De R.K. Kerk doet zichzelf de das om. Wie meent een anker, standvastigheid én – niet onbelangrijk – bescherming en bevestiging in het Geloof te vinden, is eraan voor de moeite. De R.K. meent dat ze even “modern” moeten zijn als de waanzinnige wereld die de geslachtenpolitiek als geloofsbelijdenis hanteert. Deze Kerk dwaalt. Niet alleen volgens de Bijbel maar ook volgens de biologische wetten.
De Kerk schaft zichzelf af en wordt irrelevant. Kortom: wat bezielt jullie?
Goede Vrienden,
In de geschiedenis van Jozef in Egypte (Genesis 37, 39-50) kunnen we de aankondiging zien van wat een nieuwe, christelijke beschaving kan zijn. Hierover geven we nog deze afsluitende overweging.
Een menselijke samenleving heeft veel nodig om stand te houden. Mensen hebben eten nodig, kleding, een dak boven hun hoofd en een geheel van rechten, plichten en vrijheden om voor zichzelf en de anderen te kunnen zorgen. Dit is, kort samengevat, de economische en sociale behoefte van een maatschappij. Toch is er op al deze terreinen nog een fundamenteel probleem dat moet opgelost worden: de onderlinge spanningen en het geweld.
Hoe beletten we dat een maatschappij aan haar eigen geweld ten onder gaat? En vanwaar komen die spanningen? Volgens Aristoteles is de mens het meest geneigd tot navolging. Hij wil hebben, doen en zijn wat anderen hebben, doen of zijn. René Girard (+ 2015) spreekt van mimetisme of “nabootsend verlangen” en toont aan dat onze verlangens meestal illusies zijn. We beseffen meestal niet dat het voorwerp van ons verlangen nauwelijks belang heeft, we willen gewoon het verlangen van de ander overnemen en dat veroorzaakt problemen. De Bijbel toont ons hiervan vele voorbeelden. Eva neemt het verlangen van de slang (de duivel) over, Adam wil wat Eva wil. Caïn is jaloers op het welbehagen dat zijn broer Abel geniet. De boers van Jozef zijn jaloers op de gunst die Jozef geniet vanwege hun vader…Hieruit ontstaan spanningen die tot geweld en uiteindelijk tot moord leiden. De onderlinge jaloersheid kan besmettelijk worden en een hele gemeenschap aantasten. Dit leidt tot een strijd van “allen tegen allen”. Wanneer tenslotte iemand als dé schuldige wordt aangeduid, vormt deze crisis zich om tot een strijd van “allen tegen één”.
Herinner u de dwaze maatregelen van de corona crisis. Plots werd gesuggereerd dat de niet gevaccineerden de grote schuldigen waren en zij werden, zonder enige grond, aangewezen als de zondebokken van de samenleving en werden overal uitgesloten. Het scheelde niet zoveel of ze werden in concentratiekampen opgesloten. Iemand of een groep wordt algemeen erkend als dé oorzaak van alle kwaad terwijl niemand persoonlijk contact neemt met deze zogenaamde schuldige(n). Deze wordt unaniem veroordeeld en uitgeschakeld. De menselijke oplossing voor dit probleem is dus de uitschakeling van een schuldige, een zondebok. Hierna is er even rust maar daarna beginnen de spanningen opnieuw en alles herhaalt zich. Het doden en uitschakelen van een schuldige is immers zelf een daad van geweld die het geweld bestendigt. Kortom de twee pijlers van een “menselijke” beschaving zijn: een slechte navolging en het gewelddadig uitschakelen van een schuldige. Dat is het wat Jezus ons heeft geopenbaard.
Jezus Christus, de Zoon van God, de Messias van Israël en de Redder van de wereld is de enige die de spiraal van geweld in de menselijke beschaving heeft gebroken. Reeds in het Oude Testament werden daarvoor de “10 geboden” gegeven als charter voor iedere samenleving (Exodus 20): alleen de ware God vereren, ouderlijk gezag erkennen, niet doden, niet stelen, geen echtbreuk, geen valse getuigenissen en niet verlangen naar wat van anderen is!… Jezus roept ons uitdrukkelijk op om Hem na te volgen en niet de aardse verlangens te koesteren. Hij nodigt ons uit iedere dag ons kruis op te nemen en Hem te volgen. “Neemt mijn juk op uw schouders en leert van Mij; Ik ben zachtmoedig en nederig van hart; en gij zult rust vinden voor uw zielen, want mijn juk is zacht en mijn last is licht” (Mattheus 11, 29v). Een juk dient al om de lasten evenwichtig te verdelen.
De wijze waarop de evangelisten Jezus’ veroordeling, lijden en sterven weergeven laat geen enkele onduidelijkheid over. Er is geen twijfel over zijn totale onschuld noch over het feit dat Jezus zelf aan het geweld helemaal niet deelneemt. Voor de hogepriester worden allerlei aanklachten opgevoerd. Uiteindelijk zal het de religieuze leiders lukken om de massa tegen Hem op te zwepen, zo zeer zelfs dat ze de kruisdood eist voor Hem, terwijl hiervoor geen enkele grond gevonden wordt. Zo worden voor Pilatus allerlei beschuldigingen tegen Hem geuit. Pilatus is verwonderd dat Hij geen enkele moeite doet om zich te verdedigen. Jezus verdedigt zich niet maar zal wel openlijk getuigen van de waarheid, nl. dat Hij Koning is en dat Hij God is, al zal dit de kans op zijn veroordeling vergroten. Pilatus heeft al vlug door dat Hij totaal onschuldig is en zegt het ook openlijk. Toch veroordeelt hij Hem tot de verschrikkelijkste straf, geseling en kruisiging! Het is een monsterproces waarbij zowel de religieuze als de burgerlijke gezagsdragers hun totale onmacht en onbekwaamheid uitstallen. Wanneer Jezus uiteindelijk sterft op het kruis zal de verantwoordelijke honderdman zijn onschuld nogmaals publiek bevestigen en uitroepen: “Waarlijk, deze mens was de Zoon van God” (Marcus 15, 39). De passieverhalen uit de Evangelies zijn radicaal tegengesteld aan de mythen. In mythen worden mooie verzinsels met elkaar verweven waarbij men nooit weet wie werkelijk schuldig is. De Passieverhalen zijn glashelder. En toch blijven sommige Bijbelgeleerden het Evangelie lezen alsof het mythen zijn, in plaats van de mythen te ontmaskeren vanuit het Evangelie.
Jozef is de voorafbeelding van Jezus en zijn geschiedenis is het voorspel van het verlossingswerk van Jezus Christus, die gekomen is om niet alleen het Joodse volk maar de gehele mensheid te redden. Jezus roept ons op tot bekering, nl dat we ons afwenden van deze wereld zonder God en ons hart richten op de nieuwe wereld die Hij brengt. “Niet voor de wereld bid Ik, maar voor hen die Gij Mij gegeven hebt…” (Johannes 17, 9). “Verliest uw hart niet aan de wereld of aan de dingen in de wereld! Als iemand de wereld liefheeft is de liefde van de Vader niet in hem. Want al wat in de wereld is – het begeren van de lust en het begeren van de ogen en de hovaardij van het geld – het komt niet van de Vader maar van de wereld. En die wereld gaat voorbij met heel haar begeerlijkheid, maar wie de wil doet van God blijft in eeuwigheid” (1 Johannes 2, 15-17). In tegenstelling tot iedere “menselijke” samenleving die gebouwd is op “het nabootsend verlangen” en uiteindelijk op het uitschakelen van een zondebok, is de christelijke samenleving helemaal gebouwd op bekering door de navolging van Jezus Christus. Hij heeft alle zonden en schuld van de mensheid op zich genomen en heeft daarvoor in vrijheid en uit liefde de kruisdood ondergaan. Hiermee heeft hij de spiraal van het geweld gebroken. Door zijn verrijzenis is Hij Heer geworden. Allen die zich aan Hem toevertrouwen laat Hij delen in zijn glorie bij de Vader. Jezus wijst iedere zonde ondubbelzinnig af en wil ons allen, zondaars bevrijden van alle zonde en kwaad. Waar gelovigen in navolging van Jezus, in vrijheid en liefde, de schuld van anderen op zich nemen, ontstaat een christelijke samenleving.
P. Daniel, Mar Yakub, Qâra, Syrië,18.8.23
Nvdr: Om U een idee te geven over de godsdienstaanhang in Syrië door de eeuwen heen, dit filmpje. Rond het jaar 1840 – onder de Ottomanen – kreeg het christendom het moeilijk terwijl het voorheen goed stand hield.
Flitsen
Zaterdag in de vroege mogen vertrokken we met heel de gemeenschap naar de woestijn van Anabek om een bepaald kruid te verzamelen, dat hier gedistilleerd wordt en gebruikt als geneesmiddel voor hen die aan suikerziekte lijden. Onderweg namen we een deskundige op die ons uitlegde over welk kruid het gaat en hoe we het moeten knippen: vele struiken zijn al bijna uitgebloeid, we zijn al wat laat, maar vinden toch nog voldoende planten in bloei. We hebben ruim ‘n honderd kilo kunnen verzamelen.
Als voorbereiding op het hoogfeest van O.L.V. Tenhemelopneming baden we maandagmorgen de ‘paraklisis’ om haar voorspraak af te smeken. Ook in het oosten wordt dit als het grootste hoogfeest van Maria gevierd. Hier heet het: het inslapen van Maria (dormitio) en wordt als zodanig ook afgebeeld op de iconen, met de oude tradities die hierrond in ere gehouden worden.
Tegen middernacht kwam uiteindelijk de groep van 8 toe uit België: de moedigen die niet gezwicht zijn voor de negatieve druk tegen Syrië. Wat een blijde ontmoeting in de Vlaamse taal! In de refter verteld, er werd nog wat gegeten en gedronken. In de kerk hebben we even God gedankt voor het goede verloop van deze reis tot heden.
Mijn bericht deze week en volgende week zal een verkorte versie zijn omdat cf Jean en ik alle aandacht aan deze groep willen schenken met de nodige onderrichtingen en begeleiding.
Nvdr: foto’s vindt u terug op Deir MarYakub El Mukata indien de techniek en IT-aansluiting het toelatenNvdr: foto’s vindt u terug op Deir MarYakub El Mukata indien de techniek en IT-aansluiting het toelaten.
Sfeerbeelden over de geloofsbeleving in Antiochië en Syrië:
Varia
In Manipur, het “Indische Zwitserland”, zijn christenen niet veilig. Honderden kerken werden vernietigd.
De Hongaren willen met hun reddings- en behoudsmaatregelen der christelijke beschaving een voorbeeld stellen voor het hele westerse christendom, dat zich momenteel in een crisis bevindt. Zij renoveren en bouwen nieuwe kerken en kruisbeelden, zo stelde de fractievoorzitter van de christen-democratische volkspartij KDNP dinsdag in Gödring (Gödre), Komitat Branau (Baranya).
Bij de viering van de 250ste verjaardag der wijding van de RK-kerk in het dorp Branau, zegde István Simicskó, dat, met de steun van de Hongaarse regering, sinds 2010 in het Karpatenbekken 3.700 kerken gerenoveerd en 200 gebouwd werden; plus daar bovenop nog eens 2.200 pastorijen, gemeentecentra en gemeenschapshuizen gerenoveerd of gebouwd werden.
“Wij Hongaren geven het westerse christendom een goed voorbeeld doordat we onze kerken herstellen, nieuwe bouwen, gemeenschappelijke ruimtes oprichten en het belangrijk vinden ons geloof te behouden en te ondersteunen.”, zo stelde hij. De christendemocraat wees op de gevaren voor de Europese beschaving, die, zoals alle beschavingen, op een religieus fundament ontstaan is en die zich momenteel in een crisis bevindt.
“Als dit religieus fundament, het geloof, verwaarloosd wordt, dan zal de structuur, de hele beschaving zelf, beginnen af te brokkelen en te versplinteren, terwijl een andere beschaving, die zich in een groeifase bevindt, die zelfs zal kunnen veroveren.”
Een goede verstaander heeft maar een half woord nodig. Waarbij niet alleen of uitsluitend een ander, invasief, geïmporteerd geloof bedoeld wordt, maar ook het ongeloof, de lege zielsinhoud van de “moderne” mens, die Mammon en kortstondig genot aanbidt.
Hij legde er de nadruk op dat Hongaren het westen door de verdediging van de christelijke waarden een spiegel moeten voorhouden om aan te tonen dat er wel degelijk een antwoord op de huidige globaliserings- en migratieprocessen bestaat.
Gábor Gelencsér, de burgemeester van het dorp met een belangrijke Duitsafstammende samenleving, zegde dat er sinds 2014 achttien kruisen in het dorp gerenoveerd werden. Opmerkelijk: sommigen werden in eer hersteld in het kader van een actie “Adopteer een kruis” en binnenkort wordt er een nieuw kruis opgericht.
Dinsdag werd n.a.v. de 250ste verjaardag der wijding der Maria Hemelvaartskerk in Gödring een mis gecelebreerd in de Hongaarse en Duitse taal, een concert georganiseerd een kruisbeeld voor de kerk gezegend en een nieuw monument ter ere van de 589 Duitstalige Gödringer onthuld die tussen 1946 en 1948 uit hun heimat verdreven werden.
Ter illustratie beeldmateriaal van het Internationaal Eucharistic Congress in Boedapest, verleden jaar:
Goede Vrienden,
Vorige keer handelden we over Jozef in Egypte (Genesis, 37.39-50), een meesterwerk uit de wereldliteratuur: een spiegel van iedere menselijke samenleving vol afgunst, haat en geweld. Tevens zien we hierin een voorafbeelding van wat Jezus Christus door zijn dood en verrijzenis openbaarde en bracht.
Waarom is Jozef, die zijn broers meteen herkent, zo extreem hard voor hen? Waarom eindigt die bloedstollende confrontatie zo plots? Zie hier hoe we het kunnen begrijpen.
Jozef was het slachtoffer van de jaloezie van zijn broers. Heel menselijk. Hij was de lieveling van zijn vader, kreeg een mooi kleed, bracht de nieuwtjes van zijn broers over aan zijn vader en vertelde dan nog dromen waarin iedereen voor hem boog tot op de grond. Als mensen zijn wij na-apers en verlangen wat anderen verlangen en hebben. Dit wordt een bron van spanningen. Hoe dichter men bij elkaar leeft, hoe groter de spanningen kunnen zijn. De wrijvingen worden besmettelijk: iedereen is tegen iedereen. Hoe zal een menselijke beschaving zorgen om aan eigen geweld niet ten onder te gaan? Door een zondebok aan te duiden en uit te schakelen. Dat is de menselijke oplossing. De spanningen van allen tegen allen vormen zich om tot “allen tegen één”. De uitschakeling van de zondebok kan eindeloos verscheiden zijn. Deze persoon, meestal een geheel onschuldige zonderling, wordt verdronken, onthoofd, verbrand, van de rotsten geduwd, gekruisigd…Alle menselijke beschavingen zijn gebouwd op geweld en moord, op het uitschakelen van een zogenaamde schuldige, een zondebok. Cain, die uit jaloersheid zijn broer Abel vermoordde, kunnen we de stichter noemen van de eerste menselijke beschaving. Romulus en Remus zijn tweelingbroers, gevoed door een wolvin. Rome is gesticht door Romulus, die zijn broer Remus uit na-ijver vermoordt (rond 753 voor Christus).
Jozef wordt als slaaf verkocht in een vreemd land. Wanneer hij later als onderkoning zijn broers ontmoet, dwingt hij hen terug te komen met Benjamin, de lieveling van hun vader. Hij zal alles doen om dezelfde jaloezie, waarvan hij slachtoffer was, op te wekken tegen Benjamin. Aan tafel laat hij Benjamin 5 X meer eten bezorgen dan de anderen. Dan lokt hij hem in de val en eist dat Benjamin zijn slaaf wordt. De verhouding onder de broers is evenwel totaal veranderd. Ze zijn door het lijden gelouterd. Er is geen enkel teken van na-ijver meer te bespeuren en niet de minste voldoening om de veroordeling van Benjamin. Integendeel. Ze willen hun leven geven voor hem, voor hun vader, voor elkaar. Dat zijn de nieuwe maatschappelijke verhoudingen die Jezus geopenbaard en gebracht heeft.
Jozef is de voorafbeelding van Jezus, onschuldig veroordeeld en gekruisigd. Hij geraakt met twee anderen in de gevangenis. Jezus hangt tussen twee anderen aan het kruis. Farao verwijst het volk dat honger heeft naar Jozef en zegt: “doe maar wat hij u zeggen zal”. Maria verwijst de dienaars op de bruiloft van Cana naar Jezus met dezelfde woorden. Na veel ellende is Jozef verheven tot redder van Egypte én van zijn eigen volk. Juda wil zijn leven geven voor zijn broer Benjamin om hem met de anderen broers te laten terugkeren en een groot leed te besparen aan hun vader. Jozef maakt zichzelf kenbaar aan zijn nietsvermoedende broers. De verrezen Heer openbaart zichzelf aan de onthutste apostelen.
Jezus heeft geopenbaard wat verborgen was vanaf de grondvesting van de wereld (cfr Mattheüs 13, 35). Mensen hadden niet door dat ons maatschappelijk leven gebouwd is op “nabootsend verlangen”, een slechte navolging en het uitschakelen van een zondebok. Mensen willen hebben wat anderen hebben, nemen het verlangen van anderen over. Zo begon het al met Adam en Eva. Eva neemt gewoon het verlangen van de slang (duivel) over en Adam neemt het verlangen van Eva over. Mensen nemen in onze tijd het verlangen over van de hogepriesters/-eressen van de mode, hoe lelijk of onpraktisch de kleding ook mag zijn. Regeringen willen de vernietigingswapens van de grootste mogendheden waarmee het leven driemaal kan vernietigd worden, alsof éénmaal niet genoeg is. Hieruit groeit jaloezie, die steeds groter wordt en een hele maatschappij kan aansteken. Het wordt een besmettelijke strijd van allen tegen allen, die zich omvormt tot een strijd van allen tegen één, bij voorkeur een willekeurige, onschuldige zonderling. Deze wordt als dé zondebok algemeen veroordeeld en uitgeschakeld. En er is weer rust, tenminste heel even. Hierna begint alles weer opnieuw: na-ijver, spanningen, geweld, aanduiden van een zondebok en uitschakeling… Dat is de korte samenvatting van alle beschavingen vanaf de meest archaïsche tot nu toe. Het christelijk geloof heeft hierin enige verzachting gebracht. Het handelen van afzonderlijke personen, zoals Juda in de geschiedenis van Jozef, geven ons een beeld van wat een nieuwe christelijke maatschappij kan zijn.
Jezus zegt dat Hij niet gekomen is om te veroordelen maar om te redden en dat Hij niet meer het offer van een zondebok wil maar barmhartigheid. Het straffen en veroordelen van een schuldige, een zondebok, blijft het geweld aanmoedigen. Jezus heeft deze spiraal van geweld gebroken door alle schuld op zich te nemen en zelf op geen enkele wijze deel te nemen aan het geweld. In het afschuwelijk monsterproces waarin Hij als Onschuldige tot de gruwelijke geseling en kruisdood werd veroordeeld, heeft Hij zich zelfs niet met één woord verdedigd. Hij heeft vrijwillig en uit liefde alle schuld van de mensheid ondergaan door te sterven op het kruis. Door te verrijzen heeft hij de dood vernietigd. Het blijven voor ons inderdaad mysteries, maar ze zijn daarom niet minder historische werkelijkheden. De kruisdood van Jezus is bovendien een van die feiten uit de mensengeschiedenis die het sterkst historisch bewezen is.
De geschiedenis kent vele beroemde mannen en vrouwen, helden en heiligen. Niemand benadert echter de onovertroffen genialiteit van Jezus’ leer en leven. Hem herkennen we als God en tegelijk als volmaakte Mens. Hij bracht de hemel op aarde, een geheel nieuwe samenleving. Daarbij wordt de bevrijding van het geweld en het kwaad in de maatschappij niet meer gezien in het uitschakelen van een eensgezind aangeduide slachtoffer, een zondebok. Jezus zegt dat Hij deze offers niet meer wil maar in de plaats daarvan barmhartigheid verlangt. Hij kwam niet om te veroordelen, te straffen en uit te schakelen maar om te redden en wel iedereen die zich aan Hem toevertrouwt. Vele grote heiligen hebben dit begrepen en hebben het menselijk nabootsend verlangen met zijn jaloezie en geweld afgelegd. Ze hebben Jezus’ voorbeeld gevolgd en gaven hun leven voor anderen, zoals Juda voor Benjamin of zoals pater Maximiliaan Kolbe voor een huisvader in het concentratiekamp van Auschwitz (+ 1941) en vele anderen, elk op hun eigen wijze. Dit is de geest van een christelijke beschaving.
P. Daniel, Mar Yakub, Qâra, Syrië, 11.8.23
Flitsen
Zowel in oost als west werd deze zondag het hoogfeest van de gedaanteverandering van de Heer gevierd. Het vindt zijn oorsprong mogelijk in de wijding van de kerken op de Tabor. Nadat Petrus zijn duidelijke belijdenis had gegeven over Jezus als de Messias, toont de Heer zich even in zijn volle glorie voor zijn uitverkoren apostelen. Het is een bemoediging vlak voor zijn lijden en sterven. Het is tevens een voorbode van zijn verrijzenis.
Met de 6 S.O.S. jongeren, de twee meisjes en onze eigen jongeren is er nu voldoende jeugd aanwezig om flinke opruimingswerken te verrichten. Onder hen is er ook een fotograaf, die me een hoeveelheid foto’s bezorgde, waaruit ik een keuze kon maken, waarvoor hartelijk dank.
Lees verder“De Kerk heeft “geen deuren” en dus mag iedereen er binnenkomen, “iedereen, iedereen, zonder enige uitzondering”…Dat is de boodschap waarop paus Franciscus de meeste nadruk gelegd heeft tijdens de voorbije Wereldjongerendagen in Portugal.
Wie is die “iedereen”? Zijn het de katholieken, die trouw willen zijn aan de katholieke leer, zoals die altijd gepredikt werd, dikwijls met het martelaarschap tot gevolg, zijn het diegenen die de traditionele H.mis willen volgen, die zovele priesters tot heiligheid gebracht heeft? Neen, op de vooravond van de met veel bombast aangekondigde synode, blijkt uit haar “Instrumentum Laboris” dat die “iedereen” in de eerste plaats bedoeld is voor de “gescheidenen en hertrouwden, voor degenen die polygaam zijn en voor de personen die zich als LGBTQ+ uiten”…Daarmee is de toon gezet…”
Lees: De Kerk is er voor iedereen behalve voor de katholieken
Geweld tegen christenen in Israël verspreidt zich van Jerusalem naar Haïfa.
Na de Palestijnen zijn nu ook de christenen en de christelijke heilige plaatsen in Haïfa het doelwit van joodse ultra-orthodoxe extremisten. Voorheen werden er ook al dergelijke incidenten gemeld in Jeruzalem.
Israëlisch president Isaac Herzog bezocht woensdag het Stella Maris klooster in Haïfa om zijn solidariteit te betuigen met de plaatselijke christelijke gemeenschap nadat deze herhaaldelijk het slachtoffer werd van aanvallen door joodse ultra-orthodoxe extremisten. (Israel’s Christians horrified by hate crimes in Jerusalem – Al-Monitor: Independent, trusted coverage of the Middle East)
“Tijdens recente maanden hebben we een heel ernstig fenomeen t.o.v. de christelijke geloofsgemeenschappen,” zo stelde Herzog. “Onze broeders en zusters, christelijke burgers, die aangevallen worden in hun gebedsruimtes, op het begraafplaatsen, op straat. Ik vind dit fenomeen extreem en onaanvaardbaar in eender welke vorm. Dit fenomeen dient uitgeroeid te worden en ik ben dankbaar dat de Israëlische politie en de wetshandhavers dit ernstig nemen.”
Tijdens de laatste drie maanden doken tientallen leden van de chassidische Breslov sekte op bij het 17-de eeuws klooster, vooral op zondag, en reciteerden daar hun gebeden bij de ingang. Bij minstens twee gelegenheden ontstonden relletjes tussen de chassidische sekte en de christelijke gelovigen die daar de zondagse mis bijwoonden. Enkele mensen geraakten gekwetst. Het klooster zag zich gedwongen bewaking in te zetten en een hek te plaatsen.
De Breslov sekte stelde dat zij slechts wilden bidden in de nabijheid van de plaats waar volgens bepaalde joodse tradities de profeet Elisha begraven is. De christenen van Haïfa vinden dat de joden confrontatie zoeken en hen opzettelijk uitdagen. Er zou volgens hen immers geen sprake zijn van een joodse traditie die hen laat bidden in het iconische Stella Maris klooster. Zij vinden dat het sociale klimaat in Israël veranderd is sinds de oprichting van de extreemrechtse regering o.l.v. Netanyahu die acties tegen niet-joden aanmoedigt. De christelijke gemeenschap vreest dat de confrontaties de delicate samenleving in de gemengde joods-Arabische stad zal bemoeilijken.
De leiders van de christelijke geloofsgemeenschappen in Israël zijn uiterst bezorgd over de toename van het aantal verbale en fysische aanvallen tegenover kerkvoorgangers en gelovigen én over de ontheiliging van christelijke heilige plaatsen. De eerste van dergelijke aanvallen hadden plaats in Jeruzalem in het begin van het jaar.
Volgens een databank over geloofsvrijheid, werden in juni en juli minstens 30 haatmisdrijven tegen christenen genoteerd in Jerusalem. Zoals het spuwen naar christenen en naar hun heiligdommen, het vandalizeren van heilige plaatsen, roepen en verwensen van bedevaarders, de toegang beletten, diensten weigeren en het betreden van christelijke kerken om er joodse gebeden te houden. Sommige christenen werden zelfs aangevallen met pepperspray. Dit alles gebeurde bij verschillende christelijke geloofsgemeenschappen, vooral in Oud-Jeruzalem.
Herzog veroordeelde de aanvallen in Jeruzalem tijdens zijn toespraak op 9 juli voor de herdenking van Theodor Herzl.
“Ik veroordeel geweld, in eender welke vorm, uitgevoerd door een kleine en extreme groep, tegenover de heilige plaatsen van het christelijk geloof en tegenover christelijke voorgangers in Israël in het algemeen en meer specifiek in Jeruzalem,” zo stelde hij. “Spuwen, het ontheiligen van graven en kerken inbegrepen. Een ernstig fenomeen van de laatste weken en maanden. De staat Israël moet er een eind aan maken.”
Goede Vrienden,
De ontroerende geschiedenis van de aartsvader Jozef in Egypte vinden we in Genesis (hoofstukken 37 en 39-50). Het is als de eerste grote roman in de wereldliteratuur. In de Latijnse liturgie werd deze geschiedenis vorige maand in de Eucharistie herdacht. De grootste kunstenaars hebben deze gebeurtenissen vereeuwigd in schilderijen, toneelstukken, muziek- en dichtwerken … Maar er is meer. Deze geschiedenis verwijst naar de oude, menselijke én de nieuwe, christelijke samenleving.
Jozef en Benjamin zijn de lievelingen van hun vader Jakob omdat zij de kinderen zijn van zijn geliefde Rachel. Zij noemde Benjamin Ben-oni (de zoon van mijn lijden, Genesis 35, 18) en zal ook sterven bij zijn geboorte. De sluwe schoonvader Laban had Jakob in de huwelijksnacht bedrogen door hem ’ s avonds ongemerkt zijn oudste dochter Lea te geven, onder het voorwendsel dat het niet de gewoonte is een jongere dochter uit te huwelijken voor de oudste. En Jakob werkt nog eens zeven jaar om eindelijk Rachel te krijgen. Lea zal de moeder worden van Ruben, Simeon, Levi, Juda, Issachar, Zebulon (en Dina). Jakob geeft een schitterend kleed aan Jozef en stuurt hem op pad om in zekere zin de andere broers te controleren. En Jozef brengt trouw de verhalen van zijn broers over aan zijn vader. Bovendien vertelt Jozef dan nog twee dromen waarin zijn broers en zelfs zijn ouders voor hem neerbuigen. Kortom, ruim genoeg om de grootste jaloezie te laten groeien…”Ginder komt ie aan, de dromer…” Neen, de broers zullen hem niet doden maar als slaaf verkopen aan Egyptenaren. Zijn mooi kleed scheuren ze kapot, doen er wat bloed op van een geitenbok en laten het zo aan hun vader bezorgen: “de ouwe zal wel zien dat het van zijn lieveling is…” Niemand van hen bekommert zich om de hartverscheurende pijn van hun vader, noch om de angst en ellende van hun broer Jozef.
Jozef krijgt vele moeilijkheden in Egypte te verduren maar God is duidelijk met hem. De vrouw van Potifar is verliefd op hem en gaat hem valselijk beschuldigen. Zo geraakt Jozef in de gevangenis. Hij wordt echter maar licht gestraft. Potifar heeft mogelijk ook wel door dat zijn vrouw de schuldige is en niet Jozef. Jozef weet de dromen van zijn medegevangenen, een bakker en een opperschenker uit te leggen. Hun “hoofd zal verheven worden” maar in tegenovergestelde zin. De bakker wordt opgehangen en de opperschenker wordt in ere hersteld. Jozef had de opperschenker nog zo op het hart gedrukt voor hem een goed woordje te doen zodat ook hij zou vrij komen, maar de man vergat het gewoon. Wanneer het mensen weer goed gaat, denken ze helemaal niet meer aan hun weldoeners. De farao wordt echter gekweld door twee dromen. Er zijn 7 vette koeien en daarna 7 magere koeien, er zijn 7 prachtige volle aren en daarna 7 spichtige aren. De eerste eten de tweeden op. Egypte is traditioneel het land van de wijzen, maar in heel het rijk is er geen enkele wijze die deze dromen kan uitleggen. Dan pas denkt de opperschenker aan zijn medegevangene en Jozef wordt uit de gevangenis gehaald. Jozef geeft alle eer van het verklaren van deze dromen aan God. Hij legt uit dat er hongersnood zal komen en geeft ook de remedie: er moeten voorraden aangelegd worden. Jozef wordt meteen tot onderkoning aangesteld. “Jozef was dertig jaar, toen hij bij Farao, de koning van Egypte, in dienst kwam” (Genesis 41, 46). Het is een verwijzing naar de leeftijd van David (2 Samuel 5, 4) en naar de leeftijd van Jezus (Lucas 3, 23). Al in het eerste jaar van de hongersnood trouwt Jozef en krijgt een eerste zoon, Manasse (van het Hebreeuwse nasjah = vergeten): “Al mijn ellende en het gemis van mijn hele familie heeft God mij doen vergeten” (Genesis 41, 51). Wanneer de Egyptenaren de Farao om brood vragen, antwoordt hij hen: “Ga maar naar Jozef en doe wat hij u zeggen zal” (Genesis 41, 55). Deze laatste woorden zegt Maria te Cana tot de dienaars, verwijzend naar Jezus (Johannes 2, 5).
Nu begint de bewogen geschiedenis van de zonen van Jakob die door hongersnood gedreven naar Egypte gaan om graan te bemachtigen. Jozef herkent zijn broers onmiddellijk maar zij herkennen hem niet. Hij is bijzonder hard tegen hen en verwijt hen spionnen te zijn. Om te beginnen laat hij hen al drie dagen opsluiten. In wat een ellende zijn ze nu toch verwikkeld! In deze ontreddering groeit er echter tevens oprecht berouw: “Ze zeiden tot elkaar: ‘Helaas, we hebben dit aan onze broer verdiend. Wij zagen hoe hij angstig om genade smeekte, maar wij hebben niet willen luisteren. Daarom treft ons dit ongeluk” (Genesis 42, 21). En ze beseffen niet dat Jozef hun gesprek helemaal verstaat. Jozef moet zich afwenden om niet te laten zien dat hij weent. Hij volhardt echter in zijn strenge houding en laat Simeon, de tweede oudste, voor hun ogen in de boeien slaan en gevangenzetten totdat ze met Benjamin terugkeren. Ze hebben zich immers laten ontvallen dat ze nog een jongere broer, Benjamin thuis hebben. Jozef eist dat ze deze de volgende keer meebrengen. Onderweg naar huis merken ze dat hun geld weer in hun zakken zit. Het maakt hen nog meer ongerust. De hongersnood drijft hen terug naar Egypte. Om Benjamin mee te krijgen zullen Juda en Ruben zich voor hun vader borg stellen voor hem.
De ontknoping is nog een bloedstollend gebeuren. Jozef laat zijn broers naar zijn eigen paleis brengen, waar ze moeten wachten. Het maakt hen bang. Dan komt Jozef en weer buigen ze allemaal voor hem tot op de grond, zoals hij vroeger met zijn droom verteld had. Simeon wordt vrijgelaten en ze gaan aan tafel, ieder zit precies op volgorde volgens zijn leeftijd. Benjamin, de lieveling van hun vader, krijgt echter vijfmaal meer dan de anderen. Ze eten en drinken en worden er vrolijk van. Ze vertrekken. Jozef zal echter Benjamin op verschrikkelijke wijze in de val lokken. Ze krijgen allen hun geld weer terug in hun zakken én er nog voedsel bovenop. Bij de zak van Benjamin laat Jozef zijn eigen zilveren beker steken. Als de broers goed en wel uit de stad zijn, laat Jozef hen overvallen en beschuldigt hen van diefstal en majesteitsschennis omdat ze zijn zilveren beker gestolen hebben. Het is de beker waaruit hij zelf drinkt en waarin hij de toekomst schouwt. De verbouwereerde broers zeggen met een goed hart dat degene van hen die dit zou gedaan hebben, gerust mag sterven en dat zij allen zijn slaven willen zijn. En wat blijkt? De beker zit in de zak van Benjamin! Allen scheuren hun kleren als teken van grote rouw en onherstelbare breuk. Is dit niet voldoende om er een hartstilstand van te krijgen? Totaal gebroken keren ze terug naar de stad, naar Jozef. Meteen, biedt Juda zich aan om de plaats van Benjamin in te nemen en zijn straf op zich te nemen. In een lange rede legt hij uit hoe ze van hun vader zijn lievelingszoon mee kregen. Juda wil slaaf zijn en vraagt om Benjamin en de anderen te laten terugkeren “Hoe zou ik zonder de jongen bij mijn vader durven terugkeren. Het leed dat mijn vader dan treft, zou ik niet kunnen aanzien” (Genesis 44, 34). En plots is er de ontknoping. Jozef maakt zich bekend.
(Volgende keer leggen we uit hoe we in deze schitterende geschiedenis een “menselijke” en een “christelijke” samenleving kunnen herkennen).
P. Daniël, Mar Yakub, Qâra, Syrië, 4.8.23
Nvdr: foto’s vindt u terug op Deir MarYakub El Mukata indien de techniek en IT-aansluiting het toelatenNvdr: foto’s vindt u terug op Deir MarYakub El Mukata indien de techniek en IT-aansluiting het toelaten.
Flitsen
Een Duits en Zwitsers meisje die hun middelbare studies beëindigden, komen gedurende een maand met ons meeleven. Ook Mohammed, een jonge moslim uit Damascus wil enkele dagen in ons klooster verblijven. Ondertussen is de jonge alawiet nog steeds in ons midden. Vandaag komen vijf jongeren van S.O.S Chrétiens d’Orient, waarvan enkelen voor de eerste keer.
Lees verderGoede Vrienden,
“Heeft iemand dorst, laat hij naar Mij toekomen en laat drinken wie in Mij gelooft! Zoals de Schrift zegt: uit zijn binnenste zullen stromen levend water vloeien. Hiermee doelde Hij op de Geest die men zou ontvangen als men tot geloof in Hem kwam …” (Johannes 7, 37-39)…In een korte video legt pater Emiliano Tardif uit (in ’t Frans) dat deze uitnodiging aan iedere gelovige gericht is. Ten volle christelijk leven is, zoals de apostelen, vervuld worden van de heilige Geest en leven vanuit de kracht van de heilige Geest.
Het veranderde hun leven totaal. Van angstige mannen, bekommerd om hun levensbehoud, worden ze onverschrokken verkondigers van Jezus’ dood en verrijzenis, die geen schrik meer hebben van niets of van niemand. Hiermee gaf Pater Tardif door wat hij zelf gekregen had.
De Canadese priester Emiliano Tardif (1928-1999), lid van de missionarissen van het Heilig Hart werd naar de Dominicaanse Republiek gestuurd en werd provinciaal. Toen de charismatische vernieuwing doorbrak in de jaren ’70 had hij daarvoor niet veel sympathie en verwachte van zijn confraters dat ze zich zouden inzetten voor de armen en zich niet bezighouden met bijzondere vormen van gebed zoals het tongengebed of de tongentaal.
Nvdr: aan de hand van onderstaande video kan u een traditioneel en een tongengebed vergelijken.
In 1973 werd bij hem een ernstige vorm van tuberculose vastgesteld. Het was een donderslag bij klaarlichte dag. Er werd besloten dat hij minstens voor een jaar zou terugkeren naar Canada voor een intense behandeling. In het ziekenhuis waar hij onderzocht werd, was echter een charismatische gebedsgroep actief. Mensen van deze gebedsgroep vroegen of ze voor hem mochten bidden. Hij was er niet erg mee opgezet maar als priester zeg je niet dat mensen niet mogen bidden. En ze begonnen te bidden. Als de groep met tongentaal begon had hij nog juist de tijd om te vragen de deur dicht te doen omdat hij zich toch wat gegeneerd voelde. Toen hij dit later vertelde voegde hij er op zijn humoristische manier aan toe: “maar de Geest was al binnen”. Inderdaad, ijverige onderzoeken daarna gaven geen enkel teken meer van enige ziekte. Ook hij kon dit niet ontkennen. Vermits voor hem al een jaar oponthoud voorzien was, vroeg hij of hij nu dit jaar niet mocht gebruiken om de charismatische vernieuwing te bestuderen en te bidden. Daarna is hij een van de bekendste charismatische figuren geworden wereldwijd. Hij werd zowat overal uitgenodigd en voor hem liepen de grootste stadia vol, zelfs wanneer het staatshoofd van dat land dit niet eens klaar kon krijgen. Hij begreep dat het zijn roeping was te bidden om genezing. En dit is begonnen toen hij zijn eigen genezing vertelde. Hij merkte dat God daarbij ook andere mensen op gelijkaardige wijze aanraakte en genas. De informatie hiervan werd hem gewoon ingegeven, wat hij doorgaf als woorden van kennis.
Pater Tardif heb ik goed gekend. Hij was een eenvoudige, goede priester, geheel toegewijd aan de eer van Jezus en het Rijk Gods. Er was niets gemaakts of onechts in hem, was niet gehecht aan eigen eer en hij kon ook erg humoristisch reageren. Vrij regelmatig was ik toen in België en Nederland voorganger in de Eucharistie waarbij hij de prediking verzorgde en woorden van kennis gaf, deskundig vertaald door kanunnik W. Brieven. Hij was overtuigd dat God hem riep om getuige te zijn en ervoor te zorgen dat ook andere mensen genezen werden, door het geloof in Jezus Christus en zijn Evangelie. Daarvoor heeft hij zich helemaal ingezet. Uiteraard kon hij op groot enthousiasme rekenen. Het bracht telkens een opwekking mee van het geloof in de genezende kracht van Jezus, de gestorven en verrezen Heer. Toch had hij ook felle tegenstanders. Er waren kerkelijke leiders die niet wilden dat hij in hun bisdom genezingsdiensten organiseerde, wat hij ook niet deed. Sommige psychologen en wetenschappers hadden felle kritiek op de genezingen die tijdens zijn gebedsdiensten gebeurden. Ze wierpen op dat het allemaal manipulatie en psychologische trucs waren. Hierop antwoordde hij evenwel zeer gevat: als jullie zo goed weten hoe het allemaal werkt, waarom doen jullie het dan niet?!
Lees verder