Op weg naar de gelijkheid van man en vrouw schijnt het gezond verstand het te laten afweten. Eergisteren was het wereld-mannendag, zoiets als wereld-dierendag, maar dan ter bescherming van een ander bedreigd wezen, de man. Vermoedelijk heeft u er niets van gemerkt. Is er eigenlijk wel nood aan zo’n dag? Tenslotte is elke dag mannendag. We leven naar het schijnt in een mannenmaatschappij.
In het algemeen klopt dat plaatje maar het westen wil het daarbij niet laten. Hoe hoger we staan op de ladder der beschaving hoe minder de mannen een rol mogen spelen. Vrouwen moeten hun eerlijk deel hebben van alles. De helft van de verkeerslichten, titels worden vervrouwelijkt, studenten en professoren krijgen een vrouwelijke benaming. Gelijke rechten voor man en vrouw lijkt ons een eerbaar streefdoel, maar wanneer quota opgelegd worden, gebaseerd op het geslacht en niet op qualificaties, dan kan men niet meer van gelijke rechten spreken maar wel van een onrechtmatig opdringen van een overtrokken visie op de maatschappij.
Zonet werd het een rapport van het Wereld Economisch Forum gepubliceerd, die de verschillen tussen de geslachten bekend maakt, het “Global Gender Gap Report 2014“. In totaal werden 142 staten onder de loep genomen m.b.t. de kloof tussen de geslachten op het vlak van gezondheid en ontwikkeling, gegvens die vervolgens economisch en politiek vertaald werden. “De kloof tussen de geslachten moet overbrugd worden” want “slechts dan kan een volk economisch groeien” is één van de conclusies.
De opgevoerde cijfers geven een vervormd beeld. Nog een conclusie: hoe minder mannen de lakens uitdelen, des te beter zal de toestand evolueren.. Rwanda bv. – we kunnen het moeilijk een hoogontwikkeld land noemen – staat op een niet slechte zevende plaats. Duitsland daarentegen staat vijf plaatsen lager. In Rwanda is 64% van de parlementairen een vrouw; in Duitsland slechts 36%. Als men deze redenering volgt, dan betekent dat een ideale samenleving, waar man en vrouw volkomen gelijk gesteld zijn, niets minder is dan een mannenvrije zone!
Dat het verstand verdwijnt op de hobbelige weg van gelijke rechten, naar gelijkschakeling tussen man en vrouw, ziet men dagelijks bij het streven naar een perfecte feministische agenda. Onder druk van de politiek-correcte meute staan homo’s hoger op de ranglijst van de zgn. moderne wereld dan hetero’s. Mannen moeten plaats ruimen voor…
Nemen we even een recente vacature voor een medewerker in een vereniging van de Vlaamse Beweging. We noemen geen namen om de betrokken personen niet in de problemen te brengen. Tenslotte is de Vlaamse Beweging afhankelijk van subsidies, subsidies die uitgereikt worden als er aan bepaalde criteria voldaan wordt, zoals… inderdaad… quota voor vrouwen en minderheden. Ons ontgaat volkomen waar de vrouw daar in de minderheid is vermits er statistisch gezien meer vrouwen deel uitmaken van de bevolking dan mannen.
Terug naar die vacature. Uit een totaal van pakweg een 50-tal sollicitanten werden er na een eerste en tweede schifting 10 weerhouden. Het probleem was dat die 10 allemaal mannen waren, autochtoon, blank met een min of meer aanvaardbaar profiel. De organisatie had gehoopt op een vrouwelijke kandidate, liefst van vreemde oorsprong, die enigszins aan de werkomschrijving zou voldoen. De subsidie voor deze witte merel (!) ligt nl. hoger dan voor een blanke mannelijke werknemer. De organisatie had pech want witte merels zijn zoals bekend zeldzaam. Uiteindelijk werd een blanke mannelijke sollicitant aangeworven, die het perfecte profiel had voor deze werkaanbieding, maar… die niet even veel kan betaald worden als een minder bekwame – maar o zo gegeerde – vrouwelijke sollicitante met vreemde achtergrond!
We willen bij deze ook even aan de démarche van ‘ministerin’ Homans herinneren die quota voor de aanwerving van overheidspersoneel in haar agenda opgenomen heeft. Voor de verkiezingen klonk haar mening enigszins anders: volg dit en dit bruggetje. Dat verstandshuwelijk met de CD&V heeft duidelijk sporen nagelaten.
Een ander voorbeeld. Aan de universiteit van Wenen leerde de student Marco Pancheri ook het slagen van de quotazweep kennen. Zijn geslacht belette hem toegang tot de studierichting – Medicijnen – want er werd bij het toegangsexamen (2012) – volgens geslacht – punten gegeven. Meisjes konden met een lager puntentotaal toegang krijgen dan de jongens.
De jonge man trok naar de rechtbank wegens discriminatie. De rechter wees zijn klacht af omdat het voor mannen ongunstige puntenminimum een maatregel was om ‘een structurele achteruitstelling van vrouwen’ op te heffen. Pancheri ging samen met enkele andere afgewezen mannelijke studenten naar het Grondwettelijk Hof. Eerstdaags wordt een vonnis verwacht. Trouwens, wat let de vrouwelijke studenten tegen deze gang van zaken te protesteren? Tenslotte wordt er vanuit gegaan dat ze dommer zijn. Vrouwen met ballen pikken dit niet, of… is dit nu te veel gelijkstelling?
Het is wachten op de eerste mannenbeweging die de discriminatie van mannen wil aanklagen. Welke advocaat ziet hierin een nieuwe bron van inkomsten?
FVE