De belevenissen van een Amerikaan in Israël. We citeren een stukje uit een verhit gesprek:
Amerikaan: “The Torah says to kill us?”
Israëli: “The Torah says that people who worship idols such as yourself when there is a Sanhedrin…”
Amerikaan: “To kill us?”
Israëli:” Yes.”
Amerikaan: “Okay so we know how the Jewish people feel about Christians…”
En dan gaat het hier nog om een gesprek tussen bewoners van twee bevriende naties. Hoe zou deze Israëli zich dan gedragen tegenover een Palestijn, die volgens zijn voorstelling het koninkrijk van David ingepalmd heeft?
We blikken nog even terug op de 15-daagse van de acht Belgen. Het is de eerste keer sinds de oorlog dat we een groepje landgenoten mochten ontvangen. Pogingen van de voorbije jaren mislukten, niet omwille van de onwil van de jongeren maar omwille van de schrik van de ouders, die vroegen: wilt ge dat onze kinderen in een doodskist terugkeren? De negatieve mentaliteit tegenover Syrië in de openbare opinie is nog groot maar deze groep heeft hiertegen weerstand geboden.
In deze kleine groep waren grote verschillen. Gepensioneerden en een 80 plusser hebben een andere ingesteldheid dan jongeren van 18 jaar of twintigers. Welnu, in de oosterse monastieke traditie bestaat de “idioritmie”, d.w.z. met de zegen van de overste in gemeenschap leven maar met een eigen ritme, volgens eigen aanleg. Volgens dit principe hebben we ook sommigen die het wensten een ietwat eigen ritme laten volgen.
Verder blijft er een groot verschil tussen een leven in Europa en het oosterse/arabische Syrië. In vele Europese kloosters zal alles precies op het vastgestelde uur gebeuren. Middageten bv. om 12.30 u precies. Hier is het middageten meestal zo rond half vier, wanneer het klaar is en wanneer er geen andere dringende zaken tussen komen. In Europa worden bepaalde zaken weken op voorhand georganiseerd. Hier kunnen belangrijke zaken drie dagen op voorhand geregeld worden en op de dag zelf kan nog alles veranderen. We gaan hier niet de grote waarde van een goede dagorde betwijfelen. Feit is dat het leven hier wat soepeler, eenvoudiger, spontaner, familialer verloopt, wat voor de enen aangenamer is en bij de anderen mogelijk op de zenuwen werkt. Toegegeven, afspraken zijn hier soms een catastrofe. Anderzijds kan het leven ook gemoedelijker zijn en openheid geven voor het onverwachtse, de ingeving van de Heilige Geest als een oefening in geduld. Laten we het zo zeggen: in Europese kloosters volgt de gemeenschap de regels, hier volgen de regels de gemeenschap.
Voor de retraite hebben we in de conferenties o.m. de vraag behandeld: wat is de mens? We gaven als antwoord hierop de millennia oude wijsheid van de joods-christelijke visie vanuit katholiek perspectief.
Ziehier de zeven wortels van ons mens-zijn:
1. Geschapen naar Gods Beeld 2. Met een onstilbare hunker naar volmaakt geluk/God 3. Gewond door de zonde 4. Hartstochtelijk bemind 5. Geroepen om door lijden en sterven omgevormd te worden tot de gelijkenis met Jezus Christus 6. Geroepen om steeds meer zelfgave te worden 7. Om tenslotte de Gelijkenis van Christus te bereiken die de Icoon van de Vader is, waardoor we Gods gelijkenis verwerven.
Deze thema’s zullen we trachten uit te werken in onze volgende wekelijkse bijdragen
Ziehier nog enkele slotindrukken van een deelnemer die een erg goede samenvatting geeft.
P. Daniel, Mar Yakub, Qâra, Syrië, 8.9.23
Flitsen
De laatste dagen van deze grote vakantie waren bijzonder druk. Het groepje Belgen vertrok voldaan, aan beide kanten. De volgende dag vertrokken het Duitse en Zwitserse meisje. Zij hebben een maand lang het leven in de gemeenschap intens meegemaakt. Dezelfde dag kwamen 60 jongeren uit Mamura voor een tweedaagse bezinning. Zij vierden met ons de Eucharistie en ook plechtig de Vespers, voorgegaan door abouna Georges, die pastoor is van Qara én Mamura. Zaterdagmorgen werd deze groep afgewisseld door een groep van 40, ietwat oudere jongeren van Mamura .Het zijn universitairen of jongeren die al werk zoeken. Op zondag 3 september begon hier het schooljaar, dus ook voor onze Jakob (15 jaar). Cfr Jean en ik zorgden voor de beide groepen voor de onderrichtingen. Zondag kwam de bisschop, gaf een kort onderricht en ging voor in de Eucharistie. ’s Middags aten we allen samen in de grote zaal van de nieuwbouw, op de grond of op een bank, terwijl er onafgebroken werd gezongen of gedanst. Er werd nog een rondleiding voorzien met een uitgebreide uitleg over de heilige Jakob de verminkte en over de lijkwade van Turijn waarvan we in de crypte de kopie bewaren voor het Midden Oosten. Op de grote koer vond het afscheid plaats met een eindeloze reeks fotosessies. Mamura kan werkelijk een model worden van een levende christelijke gemeenschap, waaraan we willen meewerken. We gaan nu voor hen een degelijke geloofsvorming voorzien, waarvoor we tevens uw gebed vragen. Waarlijk, onder deze jongeren is iets aanwezig van wat Paulus noemt “het reukwerk van Christus” (2 Korintiërs 2, 15).
Dinsdagavond waren we met heel de gemeenschap aanwezig in de parochiekerk van Qâra voor de viering van de patroonheilige de aartsengel Michael. Na de mis was er nog een gezellig samenzijn met de parochianen. Tenslotte werden we uitgenodigd door de zus van onze oblaat Ibrahim, waarvan de man, die in Dubai werkt voor twee weken thuis was.
Zondag reden we naar Mamura, maandag naar Mar Moussa, dinsdag naar Maalula en Seydnaya. Met de groep Belgen werden meer uitstappen gemaakt dan aanvankelijk voorzien omdat we geen rekening hadden gehouden met het feit dat de patroonheilige van Mar Moussa op maandag plechtig gevierd werd. En zo namen we de retraitanten ook mee. Na de Eucharistie keerden we huiswaarts. Het bezoek aan het christelijk dorpje Mamura was een bijzonder vreugdevol feest (verslag hieronder). Dinsdag was een overvolle dag: Maalula, Sydnaya, Mar Touma, Hagia Sofia! (verslag van die drukke dag hieronder). Zelf hadden we ook nog nooit de Hagia Sofia bezocht, hoewel moeder Agnes Maria in die kerk de Christus Pantocrator in de koepel geschilderd heeft. Keizer Justinianus had een grote verering voor de heilige Sophia van Rome die in 304 de marteldood stierf. Voor haar bouwde hij de kathedraal van de Hagia Sophia in 360, nu in Istanboel. Twintig jaar eerder werd echter hier in Seydnaya al een (weliswaar kleinere) Hagia Sophia kathedraal gebouwd, die nu drie ‘kerken’ bevat, een catacombekerkje uit de tijd van de vervolgingen (links onder), een kerk na het edict van Milaan met de godsdienstvrijheid (rechts, met merkwaardige akoestiek!) en nog in de 4e eeuw deze grotere kerk. De parochiepriester wees op de grote nood aan priesters. Hij legde uit dat hij voorbije zondag 2 (byzantijnse!) Eucharistievieringen had, daarna een doopsel, dan een rouwdienst voor een overledene en tenslotte een huwelijksviering. Hij werd uitgenodigd op de bruiloft waar hij met zijn hoofd op tafel in slaap viel! Hij gaf ons nu een uitgebreide en indrukwekkende uitleg. Ziehier verslagen met indrukken van onze retraitanten:
“Een warm bezoek aan Maamura
Zondagochtend vertrok onze groep met de bus noordwaarts het land in. We reden door het uitgestrekte ruwe en droge landschap naar het dorp Maamura. Maamura telt ongeveer 1000 christengelovigen. Ze vormen een mooie en sterke christelijke gemeenschap, waar we vandaag deel van mochten zijn. De dorpelingen ontvingen ons hartelijk in de lokale kerk van Sint-Jozef om er samen de H. Mis in Byzantijnse vorm te vieren. Er werd volop gezongen. Na de H. Mis nodigden ze ons uit voor Arabische koffie en gesprek in het salon naast de kerk. We werden omringd door blije en geïnteresseerde gezichten.
Voorafgaand aan de lunch bezochten we de woningen van enkele families. In het dorp leven generaties samen in één huis of dicht bij elkaar in de buurt. We werden keer op keer met een enorme gastvrijheid en openheid ontvangen! De mensen verwenden ons telkens met een lekker drankje en hapje. De families (ook de priester) stonden open voor onze vragen. Ze vertelden over hun leven, met alle uitdagingen die ze ervaren. Het leven is er niet gemakkelijk, maar het was prachtig om te zien dat ze ondanks alles blijven glimlachen. Ze worden gedragen door het katholieke geloof.
In tussentijd bereiden enkele dorpelingen de lunch voor. We zagen hoe het platte brood tegen de wand van een stenen oven werd gebakken. De lunch werd op de grond gegeten, een leuke ervaring. Nadien was er tijd om te praten en het dorp te ontdekken. Er kwamen meer en meer nieuwsgierige jonge dorpelingen een kijkje nemen. We werden omringd door vele dorpelingen, vooral kinderen en jongeren. Rond 19u besloten we terug te keren naar Qara.
De dag werd afgesloten met, je kan het raden, een hapje en drankje in het eigenlijke huis van het conciërgegezin van Mar Yakub.
Vandaag hebben we een grote gastvrijheid, blijheid, geloof en liefde ervaren. We voelden ons zeer welkom in dit bijzondere dorp! Er heerste een familiegevoel en vredevolle sfeer. Het is mooi om te zien hoe generaties samen leven op een plek die al veel te verduren kreeg. Voor de bevolking, alsook voor ons, was het een unieke dag!” (E.V.)
“Uitstap naar Maaloula en Saydnaya,
Dinsdag hadden we de kans om het op 40 kilometer van Damascus gelegen dorp Maaloula te bezoeken. Het reisbusje was weer volgeladen met de bende enthousiastelingen van Mar Yakub; paters, zusters, kinderen en de Belgen. Onze bestemming was een van de weinige plekken waar het Aramees, de taal van Jezus, nog wordt gesproken. Onze eerste stop in Maaloula was het Grieks-katholiek klooster Mar Sarkis, Sergius en Bachus (officieren van het Romeinse leger die tegen het einde van de 3e eeuw omwille van hun christelijk geloof de marteldood stierven). In de kloosterkerk, dat wordt beschouwd als een van de oudste christelijke kerken, is het altaar een voormalig heidenaltaar. De inkeping waar het bloed van het offerdier moest vloeien is nog steeds zichtbaar. Vervolgens bracht een bewoner van het klooster het ‘Onze Vader’ in het Aramees, exact zoals Jezus het leerde aan zijn leerlingen.
Het bergdorp is ook rijk aan een tweede interessant klooster, een die gewijd is aan de Heilige Thekla. Deze volgelinge van de apostel Paulus leefden op het einde van haar leven in een grot op de plek waar nu het klooster staat. Tijdens de wandeltocht naar het klooster toe werden we omgeven door enorme rotswanden. Volgens de traditie scheidde God deze rotsen zodat de Heilige Thekla via het gecreëerde pad aan haar vervolgers kon ontsnappen. We waren allemaal onder de indruk van dit unieke natuurverschijnsel. Na het bezoek aan het pittoresk klooster maakten we een wandeling door de kleine straatjes van Maaloula. De schade van de oorlog is nog steeds merkbaar. In een verlaten kerkje, waar de muren vol kogel- en bomgaten stonden, was het interieur nog altijd bezaaid met puinhoop. Na de teistering van dit kerkje, tien jaar geleden, werd het verlaten achtergelaten en nog steeds niet verholpen. We konden enkele kruisbeelden, iconen en evangelieboeken vinden tussen de puinhoop en brachten het naar de plaatselijke priester.
Om de dag af te sluiten gingen we naar het stadje Saydnaya waar we het laatste klooster van de dag bezochten. In dit klooster bevindt zich een Maria-icoon dat wordt toegeschreven aan de evangelist Lucas. Opmerkelijk aan deze icoon is dat er onafgebroken olie uit het paneel valt. De verzamelde olie wordt in het midden van ruimte geplaatst waar een kloosterzuster watten in de olie dopt en meegeeft met de aanwezigen. Ook wij konden dit meenemen.
Op onze terugweg reden we de hoogste berg van de wijde omgeving op. We werden daar opgewacht door het hoogste Jezusbeeld van het Midden-Oosten. Het kolossale beeld, dat midden in de oorlog geplaatst is, geeft zijn zegen over Syrië en de omliggende landen terwijl hij een slang verplettert. Na dit bewonderd te hebben, reden we al induttend terug naar onze thuisbasis Mar Yakub” (M.V.)
P. Daniel, Mar Yakub, Qâra, Syrië, 1.9.23
Flitsen
Zaterdagavond verbroederden we met allen aan het huis van het conciërgegezin, waar we ook iets te eten kregen. Zondag maakten we een uitstap naar het christelijk dorpje Mamura. Maandag was het de viering van de heilige Mozes, de Ethiopier aan de voet van het klooster van Mar Moussa in aanwezigheid van de apostolische nuntius, kardinaal Mario Zenari en de Italiaanse ambassadeur in Syrië. Op de terugtocht bezochten we onze volksmarkt in Qara aan de autostrade en het 4e -eeuwse orthodoxe kloostertje met de icoon van Maria die haar Kind voedt, uit de 11e eeuw (zoals er maar twee in de wereld zijn!). De terroristen probeerden destijds heel de icoon te verwijderen maar het lukte hen niet.
Maandagavond werd voor heel de groep van retraitanten en gemeenschap een erg geanimeerde quiz georganiseerd met allerlei vragen en oefeningen.
Dinsdag moesten we vroeg vertrekken en we kwamen nog te laat aan, nl. op het einde van de mis in de kloosterkerk van Sergius en Bachus, Maalula. De deelnemers zelf gaven hierover een verslag.
Woensdag werd de retraite afgesloten en er werd ook een evaluatie gehouden. Deelnemers en de gemeenschap waren best tevreden. Er werden ook suggesties gegeven voor een volgende keer. Omdat verschillenden meer wilden weten over de populaire Libanese heilige Charbel toonden we in de namiddag een mooie film over zijn leven. Allen gingen vroeg slapen en donderdagmorgen om 3 u namen we afscheid. Wat later in de morgen verwelkomden we 60 jongeren van Mamura in de Eucharistie, die voor een tweedaagse bezinning. Deze laatste dag van augustus is in de byzantijnse liturgie gewijd aan de verering van de gordel van Maria die in het bisschopshuis van Zela in Cappadocië zou teruggevonden zijn onder keizer Justinianus (+565). Deze jongeren volgden tevens de feestelijke vespers en hielden ’s avonds in de grotten hun sfeervolle avond. “Leven vanuit de heilige Geest” was het thema van hun bezinning. Cfr Jean en ik ervaarden een grote ontvankelijkheid bij deze jongeren.
(Wegens de grote hoeveelheid foto’s bewaren we er enkele voor volgende keer)
Nvdr: foto’s vindt u terug op Deir MarYakub El Mukata indien de techniek en IT-aansluiting het toelaten. Video’s werden door onze redactie ter illustratie van de tekst geplaatst en hebben an sich niets met de genoemde groep te maken.
De BRICS (Brazilië, Rusland, Indië, China en Zuid-Afrika) zullen op 1 januari 2024 uitgebreid worden met Argentinië, Egypte, Ethiopië, Iran, Saoedi-Arabië en de Verenigde Arabische Emiraten. Dat werd beslist op de top van 22-24 augustus te Johannesburg. Ze zullen dan meer dan de helft van de wereldbevolking vertegenwoordigen en beschikken over 45 % van de olievoorraad in de wereld en 60 % van de gasvoorraad. Zij willen een wereldorde opbouwen die politiek, economisch en financieel rechtvaardiger is dan nu en meer de soevereiniteit en gelijkwaardigheid van de volken respecteert. Zij willen zich ontdoen van de wereldheerschappij van de dollar en hebben al een nieuwe bank opgericht. Bovendien zijn er nu nog 44 landen die willen aansluiten bij de BRICS: https://www.byoblu.com/2023/08/25/i-brics-fondano-un-nuovo-ordine-internazionale-grandangolo-pangea/ Dit zal het einde worden van het Amerikaans exceptionalisme waarmee nu willekeurig de wereld gedomineerd wordt. Het is duidelijk dat de VS alle (illegale, mensonwaardige) middelen zullen gebruiken om dit te beletten.
Collectief exorcisme door Ivo Sasek / Leadzanger Till Lindemann en topmodel Heidi Klum voor het VOLKSTRIBUNAAL / Koude-Records en Hitte-Lockdowns / Factcheckers door geheime diensten betaald. www.kla.tv
Mgr Joseph Strickland (Tyler, Texas) uitte in een pastorale brief duidelijke kritiek op de synode van de synodaliteit. Zij die trouw blijven aan de vaste kerkelijke leer zijn geen schismatiekers. Integendeel het zijn de anderen, degenen die nu allerlei vernieuwingen voorstellen in verband met homogedrag, genderideologie… die zich losmaken van de Katholieke Kerk. Mgr. C. M. Viganò stelt zich helemaal achter deze pastorale brief. Mgr. Strickland noemt zeven punten op : 1. De Katholieke Kerk als de enige ware Kerk; 2. De noodzaak om de heilige Communie te ontvangen in staat van genade; 3. De goddelijke natuur van het sacrament van het huwelijk, wat niet gemanipuleerd kan worden; 4. Mens geschapen naar Gods beeld en gelijkenis; 5. Het immorele van seksueel gedrag buiten het huwelijk, wat niet gezegend kan worden; 6. De leer die zegt dat alle mensen gered worden onafhankelijk van hun gedrag, is vals; 7. De noodzaak om door ons lijden te delen in de verlossende dood van Christus: https://www.lifesitenews.com/news/archbishop-vigano-praises-bishop-stricklands-pastoral-letter-on-the-synod/
Op 24 augustus 2023 werd Guillaume Trichard, 47 jaar, verkozen tot grootmeester van het grote oosten van Frankrijk. Hiermee werd hij, laten we zeggen, de paus van de loge, wat nu zoveel is als de staatskerk van Frankrijk. Deze loge zou 54.000 leden kennen over 1391 loges verspreid. Vermits de namen niet bekend gemaakt worden kan dit ook niet getoetst worden. Hij heeft al een straffe verklaring afgelegd met de gekende slogans: werken aan een meer ‘verlichte’ mensheid en meer zelfbeschikkingsrecht over leven en dood. Hij is blijkbaar vergeten dat ook hij door God geschapen werd op een tijd, wijze en met mogelijkheden en beperkingen waaraan hij niets (0,0) te zeggen had. In plaats van God te danken, vlucht hij in zijn illusie van zelfbeschikking! :https://lesalonbeige.fr/leglise-de-la-republique-a-elu-son-pape/
Sinds meer dan een eeuw is het 11.000 inwoners tellende Davos een geliefd toeristisch oord. Ook joden komen er graag op vakantie. Ze waren er steeds welkom, doch recent keert zich de stemming, vooral dan tegen orthodoxe joden.
Recent publiceerde de “Gipfel-Zytig”, een krantje dat aandacht besteedt aan het toerisme in de regio, een foto van een drol voor een huis, met daarbij de veelzeggende titel: “Ein Scheissdreck auf der Terrasse”. In het bijhorende artikel leest men: “De eigenaar van de mooie woning kon zijn ogen niet geloven. Nadat zijn gasten vertrokken waren ontdekte hij op het terras deze “Schweinerei” (smeerlapperij) die ongetwijfeld afkomstig is van een menselijk wezen van joodse afstamming”. En… hij zou in de toekomst geen woning meer aan “deze mensen” verhuren… zo kon men in het krantje vernemen.
En in de plaatselijke krant van Davos werd recent een lezersbrief gepubliceerd waarin gesteld werd: “De houding van orthodoxe joodse gasten hier in Davos is soms niet slechts op het randje, maar ook ronduit aanmatigend en grensoverschrijdend. Bij “alle begrip voor het lijden van het joodse volk, kan het niet door de beugel dat de nazaten der slachtoffers zich gedragen dat ze “zelfs niet in de meest elementaire wijze in overeenstemming zijn met onze gebruiken”.
Afsluitend verklaarde de baas van het toerismeverbond, Reto Branschi, dat de joodse toeristen in Davos in hoge mate verantwoordelijk zijn voor het zwerfvuil in het landschap. “Het valt op,” zo stelt hij, “dat het probleem vooral tijdens de hoofdvakantie der orthodoxe joodse gasten sterk toeneemt. Dit fenomeen zien wij nu al sinds enkele jaren.”
Davos heet alle vakantiegangers welkom, ongeacht hun herkomst of religie. “Maar er zijn regels, en die worden – tot onze spijt – vooral door orthodoxe joden en jodinnen niet nageleefd.” Een foute houding schrikt niet slechts de plaatselijke bevolking af, maar ook andere toeristen in Davos, waardoor sommige vroeger dan oorspronkelijk gepland naar huis keren. Het b.g. toerismeverbond heeft zelfs het project met de Zwitserse-Israëlische Gemeentenverbond (SIG), dat begrip tussen de lokale Zwitserse bevolking en joods-orthodoxe gasten wou stimuleren, eenzijdig abrupt verbroken. Reden: het project heeft niets bijgedragen. Men zou zich nog steeds in dezelfde situatie bevinden: “Een groep gasten heeft geen respect voor onze tradities op het publieke terrein en reageert afwijzend op alle pogingen hen die uit te leggen,” stelt Branschi.
De secretaris van de overkoepelende SIG, Jonathan Kreutner, wijst Branschi’s mening van de hand en heeft het zelfs over stemmingmakerij tegen joodse toeristen. Hij ontkent echter niet dat niet iedereen economisch baat heeft bij de “bepaalde bezoekersgroep”. En – horresco referens – waarschijnlijk zelfs negatieve gevoelens heeft t.o.v. joden. Zoals elders het geval is. Maar dat men een hele groep toeristen wil uitsluiten omdat sommigen zich niet weten te gedragen? Er zijn zeker ook Russische of Arabische bezoekers in Davos die zich niet comme il faut gedragen…
Verder benadrukt Jonathan Kreutner dat hij ontgoocheld is over de reacties – of beter, het ontbreken van reacties. Tot op heden heeft nog niemand verontwaardigd gereageerd.
Met de groep Belgen houden we een eigensoortige retraite. Ze leven mee, bidden mee, werken mee en eten mee met de gemeenschap. En ze krijgen ook onderrichtingen. Zaterdagmorgen vertrokken allen samen met de gemeenschap naar het klooster van Mar Moussa (= de heilige Moses), hoog in het gebergte van Nebek. Alleen de ouders van het conciërge gezin en ik bleven thuis. Ik heb al vele malen de honderden trappen naar Mar Moussa beklommen en het klooster bezocht. Zondagavond hielden we een wandeling op het terrein en daarna een picknick aan de kluis, waarover je ook een kort verslag krijgt. Woensdagmorgen trokken we naar Damascus, de oudste steeds bewoonde stad ter wereld. Hierover krijg je nu telkens enkele indrukken van een van de deelnemer zelf.
“Onze uitstap naar Mar Moussa.
Met een volgeladen busje en enige Syrische vertraging vertrekken we zaterdag richting Mar Moussa. Het is het klooster van de heilige Mozes de Abyssinier. Een gemeenschap van de Syrisch katholieke kerk ongeveer 50 km verwijderd van Qara. Nu gerund door een gemeenschap van zusters en broeders…
Ambiance verzekerd in de bus. De hele communauteit, zusters, broeders, bewoners, gasten en kinderen vergezellen ons. Een bont allegaartje op schoolreis. We passeren het dorp Qara, zwaar getroffen door oorlogsschade, gevolgd door het dorp Nabek, een grotere en welvarendere plaats. We doorkruisen woestijngebied, uitgestrekte kale vlaktes en in de verte en vooral de hoogte, het klooster van de Heilige Mozes. Een beklimming van 344 trappen wacht ons onder een verschroeiende zon. Nieuwsgierigheid lokt ons. De kleine gemeenschap onthaalt ons hartelijk, waaronder een pater jezuïet uit Drongen die er te gast is. We worden vergast op een uitgebreide en heerlijke maaltijd. Waarvoor nogmaals onze oprechte dank. We worden rondgeleid in het prachtig met fresco’ s versierde kerkje en het nieuwe gebouw (nog een aantal treden hoger hemelwaarts). We zetten de afdaling in, dezelfde 344 treden neerwaarts richting busje. Maar onze bustocht huiswaarts krijgt nog een intermezzo in de woestijn voor een pluksessie woestijn’roosjes’ voor de zusters. We blikken terug op een dag vol nieuwe ontdekkingen. Dank Heer God daarvoor”. (A.D.)
Ter illustratie deze video met een ander reisgezelschap 3 jaar geleden
“Maaltijd onder de sterrenhemel.
Zondagavond tegen zonsondergang maakten we met de hele groep en wandeling op het domein. Om de dag op een sfeervolle manier af te sluiten, werden we nadien uitgenodigd voor een barbecue aan de kluis. Verschillende nationaliteiten, jong en oud, mensen van binnen en buiten het klooster stoken samen de handen uit de mouwen om de maaltijd te verzorgen. Enkelen onder ons maakten een vuur, anderen schilden en sneden aardappelen en groenten. De vis uit de vijver was op voorhand klaar gemaakt om op het vuur te bakken. In tussentijd werden we verwend met een bekertje zelfgemaakte thee. Na veel geduld – want ’t management in het oosten is toch el anders dan bij ons -, kregen we een authentieke en lekkere maaltijd voorgeschoteld. Na het samen eten, praten, rustig aanschouwen van wat er gebeurde en het zingen van het Salve Regina, gingen we met voldoening slapen. Het was een gezellige en geslaagde avond onder een schitterende sterrenhemel” (E.V)
“Uitstap naar Damascus
Woensdag stond een uitstap naar Damascus op het programma. Rond 7u30 vertrokken we met een busje vanuit het klooster richting de Syrische hoofdstad. Na een relatief vlotte rit van ca. 90 km, af en toe onderbroken door de nodige checkpoints – de naweeën van de oorlog blijven tastbaar – kwamen we toe in de hoofdstad. Eerste stop was een franciscaner kerk. Onder de goedkeurende ogen van St. Antonius van Padua en St. Franciscus van Assisi, bezochten we de Syrische thuiskerk van deze mooie en wereldwijd vertegenwoordigde broederorde. Hierna aten we een smakelijke sandwich met falafel als geïmproviseerd ontbijt, en gingen we verder richting de Ommayadenmoskee, de grote moskee van Damascus en het meest indrukwekkende bouwwerk van de stad. Voor de Arabische verovering in de 7e eeuw was deze moskee een christelijke basiliek, waar het hoofd van Johannes de Doper werd bewaard, dat in de huidige moskee nog steeds wordt vereerd. We konden ook de Isa (Jezus)-toren bezichtigen, en waren getuige van een islamitische rouwdienst.
Na het moskee-bezoek gingen we richting de Soek (of Bazaar), de grote overdekte markt van Damascus. In deze toeristische trekpleister kun je de meest uiteenlopende dingen vinden, maar we beperkten ons toch vooral tot erdoor wandelen. Vervolgens begaven we ons – het was ondertussen al na de middag – richting een door onze lokale gids Ahmad uitgekozen restaurant, om een eenvoudige lunch te gebruiken. Na het middagmaal en een tijd verpozing om de hitte van het warmste moment van de dag wat te mijden, zetten we ons stadsbezoek voort in de richting van het huis van Ananias, toch één van de hoogtepunten van deze dag. Na door enkele straten te wandelen waarin we onder meer langs 6000 (!) jaar oude huizen liepen, bezochten we deze beroemde huiskapel waar Paulus na zijn spectaculaire bekering tot christen gedoopt werd. We konden afdalen tot in de kapel zelf en hielden een kort gebed, ter ere van zowel Paulus als Ananias.
Hierna gingen we verder naar de Melkitisch Grieks-katholieke kathedraal in de stad, met een theologie faculteit, verbonden aan de universiteit van Damascus, waar we een rondleiding kregen van de plaatselijke priester. Ook kregen we een uitleg over de specifiek Grieks-Byzantijnse ritus, en hielden we een mooi aanbidding moment. Vervolgens – het begon al te schemeren – zetten we onze tocht voort naar de laatste halte van de dag, namelijk de Pauluskapel. Ook hier kregen we door een zuster een korte rondleiding en uitleg over de ouderen-en weeszorg die op het domein gedaan worden, en maakten we wat tijd voor gebed. Ondertussen was de nacht reeds gevallen, en troffen we ons busje terug aan dat ons zou terugvoeren naar Qara. Na afscheid te hebben genomen van onze gids Ahmad en twee zusters te hebben opgehaald die die dag in het ziekenhuis moesten zijn, lieten we Damascus achter ons en keerden we moe maar voldaan terug naar Qara en het Mar Yacub klooster dat onze thuisbasis vormt, waar we rond 22u30 terug aankwamen”. (S.D.)
P. Daniel, Mar Yakub, Qâra, Syrië, 25.8.23
Flitsen
De groep van acht Belgen zijn dinsdagavond 15 augustus toegekomen en zullen donderdagmorgen vertrekken. Hoe deze eigensoortige retraite verlopen is hebben ze zelf al met enkele indrukken al weergegeven. Donderdagavond gaf moeder Claire-Marie een beeld van het recente ontstaan van deze gemeenschap. Van het tweede gedeelte hopen we u volgende week een verslag te geven. Uit de overvloed aan foto’s hebben we er enkele gekozen.
Nvdr: foto’s vindt u terug op Deir MarYakub El Mukata indien de techniek en IT-aansluiting het toelaten.
Hoe een man, verslaafd aan een homoseksueel leven en een fameuze drughandelaar in de gevangenis tot bekering komt door het lezen van het Nieuwe Testament en zijn leven aan Christus geeft:
De R.K. Kerk doet zichzelf de das om. Wie meent een anker, standvastigheid én – niet onbelangrijk – bescherming en bevestiging in het Geloof te vinden, is eraan voor de moeite. De R.K. meent dat ze even “modern” moeten zijn als de waanzinnige wereld die de geslachtenpolitiek als geloofsbelijdenis hanteert. Deze Kerk dwaalt. Niet alleen volgens de Bijbel maar ook volgens de biologische wetten.
De Kerk schaft zichzelf af en wordt irrelevant. Kortom: wat bezielt jullie?
In de geschiedenis van Jozef in Egypte (Genesis 37, 39-50) kunnen we de aankondiging zien van wat een nieuwe, christelijke beschaving kan zijn. Hierover geven we nog deze afsluitende overweging.
Een menselijke samenleving heeft veel nodig om stand te houden. Mensen hebben eten nodig, kleding, een dak boven hun hoofd en een geheel van rechten, plichten en vrijheden om voor zichzelf en de anderen te kunnen zorgen. Dit is, kort samengevat, de economische en sociale behoefte van een maatschappij. Toch is er op al deze terreinen nog een fundamenteel probleem dat moet opgelost worden: de onderlinge spanningen en het geweld.
Hoe beletten we dat een maatschappij aan haar eigen geweld ten onder gaat? En vanwaar komen die spanningen? Volgens Aristoteles is de mens het meest geneigd tot navolging. Hij wil hebben, doen en zijn wat anderen hebben, doen of zijn. René Girard (+ 2015) spreekt van mimetisme of “nabootsend verlangen” en toont aan dat onze verlangens meestal illusies zijn. We beseffen meestal niet dat het voorwerp van ons verlangen nauwelijks belang heeft, we willen gewoon het verlangen van de ander overnemen en dat veroorzaakt problemen. De Bijbel toont ons hiervan vele voorbeelden. Eva neemt het verlangen van de slang (de duivel) over, Adam wil wat Eva wil. Caïn is jaloers op het welbehagen dat zijn broer Abel geniet. De boers van Jozef zijn jaloers op de gunst die Jozef geniet vanwege hun vader…Hieruit ontstaan spanningen die tot geweld en uiteindelijk tot moord leiden. De onderlinge jaloersheid kan besmettelijk worden en een hele gemeenschap aantasten. Dit leidt tot een strijd van “allen tegen allen”. Wanneer tenslotte iemand als dé schuldige wordt aangeduid, vormt deze crisis zich om tot een strijd van “allen tegen één”.
Herinner u de dwaze maatregelen van de corona crisis. Plots werd gesuggereerd dat de niet gevaccineerden de grote schuldigen waren en zij werden, zonder enige grond, aangewezen als de zondebokken van de samenleving en werden overal uitgesloten. Het scheelde niet zoveel of ze werden in concentratiekampen opgesloten. Iemand of een groep wordt algemeen erkend als dé oorzaak van alle kwaad terwijl niemand persoonlijk contact neemt met deze zogenaamde schuldige(n). Deze wordt unaniem veroordeeld en uitgeschakeld. De menselijke oplossing voor dit probleem is dus de uitschakeling van een schuldige, een zondebok. Hierna is er even rust maar daarna beginnen de spanningen opnieuw en alles herhaalt zich. Het doden en uitschakelen van een schuldige is immers zelf een daad van geweld die het geweld bestendigt. Kortom de twee pijlers van een “menselijke” beschaving zijn: een slechte navolging en het gewelddadig uitschakelen van een schuldige. Dat is het wat Jezus ons heeft geopenbaard.
Jezus Christus, de Zoon van God, de Messias van Israël en de Redder van de wereld is de enige die de spiraal van geweld in de menselijke beschaving heeft gebroken. Reeds in het Oude Testament werden daarvoor de “10 geboden” gegeven als charter voor iedere samenleving (Exodus 20): alleen de ware God vereren, ouderlijk gezag erkennen, niet doden, niet stelen, geen echtbreuk, geen valse getuigenissen en niet verlangen naar wat van anderen is!… Jezus roept ons uitdrukkelijk op om Hem na te volgen en niet de aardse verlangens te koesteren. Hij nodigt ons uit iedere dag ons kruis op te nemen en Hem te volgen. “Neemt mijn juk op uw schouders en leert van Mij; Ik ben zachtmoedig en nederig van hart; en gij zult rust vinden voor uw zielen, want mijn juk is zacht en mijn last is licht” (Mattheus 11, 29v). Een juk dient al om de lasten evenwichtig te verdelen.
De wijze waarop de evangelisten Jezus’ veroordeling, lijden en sterven weergeven laat geen enkele onduidelijkheid over. Er is geen twijfel over zijn totale onschuld noch over het feit dat Jezus zelf aan het geweld helemaal niet deelneemt. Voor de hogepriester worden allerlei aanklachten opgevoerd. Uiteindelijk zal het de religieuze leiders lukken om de massa tegen Hem op te zwepen, zo zeer zelfs dat ze de kruisdood eist voor Hem, terwijl hiervoor geen enkele grond gevonden wordt. Zo worden voor Pilatus allerlei beschuldigingen tegen Hem geuit. Pilatus is verwonderd dat Hij geen enkele moeite doet om zich te verdedigen. Jezus verdedigt zich niet maar zal wel openlijk getuigen van de waarheid, nl. dat Hij Koning is en dat Hij God is, al zal dit de kans op zijn veroordeling vergroten. Pilatus heeft al vlug door dat Hij totaal onschuldig is en zegt het ook openlijk. Toch veroordeelt hij Hem tot de verschrikkelijkste straf, geseling en kruisiging! Het is een monsterproces waarbij zowel de religieuze als de burgerlijke gezagsdragers hun totale onmacht en onbekwaamheid uitstallen. Wanneer Jezus uiteindelijk sterft op het kruis zal de verantwoordelijke honderdman zijn onschuld nogmaals publiek bevestigen en uitroepen: “Waarlijk, deze mens was de Zoon van God” (Marcus 15, 39). De passieverhalen uit de Evangelies zijn radicaal tegengesteld aan de mythen. In mythen worden mooie verzinsels met elkaar verweven waarbij men nooit weet wie werkelijk schuldig is. De Passieverhalen zijn glashelder. En toch blijven sommige Bijbelgeleerden het Evangelie lezen alsof het mythen zijn, in plaats van de mythen te ontmaskeren vanuit het Evangelie.
Jozef is de voorafbeelding van Jezus en zijn geschiedenis is het voorspel van het verlossingswerk van Jezus Christus, die gekomen is om niet alleen het Joodse volk maar de gehele mensheid te redden. Jezus roept ons op tot bekering, nl dat we ons afwenden van deze wereld zonder God en ons hart richten op de nieuwe wereld die Hij brengt. “Niet voor de wereld bid Ik, maar voor hen die Gij Mij gegeven hebt…” (Johannes 17, 9). “Verliest uw hart niet aan de wereld of aan de dingen in de wereld! Als iemand de wereld liefheeft is de liefde van de Vader niet in hem.Want al wat in de wereld is – het begeren van de lust en het begeren van de ogen en de hovaardij van het geld – het komt niet van de Vader maar van de wereld. En die wereld gaat voorbij met heel haar begeerlijkheid, maar wie de wil doet van God blijft in eeuwigheid” (1 Johannes 2, 15-17). In tegenstelling tot iedere “menselijke” samenleving die gebouwd is op “het nabootsend verlangen” en uiteindelijk op het uitschakelen van een zondebok, is de christelijke samenleving helemaal gebouwd op bekering door de navolging van Jezus Christus. Hij heeft alle zonden en schuld van de mensheid op zich genomen en heeft daarvoor in vrijheid en uit liefde de kruisdood ondergaan. Hiermee heeft hij de spiraal van het geweld gebroken. Door zijn verrijzenis is Hij Heer geworden. Allen die zich aan Hem toevertrouwen laat Hij delen in zijn glorie bij de Vader. Jezus wijst iedere zonde ondubbelzinnig af en wil ons allen, zondaars bevrijden van alle zonde en kwaad. Waar gelovigen in navolging van Jezus, in vrijheid en liefde, de schuld van anderen op zich nemen, ontstaat een christelijke samenleving.
P. Daniel, Mar Yakub, Qâra, Syrië,18.8.23
Nvdr: Om U een idee te geven over de godsdienstaanhang in Syrië door de eeuwen heen, dit filmpje. Rond het jaar 1840 – onder de Ottomanen – kreeg het christendom het moeilijk terwijl het voorheen goed stand hield.
https://youtu.be/CZ5St-x5XGE
Flitsen
Zaterdag in de vroege mogen vertrokken we met heel de gemeenschap naar de woestijn van Anabek om een bepaald kruid te verzamelen, dat hier gedistilleerd wordt en gebruikt als geneesmiddel voor hen die aan suikerziekte lijden. Onderweg namen we een deskundige op die ons uitlegde over welk kruid het gaat en hoe we het moeten knippen: vele struiken zijn al bijna uitgebloeid, we zijn al wat laat, maar vinden toch nog voldoende planten in bloei. We hebben ruim ‘n honderd kilo kunnen verzamelen.
Als voorbereiding op het hoogfeest van O.L.V. Tenhemelopneming baden we maandagmorgen de ‘paraklisis’ om haar voorspraak af te smeken. Ook in het oosten wordt dit als het grootste hoogfeest van Maria gevierd. Hier heet het: het inslapen van Maria (dormitio) en wordt als zodanig ook afgebeeld op de iconen, met de oude tradities die hierrond in ere gehouden worden.
Tegen middernacht kwam uiteindelijk de groep van 8 toe uit België: de moedigen die niet gezwicht zijn voor de negatieve druk tegen Syrië. Wat een blijde ontmoeting in de Vlaamse taal! In de refter verteld, er werd nog wat gegeten en gedronken. In de kerk hebben we even God gedankt voor het goede verloop van deze reis tot heden.
Mijn bericht deze week en volgende week zal een verkorte versie zijn omdat cf Jean en ik alle aandacht aan deze groep willen schenken met de nodige onderrichtingen en begeleiding.
Nvdr: foto’s vindt u terug op Deir MarYakub El Mukata indien de techniek en IT-aansluiting het toelatenNvdr: foto’s vindt u terug op Deir MarYakub El Mukata indien de techniek en IT-aansluiting het toelaten.
Sfeerbeelden over de geloofsbeleving in Antiochië en Syrië:
Scott Ritter, Amerikaans marinier, deed grondig onderzoek bij de oorlog tegen Irak en verkondigde luid dat Irak geen massavernietigingswapens had. Hij werd fel tegengewerkt. Nu heeft hij grondig onderzoek gedaan naar de onvoorstelbare corruptiepraktijken van de Oekraïense president Zelinsky en zijn entourage, die door de westerse media volledig in de doofpot worden gehouden Zij worden met de oorlog schatrijk terwijl ze het volk in de grootste ellende storten. Zelensky heeft luxueuze villa’s in Miami, Israël, Italië, Londen, Georgië, Griekenland en zelfs op de Krim (wat nu blijkbaar in beslag werd genomen). Ondertussen heeft Oekraïne eeuwen nodig om zijn schulden terug te kunnen betalen: https://www.byoblu.com/2023/08/11/agente-zelensky-lucraina-in-svendita-pangea-grandangolo/
Het dossier Tedros – Wordt de WHO chef de machtigste man ter wereld? / WHO deskundige legt gezondheidsregeling en pandemieverdrag uit / Vrijmetselarij en ruimtevaart / Coronamaatregelingen een medische misdaad?! www.kla.tv
Spectaculaire bekering vanuit scientologie, boeddhisme, vrijmetselarij, drugs…na ontmoeting met Jezus die haar de handen oplegt: moeder Brigitte, kluizenares in Libanon (maroniet). Ze ontdekt de immense liefde van Jezus voor haar en voor alle mensen: (Video onderaan: Frans 29’).
De Hongaren willen met hun reddings- en behoudsmaatregelen der christelijke beschaving een voorbeeld stellen voor het hele westerse christendom, dat zich momenteel in een crisis bevindt. Zij renoveren en bouwen nieuwe kerken en kruisbeelden, zo stelde de fractievoorzitter van de christen-democratische volkspartij KDNP dinsdag in Gödring (Gödre), Komitat Branau (Baranya).
Bij de viering van de 250ste verjaardag der wijding van de RK-kerk in het dorp Branau, zegde István Simicskó, dat, met de steun van de Hongaarse regering, sinds 2010 in het Karpatenbekken 3.700 kerken gerenoveerd en 200 gebouwd werden; plus daar bovenop nog eens 2.200 pastorijen, gemeentecentra en gemeenschapshuizen gerenoveerd of gebouwd werden.
“Wij Hongaren geven het westerse christendom een goed voorbeeld doordat we onze kerken herstellen, nieuwe bouwen, gemeenschappelijke ruimtes oprichten en het belangrijk vinden ons geloof te behouden en te ondersteunen.”, zo stelde hij. De christendemocraat wees op de gevaren voor de Europese beschaving, die, zoals alle beschavingen, op een religieus fundament ontstaan is en die zich momenteel in een crisis bevindt.
“Als dit religieus fundament, het geloof, verwaarloosd wordt, dan zal de structuur, de hele beschaving zelf, beginnen af te brokkelen en te versplinteren, terwijl een andere beschaving, die zich in een groeifase bevindt, die zelfs zal kunnen veroveren.”
Een goede verstaander heeft maar een half woord nodig. Waarbij niet alleen of uitsluitend een ander, invasief, geïmporteerd geloof bedoeld wordt, maar ook het ongeloof, de lege zielsinhoud van de “moderne” mens, die Mammon en kortstondig genot aanbidt.
Hij legde er de nadruk op dat Hongaren het westen door de verdediging van de christelijke waarden een spiegel moeten voorhouden om aan te tonen dat er wel degelijk een antwoord op de huidige globaliserings- en migratieprocessen bestaat.
Gábor Gelencsér, de burgemeester van het dorp met een belangrijke Duitsafstammende samenleving, zegde dat er sinds 2014 achttien kruisen in het dorp gerenoveerd werden. Opmerkelijk: sommigen werden in eer hersteld in het kader van een actie “Adopteer een kruis” en binnenkort wordt er een nieuw kruis opgericht.
Dinsdag werd n.a.v. de 250ste verjaardag der wijding der Maria Hemelvaartskerk in Gödring een mis gecelebreerd in de Hongaarse en Duitse taal, een concert georganiseerd een kruisbeeld voor de kerk gezegend en een nieuw monument ter ere van de 589 Duitstalige Gödringer onthuld die tussen 1946 en 1948 uit hun heimat verdreven werden.
Vorige keer handelden we over Jozef in Egypte (Genesis, 37.39-50), een meesterwerk uit de wereldliteratuur: een spiegel van iedere menselijke samenleving vol afgunst, haat en geweld. Tevens zien we hierin een voorafbeelding van wat Jezus Christus door zijn dood en verrijzenis openbaarde en bracht.
Waarom is Jozef, die zijn broers meteen herkent, zo extreem hard voor hen? Waarom eindigt die bloedstollende confrontatie zo plots? Zie hier hoe we het kunnen begrijpen.
Jozef was het slachtoffer van de jaloezie van zijn broers. Heel menselijk. Hij was de lieveling van zijn vader, kreeg een mooi kleed, bracht de nieuwtjes van zijn broers over aan zijn vader en vertelde dan nog dromen waarin iedereen voor hem boog tot op de grond. Als mensen zijn wij na-apers en verlangen wat anderen verlangen en hebben. Dit wordt een bron van spanningen. Hoe dichter men bij elkaar leeft, hoe groter de spanningen kunnen zijn. De wrijvingen worden besmettelijk: iedereen is tegen iedereen. Hoe zal een menselijke beschaving zorgen om aan eigen geweld niet ten onder te gaan? Door een zondebok aan te duiden en uit te schakelen. Dat is de menselijke oplossing. De spanningen van allen tegen allen vormen zich om tot “allen tegen één”. De uitschakeling van de zondebok kan eindeloos verscheiden zijn. Deze persoon, meestal een geheel onschuldige zonderling, wordt verdronken, onthoofd, verbrand, van de rotsten geduwd, gekruisigd…Alle menselijke beschavingen zijn gebouwd op geweld en moord, op het uitschakelen van een zogenaamde schuldige, een zondebok. Cain, die uit jaloersheid zijn broer Abel vermoordde, kunnen we de stichter noemen van de eerste menselijke beschaving. Romulus en Remus zijn tweelingbroers, gevoed door een wolvin. Rome is gesticht door Romulus, die zijn broer Remus uit na-ijver vermoordt (rond 753 voor Christus).
Jozef wordt als slaaf verkocht in een vreemd land. Wanneer hij later als onderkoning zijn broers ontmoet, dwingt hij hen terug te komen met Benjamin, de lieveling van hun vader. Hij zal alles doen om dezelfde jaloezie, waarvan hij slachtoffer was, op te wekken tegen Benjamin. Aan tafel laat hij Benjamin 5 X meer eten bezorgen dan de anderen. Dan lokt hij hem in de val en eist dat Benjamin zijn slaaf wordt. De verhouding onder de broers is evenwel totaal veranderd. Ze zijn door het lijden gelouterd. Er is geen enkel teken van na-ijver meer te bespeuren en niet de minste voldoening om de veroordeling van Benjamin. Integendeel. Ze willen hun leven geven voor hem, voor hun vader, voor elkaar. Dat zijn de nieuwe maatschappelijke verhoudingen die Jezus geopenbaard en gebracht heeft.
Jozef is de voorafbeelding van Jezus, onschuldig veroordeeld en gekruisigd. Hij geraakt met twee anderen in de gevangenis. Jezus hangt tussen twee anderen aan het kruis. Farao verwijst het volk dat honger heeft naar Jozef en zegt: “doe maar wat hij u zeggen zal”. Maria verwijst de dienaars op de bruiloft van Cana naar Jezus met dezelfde woorden. Na veel ellende is Jozef verheven tot redder van Egypte én van zijn eigen volk. Juda wil zijn leven geven voor zijn broer Benjamin om hem met de anderen broers te laten terugkeren en een groot leed te besparen aan hun vader. Jozef maakt zichzelf kenbaar aan zijn nietsvermoedende broers. De verrezen Heer openbaart zichzelf aan de onthutste apostelen.
Jezus heeft geopenbaard wat verborgen was vanaf de grondvesting van de wereld (cfr Mattheüs 13, 35). Mensen hadden niet door dat ons maatschappelijk leven gebouwd is op “nabootsend verlangen”, een slechte navolging en het uitschakelen van een zondebok. Mensen willen hebben wat anderen hebben, nemen het verlangen van anderen over. Zo begon het al met Adam en Eva. Eva neemt gewoon het verlangen van de slang (duivel) over en Adam neemt het verlangen van Eva over. Mensen nemen in onze tijd het verlangen over van de hogepriesters/-eressen van de mode, hoe lelijk of onpraktisch de kleding ook mag zijn. Regeringen willen de vernietigingswapens van de grootste mogendheden waarmee het leven driemaal kan vernietigd worden, alsof éénmaal niet genoeg is. Hieruit groeit jaloezie, die steeds groter wordt en een hele maatschappij kan aansteken. Het wordt een besmettelijke strijd van allen tegen allen, die zich omvormt tot een strijd van allen tegen één, bij voorkeur een willekeurige, onschuldige zonderling. Deze wordt als dé zondebok algemeen veroordeeld en uitgeschakeld. En er is weer rust, tenminste heel even. Hierna begint alles weer opnieuw: na-ijver, spanningen, geweld, aanduiden van een zondebok en uitschakeling… Dat is de korte samenvatting van alle beschavingen vanaf de meest archaïsche tot nu toe. Het christelijk geloof heeft hierin enige verzachting gebracht. Het handelen van afzonderlijke personen, zoals Juda in de geschiedenis van Jozef, geven ons een beeld van wat een nieuwe christelijke maatschappij kan zijn.
Jezus zegt dat Hij niet gekomen is om te veroordelen maar om te redden en dat Hij niet meer het offer van een zondebok wil maar barmhartigheid. Het straffen en veroordelen van een schuldige, een zondebok, blijft het geweld aanmoedigen. Jezus heeft deze spiraal van geweld gebroken door alle schuld op zich te nemen en zelf op geen enkele wijze deel te nemen aan het geweld. In het afschuwelijk monsterproces waarin Hij als Onschuldige tot de gruwelijke geseling en kruisdood werd veroordeeld, heeft Hij zich zelfs niet met één woord verdedigd. Hij heeft vrijwillig en uit liefde alle schuld van de mensheid ondergaan door te sterven op het kruis. Door te verrijzen heeft hij de dood vernietigd. Het blijven voor ons inderdaad mysteries, maar ze zijn daarom niet minder historische werkelijkheden. De kruisdood van Jezus is bovendien een van die feiten uit de mensengeschiedenis die het sterkst historisch bewezen is.
De geschiedenis kent vele beroemde mannen en vrouwen, helden en heiligen. Niemand benadert echter de onovertroffen genialiteit van Jezus’ leer en leven. Hem herkennen we als God en tegelijk als volmaakte Mens. Hij bracht de hemel op aarde, een geheel nieuwe samenleving. Daarbij wordt de bevrijding van het geweld en het kwaad in de maatschappij niet meer gezien in het uitschakelen van een eensgezind aangeduide slachtoffer, een zondebok. Jezus zegt dat Hij deze offers niet meer wil maar in de plaats daarvan barmhartigheid verlangt. Hij kwam niet om te veroordelen, te straffen en uit te schakelen maar om te redden en wel iedereen die zich aan Hem toevertrouwt. Vele grote heiligen hebben dit begrepen en hebben het menselijk nabootsend verlangen met zijn jaloezie en geweld afgelegd. Ze hebben Jezus’ voorbeeld gevolgd en gaven hun leven voor anderen, zoals Juda voor Benjamin of zoals pater Maximiliaan Kolbe voor een huisvader in het concentratiekamp van Auschwitz (+ 1941) en vele anderen, elk op hun eigen wijze. Dit is de geest van een christelijke beschaving.
P. Daniel, Mar Yakub, Qâra, Syrië, 11.8.23
Ondertiteling en vertaling via icoontjes onderaan
Flitsen
Zowel in oost als west werd deze zondag het hoogfeest van de gedaanteverandering van de Heer gevierd. Het vindt zijn oorsprong mogelijk in de wijding van de kerken op de Tabor. Nadat Petrus zijn duidelijke belijdenis had gegeven over Jezus als de Messias, toont de Heer zich even in zijn volle glorie voor zijn uitverkoren apostelen. Het is een bemoediging vlak voor zijn lijden en sterven. Het is tevens een voorbode van zijn verrijzenis.
Met de 6 S.O.S. jongeren, de twee meisjes en onze eigen jongeren is er nu voldoende jeugd aanwezig om flinke opruimingswerken te verrichten. Onder hen is er ook een fotograaf, die me een hoeveelheid foto’s bezorgde, waaruit ik een keuze kon maken, waarvoor hartelijk dank.
