We gaan jullie voor twee weken verlaten. Ditmaal niet door sabotage, maar wel omdat we vandaag op vakantie vertrekken. Bij leven en welzijn keren we weer naar onze woonst op 17 juli. Hou jullie goed.

Om de zoveel weken worden wij door een hoger wezen aangemaand even de actualiteit te vergeten. Zoals gisteren en eergisteren. Artikels in voorbereiding gingen de mist in vermits we zonder waarschuwing – bijgevolg zonder dat we deze konden opslaan – uit het wereldwijde net gezwierd werden.

Blijkbaar wordt er van hierboven beslist over onze rusttijden. Vanmorgen mochten we weer aan de slag.

U heeft het wellicht gemerkt: een onzichtbare hand zorgde ervoor dat we twee dagen gedwongen waren verplichte rust te nemen. Toen we daarnet – eerder overmoedig – opnieuw een poging waagden bleek Golfbrekers terug in de genade van het wereldwijde web opgenomen te zijn.

Zomaar… om het te vieren…

De volgende dagen moeten wij noodgedwongen onze werkzaamheden beperken wegens een medisch probleem aan de handen. Sommige artikels hebben wij voorbereid en kunnen mits een kleine inspanning – nalezen en eventuele tikfouten eruit halen – en andere waarbij de boodschap vervat zit in een video – nog plaatsen. De meerderheid met een langere tekst en opzoekwerk zal even moeten wachten – waarschijnlijk tot zondag – tot we onze handen weer normaal kunnen gebruiken.

Onze verontschuldigingen hiervoor.

Gisteren was een zware dag. Onze hond, pas 8 jaar, hebben we moeten laten inslapen. Sinds de zomer van 2021 was hij zichzelf niet meer. In de herfst bleek dat hij een hersentumor had. Operatie onmogelijk. Met medicijnen hebben we geprobeerd de groei af te remmen, hem dagelijks ook pijnstillers gegeven tot het een tweetal weken geleden stilaan maar zeker verergerde. En wat doe je dan voor je beste kameraad? Ervoor zorgen dat hij geen pijn meer hoeft te lijden.

Gisteren in de voormiddag is onze lieve vriend naar de hondenhemel vertrokken. We waren bij hem, hebben hem vastgehouden, troostend toegesproken, geaaid en geweend. En sindsdien staat onze wereld een beetje stil. Overal in huis, in de tuin, zien we hem zonder dat hij er is.

Ons hoofd staat nu niet naar wereldse problemen. Vandaar dat we voor een dag of twee klein verlet nemen om te bekomen. Hopend op uw begrip.

Heel af en toe ziet onze redactie zich verplicht ingezonden opiniestukken terug naar de afzender te sturen met het verzoek bepaalde passages te wijzigen of te schrappen. Inderdaad, heel uitzonderlijk. Niet wanneer we het er gedeeltelijk of niet mee eens zijn. Wel als we vrezen dat dit informatiekanaal, “Golfbrekers”, – én bijgevolg onze redactie – verantwoordelijk zou kunnen gehouden worden voor smaad en eerroof of voor onwettige medische raadgevingen met de hiermee gepaard gaande gevolgen.

De huidige toestand zorgt voor bijzonder veel onvrede bij de mensen. Een kort lontje, onrust, overspannenheid, wrijvingen binnen het gezin, de familie, de vriendenkring, op het werk. Ieder heeft zo zijn eigen mening over de coronacrisis die zo’n grote impact heeft op ons dagelijks bestaan. Wij proberen het hoofd koel te houden. Sommige bronnen lezen wij bewust niet (meer) – we willen immers niet doordraaien in bepaalde doemscenario’s. Er is nog zoveel moois te zien, te beleven en – hopelijk – om naar uit te kijken. We lopen niet met oogkleppen rond, maar als heel de situatie ons iets duidelijk gemaakt heeft is dat we geleerd hebben dàt, wat in ons aards leven echt belangrijk is, meer te waarderen. De natuur, muziek, boeken, lekker eten, een glas wijn, vriendschap, onze (klein)kinderen, onze herinneringen aan betere tijden, dié houden ons recht, dié kan de coronamiserie niet afpakken.

De verwondering over een trekvogel, die zelden bij ons te zien is, op het voederplankje in onze tuin. In februari het eerste sneeuwklokje. Een spontane omarming van onze “grote” kleinzoon, die eigenlijk vindt dat hij hiervoor te “oud” is. Een foto, een teruggevonden, lang-vergeten langspeelplaat, een gedicht, een onverwacht telefoontje van een jeugdvriend, of een lied…: