Heel af en toe ziet onze redactie zich verplicht ingezonden opiniestukken terug naar de afzender te sturen met het verzoek bepaalde passages te wijzigen of te schrappen. Inderdaad, heel uitzonderlijk. Niet wanneer we het er gedeeltelijk of niet mee eens zijn. Wel als we vrezen dat dit informatiekanaal, “Golfbrekers”, – én bijgevolg onze redactie – verantwoordelijk zou kunnen gehouden worden voor smaad en eerroof of voor onwettige medische raadgevingen met de hiermee gepaard gaande gevolgen.
De huidige toestand zorgt voor bijzonder veel onvrede bij de mensen. Een kort lontje, onrust, overspannenheid, wrijvingen binnen het gezin, de familie, de vriendenkring, op het werk. Ieder heeft zo zijn eigen mening over de coronacrisis die zo’n grote impact heeft op ons dagelijks bestaan. Wij proberen het hoofd koel te houden. Sommige bronnen lezen wij bewust niet (meer) – we willen immers niet doordraaien in bepaalde doemscenario’s. Er is nog zoveel moois te zien, te beleven en – hopelijk – om naar uit te kijken. We lopen niet met oogkleppen rond, maar als heel de situatie ons iets duidelijk gemaakt heeft is dat we geleerd hebben dàt, wat in ons aards leven echt belangrijk is, meer te waarderen. De natuur, muziek, boeken, lekker eten, een glas wijn, vriendschap, onze (klein)kinderen, onze herinneringen aan betere tijden, dié houden ons recht, dié kan de coronamiserie niet afpakken.
De verwondering over een trekvogel, die zelden bij ons te zien is, op het voederplankje in onze tuin. In februari het eerste sneeuwklokje. Een spontane omarming van onze “grote” kleinzoon, die eigenlijk vindt dat hij hiervoor te “oud” is. Een foto, een teruggevonden, lang-vergeten langspeelplaat, een gedicht, een onverwacht telefoontje van een jeugdvriend, of een lied…:
