Naar verluidt mag “poster girl” Els van Doesburg de burgemeesteressensjerp rond haar bevallig persoontje draperen als, indien, mocht de Grote Leider der Niveanen uiteindelijk slagen in zijn federale regeringsvorming. Dat hij dan premier wordt, staat vast. Dat hij dan de belangen van de “iedereen” in Antwerpen niet langer naar behoren kan dienen staat ook vast. De belangen van de Vlaams-nationalisten heeft hij al langer verloochend. Zijn federaal parlementszitje blijft meestal leeg. Zijn bankrekening niet.
Zijn prioriteit zal zich dan niet regionaal beperken. Integendeel. Il faut le faire. Van “Vlaanderen-Onafhankelijk”-nationalist tot “tous-ensemble pour la Belgique”-premier. Dus moet er iemand als reserveburgemeester(es) naar voren geschoven worden. En dat is… roffel, roffel… niet de mandatenkampioen Koen Kennis, maar wel het blonde Elsje dat blijkbaar verliefd werd op Peter Der Oover. De Schone en het Beest, gaf deze lachend toe. Of de verschillen ook zo duidelijk zijn op intellectueel, inhoudelijk vlak, vragen we ons af. We kennen Peter Der Oover al lang, heel lang. Ooit was hij voorzitter van de Vlaamse Volksbeweging. Hij is spraakkundig-gevat en tegelijkertijd sociaal-intimiderend. Niet bepaald charmant of aantrekkelijk. Waarmee het spreekwoord “Liefde is blind” bevestigd wordt.
Op de vraag of ze op zoek was naar een vaderfiguur, dat ze jongere mannen niet boeiend genoeg vindt, antwoordde ze “Het is een combinatie van de twee. Geen enkel probleem is zo groot dat het Peter van zijn stoel doet vallen. Dat geeft me een veilig gevoel.”
Met Els van Doesburg krijgt Antwerpen dus eigenlijk twee burgemeesters… of anderhalve. ‘t Is maar hoe je het bekijkt.