Goede Vrienden,

De Azteken, bewoners van Aztlan, Mexicanen,  hadden bij het begin van de 16^e eeuw een hoge beschaving en een waar imperium uitgebouwd. Zij waren grote bouwers en vooral aanbidders van de  sterren.  Hun god Huizilopotzli was een god van de oorlog, die vele mensenoffers vroeg. Opdat de zon zou opgaan de volgende dag moest hij, volgens hun geloof, de ingewanden van geofferde mensen eten. Ieder jaar werden er ‘n 3 à 4.000 mensen geofferd. In een tempel werden 133.000 lichamen van slachtoffers gevonden. Met de komst van de Spanjaarden was er een mogelijkheid  om deze onmenselijke praktijk te stoppen, maar uiteindelijk was het Onze Lieve Vrouw zelf die de gruwel beëindigde.

Veertig jaar na de ontdekking van Christoffel Colombus en tien jaar na de verovering van Mexico door de Spaanse conquistador Hernan Cortés, die het beeld van de onverzadigbare god met opengesperde mond verbrijzelde, verscheen Maria aan de heel eenvoudige man Juan Diego, aan de voet van de heuvel Tepeyac op 9 december 1531. Ze gaf hem  de opdracht aan de bisschop, de Spaanse franciscaan  Mgr. Juan de Zumarraga te vragen een kerk te bouwen, van waaruit zij de mensen zou helpen.  Aanvankelijk geloofde de bisschop deze eenvoudige man niet. Juan Diego vroeg O.L. Vrouw om iemand anders te sturen met meer gezag. Juan Diego woonde bij zijn oom die nu stervende was en een priester verlangde. Om geen oponthoud te hebben ging Juan Diego langs een andere weg om een priester te  halen, maar onderweg verscheen O.L. Vrouw opnieuw en zei hem dat zijn oom zou genezen en dat hij boven op de heuvel bloemen moest plukken als een teken voor de bisschop. In volle winter, op 12 december 1531, trof hij inderdaad Castiliaanse rozen aan, verborg ze in zijn cactusmantel, tilma, en bood ze de bisschop aan. De bisschop had voor zichzelf ooit gevraagd dat hij eens Castiliaanse rozen zou krijgen als teken dat zijn apostolaat door Maria gezegend was. De bisschop en zijn dienaren knielden in stomme verbazing. Toen Juan Diego zijn mantel opende was er echter tevens een wonderbaarlijke weergave van Maria op afgebeeld. Een tilma van cactusbladen vergaat normaal na een twintigtal jaren. Na bijna 500 jaar zijn deze tilma met de afbeelding van O.L. Vrouw nog steeds intact. De kleuren van de beeltenis van Maria zijn nog niet aan het afblotten en de gebruikte pigmenten zijn nog steeds onbekend. Vervolgens hebben deskundigen in de ogen van Maria de eigenschappen van gewone levende ogen ontdekt en op het netvlies de  beeltenissen van 13 mensen, die toen in die kamer aanwezig waren herkend.

De sterren op de mantel van Maria zijn de nauwkeurige weergave van de  sterrenhemel op die morgen van 12 december ( de rode punten zijn de sterren op de mantel van Maria). Maria draagt een zwarte gordel, voor de Azteken een teken van zwangerschap. Haar gevouwen handen drukken uit dat ze iets wil geven. Maria verschijnt als de Vrouw die de kop van de slang, de duivel, verplettert (Genesis 3, 15).  Het volgende jaar werd al met de bouw van de kathedraal begonnen. Tussen 1531 en 1539 lieten acht miljoen indianen zich dopen. Ieder jaar komen ‘n 20 miljoen pelgrims bidden bij het beeld van  O.L. Vrouw van Guadelupe. Op 14 november 1924 werd een aanslag gepleegd met een bom in een vaas vlak bij de mantel met de  beeltenis. Alle glaswerk van de  basiliek vloog stuk, een ijzeren kruis werd omgebogen maar het beschermglas, de mantel en de beeltenis van Maria bleven intact.

De mensheid van de 21^e eeuw heeft duizelingwekkende vooruitgang gemaakt op gebied van wetenschap,  techniek en het manipuleren met het menselijk leven. Velen aanbidden de  god van de onbeperkte vooruitgang en de vrijheid,  het kapitaal en het plezier. Volgens hun geloof moeten hiervoor de ongeboren kinderen gedood kunnen worden. Ieder  jaar worden naar schatting wereldwijd tussen 45 en 50 miljoen ongeboren kinderen gruwelijk gedood.

Zoals het in stukken snijden van de slachtoffers bij de Azteken algemeen gebruikelijk was, zo is ook in onze tijd het in stukken hakken van de kinderen een algemeen aanvaarde praktijk, die bovendien als “veilig” wordt geprezen. Ook deze god is onverzadigbaar en vraagt steeds meer mensenoffers.  We steunen de protestacties hiertegen en vooral de gebedsacties voor abortusklinieken. Lang geleden heb ik Mgr. Vaughan, destijds hulpbisschop van New York ontmoet. Hij was in Nederland toen ik daar een priesterretraite predikte. We nodigden hem uit om voor te gaan in onze slotviering wat hij graag aanvaardde. Hij vertelde dat hij als academicus weinig sympathie had voor protestacties, maar dat het overtuigde vrouwen waren die hem “over de brug” getrokken hebben. Hij was een vurige pro life activist geworden en deed mee met de rescue-beweging door te bidden voor abortusklinieken. Hij werd ook opgepakt en moest voor de rechter verschijnen die hem vroeg of zijn handelen wel als  waardig kon beschouwd worden in verhouding tot zijn functie. Hierop antwoordde hij dat hij van zijn voorganger een bisschopsring gekregen had met 3 personen er op,  Jezus, Petrus en Paulus en dat zij alle drie door het wettig gezag ter dood gebracht werden omdat ze getuigden van de waarheid. Verder vertelde hij dat wij als priesters het best het risico kunnen lopen in de gevangenis terecht te komen omdat we geen gezin in gevaar brengen. Humoristisch voegde hij er aan toe: “overigens, ons werk op onze bureau en onze wedde gaan ook gewoon door”. We moeten doen wat we kunnen om de huidige massale kindermoord te stoppen. Toch mogen we ons geen illusies maken.