David Pressman, de nieuwe Amerikaanse ambassadeur stak in een interview met “Politico” zijn kritiek op de Hongaarse regering niet onder stoelen of banken. Hij zou bezorgd zijn als hij moest toekijken “terwijl raketten van Moskou op de speelplaatsen in Kiev landen, de Hongaarse buitenminister naar Moskou vliegt om een facebook-live-conferentie vanuit het Gazprom-hoofdkantoor te houden.”
Péter Szijjártó reageerde daarop met de vaststelling dat hij, als Hongaarse buitenminister zich slechts kon bekommeren om de nationale belangen van Hongarije.
“Ik snap dat de Amerikaanse ambassadeur van de Amerikaanse belangen uitgaat, maar ik handel in het belang van Hongarije. Om die reden vind ik dat wij met in acht name van wederzijds respect de mond houden over de handelingen der andere.”
En Péter Szijjártó voegde eraan toe dat hij ook geen commentaar geeft op de reizen van de Amerikaanse buitenminister; bijgevolg verwacht hij dat de Amerikaanse ambassadeur geen stellingnames verkondigt over de Hongaarse politieke handel en wandel. Ook de Hongaarse energielevering is een uitsluitend Hongaarse zaak:
“Tot op heden werd er van de VSA kant geen voorstel geuit hoe deze energiezekerheid op een realistische wijze zou kunnen verzekerd worden. Daarom vind ik dat de Amerikaanse ambassadeur geen recht heeft beslissingen te bekritiseren die omwille van Hongaarse nationale belangen genomen werden, en dit niet alleen politiek, maar in de essentie zelf.”
We vragen ons af… we vragen ons nogal dikwijls iets af… tenslotte is dat nog altijd toegelaten… bon, we vragen ons dus af of dhr. David Pressman als acoliet van ene György Schwartz, algemeen bekend als George Soros, behorende tot de stam van het uitverkoren volk, erop uitgestuurd werd om de Hongaren in de ware schaapsstal te drijven.
We vragen ons niet af of dhr. David Pressman bijzonder geliefd is in Hongarije…
Ingesloten reportage geeft een beeld van de inzet der al dan niet vrijwillige, verplichte of betaalde soldaten in een vreemd leger, in dit geval bij de Duitse Wehrmacht.
Dat de Duitse Wehrmacht in WO II ook vrijwilligers lokte uit andere landen is algemeen bekend. Dat ze uit minstens 42 andere landen afkomstig waren zal u wellicht toch nog kunnen verbazen. Zelfs uit het verre Indië.
Al in januari 1942 bevond zich in de vrijwilligersafdeling van de militaire school der divisie “Brandenburg”, in het Regenwurmlager te Meseritz (het huidige Miedzyrzecz, Polen) al een compagnie Indische vrijwilligers die men als de basis van het door Subjas Chandra Bose opgerichte “Legion Freies Indien” kan beschouwen. Toen er het aantal vrijwilligers toenam ontstond op 14 april 1943 het Legioen van het Indische Infanterieregiment 950 (IR 950) en uiteindelijk in augustus 1944 dan het Indische Vrijwilligers Legion der Waffen SS. De Indische legionairs onderscheidden zich in talrijke gebieden van de andere buitenlandse contingenten die in WO II aansloten bij de Duitse Wehrmacht.
Foto met o.a. Indische vrijwilligers op tijdlijn 0’13”
950ste Infanterie-Regiment (Ind.) – kort IR 950. Het regiment was onder de naam “Indische Legion” bekend; werd echter pas ingezet in 16.4.43 in Frankenberg bij Chemnitz. Men geloofde toen nog in de eindzege en hoopte dat men in Azië tegen de Britten actief kon worden. Het regiment werd op 25.5.43 ondergebracht bij de 16de Feld-Division (L) in Beverlo, vanaf 31.8.1943 bij de 344ste Infanterie-Division in Bordeaux en vanaf 8.1.1944 bij de 159ste Reserve-Division.
Het Indische Legion „Azad Hind“ (werd ook Bajadere genoemd) werd gevormd uit vrijwilligers-oorlogsgevangenen in Afrika en uit kampen in Duitsland. Hun strijd had als exclusief doel de vrijheid van Indië en bijgevolg tegen G.B. Het legioen bestond uit 2/3 moslims en 1/3 hindoe’s en sikhs. Hun inzet is omstreden. O.a. bij veiligheidsopdrachten aan de Atlantikwall en had slechts een geringe betekenis als vechtende eenheid. Hun eed van trouw gold zowel Hitler als ook de Indische nationalitische leider Subhash Chandra Bose.
Daar de uitbreiding van het legioen in Frankenberg ongeschikt was, werden ze in 1942 voorlopig op de oefenplaats Königsbrück nabij Dresden ondergebracht. Waarschijnlijk verbleef slechts een minderheid der 3500 inzetbare Indische soldaten in het Regenwurmlager.
In onderstaande video zal u vernemen dat de Indiërs het niet zo nauw namen met de Duitse “Ordnung muss sein”. De discipline viel hen blijkbaar niet mee. Initieel had de Duitse Wehrmacht begrip voor de andere zeden, maar uiteindelijk moesten ze mee in de pas lopen, zoals Duitsers en vrijwilligers uit andere landen.
Waarom het C. Rousseau niet zal lukken om van Vooruit terug een volkspartij te maken.
Een volle pagina in de gratis krant Zondag moeten de perceptie versterken dat met Connor Rousseau Vooruit opnieuw vooruit gaat, dat de socialisten opnieuw een volkspartij zullen worden. En inderdaad, we lezen een strijdvaardige jonge voorzitter, die eens naar links schopt, dan weer naar rechts stampt en die hoopt dat hiermee de leegloop kan worden gestopt.
Helaas voor Rousseau: hij zou beter moeten weten. En hij zou ook beter kùnnen weten, als hij ten minste nu en dan eens berichten over Denemarken leest.
Connor Rousseau slaagt er namelijk opnieuw in, warm en koud tezelfdertijd te blazen en dan heb ik het natuurlijk over migratie, de olifant in de porseleinwinkel waarbij (bijna) alle partijen rond de pot blijven draaien. Op de vraag of we al niet teveel migranten opvangen, zegt Rousseau: “De feiten zijn wat ze zijn: we vangen meer mensen op dan veel andere Europese landen. Het is daarom dringend tijd dat onze premier eens op tafel klopt”. En dan denk je als aandachtige lezer: EINDELIJK de Deense bocht? Zal Vooruit eindelijk het afremmen van de migratiestroom als optie verdedigen?
Nee hoor, niks Deense bocht. De premier moet op tafel slaan zodat àlle EU-lidstaten nog meer migranten opvangen, zegt Rousseau. Want “door de klimaatverandering zullen er in de toekomst nog veel meer mensen naar Europa vluchten”. Geen Deense oplossingen dus voor Vooruit, geen vermindering van de migratie-instroom in dit land. En dus ook géén Deense overwinningen voor Vooruit. Vraagt u het maar eens aan uw Deense collega mevrouw Mette Frederiksen!
Stamp dus maar verder, beste Conner Rousseau: een beetje naar links, een beetje naar rechts. Voor de rest zal het vooral ter plaatse trappelen zijn.
Onze oprichter, Edwin Truyens, zet zich al zijn hele leven in voor de Nederlandse taal. Als scholier was hij promotor van de ABN-kernen. Later werd hij auteur voor meerdere tijdschriften. Zo schreef hij onder meer voor Dietsland Europa en het Zuid Afrika Magazine.
De laatste jaren komt het Nederlands echter steeds meer onder druk te staan. Het Engels verdringt eeuwenoude Nederlandse uitdrukkingen en deed haar intrede als lingua franca in het academisch onderwijs. In het dagdagelijks taalgebruik geldt de taal van Shakespeare als een genadeloze sluipmoordenaar.
De vervreemding van het Nederlands heeft bijzonder grote gevolgen voor de verdere ontwikkeling van onze taal. Pro Senior Truyens zal ons een breder inzicht bieden in deze schadelijke evolutie. Waar komt de verengelsing vandaan en hoe kunnen we haar stoppen? Onze spreker zal een antwoord formuleren op deze pertinente vragen.
De lezing zal plaatshebben op donderdag 1 december. We ontvangen u graag in lokaal S.R. 008 op de Stadscampus.
Op 16 november 1951 – vandaag 71 jaar geleden – raakten in de Friese hoofdstad Leeuwarden demonstranten, nieuwsgierigen en journalisten aan het gerechtsgebouw slaags met de politie, die de wapenstok en zelfs het waterkanon inzette om hen met geweld uiteen te drijven. De aanleiding voor deze ‘Kneppelfreed’ of ‘knuppelvrijdag’ was het proces tegen de Friese dichter en journalist Fedde Schurer die in op die dag terecht moest staan omdat hij in een artikel de Leeuwarder kantonrechter had gehekeld omdat deze geweigerd had iemand in het Fries te laten pleiten.
… waar verdriet en waardigheid elkaar de hand geven, koppen de media
The Royal British Legion is at the heart of a national network that supports our Armed Forces community.
We’re here through thick and thin – ensuring their unique contribution is never forgotten. We’ve been here since 1921 and we’ll be here as long as they need us.
We are the country’s largest Armed Forces charity, with 180,000 members, 110,000 volunteers and a network of partners and charities; helping us give support wherever and whenever it’s needed.
Jaarlijks herdenken de Britten hun gevallen soldaten. En zij doen dat in stijl met een grandeur waarop we jaloers kunnen zijn. Heeft u zaterdag mee gekeken op BBC? Er was o.a. een gastoptreden van Andrea Bocelli, zijn zoon Matteo en dochter Virginia.
Als we schrijven “de Britten”, dan betekent dat alle gewesten die verenigd zijn onder de Union Jack. En de monarchie. En met elk jaar een speciaal optreden van een niet-Engelsman; dit jaar was het de Welsh zanger-acteur Luke Evans. Kortom: deze prachtige gebeurtenis wil de lijm zijn tussen Engeland, Schotland, Wales, Noord-Ierland en het koningshuis.
De Debatclub nodigt u graag uit voor een debat tussen twee jongerenvoorzitters.
Is de kloof overbrugbaar?
JEROEN BERGERS Voorzitter Jong N-VA FILIP BRUSSELMANS Voorzitter Vlaams Belang Jongeren
Moderator: Pieter Bauwens
Dinsdag 15 november, 20.00 uur –Hotel de Basiliek (Trooststraat 22, Edegem) Inkom: 5 euro (studenten 3 euro)
Vanaf 18u heeft u de mogelijkheid deel te nemen aan de receptie en het lichte diner. Op voorhand inschrijven is hiervoor verplicht: info@debatclub.org – 0498/77 48 71 – 45 euro p.p. (inkom van 5 euro inbegrepen) over te maken op rekening van de Debatclub: BE20 7350 4124 1556.
Vooraleer onderstaand filmverslag te bekijken, moet u eerst nog eens het leven van Solzjenitsyn doorlopen. Bejubeld, verguisd, bewierookt, verketterd, eerherstel. Niettemin blijft hij ondanks tegenslagen en levenswendingen steeds trouw aan zichzelf.
Het zal ons niet verbazen als onderstaande film ook plotseling gecensureerd wordt. De film geeft het Oekraïne-Rusland conflict weer door de ogen van Solzjenitsyn. We vertalen de ingesproken tekst.
“Ik schrijf dit omdat Oekraïne en Rusland in mijn bloed, in mijn hart en in mijn gedachten zitten. Echter, diepgaande ervaring en vriendelijke contacten met Oekraïners in de kampen hebben me doen inzien hoe diep hun wrok zit. Onze generatie zal er niet aan ontsnappen te betalen voor de fouten van onze vaderen. Op iemands voet stampen en roepen “Dit is van mij!” is de gemakkelijkste manier. (Beelden van straatbetogingen v h Bandera bataljon) Het is veel moeilijker te zeggen: leef zoals je wilt.
Het verrassing van velen is dat de Marxistische doctrine die stelde, dat nationalisme wel zou verdwijnen, is niet gebeurd. Integendeel. Het gedijde en bloeide in deze eeuw van kernonderzoek en cybernetics.”
Donbass 2015:
Het wordt zeer pijnlijk in en met Oekraïne. Men moet echter de spanningen begrijpen die zij voelen. Daar het sinds eeuwen onmogelijk bleek deze op te lossen is het nu aan ons om ons gezond verstand te tonen.
Laat ze gewoon doen, laat hen ondervinden hoe de zaken voor hen zich ontwikkelen. Ze zullen snel genoeg ondervinden dat niet alle problemen opgelost worden door een afscheiding. (Beelden van Oekraïners die Russen (of mensen uit de Russisch sprekende regio uitschelden)
Er zullen talrijke problemen ontstaan daar er in verschillende regio’s een verschillende verhouding is van degenen die zich Oekraïens of Russisch voelen, of die zich tot geen van beide rekenen. (Zie kaart op tijdlijn 2:44)
Misschien is het nodig een referendum te houden in elke regio en vervolgens met hen, die willen scheiden, voorzichtig om te gaan. (Beelden van kapot geschoten huizen, scholen, infrastructuur in de Donbass, door Oekraïense leger of privé milities – tijdlijn 3:05))
Niet heel Oekraïne binnen de huidige Sovjet grenzen is inderdaad Oekraïne. Sommige regio’s op de linker oever van de Djnepr leunen duidelijk meer over naar Rusland. (Zie kaart tijdlijn 3:28) En wat betreft de Krim, Chroesjtsjovs beslissing dit aan Oekraïne te geven, was totaal eigenmachtig.
Uit: 1968, “Het Gulag Archipel”, deel 5 hoofdstuk 2.
“Ik vind deze erge onverdraagzaamheid in de discussie rond het Russisch-Oekraïens probleem (ten nadele van beide naties en alleen ten voordele van hun vijanden) vooral pijnlijk omdat ik zelf een gemengde Russisch-Oekraïense oorsprong heb.
Ik groeide op onder invloed van beide culturen. Ik zag en zie nooit enige haat tussen hen; in mijn hart is er geen plaats voor een Russisch-Oekraïens conflict.
Uit: 1981, een brief aan de Toronto Conference over Russisch-Oekraïense relaties
Donbass 2015:
Vanaf 04:27:een vrouw stelt dat ze het allemaal niet meer weet; wat ze wel weet is dat er vrede moet komen. Brandende auto. Graven van burgers met een simpel houten kruis tegenover burgerwoningen.
Er zijn hele streken in Oekraïne met een overheersende Russische bevolking. Hoeveel mensen vinden het moeilijk een keuze te maken tussen de twee nationaliteiten waartoe zij horen? Hoeveel mensen hebben een gemengde afkomst? En hoeveel gemengde huwelijken zijn er? Trouwens, tot op heden heeft niemand hen als “gemengd” beschouwd. Dit is alles zeer divers. En slechts de lokale bevolking kan beslissen over het lot van hun woonplaats, of hun regio en met elke nieuw gevormde etnische minderheid op deze plaats moet zonder geweld omgegaan worden.
Uit: 1990, “Rebuilding Russia”:
05:10 Beelden van Jeltsin en tijdgenoten in de voormalige sovjetrepublieken. Rijen burgers die hun spullen willen verkopen om eten te kunnen kopen.
Jeltsins periode werd gekenmerkt door niets minder dan een onverantwoordelijk omgaan met mensenlevens, zij het op een andere manier. In zijn haast om alles zo snel mogelijk te privatiseren gaf hij het startschot voor een multimiljarden uitverkoop van het nationale patrimonium.
Om de steun van regionale leiders te verzekeren, beloofde Jeltsin onmiddellijk separatisme en ondertekende wetten die de ineenstorting van de Russische staat aanwakkerden en mogelijk maakten. Daardoor verloor Rusland haar historische rol, waarvoor het zich zo hard ingezet had, en tevens het respect van de internationale gemeenschap. Al dit kon rekenen op luid applaus uit het westen.
06:02: Ontmoeting Solzjenitsyn – Poetin:
Poetin erfde een leeggeroofd en verbijsterd land met een arm en ontmoedigd volk. En hij begon eraan met hetgene dat mogelijk was: een traag en stapsgewijs herstel. Deze inzet werd noch erkend, noch gewaardeerd.
Beeldenstorm:
Toen ik in 1994 naar Rusland terugkeerde, werd de westerse wereld en diens staten zo goed als aanbeden. Niet omwille van feiten of een bewuste keuze maar eerder omwille van een natuurlijke afkeer van het bolsjevisme en natuurlijk ook door de westerse propaganda.
1999 brandende gebouwen, brandweer, redding van slachtoffers:
De sfeer begon te veranderen n.a.v. de gruwelijke NAVO bombardementen op Servië. Ik kan met de hand op het hart zeggen dat heel de Russische samenleving diep en onuitwisbaar geschokt was door deze bombardementen.
De situatie werd vervolgens slechter toen de NAVO haar invloed verspreidde en de voormalige sovjetrepublieken in haar structuur opnam. Dit vooral was bijzonder pijnlijk bij Oekraïne, een land wiens verwevenheid met Rusland gevormd wordt door letterlijk miljoenen familiebanden tussen onze volkeren, met familieleden wonend aan beide kanten van de nationale grens.
En plotseling, zomaar, zouden deze families uiteen gerukt worden door een nieuwe scheidingslijn, de grens van een militair blok.
07:25 Zelensky die verkondigt dat er oorlog is met het oosten (Oost-Oekraïne) en dat Oekraïne gaat voor NAVO-lidmaatschap. VSA is steeds aanwezig. Door oorlog vernielde gebouwen. Wapens voor Oekraïne.
Bijgevolg werd de heersende indruk over het westen als een quasi “democratieridder” vervangen door het ontgoocheling dat dikwijls cynisch en egoïstisch pragmatisme de basis is van westerse politiek.
Voor menige Rus was een zware teleurstelling, een ineenstorting van idealen.
Bedelende vrouwen en kinderen… Prostituerende jonge jongens en meisjes…
In deze context was het gemakkelijk aan het idee gewend te geraken dat Rusland quasi een derde wereldland geworden was en dit ook voor altijd zou blijven.
Toen Rusland enige kracht herwon als een economie, als een staat, was de – misschien onbewuste – westerse reactie, gebaseerd op de vroegere angst, er een van paniek.
Is het geen luxe voor het westen Rusland nu terzijde te schuiven, vooral in het kader van nieuwe bedreigingen?
Als we ver in de toekomst kijken, dan zullen we ergens in de 21ste eeuw een moment zien waarin zowel Europa als de VSA Rusland als een bondgenoot nodig zullen hebben.
Beelden van zich omarmende ruimtevaarders, zowel westerse als Russische.
