Een “Lumumba” is – naast de ook bij ons bekende “Glühwein” een geliefd drankje op kerstmarkten. Het is een warme chocomelk met rum of amaretto met bovenop een flinke dot slagroom. Blijkt dat ook dit een uiting is van diepliggend racisme. Want… Lumumba werd met een schot (Schuss) geliquideerd… Het genoemd drankje krijgt een “scheut” (Schuss) alcohol. Vandaar.
Een lerares krijgt een draai rond haar oren van een leerlinge omdat de lerares haar verzocht haar hoofddoek pas buiten te dragen en niet binnen het schoolgebouw.
Waarom déjà vu? De directeur van de middelbare school Maurice Ravel besliste vervroegd op pensioen te gaan omwille van de aantijgingen, resp. bedreigingen op sociale media.
Vanzelfsprekend vinden zowel de schooldirecties als de media het geweld, zij het verbaal, fysisch of via het internet, verwerpelijk. Vanzelfsprekend richten de leerlingen een steuncommissie op. Vanzelfsprekend spelen bepaalde partijen met het verwijt “islamofobie” en stellen dat de wet van 2004, waardoor alle uiterlijke tekenen van een godsdienst op school verboden zijn, niets anders is dan een islamofobe, racistische wet. Er waren twee slachtoffers nodig, Samuel Paty en Dominique Bernard, om eindelijk de leraren te beschermen tegen leerlingen, resp. ouders en/of hun entourage.
Kortom: “We verliezen de culturele strijd. We kunnen de jongere generatie niet meer uitleggen waarom ze geen religieuze tekenen binnen de schoolmuren mogen tonen.”
Vreedzaam samenleven’ in Parijs – Noord-Afrikanen en Romazigeuners
Noord-Afrikaanse jongeren moesten onlangs voor de rechtbank van Parijs verschijnen. Ze worden verdacht van “moordpoging” en ze wilden een kamp van Romazigeuners in brand steken. Het lijkt eens te meer een voorbeeld van de multi-conflictuele maatschappij waarin we terechtgekomen zijn. De Franse krant Le Parisien meldde op 19 september dat een persoon in verdenking werd gesteld voor een moordpoging en brandstichting, en opgesloten werd.
Stilaan worden meer details bekend. De man in kwestie wordt ervan verdacht in de nacht van 20 augustus samen met medeplichtigen gepoogd te hebben brand te stichten in een Romakamp in het 20ste arrondissement van Parijs. Deze poging tot brandstichting zou in verband staan met een zaak van afpersing. Romazigeuners hadden de politie verwittigd omdat een groep jongeren, “duidelijk afkomstig uit Noord-Afrika” (aldus het bericht in de krant), het kamp waren genaderd en brandbommen hadden geworpen.
Dit soort incidenten vindt zijn weg niet naar onze media…
Voor de arrestatie van de hoofdverdachte op 16 september waren ook al twee Noord-Afrikaanse jongeren gevat, aldus Le Parisien. De jongeren “misten hun doel”, aldus de krant, want “de brandbommen kwamen terecht naast de voertuigen van de kampbewoners”. De tussenkomst van de politie heeft erger vermeden. De derde man, de hoofdverdachte dus die op 19 september voor de rechter verscheen, is een jonge Marokkaan van 18 jaar.
Volgens zijn verklaring aan de politie zou hij in een opvangcentrum voor niet begeleide minderjarige vluchtelingen hebben gewoond, maar uit onderzoek bleek dat hij al maanden illegaal in Parijs woonde, wat hem evenwel niet belette om regelmatig op vakantie naar Spanje te trekken. Hoe mooi is toch het multicultureel samenleven met 170 nationaliteiten (of meer) in de hoofdstad van Frankrijk? En toch vreemd dat dit soort berichten nooit de weg lijkt te vinden naar ‘onze’ mainstreammedia.
Het Berlijnse over het paard getilde stadsbestuur – de zgn. Senat – heeft een straatfestival, dat Aziatisch eten en cultuur als thema heeft, op de vingers getikt. Een zgn. “Berlijnse jury tegen discriminerende en seksistische reclame”, in het jaar 2020 boven de multiculturele woke doopvont gehouden, vindt dat een Berlijner gastronoom met de Aziatisch-klinkende naam Luan Thanh Nguyen, wel zéér racistisch uit de hoek komt met zijn reclame. Hij bestond het zijn eten – aangeboden op het “Asian Streetfood Festival” als “exotisch” en “Aziatisch” aan te prijzen. Volgens b.g. Berlijner woke belijders is dit niets minder dan discriminerend.
We citeren een stukje van Nguyens gedurfde reclame:
“Tauche ein in die faszinierende und vielfältige Welt der asiatischen Straßenküche und Kultur beim Asian Streetfood Festival in Berlin! Bei der zweiten Edition dieses Festivals erwartet dich eine köstliche Vielfalt an Speisen, begleitet von einer lebendigen Atmosphäre und spannenden Darbietungen!”
Ned.: “Laat je onderdompelen in de fascinerende en veelzijdige wereld der Aziatische straatkeuken en -cultuur bij het Asian Streetfood Festival in Berlijn! Bij de tweede editie van dit festival vind je smakelijke variaties van spijzen, begeleid door een levendige sfeer en spannende optredens!”
Naar verluidt struikelde de b.g. “jury” vooral over de woordkeuze “exotisch”, daar dit begrip dikwijls gebruikt wordt om mensen en/of culturen als vreemd, anders of buiten de norm te beschrijven. Nog even dit: de “jury” wordt bemand, bevrouwd, bemensd door personen die luisteren naar de – exotische – namen zoals Iris Rajanayagam en Cansel Kiziltepe. De “jury” mocht verleden jaar voor de verleende expertise 5400 euro van de belastingbetaler incasseren.
Stomme vraag, denkt u. Is moedermelk van een zwarte Afrikaanse vrouw wit of zwart? Als we de racistische logica volgen, dan vergiftigt deze moeder willens en wetens haar zwarte baby met wit-racistische melk.
Naar verluidt gaat het om dit heerschap: Andile Mngxitama en het Hoger Gerechtshof heeft geoordeeld dat het hier niet om opruiende haattaal gaat omdat negers geen racisten kunnen zijn. (Bron: https://x.com/twatterbaas/status/1805669416538972582/photo/1)
George Stinney [1] was het jongste Amerikaanse kind dat in de 20ste eeuw in de VSA op deelektrische stoel ter dood veroordeeld werd. Hij was 14 jaar jong. [2]
De aanklacht luidde twee blanke meisjes van 7 en 11 gedood te hebben. Hun lichamen werden in de buurt van zijn woning gevonden. George heeft vanaf het begin van zijn proces tot aan zijn executie volhouden onschuldig te zijn en had steeds een bijbel in de hand. Het proces duurde slechts 2 uur en het vonnis werd binnen de 10 minuten geveld. [3].
George’s ouders mochten hem niet bezoeken; elk contact was verboden. Bovendien werden zijn ouders nadien ook nog uit de stad verdreven. Na het vonnis werd George na 81 dagen al terecht gesteld zonder dat hij één enkele keer nog zijn ouders had mogen zien. Die tijd verbracht hij helemaal alleen in een isoleercel, op 80 km afstand van zijn thuisstad. Bij zijn verhoor waren noch ouders, noch een advocaat aanwezig. De dood volgde door een stroomstoten van in totaal 5.380 volt.
Het inzicht over de dwaling liet lang op zich wachten: na 70 jaar werd hij door een rechter in South Carolina onschuldig verklaard omdat het moordwapen (een hamer) 19.07 kg woog. Men stelde immers vast dat George onmogelijk deze hamer kon optillen* en hem herhaaldelijk op de hoofden van de slachtoffers slaan. “Iemand” wees met een beschuldigende vinger in zijn richting, hoewel hij onschuldig was.[4]
Stephen King liet zich door deze rechtsdwaling inspireren voor zijn boek The Green Mile, dat ook verfilmd werd.
*Er bestaat een duidelijk verschil tussen een 19 kg zware hamer slechts op te tillen of hem op te heffen, te dragen, twee meisjes ermee te achtervolgen en hem vervolgens meermaals met kracht te laten neerkomen om hen te doden.
Er is weer heel wat te doen rond Thuis en FC De Kampioenen. Zonder 300 miljoen euro subsidies aan de VRT per jaar, zouden deze programma’s verdwijnen, beweert links. Dat klopt natuurlijk helemaal niet, en bovendien zou het voor heel wat Vlaamse programma’s goed zijn als de VRT er met haar woke tentakels afblijft.
Ook in het V.K. wordt ieder als nazi, racist, populist e.d.uitgescholden die het durft te stellen dat de oorspronkelijke bevolking door immigranten vervangen wordt. Het woord “omvolking” is daar even verboden als hier.
De cijfers spreken echter boekdelen en de anti-blanke lobby is zegezeker: “We’re winning!” Let wel: anti-blank racisme bestaat niet…
