wijze de stad trachten te verdedigen zal ze door in 1268 definitief verwoest worden*.
Na de eerste wereldoorlog valt Antiochië onder Frans mandaat. Het wordt een ingewikkelde geschiedenis waardoor het hele Midden Oosten in stukken wordt verdeeld. Uiteindelijk verloochent Frankrijk een glorieus hoofdstuk uit de geschiedenis van het christendom door het oude Antiochië van Syrië aan Turkije af te staan, wat Syrië nooit aanvaard heeft. We geloven ook niet dat er één patriarch van Antiochië, hetzij katholiek hetzij orthodox, bereid is om zijn zetel in Damascus te verplaatsen naar het oorspronkelijke Antiochië (nu Antakia in Turkije).
In het midden van de jaren’90 ontstond de wereldwijde oecumenische beweging “Op weg naar het Tweede Concilie van Jeruzalem” (Toward Jerusalem Council II, afgekort: tjcii). Immers sinds de explosie van gelovigen uit de volken werd de Kerk steeds meer een Kerk van uitsluitend heidengelovigen. Overigens werd Jerusalem in 70 door de Romeinse generaal Titus geheel verwoest en nam Antiochië de erfenis van Jeruzalem al over. Joden die in Jezus geloofden, nu messiaanse joden genoemd, verdwenen steeds meer en waren zeker vanaf de 4e eeuw niet meer aanwezig. In de komende eeuwen zal het nog erger worden. Joden die in Jezus willen geloven, zullen hun identiteit zelfs moeten afzweren, hoe onbegrijpelijk en onverantwoord ook. Het Tweede Vaticiaans Concilie zal met het decreet “Nostra Aetate” terug tot inzicht komen, dat zowel bij joden als bij christenen steeds meer zal doordringen: de oorspronkelijke Kerk van Jezus was een twee-eenheid. Hieruit ontstond ook de gezamenlijke gebeds- en bekeringsbeweging van tjcii.
In 2000 zal moeder Agnes-Mariam samen met de zegen van de inmiddels overleden bisschop Ibrahim Nehme met het klooster Mar Yakub de “Orde van de eenheid van Antiochië” stichten. We kunnen hierbij concreet twee fazen onderscheiden. We ijveren voor een grotere eenheid onder alle gelovigen en patriarchaten van Antiochië. We willen er voor zorgen dat ze zich hier steeds meer thuis voelen. Vervolgens willen we ervoor ijveren dat eens de “christenen” tot de messiaanse joden kunnen zeggen: jullie zijn welkom in de Kerk van Jezus Christus en jullie mogen ten volle jullie joodse identiteit bewaren! Dit zou dan het vervolg zijn op de het “eerste concilie van Jeruzalem” uit Handelingen 15 waar de apostelen (joden) tot de heidengelovigen gezegd hebben: jullie zijn welkom en jullie hoeven geen jood te worden maar mogen jullie eigen identiteit bewaren om in Jezus te geloven.
Laten we terugkeren naar Jeruzalem, langs Antiochië.
Dit is geen beschrijving van het conflict en van wat Dugin daarover denkt. Het gaat ook niet over de door geheime agenten uitgevoerde moord op zijn dochter. We bekijken het land vanuit de denkvormen die Dugin in de beschavingen onderscheidt. Zie een eerste artikel: Alexander Dugin en het moderne Europa: de aftelling | Golfbrekers
Succesvolle Oekraïense handboeken
Met Oekraïne bedoelen we hier alles behalve de etnisch Russische gebieden (Krim en Donbass). Die hebben een eigen schoolsysteem.
De meeste Oekraïense intellectuelen gaan mee met het ultranationalisme van de westelijke provincies. Het doet er niet toe of het uit overtuiging, uit indoctrinatie of intimidatie is. Het is gewoon een feit. In deze video leggen universiteitsdocenten uit waarom de Russische cultuur minderwaardig is en eigenlijk uit de beschaafde wereld moet worden gebannen. Hun literatuur voert minderwaardige wezens op geslingerd tussen fatalisme en straffeloosheid. Zet u vooral de vertaalfunctie van Youtube daarbij aan..
Oekraïne is genoemd naar de westelijke grensprovincies (de Karpaten) waar het Oekraïens vandaan komt. Centraal-Oekraïne is dichter bevolkt en vruchtbaarder, het is het gebied van Kiev tot Kharkiv en Odessa. Daar wonen veel tweetaligen (Russisch thuistaal). De tieners, twintigers, dertigers en veertigers zijn sinds 1991 “geoekraïniseerd” dankzij het onderwijs. Dat onderwijs is zeer laag gequoteerd in de OESO-ranking (Organisatie voor Economische Samenwerking en Ontwikkeling). De genummerdheid en geletterdheid is pover in vergelijking met de Sovjettijd. Geletterdheid wordt bemoeilijkt omdat de opgelegde taal, het Oekraïens, zelf nog niet volledig uitgekristalliseerd en genormeerd is. Alleen enkele universiteitsprofessoren spreken het foutloos. Het grote succes van het onderwijs zijn de anti-Russische handboeken die vanaf 1991 ingevoerd zijn. Die hebben de houding van de bevolking jonger dan vijftig grondig beïnvloed. De Russen (als veronderstelde opvolgers van de Sovjets) worden voor alles geblameerd: de corruptie, het kelderende BNP enz. Die houding wordt doorgetrokken: nu zijn Russische boeken verbannen, de Russische orthodoxe kerk is verboden..
Oekraïens Stockholm-syndroom
Een grote reden waarom mensen flippen is ten slotte het Stockholm-syndroom. Als extreme krachten steeds meer vat krijgen op je samenleving, is (passief?) meedoen dé overlevingsstrategie. Hoe dan ook, de Russen hebben zich misrekend wat de cultuur betreft. Ze hebben niet ingeschat in welke mate het land (zonder de etnische gebieden) en de vele tweetaligen van hen weggeëvolueerd zijn. Ze hebben te veel vertrouwd op de kennis uit deSovjettijd toen de republiekgrenzen niet zo’n rol speelden en de mobiliteit tussen republieken groot was.
Oekraïne, het ultieme westerse land
https://youtu.be/e_m1adEz7Xs
De primitieve Cybele-culten in Rome met ontmande priesters
Dugin ziet in het moderne Europa de oeroude cybelische denkvorm terugkeren. Dat komt van de moedergodin Cybele, die vereerd werd in de oudste landbouwsamenlevingen. Die vorm verdringt in de hedendaagse periode de traditionele apollinische vorm (standen, rangorde, kerkdoctrine) en dionysische vorm (de religieuze en andere bemiddelaars).
Cybele staat voor het ontketenen van radicaal materialisme, het aanboren, ontginnen en herscheppen van alle krachten tot uw DNA toe, het vervagen van grenzen van gender, mens en niet mens (hybrides). Aangezien het een oeroude vorm is, bevat het primitieve religieuze resten.
De ultranationalisten in Oekraïne hebben hun zwarte zonnen, hun wolfsangels, hun vuurrituelen uit de geïsoleerde gemeenschappen in de Karpaten gehaald, jaren voor die symbolen in Nazi-Duitsland gangbaar werden. Die oeroude symbolen spoken ook nu nog rond in het ontwikkelde West-Europa. Denk aan hardrockers als Ramstein: “Deutschland”.
Zwarte zonnen, fakkels, SM folteringen en Dominatrixen, Nazi-outfits en grootstedelijke multiculti’s. Dit in het ontwikkelde Duitsland en niet in een geïsoleerd berggebied in de Karpaten.
Oorlog als de ultieme zwendel
In het ultieme westerse land kan het allemaal, uiterst links en uiterst rechts voeren hun nummer op, totale privatisering (land, water) en totale commercialisering (verkoop van organen, leveren van kinderen voor prostitutie) zetten zich door. De EU voert er virtuesignaling op met transparantie te promoten terwijl miljarden steun verdwijnen in de zakken van oligarchische netwerken in de ministeries en het leger die dan weer in crypto een deel recycleren naar de Amerikaanse en Europese partijen die hen sponsoren.
Het akkoord voor graanexport wordt nu verlengd. Voor de arme landen? Vergeet het. De EU legt de hand op het leeuwendeel en gebruikt het grotendeels als veevoer. Dat scheelt. Ze moeten dan zelf minder voeder verbouwen, beperken zo hun nitraat-voetafdruk en Rutte kan nog wat meer boerderijen sluiten en tot natuurpark omvormen.
Volgens CBS (vier maand geleden) komt 2/3 van de NATO-wapens nooit aan en voedt die zwarte markt de conflicten in Afrika en het Midden Oosten en de logistieke uitbouw van autochtone en allochtone maffia’s. “War is a racket” (Oorlog is een zwendel)zei majoor-generaal Smetley Butler (VS) in zijn gelijknamige boek (1935) als terugblik op zijn carrière die een halve eeuw oorlog besloeg.
We dalen af in het nihilisme
Februari 2023
Massa’s Oekraïense vlaggen zie je nu niet meer in de straten maar op de kerkhoven. Jongeren van 16 worden als lichamen voor de NATO afgevoerd naar het front in Bakhmut en hebben daar een levensduur van enkele uren of dagen. Leven heeft geen enkele waarde meer. Het nihilisme van de NATO om Rusland te bevechten tot de laatste Oekraïner en onderhandeling af te blokken (zoals het bijna bereikte bestand in Istanboel, eind maart 2022).
Verder het nihilisme van de ultranationalisten. Het in de strijd werpen van vrouwen, ouderen en kinderen zoals in de “Volkssturm” (Duitsland, 1945) om de oorlogsmachine nog te voeden tot de mirakelwapens (“Wunderwaffen”) er aan komen. Komen die er niet, dan maar alleman meesleuren in de ondergang, de “Götterdämmerung”.
De media vertellen u ondertussen het omgekeerde: het zijn de Russen die menselijke golven de dood in sturen. Het zijn de Russen die de Oekraïense cultuur en godsdienst vervolgen. De mediaberichtgeving is puur projectie geworden.
December 2022. De orthodoxen patriarchaat Moskou worden buitengezet uit het Lavra Holenklooster buiten Kiev (in 1051 gesticht door de Griek Antonius). De met steun van de patriarch van Istanbul (een Westerse stroman) afgescheurde Oekraïens-orthodoxen nemen over.
Niets is nog van waarde. De traditionele kerk wordt verboden maar primitieve culten tieren welig. Moeten monniken zich straks barricaderen en ingraven zoals bij de invallen van de Tartaren (12de eeuw) om niet afgevoerd te worden?
We dalen met de Cybele-fase af tot in het minder dan menselijke, het nihilistische...
De universiteit van Helsinki reikt jaarlijks ca. 30 eredoctoraten uit; meestal aan professoren en andere personen, zoals politici en/of geestelijken die zich bijzonder hebben onderscheiden. Men hoeft dus niet uit te blinken in een bepaald onderwezen vak; het is voldoende dat men genoeg aandacht gekregen heeft. En dat heeft Greta Thunberg.
Dus dit jaar krijgt de 20-jarige Greta, spijbelkampioene, ook zo’n bijzondere onderscheiding als “hoogste erkenning” van haar kunnen.
Opmerkelijk: het is de faculteit “Theologie” die het ere-doctoraat aan Greta zal uitreiken, waarmee de klimaathysterie officieel als religie erkend wordt.
De Finse president Sauli Niinistö krijgt er ook eentje, uitgereikt door de factulteit “Filosofie”. Dit is nog enigszins te begrijpen. Finland is volgens het World Happiness Report 2023 voor het zesde opeenvolgende jaar het land met de gelukkigste bevolking ter wereld. Ook al is het mogelijk dat dit aan de filosofische denkwereld der Finnen ligt.
Ook onze Flup, toen nog troonopvolger, kreeg pakweg 2 decennia geleden, een eredoctoraat uitgereikt door de KU Leuven. En die omvatte de volgende redenen:
Kroonprins Filip krijgt van de KUL een eredoctoraat als een eerbetoon aan het koninklijk instituut en ter ondersteuning van een aantal waarden die de prins belichaamt zoals zijn actieve inzet voor de bevordering van de wereldvrede, het groot belang dat hij hecht aan samenwerking tussen de gemeenschappen in ons land, aan de rol van het gezin en aan nationale en internationale solidariteit.
Zaterdagmorgen werd ik om 8.00 u in de abdij van Postel opgehaald en om kwart na middernacht kwamen we toe in Mar Yakub, Qâra. Zowel in Zaventem als in Beiroet werd voor “assistentie” gezorgd: een vriendelijk meisje bood me een rolstoel aan die ze achter mij elektrisch bediende en waarmee ze me langs binnenwegen ter plaatse voerde. In de gemeenschap Mar Yakub was nagenoeg iedereen, behalve de kleine kinderen, nog op de been. ’n Hartelijk weerzien! Was ik in België ziek en potdoof toegekomen, in Qâra voelde ik me fit, hoewel ik de volgende dagen de weerslag kreeg en tot niet veel in staat was.
Ik kan niet anders dan zeer dankbaar zijn om dit verblijf van enkele weken. Het broederlijk onthaal in mijn abdijgemeenschap heeft me niet alleen lichamelijk veel goed gedaan maar ook geestelijk. Het contact met zovele vrienden heeft me overtuigd dat er meer mensen wakker zijn dan uiterlijk blijkt. In de conferenties en het interview dat ik mocht geven kon ik vrijuit spreken.
Nog een aangename verrassing. Cfr Jean, die met mij naar België vertrok, werd geïnterviewd door een oud-klasgenoot, nu de VRT-NWS-Terzake-journaist Willem van Mullem, uitgezonden op donderdagavond 15 maart 2023:Klik hier. Een kort maar krachtig getuigenis! Heb ik enthousiaste medestanders bereikt, hij heeft in enkele minuten tijd een deel van de Vlaamse jeugd bereikt, die nog nooit van Mar Yakub gehoord heeft.
P. Daniel, Mar Yakub, Qâra, Syrië, 17.3.23
Flitsen
In de byzantijnse liturgie worden twee feesten gewijd aan de aanbidding van het heilig Kruis: de Kruisverheffing op 14 september en deze derde zondag van de vasten. Hiermee gaan we al naar het midden van de vastentijd. In de vastentijd is er een meer uitgebreide liturgie. De dag eindigt met de grote completen (behalve op vrijdag, dan is het de akathisthymne). De meesten volgen trouw het ritme van de vasten, d.w.z. ze eten ’s morgens niet. De eerste maaltijd is pas ’s middags (d.i. om 15.00 u), met uitzondering uiteraard van de kinderen en zij die het nodig hebben.
Vandaag, vrijdag, was een dag vol verrassingen. Mamura, een dorpje van ’n duizendtal inwoners, ‘n 50 km ten N van ons, ‘n 20 km ten Z van Homs, had de gemeenschap Mar Yakub uitgenodigd. Er wonen uitsluitend christenen en de helft zijn kinderen en jongeren. We werden ontvangen in hun catechetisch centrum. Daarna was een heuse vastenmaaltijd voorzien met zelfbediening. Vervolgens leidden twee meisjes in perfecte harmonie de zang en dans voor kinderen met aanbiddingsliederen. We werden daarna uitgenodigd in het eerste en oudste huis van het dorp, uit de jaren ’60 van vorige eeuw. Daar werden ook de eerste Eucharistievieringen opgedragen. Vervolgens werden we door de ene familie na de andere uitgenodigd. En telkens hetzelfde scenario: eerst zie je kleine kinderen en dan jongeren en tenslotte de ouders. En overal een kruisbeeld, een Mariabeeld of een beeld van een geliefde heilige. De mensen wilden ons op alle mogelijke manieren verwennen. Tenslotte werd samen voor de voorlaatste keer op deze vrijdag in de vastentijd de uitgebreide akathisthymne gezongen in de kerk. Hiervoor kwam de bisschop opdagen en ging voor. Ik denk niet dat ik ooit een gewone, zo verzorgde liturgie meegemaakt heb, met een koor van ‘n 15-tal vooral meisjes en een kerk goed gevuld met kinderen en jongeren. De zang en de gebeden van het volk waren uiterst verzorgd. We hadden het moeilijk om te vertrekken en de dorpelingen hielden ons zo lang mogelijk bij hen, soms met de vraag om hun huis nog te zegenen. Mamura, een dorp dat in vreugde en harmonie leeft! We hadden er geen moeite mee om hen als afscheid te feliciteren omdat zij een teken zijn van Gods liefde, liefde voor Jezus, liefde voor Maria, liefde voor gezinnen en de menselijke waardigheid. Ja, dergelijke dorpen moeten we creëren. Natuurlijk lijdt ook Mamura onder de stijgende armoede en gebrek aan werk. Nu zijn een 40-jongens uit Mamura overhaastig vertrokken naar Libanon op zoek naar werk, niet wetend dat het daar nog erger is. Zij moeten ofwel terugkeren ofwel naar Europa emigreren.
We hopen binnen kort zelf eens mee te kunnen rijden naar Aleppo of Lattakia, de twee streken in Syrië om dan zelf enkele foto’s en indrukken te kunnen geven van de nood bij de slachtoffers van de aardbeving en van de hulpverlening. Inmiddels geven we dit kort verslag.
HULPVERLENING IN LATTAKIAH EN JABLEH
Vandaag zijn de humanitaire hulpteams van ons klooster van S. James the Mutilated Monastery (MSJM) aanwezig in het noorden van Syrië voor de slachtoffers van de aardbeving. Er is veel werk en de uitdagingen zijn talrijk. Ongeveer 60.000 mensen, die tijdens de aardbeving in hun pyjama naar buiten kwamen in de kou van februari, zijn nu dakloos in deze regio’s en proberen te overleven in een land dat al plat ligt na 12 jaar oorlog en enkele jaren embargo. In het onderstaande interviewen wij Abu Georges Srour en zijn vrouw Sylvie, die als humanitaire hulpverleners werken met Moeder Agnes Mariam van het Kruis, de higoumene (overste) van het klooster van S. Jakob de Verminkte. Zij werken nauw samen met verschillende NGO’s in het noorden van Syrië.
Klooster:Abu Georges, kun je jezelf voorstellen?Abu Georges: Mijn vrouw en ik hebben Damascus enkele jaren geleden verlaten en we wonen nu in het klooster van Sint-Jacob de Verminkte in Qara (tussen Homs en Damascus). Tijdens de oorlog vroeg Moeder Agnes Mariam van het Kruis mij om te zorgen voor de relaties van het klooster met de dorpelingen. In die tijd (2011-2013) waren daar immers veel terroristen. Toen het dorp eenmaal bevrijd was, zijn we onmiddellijk begonnen de plaatselijke bevolking te helpen: hulp met het vee dat was achtergelaten omdat iedereen het dorp was ontvlucht, uitdelen van brood aan de armen, bezoeken, enz.
Sindsdien heeft Moeder Agnes ons de organisatie van verschillende humanitaire projecten in het zuiden van Syrië toevertrouwd. We werken samen met grote humanitaire organisaties zoals UNDP, UNFPA, Kerk in Nood, Dorcas, Ridders van Malta, Partners, ... We zijn actief in heel Syrië.
Toen de aardbeving plaatsvond, namen de humanitaire hulporganisaties onmiddellijk contact op met Moeder Agnes. Zij kent het Arabisch, de Syrische mentaliteit, maar ook de Europese talen en de westerse mentaliteit. Voor Westerse NGO's is het heel belangrijk om een betrouwbaar persoon ter plaatse te hebben die de geest van het land kent. Aangezien de logistiek van de humanitaire hulp al aanwezig is, konden we dankzij het organisatietalent van Moeder Agnes en de hulp van de NGO's zeer snel handelen.
Klooster: U werkt sinds de aardbeving in de steden Lattakieh en Jableh. Zijn de mensen daar, na zoveel jaren van ellende en armoede, wanhopig?Abu Georges: De mensen in deze regio zijn oneindig goed. Het zijn vooral Alawieten. We waren verbaasd over hun moed. Ze rebelleren niet tegen God, niemand zei: “Maar waarom heeft God ons verlaten?”. Ze leggen hun leven allemaal in de handen van de Heer en danken Hem voor alles.
Ze zijn ook heel vrijgevig. Velen van hen hebben vluchtelingen in hun huizen opgenomen, ook al zijn ze al in nood. Zo hebben veel slachtoffers onderdak gevonden en zijn ze 's nachts beschermd. Maar deze mensen hebben vaak niet genoeg om deze vreemdelingen te voeden. Zo'n situatie kan niet blijven duren. Wij hebben huizen gezien waar twintig mensen in één kamer wonen. Op lange termijn zorgt dit voor sociale problemen. Denk aan jonge meisjes die zich in verlegenheid voelen. Deze uitingen van liefdadigheid helpen ons werk, maar zijn op zich broze en tijdelijke oplossingen. Deze initiatieven zijn echter geïnspireerd door oprechte naastenliefde en hebben Gods zegen. Het geeft ons veel voldoening om in dergelijke omstandigheden te werken.
Klooster: Hoe is de humanitaire hulp georganiseerd?Abu Georges: We hebben verschillende ambulances en hospitainers (een klein ziekenhuis in een container) ter plaatse. Daar behandelen we de slachtoffers. Maar ook daar doen zich nieuwe problemen voor. Er komen vaak mensen die geen slachtoffer van de aardbeving zijn maar die, na jaren van armoede, van de gelegenheid gebruik maken om zich gratis door een dokter te laten onderzoeken. We hebben een budget gekregen om de slachtoffers van de aardbeving te helpen, maar we kunnen het niet vragen: Mevrouw, bent u een slachtoffer van de aardbeving of arm vanwege de economische situatie?
Er zijn ook nieuwe ziekten door het gebrek aan hygiëne. De slachtoffers hebben vaak alleen de kleren die ze tijdens de aardbeving droegen. Als we kleding uitdelen hebben we vaak problemen om de juiste maat bij de juiste persoon te krijgen. We zien vaak mensen rondlopen met veel te grote kleren.
We bieden dagelijks maaltijden aan. We hebben een grote keuken, waarna we de warme maaltijden in auto's bij de mensen thuis uitdelen. We hebben door het embargo een toegenomen gebrek aan medicijnen. We delen matrassen en dekens uit en hebben verschillende tenten geplaatst waar mensen kunnen slapen. We bieden ook psychologische hulp. Veel kinderen zijn getraumatiseerd. Veel mensen hebben hun flat op de 5de of 6de verdieping nog, maar ze durven niet meer terug omdat ze bang zijn dat het plafond 's nachts op hen valt. Zij ruilen het comfort van een huis liever in voor de onveiligheid van de daklozen. Veel van de gebouwen zijn al beschadigd door de oorlog, ook al staan ze nog overeind, de aardbeving heeft ze verzwakt.
Klooster: Wat zijn de meest dringende noden?Abu Georges: God zij dank kunnen we op vele niveaus helpen. We hebben budgetten voor één of twee maanden, maar we moeten aan de lange termijn denken. Voordat huizen herbouwd zijn, voordat de lokale economie zich herstelt, hebben we minstens zes tot twaalf maanden nodig. Het is van vitaal belang om in die periode noodhulp te verlenen. Dat is onze zorg op dit moment.
*
Ziehier de trailer van het interview dat Brecht Arnaert voor Epoché met mij hield op maandag 6 maart 2023 in het gastenkwartier van de Postelse abdij:
Het hele interview van 2,5 u kun je maandag in je mailbox krijgen, indien je je emailadres achterlaat op Epoché: www.epoche.live
Er komen steeds meer beweringen dat de recente verwoestende aardbeving in Turkije en Syrië niet natuurlijk zijn ontstaan maar bewust veroorzaakt. De Roemeense senator Diana Ivanovici Sosoaca beweert dat ze door de VS zijn geprovoceerd: https://www.voltairenet.org/article218837.html
Saoedi-Arabië en Iran herstellen hun diplomatieke betrekkingen. Een historische gebeurtenis in de wereldpolitiek al zullen er best nog haken en ogen aan zitten. Onze vertrouwde Golfbrekers schijnt de eerste te zijn die dit opmerkte: https://www.golfbrekers.be/tot-spijt-van-wie-het-liever-anders-had-gezien/
Vandaag wordt Arnikius van Averbode († 1208)* herdacht. Norbertijn. Kluizenaar. Volgens geschiedkundig onderzoek is Arnikius een bedenksel van prelaat Vaes uit Averbode. De Norbertijnen wilden graag staat kunnen maken op een groter aantal heiligen. Daartoe verzonnen zij fictieve heiligenlevens. Arnikius is gebaseerd op een middeleeuwse kroniek waarin sprake is van een zekere Amicus. Amicus werd Arnikius. Zijn levensverhaal zegt vooral iets over de opvatting van heiligheid van de schrijver. Wij ontlenen de gegevens aan ‘De Lusthof der Godvruchtige Meditatiën op alle zondagen en heiligenfeesten’ door Joahnnes Ludolfus van Craywinckel, Antwerpen 1778 (pp.77-82).
Arnikius zou een zoon geweest zijn van heer Arnold I van Diest en van vrouwe Imena die Beata, ‘zalig’ wordt genoemd. Vanaf zijn vroegste jeugd was hij bevriend met Heer Bartolomeus van de Aa. In hun jonge jaren ondernemen ze een pelgrimstocht naar het Heilige Land. Ze zouden daar ook tegen de vijand van het ware geloof gevochten hebben. Ze deden dus mee aan een kruistocht.
Na terugkomst begeven ze zich naar Averbode en dienen zich aan bij Steppo, de opvolger van de stichter abt Andreas († 1139; 11 augustus). Deze stemt in met hun intrede op voorwaarde dat hun ouders akkoord gaan. Na korte tijd treedt Bartolomeus uit; Arnikius blijft; volgens zeggen is hij dan 21 jaar. In het bos tegenover de abdij betrekt hij een armzalig kluizenaarswoninkje. Daar oefent hij zich in vasten en boetepraktijken. Hij heeft een afbeelding van Christus aan de geselkolom. Elke dag dient hij zich daar geselslagen toe om de pijn van Christus te voelen. Maar op een dag komt er iemand langs die hem zegt dat hij zich moet matigen. Dat was de duivel. Arnikius hecht geloof aan die woorden en vervalt tot middelmatigheid. Zijn vurigheid verdwijnt en hij wendt zich tot het wonderbeeld van Maria dat zich in de abdij bevindt. Maria maakt hem duidelijk tot welke dwaling hij vervallen is. Vol blijdschap keert hij terug naar zijn cel en herneemt zijn strenge boetepraktijken.
Ze maken hem tot een nederig mens. Als de abt van Berne langskomt en hem vraagt voor hem te bidden, zakt hij van wanhoop in elkaar. Dat zó’n hoog geplaatst iemand aan hem, onwaardige, om gebed vraagt! Zijn medebroeders vonden hem overdreven en namen hem niet serieus. Intussen verricht hij herhaaldelijk een wonder. Zo zien twee kanunniken een vuurzuil in het bos. Geschrokken rennen ze er heen. Dan blijkt dat het vuur staat boven Arnikius’ kluizenaarswoning dat met honing is overgoten…. In 1170 valt heer Otto van Malbergen met paard en al in de rivier en verdrinkt. Zijn stoffelijk overschot wordt naar Averbode overgebracht om daar begraven te worden. Als Arnikius op de stoet stuit, knielt hij neer voor een innig gebed, en tot verbijstering van de omstanders komt de dode weer tot leven. Zo nu en dan bevrijdt hij bezetenen van de duivel. Zo wordt verteld dat ene Adelbert door zijn broer Otto achterna werd gezeten. Adelbert vluchtte de abdijkerk in. Maar zelfs daar was hij niet veilig voor zijn broer. Deze was hem tot in de kerk gevolgd en stond klaar om hem met een mes dood te steken. Op dat moment verstijft zijn arm en kan hij geen vin meer verroeren. Als Arnikius de kerk binnenkomt, bekent Otto onder tranen schuld. Hij bekeert zich en wordt kanunnik in de abdij. De rest van zijn leven is hij een voorbeeldig religieus.
Aartsbisschop Georg Gänswein heeft een boek gepubliceerd over de inmiddels overleden paus Benedictus XVI met als titel: “Nichts als die Wahrheit”.
Georg Gänswein – “Bel Giorgio”, de zgn. “George Clooney van het Vaticaan” – bekleedde gedurende bijna 20 jaar het ambt van privé secretaris van paus Benedictus XVI. Deze heeft het boek nooit gelezen maar was wel op de hoogte dat het er zat aan te komen. Hij vroeg of dit boek wel nodig was. Waarop Georg Gänswein antwoordde:
“Ik vind het belangrijk dat een stem, die jarenlang in uw nabijheid geleefd heeft, dat die stem gehoord kan worden vooraleer de grote afrekening begint.”
M.a.w. de kritiek op paus Benedictus XVI na diens overlijden op 31.12.22. Georg Gänswein wil los van het pontificaat ook aan de mens, Joseph Ratzinger, herinneren.
“De Rottweiler van God”, de “Panzerkardinal”, kortom een keihard type die niet wil weten van iets nieuw, menselijk ontoegankelijk… Het tegenovergestelde is het geval. Wie Joseph Ratzinger, kardinaal Ratzinger, kende en later Benedictus wist dat het tegenovergestelde waar was. Hij is een zeer milde man, een zeer toegankelijke… “
Klik hier mocht u er graag even in bladeren (Duits)
Wegens de herkenbaarheid en de continuïteit van de reeks handhaven we dezelfde titel, ook al verblijft pater Daniël momenteel in Postel.
Goede Vrienden,
Ziehier de link naar de enthousiaste avond met de mensen rond Peter Vereecke, donderdag 2 maart, restaurant Pataya in Sleidinge (bewustzijnsbeweging Diogenes):
In Brugge was ik de volgende avond met een 60-tal eveneens bijzonder wakkere mensen.
Het is hartverwarmend samen te zijn met een dergelijke groep, die eensgezind ijvert voor waarheid en waardigheid zonder bijbedoelingen of verborgen agenda’s. Ik kreeg heerlijk logement in Brugge en Waasmunster, wat me als het ware iets gaf van de smaak van het Aards Paradijs: alles wat nodig is werd me in overvloed gegeven!
Zondagnamiddag was ik bij mijn zus, broers en schoonzussen waar we vrijuit ervaringen uit “de oude doos” hebben opgehaald: de herinneringen aan onze ouders en kindertijd. Het was allemaal zo eenvoudig en anders dan nu, maar we zijn God en elkaar dankbaar dat we het mochten beleven.
Maandag kwam Brecht Arnaert met zijn cameraploeg naar de abdij voor een interview van meer dan drie uur, dat vanaf volgende maandag te bekijken valt. We vertellen altijd hetzelfde en springen soms van de hak op de tak maar blijven wel in dezelfde boom. Kort samengevat. De komst in Syrië, voor de oorlog, was voor mij een echte cultuurschok. In werkelijkheid ervaarde ik een land dat zowat over heel de lijn radicaal het tegendeel was van wat onze kranten hierover schreven: een onvoorstelbare harmonie, welvaart, veiligheid…Ik begreep dat onze media alleen maar monster leugens blijven verspreiden opdat het westen oorlog kan voeren en de VS de grondstoffen van het land kan roven om het volk te onderwerpen aan de westerse belangen. Vervolgens vertel ik iets over de eigenheid van het klooster Deir Mar Yakub dat contemplatief wil zijn maar tegelijk zorg wil dragen voor de grote noden van de bevolking. Tenslotte spreek ik over de onovertroffen grootheid en originaliteit van de Persoon van Jezus Christus en het Evangelie. Ik verklaar dit met de reactie van Jezus, op de aanklacht van de farizeeën die een overspelige vrouw bij Hem brengen en willen dat Hij er mee instemt dat ze gestenigd wordt.
Correcties: We hebben vermeld dat we op zondag 26 februari in de Grieks-Melchitische kerk te Etterbeek waren. Het is geen “Syrische” parochie zoals we schreven. De pastoor Antoine Tannous stelt duidelijk dat het een parochie is met Armeniërs, Libanezen, Syriërs, kopten, Grieken en vele anderen… Verder gaven we vorige keer een erg vervormde naam van Brecht Arnaert.
En zo loopt ons verblijf weer ten einde. Gezien mijn leeftijd en de gezondheidsproblemen die ik met deze nachtvlucht gehad heb, dacht ik dat het wellicht mijn laatste bezoek zou zijn aan mijn heimat. Na het ontmoeten van zovele wakkere burgers en enthousiaste gelovigen, houdt ik rekening met de mogelijkheid dat ik toch nog wel eens Vlaanderen met mijn bezoek zal teisteren… “als ’t God belieft’!
… een heilige die u wellicht ontgaan is – in alle eerlijkheid: we wisten het ook niet – Daniel van Moskou, Rusland; grootvorst & weldoener; † 1303.
Hij werd in 1261 te Vladimir geboren als vierde zoon van de heilige Alexander Newski († 1262; feest 30 augustus). Zijn vader kwam om, toen hij nog maar één jaar oud was. Reeds op 12-jarige leeftijd zag hij zich aan het hoofd geplaatst van het toenmalige vorstendom Moskou. Op dat moment was het nog tamelijk klein. Hij wist het echter uit te breiden en te vergroten met de vreedzame middelen van onderhandeling en schenking. Aan de Moskwa bouwde hij een klooster dat hij noemde naar zijn patroonheilige Daniël de Styliet; het bekende Danilovklooster. Rond een bosrijke heuvel legde hij een houten palissade aan; hierbinnen bouwde hij een kerk en zijn paleis. Dit vormt het begin van het beroemde Kremlin in Moskou.
Toch wordt hij het meest gewaardeerd vanwege zijn vreedzaamheid. Toen zijn oudere broers met elkaar streden om de troon, wist hij ze met elkaar te verzoenen. In 1293 vielen de Tataren binnen en veroverden met grof geweld de steden Murom, Suzdal, Kolomna en Tver. Nu koersten ze richting Moskou. Daniël had zijn volk gesmeekt geen strijd te leveren, maar liever alle plundering en vernieling te verdragen die er over hen zouden komen. Misschien dat ze zo de meeste mensenlevens zou redden. En zo is het ook gegaan. Helaas zag hij zich tot oorlogvoering gedwongen, toen een van zijn broers zich aansloot bij de Tataren en tegen hem ten strijde trok. Daniël bracht hem een nederlaag toe, nam hem gevangen, maar behandelde zijn gevangenen met hoogachting en eerbied. Ook maakte hij van zijn overwinning geen gebruik om zijn gebied uit te breiden. Het groeide desondanks door vererving en overdracht.
Begin 1303 werd hij ziek. Op 4 maart van dat jaar stierf hij, 42 jaar oud, bewonderd door zijn vijanden en bemind door zijn onderdanen.
In onderstaande video werden een aantal kerken en iconen, aan hem gewijd, opgesomd met op de achtergrond een hymne:
