Ook in V.K. worden dekseltjes op stinkende potjes gehouden

3 op de 4 Britten willen onderzoekscommissie – Sir Starmer zegt ‘neen’

De kwestie van de grooming gangs, bendes voornamelijk bestaande uit Pakistanen, die jarenlang in grote getale blanke minderjarige meisjes verkrachtten, blijft de gemoederen beroeren in het Verenigd Koninkrijk. Nadat Elon Musk deze zwarte Britse Justitiebladzijde onder de aandacht van de nationale en de internationale pers bracht, en Nigel Farage als eerste een onderzoekscommissie in het Parlement wilde om de zaak tot op het bot uit te spitten, is nu ook de voorzitster van de Britse Conservatieven op de kar gesprongen.

Op 6 januari had de Britse Eerste Minister, Sir Keir Starmer, diegenen die kritiek hadden in deze zaak, verweten dat ze “zich op één lijn stelden met de retoriek van uiterst rechts”, dat een nationale onderzoekscommissie wilde. Op 9 januari heeft Kemi Badenoch, voorzitster van de Engelse Conservatieven, hem van antwoord gediend en heeft zij een parlementsverzoek ingediend voor het organiseren van een onderzoekscommissie naar de grooming gangs. Ondanks publieke vragen en steeds meer overtuigend bewijsmateriaal werd het verzoek door het Parliament afgewezen met 364 stemmen tegen 111.

“Het is niet uiterst rechts dat een onderzoekscommissie wil, het is het Engelse volk”

Volgens een recente enquête van YouGov zijn 76 procent van de ondervraagde Britten voorstander van het organiseren van een onderzoekscommissie naar de massaverkrachtingen van blanke, Engelse meisjes door voornamelijk Pakistaanse bendes. De peiling toonde verder aan dat 77 procent van de ondervraagden wenst dat mensen met een dubbele nationaliteit, die schuldig zouden zijn aan deze misdaden, uit het land worden gezet.

De resultaten zijn duidelijk, wat de organisator van deze peiling, Paola Diana, voorzitster van Women’s Policy Center, deed verklaren: “Het is niet uiterst rechts dat een openbare onderzoekscommissie wil naar dit onwaarschijnlijk schandaal, maar het Engelse volk”. Het lijkt dat Labour eigen partijbelangen vooropstelt, en minder aandacht heeft voor de slachtoffers.

Is de zaak met de stemming in het Parliament afgerond? Het komt Labour in elk geval bijzonder slecht uit dat net deze dagen de arrestatie bekend werd van voormalig Labourminister Ivor Caplin. Hij had afgesproken met een 15-jarige jongen voor seks – maar werd vermoedelijk in de val gelokt door pedofiliejagers. Caplin was eerder al in opspraak gekomen. Sir Starmer had zijn premierschap allicht gans anders voorgesteld – en het einde is nog niet in zicht. Niet te verwonderen dat Labour geen onderzoekscommissie wil, zou je haast denken. En in onze mainstreammedia was hierover weinig of geen nieuws te rapen…

Peter Logghe

En toch worden er geen voor de hand liggende conclusies getrokken!

Alsof een aardbeving Duitsland getroffen heeft. Zo reageert het journaille, de regeringspartijen en linkse organisaties op de stemming in de Bundestag. Zelfs Angela Merkel kon het niet laten CDU-partijleider Merz op de vingers te tikken voor zijn overmoed. Ze vergeten daarbij gemakshalve wat de bevolking écht denkt over de immigratietsunami. (zie verwijzing naar vorig artikel onderaan) Hierbij enkele enquêtes – hoofdzakelijk in regeringsgetrouwe media:

Ablehnung betekent weigering, afkeer, niet akkoord

Dubbelgeweven bochtenwerk

De Franstaligen hebben alle tijd van de wereld.

  • Elke dag vloeit er afgerond €32.000.000 van Vlaanderen naar Wallonië en Brussel.
  • €7.561.000.000 sinds De Wever in 2024 een coalitie op de been probeert te brengen om België te redden.
  • €175.759.000.000 sinds De Wever in 2010 met zijn N-VA de grootste partij werd federaal
  • €240.986.000.000 sinds De Wever in 2005 met vrachtwagens nepgeld naar Strépy reed om de transfers aan te klagen.

Wat heeft die man eigenlijk al aan die transfers, zeg maar gerust diefstal van Vlaamse welvaart gedaan? En wat is die man van plan er aan te doen? He-le-maal niets. De eigen kiezers bedriegen, de wil van de kiezer bedriegen en de Vlamingen stropen is de prijs die elke Vlaming moet betalen om Belgisch staatsman te worden.

Duitsland davert op zijn poco grondvesten

  1. Gisteren werd er in de Duitse Bundestag (federaal parlement) gestemd over een resolutie die de ongebreidelde immigratie in Duitsland moest doen afremmen. Die resolutie is trouwens niet bindend. Intussen staat het land op zijn kop. De verontwaardiging der Ampel-partijen is groot. Hoe durven ze? “Ze”… De Union (CDU-CSU) had die resolutie ingediend en de AfD met nog enkele andere te verwerpen partijen steunden die resolutie zodat een meerderheid bereikt werd. Je zou nu kunnen aanvoeren: dat is toch de democratie… Een partij dient een resolutie in; die wordt vervolgens gestemd: meerderheid tegen minderheid. Maar zo loopt de haas niet in Duitsland. Als het niet rood-groen kleurt, dan wordt het quasi als nazipraktijken beoordeeld veroordeeld. Gezondheidsminister Karl Lauterbach (SPD) noemde de stemming “een zware schade aan onze democratie”… Tja… als er verzet getoond wordt, dan ben je ineens geen democraat meer. Als je met alles instemt, wat ben je dan? Zou het kunnen dat we die politicus een postjespakker, een lafaard noemen, maar geenszins een “volksvertegenwoordiger”?

2. Trump wil criminele illegalen laten opsluiten in Guantanamo. Ook dat vindt de Duitse goegemeente (politici en media) verwerpelijk. Onze redactie is het daarmee eens maar niet om dezelfde reden als de Duitsers. Cuba wordt niet gevraagd of ze duizenden criminele illegalen – voor een onbepaalde tijd – op hun grondgebied willen herbergen. Wij vinden gewoon dat de VSA geen recht hebben op een stuk Cubaans grondgebied, maar dat is een heel andere kwestie, dan de opgeklopte verontwaardiging in de linkse kerk.

3. Partijverbod AfD

    In onderstaande video maakt politiek analist Gunnar Schupelius brandhout van b.g. linkse reacties. Hij vindt de “rood-groene woede over de stemming in het parlement niet op zijn plaats en bovendien pijnlijk”… omdat de Ampel-regering zelf tijd genoeg heeft gehad om in te grijpen in de nefaste immigratiepolitiek, waardoor er quasi wekelijks een of andere islamist in het nieuws komt met een gewelddadige, dodelijke aanval tegen de Duitse samenleving. Integendeel, de Groenen waren zelfs zo schaamteloos te pleiten voor gezinshereniging van en voor niet-erkende vluchtelingen…

    Wat betreft Trumps plan criminele illegalen op te sluiten op Guantanamo vindt hij dat we maar eens in de spiegel moeten kijken. Ook bij ons willen we asielzoekers eerst in een land buiten onze EU-grenzen opvangen en hun asielaanvraag van daaruit laten onderzoeken. Is dat dan zo verschillend van Trumps plan, die criminele illegalen, die door hun thuisland geweigerd worden, te laten opbergen ver van de Amerikaanse samenleving in afwachting van een oplossing, een repatriëring naar hun land van herkomst.

    AfD-verbod. Blijkbaar weet men van geen hout nog pijlen te maken. Dus vinden de zgz. “democratische partijen” dat de AfD door het Grondwettelijk Hof verboden moet worden, want deze partij legt steeds weer de vinger op de wonde en kan steeds meer kiezers overtuigen. Hij vraagt zich of men in Duitsland met verboden wil politiek bedrijven of met argumenten. Hij stelt dat de AfD-kiezers niet extremistisch zijn maar dat ze angst hebben. En deze angst wordt door de machtspartijen genegeerd, integendeel zelfs, belachelijk gemaakt of als verwerpelijk beschouwd.

    Lieb Vaterland, magst ruhig sein…

    We worden genaaid door de VSA

    In deze Waanzinbar:

    • Trumps messianisme en het Amerikaanse geïdealiseerde Zelf; kunnen we het grondstoffenrijke Groenland nog voor de EU behouden? 0:00:00
    • De bosbranden in Los Angeles; zelfde oorzaak als de overstromingen in Valencia 1:18:00

    Indien U niet in het boekenaannbod geïnteresseerd bent, schuif dan de tijdlijn door naar 04.00′

    Wilde Weldoenster – Caroline Gennez – financiert linkse hobbygroepen

    “Elke dag krijgen we te horen dat er te weinig geld is voor kerntaken van de overheid, maar voor links activisme blijken de geldsluizen wijd open te staan.”

    Chris Janssens, fractieleider VB Vlaams Parlement

    Organisaties als Rosa vzw (644.450 euro), Furia (174.234 euro) en Çavaria (693.171 euro) krijgen royale subsidies. Op 10 december keurde de Vlaamse regering weer nieuwe subsidies voor deze clubjes goed. Die gebruiken ze om onze samenleving, ons onderwijs en ons bedrijfsleven de genderideologie en wokeness op te dringen. Çavaria bijvoorbeeld promoot het gebruik van termen zoals ‘geboorteouder’ in plaats van ‘moeder’. Het Transgender Infopunt ontvangt 284.380 euro voor het propageren van puberteitsremmers bij jongeren. “Is dit echt waar Vlaanderen zijn prioriteiten moet leggen?”, werpt Janssens de Regering-Diependaele tegen.

    Nog schrijnender wordt het als je kijkt naar Furia vzw, een feministische denktank met welgeteld 27 leden. De Vlaamse Regering subsidieert deze club met 6.453 euro per lid. “Dit terwijl onze ouderen en mensen met een handicap dagelijks in de kou blijven staan door een gebrek aan financiële steun”, aldus Janssens. “Elke dag krijgen we te horen dat er te weinig geld is voor kerntaken van de overheid, maar voor links activisme blijken de geldsluizen wijd open te staan.”

    Lees verder: Vlaamse regering blijft links activisme royaal subsidiëren 

    Terugblik: repressie

    Repressie: damnatio memoriae

    In september werd in Vlaamse steden en gemeenten de ‘bevrijding’ van 1945 herdacht. Zoals elke oorlog, zie Alexander De Grote, Caesar en Napoleon, was ook deze wreed en meedogenloos, het aantal slachtoffers was enorm en de gevolgen waren verstrekkend.

    De financiële machten achter onze ‘bevrijders’ hadden zeker ook economische en strategisch-politieke motieven. Misschien zal ook hierover ooit eens informatie vrijgegeven worden.



    Bij ons in Vlaanderen was de bevrijding ook het begin van een ongenadige massale repressie. Hierover wordt nu gezwegen; deze zwarte bladzijde uit onze geschiedenis wordt in de media uit het geheugen gewist: de damnatio memoriae. De eerste vijftig jaar na 1944 was de benadering anders en werd deze periode veel correcter benaderd. Nadien kwamen echter de linkse historici met hun politieke agenda!

    In de jaren dertig was er in Vlaamse intellectuele kringen grote belangstelling voor wat gedurende het interbellum in Duitsland gebeurde qua wetenschappelijk onderzoek, muziek, economische heropstanding en werkgelegenheid. Er was begrip voor de Duitse weerstand tegen de door het verdrag van Versailles (vooral door Frankrijk) onbetaalbaar geëiste oorlogsbedragen. Er was toen in Vlaanderen grote commotie over het (geheim?) Frans-Belgisch militair akkoord van 1920 waardoor het Belgisch leger mede onder het commando van het imperialistische Frankrijk kwam; dit deed denken aan de opeising door Napoleon van Vlaamse jongens die met tienduizenden sneuvelden in zijn Rusland-oorlog.

    Jonge Vlaamse intellectuelen wisten voor het eerst hoe België, met 2 x Franse legers van 60.000 soldaten, in 1830 tot stand kwam met de bedoeling, na de korte maar voor Vlaanderen vruchtbare hereniging met Nederland, om Vlaanderen als onderdeel van België terug bij Frankrijk in te lijven en te verfransen zoals Louis XIV en Napoleon dit eerder deden.

    Een Nieuwe Orde sprak in de jaren dertig veel Vlamingen aan: tussen 1930 en 1940 waren er in België immers dertien (!) regeringen die een chaotisch beleid voerden; mijn vader noemde dat democratuur. De anti-Franse en anti-Belgische gevoelens in Vlaanderen werden nog versterkt toen Joris Van Severen (leider van het Verdinaso en gewezen volksvertegenwoordiger), die de Duitse invallers in mei 1940 ‘bandieten’ had genoemd, in Brugge werd opgepakt en met medeweten van de Belgische regering naar Frankrijk werd gedeporteerd. Ze waren met twee à drieduizend. Van Severen* en twintig anderen werden tien dagen later in Abbeville door panikerende Franse soldaten vermoord.

    *Ter herinnering aan Joris Van Severen:



    De vijand van mijn vijand kan mijn medestander zijn. Meerderen dachten in 1939 dat het toen zegezeker gewaande Duitsland een Flamenpolitik en geen België-Frankrijk politiek zou voeren (denk aan de vernederlandsing van de Gentse universiteit gedurende WO I).

    De repressie was vooral het werk van Belgicisten, de klassieke straatschuimers en vooral de communisten, die tot 1941 wachtten op de bevelen van Moskou om in het verzet te gaan. Tot 1941 volgden zij het niet-aanvalspact ‘Von Ribbentrop-Molotov’ van 1939 tussen Duitsland en Rusland. Als voorbeeld van de communistische dominantie van het verzet: onmiddellijk na de bevrijding werd het Vlaams Huis in ‘mijn’ Aalst geplunderd. Daarna werd het pand opgeëist en ingenomen door de communistische partij.

    Oorlogsburgemeesters, zoals mijn super pacifistische grootvader in Oosterzele, die zorgden voor een leefbare gemeenschap in barre oorlogstijd, voorzitters en medewerkers van Winterhulp, zoals mijn vader-arts, die zorgden voor de moeilijke bevoorrading, leden van het Davidsfonds en VNV werden vanaf september 1944 massaal aangehouden en meestal zonder proces opgesloten in de 120 hechteniskampen in Vlaanderen. In het hechteniskamp in Lokeren alleen zaten volgens Hekalo (Hechteniskamp Lokeren) gedurende meer dan vijf jaar duizenden gevangenen! De top van de faculteit geneeskunde van de Gentse universiteit zat er bijvoorbeeld ook zodat men dit kamp de ‘universiteit van Lokeren’ noemde.

    De juridische grondslag voor epuratie en repressie was een besluitwet van 1945, die werd ingevoerd met terugwerkende kracht zonder enige inspraak van het parlement. Dit gaf aanleiding tot de beroemde latere uitspraak in het parlement: “Une justice de roi-nègre”.

    Op woensdag 10 maart 1982 schreef Lode Claes: “De geschiedenis wordt geschreven door de overwinnaar. Wanneer schuift men de concentratiekampen en andere wreedheden in de schoenen van de Vlaams nationalisten?”.

    Deze ‘reductio ad Hitlerum’ is nu een constante bij politieke debatten.

    Geert Goubert**

    Bron: Knooppunt Delta, Nieuwsbrief 196, jan. ’25, Tekosecho III

    **Mocht U Geert Goubert niet kennen, dan kan U hier de laudatio ter zijner ere van Pro Flandria (her)lezen: https://proflandria.be/laudatio-geert-goubert/

    Kort geheugen met grote gevolgen

    Luister ook eens naar het andere klokje: “Hebben we dan niets geleerd uit het verleden?”

    Inleiding: Een Verloren Vrede is de naam van het documentaire van Marie-Thérèse ter Haar, oprichter van de Rusland & Oost-Europa Academie. Haar hele leven al zet ze zich in betere verhoudingen tussen Rusland en het Westen. „Vrienden in Rusland hebben me jarenlang gewaarschuwd: provoceer een beer niet, want dan gaat hij bijten.” zei ze in de krant. En zo geschiedde. De rode lijn – geen NAVO lidmaatschap voor Oekraïne – werd overschreden en op 24 februari 2022 valt Rusland Oekraïne binnen. De wereld lijkt in shock, want wie had in deze eeuw nog een oorlog op ons Europese continent kunnen verwachten? Het werd aan Westerlingen gepresenteerd als een oorlog tussen Oekraïners en Russen. In werkelijkheid is het een oorlog tussen Rusland en de Verenigde Staten. De NAVO-uitbreidingen en de macht van de Amerikaanse neoconservatieven zijn de hoofdredenen dat het Westen frontaal in botsing zou komen met Rusland. Waarom wilde het Westen Oekraïne niet neutraal laten? Deze oorlog was vermijdbaar geweest. Alle nuances ontbraken in de Westerse media. Alle achtergrondinformatie werd genegeerd. Zoals de Duitser Klaus von Dohnani zei: “Dass Russland diesen Krieg begonnen hat, ist ein Verbrechen. Dass der Westen ihn nicht verhindert hat, eine Sünde”. (Ned.: “Dat Rusland de oorlog begonnen is, is een misdaad. Dat het Westen hem niet verhinderd heeft, is een zonde.”

    “Een Verloren Vrede” is de naam van de documentaire van Marie-Thérèse ter Haar, oprichter van de Rusland & Oost-Europa Academie, die ze samen met haar broer Roy ter Haar maakte. Met dit werk doen ze een verwoede poging om een bijdrage kan leveren aan “Een Verloren Vrede”.