Donetsk, zomer 2016. De zelfverklaarde onafhankelijke republieken bestaan 2 jaar en even lang bestaat de oorlog van Oekraïne tegen hen.
De Donbass is een blinde vlek bij de poco redacteuren der media. Een mysterie. Men weet dat er iets aan de gang is. Artilleriebeschietingen. Humanitaire catastrofe. Rebellengebied. De ware problemen, de oorlog tegen het eigen volk, is geen thema bij duidingsprogramma’s; Maidans rimpelingen zijn geliefder. Het westen houdt vast aan de eigen vertaling: terroristen, ondersteund door Rusland, die de democratie bedreigen. Men kijkt weg. Wil niet meer weten. Loopt mee in de voorgeschreven richting, tussen de voorgetrokken lijntjes.
12 maanden lang probeert een Duitser, woonachtig in Donetsk, de dagelijkse gang van zaken te vatten: het gaat om heropbouw, om de uitbetaling van pensioenen, die de Oekraïense overheid niet meer overmaakt, om speelplaatsen voor kinderen, om herstelling van de infrastructuur… steeds opnieuw… want een volgende beschieting is nooit ver weg. Het gaat om het zelfbeschikkingsrecht… iets dat wij, Vlaamse patriotten, toch ook wensen…
Wegens gebrek aan financiële middelen kon de film, gedraaid in 2017, niet ondertiteld en vertaald worden. Hopelijk verruimt hij desondanks uw blikveld.
*op 6 maart, één dag na plaatsing, heeft Twitter beslist dat dit twitterbericht ongeschikt is voor uw ogen. Het toonde beelden van een zomers tafereel met kinderen, de arm in de lucht, verwensingen en liederen gericht aan de oostelijke landgenoten, aan de Russen, kortom aan iedereen die niet mee in het neo-naziplaatje past. Bijgevolg is het filmpje gewoon verdwenen. Rest slechts het bericht dat het de “regels” overtrad… waaruit bleek dat het gedachtengoed in Oekraïne wel degelijk leeft.
In Toogpraat ontvangt Tom Van Grieken barones Mia Doornaert en praat met haar onder andere over de nakende Franse presidentsverkiezingen, het Vlaamse onafhankelijkheidsstreven en het nieuwe woke feminisme.
U krijgt van ons een recept van Mia’s lievelingsdrankje – Frozen Margarita – er bovenop. We schreven “een recept” – u kan immers naar eigen smaak de Triple Sec vervangen door een andere likeur.
U kent “Guantanamo” als een beruchte gevangenis voor o.a. al dan niet veroordeelde moslim terroristen. De gevangenis maakt deel uit van een Amerikaanse marinebasis op een eiland dat sinds de vijftiger jaren gesaboteerd en gesanctioneerd wordt door de VSA. Sinds 120 jaar werd en wordt een stukje Cuba door de VSA bezet. De Cubaanse regering heeft er niets te zeggen en het gebied wordt van de rest van Cuba afgescheiden door mijnenvelden.
Het is ca. 118 km2 groot, heeft twee vliegvelden en er worden permanent ca. 3000 VSA militairen gestationeerd.
Een reclamefilmpje van de VSA Marine…
De jaarlijkse “huur” bedraagt 2000 gouden munten, goed voor US$ 4085 – d.w.z ca. 1 cent per m2. Echter, sinds het jaar van de revolutie, 1959, heeft Cuba de huur niet geïnd. Sinds maart van dat jaar eiste en eist Cuba de teruggave van de basis. Tevergeefs. Amerikaanse presidenten komen en gaan en telkens wordt de sluiting van de Guantanamo-gevangenis beloofd.
De geschiedenis van Guantanamo Bay is een perfect voorbeeld van de VSA-politiek t.o.v. Cuba sinds het einde van de 19de eeuw. In 1898, toen de Cubaanse patriotten, die onafhankelijkheid nastreefden, na 30 jaar eindelijk de zege in zicht hadden tegen de Spaanse kolonisatoren, verklaarden de VSA Spanje de oorlog nadat hun oorlogsschip, The Maine, naar verluidt de grond ingeboord werd door de Spanjaarden. En later dat jaar belandde Cuba als oorlogsbuit volgens het Verdrag van Parijs – waarop geen Cubanen aanwezig waren – bij de VSA. De Amerikaanse president McKinley had immers verkondigd dat “het niet verstandig zou zijn de onafhankelijkheid van de Cubaanse Republiek te erkennen.”
De roep naar Cubaanse onafhankelijkheid werd voortgezet, ditmaal tegen de VSA. In 1901 stemden de VSA het zgn. Platt Amendment. Dit liet toe dat de president het eiland zou overdragen aan het Cubaanse volk, maar pas nadat een regering en een grondwet zou opgesteld zijn die de toekomstige relatie tussen de twee landen zou bepalen.
Een belangrijk deel van de grondwet verplichtte de toekomstige Cubaanse regering een gedeelte van hun grondgebied te verpachten aan de VSA, voor de oprichting van VSA marinebases. Het resulteerde in het “Permanent Treaty” van 1903, waarin vastgelegd werd dat een stuk van Cuba zou verpacht worden aan de VSA, zodat 120 jaar geleden de Guantanamo Marine Basis de facto ophield deel uit te maken van het Cubaanse grondgebied.
De basis was heel onpopulair bij de Cubaanse bevolking, zelfs vooraleer de VSA Marine erin trok. De Cubaanse regering schreef een brief aan Washington om de inwijdingsceremonie tot een minimum te herleiden daar er protestacties gevoerd werden tegen de verhuring. Echter… slechts 9 jaar later, drongen de VSA een ander akkoord op aan Cuba, waardoor de afmetingen van de basis vergroot werd tot de huidige oppervlakte – ook al viel een toegangsweg erin, waarvan “gemeenschappelijk gebruik” overeengekomen was om de “vrije handel” te verzekeren.
De economische crisis trof ook de VSA en leidde tot een “goed buurmanschap”-politiek – de VSA tekenden een zgn. Verdrag van Wederkerigheid, waardoor het b.g. Platt Amendment en het Permanent Treaty van 1903 ingetrokken werden, maar dat verder alle bedingingen betr. Guantanamo deed handhaven. Het verdrag werd ondertekend in Washington – tegelijkertijd bracht een VSA oorlogsvloot van meer dan 20 schepen een “vriendelijk” bezoek aan de Cubaanse kusten.
Waarom is het nodig dat de VSA een basis houden in een land dat ze al meer dan vijftig jaar saboteren?
Volgens de VSA is het essentieel in hun strijd tegen drugs, is het essentieel voor de militaire training van VSA soldaten, zoals de Ocean Venture in 1992, toen ca. 30.000 militairen overgevlogen werden. En de basis bewees zijn nut bij vorige invasies van de Dominicaanse Republiek, Haïti, Nicaragua, Mexico en Panama, bij verkenningsvluchten boven Cuba, bij het plannen van contrarevolutionaire missies, bij het uitlokken van Cubaanse strijdkrachten… In 1962 alleen al telde men niet minder dan 6000 inbreuken in de Cubaanse wateren.
In 1962 begon het met de beschadiging van een olieraffinaderij en de dodende kogels van een piratenboot afkomstig van de basis. Een Cubaanse zeeman verloor hierbij het leven. Ook de plaatselijke bevolking werd als doelwit genomen. In 1964 werden 38 vissers gevangen gezet op de basis; talrijke verhalen doen de ronde van Cubanen die gearresteerd werden, en zelfs vermoord, nadat ze beschuldigd werden dat ze in dienst waren van de Cubaanse regering.
De VSA leiding van de Guantanamo basis werd berucht voor de behandeling van het personeel, zoals massale ontslagen, tenzij… de Cubanen afstand deden van hun nationaliteit. Hoewel het personeel een pensioen beloofd werd dat samengesteld zou worden met 6% van hun uitbetaalde lonen, zijn er maar heel weinig die dit ook mochten ontvangen. Meer dan US$ 4 miljoen zou de VSA regering nog schuldig zijn aan het Cubaanse personeel.
Het bovenstaande toont aan hoe de Guantanamo Marine basis uiting geeft aan de onvervulde geopolitieke ambities der VSA in en voor Cuba. De reden voor het geschil tussen de twee staten is niets meer of minder dat de VSA er niet mee eens waren dat Cuba een vrij en soevereine staat zou worden – wèg van de VSA controle – en het geschil duurt intussen drie eeuwen.
Zo weet u meteen waarom de VSA nooit ingingen op de herhaalde Cubaanse vraag voor onderhandelingen over een eventuele overdracht. En ja, volgens internationale wetten hebben de VSA geen recht om nog steeds in Cuba een stuk land – tegen de wil van de Cubaanse regering – te bezetten. Maar wie gaat hen daartoe verplichten?
De pachtovereenkomst werd opgedrongen aan een regering die als poppetjes van de Amerikaanse regering deden wat van hen verlangd werd – de pachtovereenkomst bleef van kracht onder de bedreiging van een militaire interventie. Internationale wetgeving handhaaft ook het principe van een fundamentele verandering van omstandigheden, die ertoe had moeten leiden dat de VSA Cuba zouden verlaten nadat de diplomatische relaties in 1961 afgebroken werden en de basis niet langer kon dienen als een teken van “vriendschap”, maar wel als een dreiging van geweld.
Afsluitend: het is absurd ervan uit te gaan dat de eigenaar van iets dat hij verhuurd heeft, nooit ofte nimmer zijn eigendom zelf terug zou kunnen gebruiken. Een pacht of een verhuring is iets dat in terminis tijdelijk is. Zo niet is het een verkoop, een wijziging van eigenaar.
Guantanamo, The bay of discord, auteur: Roger Ricardo
Indien we ons herinneren hoe het voor maart 2020 was, dan is er het besef hoe groot onze taak is. Het raakt me diep dat er zo weinigen respons geven op het gegeven dat “niets doen” geen optie is. En dit kan ook onder pseudoniemen!
De gemiddelde Vlaming heeft in zijn achterhoofd, zich uitsluitend om zijn eigen zaken te moeien. Dat duidt al op de afwezigheid van veel verzet. De mensen die, uit idealisme of andere drijfveer, toch tegenstroom roeien kiezen uit de opties politiek of buitenpolitiek. De Vlamingen, vnl. de gewone man, is al altijd kopschuw geweest, om zich voor de “grote” politiek te engageren. De tegenstanders (belgicisten) van de strijd tegen de terreur door de Vlaamsgezinden, zijn de grote taak gelukt ook de Vlaams-nationale partijen mee onder verdenking te plaatsen. Ondanks alles, zoals op belangrijke ogenblikken in de historie, hebben we nu de taak om deze (Corona)-dictatuur en terreur te bestrijden. Een kleine welomschreven groep doet dat ook (Rechtsactueel, Golfbrekers, individueel op Doorbraak).
Met verwijzing naar de titel, gaat het hier om de versoepelingen/terugkeer naar vroeger, die o.a. in Nederland en het V.K. aan de orde zijn. Let op: in Nederland zijn er in maart (gemeentelijke) verkiezingen. Maar in deze volg ik de lijn van Karel van Wolferen, met zijn blad Gezond Verstand. Deze scherpzinnige verzetsman, op jaren, stelt dat de enige optie die openblijft de onvoorwaardelijke verdwijning van de “corona-pass, de muilkorven en andere controle-apparatuur” is. Het lijkt hier meer te gaan om tijdelijke versoepelingen, om de druk van de ketel te halen. Scherpe observatie of men bij ons ook naar afschaffing gaat, zal ons veel leren omtrent de ware bedoelingen.
Men kan zich afvragen: is auteur van de artikels vooral niet actief achter het toetsenbord. Maar de zwaarte van de dagelijkse strijd is – elke dag weer – de samenleving in te duiken, zoals ik doe, en op de grens van wat mogelijk is zoveel mogelijk de verklikkers-samenleving uit te dagen. Wat ik herhaaldelijk in Nederland kan doen, is hier quasi onmogelijk. Altijd voelt één of andere onbenul zich steeds weer geroepen om u te corrigeren. In deze kruipers-mentaliteit, die ik ten diepste veracht, gelijken we sterk op de Duitsers. Een onderzoek vandaag in de Duitse “main-stream” (dus verdacht) geeft aan dat de helft de mondmaskers zou blijven dragen, ook zonder verplichting!
Het spijt me het te zeggen, en het is niet uit pan-germanisme, maar de Vlamingen kunnen zo gecatalogeerd worden bij de Duitsers/Oostenrijkers. Men is erin geslaagd Duitsland 75 jaren na de oorlog nog steeds in een bezettings-modus (door de Amerikanen/Britten) te houden. Tegelijk is er een permanente schuld-cultus t.o.v. de derde en vierde generatie na de oorlog, opdat ze zouden beseffen dat ze een fascistische onderlaag vormen. Identiek voor Vlaanderen, waar “elke hond met een hoed op”, ons lessen in schuldcultuur komt geven, zodra we over werkelijke autonomie, over de rechten van blanken en over het niet-in-het-bezit zijn van Vlaanderen door de hele wereld, spreken. Zoals hoofdredacteur van Knack Bert Bultinck het onlangs verwoordde: “Het racisme zit de Vlamingen in de genen”. Het is dan ook kenschetsend dat bijna 95 procent van de Vlamingen zich heeft laten vaccineren. Dat ze ook allerhande – onwettige – maatregelen, zoals het verbieden van de toegang zonder Covid Pass, allerslaafs aanvaarden. Vooral vanwege de horeca…… En dan nog zijn politici bezig om de verplichte vaccinatie af te dwingen bij die enkelingen die nog overblijven!! (Conner Rousseau, Wouter Beke, e.a.).
Columnist Johan Sanctorum bekloeg er zich onlangs terecht over dat de roep om Vlaamse onafhankelijkheid volledig is stilgevallen. Niet onlogisch als Alexander De Croo, rond corona uitspraken komt doen, in naam van elf miljoen Belgen. Bij het Olympisch brons voor Hanne Desmet en goud voor Bart Swings ontstond er weer een collectief “orgasme” in alle media. Niet de personen die een medaille behalen zijn in wezen belangrijk; wel de golf van patriotisme (sic) dat ze teweegbrengen is wat echt telt!! Men slaagt er zo in het volledige falen n.a.v. de overstromingsramp aan de Vesder af te schuiven op klimaatproblemen en het quasi-faillissement van Wallonië en Brussel te behandelen als een fait-divers.
Dit alles staat op conto van de kruiperigheid van de Vlamingen, waar de uitspraak bij past (daar neem ik een patent op), dat ze niet éénmaal per jaar aan Vlaanderen denken. De partijen met “een Vlaamse agenda” zouden primordiaal de boodschap moeten brengen, dat de Vlamingen fier mogen zijn op hun land/volk. Ze laten dat volledig na. Met mijn actie voor de “Vlaamse symbolen”, wat ik als mijn kerntaak beschouw, lijd ik een miezerig bestaan in de marge…… Men is erin geslaagd, zoals in Duitsland, dat heel velen beschaamd zijn zich volksverbonden te noemen en te tonen.
Als er dan een actie voor vrijheid komt i.v.m. corona , dan noemt men dat “Belgians for Freedom”. De woordvoerder woont in de gemeente Gooik, waar de burgemeester het klaar heeft gekregen, vaccinaties in de kerk te laten doorgaan…..
We benodigen lef en standvastigheid. Zowel op het vlak van de draad der Vlaamse Beweging terug oppakken, als het bestrijden van de digitale dictatuur. Hiermee een oproep aan de volksnationale politiekers, om een programma te omschrijven om de banken en de NGO’s te beteugelen!! Vlaams-nationalisten, neem een voorbeeld aan Forum voor Democratie en de Oostenrijkse FPÖ ! De banken zijn onderdrukkings-instituten geworden en de niet-gouvernementele organisaties moet hun macht en inmenging afgepakt worden.
Op 20 februari 1810, vandaag 212 jaar geleden, werd in de Italiaanse stad Mantua de Tiroolse herbergier, veekoopman en opstandelingenleider Andreas Hofer terechtgesteld.
Hij leidde in 1809 het verzet tegen de Napoleontische en de Beierse bezettingstroepen. De Tirolers verzetten zich onder meer tegen maatregelen betreffende de godsdienstbeleving en tegen de rekrutering van soldaten voor het Beierse leger, maar de opstand bevatte ook elementen tegen de Verlichting en de moderniteit – zie de parallellen met onder meer de Boerenkrijg in Vlaanderen, de Knuppelkrijg in Luxemburg en het Rijnland en de opstanden in de Vendée.
Na aanvankelijke overwinningen, werd de opstand op 1 november 1809 neergeslagen. Andreas Hofer werd na verraad door de Fransen gearresteerd. Napoleon drong persoonlijk aan op zijn veroordeling en terechtstelling. Sindsdien werd Hofer als volksheld en als nationale held van Oostenrijk geëerd.
Mocht u geïnteresseerd zijn of u vandaag vervelen, dan kan u de volledige film over zijn leven hieronder bekijken:
Als Whoopi Goldberg vindt dat joden een ras (apart!) zijn, dan moet ze het hoofd deemoedig buigen, zich met asse bestrooien, luidop mea culpa snikken en hopen dat de erfzondestorm snel voorbij raast. Joden zijn geen ras, het is een religie. Domme Whoopi!
Als Voorpost (… de 4 van Mechelen) zich afzetten tegen de islamisering van het Avondland, dan is dat volgens een Somerse rechter een uiting van intense haat, het oproepen tot een Kristallnacht 20., een vlammenwerper met discriminatie als brandstof en een absoluut gebrek aan goed burgerschap. Islam is in deze geen religie, maar een ras.
Niet waar, vindt het Hof van Beroep, en verklaarde zich meteen “onbevoegd”. Het zou “slechts” om een ‘gedrukt geschrift met een meningsuiting’ gaan en kan bijgevolg alleen een volksjury een oordeel vellen, m.a.w. assisen. En de beschuldiging “racisme” zou ook geen steek houden. Islam is immers een geloof, geen ras.
Maar… het belgisch systeem houdt een slag om de arm: de 4 van Mechelen worden immers niet vrij gesproken. Slechts de Somerse rechter krijgt een tik: hij heeft zijn taak niet naar behoren volbracht. Bijgevolg werd het proces nietig verklaard.
Wat nu? Komt er een nieuw proces of heeft men bij justitie bevel gekregen zich koest te houden? Zouden de opiniepeilingen er iets mee te maken hebben? Durven de 4 van Mechelen het aan het belgische justitie-apparaat te tarten? Gelijk hebben en gelijk krijgen zijn twee totaal verschillende zaken. Bijgevolg bij onze redactie: geen hoera- stemming bij de pyrrusoverwinning.
Het liberalistische model heeft ons altijd verteld dat wij dankbaar en gelukkig horen te zijn; dankbaar omdat wij rechten en vrijheden hebben, die men in andere delen van de wereld niet heeft. Dankbaar omdat wij in een welvaart leven, die men in andere delen van de wereld niet kent. Dankbaar omdat ons bestuurssysteem democratisch is, waar dat in andere delen van de wereld niet zo is. Dankbaar omdat onze overheid plichtsbewust en verantwoordelijk is, omdat zij integerheid hoog in het vaandel draagt. Dankbaar omdat ons gerechtssysteem werkt, omdat het rechtvaardig, onpartijdig en efficiënt is. Dankbaar en gelukkig horen wij te zijn, om dit Utopia, dit Eden waarin wij leven en vertoeven mogen……maar… het is een illusie, een leugen en boerenbedrog.
Reeds vele jaren broeit en groeit in steeds meer mensen in deze maatschappij het gevoel dat er iets niet klopt. Wij horen dankbaar en gelukkig te zijn, maar we zijn het niet – getuige alleen maar het massale gebruik van antidepressiva en narcotica, getuige de zelfmoordcijfers, getuige de veelvuldige sociale drama’s, de depressies, de burn-outs en ga maar door…
Wat wij ‘horen’ te voelen, stemt niet overeen met wat wij écht voelen. Wat onze maatschappij voorgesteld wordt te zijn, strookt niet met wat wij haar ervaren te zijn.
De rechten en vrijheden die wij horen te hebben, zijn jaar na jaar meer uitgehold. Wanneer opmerkingen gemaakt worden dat het beleid in strijd is met de grondwet, dan worden deze opmerkingen door bepaalde politici afgedaan als ‘semantisch’, alsof die waarborg voor burgerlijke rechten en vrijheden louter folklore is, een sentiment van nostalgie zonder verdere waarde…
Zagen wij sinds de ‘War on Terror’ (post-2001) de burgerrechten betreffende de privacy uitgehold worden en de macht van overheid stappen nemen richting een totalitair regime; de voorbije twee jaar werd deze machtsverschuiving van Volk naar Staat exponentieel versneld onder het banier van ‘volksgezondheid’.
De realiteit is voor iedereen zichtbaar: QR-codes, pasjesmaatschappij, tracering, monitoring, gegevensvergaring -en opslag, boetes, drukuitoefening, vervolging, isolatie… ‘Vrijheid en Recht’ zijn vervangen door ‘Gehoorzaamheid en Gunst’ in een wereld waarin de Burger gedegradeerd is tot onderdaan, tot onder-danigheid…
Wij horen dankbaar te zijn om onze welvaart… welke welvaart? Het BNP? Daarmee voeden moeders hun kinderen niet. Het gemiddelde vermogen van ‘de belg’, een cijfer dat gruwelijk vertekend wordt door het aandeel van een handjevol superrijken? Daarmee heeft de dakloze geen dak boven het hoofd.
