Nationale Bank: Waalse provincies stagneren, of gaan achteruit
Wallonië blijft steken in ‘ontwikkelingsval’ van lage welvaart en trage groei. Ondanks een relatief goede concurrentiepositie scoren de Waalse provincies economisch zwak in vergelijking met vergelijkbare regio’s in Europa, stelt de Nationale Bank vast. Ze krijgen hun achterstand niet ingehaald. De Standaard / Doorbraak
Non, non, rien n’a changé…
Van de Nijl tot de Eufraat. Van Egypte over Saoedi-Arabië, wat er rest van Palestina, Libanon, Syrië, Jordanië, Irak…tot aan Koeweit. Naar verluidt eigenlijk helemaal niet zo overweldigend groot. Het Beloofde Land is ‘slechts’ zo groot als bv. Texas en ‘bijna’ zo groot als bv. Kazachstan.
Leerrijke video. Zo begrijp je beter waarop de Israëlische uitbreidingsverzuchtingen gebaseerd zijn. Nu nog de b.g. uitbreidingslanden overtuigen…
Met een dag vertraging, graag uw aandacht voor Ierlands geliefde patroonheilige, St. Patrick. En hij was zelfs een immigrant.
Waarschijnlijk werd hij rond het jaar 385 in Schotland geboren. Hij zou oorspronkelijk Sucath (= ‘strijder’) geheten hebben. Volgens zijn levensverhaal werd hij op vijftien- of zestienjarige leeftijd door zeerovers buitgemaakt en als slaaf verkocht in Ierland. Daar kwam hij als herder in dienst van een druïde, Miluic (ook wel Miliuc of Maelchu genaamd). Thuis was hij christelijk opgevoed, maar thans bevond hij zich in een gebied dat nog goeddeels de Keltische godsdienst aanhing. Na zes jaar slavernij wist hij te ontsnappen en vluchtte naar de overkant van de zee. Hij belandde in Tours en sloot zich daar aan bij de kloostergemeenschap. Deze was zo’n vijfentwintig jaar geleden nog door de grote Sint Maarten (Martinus: † 397; feest 11 november) gesticht. Ook bracht hij enige tijd door op het beroemde kloostereilandje Lérins voor de Zuid-Franse kust.
In 431 kreeg hij van de paus de opdracht om naar Ierland te gaan en er het evangelie te verkondigen. Meer: https://www.heiligen.net/heiligen/03/17/03-17-0461-patrick.php
Elk jaar, op 17 maart, lijdt heel Ierland aan de St. Patrickgekte. Niet alleen in Ierland, overal ter wereld waar de Ieren zich vestigden, of waar er Irish pubs openden, ontwikkelt zich een groene waas met het onontbeerlijke gezelschap van Guinness. Gek genoeg ontstond de St. Patricks viering, zoals wij ze die nu kennen, in New York. In 1762 marcheerden Ierse soldaten door New York City, waardoor de traditionele St.Patricks stoet ontstond.
In Chicago wordt zelfs de rivier in een groen jasje gestoken…
Tijdens het debat over het Europese semester raadde Gerolf Annemans de Europese machthebbers aan zich voor te bereiden op een ordelijke opdeling van België*.
Het idee dat de Frans-Malinese popster Aya Nakamura een lied van Edith Piaf zou zingen op de openingsceremonie van de Olympische Spelen verdeelt Frankrijk.
Lees: Mag Frans-Malinese popster Piaf zingen bij start Spelen? “Aya’s straattaal is geen Frans”
https://www.france24.com/fr/aya-nakamura-qui-pourrait-chanter-aux-jo-
Ons uitgangspunt blijft hetzelfde: het zangfeest is een oproep aan alle Vlaamse politici, academici, ondernemers, kunstenaars, studenten, arbeiders, kortom, aan alle Vlaamse burgers om met zijn allen de schouders te zetten onder een vrij en onafhankelijk Vlaanderen. (Uit: https://zangfeest.org/historiek-zangfeest/)
“Joachim Coens (ex-voorzitter CD&V, red.) is gaan lopen, Egbert Lachaert (ex-voorzitter Open VLD, red.) is gaan lopen, Meyrem Almaci (ex-voorzitter Groen, red.) is gaan lopen en Conner Rousseau (ex-voorzitter Vooruit, red.) is gaan lopen. Aan Franstalige kant daarentegen zitten alle partijvoorzitters nog altijd ongestoord het slagveld te overschouwen.”
Bart Fierens op het 84ste Vlaams Nationaal Zangfeest: https://www.standaard.be/cnt/dmf20240310_95507106
Beelden van het Zangfeest hebben we nog niet, wel deze voorafgaande stellingname van Bart Fierens:
… het portret van een zionistische activist
“Aan de andere kant (van de omheining) is het ook mijn land.”
Van veldslagen tegen extreemrechts in Frankrijk tot de Israëlische kolonisatie in het Midden-Oosten: een buitengewone reis van een geradicaliseerde Jood.
Thierry, een jonge jood uit de Parijse buitenwijken in de jaren zestig en zeventig, was een van de leiders van kleine joodse identiteitsgroepen die in oorlog waren tegen extreemrechts in de jaren zeventig en tachtig. Nadat hij een van de bazen van Betar was geworden, vertrok hij om zijn werk te doen, dienst doen in Israël en de Libanese oorlog bestrijden in de speciale strijdkrachten. Thierry, door een geradicaliseerde rabbijn uit New York tot religieuze orthodoxie bekeerd, werd Pinhas en wijdt zich nu aan de herovering door de Joden van Groot-Israël. Ooit dicht bij de Mossad, is hij vandaag de dag een van de meest actieve leiders van de kolonie Kyriat Arba, in bezet Palestina, nabij Hebron. Afwisselend verleidelijk en weerzinwekkend, manipulatief en naïef werpt het personage licht op enkele van de meest mysterieuze pagina’s uit de recente Franse geschiedenis en dompelt het ons onder in de kern van de geheimen van de Israëlische kolonisatie in het Midden-Oosten.
(Nvdr.: we citeren de begeleidende tekst onderaan de video)