“Bij de parlementsverkiezingen van 25 juni 1949 kunnen de Vlamingen voor het eerst sinds de Tweede Wereldoorlog weer voor een Vlaams-nationale partij stemmen. De Vlaamse Concentratie is pas een maand voordien opgericht en is in volle repressietijd nog een broos gegeven. Aan tienduizenden Vlamingen was immers zonder proces ‘bij wijze van voorzorg’ het stemrecht ontnomen.”
… nodigt u graag uit voor haar evaluatie van de laatste verkiezingen.
Wat nu?
Mark Elchardus, Emeritus hoogleraar Wim van Rooy, Essayist
Moderator: Pieter Bauwens (Doorbraak) Dinsdag 25 juni, 20.00 uur – Hotel de Basiliek (Trooststraat 22, Edegem)
Inkom: 10 euro (studenten 3 euro)
Vanaf 18u heeft u de mogelijkheid deel te nemen aan de receptie en het diner. Op voorhand inschrijven is hiervoor verplicht: info@debatclub.org – 0498/77 48 71 – 55 euro p.p. (inkom van 10 euro inbegrepen) over te maken op rekening van de Debatclub: BE20 7350 4124 1556.
Van separatisme in 2004 naar …. niks…. behalve dan dat hij zichzelf – en uitsluitend zichzelf– ziet als de volgende belgische federale premier want alleen de Grote Leider is te “vertrouwen”…
Een beetje reclame voor een boek dat de geschiedenis van Frans-Vlaanderen beschrijft:
“Frans en toch Vlaams”
Tijdens de bekerwedstrijd voetbal tussen de Franse kampioen Parijs Saint Germain en het kleine Frans-Vlaamse stadje Kassel kleurden 35.000 supporters, getooid met evenveel Vlaamse leeuwen, het stadium volledig geel-zwart. We bevinden ons hier in het noorden van Frankrijk. En toch noemen de inwoners zich Vlamingen. Hoe Vlaams zijn die Frans-Vlamingen? Spreken ze nog de streektaal? Wat kunnen we leren uit de geschiedenis van deze streek? Hoe is de schreve – de staatsgrens – ontstaan? En wat is er gebeurd nadat de regio door Frankrijk werd geannexeerd?
Wido Bourel schetst het verhaal van Frans-Vlaanderen door de eeuwen heen. Van de plaats en belang van de regio als rijk deel van het graafschap Vlaanderen, het hertogdom Bourgondië en de Nederlanden, tot het cultureel en economisch verval na de Franse aanhechting.
De auteur heeft het zelf beleefd: de onmogelijkheid om de eigen taal te kunnen leren, de censuur op de eigen cultuur en geschiedenis en de strijd voor het behoud van de Vlaamse/Nederlandse identiteit van de streek. Uit het verhaal van Frans-Vlaanderen, maar ook vanuit zijn eigen beleving, schetst hij enkele interessante uitdagingen voor de toekomst.
Titel Frans en toch Vlaams Taal Nederlands ISBN 9789464750362 Formaat 15 x 23 cm Verschijningsdatum 20 november 2023 Derde druk: januari 2024 Aantal pagina’s 270 p. Prijs € 29.50 te vinden in elke boekhandel Voor een door de auteur gesigneerd exemplaar, hier bestellen: https://www.widopedia.eu/
Ter kennismaking met de auteur onderstaande video, die een ander boek van Wido Bourels voorstelt: “Flandre : des questions qui dérangent”
Ondertiteling en vertaling naar het Nederlands via icoontjes onderaan
Mogen wij u verwijzen naar een stukje proza, genaamd “Het verdriet van België (2)”. We citeren een paragraaf:
“Dus Bart! Luister toch even in plaats van naar jezelf te kijken in de spiegel:
Je bent de slimste jongen van de klas, dat moet je niet elke dag opnieuw bewijzen
Jij kan bepalen in welke richting het Koninkrijk evolueert
Of meespelen in een mini-voetbalploeg van 7-8 partijen waarbij elke speler constant zijn MEDE-speler de bal afpakt, niet van de andere ploeg maar van zijn EIGEN ploeg
Of een steen in de rivier verleggen, je afspraak met de geschiedenis nemen en een stap zetten naar volwaardig Vlaams zelfbestuur, het DNA van de N-VA
Het moment is NU
Want: they will NOT show you the effing money brother
Want je bent wat ze in het frans noemen “un caractériel”.”
Omvolking in de Nieuw-Caledonische versie – signaal voor Europa
De eilandengroep Nieuw-Caledonië, gelegen in het zuiden van de Stille Oceaan, is een Frans overzees gebied met bijzondere status. Er leven zo’n 290.000 mensen. Het is Frans gebied sinds 1853, en het statuut werd recent gewijzigd door twee akkoorden, dat van Matignon-Oudinot van 1988 en dat van Nouméa van 1998. Dat van 1988 voorzag in de economische, sociale, culturele en institutionele ontwikkeling van de archipel, waarin beloofd werd dat de Kanaken (de autochtone bevolking) een onafhankelijkheidsreferendum mocht organiseren.
Het akkoord van 1998 gaf bepaalde culturele bevoegdheden aan de Kanaken, en voorzag de geleidelijke transfert van Franse bevoegdheden aan Nieuw-Caledonië. Parijs behield hierin wel de bevoegdheden migratie, landsverdediging, veiligheidshandhaving en het muntsysteem. En het kiesstelsel. Over het kiesstelsel is momenteel een gewelddadige confrontatie losgebarsten want het kiesrecht op de archipel werd uitgebreid tot al wie minstens 10 jaar op de archipel woont. Er vielen intussen verschillende doden bij geweld en de Franse president riep de noodtoestand uit. Franse troepen scheepten in naar de archipel.
Links hypocriet over ‘omvolking’, rechts misschien niet minder
Dominique Fochi, algemeen secretaris van de partij Union Calédonienne (de dominerende partij bij de Kanaken) is duidelijk: “De Franse regering komt terug op haar gegeven woord”. De Kanaken vrezen – terecht, meen ik – dat zij weldra een minderheid op hun eigen eiland worden en dat hun wens naar onafhankelijkheid niet meer zal worden gehoord. De Kanaken maken nog amper 41 procent van de bevolking uit, hun vrees is dus meer dan begrijpelijk.
Dreigt een burgeroorlog? Feit is dat veel Kanaken willen dat de archipel Kanaaks blijft, terwijl de nieuwkomers (vooral Europeanen/Fransen) stemrecht willen “zoals overal in Frankrijk”. De linkse oppositie heeft het over omvolking en benadrukt het antikoloniale in het streven van de Kanaken naar bescherming van de eigen identiteit – hypocriet als men bedenkt dat links elk gebruik van het begrip omvolking voor de migratiestroom naar Frankrijk als complottheorie wegzet.
Rechts is misschien even hypocriet, want in Nieuw-Caledonië is ze voorstander van uitgebreid stemrecht voor iedereen die 10 jaar op de eilanden woont, en gebruikt ze er het woord omvolking niet. Wel in Frankrijk, maar niet in Nieuw-Caledonië. Terwijl het ten gronde om hetzelfde probleem gaat. Omvolking is omvolking, of ze zich nu voordoet in Nieuw-Caledonië dan wel in Frankrijk. Toch?
