Een getuigenis van Michael Sfard, Israëlisch mensenrechtenadvocaat, tijdens een interview met ITV, waarin hij stelt dat de angst voor een beschuldiging van antisemitisme door de Israëlische regering & bondgenoten gevoed wordt om elke kritiek op de Israëlische regeringspolitiek of -handelingen het zwijgen op te leggen. Ook binnen de Britse politiek.
“Het is het resultaat van jarenlang misbruik van het verzet tegen antisemitisme. Het is in feite een heilig en zeer belangrijke strijd door de Israëlische regering & bondgenoten die de term misbruiken door het in een context te gebruiken die niets met antisemitisme te maken heeft. Ik zie dit gebeuren binnen de Britse politiek… de angst Israëls regering te bekritiseren als het gaat over de Palestijnen, als het gaat over de annexaties, als het gaat over verschrikkelijke zaken die we op de westelijke Jordaanoever zien gebeuren, en niemand praat erover hoe de kolonisten aanvallen lanceren op de zwakste gemeenschappen in het zuiden van Mount Hebron en in de Jordaanvallei… Mensen zijn te bang om te praten want ze hebben immers schrik beschuldigd te worden van antisemitisme. Antisemitisme is als joden vervolgd worden omdat ze joden zijn maar kritiek uitoefenen op de Israëlische daden is geen antisemitisme…”
Michael Sfard is een advocaat en politiek activist, gespecialiseerd in internationaal mensenrechtenrecht en oorlogsrecht. Hij heeft in Israël in verschillende zaken over deze onderwerpen als raadsman gediend. https://en.wikipedia.org/wiki/Michael_Sfard
“De ontploffing is er gekomen. Het slotoffensief lijkt ingezet. Niemand die nu nog gelooft in een vreedzame co-existentie in het voormalige mandaatgebied Palestina. De kinderen moeten dood. De jongeren moeten weg. De rest zal radicaliseren (wat zouden ze anders doen?). En na Gaza zal de Westelijke Jordaanoever volgen. Waar blijven de mensenrechten en het internationaal recht?“
Opmerkelijke toespraak van een Britse “lord” in het parlement. Gerald Kaufman. Lord Kaufman. Voor studenten “toegepaste politiek” schreef hij het boek “How to be a Minister”. Hij begon zijn toespraak met deze woorden:
“Ik werd grootgebracht als een orthodoxe jood en zionist…”
Met mogelijkheid van ondertiteling, vertaling en eventueel de geschreven tekst.
Ieder mens wordt door God geschapen naar zijn Beeld op het ogenblik van de ontvangenis. Deze “conceptie” is niet slechts een biologisch proces maar telkens een originele schepping langs vader en moeder, zie maar eens hoe erg verschillend de eigenheid van broers en zusters kan zijn. Dit is de eerste en belangrijke eigenschap van ieder mens en de grond van zijn onaantastbare menselijke waardigheid. De tweede eigenschap die hiermee samenhangt is dat wij geschapen zijn met het onstilbaar verlangen naar God. Onze diepste streving gaat naar vereniging met God. Alleen in Hem kunnen we volmaakt gelukkig zijn. Of we dat nu geloven of niet doet niets af van deze ontzagwekkende werkelijkheid. God heeft ons geschapen, met iets goddelijks van Hemzelf, waardoor wij als naar een magneet worden aangetrokken.
Om dit goed te begrijpen en er volop van te leven is uiteraard geloof nodig, maar de hunkering zelf die we in ons hart meedragen is de dagelijkse ervaring van iedereen. Mens zijn is zonder ophouden verlangen. We lijken op een bundeling van eindeloze verlangens. Van een fantastische wensdroom zeggen we wel eens dat we voor de rest van ons leven volmaakt gelukkig zullen zijn, als we deze kunnen verwezenlijken. En we weten zelf dat het een illusie is. Daarna verlangen we weer naar iets anders. Immers, we hebben niet alleen verlangens, we zijn verlangen. Al onze verlangens zijn slechts verschillende uitingen van het ene Grote Verlangen naar God. We zijn als een heel grote V en daarin niets anders dan kleine v’s. Als kind kwamen we schreiend uit de moederschoot. Daar leefden we veilig geborgen en afgeschermd van rechtstreeks geluid, licht en aanrakingen. Alles kwam gedempt naar ons toe. Dan kwamen we naakt ter wereld en werden rechtstreeks blootgesteld aan het felle licht, het harde geluid en directe aanrakingen. We weenden omdat we zo behoeftig waren en we in niets voor onszelf konden zorgen. Iets van dit schreiende kind blijven we heel ons aardse leven meedragen omdat we zelf nooit in staat zijn hier op aarde onze diepste verlangens te verwezenlijken. Zelfs wanneer we materieel flink voor onszelf kunnen zorgen, dan nog blijft die onstilbare geestelijke hunkering. Ons hart is te groot om hier ooit door iets helemaal voldaan te zijn. De reden hiervan ligt juist in het feit dat God ons geschapen heeft naar zijn Beeld. We zullen pas als mens volmaakt gelukkig en “af” zijn, wanneer we verenigd worden met God, waarvoor we geschapen werden.
Deze werkelijkheid heeft grote gevolgen voor ons dagelijks leven. We zijn niet geschapen voor deze vergankelijke wereld. Deze wereld is geschapen voor ons en wij zijn geschapen voor het volmaakte geluk en eeuwige leven met God. Wij moeten de planeet, de dieren, het klimaat… niet redden. Jawel, wij moeten er zorg voor dragen, maar heel het universum zal samen met al het aardse vergaan. Wij, mensen met een eeuwige ziel, moeten gered worden. De kunst van het leven bestaat er nu in dit te aanvaarden en er naar te leven. Het is een erkennen dat alle aardse waarden ons nooit helemaal, doch slechts op beperkte wijze kunnen voldoen. Zo kunnen we ook echt (beperkt) genieten. Dan zullen we ons ook niet zo hechten aan deze voorbijgaande waarden alsof het absolute goederen waren. Ons volmaakt geluk in aardse waarden zoeken maakt ons uiteindelijk ziek. Jezus zegt in de zalig-sprekingen: zalig gij die arm zijt…, die nu honger lijdt…, die nu weent… (Lucas, 6, 20-22). Geniet (beperkt) van het leven, maar blijf dat schreiende kind in u koesteren, blijf die honger naar het absolute in uw hart bewaren, blijf uw arm en onverzadigd zijn hier erkennen en laat u niet misleiden door de illusie dat er ook maar iets op aarde zou zijn dat u voor altijd en volmaakt gelukkig kan maken. Zorg er voor dat de diepste stroming in uw leven niet geblokkeerd geraakt door u aan ’n aardse waarde te hechten alsof het uw hoogste goed zou zijn, want dan wordt het een bedrieglijke afgod. Het eerste gebod in de Bijbel is: God liefhebben boven alles. Het eerste verbod luidt: gij zult geen afgoden vereren. Jezus wil dat wij zijn vreugde ten volle in ons zouden bezitten (Johannes 17, 13) en daarom mogen we ons niet te zeer hechten aan vergankelijke goederen. We zijn voor niets minder geschapen dan voor het volmaakte Geluk, de oneindige Liefde van God zelf en het Eeuwige Leven met Hem. En al het andere, waar wij te zeer aan gehecht zijn, kan een belemmering, een afgod worden. Dit geldt uiteraard voor aardse rijkdom, bezit, geld, eer, macht, alcohol, drugs, seks… Een te grote gehechtheid hieraan maakt ons ziek. Genezen betekent dan deze afgoden ontmantelen, deze goederen op goede – dit wil zeggen – bepekte wijze waarderen en de stroom naar het volmaakte geluk in God in ons open houden. Dit geldt ook voor de hoogste morele aardse waarden zoals de liefde van man en vrouw, de liefde van ouders voor hun kinderen enz. Ook tegenover hen moeten we deze vrijheid en afstand bewaren. Daarom zegt Jezus dat wie zijn echtgeno(o)t(e), kinderen, ouders… ‘meer liefheeft dan Mij’, niet waard is zijn leerling te zijn (Mattheus 10, 37). Dit is geen uitnodiging om de onderlinge liefde te verminderen, integendeel, het is een aansporing om ons uiteindelijk doel voor ogen te houden en onze liefde voor God te vermeerderen. Blijven we deze hoofdstroom voeden, dan zullen we hieruit ook alle energie krijgen om de onderlinge liefde te vermeerderen. Jezus zegt: “Ik ben de wijnstok, gij de ranken. Wie in Mij blijft, zoals Ik in hem, die draagt veel vruchten want los van Mij kunt ge niets” (Johannes 15, 5).
Ons aardse leven is ondertussen een voorbereiding op onze eeuwige vereniging met God. Op die pelgrimstocht zijn we erg beperkt en kwetsbaar. Plots worden we ziek en zijn niet meer in staat ons gewone leven en werk verder te zetten. Dit kan veroorzaakt worden door een lichamelijke ziekte, maar steeds meer zijn er dieper liggende, psychische oorzaken. Vroeger zei men: “ik ben overspannen.” Nu spreken we van “burn-out” of “chronisch vermoeidheidssyndroom”… Hoe het ook zij, de voornaamst moderne psychische ziekte is ongetwijfeld wat we “existentiële frustratie” noemen: mensen zien geen zin meer in hun leven en handelen. Ze leven in een geestelijke leegte. De oorzaak kan in eigen leven en eigen gedrag liggen. Wie enkel en alleen voor zichzelf of het aardse leeft, wordt uiteindelijk ziek. De aanleiding kan echter ook van buitenaf komen. Veruit de grootste doodsoorzaak van Amerikaanse (en Israëlische) soldaten is zelfmoord, die jaar na jaar angstwekkend blijven toenemen. Als je flink betaald wordt om eigen volk te beschermen, maar je wordt gedwongen om onschuldige, weerloze volken uit te hongeren en uit te moorden en hun land te vernietigen omdat uw leiders daar over willen heersen en hun grondstoffen willen roven, dan is de zin van je inzet weg. En als je dan niet die geestelijke weerstand hebt, kan het dramatisch eindigen.
De afwezigheid van de diepste geestelijke zin in het leven betekent dat er geen hoofdcabine is. Mensen worden dan nog wel opgedreven door gewone verlangens maar die worden niet gevoed noch getemperd door de grote stroom van ons oneindig verlangen naar God. Mensen worden dan verleid om te vluchten in zichzelf, in alcohol, seks, rijkdom of zelfs de dood. Zo zagen we vanaf de jaren ’70 al op spectaculaire wijze deze driekoppige draak in de samenleving groeien: agressie, obsessie (verslaving), depressie. Depressie is nu veruit de meest verspreide ziekte. Wat kunnen we daaraan doen? (Hierover volgende keer).
P. Daniel, Mar Yakub, Qâra, Syrië, 20.10.23
Flitsen.
Deze zondag in de Byzantijnse liturgie is gewijd aan de 350 vaders van het zevende oecumenisch concilie te Nicea in 787 om de overwinning op de iconoclasten te vieren. Het is de erkenning dat iconen wel degelijk vereerd mogen worden omdat het niet gaat om dat voorwerp zelf maar om het mysterie of de persoon die hierop afgebeeld wordt.
Shoa versus Nakba.In het licht van de huidige en jarenlang aanslepende strijd om het grondgebied dat het huidige Israël en de Palestijnse gebieden beslaat, is het nuttig even – rustig – terug te blikken en te filosoferen over een (on)mogelijke verstandhouding. Klik ook even op de bruggetjes onderaan.
Wij verwijzen naar onderstaand opiniestuk, dat vandaag bij het onverstoorbare Gatestone Institute* gepubliceerd werd, opdat u enig inzicht zou hebben in de gedachtengang en logica van het Uitverkoren Volk…
“Op zondag kondigden de Amerikaanse president Joe Biden, minister van Buitenlandse Zaken Antony Blinken en nationale veiligheidsadviseur Jake Sullivan allemaal aan dat de Verenigde Staten verwachten dat Israël “humanitaire hulp” zal toestaan in Gaza.
De implicaties van dit standpunt zijn verwoestend voor Israël. Volgens berichten staan er “honderden vrachtwagens” in de rij aan de grens in Egypte, klaar om de Gazastrook binnen te gaan met zogenaamde “humanitaire hulp”. Deze vrachtwagens zullen, als ze worden toegelaten, niet noemenswaardig worden geïnspecteerd. Er is geen reden om aan te nemen dat ze babyvoeding en voedsel vervoeren dat aan de behoeftigen zal worden geleverd. Er is alle reden om aan te nemen dat ze oorlogsmateriaal en jihadstrijders vervoeren die zijn aangekomen om Hamas te versterken…
De recente televisiereeks van VRT Canvas met vier afleveringen van “Godvergeten” over het seksueel misbruik in de katholieke Kerk, heeft Vlaanderen erg in beroering gebracht en grote verontwaardiging opgewekt. Een dieptepunt vormt zeker de populaire bisschop Roger Vangheluwe van Brugge (1984-2010), die blijkt zijn neef jaren lang misbruikt te hebben en pas in 2010 zijn ontslag aanbood. Dat hij blijkbaar daarover lichtjes heen ging, in plaats van openlijk vergeving te vragen en boete te doen, werd hem terecht erg kwalijk genomen.
Vrij van TV, dagblad en radio, heb ik de uitzendingen dus niet gezien maar wel commentaren gelezen en beluisterd. De sterke antiklerikale reflex en soms erg emotionele reacties kan ik goed begrijpen. Klachten van slachtoffers werden blijkbaar in het verleden veel te weinig ernstig genomen. In de openbare opinie klonken harde verwijten aan de Kerk[H1] . Verschillende bekende personen willen uit de Kerk.
In deze bijdrage wil ik de blik verruimen en verdiepen. Al sta ik letterlijk ver af van deze commotie in Vlaanderen, toch voel ik er me er nauw mee verbonden. Het gaat om de Kerk van Jezus Christus, waarvan ik hou. Deze Kerk is veel meer dan een aards instituut van heiligen en zondaars. Het is ook een hemels mysterie en het ‘’mystiek Lichaam’ van gelovigen, waarvoor Christus gestorven is tot redding van alle mensen. Dat in deze gemeenschap van mensen ook de duivel werkzaam is, mag niet verwonderen. Tijdens het aardse leven van Jezus Christus was de duivel nooit ver weg. Hij zal ook onder ons en in ons actief blijven tot de uiteindelijke overwinning van Christus met Maria aan het einde der tijden. Bovendien ben ik nog om een andere reden nauw verbonden met de huidige beroering in Vlaanderen. Vele seksuele misbruiken blijken wettelijk al lang verjaard te zijn. Dat gaat dus om een gedrag uit mijn tijd en de tijd van mijn vorming. Dit brengt me tot de vraag: wat ontbrak er toen aan de seminaries en kloosters, zodat een zo groot aantal priesters en religieuzen tot zulk seksueel wangedrag kwam? Het gaat hierbij niet over een voorbijgaande zwakheid, waaraan iedereen onderhevig is, maar over een voortdurend leven van diep moreel verval. Wat ontbrak er toen aan hun vorming? Het is hier onmogelijk om op alle nuances in te gaan. Er waren toen ook heiligen en helden. Velen volgden het voorbeeld van Eduard Poppe (+ 1924), een monument van een creatieve heilige priester. (Nvdr: zie video’s onder deze paragraaf) En Vlaanderen zond nog steeds zijn zonen en dochters als missionarissen uit over heel de wereld. Dit zal evenwel kort daarna fel verminderen en zelfs helemaal stilvallen. Als antwoord wil ik echter dit sterk vermoeden geven: de totale morele ineenstorting van het openbaar maatschappelijk leven, die wij nu meemaken en die iedere dag met rasse schreden verder gaat, was toen reeds “in de kiem” werkzaam. Waar gaat het voor christenen om? Dat zij de leer en het leven van Jezus en zijn Evangelie begrijpen en navolgen. Hiermee zullen we nooit helemaal klaar zijn maar we moeten toch trachten de kern te bewaren en ons niet door modeverschijnselen laten verleiden, wat denk ik, wel gebeurd is.
De “golden sixties” brachten een overdreven enthousiasme jegens de positieve wetenschappen en de techniek. De beroemde Amerikaanse econoom Herman Kahn (+1983) kwam ook in Brussel vertellen dat tegen het jaar 2000 alle grote problemen van de wereldfamilie opgelost zijn. Het was een sfeer van: we kunnen alles, we hebben alles in handen en we mogen alles. Hierbij kwam dan nog de revolutie van mei ’68 met de nieuwe onaantastbare wet: het is verboden te verbieden. Ondertussen genoten de seksuele revolutie en de verleidelijke fantasieën van S. Freud ook in gelovige middens veel belangstelling. Bij dit alles, werd, zo meen ik, de volkomen originaliteit van Jezus en het Evangelie te zeer uit het oog verloren. Dat de totale zelfgave van Jezus, in vrijheid en liefde de hoogste roeping is van ieder christen, was soms ver weg. De nieuwe stromingen hadden meer succes.
“De langste bezetting in de geschiedenis: sinds 1967. Dus: 56 jaar bezetting. De argumenten dat de Hamas Israël niet erkend heeft gaan voorbij aan het feit dat de PLO en de Palestijnse Autoriteit dit wel deden. Wat kregen ze in ruil: niets. De Israëlische regeringen wilden hen zelfs niet ontmoeten. Wat we vandaag zien is een reactie op verschillende zaken: de terroristische aanvallen van joodse kolonisten op Palestijnen op de westelijke Jordaanoever, die inmiddels 20 gemeenschappen van de etnische kaart geveegd hebben. 248 Palestijnen waaronder 40 kinderen werden door het Israëlisch leger én de kolonisten gedood op de westelijke Jordaanoever…Aanvallen op heilige plaatsen, zowel islamitische als christelijke, en daar bovenop de verklaring van Netanyahu dat hij de “Palestijnse zaak” zal doen uitwissen door een normalisering van de relaties met andere Arabische landen… En trok naar de VN met een kaart waarop alle bezette gebieden, ook de Syrische Golanhoogte als het grondgebied van Israël ingekleurd werden, kortom geannexeerd werden…”
Maar de VSA maken zich onverminderd druk over de bezetting van een stuk Oekraïne waar de Russischsprekende bevolking woont. Wat Israël zich mag permitteren, geldt nog lang niet voor andere landen. Zo kon/kan Turkije ongehinderd Noord-Cyprus en Noord-Syrië bezetten.
Het diepe besef dat we geschapen zijn naar Gods Beeld, geeft ons inzicht in het juiste mensbeeld, wereldbeeld en Godsbeeld. Het geeft ons de goede waardering jegens onszelf en de anderen en kan heel ons leven doorstralen. Het richt onze blik op de oorsprong en het einddoel van ons leven. Onze echte grootheid komt vanuit Gods eindeloze Liefde en Hij nodigt ons uit om bewust te leven in gemeenschap met Hem. We mogen ons niet laten ontmoedigen door onze dagelijkse moeilijkheden en beperkingen om dan te trachten onszelf enige afleiding of waarde gevoel te geven door troost te zoeken in aardse voldoeningen. Wij en alle andere mensen zijn niet geschapen voor aardse vergankelijke vreugden, maar voor het eeuwige geluk in en met God. Een grote fysische en geestelijke gezondheid zijn belangrijk. Veel rijkdom en bezit kunnen onze aardse verlangens voor een tijd strelen. Grote intellectuele mogelijkheden en allerlei vaardigheden kunnen ons even blij maken en met de waardering van anderen kunnen we ons tijdelijk verheugen. Toch brengt niets van dit alles iets bij aan onze eigenlijke waardigheid, zoals ook het tekort van al deze dingen hiervan niets kan verminderen. Het aanvaarden en begrijpen dat God ons geschapen heeft naar zijn Beeld, voor Hem om met Hem te zijn, zal ons een veel diepere en blijvende vreugde geven. Het kan ons behoeden voor ontgoocheling en illusies. Onze ware grootheid komt van God en is blijvend. Niets kan haar aantasten en omgekeerd kunnen aardse genoegens of glorie hieraan niets bijdragen. Dit besef kan ons tevens de ware vrijheid schenken.
Deze juiste waardering bevrijdt ons ook van een vals streven naar zelfbeschikking. We zijn geroepen om onze mogelijkheden, onze talenten tot volle bloei te laten komen, in een goede zelfontplooiing. Dit is echter iets geheel anders dan zelfbeschikking. We zijn door God geschapen op het ogenblik van onze ontvangenis in de moederschoot, nl. op het moment dat de 23 chromosomen van vader zich vermengden met de 23 chromosomen van moeder in de eicel. Al betrof het ons eigen ontstaan, hierbij waren wij zelf voor niets betrokken. Het ogenblik van ons ontstaan, de wijze van ons leven, het jongen of meisje zijn, de fysische gezondheid, de geestelijke kwaliteiten en aanleg … alles is een pure, originele scheppingsdaad van God zelf met medewerking van vader en moeder. Onze toestemming werd zelfs niet gevraagd om geboren te worden. Sommigen komen hiertegen fel in opstand. Ze vragen zich af wat inspraak, medezeggenschap… nog kunnen betekenen wanneer zij aan hun eigen leven totaal niets te zeggen hadden. Zij die zelf god willen zijn over hun eigen leven worden hierdoor zo ontredderd dat ze er gek van kunnen worden. Hiervoor geldt de rake bemerking van de heilige Paulus: “Wat hebt u dat u niet gekregen hebt? En als u alles gekregen hebt, waarom dan die drukte alsof het van uzelf kwam?” (1 Korintiërs 4, 7). Een betere reactie is die van psalm 139 (138), vers 14: “Ik dank U om het wonder van mijn leven, om alle wonderwerken die Gij hebt gemaakt”. Het is een dankbaar aanvaarden dat we Gods schepsel zijn. We zijn niet volmaakt, we ervaren iedere dag onze broosheid en beperkingen maar hebben alle reden om onszelf blij te aanvaarden als een wonderbare schepping. Met deze mogelijkheden en beperkingen willen we leven en rondom ons de andere wondere scheppingen Gods op dezelfde wijze erkennen en eren. Zo erkennen we met deze houding tevens dat God alle mensen geschapen heeft naar zijn Beeld en daarmee dezelfde goddelijke waardigheid heeft gegeven. Ook voor ieder van hen is “het geschapen zijn naar Gods Beeld” hun menselijke waardigheid die door niets kan weggenomen worden, verminderd of vermeerderd. De rijkste en machtigste mensen hebben in niets een grotere menswaardigheid dan de armste clochard. Ontelbare vurige gelovigen hebben in het verleden hun leven gegeven om niet alleen zwaar zieken en stervenden te verzorgen als kinderen Gods, maar tevens het leven in de moederschoot te erkennen als Gods kind.
Als ieder mens een “beeld Gods” is, begrijpen we dat zowel abortus als is euthanasie onaanvaardbaar zijn zijn in iedere menselijke beschaving. Helaas was iedere menselijke samenleving en niet alleen die van de Maya’s of de Azteken gebouwd op mensenoffers. Mensen zagen nooit uit zichzelf een andere oplossing om hun samenleving niet aan de onderlinge spanningen ten onder te laten gaan dan een schuldige hiervoor aan te wijzen, te veroordelen en te doden, nl als de zonderbok. En toch leefde ook steeds diep in de mens een oerinstinct van de heiligheid en onaantastbaarheid van het menselijke leven vanaf de ontvangenis tot aan de natuurlijke dood. Een schitterend voorbeeld hiervan is de eed van Hippocrates (460-377 vóór Christus!), die door alle nakomende eeuwen ook als zodanig werd erkend tot nu. Onze tijd heeft met zijn gegroeide kennis en technische mogelijkheden dit kostbaar oerinstinct verdrongen. In de vijfde eeuw vóór onze tijdrekening, die over nagenoeg niets beschikte van al wat de moderne geneeskunde weet en kan, besefte men dat het menselijk leven al van in de moederschoot heilig is en alle zorg verdient tot aan zijn natuurlijke dood omdat het niet louter mensenwerk is. De tijd is gekomen om deze aloude wijsheid te verbinden met de vele moderne geneeskundige zorgen om creatief een menswaardige verzorging aan te bieden, die recht doet aan de mens als Beeld Gods. We zullen hierop terugkomen wanneer we spreken over het lijden.
Ieder mens heeft een zeer hoge waardigheid omdat hij iets goddelijks in zich draagt. Dezelfde goddelijke waardigheid kan niet overgedragen worden aan de schepping. Dagelijks worden we opgeroepen om te vechten voor het behoud van de aarde, de natuur, het milieu, gestuwd door de meest dwaze ideologieën, die onmiddellijk zouden moeten uitgevoerd worden, zo niet valt morgen de hemel op ons. Ieder gezond perspectief is zoek. Kinderen worden door abortus op de gruwelijkste wijze in de moederschoot afgeslacht, gepromoot door hen die respect eisen voor dieren. Als het juiste perspectief verdwijnt, gaan mensen stenen aanbidden of zelfs honden, katten en varkens. Wij, als “afgevaardigde beheerders” van de Schepper dienen zorg te dragen voor de schepping. God heeft ons de schepping gegeven, ze is er voor ons, wij zijn er niet voor de schepping. Hemel en aarde zullen samen met al het aardse vergaan. Niet zij moeten gered worden, mensen moeten gered worden.
Persoonlijke verwerking: Denk eens rustig na over wat het voor uzelf betekent dat je evenals alle mensen geschapen bent naar Gods Beeld?
(Vooraleer naar de tweede stap over te gaan, willen we volgende week enkele beschouwingen wijden aan de grote commotie die inmiddels in Vlaanderen gewekt werd door een reeks uitzendingen over seksuele misbruiken in de kerk)
P. Daniel, Mar Yakub, Qâra, Syrië, 6.10.23
Flitsen
Damascus, de hoofdstad van Syrië en oudste stad ter wereld die steeds bewoond zou geweest zijn, getuigt nog steeds van een bruisend leven. Deze week hebben we nog eens gedurende een ganse dag het hectische verkeer aldaar kunnen meemaken en ons kunnen mengen met een drukke menigte mensen die als mieren door elkaar rennen. We waren immers met een zestal personen van onze gemeenschap die verschillende zaken moesten afhandelen of medische centra bezoeken. Dat de toestand de laatste jaren dramatisch verergerd is, wegens de drukkende sancties, de torenhoge inflatie, de schaarste over heel de lijn…kun je hier eigenlijk niet direct zien en dat is zeer merkwaardig. We zagen wel ergens een man op het voetpad slapen en we deelden hem mee van de koeken die we hadden meegenomen om overdag iets te kunnen eten. De verschillende ziekenhuizen die we bezochten leken zoals voorheen in volle werking, voorzien van alle nodige moderne apparatuur. Of zijn de eensgezindheid van dit volk, het uithoudingsvermogen en de creativiteit bij zware moeilijkheden groter dan verwacht?
