Nadat we sinds ca. twee jaar geteisterd werden door een onzichtbare hand waardoor onze Golfbrekers in de vergeetput dreigde te belanden, krijgen we nu – voorlopig zonder technische gevolgen – een overvloed van bladzijdenlange reacties binnen die allemaal in de “spam”-vuilbak belanden. Het software systeem erkent deze, catalogiseert deze verticaal en verhindert de publicatie, tenzij we uitdrukkelijk handelingen hiervoor verrichten.

Voorlopig zitten we dus aan de knoppen en bepalen welke reacties al dan niet toegang krijgen. Maar we vragen ons af of dit een nieuwe methode is om via dit achterpoortje een dodelijk virus (!) binnen te laten sluipen zodat niet alleen de werkzaamheid, maar ook heel ons archief (met een kleine 20.000 artikels), aangetast en vernietigd wordt.

We hebben blijkbaar een slag, maar geen oorlog gewonnen. Het frustrerende hieraan is dat we er niets kunnen tegen doen, behalve alert zijn, elke ochtend verdachte reacties verwijderen en een schietgebedje aan de heilige Rita prevelen.

We gaan jullie voor twee weken verlaten. Ditmaal niet door sabotage, maar wel omdat we vandaag op vakantie vertrekken. Bij leven en welzijn keren we weer naar onze woonst op 17 juli. Hou jullie goed.

Om de zoveel weken worden wij door een hoger wezen aangemaand even de actualiteit te vergeten. Zoals gisteren en eergisteren. Artikels in voorbereiding gingen de mist in vermits we zonder waarschuwing – bijgevolg zonder dat we deze konden opslaan – uit het wereldwijde net gezwierd werden.

Blijkbaar wordt er van hierboven beslist over onze rusttijden. Vanmorgen mochten we weer aan de slag.

U heeft het wellicht gemerkt: een onzichtbare hand zorgde ervoor dat we twee dagen gedwongen waren verplichte rust te nemen. Toen we daarnet – eerder overmoedig – opnieuw een poging waagden bleek Golfbrekers terug in de genade van het wereldwijde web opgenomen te zijn.

Zomaar… om het te vieren…

De volgende dagen moeten wij noodgedwongen onze werkzaamheden beperken wegens een medisch probleem aan de handen. Sommige artikels hebben wij voorbereid en kunnen mits een kleine inspanning – nalezen en eventuele tikfouten eruit halen – en andere waarbij de boodschap vervat zit in een video – nog plaatsen. De meerderheid met een langere tekst en opzoekwerk zal even moeten wachten – waarschijnlijk tot zondag – tot we onze handen weer normaal kunnen gebruiken.

Onze verontschuldigingen hiervoor.

Gisteren was een zware dag. Onze hond, pas 8 jaar, hebben we moeten laten inslapen. Sinds de zomer van 2021 was hij zichzelf niet meer. In de herfst bleek dat hij een hersentumor had. Operatie onmogelijk. Met medicijnen hebben we geprobeerd de groei af te remmen, hem dagelijks ook pijnstillers gegeven tot het een tweetal weken geleden stilaan maar zeker verergerde. En wat doe je dan voor je beste kameraad? Ervoor zorgen dat hij geen pijn meer hoeft te lijden.

Gisteren in de voormiddag is onze lieve vriend naar de hondenhemel vertrokken. We waren bij hem, hebben hem vastgehouden, troostend toegesproken, geaaid en geweend. En sindsdien staat onze wereld een beetje stil. Overal in huis, in de tuin, zien we hem zonder dat hij er is.

Ons hoofd staat nu niet naar wereldse problemen. Vandaar dat we voor een dag of twee klein verlet nemen om te bekomen. Hopend op uw begrip.