Een dichter-chansonnier is niet meer. Paul van Vliet, de man die ook van ons Vlaanderen hield. Een taalvirtuoos die een zaal kon begeesteren zonder migraine-verwekkende lichtflitsen, zonder overdonderend lawaai die de pijn vanuit je oren naar je maag stuurt, die gedichten op muziek vertolkte… Rust zacht!
Het is moeilijk om een keuze te maken uit zijn rijke liederenschat. Dit intriest gesproken lied past bij het afscheid:
