Als men de derde wereld binnenhaalt, wordt men zelf de derde wereld.
Duitse voetballer Toni Kroos: “Dit is niet meer Duitsland zoals ik het ken”
Toni Kroos, zovele jaren speler in de Duitse Nationalmannschaft, internationale voetballer en toptalent, heeft zich bij het afsluiten van zijn voetbalcarrière bezorgd getoond om de toestand van zijn vaderland. Hij ziet zijn dochter bijvoorbeeld veiliger opgroeien in Spanje dan in Hamburg, Berlijn of München. Eigenlijk is hij teleurgesteld, maar hij wikt zijn woorden om tegen niet teveel tere schenen te schoppen: “Ik vind Duitsland nog steeds een heerlijk land, ik ben er ook graag, maar het is bijlange niet meer het land zoals het er 10 jaren geleden uitzag, toen we naar Spanje trokken”, aldus Kroos in een recente podcast Lanz & Precht van de journalist Markus Lanz en de filosoof Richard David Precht.
Het voelt ànders aan in het land. Hij zocht naar zijn woorden, liet hij tijdens de uitzending verstaan: “Hoe kan ik mij zo goed mogelijk uitdrukken, zonder in een hoekje te worden gedrumd?” Zijn dochter was net 7 geworden: “Als iemand mij zou vragen: ‘Zou je je dochter op haar 14de ’s avonds thuis laten vertrekken, in Spanje of eerder in een Duitse stad?’, zou ik vandaag zeker Spanje antwoorden”. Hij wilde niet overdrijven, zei hij, maar in Duitsland was toch al een ander “gebeurd”.
Zo had hij twijfel of zijn dochter in Berlijn, München of Hamburg “zonder kleerscheuren thuis geraakt”. 10 jaar geleden was zoiets ondenkbaar in Duitsland. En moeilijk naar woorden zoekend wees hij in de richting van de migratiecrisis als kernpunt bij het gewijzigde veiligheidsgevoel in zijn vaderland. “Tja, hoe moet men het stellen, namelijk dat Duitsland vol is en dat het een thema is bij de mensen”. Hij heeft niets tegen “de grondidee dat mensen komen en dat we mensen nodig hebben”. Maar het gebeurde te ongecontroleerd. “Men is er dus niet in geslaagd, in deze grondidee. De Duitse overheid heeft het onderschat”.
Dit zegt het buikgevoel in Duitsland, het zal niet wezenlijk verschillen van het buikgevoel bij ons of in Frankrijk. Alleen weigeren de progressieve, liberale of liberaal-progressieve regeringen hier (voorlopig?) rekening mee te houden.
Hij kent de reden van de onophoudelijke toestroom van immigranten in zijn land.
“Het ligt aan een rechtbank – aan de andere kant van de zee – die zijn oorspronkelijk bestaansrecht vèr overschreden heeft – genaamd het Europees Hof voor de Mensenrechten (EHRM). We zullen de boten (met illegalen) niet kunnen tegenhouden, zelfs als we erin slagen er enkelen naar Rwanda te verkassen – we zullen de boten niet kunnen tegenhouden als we erin slagen enkele criminele mensensmokkelaars de wacht aan te zeggen, het geld dat ze verdienen is te veel, te verlokkelijk, de straf te gering…. enz… we kunnen er alleen in slagen als we het EHRM de rug toekeren… èn als uitsmijter ‘Waarom zouden we geen referendum organiseren of we het EHRM willen verlaten?’
De traditionele communisten zijn niet onze medestanders maar ze hebben soms heel rake analyses. Georges Marchais van de Franse Communistische Partij waarschuwde al in 1981: “Stop de immigratie, de officiële en de clandestiene.”
21.2.1981
Als zomerlectuur vond ik een analyse van “Le gros rouge qui tâche”. Dat is geen naam van een wijnhandel maar een marxistische en rabelaisiaanse site. Rabelais was een satiredichter uit de Renaissance bekend van zijn baldadige en vraatzuchtige reuzen Gargantua en diens zoon Pantagruel. Een geestesverwant van de sociale satire van onze Reinaert de Vos en Pieter Breughel.
Hier Pantagruel-balladen uitgevoerd in Oostmalle (2007):
Deze titel zegt al wat er Frankrijk te wachten staat na de overhaaste zomerverkiezingen. Bestuurloosheid of, zoals de oude Grieken zeiden, “anarchie”. Die wisten al dat “democratie” na verloop van tijd degradeert in “oligarchie” (de heerschappij van de weinigen) en die kan degraderen in “anarchie” of/ en “tirannie”.
Stel nu dat de situatie verder escaleert. Zal Frankrijk met de totaal uit de hand lopende staatsschuld onder voogdij van de Europese Centrale Bank gesteld worden? Dat is gebeurd met Italië in 2011 met de technocratenregering van Monti. Vanaf 2007 is Griekenland onder de voogdij van de troïka gekomen: EU, Europese Centrale Bank en IMF…
Is Macron dan een tiran? Een Nero die vedelt terwijl de stad in brand staat? De schrijvers van het artikel merken fijntjes op dat Nero veel deed voor de “populares” (het gewone volk) om hun steun te hebben in zijn conflict met de senatoren (de grootgrondbezitters) en bij het volk geliefd was. Dat is bij Macron niet het geval…
Een Heliogabalus?
Maar suggereren ze, er is ook de jonge Heliogabalus (202-223), een Syrische Baal- en Helios-priester (de zonnegod), die keizer geworden is en na vier jaar vermoord werd. Hij werd voorafgegaan door keizer Macrinus (!!). Heliogabalus zag zichzelf als een incarnatie van de zonnegod en zijn plezier was volk zowel als senatoren te choqueren. Hij omringde zich met travestieten en transseksuelen (o.a. gecastreerde slavenjongens). Hij is het type van de psychopathische leider zonder enige empathie.
Typt u “transgender emperor” in Google, dan ziet u direct vele links naar Heliogabalus. Deze historische video verdedigt Heliogabalus’ reputatie.
Rassemblement National (RN)
De schrijvers constateren heel terecht dat de RN de grootste arbeiderspartij is, ze scoort hoog in de oude industriegebieden. Dat zijn de gebieden die al heel lang ontkerstend zijn. Daar vond de Franse Revolutie destijds het meest weerklank.
Macron, een Mozart van de financiën?
Hij had die naam ook in het buitenland toen hij zeven jaar geleden ontslag nam als minister om zich op zijn presidentscampagne te kunnen voorbereiden.
De partij van Macron scoort in gebieden die lang katholiek gebleven zijn (bv. Maine, Anjou..). Die gebieden hebben nog altijd een economische dynamiek en de kiezers daar voelen zich meer met de EU en de globalisering die de EU voorstaat, verbonden dan de arbeiders uit het noorden en oosten. Macron scoort ook goed bij… gepensioneerden. Die geloven blijkbaar dat hij “de Mozart van de financiën” is en hun door hem deels geprivatiseerde pensioenfondsen (Blackrock) welvaartvast zal houden…
Het Nieuwe Volksfront, een volksbedrog
Dat stellen de schrijvers van het artikel onomwonden. Er zijn voorheen ook al linkse coalities geweest. Zo konden heel kleine linkse partijen toch nog enkele verkozenen houden. De voortrekker was altijd de oude rat in het vak Mélenchon. Hij is een oud-medewerker van Mitterrand.
Nu is de voortrekker Raphael Glucksman, zoon van de filosoof. “Juif avec une orientation chrétienne”, volgens de Times of Israel, waarmee hij alle kanten uitkan. Een heel dubieuze figuur. Hij heeft de resten van de vroegere Socialistische Partij van Hollande overgenomen en een verbond gesloten met Mélenchon. Die heeft zijn voorwaarden moeten aanvaarden: anti-Russisch, pro-Oekraïens, pro-Israël, pro-EU, pro-Amerikaans, pro-euro… enz. De schrijvers noemen hem nog min of meer een CIA-agent met een duister verleden.
Een CIA-agent als spil van Het Nieuwe Volksfront
Glucksmann is van 2008 tot 2011 raadgever geweest van de Georgische leider Saakashvili net na de mislukte militaire operatie in Zuid-Ossetië. Die bergprovincie bewoond door Ossetiërs had zich afgescheiden en daar waren volgens akkoorden Russische peace keeping troepen ondergebracht. In juli 2008 viel Saakashvili daar binnen met huurlingen uit NAVO-landen en moderne NAVO-wapens. De Russen drongen binnen via bergtunnels en in vijf dagen hadden ze Saakashvili teruggedrongen tot in zijn hoofdstad.
Het is duidelijk dat deze militaire operatie een CIA-signatuur had. Glucksmann moest dan achteraf voor CIA-pionSaakashvili de schade helpen beperken. De Georgiërs hebben echter Saakashvili na een paar jaar gedumpt. Hij is dan maar gouverneur geworden van een provincie in … Oekraïne. Een troostprijs van de CIA? Twee jaar geleden bij de terugkeer in zijn land is hij dan wegens corruptiezaken gevangen gezet.
Hier de clip van 14 jaar geleden:
Bardella (RN) heeft hem heel terecht daarover aangepakt tijdens de debatten in juni 2024.
U merkt Glucksmann zijn onvoorwaardelijke steun aan Israël in Gaza. Die man is de spil van het linkse Volksfront. De schrijvers noemen dit Volksfront terecht een volksbedrog van groot formaat.
Het Europees Parlement ziet zichzelf graag als de moreel verheven behoeders van onze democratische waarden, onze democratische rechtstaat. Maar wat brengen ze er eigenlijk zelf van terecht in dat Europees Parlement?
In een democratie ligt de macht bij burgers. Zij verkiezen soeverein hun volksvertegenwoordigers. Zij spreken in hun naam en zijn er om hun belangen te verdedigen. In een democratie is macht ook verdeeld om machtsmisbruik van een tijdelijke meerderheid te voorkomen. Daarom is er een scheiding der machten tussen de wetgevende, uitvoerende en rechterlijke macht. Ook in het parlement is macht verdeeld tussen meerderheid en oppositie. Uiteraard wordt er bij meerderheid besloten, maar de oppositie is net zo belangrijk als de meerderheid zelf. Omdat elke burger vertegenwoordigd wordt en elke stem telt, maar ook omdat macht gecontroleerd moet worden. Want anders wordt de deur opengezet naar machtsmisbruik en uiteindelijk dictatuur.
Een parlement is eigendom van de burgergemeenschap die het vertegenwoordigt, en niet van een meerderheid in dat parlement. Die meerderheid kan de oppositie haar spreektijd niet afnemen bijvoorbeeld. De oppositie heeft net zoals de meerderheid recht op vertegenwoordiging in de commissies, het Bureau en andere bestuursorganen van het parlement. Dat is zo in elke democratie ter wereld, zèlfs in België. Om de posities in die bestuursorganen toe te wijzen, wordt daarbij traditioneel de Dhondt-berekeningsmethode gehanteerd. Daardoor krijgen fracties proportioneel een vertegenwoordiging. Daardoor worden alle burgers vertegenwoordigd en daardoor kan de oppositie haar controlerende rol vervullen.
Maar niets van dat alles in het Europees Parlement! Daar werden de 18.364.936 kiezers van de fractie Patriotten voor Europa, de derde fractie van het Europees Parlement waartoe ook het Vlaams Belang behoort, systematisch onze legitieme positie in de parlementaire organen afgenomen. Vorige week gebeurde dat al voor het Bureau van het parlement, deze week gebeurt dat in de commissies. De brutale machtsgreep in de LIBE-commissie in het bijzonder maakt de hypocrisie van het Europees Parlement pijnlijk duidelijk. Deze commissie waakt namelijk specifiek over de democratische rechtstaat. Maar respect voor de wil van de kiezer is hen te veel gevraagd. Onze Nederlandse collega met een uitmuntende expertise voor de LIBE-commissie Marieke Ehlers (PVV) werd brutaal weggestemd als eerste ondervoorzitter. Een socialist pikte haar positie in. De andere fracties, incluis de communistische fractie waartoe Ilaria Salis behoort, een lid van de ANTIFA-bende die met hamers (!) politieke tegenstanders in het ziekenhuis klopte, kregen wel hun legitieme vertegenwoordiging. Dit alles met de bereidwillige steun van het zogenaamde centrum van liberalen en christendemocraten.
Ze hebben hier in het Europees Parlement de mond vol om anderen de les te spellen, maar zelf hebben ze niet het minste respect voor de democratische vertegenwoordiging. Nog geestiger is dat ze een “genderbalans-regel’ ingevoerd hebben. In het bestuur van een commissie moeten er volgens deze regel evenveel vrouwen als mannen zitten. De overige 116 ‘genders’ worden voor de gelegenheid vergeten, maar dit geheel ter zijde. Onze vrouwelijke kandidaat Kinga Gal van het Hongaarse Fidesz werd in de AFET-commissie (Buitenlandse Zaken) weggestemd… ten voordele van een man! Plots was de genderbalans niet meer belangrijk genoeg. Het toont de totale hypocrisie en het volstrekt moreel failliet aan van heel dit Europees Parlement. Ze delegitimeren zichzelf als een parlement waar men het blijkbaar enkel eens mag zijn met de Eurofanatici. Ze degraderen zichzelf tot een schijnparlement dat de burgers vooral de illusie moet geven dat de Europese Unie democratisch bestuurd wordt. In werkelijkheid willen ze enkel volksvertegenwoordigers die niet hun volk vertegenwoordigen, maar enthousiast applaudisseren en strak in het gelid springen voor de wensen van de EU-bureaucraten. Ze willen een democratie waarin men de vrijheid heeft zijn mening te zeggen… zolang men het met hen eens is. Ze willen een democratie waarbij burgers vertegenwoordigd zijn… zolang ze gehoorzaam instemmen.
Dat soort democratie kennen we van een duister verleden. De Duitse Democratische Republiek (DDR) kende verkiezingen, een parlement en zelfs meerdere partijen. Maar allen moesten wel in de pas lopen van de communistische partij. Een grote show die de illusie moest opwekken dat het volk de communistische doctrine steunde. In werkelijkheid moest dat regime muren en prikkeldraad gebruiken om de burgers ervan te weerhouden uit die openluchtgevangenis te vluchten. Ze hadden ze met de Stasi een ongezien controlesysteem nodig om burgers te bespieden en in de gevangenis te gooien als ze iets verkeerd zegden of dachten. Ook de EU wil een parlement waarin enkel ja-knikkers en regimeknechten zetelen. Ook de EU wil onze chats controleren en ons bespieden of we niets verkeerd zeggen op sociale media. Ook de EU wil mensen met andere meningen in de gevangenis gooien.
Deze EU is leugenachtig, hypocriet en helemaal aan het ontsporen. Deze EU is een EUSSR geworden waar we nooit voor getekend hebben. Maar hoe machtig het regime ook lijkt, net zoals de communistische regimes zijn ze niet bestand tegen de wil van het volk om vrij te zijn. Hun intimidaties en machtsmisbruik zijn niet bestand tegen de vrije gedachten en het vrije woord. Dat is ook wat wij de volgende jaren zullen doen. Vlaams Belang was de grootste partij in Vlaanderen voor de Europese verkiezingen. Wij spreken namens meer dan een miljoen Vlamingen. Met elke stem die we toevertrouwd kregen zullen we de belangen van de Vlamingen verdedigen. Want elke stem telt en is het waard gehoord te worden.
Tom Vandendriessche, Europees Parlementslid Vlaams Belang
De schrijver van een Wijsheidsboek noemt zich “Kohelet” (van het Hebreeuwse qahal = vergadering, in ’t Grieks: ecclèsia, vandaar Ecclesiastes). Sinds Luther noemen we dit boek Prediker. Hij vereenzelvigt zich met koning Salomo (1, 1.16). Sinds Salomo hadden de wijsheidsleraren een vaste plaats in Israël en ze beriepen zich hierbij op koning Salomo. Hij was het immers die de oudsten, de stamhoofden en het volk van Israël samenbracht in een feestelijke liturgie en daarvan de leiding nam (1 Koningen, 8, 1-2).
Prediker is ook een van de vijf ‘feestrollen’ (Hebreeuws: megillot, samen met het Hooglied, Ruth, Klaagliederen en Esther) voor de joodse feesten. Prediker wordt gelezen op het Loofhutten- of Tabernakelfeest (Hebreeuws: Soekot) in de herfst. Hierbij wordt herdacht dat het joodse volk gedurende veertig jaar in tenten verbleef in de Sinaïwoestijn.
Dit boek is een verzameling van scherpe, kritische en poëtische monologen, mogelijk het meest “on-Bijbelse” geschrift. Prediker gelooft vast in de God- Schepper en zijn ondoorgrondelijke raadsbesluiten, maar heeft geen band met de God van het verbond. Jezus Christus heeft het verbond van God met de mensen hersteld en de eenheid tussen God en Mens ten diepste doorleefd. Dank zij Hem kunnen we terug in eenheid leven met God. Daarom lezen we het O.T. ook in het licht van het N.T. Welnu, dit streven naar eenheid met God is in Prediker afwezig.
Het kan ons verwonderen dat dit boek in de Bijbel werd opgenomen. Toch werd deze opname nooit ernstig betwist, noch door de joden, noch door de christenen. In de liturgie van de Eucharistievieringen heeft het echter maar een kleine plaats gekregen: enkele verzen op de 18e zondag door het jaar, cyclus C en in de 25e week van het jaar, de even jaren, donderdag, vrijdag en zaterdag.
Vrij algemeen wordt aangenomen dat Prediker een van de jongste boeken is van het Oude Testament en geschreven werd rond het jaar 200 voor Christus. De Pentateuch, de profeten en de psalmen hadden hun definitieve vorm al gekregen en de priesters hadden het leven van het volk netjes georganiseerd rond de tempel en de wet. In deze tijd krijgen de wijsheidsleraars en filosofen een groot gezag. Prediker spreekt hier als een wijze tot “mijn zoon” (12, 12) en reageert mogelijk tegen een sterk gevestigde orde.
Meteen worden toon en inhoud van het boek aangegeven: “Ijl en ijdel, zegt Prediker, ijl en ijdel, alles is ijdel. Wat heeft de mens aan al zijn zwoegen en tobben onder de zon?” (1,2). Het Hebreeuwse woord voor ijdelheid (Haveel havaliem) komt in dit korte geschrift 35 voor en betekent: leegte, niets, wind, zinloos, absurd. “Onder de zon” komt hier 28 keer voor en doelt op het aardse menselijke leven.
Prediker verwerpt krachtig goedkope antwoorden en mooie verklaringen. Eerder had Job al geprotesteerd tegen de mooie uitleg over het lijden: als je slecht leeft krijg je ellende, als je goed leeft, heb je de wind in de rug! Het protest van Prediker is serener, maar ook ruimer en in zekere zin radicaler, soms zelfs cynisch: “Het gaat de goeden net als de zondaars” (9, 2). We willen hier zelf bijvoegen dat het geen zin heeft te klagen dat de goeden het slecht hebben en de slechten goed leven krijgen. Immers, dit is alleen maar een probleem zolang we onszelf bij de goeden blijven rekenen!
Vooral wil Prediker inzicht krijgen in de diepste zin van het leven, in Gods werk, in de samenhang tussen heden, verleden en toekomst. Het woord “kennen” (Hebreeuws: jada) wordt 35 maal gebruikt. Uiteindelijk besluit hij dat het voor de mens allemaal even ondoorgrondelijk blijft.
Alles wat God doet is goed op zijn tijd en de mens heeft daarvan een zeker besef “maar toch blijft Gods werk voor hem van het begin tot het einde ondoorgrondelijk” (3, 11). Het is ‘n “vermoeiend verhaal” (1, 8). De mens kan zoveel moeite doen als hij wil: “Hoe hij zich ook inspant, tot inzicht komt hij niet” ( 8, 17). “Evenmin als je weet hoe in de moederschoot het leven ontstaat, evenmin weet je iets van het werken van God, de maker van alles” (11, 5). “Niemand weet immers wat goed is voor de mens in dit ijdel en kortstondig bestaan dat als een schaduw voorbijgaat” (6, 12). “Tenslotte heb ik alleen dit gevonden: naar Gods bedoeling is het leven eenvoudig, maar de mens haalt zich van alles in ’t hoofd” (7, 29).
Een literaire structuur of een logische opbouw in dit boekje aanwijzen is erg moeilijk. Wij willen het eerder lezen vanuit bepaalde kerngedachten. In deze beschouwing toonden we dat Prediker tot inzicht wil komen in Gods werk en beseft dat het allemaal ondoorgrondelijk blijft. Verder verwerpt hij de schone schijn van mooie woorden en verklaringen. We willen nog vanuit twee andere kerngedachten zijn meningen brengen. Hij houdt het bij de moraal van de dagelijkse levenservaring, namelijk de levensschool van wat hij zelf waarneemt, ondervindt, vaststelt en ziet (Hebreeuws: ra’ah, 46 maal gebruikt!). Vervolgens is er de confrontatie met de dood: de dood is het einde van het leven en niemand ontkomt hieraan. (Wordt vervolgd)
2. Enkele foto’s vindt u terug op Deir MarYakub El Mukata indien de techniek en IT-aansluiting het toelaten.
Koepel van de kapel
Kathedraal van Yabroed*, voormalige Romeinse tempel van Jupiter (klik hier en hier voor meer info) Hier kan u de vernielingen van de kerken bekijken door de zgn. “rebellen” (ISIS en consoorten).
Zondagnamiddag uitstap
Grondwerken
P. Daniël, Mar Yakub, Qâra, Syrië, 19.7.2024
*Yabroud:
*St.Constantijn en Helena:
Christelijk verleden in Syrië: getuigenis en oproep: “Bid voor de christenen, die hier in Syrië gebleven zijn, want zij zijn het licht en het zout van deze gemeenschap!”
Kimberly Cheatle mocht tekst en uitleg komen geven over de bijna gelukte moordaanslag op Trump. Als een duivel in een wijwatervat probeert ze de enorme verantwoordelijkheid te minimaliseren, brengt de rapporten en dossiers niet mee, ontwijkt de vragen of staat gewoon te liegen. Zij werd door Biden benoemd en geldt als een protégée van Biden en Obama, wat meteen ook de reden is waarom ze niet onmiddellijk haar biezen moest pakken. Volgens Asssets Magazine is ze goed voor 10 miljoen dollar netto; ze verdient als Secret Service hoofd 280.000 dollar per jaar. Voorheen werkte ze als veiligheidsbazin voor Pepsi Co en verdiende als zodanig 1.2 miljoen dollar per jaar, plus extraatjes en toelagen voor huis, auto en privé vliegtuig. Volgens dezelfde bron is ze sinds jaren een goede vriendin van Michelle Obama en gaan beide families regelmatig samen op vakantie. Meer info: www.caclubindia.com/assets/kimberly-cheatle/
“U geeft meer antwoorden aan een ABC-reporter dan aan ons…”
Alle video’s kunnen ondertiteld en vertaald worden via de icoontjes onderaan. De bovenste video geeft een kort overzicht met de pijnpunten van het “gesprek”:
“Zalig zwemmen”, vechten, meisjes belagen, redders en politie bedreigen, chaos veroorzaken, afval achterlaten en… verdrinken. En na de eerste drenkeling houdt deze stunt van Bart Dewevers kiescampagne voor de gemeenteraadsverkiezingen op.
