… Niets verbaast ons nog. De VSA zijn inderdaad “buitengewoon”. In alles. In alles wat ze ménen zich te kunnen veroorloven. In àlles wat ze zich veroorloven. Vooral in het buitenland, alsof alle andere landen wingewesten zijn die ze aan hun touwtjes kunnen laten dansen. Alle nieuwsredacties hebben momenteel slechts één thema: de aanslag op Donald Trump.
Deze Australische nieuwslezer stelt “dat de wereld een veiliger plaats was toen Trump president was” en stelt dat de oh-zo-democratische politici en media – wereldwijd – Trump gedemoniseerd hebben en dit uitgelokt hebben. Hij vond Bidens stellingname “wansmakelijk”…
Krijgen we morgen “opiniestukken” waarin gesteld wordt dat Trump dit uitgelokt heeft – al dan niet opzettelijk – om er garen bij te spinnen? De vraag stellen is de vraag beantwoorden.
Al is er ook nog een andere mogelijkheid. Vermits we niet meer piepjong zijn, herinneren we ons de aanslag op president Kennedy én de daarop volgende arrestaties en gevolgen. Er deden toen (ook) de geruchten de ronde dat Kennedy door zijn eigen geheime dienst omgebracht werd omdat deze niet akkoord was met zijn politiek. En Trump heeft – wat u ongetwijfeld ook vernomen hebt – zijn eigen geheime dienst tegen de haren ingestreken.
Le Nouveau Front Populaire – van kaviaar links tot antifa
Nadat de Franse president Emmanuel Macron bekomen was van de resultaten van de Europese verkiezingen begin juni, ging hij over tot de ontbinding van de Franse Assemblée. Hij probeerde rechts én links in snelheid te pakken, en bracht zijn (minderheids-) partij – Renaissance – als énige dam tegen uiterst rechts in beeld. Hij rekende erop dat de kiezers van links en gematigd rechts voor de Franse republiek zou kiezen in de tweede ronde voor zijn partij dus.
Links van zijn minderheidspartij formeerde zich al snel een coalitie, bestaande uit socialisten, communisten, ecologisten en links van alle slag. Van kaviaar links (genre Anne Sinclair en Dominique Strauss-Kahn) tot antifa-links. Eén front om la bête immonde te stoppen, want het fascisme stond andermaal aan de poorten van Parijs. Al werd bij weldenkend links méér dan één wenkbrauw gefronst bij een kandidatuur van Raphaël Arnault. U hebt nog niet van deze jonge man (29 jaar) gehoord?
Ook joodse topfiguren zeggen op de ‘rechtse coalitie’ te stemmen
Arnault mag zich, volgens de welingelichte Franse pers, “de nieuwe protégé” van Jean-Luc Mélenchon noemen. Hij vocht zich letterlijk een weg naar de top. Hij werd vooral bekend met zijn antifascistische knokploeg. In maart 2023 sloeg de ploeg een rechtse student van de universiteit Lyon 3 in elkaar, in december 2021 sloegen de antifascisten rechtse militanten in elkaar. Het rechtse café in Rijsel, La Citadelle, moest het ook al eens ontgelden door deze antifascistische vrienden van de democratie. Verder liet de ploeg zich opmerken tijdens gewelddadig protest tegen Eric Zemmour in Lyon, enzovoort enzoverder.
Ook vrouwen spaart Raphaël Arnault niet, toch niet als ze rechts zijn. Zo werd Alice Cordier, voorzitster van de rechtse feministische groep Némésis, door hem met de dood bedreigd, en beloofde hij haar “een kogel door het hoofd te schieten”. Dezelfde Arnault kwam tijdens een hoorzitting in de Assemblée aan het woord en stelde – ongewild humoristisch uit de hoek komend – de rechtse electorale bedreiging als volgt samen: “Jazeker, ze zijn tot alles in staat, zelfs ganse burgerbevolkingen zouden ze terroriseren en uitmoorden”.
De groeiende dreiging van geweld bij links en zeker ook het terug de kop opstekend antisemitisme zorgt er in elk geval voor dat joden van elke strekking al hebben laten verstaan dat ze dan nog liever voor Rassemblement national zullen stemmen. Het zijn niet de minste: Filosoof Alain Finkielkraut bijvoorbeeld en voormalig fascistenjager Serge Klarsfeld.
Nu het linkse blok Front Nouveau populaire door de verkeerd uitpakkende gok van Macron het meeste aantal zetels bezet, is de vraag of ook dit soort onfrisse figuren voortaan het beleid van Frankrijk vorm zullen geven. La lutte continue.
Links Duitsland ongerust over de nationale symbolen
— Dirk Rochtus — Doorbraak | 10 juli 2024
Op het EK zwaaiden vele Duitsers weer met de nationale vlag. Een bedenkelijke opstoot van nationalisme volgens links.
De nationale hymne ‘Deutschland über alles’ zingen en de zwart-rood-gouden vlag uithangen naar aanleiding van het Europees Kampioenschap (EK) blijft voor controverse zorgen bij onze oosterburen.
De ‘Bundeszentrale für politische Bildung’ (BpB), de Federale Centrale voor Politieke Vorming, bestond het zelfs om in een filmpje op Facebook de oorsprong van de ‘ruk naar rechts’– denk aan de opgang van de Alternative für Deutschland (AfD) – terug te voeren op het Wereldkampioenschap Voetbal dat in 2006 in Duitsland werd georganiseerd. De ‘Mannschaft’ schopte het toen tot in de halve finale. De sfeer bij de Duitsers was uitgelaten; vele zwaaiden met zwart-rood-goud. Het enthousiasme leeft in de herinnering voort als het ‘Sommermärchen 2006’, het ‘zomersprookje van 2006’.
‘Banaal nationalisme’
Mensen uit het linkse spectrum van de politiek stonden verbijsterd te kijken naar deze opstoot van wat de Britse sociaal-psycholoog Michael Billig ‘banaal nationalisme’ noemde, een nationalisme dat niet ideologisch geladen is, maar gewoonweg de uitdrukking is van een onbewuste verbondenheid met de eigen natie met gebruikmaking van de symbolen ervan.
Ook nu weer, bij de organisatie van het EK, grepen vele mensen terug naar de vlag en zongen de spelers van de Mannschaft de nationale hymne mee. Voor de bpb een reden te meer om zich, onder verwijzing naar de spelers en de trainer van 2006, de vraag te stellen: ‘Sind Poldi, Klinsi und Co. schuld am Rechtsruck in Deutschland?’ Er kwam veel protest tegen de video ‘2006 – ein Sommermärchen für den Nationalismus?‘; de vormingscentrale heeft hem afgevoerd.
Heimat
Irene Götz, professor aan de Ludwig-Maximilians-Universität München, voelt zich ongemakkelijk bij het zien van mannen die luid roepend en bier drinkend met de nationale vlag zwaaien. In een interview met Der Tagesspiegel (28 juni) zegt ze: ‘Daarachter gaat zeker machismo schuil, een soort patriarchale houding die net vrouwen dwars zit. En als er dan nog een migratieachtergrond bijkomt en je ziet dat er zich daar onder die vlag alweer witte mannen tonen, kan dat natuurlijk bedreigend en uitsluitend overkomen.’
De academica gelooft dus dat vrouwen en allochtone mensen kunnen voor het hoofd gestoten worden door de Duitse vlag en het voetbal-enthousiasme. Niets is minder waar. Een journalist van Der Tagesspiegel (3 juli) is op onderzoek in Berlijn getrokken en heeft vastgesteld dat er op de Kurfürstendamm ook veel jonge vrouwen de deelname van de ‘Mannschaft’ aan de kwartfinale vierden en dat over heel de stad verspreid er heel wat mensen met migratieachtergrond te vinden waren die hun trots over Duitsland uitbazuinden. Een Libanees bijvoorbeeld vertelde aan de reporter: ‘De Libanese vlag staat voor onze heimat, de Duitse omdat wij hier zijn, hier kunnen zijn, hier mogen leven.’
Sarcasme
Zwart-rood-goud wekt blijkbaar vooral weerzin op in de ‘hogere’ politieke en intellectuele kringen. Een voormalige minister van Defensie, van sociaaldemocratische signatuur, verbood ooit de soldaten de vlag uit te hangen aan de ramen van de Bundeswehr-Universität (de Universiteit van het Leger, in Hamburg).
Tegelijk verordende ze het hijsen van de regenboogvlag voor het gebouw. Het verleidde de columnist Harald Martenstein, die deze anekdote oprakelt in Die Welt, tot een sarcastische bedenking: Als je toch graag met een vlag zwaait, maar niet verdacht wil overkomen, doe het dan met de regenboogvlag … behalve in bepaalde stadswijken …
‘Het mirakel van Bern’
Het is algemeen geweten dat de nationale zelfhaat van de Duitsers voortkomt uit hun historische ervaringen. Maar dat Schwarz-Rot-Gold taboe is, blijft toch verwonderen. Het is de vlag van de revolutie van 1848 met haar democratische aspiraties. Het is de vlag van de Republiek van Weimar (1919-1933). Het is de vlag die de nationaalsocialisten na hun machtsovername in 1933 verboden hebben. Het is de vlag van de Bondsrepubliek, de meest ‘geglückte Demokratie’ (geslaagde democratie) ooit op Duitse bodem. Het is de vlag van een staat die dankzij het voetbal zijn zelfvertrouwen herwon: het was op 4 juli 1954, amper negen jaar na de Tweede Wereldoorlog, dat de Mannschaft in de finale van het Wereldkampioenschap in het Zwitserse Bern de Hongaren versloeg.
‘Das Wunder von Bern’ bezorgde de ‘Weltmeister’, de wereldkampioen, het gevoel weer bij de internationale gemeenschap te behoren, eindelijk weer op respect te mogen rekenen. De overwinning die de Duitsers in Bern behaalden op de grasmat, was balsem voor een gekwetste natie. De beroemde journalist Joachim Fest noemde dat gebeuren dan ook symbolisch de ‘eigenlijke stichtingsdatum van de Bondsrepubliek’.
‘Deutschland über alles’
Wat geldt voor de vlag, geldt ook voor de nationale hymne. De tekst – een gedicht van Hoffmann von Fallersleben [1] (1798-1874) – drukte het verlangen naar Duitse eenheid uit, naar een ‘Deutschland’ als de koepel boven de vele kleine Duitse staatjes met hun onderlinge grenzen tot ver in de 19de eeuw. De legendarische Franz Beckenbauer verplichtte in 1984 zijn elftal tot het meezingen van de hymne nadat Duitsland verloren had tegen Argentinië met 3:1. Hij had vastgesteld dat de Argentijnse spelers geestdriftig hun volkslied hadden meegezongen met de hand op het hart, terwijl de Duitse er bij het weerklinken van ‘Deutschland über alles’ onverschillig hadden bijgestaan.
Na 1945 zingen de Duitsers alleen nog de derde strofe, de lofzang op ‘Einigkeit und Recht und Freiheit für das deutsche Vaterland!’. De eerste strofe kan niet meer door de beugel omdat er sprake is van een Duitsland waarvan de grenzen reikten tot ver buiten de huidige (‘Von der Maas bis an die Memel’, de grensrivier van het toenmalige Oost-Pruisen).
Claudia Becker slaat tot slot de nagel op de kop wanneer ze in Die Welt schrijft: ‘Het is niet op de laatste plaats het “Sommermärchen” van het WK 2006 in Duitsland dat getoond heeft dat Zwart-Rood-Goud in een zee van internationale vlaggen even weinig bedreigend is als “Das Lied der Deutschen”. Het is op de eerste plaats de uitdrukking van de vreugde samen het voetbal te vieren.’
—
[1] De UNESCO en de rustplaats van een vriend van Vlaanderen
Het klooster van Corvey komt op de werelderfgoed van de UNESCO. Markant: in de tuin vond een grote vriend van Vlaanderen zijn laatste rustplaats.
Niet wij zeggen dat, maar wel Josep Borell, “hoge vertegenwoordiger van de EU voor buitenlandse zaken en veiligheidsbeleid”.
“De bevolking van Afrika steunt Rusland en stelt dat de Russische president Vladimir Poetin de Donbass heeft gered”, aldus Borell op het NAVO-Forum.
“Ik heb geen idee wat erin hun hoofden bewerkstelligd werd, maar het westen heeft de verdomde plicht “deze mensen te herprogrammeren”!
Het was niet de eerste belediging van Borrell gericht aan de Afrikaanse bevolking.
Borrell had niet de bedoeling de Afrikaanse bevolking te beledigen, en net omdat hij niet die bedoeling had, komt zijn hautaine mening nog erger over. Op die wijze zal de Afrikaanse bevolking niet snel overtuigd worden Rusland te laten vallen.
In Komt er een oktober-verrassing? | Golfbrekers ging het over een mogelijke “vuile bom”, een valse vlagoperatie aan de Oekraïense of Wit-Russische grens. Vucic (Serbië) en Orban (Hongarije) wezen erop dat de drie maanden voor de Amerikaanse presidentsverkiezingen van begin november een kritieke periode zijn.
Een kritiek punt
Een kritiek punt is de toegang tot Litouwen, de zogenaamde Suwalki Gap.
Aan de Poolse oostgrens en de Suwalki gap zijn duizenden NAVO-soldaten gestationeerd na de oefeningen in de lente van 2024. Polen spreekt ervan de laatste twee grensposten met Wit-Rusland te sluiten. Honderden camions staan in de file in beide richtingen, o.a. fosfatentanks voor de EU-landbouwmeststoffen.
China komt naar de NAVO
Nu is er een reactie van de Wit-Russische kant. De jaarlijkse militaire dril vindt daar op dit ogenblik plaats met deelname van een contingent van de Chinese People’s Liberation Army.
NAVO-troepen staan daar straks op enkele honderden meter van Chinese troepen, elk oefenend aan zijn kant. NAVO spreekt over uitbreiding naar het Verre Oosten (Japan, Zuid-Korea enz.). De Chinezen zijn nu al overgekomen…
Nu geen speculaties maar een “harde” verrassing
Speculaties, zegt u, die vuile bommen en valse vlaggen. In het Oekraïens-Russische conflict spreken ze daar al twee jaar over. Een hard feit nu onbekend voor de meeste EU-burgers.
Op 30 september valt de LIBOR-overeenkomst volledig weg. Dat staatvoor London Interbank Offered Rate. Daar zijn veel schandalen mee geweest zoals u in deze video verneemt.
Maar wat is het? Een panel van Europese en Amerikaanse banken in Londen zette de rentevoet vast waartegen leningen in tien munten voor een korte termijn (één dag tot een jaar) verstrekt worden. Zo konden Europese landen vrij voordelig staatsschuld herfinancieren in euro-dollars. Dat zijn de hopen dollars die in de wereld buiten de VS (off shore) circuleren. Die kans valt nu weg. Ze zullen zich voor leningen in dollars nu moeten schikken naar de Fed (centrale bank van de VS) en diens hogere rentes. Trump heeft daar in 2018 Jerome Powell benoemd. Dat is misschien de enige benoeming van Trump die een verschil gemaakt heeft. Powell wil komaf maken met de eindeloze deficit spending van de overheden, de ermee gepaard gaande inflatie, het eindeloze geld drukken om groeiende handelstekorten te camoufleren.
Bye, bye goedkoop herfinancieren
Dat betekent dat de rentes op de staatsschulden van de EU-landen (veel) duurder worden. Dat op een moment dat de geldhonger van de EU-landen (Frankrijk, België..) maar ook van de EU zelf onstilbaar is. 50 miljard per jaar voor Oekraïne, 500 miljard voor EU-defensie op tien jaar, honderden miljarden voor groene omschakeling (1 biljoen in het vooruitzicht gesteld in 2020).
U wordt digitaal gepluimd
Een uiterst naïef promo-filmpje van de ECB over de digitale euro die ons opgedrongen zal worden.
Het EU-parlement kan vanaf nu verdragen aanpassen, dat is ingeschreven in het goedgekeurde voorstel van november 2023 om “de verdragen te amenderen”. Komt daar de rechtstreekse belasting van EU-burgers bij? Dat zou kunnen via een rekening die u opgelegd wordt in digitale euro direct bij de Europese Centrale Bank. Dat is de Europese Central Bank Digital Currency (CBDC).
Dan kan “Brussel” beslissen hoeveel van uw geld in een fonds gestopt wordt, bv. een groen fonds, een vredesfonds (dat in feite een oorlogsfonds zal zijn). U zult amper weten waar uw geld uithangt. We hebben nog niks gezien.. Verrassingen zat tot ver voorbij oktober, dat is gegarandeerd. Boer pas op uw ganzen!
Volgens Wikipedia is dat een plotse wending die optreedt enkele weken voor de Amerikaanse presidentsverkiezingen van begin november. Zo lekte in oktober 1980 uit dat er een akkoord in de maak was voor de vrijlating van de Amerikaanse gijzelaars. Dat was door niet officiële kanalen tot stand gebracht en heeft de grote overwinning van Reagan zeker beïnvloed.
Volgens Amerikaanse media zou de surprise dit jaar een grote kernproef van Noord-Korea kunnen zijn. De eerste proef in zeven jaar en nu met Russische technologie…
Witte konijnen
Er kan nog veel gebeuren tussen nu en eind oktober. Dan hebben we het niet over een mogelijke vervanging van Biden en de witte konijnen die dan te voorschijn zullen komen.
Er is meer aan de hand dan dat. Waarom worden de Franse en Britse verkiezingen op een drafje afgehandeld in het begin van de zomervakantie? Vermoeden ze dat er in de herfst zware crisissituaties kunnen zijn die volmachten noodzakelijk zullen maken? De “nieuwe” leiders zullen dan volgens de EU-NAVO-crisisdraaiboeken functioneren en kunnen bij mislukking later zonder probleem gedumpt worden.
Dichter en dichter bij de afgrond
Orban (Hongarije) en Vucic (Servië) vertellen al maanden dat er in Brussel bij de NAVO-EU een ware oorlogsstemming heerst. Vucic is geen lid maar kent de Brusselse wandelgangen na jarenlange onderhandelingen over Kosovo. Zie een fragment van een lang interview:
“We raken dichter en dichter bij de afgrond../…/. De VS en NAVO kunnen niet aanvaarden dat Rusland wint./…/ Ze zeggen er niet bij hoeveel burgers ze bereid zijn te offeren… Twee miljoen, vijf miljoen?” In het lange interview van half juni dat niet meer in zijn geheel terug te vinden is, spreekt Vucic heel duidelijk over een kritieke periode van een drie maanden.
Wat kan er in die drie maanden (tot eind september) allemaal gebeuren dat de NAVO rechtstreeks zou tussenkomen? De totale instorting van het Oekraïense leger in Donbas? Dat is al weken bezig. Maar dat betreft (samen met de Kherson en Zaporizje provincies) enkel het uiterste oosten van het land (20% van het grondgebied, Krim niet meegerekend).
Er moet meer zijn dat de NAVO vreest. Vrezen ze dat de Russen Kharkiv helemaal afsluiten, doordringen tot tegenover Dnipro (centraal-oostelijk) of Odessa (zuidelijk)? Dat is nog een kwestie van ettelijke maanden met het huidige Russische tempo… Waarom pinnen ze zich vast op drie maanden?
Het heeft zeker te maken met het beïnvloeden van de presidentsverkiezingen door een plotse wending. Een “oktober verrassing”. Maar welke?
Een vuile bom?
Al ruim een jaar beschuldigen de beide kanten mekaar ervan een “vuile bom” te willen gebruiken.
Het is niet eenvoudig om die samen te stellen, er is extreme bescherming van kledij en extreme beveiliging van transporten nodig. Oekraïne heeft zeker kernafval genoeg van de drie kerncentrales die het controleert en voldoende chemisch en biologisch afval van fabrieken en bioresearchlabo’s. Daarmee kan er theoretisch een bom gemaakt worden. De speciale troepen (Azov, Aidar..) nemen het niet nauw met veiligheidsvereisten voor transport en worden door de gewone politie niet gecontroleerd. Maar wat zouden ze met zo’n bom kunnen doen?
De Britten waarschuwen
Andrew Bridgen (ex-Conservatieve Partij) zetelde als onafhankelijke in het Britse Lagerhuis. Hier is een interview:
Hij zegt daar vlakaf dat de analisten van de spionagediensten die hij tegenkwam, het er in het voorjaar voortdurend over hadden dat er een “nucleaire ontploffing” komt in een Europese stad, een “vuile bom” misschien.
Een valse vlag? Een valse vlag is een aanval die één kant uitvoert maar aan de andere kant toeschrijft. Het is weinig waarschijnlijk dat de Oekraïense speciale troepen een “vuile bom” op hun eigen land zouden gooien, omdat ze er in Oost- en Centraal Oekraïne door partizanen oplettend bespioneerd worden.
Wat als er echter vanuit West-Oekraïne een vuile bom op een grensstad in een EU-land geschoten wordt (Roemenië, Polen…)? Dan kan Rusland en desnoods Wit-Rusland geblameerd worden en artikel 5 van de NAVO worden ingeroepen. Allen voor één, één voor allen!
De NAVO-EU en de VS mogen niet verliezen
De VS en de NAVO-bondgenoten vluchten weg uit Kaboel op 15 augustus 2021.
De VS en de NAVO verloren na achttien jaar van de taliban in Afghanistan. Dat is al bijna vergeten. Maar tegenover Rusland mogen ze in Oekraïne niet verliezen. Dat zou voor de EU-NAVO een wereldwijde vernedering zijn. Ze hebben in 2021-2022 volledig verkeerde inschattingen gemaakt, de Russische economie zou in een paar weken door de knieën gaan, de Russen hadden geen chips genoeg voor hun militaire productie enz. Ze zetten niettemin hun zelfde gokspel verder en verhogen telkens de inzet (“to double down” in goktermen).
Ze mogen niet verliezen. Daarom moeten ze telkens escaleren. Nu zijn het langeafstandsraketten geschoten vanuit Oekraïne, gericht door NAVO-technici en aangestuurd door NAVO-satellietintel. Die “mogen” nu doelen diep in Rusland raken. De Russen hebben buitgemaakte raketten echter kunnen analyseren en halen de meeste nu uit de lucht. Een verdere escalatie dan? Een “vuile bom” op een EU-stad om artikel 5 uit te lokken?
Tot in het recente verleden kon de moderne geneeskunde het leven van een ongeneeslijk zieke nagenoeg onbeperkt rekken door steeds nieuwe operaties, ingrepen en behandelingen. En ze deed het ook. Dit noemen we “therapeutische hardnekkigheid” of het aanwenden van middelen die een zeer grote belasting betekenen voor de stervende en in verhouding geen weldadig resultaat bezorgen. Alleen wordt het leven hiermee verlengd. Algemeen wordt nu aanvaard dat het niet goed is op die wijze dagen toe te voegen aan het leven. Het is beter leven toe te voegen aan de dagen die nog resten.
Hierop volgde de wettelijke mogelijkheid van de euthanasie. Het begon met de Oregon Death with Dignity Actin de VS in 1997*.
Nederland volgde in 2001 en België heeft sinds 2002 zijn euthanasiewet. Onder bepaalde voorwaarden is het wettelijk toegestaan iemand die wil sterven te helpen bij zijn zelfdoding. Het moet een vrijwillig en weloverwogen schriftelijk verzoek van de patiënt zijn, bij “uitzichtloos en ondraaglijk lijden”, waarvoor geen andere oplossing is en hierop moet ten minste één andere arts schriftelijk zijn bevestiging geven. Deze wet leek een geschenk om mensen waardig en rustig te laten sterven.
En zo groeide in de openbare opinie een sterke pro-euthanasie mentaliteit. Iedere kritische vraag wordt door de zogenaamde breeddenkendheid en tolerantie weggeblazen. De illusie van een waardig en rustig sterven door euthanasie wordt krampachtig overeind gehouden en een open debat vanuit de eerbied voor het leven krijgt geen kans.
De getuigenissen van deskundige en toegewijde zorgverleners, verzameld door prof. Timothy Devos (Euthanasie, een ander verhaal, 2021) tonen overduidelijk de schaduwzijden van de huidige euthanasiepraktijk. Vooral tonen zij dat iets veel beters en waardigers niet alleen wenselijk, maar ook echt mogelijk is. We willen in deze bijdrage eerst de schaduwzijden tonen om daarna te handelen over een echte, menswaardige stervensbegeleiding voor onze tijd.
Ziehier hoe een open debat vanuit de eerbied voor de waardigheid van ieder mens een maatschappelijk, dwangmatig dovemansgesprek geworden is. Na een ziekenhuisinspectie gaven de inspecteurs als negatieve kritiek dat het ziekenhuis geen euthanasieprocedure voorzien heeft. De directie antwoordde dat volgens het intern reglement in de instelling geen euthanasie mag uitgevoerd worden. Hierop zeiden de inspecteurs dat het ziekenhuis up-to-date moet blijven en een euthanasieprocedure moet opstellen! (a.w. blz. 234). Is dit geen machtsmisbruik en een nieuwe vorm van medisch paternalisme over leven en dood? (blz. 139)
De wetgever schijnt zelf te vermoeden dat er iets niet klopt wanneer een “geneesheer” de toestemming gegeven wordt om een patiënt de dodelijke spuit te geven. Immers, hij mag dit aangeven als “een natuurlijke dood” wat niet minder dan een “staatsleugen” is! (blz. 222). Bovendien hoeft de naam van de arts niet vermeld te worden! Als dit zulk een goede medische behandeling zou zijn, waarom dan niet de naam vermelden van degene die hiervoor zorgde?
In Hongarije is men niet onder de indruk van Michels verontwaardiging. Hoe durft-ie, Viktor Orbán, zomaar, zonder overleg, zonder toestemming, zonder begeleiding, zonder voorgeschreven tekst, zonder poco media naar het hol van de Beer te trekken??? Dat ie naar Kiev ging, bon, daarmee kan Michel leven, tenslotte heeft God-en-klein-Pierke daar al hun opwachting gemaakt, maar naar Moskou, naar Poetin??? Wie denkt ie wel, dat ie is, die Orbán, een incarnatie van de aartsengel Rafaël?
Michel kon er niet mee lachen. Hij stelt dat vredesbesprekingen zonder één der hoofdrolspelers, m.n. Oekraïne, niet kunnen plaatsvinden. Laat dat nu net het geval geweest zijn bij de zgn. vredesconferentie in Zwitserland, waarbij iedereen zijn zeg mocht doen, behalve één der hoofdrolspelers, die niet uitgenodigd was, m.n. Rusland. Ach, laat die Michel toch nog een laatste keer genieten van wat media-aandacht, denken wij dan.
In Hungary Today kijkt men smalend neer op de “bezorgdheid” der EU-potentaten. Voorafgaand aan de ontmoeting met president Poetin, gaf de Hongaarse premier duiding aan de pers. Hij herinnerde eraan dat dit sinds 2009 zijn 14de bilaterale ontmoeting was met de Russische president. En dat deze ontmoeting specialer was dan de vorige. Hij was laatst in Moskou in februari 2022, voor de oorlog begon. Orbán dankte de Russische president hem te willen ontvangen “zelfs onder dergelijke moeilijke omstandigheden”.
En maakte duidelijk dat we stilaan zonder landen komen te vallen die met beide partijen kunnen praten. Hongarije wordt stilaan het énige land in Europa dat met iedereen aan tafel kan zitten.
Poetin verklaarde zich bereid naar standpunten over de bilaterale relaties te luisteren én, vanzelfsprekend, te praten over de toekomstige ontwikkelingen van de grootste crisis in Europa, nl. in Oekraïne. En ook dat hij verwachtte dat Orbán zijn standpunt, en dat van zijn Europese partners zou mededelen. En hij drukte zijn spijt uit dat er 35% minder handel gedreven werd tussen Rusland en Hongarije.
Buitenlandminister Péter Szijjártó en grote baas van de diplomatische betrekkingen Sergei Lavrov waren ook aanwezig.
De EU-buitenlandse zaken-vertegenwoordiger Josep Borell benadrukte dat Orbán geen mandaat gekregen had van de EU-Raad om Moskou te bezoeken en nog minder om daar de EU te vertegenwoordigen. Op geen enkele wijze, laat dat duidelijk zijn. En dat Orbán zijn boekje te buiten gegaan is, want buitenlandse vertegenwoordiging van de geprezen EU is de taak en de verantwoordelijkheid van het opperhoofd van de EU-Raad. Bovendien wees hij er nog eens duidelijk op dat er een arrestatiebevel voor Poetin uitgevaardigd werd.
Dié zit. Of Orbán er wakker van zal liggen? Lijkt onwaarschijnlijk. Poetin misschien? Euh… Grapje!
“Negatieve mediaberichtgeving over China versterkt en draagt bij aan wijdverspreide negatieve opvattingen over China in het VK. Dit maakt een havikachtig of kritischer beleid ten opzichte van China waarschijnlijker, in lijn met de belangen van lobbyisten en politici binnen en buiten de regering die die benadering favoriseren.”
