… voor de joden?
Deze rabbi stelt dat dé gevaarlijkste plaats … Israël… is! En voegt eraan toe dat “de 7de oktober 2023” niet op dié dag begon, maar wel op “de 15de mei 1948”, de nakba voor de Palestijnen.
Welke is de gevaarlijkste plek op aarde…
Categorie archieven: religie
Waarheen met de Palestijnen? (…)
Israëls extreemste minister van nationale veiligheid, Itamar Ben-Gvir, die liefst elke dag een Palestijn tussen zijn Challah-boterham zou willen leggen, dringt er bij illegale Israëlische kolonisten op aan zich in Gaza te vestigen opdat de hardnekkige Palestijnen, die hun grondgebied en thuis niet willen, resp. “kunnen”, verlaten – ondanks de bombardementen en de voedsel- en medische tekorten – verdreven worden uit de Gaza-strook.
“We moeten een oplossing ineen knutselen om de emigratie van de bewoners der Gaza-strook aan te moedigen,” zo liet hij optekenen. De verdrijving van de Palestijnen en de vestiging van illegale Israëlische kolonisten is volgens Gvir “een juiste, eerlijke, morele en menselijke oplossing… Dit is een gelegenheid om een project te ontwikkelen opdat de Gaza-bewoners aangemoedigd worden te emigreren naar landen overal ter wereld.”
Hamas’ reactie: een “dagdroom”‘.
Trouwens, de Palestijnen op de westelijke Jordaanoever, die moeten – volgens Gvir – ook hun biezen pakken:
Een verslag uit Syrië zonder poco bril
Goede Vrienden,
Kerstmis doet ons verlangen naar vrede en huiselijke warmte. Ieder jaar roepen de kerstklokken ons op om te komen knielen voor het Kind in de kribbe, dat Gods Vrede aan de mensheid bracht. We willen ons laten doordringen met Gods goedheid en geluk voor alle mensen. De ramshoorn in het Oude Testament riep op de grote Verzoendag de gelovigen op om hun hart naar God te keren en zich te bekeren. In de tijd van de kerk werd de ramshoorn vervangen door de klokken. Dit jaar klinkt het middernachtgelui echter als het bulderen van kanonnen, die ons waarschuwen voor dreigend gevaar en ons oproepen voor de strijd! Ze herinneren ons aan het feit dat Jezus niet gekomen is om beate vrede hier op aarde te brengen maar voor een harde geestelijke strijd (cfr Mattheus 10, 34). De vijand is al tot onze eigen rangen doorgedrongen, heeft het hoofdkwartier veroverd en het opperbevel overgenomen.
Inderdaad, de Vaticaanse verklaring Fiducia supplicans (vertrouwen afsmekend), over de pastorale betekenis van zegeningen van kardinaal Victor Manuel Fernandez, prefect van de Dicasterie van het geloof (18 december 2023) is een oorlogsverklaring aan alle trouwe katholieken. Deze “Congregatie voor de Geloofsleer”, zoals ze voorheen heette, werd door Franciscus grondig veranderd. Bekwame en toegewijde kerkleiders werden aan de deur gezet en vervangen. De huidige prefect, vriend van Franciscus, wilde rector worden van de katholieke universiteit van Argentinië. Dit werd toen verhinderd omwille van zijn dubbelzinnige houding tegenover homoseksualiteit. Franciscus heeft juist deze man tot hoofd van de nieuwe “Dicasterie van het geloof” benoemd. De tekst wil uitdrukkelijk de nieuwe stijl van Franciscus van “inclusiviteit” en “pastorale barmhartigheid” promoten en verwijst niet minder dan twintig maal naar een van zijn uitspraken. Voor de verantwoording van deze nieuwe interpretatie van zegening is er echter geen enkele verwijzing naar de Schrift, naar het kerkelijk leergezag of naar de kerkvaders.
Op 15 maart 2021 had dezelfde Vaticaanse instantie al een antwoord gegeven op dezelfde vraag: Heeft de Kerk de macht om een zegen te geven over de relatie van personen van hetzelfde geslacht? Antwoord: neen. In een korte duidelijke verantwoording wordt gesteld dat men als zondaar een zegen van de Kerk kan ontvangen om de kracht en het inzicht te ontvangen volgens Gods wil te leven. De Kerk kan echter geen zegen geven over twee vrouwen of mannen die leven in een homoseksuele relatie om hun relatie goed te keuren. Dit zou een innerlijke tegenstrijdigheid zijn. Gods zegen kan niet afgesmeekt worden over wat tegen Gods wil ingaat. Dezelfde kerkelijke instantie geeft nu, geen drie jaar later een omslachtige verklaring uit om precies het tegendeel te verkondigen: het kan wel, in private kring, als een vergelijking met de huwelijkszegen vermeden wordt!
Kardinaal Gerhard Ludwich Müller, die zelf van 2012 tot 2017 prefect van deze Conghregatie was, geeft uitleg over het onstaan en de inhoud van Fiducia Supplicans. Deze verklaring heeft niet de gewone weg gevolgd. Ze werd niet besproken en goedgekeurd door de kardinalen die met dit dicasterie verbonden zijn. Het is een onderonsje van Fernadez en Borgoglio. Dit is ver verwijderd van wat verkondigd wordt in de synode van de synodaliteit. Het is een nieuwe leer volgens het pastoraal onderricht van Franciscus. Een paus kan een nieuw accent leggen wanneer dit verantwoord wordt door de Schrift, de kerkelijke documenten en kerkvaders. Dit is echter hier helemaal niet het geval. Er wordt voor deze nieuwe interpretatie geen enkele verantwoording gegeven in deze zin. In de Bijbel is het eerst God die zegent. Als Schepper zegent Hij de schepping met vruchtbaarheid. Hij zegent zijn uitverkorenen die een zegen zullen zijn voor de mensheid. Ook de mens wordt uitgenodigd God te zegenen om zijn gaven. In het Hebreeuwse woord voor zegen (beracha) zit het beeld van de kameel die knielt (‘berech = knie). De zegen werd een “offer van lofprijzing” en moest de offers vervangen in de tijd dat het joodse volk geen tempel meer had om offers te brengen. Daarom is de zegen die een mens geeft een daad van aanbidding en gehoorzaamheid opdat Gods wil zou vervuld worden, tot heil van de mensen zelf en tot Gods glorie. De nieuwe zegen die voorgesteld wordt in deze verklaring noemt kardinaal Müller daarom ook een heiligschennis en godslastering (https://lesalonbeige.fr/cardinal-muller-benir-les-couples-homosexuels-constitue-un-acte-sacrilege-et-blasphematoire-contre-le-plan-du-createur/) .
Nostalgie
Toen de wapens even zwegen
Kerst 1914
Merkwaardig figuur in Catalaanse kerststal
In Catalonië wordt de kerststal niet alleen gevuld met de vertrouwde personen, het kindje Jezus, Maria en Jozef, herders en drie koningen, engelen en schapen maar ook met een neerhurkend mannetje in Catalaanse klederdracht die zijn gevoeg doet, de “caganer“.
Het wordt verondersteld geluk te brengen aan de personen die het in de kerststal geplaatst hebben. Zoals de matroesjka’s in Rusland kan de caganer het gezicht van een bekende persoon aannemen.
Afrikaanse bisschoppen weigeren Bergoglio te gehoorzamen
Nadat Bergoglio de wereld medegedeeld had dat priesters hun zegen mogen geven over inter-seksuele relaties, gaan de zwarte kerkleiders in het verzet.
Kerstmis is in gevaar
De oudste kerstmarkt van Duitsland, de Striezelmarkt in Dresden, moet beschermd worden met betonblokken (zgn. Merkel-Poller) en politiepatrouilles.
- “Warum ist es seit 2016 nicht mehr schön?”
- ” Weil die Frau Merkel da alle ‘rein gelassen hat, und das war falsch.”
De bevolking snakt naar maatregelen van de regering.
Waar hebben we dit nog gezien?
In Rüsselsheim werden van kerststalbeelden de hoofden en handen afgehakt. Bekend fenomeen bij… “Het waren waarschijnlijk jongeren…” En: We gaan na of eventueel een religieus motief de oorzaak was.” Juist. Die stoute jongeren in het Avondland…
Een verslag uit Syrië zonder poco bril
Met onze verontschuldigingen voor de vertraging bij het publiceren. De versie van pater Daniëls wekelijkse nieuwsbrief kon door ons pc-programma niet overgenomen worden. Vandaar pas vandaag zijn nieuwsbrief van vrijdag 15 december.
Goede Vrienden,
De vierde eigenschap van ons mens-zijn is: wij zijn hartstochtelijk door God bemind. God houdt van ons niet “ondanks“ onze zonde, maar we zouden bijna zeggen “omwille” van onze zonde, nl. omdat onze ellendige toestand Gods barmhartigheid nog meer aantrekt. In die zin spreekt de liturgie van Goede Vrijdag van “gelukkige schuld” (“Felix culpa”). In zijn parabel van de verloren zoon of de barmhartige Vader (Lucas 15, 11-32), geeft Jezus op schitterende wijze deze liefde weer. Onze schuld, schande en ellende zijn een bijzondere uitdaging voor Gods goedheid en barmhartigheid. De Vader heeft in zijn hart de brutale zoon al lang vergeven maar deze kan er pas van genieten als hij besluit terug te keren naar zijn Vader en vergiffenis te vragen.
Heel de Bijbel openbaart een God, Schepper en Vader, die oneindige liefde is. Deze liefde is het antwoord op alle vragen: waarom Hij ons, mensen heeft geschapen, waarom Jezus mens geworden is om ons te verlossen… De heilige Paulus begint zijn belangrijkste brief, met de uitroep: “God heeft u lief” (Romeinen 1, 7). Het is zijn “kerugma”, de korte samenvatting van heel zijn boodschap, als de bazuinstoot van een heraut. Hij wil dat we ons opnieuw laten verwarmen door het vuur van Gods liefde en dat we herontdekken dat we Gods geliefden zijn. Dit “kerugma” herinnert ons aan de uitroep “wapenstilstand” die we als kind meemaakten aan het einde van Wereldoorlog II. Mensen liepen de straat op, omhelsden elkaar en begonnen te dansen. We wisten eigenlijk niet wat er gebeurd was maar het voornaamste hadden we begrepen: de ellende van de oorlog is voorbij. En na het “kerugma” volgt dan de volledige uitleg: de catechese, waardoor de kernboodschap verdiept en verstevigd wordt.
De Schrift tracht met verschillende beelden Gods liefde uit te drukken, vooral met de vaderlijke liefde, de moederlijke liefde en de huwelijksliefde. Laten we vooraf stellen dat deze beelden menselijke voorstellingen zijn die een richting aanwijzen maar eigenlijk nog veel meer verhullen dan ze openbaren.
“Met zachte leidsels heb Ik hen gemengd, met teugels van liefde” (Hosea 11, 4). “Gij die werd opgetild vanaf de moederschoot, en sinds de geboorte gedragen. Tot aan uw oude dag blijf Ik dezelfde… Ik zal u torsen, Ik zal u redden” (Jesaja 46, 3-4). Het is de vaderlijke liefde die op de oorsprong wijst maar ook op goedheid en liefdevolle zorg, bescherming, gezag en veiligheid biedt. Het oorspronkelijke Bijbelse beeld van het Hebreeuwse woord “vader” ( av), heeft niets met de moderne opvatting van een overheersend paternalisme te maken, maar alles met intieme verbondenheid en het innige verlangen om zich te geven.
“Zal een vrouw haar zuigeling vergeten, een liefhebbende moeder het kind van haar schoot? En zelfs als die het zou vergeten, Ik vergeet u nooit! Zie in mijn handpalmen heb Ik u geschreven” (Jesaja 49, 15-16). “Zoals een moeder haar kind troost, zo zal Ik u troosten” (Jesaja 66, 13; cfr. Ezechiël 16, 62-63). Deze moederlijke liefde is tedere nabijheid, vergeving, medelijden. Ze komt voort uit haar binnenste, uit de plaats waar het kind ontstaan is. Daarom betekent hetzelfde Hebreeuwse woord “rechem” (mv. rachamim) tegelijk moederschoot én barmhartigheid, medelijden. Dit suggereert dat we opnieuw moeten geboren worden “uit de moederschoot van Gods barmhartigheid”. Jezus zegt tot Nicodemus: “Gij moet opnieuw (Grieks: anoothen = ‘opnieuw’ én ‘’vanuit de hoge’!) geboren worden” (Johannes 3, 7). Ook de barmhartige Vader uit de parabel van de verloren zoon, door Rembrandt geschilderd, schijnt zowel vaderlijke als moederlijke liefde uit te drukken.