Als u één enkel initiatief wil steunen, doe het dan voor de Huizen van Vlaamse Solidariteit. Elke bijdrage, hoe klein ook, is welkom.
Laat solidariteit onder Vlamingen geen ijdel woord zijn. Steun Huizen van Vlaamse Solidariteit en bied samen met ons hulp aan het eigen volk!
Om onze solidariteitsactie tot een succes te brengen hopen we op voldoende financiële steun. Wenst u deze actie te ondersteunen? Dit kan door uw financiële bijdrage te storten op het rekeningnummer : BE56 9792 3976 3288 BIC: ARSPBE22 Ten name van Huizen van Vlaamse Solidariteit
Frank Furedi, emeritus professor sociologie aan de universiteit van Kent en van Hongaarse afkomst is directeur geworden van MCC Brussels een nieuwe denktank van het Hongaarse Mathias Corvinus Collegium. Met deze instelling probeert hij een tegengewicht te bieden aan het heel eenzijdig ideologisch beeld dat door de EU aan de Europese bevolking opgedrongen wordt.
Furedi is auteur van een 26 tal boeken. Vooral in de werken ‘Populism and the European culture wars’, ‘Democracy under siege’ en het meest recente ‘The road to Ukraine’ spaart hij zijn kritiek op het instituut EU niet. Ik probeer hieronder de algemene lijnen van zijn kritiek samen te vatten. Hij gaat in tegen het geloof dat alleen de economie het doen en laten van mensen bepaalt. Tot in het midden van de jaren 70 van de vorige eeuw leefden de Europese leiders in de illusie dat de voordelen van economische samenwerking voor de Europese burger volstonden om zich politiek te vereenzelvigen met het federalistische project. Maar economische integratie leidt helemaal niet vanzelf tot politieke integratie. Markten kunnen de economische basis leggen voor welstand maar dit leidt niet tot politieke integratie.
Furedi stelt daarnaast de depolitisering van de politiek in Europa aan de kaak. Niet verkozen instellingen nemen beslissingen die een grote impact hebben op het leven van de Europese burger. Denken we bijv aan de invloed die NGO’s (Niet Gouvernementele Organisaties) spelen bij de politieke besluitvorming. Hij verwijst eveneens naar het Hof van de Rechten van de Mens die via haar juridische bevoegdheden de politiek probeert te sturen. En op economisch vlak worden beslissingen niet genomen door de regeringen van de nationale staten maar door een technocratisch instituut zoals de ECB (Europese Centrale Bank) met heel ingrijpende gevolgen op het leven van de burger terwijl die burger heel terughoudend staat tegenover technocraten en experten. De achterliggende gedachte is dat er slechts één oplossing kan zijn voor de problemen waar Europa voor staat – en dat is de EU natuurlijk: There Is No Alternative (TINA).
De geschiedenis toont echter aan dat de enige manier waarop democratische rechten en burgerschap mogelijk zijn, zich niet situeert in een abstract universum maar binnen een afgebakende ruimte waar de nationale soevereiniteit ten volle kan spelen. De meeste burgers ontlenen een groot deel van hun persoonlijkheid en identiteit aan hun behoren tot een natie. Het afbrokkelen van de nationale soevereiniteit leidt tot de vervreemding van het publieke leven. Het is de wereld van technocraten en NGO’s die beslissingen nemen boven de hoofden van de burger.
Furedi gelooft sterk in Europese samenwerking maar steekt de draak met de door de EU verbreide Europese waarden zoals daar zijn ‘diversiteit’ en ‘inclusie’. Furedi zegt dat diversiteit geen waarde is maar louter een beschrijving. Op zichzelf zegt veelheid niets of iets goed of slecht is. Het is eerder een weergeven van een hoeveelheid.
Van een instelling die diversiteit hoog in het vaandel voert zou men verwachten dat deze de verschillende nationale culturen zou waarderen. De diversiteit van nationale culturen is echter taboe verklaard. Nationale culturen worden voorgesteld als artificiële entiteiten die de heterogeniteit van het echte leven ontkennen. Meer zelfs, men ging vaak nog een stap verder: alles wat te maken heeft met nationale gevoelens, het behoren tot een natie, patriottisme wordt vandaag in verband gebracht met een gevaarlijk en destructief nationalisme. Het verwijt van xenofobie is nooit ver weg.
Dat is de reden waarom er een soort van cordon sanitaire gelegd wordt rond landen die totaal andere waarden delen zoals Polen en Hongarije. Deze landen zijn fier op hun culturele eigenheid en wensen die ook te behouden. Je mag in de EU echter niet anders denken dan dat wat door de Europese Commissie opgelegd wordt. De diversiteit die door de EU nu gepromoot wordt, is deze van de verschillende identitaire groepen gebaseerd op huidskleur, seksuele gerichtheid, geslacht, enz… Furedi gaat regelrecht in tegen deze EU oekazes en breekt een lans voor een alternatieve interpretatie van de Europese waarden. Als Europeanen moeten we waarden zoals ‘vaderlandsliefde’, ‘tolerantie’ en het ‘vrije woord’ opnieuw herwaarderen omdat deze vandaag in gevaar zijn.
Jan Sergooris, in Knooppunt Delta, nieuwsbrief 175, dec. ’22
Ondertiteling, vertaling en geschreven tekst via icoontjes onderaan
“Mijn onschendbaarheid werd gisteren voor een tweede keer opgeheven. Ditmaal voor een puur politieke pesterij waarvan zelfs de Procureur Generaal en het Parket zeggen dat ze mij er niet voor willen vervolgen.
Omdat onze tegenstanders niet van ons kunnen winnen via de politieke weg, schakelen ze de bankenwereld, de media, de universiteiten en de rechtbanken in om ons klein te krijgen. En toch zullen wij hen verslaan. Als we de krachten bundelen.”
Voor wie zich afvraagt wie die onbekende prins is, de prins die naar verluidt heel de Bundesrepublik in rep en roer zette om de troon van het Reich in ere te herstellen: U ziet hem hier op het Worldwebforum met een toespraak over de achtergronden van de politiek en Duitsland. Wees niet al te kritisch over de uitspraak van zijn Engels. Het is niet ongewoon in Duitsland… ze krijgen immers alles gesynchroniseerd voorgeschoteld.
Hij doet een sprong in het verleden: zijn sibbe gaat meer dan 11 eeuwen terug in de tijd. Grootvader vermoord. Zijn vaders bezittingen werden allemaal in beslag genomen en onteigend. Sovjetbezetting, communisme, DDR. Meer dan 180 processen werden gevoerd. Hij stelt dat alle grote advocatenkanselarijen schatplichtig zijn aan de overheid die hen grote zaken toespeelt. En dat ze daarom slachtoffers van de regel- en bezitsdrang van de overheid niet kunnen verdedigen tegen de staat. Hij stelt dat de scheiding der machten de facto niet bestaat. Rechters en procureurs zijn volgens hem aan handen en voeten gebonden aan de overheid.
We zijn nooit te beroerd om e.e.a. te vertalen naar het Nederlands maar dit overstijgt ons geduld. Als Engels op z’n Duits uitgesproken wordt, als de ondertiteling dan bovendien door door een taalcomputer geschreven wordt, dan wordt het één groot Babels kluwen.
Mocht u zin hebben, dan kan u via de icoontjes onderaan de ondertiteling, vertaling (!) en geschreven tekst oproepen. Hou dan in uw achterhoofd dat dit dikwijls vanuit een fonetische taalbenadering gehanteerd wordt. U kan het ook gewoon laten… U mist eigenlijk niet veel…
Wie kent hem niet, de aimable man, die met het Zangfeest opstond en ermee ging slapen? Hugo overleed, gisteren, in zijn slaap, zo maakte zijn zoon bekend. Enkele dagen geleden nog op de begrafenis van Lidwina Van Onckelen. Hugo was overal aanwezig waar de Vlaamse zaak aan bod kwam, probeerde boven de geschillen te staan. Quasi dagelijks publiceerde hij op facebook zijn vreugde en verdriet, deelde zijn bekommernis en zijn liefde voor ons Vlaanderen.
Zangfeest en Hugo Portier: een siamese tweeling. Jarenlang vrijwilliger, dan voorzitter, vervolgens weer vrijwilliger. We keken telkens weer uit naar zijn anekdotes over het Zangfeest. Hopelijk heeft hij er een aantal op papier gezet zodat we ze gebundeld nog eens kunnen doorbladeren.
Het ga je goed, Hugo. We zien elkaar weer, daar in het stukje Vlaanderen in de hemel!
Doodsbrief en mogelijkheid tot betuigen deelneming, klik hier. We zullen jou in onze herinnering en in ons hart blijven dragen. Dit lied is voor jou, Hugo:
Sinds het begin van het militaire offensief van Rusland in Oekraïne hebben de VS, de EU en hun bondgenoten Kiev $ 126 miljard aan hulp verstrekt, een cijfer dat bijna gelijk is aan het volledige bnp van het land. Bovendien hebben miljoenen Oekraïners hun toevlucht gevonden in de EU, waar ze huisvesting, voedsel, werkvergunningen en emotionele steun kregen. De omvang is enorm, zelfs naar westerse maatstaven. Gezien het feit dat de EU-landen Oekraïne hebben gefinancierd terwijl ze zelf te maken hebben met een eigen economische en energiecrisis, is de hulp misschien vooral daarom des te opmerkelijker.
Kiev baseert zijn eindeloze verzoeken, of eerder eisen, voor financiële steun op de ineenstorting van zijn economie, als gevolg van de oorlog, en zijn noodzaak om “weerstand te bieden aan de Russische agressie”. Maar bereikt de hulp de beoogde bestemming?
Het Monaco Bataljon
Terwijl Oekraïne een algemene mobilisatie uitriep voor alle mannen onder de 60, verhuisden talrijke voormalige en huidige hooggeplaatste functionarissen, politici, zakenlieden en oligarchen naar veiliger oorden in het buitenland – meestal naar EU-landen.
De massale vlucht van Oekraïense elites gebeurde zelfs al voordat het gewapende conflict begon. Op 14 februari 2022 werden 37 afgevaardigden van de Oekraïense parlementaire fractie (Dienaar van het Volk), de partij van president Zelensky, plotseling vermist. Indien het de volgende dag niet verboden werd voor parlementsleden het land te verlaten, zouden anderen zeker ook aangestoken zijn geweest door de reismicrobe. Voormalige hoge ambtenaren en oligarchen genoten echter meer bewegingsvrijheid. Volgens de Italiaanse krant La Repubblica stegen op 14 februari ook 20 zakenjets (privé of gecharterde vliegtuigen) op vanaf de luchthaven Boryspol in Kiev.
Met vooraan in de rij ‘s lands tycoons. Ondernemer en parlementslid Vadim Novinsky, zakenlieden Vasily Khmelnitsky en Vadim Stolar, Vadim Nesterenko en Andrey Stavnitzer verlieten allemaal het land met chartervluchten.
Miljonair-politicus Igor Abramovich boekte een privévlucht naar Oostenrijk voor 50 personen – familieleden, zakenpartners en partijgenoten vlogen met hem mee. Oligarchen vlogen van Kiev naar Nice, München, Wenen, Cyprus en andere EU-bestemmingen. Een andere groep zakenlieden steeg op vanuit Odessa met privévliegtuigen. De eigenaar van Vostok Bank vloog naar Israël, terwijl het hoofd van de Transship-groep Limassol (Cyprus) als bestemming koos. Een ex-gouverneur van de regio Odessa, Vladimir Nemirovsky van Stalkanat, verliet ook het land.
De krant Ukrainska Pravda maakte in de zomer en vroege herfst 2022 verschillende documentaires over dienstplichtige Oekraïense miljardairs en hogere ambtenaren tijdens hun “vakantie” aan de Azurenkust. Een film met de ironische titel “The Monaco Batallion” toont Oekraïense oligarchen die rusten in hun villa’s, herenhuizen en op jachten. In het eerste deel ziet u zakenman Konstantin Zhevago, die op de “gezocht”-lijst staat van Interpol voor de verduistering van 113 miljoen dollar, zich van geen kwaad bewust, ontspannen op zijn privéjacht ter waarde van 70 miljoen dollar. Met de Azurenkustlijn als decoratie, ziet u Zhevago’s familie die van boord gaat. Kharkov-ondernemer Alexander Yaroslavsky, die beloofde zijn yacht te verkopen en het geld over te maken voor de heropbouw van Charkov, ziet u langszij varen.
Ukrainska Pravda-journalisten kregen in Frankrijk ook een glimp te zien van de gebroeders Surkis, die momenteel appartementen huren voor de luttele som van € 2 miljoen per jaar. Ondertussen werd een Bentley van 300.000 dollar van de Oekraïense zakenman Vadim Ermolaev opgemerkt in de buurt van het casino in Monaco. Eduard Kohan, de mede-oprichter van Euroenergotrade, werd gezien in een van de chique hotels van Monte Carlo.
Een hele kolonie Oekraïense oligarchen heeft blijkbaar zijn intrek genomen in de Franse elitegemeente Cap-Ferrat. Landontwikkelaar Vadim Solar, oligarchen Dmitry Firtash, Vitaly Khomutynnik en Sergey Lovochkin behoren tot degenen die midden in de oorlog een luizenleventje leiden. De villa Cap-Ferrat, ooit eigendom van koning Leopold II van België, werd gekocht door de rijkste Oekraïense oligarch Rinat Akhmetov. Zijn buren zijn Alexander Davtyan, voorzitter-ceo van de investeringsgroep DAD LLC, en Vladislav Gelzin, een voormalige afgevaardigde van de regionale raad van Donetsk.
Wordt vervolgd.
P.S. Het YT-kanaal Ukrainska Pravda vermeldt over zichzelf:
Oekraïense waarheid (Ukrainska Pravda) is een onafhankelijke online publicatie over sociaal-politieke en economische gebeurtenissen in Oekraïne. Politicologen, economen, schrijvers, culturele figuren, bekende journalisten zijn vaste auteurs van artikelen in de Oekraïense Pravda. Sinds de oprichting in 2000 heeft de site verbluffend stabiele bezoekersaantallen bereikt - honderden miljoenen lezers per jaar.Elke dag bezoeken meer dan drie miljoen unieke lezers de site van de Oekraïense Waarheid en worden er tot wel 5 miljoen pagina's bekeken.
Mocht het Russisch-gezind of van Russische makelij zijn, dan zou u het niet kunnen raadplegen, vermits het dan door YT zou gecensureerd geworden zijn, zoals RT en andere Russische zenders en nieuws- en opiniekanalen.
Resolutie 181 van de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties van 29 november 1947, beter bekend als Resolutie 181 of het VN-verdelingsplan behandelde het toekomstig bestuur van het Mandaatgebied Palestina. Hierbij werd aan Groot-Brittannië als de uitvoerder van het Mandaat en aan alle lidstaten van de VN de aanbeveling gedaan[1] dat, na beëindiging van het Britse mandaat over Palestina, dit land verdeeld zou worden in een onafhankelijke Joodse en een onafhankelijke Arabische staat, volgens het opgestelde Verdelingsplan. Beide staten zouden een economische unie vormen. Dit is de VN-resolutie waar de staat Israël formeel zijn stichting op 14 mei 1948 op baseerde, alhoewel het in werkelijkheid een aanzienlijk groter deel dan het toegekende gebied bezette en tot op de dag van vandaag geen officiële grenzen accepteert.
Deze inleiding van een uitgebreide tekst vindt u op Wikipedia, samen met een kaart. Wat ervan terecht gekomen is, weet u inmiddels wel. We nemen u even mee in het verleden:
Hoe het tot de huidige situatie gekomen is, verneemt u in bijgaande video:
Op de tijdlijn ziet u bij 12’40” hoe de Palestijnen van jaar tot jaar minder plaats kregen in Israël
“… De leerling van Anton van Wilderode bleef in zijn korte voordacht bescheiden en liet weten slechts te hebben gedaan waar zijn hart hem heeft toegeroepen. Hopende op toekomstige beleidsveranderingen liet Van Oevelen weten dat het op het moment vooral aan de politiek ligt dat de samenleving de verkeerde kant op gaat en niet aan de Vlamingen zelf… en natuurlijk aan ‘die domkop van een staat’.”
Hector is in de Vlaamse Beweging een monument. Dichter en schrijver, maar vooral Vlaams-nationalist. Zijn 85ste verjaardag werd afgelopen weekeinde gevierd: Gedichten van Hector hebben ons wakker geschud – ReactNieuws. Onze redactie sluit zich graag aan bij de gelukwensen!
Beelden van de 11-juliviering 2014 georganiseerd door de Gulden Sinjoren op het H. Conscienceplein, hartje Antwerpen: schuif tijdlijn door naar 1’32” voor de Hofdichter op het podium:
Aan mijn volk, om te onthouden Onthoud mijn volk, onthoud uw recht is oud, uw recht waaraan gij niet moogt laten raken! word staat, mijn volk of beter nog – word stout en kraak de onstaat die u in wil maken!
Laat de staat die nooit de uwe was, het politieke kikkerdom maar kwaken. Word stout en loop niet langer in de pas van ‘t anti-Vlaamse regiment van Laken.
Was ooit dit krakend land uw vaderland? Bestond er tussen ‘Herenvolk van ‘t zuiden en ‘t volkje van het noorden ooit een band? Jawel, zolang het noorden centen spuide…
Ziehier ons bloed, werd ooit aan ‘t front gezegd. Ziehier ons bloed, vergoten voor ‘t belgieksken. Ziehier ons Vlaamse bloed, wanneer ons recht? Het antwoord is bekend: voor Vlaanderen… nikske.
Pas als gij stout wordt, volk, wordt gij een staat die trots zijn eigen toekomst kan bepalen die welvaart brengt in plaats van loze praat van Leliaards die heulen met de Walen.
Wanneer een kleurpartij naar stemmen speurt en reeds herkauwde woorden blijft herkauwen, onthoud dan, volk, dat niks zo rap verkleurt als ‘t woord van gelen, groenen, rooien, blauwen, die belgisch zijn en dùs niet te betrouwen.
