“Er worden geen landelijke gegevens bijgehouden van aanvallen tegen AfD-vertegenwoordigers. De partij zelf meldt echter dat er ruim 800 zaken zijn waarvoor strafrechtelijke aanklachten zijn ingediend. Deze aanklachten variëren van doodsbedreigingen tot brandstichting en ernstige schade aan het partijkantoor.”
De spanningen in Duitsland lopen steeds verder op. AfD-politica Beatrix von Storch kreeg afgelopen vrijdag tijdens een partijbijeenkomst uitwerpselen in haar gezicht gesmeerd. Dit is niet het eerste geweldsincident tegen AfD-politici. Het is slechts één incident in een lange lijst van geweldsdelicten, steeds gericht op AfD-prominenten.
VOKA West-Vlaanderen gaat actief gastarbeiders ronselen in Mexico en Indië. De huidige krappe arbeidsmarkt en de vergrijzing betekenen volgens VOKA immers 50.000 arbeidskrachten te kort tegen 2030. ‘Zonder arbeidsmigratie komen we er niet’, beweert gedelegeerd bestuurder Bert Mons. En die kunnen volgens VOKA enkel buiten de Europese Unie gezocht worden. Daarmee is VOKA trouwens niet aan zijn proefstuk toe. In 2019 deed men al grote inspanningen om Marokkaanse IT’ers naar Vlaanderen te lokken. Dat doet de wenkbrauwen fronsen. Klopt het dat er geen andere optie is dan arbeid van buiten de Europese Unie te importeren?
De Vlaming werkt keihard
Er is iets vreemd aan de hand. Jarenlang spraken opeenvolgende regeringen over niets anders dan jobs, jobs, jobs. De werkzaamheidsgraad is in Vlaanderen op twintig jaar tijd ondertussen met maar liefst tien procentpunt gestegen tot 77%. Daarmee zitten we mooi boven het Europees gemiddelde. In de fleur van ons leven, van 25 tot 54 jaar, scoren we zelfs beter dan landen die vaak als voorbeeld aangehaald worden zoals Duitsland, Zweden, Zwitserland, etc. We hebben ook minder werkloosheid (3%) en zelfs minder langdurig werklozen dan deze voorbeeldlanden. Bovendien zijn wij Vlamingen ook nog eens veel productiever en werken gemiddeld enkele uren per week meer en dan in Nederland of Duitsland. Tegelijk betalen we volgens de OESO de hoogste belastingen op arbeid, maar krijgen daar nog volgens de OESO maar erg lage pensioenen en volgens de Nationale Bank maar een weinig efficiënte overheid voor terug. Al dat harde werken is namelijk nodig om dat factuur van een ander te betalen. Niet-EU-vreemdelingen werken in België bijna het minst van heel de EU. Asielzoekers stromen met tienduizenden per jaar rechtstreeks naar onze sociale zekerheid. Vorig jaar ging maar liefst een half miljard leefloon naar niet-Belgen. Wallonië wordt bovendien enkel geklopt door Italië in werkzaamheidsgraad. De werkloosheid is tweeënhalf keer zo groot als in Vlaanderen, ver boven het EU-gemiddelde. De financiële transfers van Vlaanderen naar Wallonië nemen enkel toe en bedragen nu al meer dan 8 miljard euro per jaar!
Van waar komt krapte op de arbeidsmarkt?
Toch kan de N-VA maar niet zwijgen over de zogenaamd luie Vlaming die geactiveerd moet worden en op wiens socialezekerheid ze willen besparen. VOKA klaagt dan weer over tekorten op de arbeidsmarkt. Een tekort betekent dat de vraag groter is dan het aanbod. Dat tekort kan kwantitatief zijn (hoeveel) of kwalitatief (welk opleiding). Veel Vlamingen werken echter al, dus is het vrij logisch dat er tekorten ontstaan. Hoewel de Vlaamse overheid massaal investeert in opleiding, gebeurt dat te weinig doelmatig waardoor een mismatch ontstaat op de arbeidsmarkt. Te veel genderstudies, te weinig loodgieters en IT’ers, bijvoorbeeld. Verder zorgt een te grote overheid met vaak nutteloze functies zoals diversiteitscoaches voor crowding out en dus onnodige concurrentie met de private sector. Bovendien blijken werkgevers, in tegenstelling tot de succesvolle Noord-West-Europese landen, achterop te hinken in het investeren in competentie-ontwikkeling van hun werknemers. Vervolgens worden mensen vanaf 55 jaar te vaak afgeschreven. Een citroenmodel dat weinig duurzaam is. Toch heeft iedereen belang bij een goed functionerende arbeidsmarkt en het aanpakken van de krapte. Hoe unieker de gezochte kwaliteit en hoe meer we ervan tekort hebben, hoe groter de winst als we die invullen, zowel voor het bedrijf als voor de samenleving.
Handen tekort in West-Vlaanderen?
Al jaren wordt vanuit West-Vlaanderen actief in Noord-Frankrijk personeel geworven. Een regio met grote werkloosheid levert zo 13.500 grensarbeiders op. Vanuit Henegouwen, dat zelfs 12% werkloosheid kent en amper 60% werkzaamheidsgraad, komen amper 6.800 mensen in Vlaanderen werken. De PS laat mensen liever in de sociale hangmat liggen. De factuur daarvan komt toch terecht bij de Vlamingen. Maar dat is toch maar een deel van het verhaal. Ook in steeds multiculturelere steden als Gent (8.9%), Oostende (9.7%), Roeselare (6.3%) of Kortrijk (6.3%) is er relatief hoge werkloosheid. En toch geraakt VOKA niet aan werkvolk? De sociale hangmat en de gebrekkige werkbereidheid van migranten is een belangrijke, maar toch onvoldoende verklaring.
West-Vlamingen kennen de hoogste werkzaamheidsgraad van Vlaanderen. Keiharde werkers. Maar het zijn helaas geen goede verdieners. De gemiddelde lonen in West-Vlaanderen zijn het laagst. De gemiddelde vakantiedagen zijn het minst. De gemiddelde extra-legale voordelen het kleinst. Niet verwonderlijk is de West-Vlaming het minst tevreden over zijn loonpakket. De Waal komt ervoor niet uit zijn bed. De Fransman kiest ook liever ‘voor aantrekkelijke werkgelegenheid in eigen streek’ door de economische ontwikkeling van Duinkerken, beseft VOKA. Hoogopgeleide West-Vlamingen verkiezen blijkbaar zelf ook de pendel of verhuizen. Braindrain.
De waarheid gebiedt wel te zeggen dat de voorbije jaren een inhaalbeweging in de West-Vlaamse loonvoorwaarden gebeurd is, maar er is nog steeds een achterstand. Dat is ook logisch, gezien de krapte op de arbeidsmarkt. Op de vrije markt wordt de prijs immers bepaald door vraag en aanbod. Welke ondernemer kent die economische basiswet niet? Of misschien kennen sommigen dat precies heel goed. Is het daarom dat VOKA gastarbeiders van buiten de EU wil ronselen?
President Bashar Al Assad interview met Sky News Arabic zou het eerste interview kunnen zijn met een media-outlet uit de Golfregio sinds de begindagen van de door de VS geleide oorlog van terrorisme tegen Syrië, waarin de meeste Arabische landen en alle buurlanden en entiteiten van Syrië zwaar hebben bijgedragen aan het sponsoren van terrorisme in Syrië. Het interview werd uitgezonden op 9 augustus.
Tijdens het interview besprak president Al Assad belangrijke onderwerpen, van de obstakels waarmee de terugkeer van de Syrische vluchtelingen wordt geconfronteerd, tot de voortdurende door de VS geleide oorlog van terrorisme en uitputtingsoorlog tegen het Syrische volk, tot de aardbeving en de gevolgen ervan voor het Syrische volk, naast het uitleggen waarom hij een ontmoeting met de Turkse gek Erdogan als vruchteloos beschouwt, en waarom Syrië elk gesprek over vrede met Israël als tijdverspilling beschouwt, om een paar van de onderwerpen te noemen die in het interview worden besproken.
Hieronder volgt de video met Engelse ondertitels en de volledige transcriptie van de Engelse vertaling van het interview. We willen erop wijzen dat de Nederlands tekst volledig voor rekening van een geautomatiseerde vertaling gaat. Mocht u een eerder rare kronkel lezen, dan weet u waaraan deze te wijten is.
President Bashar Al-Assad Interview: De oorlog tegen Syrië, de verraderlijke rol van terrorisme
Intro: Wij heten u, onze kijkers, van harte welkom bij deze bijzondere ontmoeting vanuit het Muhajireen-paleis in de Syrische hoofdstad Damascus met president Bashar Al-Assad.
Meneer de President, welkom bij Sky News Arabia, en dank u voor de gelegenheid om u te ontmoeten voor deze langverwachte bijeenkomst.
President Assad:Welkom in Syrië, en ik ben erg blij u vandaag te mogen ontvangen en een vruchtbare dialoog tussen ons te hebben.
V: Bedankt. Aangezien dit de eerste ontmoeting is, meneer de president, op Sky News Arabia als het eerste Arabische kanaal, gaan we met u terug naar het begin van de gebeurtenissen in 2012, was het naar uw mening mogelijk om te voorkomen wat er gebeurde? Zou je de oorlog, deze confrontatie meer dan tien jaar lang op dezelfde manier met dezelfde visie hebben meegemaakt?
President Assad:Natuurlijk had dit in theorie voorkomen kunnen worden als we ons hadden onderworpen aan alle eisen die aan Syrië werden geëist of opgelegd over verschillende kwesties, waarvan de belangrijkste het opgeven van Syrische rechten en Syrische belangen was.
Ik zeg in theorie, want in de praktijk gaan we die kant niet op. Maar als we ervan uitgaan dat we in deze richting zullen gaan, betekent dit dat we oorlog zullen vermijden, maar dat we later een veel hogere prijs zullen betalen. Zouden we de dingen op dezelfde manier hebben aangepakt? Er kunnen verschillende manieren zijn om hetzelfde doel te bereiken, wat belangrijk is, is het beleid. Wat is de nationale visie?
Onze visie was om de Syrische belangen en Syrië te verdedigen in het licht van terrorisme en in de onafhankelijkheid van de Syrische beslissing. Als we teruggaan in de tijd, zullen we hetzelfde beleid bouwen en aannemen.
V: Had u verwacht dat de schade in ieder geval het eerste jaar van deze omvang zou zijn?
President Assad:Nee, we hadden het niet verwacht omdat we niet wisten welke plannen er in voorbereiding waren. We wisten dat er dingen werden voorbereid voor Syrië, en we wisten vanaf het begin van de oorlog dat het een lange oorlog zou worden, en geen vluchtige crisis zoals sommigen dachten, maar niemand verwachtte de details.
V: Meneer de President, staat u mij deze vraag toe, de gevechten vonden plaats op meters afstand van de presidentiële paleizen, om zo te zeggen, voor een moment, vreesde u niet voor uw leven, voor het leven van uw kinderen, en er zijn echt angstaanjagende scenario’s in de regio, bijvoorbeeld wat er met presidenten is gebeurd, zoals wat er met president Kadhafi is gebeurd?
President Assad: Allereerst is iedereen die niet bang is voor gevaar een abnormaal en onevenwichtig persoon. Angst maakt deel uit van de menselijke natuur en het is natuurlijk voor een persoon om bang te zijn. Maar angst heeft vormen die variëren van paniek tot angst en alles daartussenin. We hebben dit niveau van paniek zeker niet bereikt, maar aan de andere kant, je leeft in een algemene situatie, ik was niet het doelwit als persoon, iedereen was het doelwit.
We lopen allemaal al jaren in deze straten en wegen en in onze huizen en schelpen, dus angst en bezorgdheid worden onderdeel van ons onderbewustzijn…
V: U vertegenwoordigt de leiding van het land…
President Assad:Het is waar, maar uiteindelijk ben je een mens en ga je met anderen om, zoals het een algemeen geval was, en wanneer het een algemene toestand wordt dat je jarenlang niet met angst kunt leven, wordt het onderdeel van iets waar je dagelijks mee leeft.
Wat betreft de scenario’s die zich hebben voorgedaan, is de waarheid dat deze scenario’s zijn opgesteld, zoals gebeurde met Kadhafi, of zoals gebeurde met Saddam Hoessein in Irak om een staat van angst te creëren, daarom waren we ons in Syrië bewust van de scenario’s die werden ontwikkeld en in de media werden verspreid om een staat van angst te creëren, Dus deze scenario’s zaten niet in onze gedachten in het algemeen, vooral omdat we een existentiële strijd voerden; het doelwit was niet Kadhafi, het was Libië, het doelwit was niet Saddam Hoessein, het was Irak, en het doelwit was niet president Bashar, het was Syrië.
Wanneer je rekening houdt met deze dingen, zul je niet geobsedeerd zijn door de persoonlijke gevallen die ze probeerden op de markt te brengen om een staat van angst te creëren.
Wim De Wit: ‘Ze zijn gewoon politieke spelletjes aan het spelen. Wij mogen ons toch ten allen tijde beroepen op grondwettelijke rechten, die staan juridisch ver boven de tekst van een of ander ‘charter’. Dat is pure willekeur. Wij leggen ons niet neer bij het verbod op de Kameraadschapsavond en zullen dit in kortgeding voor de Raad van State aanvechten. Ze vragen ons nu om vóór 16 augustus nog eens dat charter te tekenen, en enkel voor de IJzerwake van zondag. Dat gaan we niet doen, ik zie niet in waarom. Voor ons vormen die twee luiken één geheel. Als ze ook die samenkomst van zondag verbieden, zullen we ook daarvoor naar de Raad van State trekken in spoedprocedure. De Stad Ieper zoekt de confrontatie, wij zullen alle middelen aanwenden om onze rechten te vrijwaren’.
Zondag 27 augustus IJzerwake, dé rendez-vous plek van de radicale Vlaamse beweging, en altijd wel goed voor wat hommeles omdat de organisatie elk jaar weer toelating moet krijgen van de stad Ieper, waarin die wei te Steenstrate gelegen is. Dat ex-VB kamerlid Dries Van Langenhove en bezieler van de groep Schild&Vrienden als gastspreker is uitgenodigd, en dat er de avond vooraf een zangstonde, genaamd Kameraadschapsavond is gepland, doet bij het stadsbestuur en een paar linkse organisaties weer alle alarmbellen afgaan. Zoals het Vredescollectief Ieper, waarin vooral Groen, SP.A en PVDA de plak zwaaien. Ze hielpen ook het fameuze charter mee opstellen, zie verder.
Dat Antifa de privé adressen van AfD-mandatarissen publiek maakt is niets minder dan een oproep tot geweld. Het is blijkbaar niet voldoende dat de staatsveiligheid het AfD in het oog houdt, dat om de haverklap “ingestudeerde” enquêtes over het al dan niet verbieden van het AfD gehouden worden, dat café-, restaurant- en zaaleigenaars bedreigd worden als ze het AfD willen ontvangen, dat AfD-politici belaagd worden, hun auto’s beschadigd of erger… Kortom: het klinkt allemaal heel vertrouwd. Bij ons draaien de traditionele partijen hun hand er niet voor om een rechter te vinden die het VB verbiedt, worden zangavonden verboden (Kameraadschapsavond IJzerwake)… Typische reactie op het wakker worden van de bevolking die een andere politieke koers wil varen.
Rechtse, volksnationalistische partijen worden verketterd, afgeschilderd als de duivel in het kwadraat. Als dit de bewierookte “democratie” is, geef ons dan maar een verlichte despoot, die het welzijn van de eigen bevolking prioriteit geeft.
… reiken ultranationalisten, LGTB’ers en big business elkaar de hand
De Franse historicus Lucien Cerise interviewde Evgenia Bilchenko. Ze is een Oekraïense professor filosofie en geeft nu les in Sint-Petersburg. Het is een diepgaand gesprek over de toestand in haar land en een psychoanalyse ervan. Te lezen via onderstaand bruggetje:
Ze was een boegbeeld van de Maidan-protesten in 2013-2014. Ze nam aan Maidan deel zoals vele intellectuelen, ook etnische Russen. Ze had toen een romantische relatie met een dichter uit de ondergrondse en het was toch een strijd voor de vrijheid. Ze schreef zelf een gedicht voor de gesneuvelden van de Maidan. Dat werd vertaald in 23 talen. U vindt haar terug op haar: Facebook-profiel.
Ze steunde in 2014 eerst ook de Anti-terroristische Operatie(ATO) zoals de nieuwe regering de militaire operatie tegen de bevolking in het oosten noemde. Bij haar bezoek aan die streek (Donbass) in 2015 realiseerde ze zich echter dat er een genocide dreigde die door de “internationale gemeenschap” genegeerd werd.
In 2019 bekritiseerde ze de wet die het Russisch in het hoger onderwijs verbood. Ze noemde Oekraïne een Amerikaanse kolonie. Dat viel niet in goede aarde. De pesterijen werden haar te veel en in 2021 is ze geëmigreerd naar Rusland. In 2019 deed ze een oproep tot EUropa in naam van de “Europese waarden”:
*Nvdr: Om de een of andere reden (… we vermoeden een door YT toegepaste vorm van censuur…) kunnen we de video niet zichtbaar insluiten. U kan deze bekijken door op het bovenstaande bruggetje te klikken. Ondertiteling wordt niet voorzien. De film wordt simultaan vertaald naar het Engels.
Een al decennia getraumatiseerd land! Hoe kun je dat trauma, die wonde “dicht naaien” (term van de psychoanalyse)? Op het eerste gezicht niet samenhangende verhalen moet je dan combineren: liberalisme en etnonationalisme, kosmopolitisme en etnicisme, “Europese waarden” en bloed-en-bodemrituelen.
Hier een illustratie. Een mars met toortsen en foto’s van de oorlogsmisdadiger Bandera (1909-1959) in 2014:
Een Gay Pride van 2019:
De meest efficiënte pr-figuur anno 2023 is nu een transseksueel. Ze heet Sarah Ashton-Cirillo, een Amerikaanse journalist en gewezen medische assistent in het Oekraïense leger.
Maar uiteindelijk draait het om big business. Het land is ondertussen honderden miljarden schuldig, het zal generaties duren om alleen maar de rente te betalen en de grond is voor generaties verpacht aan big agro. Hier de documenten daarover:
Wordt Polen straks het grootste EU-land? Als het van de Poolse intellectuele elite afhangt wel.
Nicolai Lilin is een Italiaanse schrijver van Russische afkomst. Hij blogt over het conflict. Dit is een recente podcast:
Ondertiteling en vertaling via icoontjes onderaan
Hij haalt de gezaghebbende conservatieve site “Mysl” aan, d.w.z. de Poolse “Gedachte”. Die publiceerde een artikel op 22 juli n.a.v. de NATO-top in Vilnius. Zie: “De zeven tragische fouten van Zelenski” – 7 tragicznych błędów Zełenskiego | Myśl Polska (myslpolska.info) Schakel de vertaalmodus bovenaan in; het is een a met een krulletje, het vijfde symbool van links.
Zo ziet een Indische site de ontvangst in Vilnius:
Volgens de Poolse site maakt Zelenski zich belachelijk en is hij niet (meer) in staat om zijn land te leiden. Hij brengt het land in de vernieling, zeggen ze letterlijk. Ze gaan er van uit dat we als EU nu al alles voorschieten tot de wapenaankopen en de wedden. Ze kunnen even goed West-Oekraïne overnemen. Dat deel is sowieso pro-Westers and pro-Europees. Ze halen dan de grote boeman Stalin aan. Het was zijn schuld. Hij was het immers die in 1945 West-Oekraïne van Polen los gemaakt heeft. De Polen zeggen er niet bij dat ze in 1945 Duits Silezië (Breslau) gekregen hebben, de grote havenstad Danzig en een deel van Oost-Pruisen (Elblag). Dat was een economisch veel rijkere streek dan West-Oekraïne.
Hier ziet uhoe Polen in 1945 naar het westen verschoven is.
De Polen en ook de Habsburgers hebben in de vorige eeuwen het historische Galicië en Volynië afwisselend gecontroleerd. De Poolse adel bestuurde de domeinen van op afstand met behulp van rentmeesters (vaak joden). Daarbij zijn tot het einde van de 18de eeuw vormen van lijfeigenschap blijven bestaan, die bij ons al heel lang verdwenen waren. Dat heeft de Polen niet populair gemaakt. In de Tweede Wereldoorlog hebben de ultranationalisten tienduizenden Polen vermoord maar ook joden en Sovjetburgers. Hun centrum was en is Lviv (Lemberg).
De West-Oekraïense stad Lviv doet zeer Habsburgs aan en doet je denken aan Praag.
De Polen gaan ervan uit dat de klok tikt en de Westerse steun voor Zelenski sowieso zal slinken. Voor hen is half september al een kritiek moment. De tijd dringt. Volgens “Mysl” moeten de Polen hun historische taak opnemen en de streek beschermen.
Wikipedia leert ons dat de Polen hun leger verdubbelen van 150.000 naar 300.000 en dat tienduizenden reservisten al een jaar deeltijds trainen. Dat is zonder meer het grootste leger in de EU, groter dan het Duitse of Franse leger. Ze hebben zeker de mankracht om de vijf westelijke provincies van Oekraïne (het historische Galicië en Volynië) te bezetten.
Wat denken de Russen daarover? Putin en Lukashenko hadden een ontmoeting vier dagen geleden. Hier het betreffende fragment met Engelse voice-over:
Lukashenko zegt dat hij niet kan toestaan dat Polen een deel van Oekraïne inneemt want dan is Wit-Rusland aan drie kanten door NATO-landen omringd. Hij zal desnoods tussenkomen. Hij merkt ironisch op dat hij moeite heeft om de Wagner-troepen die het Wit-Russische leger trainen, in de hand te houden. Ze zouden naar het Poolse Rzeszów willen doorstoten. Dat ligt amper 120 km van de grens, het is de NATO-luchthaven die 24/7 personeel en materiaal binnenhaalt.
Ondertussen is er wel al een vergaande administratieve overname bezig. Zo runt Polen in Lviv de zeer officiële internationale organisatie Ukraine Reconstruction Service*.
Ook op electoraal vlak worden de Vlamingen tekort gedaan.
Bij de verkiezingen voor de Kamer van Volksvertegenwoordigers had een Vlaamse partij gemiddeld 48.099 Vlaamse stemmen nodig om één Kamerzetel te bekomen.
Voor een Franstalige partij volstonden daarvoor gemiddeld slechts 37.021 stemmen.
Voor een Vlaamse zetel zijn dus 29.9% méér stemmen nodig dan voor een Franstalige zetel.
Een Tuna is een broederschap van universiteitsstudenten die, gekleed in een historische outfit, oud Spaanse, Portugese en Zuid-Amerikaanse folkloristische liedjes spelen – dikwijls op traditionele muziekinstrumenten – en zingen. Er wordt vermoed dat ze ontstaan zijn in de 13e eeuw in Spanje. Universiteiten bestonden wel maar waren voor veel studenten onbetaalbaar.
