… niet van tante Kaat, maar wel uit een “Huishoudschrift voor de huishoudscholen en de 4de lagere graad”(zonder vermelding van datum), prijs 42 frank. Het schrift moet ergens medio jaren ’30 in omgang gebracht zijn; er wordt immers verwezen naar dir.gen. Technisch Onderwijs, P. Vlaemminck. Het toenmalige leerprogramma zou erop gericht zijn kinderen van de lagere klasse van de straat te houden.
Geen idee hoe dit exemplaar – geheel blanco – in ons bezit is geraakt. Het ziet eruit zoals op de afbeelding; uitgave Desoer, Luik. We zullen u af en toe mee laten genieten…
Op blz. 2, onder een uitgebreid artikel over alcoholbestrijding, lazen we deze merkwaardige tekst:
“Het huishoudonderwijs is in de Verenigde Staten zoo belangrijk geworden, dat 42 op de 48 staten zelfs huishoudscholen voor jongens hebben opgericht. Daar groeien jonge mannen op, die later in het huishouden niet alleen nuttig werk zullen kunnen verrichten, maar in staat zullen zijn om met kennis van zaken te oordelen over de moeilijkheden, waarmee hun echtgenote bij haar talrijke huishoudelijke bezigheden zal te kampen hebben.”
Weet iemand wat we ons daarbij moeten voorstellen?
De man van het “gelijke uitkomstenbeleid” in het onderwijs (zijn woorden) en de “iedereen (hoger) gediplomeerd”-doelstellingen, inspirerende kracht achter de diplomadevaluatie. Was het maar een fata morgana…
De man die niet wil besparen… de man die de “nationalistische druk” wil wegnemen in de EU… de man die de schulden van de potverterende EU-landen wil doen betalen door de werkende, oppassende EU-landen… het verhaal van de krekel en de mier… het verhaal van belgië, van Vlaanderen en Wallonië…
17 september 2020. Eerste dag van het nieuw schooljaar. Basisschool ‘Schrotenschule’, Tuttlingen, Baden-Würtemberg: een toespraak van de directie, van het oudercomité en de zegen van verschillende geestelijken:
Dit zijn beelden die u hier niet te zien krijgt. Hoogbegaafde kinderen, uitblinkers in wiskunde, schaakkampioenen… Wie zich ergert aan de tweewekelijkse groet aan de vlag, moet weten dat dit ook in de VSA gebruikelijk is. Kinderen worden op school aangemoedigd hun talenten – muziek, kunsten, tekenen, talen, sport, wetenschap enz… – via wedstrijden te testen. Vervolgens kunnen zij deelnemen aan lokale wedstrijden en nadien op nationaal vlak aan kampioenschappen. En zelfs in het bevriende buitenland.
Sinds onze kleinzoon in het lager onderwijs zijn broek verslijt, volgen we min of meer de het reilen en zeilen van zijn school en de te verwachten prestaties. Met onder’wijs’ heeft dit niet veel meer te maken. Als pingpongballetjes komen er plotseling kinderen met een internationale geschiedenis bij of verdwijnen weer. Taalkennis: ongeveer op vriestemperatuur. En dat telt vanzelfsprekend voor quasi alle vakken. Meestal valt die kinderen niets te verwijten. Het zijn hun ouders die hen meegesleurd hebben in een landverhuizersverhaal, waardoor ze plotseling opduiken en even plotseling verdwijnen. Of ze tijdens die maanden als medeleerling in de klas van onze kleinzoon iets opgestoken hebben? Veel zal het niet zijn. Bij praktisch alle lessen worden ze uit de klas gehaald om apart bijgespijkerd te worden. Zelfs de turnles is een probleem omdat deze met alle leerlingen, meisjes en jongens, gegeven wordt. En als ze in de klas moeten, resp. mogen blijven, worden ze verondersteld zich “nuttig bezig te houden”, of beter gezegd: zich nuttig bezig te laten houden door bv. op de computer spelletjes te laten spelen onder begeleiding van een leerling die zijn/haar taak al af of de les onder de knie heeft.
Twee van hen kwamen terug naar school op 1 september. Waarschijnlijk zullen hun ouders in het land b mogen blijven of vinden ze geen lucratiever sociaal systeem ergens in een buurland. Dat de coronamaatregelen van vorig schooljaar hen niet goed bekomen zijn, mag duidelijk wezen. Eén van hen is intussen de karige kennis van de Nederlandse taal zo goed als verleerd. En toch… en toch… mogen zij vlot overgaan naar het volgende leerjaar. Om weer van vooraf aan te beginnen. En binnenkort komen er nog twee jackpotkinderen bij, wist onze kleinzoon te vertellen. Ook hier in de Kempen: een klas met 20 kinderen waarvan 1/5 onze taal niet begrijpt en de reguliere lessen niet kan volgen. Zij moeten bijgevolg privéles krijgen. Het is derhalve niet moeilijk te begrijpen dat er leerkrachtentekort is. Het is dweilen met de kraan open.
In het middelbaar is het fenomeen “iedereen geslaagd” overduidelijk met tot drie keer minder zittenblijvers in vergelijking met vorige jaren; er werden amper C-attesten uitgedeeld door de coronacrisis… “Het voordeel van de twijfel”, noemt men dat. Twijfel??? Of gewoon angst voor de reactie der ouders van de zgn. “kwetsbare kinderen”? Angst voor beschuldigingen van racisme, discriminatie….
Onderwijsminister Ben Weyts weigert de olifant in het klaslokaal te zien: “Corona is schadelijk voor de kwaliteit van ons onderwijs…” Dat het coronavirus pas in februari hier opdook, zal hem wellicht ontgaan zijn. Dat een ander virus – waarvoor een vaccin geen doeltreffend bestrijdingsmiddel is – het onderwijspeil compleet onderuit haalt is een zorg die niet door een maatregel van de Veiligheidsraad zal opgelost worden.
“Het Vlaamse onderwijs zit in het slop. Wie de eerste maanden van 2019 een krant opensloeg kon er niet naast kijken. Er bestaan ontzettend veel cijfers overde benarde situatie vanuit elke invalshoek (PISA, TIMMS en PIRLS, …) en die cijfers duiken allerminst voor het eerst op, maar circuleren al gedurende ruim een decennium.”
We citeren enkele stukjes:
“… Ten eerste wordt expliciet opgelegd om maatschappelijke kennis, waaraan het de jongeren soms ontbreekt wegens te beperkte opvoeding thuis, via de school bij te brengen. Het gaat dan onder meer om het theoretisch rijbewijs, leren omgaan met geld, politiek bewustzijn, algemene beleefdheid en ‘respect’, samenleven met ‘verschillen’. Dit is opvoeding, geen kennis, en hoort in de eerste plaats thuis in het gezin en pas daarna op school, waar het nu te veel kostbaar volume inneemt ten koste van de basisvakken. Ten tweede zijn er tal van maatschappelijke problemen waarvoor het onderwijs ingeschakeld wordt om ze te helpen oplossen, zoals bijvoorbeeld armoede thuis (de school voorziet in een actieplan, in maaltijden, in ‘gesprekken’, in eigen financiële input bovenop de maximumfactuur). Bij “radicalisering” wordt de school bijvoorbeeld het voornaamste instrument voor vroegtijdige detectie, maar vooral ook om die problematiek aan te pakken door meer en dieper de geneugten van de democratie onder de aandacht van die risicojongeren te brengen. Segregatie in de maatschappij wordt aangepakt door quota op te leggen aan scholen voor hun leerlingenpopulatie. Stuk voor stuk maatschappelijke problemen waar het onderwijs in een oplossende rol gewrongen wordt die het op dat terrein niet zou mogen hebben. Bovendien gaat ook dit allemaal opnieuw ten koste van de broodnodige schaarse middelen als tijd, geld en mankracht en leidt het opnieuw af van haar kerntaak: de kennisoverdracht. Op het derde en laatste niveau is het onderwijsveld een zuivere speelbal van de politieke grillen. De Belgische begroting ontspoort en financiële krapte dwingt tot hervorming op Vlaams niveau in het onderwijs. Ook op zuiver ideologisch vlak is het onderwijs de dienstmaagd om ideeën te verwezenlijken, in de eerste plaats het dogma van de “gelijkheid”, vertaald als de “afspiegeling van de maatschappij” en “radicale inclusie”. De inschrijvingsdecreten, de herfinanciering, de grote herstructureringen, zowel van scholen als in de graadstructuur, de nieuwe eindtermen, … staan allemaal in het teken van deze politieke onderwijsvreemde idealen. Dit zijn geen ‘oplossingen’ voor problemen waar het onderwijs de overheid om hulp vraagt, integendeel, dit zijn blind van bovenaf opgelegde maatregelen die politiek mooi verpakt worden maar de scholen hinderen en dus afbreuk doen aan de kwaliteit van onderwijs. Jammer genoeg moeten we tot volgende conclusie komen: De overheid heeft zich over een periode van 20 jaar ontpopt van facilitator van onderwijs tot rem op kwalitatief onderwijs…
.. Vorig jaar trad de nieuwe inspectie, modieus “2.0”gedoopt, in werking. Op papier heeft de inspectie een bocht gemaakt, door “niet repressief” en als “een coach” te werk te gaan. In realiteit blijft ze onverminderd de scholen zeggen wat ze wel en niet mogen doen in alle blindheid voor de niveaudaling. Het is schrijnend dat de nieuwe inspectie bijvoorbeeld een leerkracht Frans in een derde graad ASO Moderne Talen verbiedt om een dictée te geven of een vertaling te laten doen. Het is een schuldig verzuim van de overheid om de inspectie niet terug te dringen tot het domein van haar bevoegdheden en de inspectie alsnog te dwingen om zich op de sterke output te concentreren…
Dit document van Pro Flandria beschrijft de spreekwoordelijke olifant in de kamer, resp. de scholen, in de samenleving. Dé olifant die men niet màg waarnemen, niet met de vinger mag nawijzen… op straffe van… Dé olifant die een zelfde status heeft als de heilige koe der Indiërs.
Bekijk even deze reportages: ook hier wordt de onderliggende reden van de stijgende werkdruk en de daling van het onderwijsniveau niet genoemd (… het zijn dan ook reportages van de nullenzender):
In Wenen, waar de Donau niet blauw is en de Gedanken rood-groen gekleurd zijn, moet en zal als de wens van “de Birkenstockfractie van de verenigde jutezak- en bioschoonheden,” in vervulling gaat, een onderwijsinstelling genoemd worden naar het mondiale rolmodel van het haagschooldom, tevens Zweedse ik-weet-alles-beter-wereldreizigster en milieuterroriste… u raadt het… Greta Thunberg! De Heilige Greta van Zweden, wiens affiniteit met vlijtige studenten evenredig is met die van banken t.o.v. bankrovers, zal – volgens het initiatief van de “hash-voor-iedereen”-partij – een campus naar haar illustere persoontje benoemd krijgen.
De tweecellige wezens die de b.g. partij vertegenwoordigen – één cel voor de spijsvertering en ééntje om te slapen – zouden evengoed op het idee kunnen komen een vredescentrum te benoemen naar Idi Amin of een kleutertuin naar Dutroux.
Bovendien, mooi meegenomen, is Greta een vrouwelijk wezen. De Weense Dolle Mina’s gaan gegarandeerd door hun dak voor de erkenning van zoveel vrouwelijk intellect. Wenen is sowieso speciaal, zoals de meeste hoofdsteden.
De massamoordenaar Che Guevara kreeg enkele jaren geleden een bronzen beeld. Al werd dat niet door iedereen gewaardeerd. Zijn neus werd zelfs al eens geamputeerd. En neen, Leopold II, staat nog niet op de lijst van te creëren standbeelden.
Word bouwvakker, elektrieker, bakker, tomatenteler… maar ga in geen geval naar een hogeschool of universiteit!
… Op de universiteiten wordt de greep van het centraal bestuur op het onderwijs en onderzoek versterkt door de centrale toewijzing van onderzoeksgeld via NWO en door Europese onderzoeksbeurzen. Managers gaan zich nu ook bezighouden met de inhoud van onderwijs, een taak die vroeger aan leerstoelhouders was toevertrouwd. Op vrijwel alle universiteiten zijn ‘diversity officers’ aangesteld die er op moeten toezien dat op de literatuurlijsten geen racistische of seksistische boeken staan. Overal worden werkgroepen opgericht waarin docenten en studenten gezamenlijk ten strijde trekken om het hele curriculum te ‘dekoloniseren’…
“Met verbijstering verneemt KVHV-Gent de recente politieke ontwikkelingen inzake het corona-debacle. Deze nepregering, die zich krampachtig vastklampt aan artificiële volmachten, zet nu haar eindoffensief in: er komt géén parlementaire onderzoekscommissie omtrent de aanpak van de coronacrisis.
Het voorstel in de Kamer sneuvelde vrijwel meteen. De zittende partijen; Open-VLD, CD&V, s.pa en Groen, met steun van N-VA, zorgden ervoor dat ze met 109 stemmen tegen 29 hun stinkende potjes vooralsnog gesloten kunnen houden. De existentiële angst voor verkiezingen neemt duidelijk de bovenhand op plichtsbewust handelen in het belang van de bevolking die ze horen te dienen. Een handig staaltje zwendelen met de transparantie van bestuur, zelfs de CCP bekijkt zo’n politieke efficiëntie met ijverzucht.
Het bewaren en dienen van de ronduit leugenachtige sfeer rondom deze crisis bleek de enige indicator van ‘standvastigheid’ waarin onze heren en dames volksvertegenwoordigers en hun cohorte aan zogenaamde ‘experten’ uitblonken. Van foutief advies rondom het nut van mondmaskers, louche bestellingen met frauduleuze personen tot het uiteindelijk te laat leveren van mondmaskers die dan finaal ook nog niet conform standaard waren. Het kon allemaal. Dit terwijl de verantwoordelijke politici en zelfverklaarde experten telkens vakkundig de dichtstbijzijnde zandbak opzochten om aldaar het hoofd in neer te planten, waarschijnlijk overvallen door het gevoel van zelfgenoegzaamheid dat ze te beurt viel. Een gevoel van schaamte, zelfreflectie en nederigheid na de onophoudelijke reeks aan blunders bleef ze immers tot nader order onbekend.
Dit is de zoveelste operatie in onze politieke geschiedenis om te voorkomen dat er lijken uit de kast vallen, opnieuw houdt men vakkundig een hele reeks systeempolitici een hand boven het hoofd. Iedereen weet dat het lijk zich in de kast bevindt, iedereen kan het riéken, de rottende geur is niet te harden en iedereen gebaart van krommenaas. Deze schijndemocratie bevindt zich in staat van ontbinding en de zetelende politici dienen niet de burger die ze het mandaat schonk, maar louter hun eigenbelang en dat van het systeem dat ze krampachtig in leven trachten te houden. Het is een samenspel van wisselwerking en wederkerigheid.
De Wetstraat is het speelterrein van een onderonsje met een ouwe gouwe insteek: ‘do ut des’. Een centrale regel in het spel dat zich achter de schone schijn van onze democratie afspeelt. Ik geef, opdat ik van jullie een gunst zal verkrijgen. Handig handelen en manouveren ze zich een weg uit het stinkend moeras dat overloopt van hun onkunde, potentieel schuldbesef en hopen aansprakelijkheid wegens schuldig verzuim. De burgers, en dan in het bijzonder de gezondheidswerkers op het terrein, die met een tekort aan volwaardige middelen toch dit virus te lijf gingen, staan wederom buitenspel en blijven verdwaasd achter. Centraal doorheen dit circus klinkt maar één devies: veel geblaat en weinig wol.
Als we de eindevaluatie opmaken behoren wij tot de landen die de crisis het slechtste hebben aangepakt. Niet dat je dat van het Belgische systeem ooit zou gehoord hebben.Samen met heel wat te betreuren burgers stierf ook het laatste stukje van politieke geloofwaardigheid van deze zogenaamde volksvertegenwoordigers.Wij hopen dan ook dat de bevolking hiervan akte zal nemen, wij doen dat alvast wel.”
Een vegetarisch studentenrestaurant, praatcoaches en meer aandacht voor diversiteit. Met die thema’s heeft Said Mabrouk (20) vorige week de meeste stemmen gehaald tijdens de verkiezing van studentenvertegenwoordigers aan de Universiteit Gent. Mabrouk volgt in die functie Dries Van Langenhove op. (…)
Zou Ben Weyts heimelijk i.s.m. Schild & Vrienden een Vlaams Legioen Leger opgericht hebben? Grapje!
Aantal leerlingen dat uitstroomt zonder diploma blijft maar stijgen: Vlaanderen slaagt er niet in om het stijgende aantal vroegtijdig schoolverlaters terug te dringen, blijkt uit cijfers van de onderwijsadministratie. (…)
En hoe zou dat nu komen? De Vlaamse Overheid heeft er een studie aan gewijd, die wij niet kunnen inkijken. Hoeft ook niet. We zijn helderziende.
Dit is de inleiding waarop de studie gebaseerd is; neem nota van de vraagtekens:
“Welke soort klassamenstelling is de meest gunstige voor de leerprestaties, het welbevinden en het academisch zelfbeeld van leerlingen? Worden leerlingen best omringd door een brede diversiteit aan medeleerlingen? Of is het beter in de klas te zitten met gelijkaardige leerlingen? Er bestaan veel wetenschappelijke studies over het groeperen van leerlingen in homogene/heterogene klassen. Deze review bekijkt de effecten op het prestatieniveau en bespreekt andere groeperingscriteria zoals leeftijd, sociaal-economische thuissituatie, cultureel-etnische achtergrond en geslacht. Een inspiratiebron voor directeurs, pedagogisch begeleiders en anderen die beslissingen moeten nemen. In de reeks: Praktijkgerichte literatuurstudies onderwijsonderzoek” (…)
Gelukkig heeft het Gemeenschapsonderwijs (GO!) dé oplossing: Geen examens! Het zou immers “niet fair zijn”… (…)
