Een oudere film uit 1934, naar het boek van Ernest Claes, is een klassieker onder de Vlaamse films: De Witte
Regie: Jan Vanderheyden
Acteursregie: Willem Benoy
Scenario: Edith Kiel naar de roman van Ernest Claes
Fotografie: Ewald Daub – Muziek: Renaat Veremans
Productie: Jan Vanderheyden-Film
Vertolking: Jef Bruyninckx, Magda Janssens, Jef Van Leemput, Gaston Smet, Nora Oosterwijk, Nand Buyl, Wim de Gruyter, Ida Wasserman.

 In 1995 overleed Jef Bruyninckx, enkele weken nadat de 60e verjaardag gevierd was van de film die hem onsterfelijk maakte, nl. De Witte, naar de roman van Ernest Claes. In 1934 was de Vlaamse film nog bijzonder jong. Buiten enkele experimenten was er op speelfilmgebied nog niet veel geschied, zeker niet nadat de spraak de film veroverd had. Ondanks het feit dat Claes (en met hem de kerkfabriek) niet erg gelukkig was met de adaptatie door Edith Kiel, liep het storm te Antwerpen in Cinema Coliseum op de Meir, waar De Witte zijn wereldpremière beleefde (met een certificaat ‘Kinderen Niet Toegelaten’!). Regisseur/producent Jan Vanderheyden kreeg een uiterst lovende pers en het publiek bleef ook na de première toestromen om de belevenissen van de schelm uit Zichem mee te maken.

De Witte maakte van de in 1919 geboren Jef Bruyninckx (Jefke voor het publiek) onmiddellijk een jeugdheld. Het werd een triomf voor hem, maar gelijktijdig een vloek, want nooit meer zou hij de stempel van deze sympathieke dorpsjongen kwijt geraken. Na nog enkele rollen in films van Vanderheyden en Kiel gaf hij het acteren op, om eerst monteur, daarna regisseur en tenslotte tv-pionier te worden.

Zijn films als regisseur (De klucht van de brave moordenaar – 1956/Vuur, liefde en vitaminen – 1956/Wat doen we met de liefde? – 1957/Het geluk komt morgen – 1958 en Vrijgezel met 40 kinderen – 1958) waren kwalitatief zeker zo goed als die van het tandem Vanderheyden/Kiel en ze hadden steevast het populaire duo Charles Janssens/Co Flower op de affiche. Maar Jef was niet echt gelukkig met deze Antwerpse volkskomedies. Hij wilde meer, maar daarvoor was Vlaanderen nog niet rijp, dus verbond hij zich als monteur en regisseur aan de nog jonge Vlaamse televisie, waarvoor hij schitterend werk afleverde.

Wij tonen twee fragmenten uit de film: “Schoolperikelen” en “De Witte gaat zwemmen”.

Veel kijkplezier!            Oscar

Alfred Hitchcock heeft veel films gedraaid: de ene al beter dan de andere.  Sommige vergeet je nooit.  Zoals Psycho, een horrorfilm uit 1960,gebaseerd op het gelijknamige boek uit 1959 van Robert Bloch. Het scenario werd geschreven door Joseph Stefano en blijft in het algemeen vrij trouw aan het boek. In de hoofdrollen herkennen jullie Anthony Perkins, Janet Leigh, Vera Miles en John Gavin.

Deze film wordt algemeen als één van de beste films van Hitchcock gezien en als één van de meest effectieve horrorfilms. Psycho bevat een douche-scène die nadien veelvuldig geciteerd werd in andere films.
Hitchcock kreeg van Paramount niet het budget dat hij voor zijn vorige films had gekregen. Daarom liet hij de film goedkoop en zo snel mogelijk opnemen, gelijk aan een aflevering van zijn televisieserie Alfred Hitchcock Presents. Hij huurde zelfs de crew van die serie in om mee te helpen aan de film. Hij financierde de film persoonlijk.

De film werd geproduceerd in Revue Studios, tegen een budget van $ 806.947,55. Opnames vonden plaats van 11 november 1959 tot 1 februari 1960.  De muziek werd gecomponeerd door Bernard Herrmann, die de productiekosten laag kon houden door uitsluitend te componeren voor een strijkorkest i.p.v. een compleet orkest.

In het eerste filmpje neemt Hitchcock ons mee naar de locatie van de film.  Zelfs zonder de actie en het verhaal geeft het een lugubere sfeer weer.  Net dàt wat hij voor ogen had.
Het tweede filmpje toont de bekende douchescène.
Oscar