…zonder spaarlamp
Categorie archieven: onderwijs
Kinderstaking, kinderbetoging, kindermisbruik
Kinderstaking, kinderbetoging, kindermisbruik
U leest het goed. Geen studentenbetoging. Kinderbetoging. Verwaarloosde kindjes die aandacht vragen voor hun lot, vermoedt u? Toch niet. Misbruikt, dat zijn ze wel, maar niet in de gebruikelijke zin.
Deze goed verzorgde kindjes vragen aandacht voor de minderbedeelden. Ze gaan liever demonstreren dan de lessen te volgen. Zeg nu nog dat de jeugd onverschillig is.
In Hamburg betoogden donderdag 3500 kinderen voor de opname van zgn. Lampedusa-vluchtelingen in de oude Hanzestad.
Wie er niet bij was, moest een schriftelijke verontschuldiging der ouders meebrengen. De betoging werd ‘ondersteund’ door de vakbond GEW, Gewerkschaft Erziehung und Wissenschaft, zeg maar de vakbond van de leerkrachten. Die riep daartoe op met als toemaatje “de schoolstaking als een praktische les in politiek” te beschouwen, waarbij het woord ‘racisme’ herhaaldelijk gebruikt werd.
De slachtoffers van racisme waren er ook bij
Spontane aanwezigheid van de dompelaars
Een groep van ca. 300 Afrikaanse vluchtelingen was in 2011 via Lampedusa en het Italiaanse vasteland uiteindelijk in Hamburg beland, waar ze meer dan vijf maanden een kerk bezet hielden. De rest van het verhaal was te verwachten: ze eisen allemaal verblijfrecht om humanitaire redenen. Een groepsasielrecht. Dat dit niet zomaar in 1, 2, 3 kan geregeld worden is niet acceptabel. Zelfs in het rode Hamburg moet ieder individueel een asielaanvraag indienen. En dat willen ze niet. Ze willen hun identiteit niet prijs geven. ‘Mensen zonder papieren’. Illegalen.
De door de scholieren meegedragen plakkaten en spandoeken zagen er niet bepaald naar eigengemaakte knutselwerkjes uit. Van vakbonden zijn wij hier ook e.e.a. gewoon, maar tot kindermisbruik hebben ze zich hier nog niet verlaagd.
FT
Lees ook: Betogingen Lampedusagroep verboden
Racisme in Vlaanderen? Waar?
Racisme in Vlaanderen? Waar?
Misschien zat Halloween er wel voor iets tussen? De Standaard trok dit najaar ijverig op spokenjacht. De krant pikte een universitaire studie op en pakte uit met een lijvig dossier: ‘Racisme in Vlaanderen’. Die ronkende titel bekt lekker en klinkt spectaculair, maar eigenlijk stelde het niet veel voor.
“Je valt ook in een weldenkend gezelschap niet meer uit de toon wanneer je oppert dat je dat allochtonengejammer moe bent,” zuchte journalist Karel Verhoeven ter inleiding. Waarna de krant fluks alle registers opentrok voor nog méér allochtonengejammer. Een hele week lang stonden allochtonen, daartoe flink aangemoedigd, aan de klaagmuur. De modale Vlaming is onverdraagzaam, bekrompen, racistisch, zo luidde het vonnis. “Ze zijn hier geboren en getogen, en toch voelt de 2de generatie van Turkse en Marokkaanse origine zich oneerlijk behandeld. Opmerkelijk: geïntegreerde allochtonen die studeren en de krant lezen worden het vaakst gediscrimineerd,” klonk het boven deel 1 van de reportage. En daar ging het hele onderzoek al de mist in. Het is immers niet omdat Turken of Marokkanen zich vaak gediscrimineerd voelen, dat ze ook daadwerkelijk gediscrimineerd worden. Maar laten we de getuigen zelf aan het woord.
Rekbaar begrip
Discriminatie blijkt een heel rekbaar begrip. Layla Önlen deed mee aan de gemeenteraadsverkiezingen en kreeg vaak een complimentje voor haar Nederlands. Goedbedoeld, maar eigenlijk vindt ze dat een belediging. Sahil is al een tijd op zoek naar werk en verstuurde zijn CV naar verschillende bedrijven. Daarop kreeg hij geen reactie, of – in het beste geval – een afwijzing. Volgens Sahil wordt hij gediscrimineerd, maar hoeveel Vlaamse werklozen zullen u net hetzelfde verhaal kunnen vertellen? Mohammed kreeg op zijn werk een negatieve evaluatie omdat hij zich tijdens de werkuren twee keer per dag afzonderde voor het gebed en moet nu op zoek naar een andere baan. Discriminatie! Hanane draagt een hoofddoek en studeert rechten. Ze vermoedt dat die hoofddoek voor veel werkgevers een hinderpaal zal zijn. Discriminatie? “Oude dametjes klemmen hun handtas tegen zich aan, als ik in Antwerpen op straat loop of op de bus stap,” zucht Adamou. Dat kan voor de man in kwestie best choquerend en confronterend zijn, maar discriminatie kan je dat toch moeilijk noemen. Handtasdiefstallen zijn nu eenmaal niet vaak het werk van goed geïntegreerde Zwitsers in dit land…
Cijferdans
Cijferdans
De Vlaamse regering (CD&V, N-VA, SP.a) betaalt elk jaar de factuur voor het Franstalig onderwijs in de Vlaamse randgemeenten rond Brussel. In het schooljaar 2012 / 2013 kostte dit de Vlaamse belastingbetaler 11.4 miljoen euro. Vlaanderen betaalt zo zijn eigen verfransing.
Bron: parlementaire vraag nr. 729 van Vlaams parlementslid Marijke Dillen aan de minister van Onderwijs.
“Waarom Di Rupo op het verkeerde vliegtuig stapte”
Het gebeurt zelden, maar deze keer maken we een uitzondering voor het opiniestuk van Gustaaf C. Cornelis, wetenschapsethicus aan de Vrije Universiteit Brussel, en auteur van ‘Het geheim van de kosmologie ontrafeld’, in de rode kwaliteitskrant De Morgen; “Waarom Di Rupo op het verkeerde vliegtuig stapte”
Dhimmi-universiteiten in G.B.
De koepelorganisatie van de Britse universiteiten, Universities UK (UUK), heeft een publicatie met bijzondere richtlijnen over de omgang met ‘controversiële’ sprekers, zoals moslimfundamentalisten, uitgegeven, die voor algemene verontwaardiging zorgt.
Indien de gastspreker om een gescheiden publiek verzoekt, mannen en vrouwen apart, dan zou daarop ingegaan worden.
Een petitie tegen deze vorm van sekse-apartheid is inmiddels door meer dan 7500 personen ondertekend.
We gaan racisme uitroeien…
… het woord ‘ras’ wordt verboden
Eén van de alom tegenwoordige NGO’s – meestal van rood-groene, multiculturele kleur – trok van leer tegen de Westermann uitgeverij omwille van diens aardrijkskundeboeken en Diercke-schoolatlas. U raadt het: het woord ras met al zijn afleidingen mag in Duitsland niet meer voorkomen.
Deze NGO draagt de welluidende naam “NeRaS” – Netzwerk Rassismus an Schulen” (netwerk racisme in scholen). Zoals het hoort buigt de directiekamer van de uitgeverij deemoedig het hoofd, zegt drie keer ‘mea culpa’ en kruipt door het stof. Ze hebben zelfs een schoolboek aan hen opgedragen!
Wie zit er zoal bij de NGO-racismebestrijders?
•IMIR – Institut für Migrations- und Rassismusforschung e.V.
•ISD – Initiative Schwarze Menschen in Deutschland (ISD-Bund) e.V.
•TGH – Türkische Gemeinde e.V.
•verikom – Verbund für interkulturelle Kommunikation und Bildung e.V.
•IAF – Verband binationaler Familien und Partnerschaften, e.V.
•EWNW – Eine Welt Netzwerk e.V.
NeRaS is dus een inteeltproduct, een overkoepelende betwetersvereniging van soortgelijke verenigingen met een gezamenlijke agenda. Een netwerk van hoofdzakelijk buitenlandse idioten, die amper Duits spreken, maar steeds klagen over hun blauwe lange tenen en daarvoor ook nog geld van vadertje staat incasseren.
Zij willen dus het woord ‘ras‘ verbannen uit schoolboeken terwijl men op hun eigen webstek struikelt over alle mogelijke woordafleidingen, want men kan de goegemeente toch niet genoeg duidelijk maken hoe verwerpelijk racisme is!
De directie van de uitgeverij heeft nu wel een probleem, want hoe kunnen ze het woord ‘apartheid‘ verklaren zonder het woord ‘rassenscheiding‘ te gebruiken.
In Gent werd het woord ‘allochtoon‘ verboden, maar we zien er daarom niet minder rondlopen.
FT
Schoolverrijking zorgt voor leerverarming
Schoolverrijking zorgt voor leerverarming
Gisteren hebben we zowel in Britse, Duitse en Vlaamse media de resp. onderwijsministers gehoord die zich ongerust toonden over de achteruitgang van de studieresultaten der leerlingen. Dit moet blijken uit een recent PISA-rapport waarbij er onderzoek gedaan werd naar de kennis van 15-jarigen op het gebied van wiskunde, leesvaardigheid en wetenschappen.
Noch door de BBC, noch door groot onderwijslicht Pascal Smet werd er zelfs maar gesuggereerd dat de massale immigratie hieraan schuld zou kunnen hebben. Smetje haastte zich om te zeggen dat de slechtere resultaten niet uitsluitend in het BSO of het TSO voorkwamen, maar ook in het ASO. Een goede verstaander snapt direct wat hij bedoelt. Kwestie van de multiculturele achtergrond niet in een kwaad daglicht te brengen. En hij besluit – als een mantra – dat slechts die landen goed scoren, die een onderwijshervorming doorgevoerd hebben. Om tot zo’n conclusie te komen, moet ge toch minstens drie jaar kleutertuin achter de rug hebben…
Yves Desmet van DM erkent tenminste dat er inderdaad een grote kloof is tussen de nievanhier-kinderen en onze nakomelingen. Erkent… dat wel… maar onmiddellijk volgt de beschuldiging van ‘schuldig verzuim’. Lap, wij, de racisten, de onverdraagzamen, zijn natuurlijk de oorzaak van de slechte prestaties der lieve importkindjes.
Keren we terug naar Smetje en zijn onderwijshervorming. Bij de BBC bleek uit een reportage dat de landen op plaats 1, 2 en 3 van de wiskunderesultaten allemaal in het Verre Oosten liggen, resp. Shanghai, Singapore en Hong Kong. Allemaal landen waar vlijt en inzet nog steeds een voorbeeldfunctie hebben. Allemaal landen waar de toevloed van analfabeten quasi onbestaande is. Niks onderwijshervorming. Studeren en geen gepamper is daar het ordewoord. Voor een tabel met overzicht klik hier
Ter vergelijking voegen wij het resultaat van 2009 bij. Daaruit blijkt dat wij van de 11de plaats gezakt zijn naar de 15de, het verschil met Nederland groter geworden is en dat Polen sterk aan het stijgen is. ‘Wij’ staat voor het land b, waarvoor u hier het rapport kunt lezen, met een opdeling volgens de gemeenschappen.
2009
De voorzitter van de ‘Deutsche Lehrerverband’, Josef Kraus windt er echter geen doekjes rond: het hoog percentage immigranten in de klaslokalen is de reden voor de slechte Duitse PISA-resultaten. Volgens de Duitse Bureau voor de Statistiek maakte in 2012 7.7% buitenlandse kinderen deel uit van het totaal aantal leerlingen in Duitse scholen. In verrijkte gebieden ligt dit cijfer uiteraard duidelijk hoger.
Finland zou gemiddeld slechts 2% immigranten herbergen. En dhr Kraus gaat op dezelfde elan verder: het is niet meer dan logisch is dat Duitsland niet op het Finse of Koreaanse niveau kan presteren. Ook maakte hij een verschil tussen buitenlandse kinderen van EU- of Oost-Aziatische oorsprong, zoals bv. Vietnam, en kinderen uit Turkije, uit Arabische landen en uit het voormalige Joegoslavië.
Tegelijkertijd overduidelijk en toch heel kies uitgedrukt door dhr Kraus, want zomaar durven beweren dat de kroost van Roma-zigeuners of bv. Kosovo-‘vluchtelingen’ niet bepaald door een leergierig gedrag uitblinkt, zou voor een racismeklacht zorgen. De brave man pleit dus voor een opvoedingsstart in de kleutertuin, want, zo stelt hij, ‘veel ouders spreken geen woord Duits’. Herkenbare toestand.
Zo zie je maar: we staan niet alleen met onze problemen. Niet dat we daar iets beter van worden, want het politiek-correcte denken staat immers niet toe een kat een kat te noemen, ook als ze eruit ziet als een kat, zich gedraagt als een kat en niet kan blaffen.
FVE
“Druk van bovenaf”
Spreekverbod, vergaderverbod, denkverbod?
Linkse intimidatie, slaafse politie en justitie.
Studentenvereniging NSV had zaterdag een colloquium gepland, dat uiteindelijk nergens mocht doorgaan.
Lees meer hierover bij: NSV-intimidatie, NSV-nieuwe locatie, NSV-verplaatst
Vlaamse Solidaire Vakbond (VSV) kon zijn jaarlijkse ledenvergadering in Antwerpen niet laten doorgaan op de afgesproken locatie.
Lees meer bij: VSV, VSV-nieuwe locatie, VSV-aalmoezenier
Ter attentie van de westerse verraders “Rivieren van bloed” (re bis)
Zijn waarschuwing werd in de wind geslagen: op 20 april 1968 eiste de Engelse afgevaardigde Enoch Powell dringend een stop op de massa-immigratie naar Groot-Brittannië. Zijn boodschap kan niet actueler zijn, nu ook voor heel Europa.
Hieronder zijn integrale rede.
“De belangrijkste functie van goed staatsmanschap bestaat erin, om vermijdbaar kwaad te voorkomen. Bij deze inspanning stuit zij op hindernissen, die diep in de menselijke natuur wortelen. Enerzijds zit dat in de orde der dingen, dat zulk kwaad niet bewijsbaar is, voordat het aan het licht komt: in iedere fase van zijn ontwikkeling blijft er speelruimte voor twijfel en twist of hij echt zou zijn of ingebeeld.
Tegelijkertijd baart het weinig opzien in vergelijking met huidige problemen, die zowel onbetwistbaar als dringend zijn: daarom de voortdurende verleiding in de politiek om zich ten koste van de toekomst met het onmiddellijke heden bezig te houden. Mensen neigen vooral naar de verkeerde opvatting, dat diegene, die trammelant voorspelt, deze veroorzaken of er zelfs naar verlangen zou. “Als de mensen er maar niet over zouden praten”, denken ze graag, “dan zou het waarschijnlijk niet gebeuren.”
Wellicht is deze gewoonte terug te voeren op het primitieve geloof, dat het woord en het ding, de naam en het voorwerp identiek zouden zijn. Hoe het ook zij, het zich bezighouden met toekomstig zwaarwegend, maar door direct handelen nog af te wenden kwaad, is de meest impopulaire en tegelijkertijd de meest noodzakelijke taak van een politicus. Diegenen, die zich hier met open ogen voor drukken, verdienen de vloeken van diegenen, die na hen komen – en vaak genoeg krijgen ze die dan ook.
Geen regering blijft eeuwig aan de macht
Een of twee weken geleden raakte ik met iemand uit mijn kieskring in gesprek, een hele gewone arbeider van middelbare leeftijd, die werkt in een van onze genationaliseerde fabrieken. Na een tot twee zinnen over het weer, zei hij plotseling: “Als ik het geld zou hebben om te vertrekken, zou ik niet in dit land blijven.”
Ik maakte een of andere afkeurende opmerking van waarom, want ook deze regering zou niet eeuwig aan de macht blijven; hier schonk hij echter geen aandacht aan en vervolgde: “Ik heb drie kinderen, ze hebben allemaal gymnasium gedaan, twee van hen zijn nu getrouwd en hebben een gezin. Ik zal pas tevreden zijn als ik ervoor heb gezorgd, dat zij zich allemaal in de overzeese gebieden vestigen. Hier zal over 15 tot 20 jaar de zwarte man met de zweep boven de blanke zwaaien.”
Ik hoor het koor van afschuw al. Hoe durf ik zoiets vreselijks uit te spreken? Hoe durf ik onrust te stoken en de gemoederen te verhitten door te vertellen van zo´n gesprek? Het antwoord luidt, dat ik niet het recht heb om dit niet te doen. Een fatsoenlijke, normale landgenoot zegt op klaarlichte dag in mijn eigen stad tegen mij, zijn afgevaardigde in het Lagerhuis, dat zijn land geen levenswaardig bestaan meer aan zijn kinderen kan bieden.
Immigranten zullen complete steden bezetten