Vanuit onze cordon sanitaire-woonst dit toepasselijk lied, het aangrijpende Wolgalied uit Der Zarewitsch van Franz Lehar:
Categorie archieven: Muziek
Wurlitzerdromen
Wie zich dit filmfragment herinnert, is geen piepkuiken meer. Melina Mercouri, niet bepaald een katje om zonder handschoenen aan te pakken, symboliseert als geen ander de Griekse ziel en trots. Gaat u naar Griekenland op vakantie, dan zal u het lied “Nooit op zondag” zonder twijfel wel ergens te horen krijgen. Nog steeds.
Melina Amalia Mercouri – “de laatste Griekse Godin” – werd op 18 oktober 1920 in Athene geboren. in 1971 schreef ze haar autobiografie “Ik was een Griekse”. Zij huwde in 1966 met de acteur Jules Dassin, wat meteen de start van haar filmcarrière inluidde. Ze stierf op 6 maart 1994 aan longkanker in New York City.
De bekendste film is “Never on Sunday” uit 1960 met onderstaande iconische beelden. Het lied zelf werd in verschillende talen door talrijke zangers/zangeressen gecopieerd.
Toen in 1967 na een militaire staatsgreep de kolonelsregering aan het bewind kwam in Griekenland, ging zij uit protest in vrijwillige ballingschap en voerde zij in vele landen actie tegen het dictatoriale regime, dat uiteindelijk in 1974 ten val kwam.
Melina Mercouri, die zich sindsdien vaak spottend “La Veuve du Colonel” noemde, naar de gelijknamige operette van Jacques Offenbach, keerde onmiddellijk terug naar Griekenland, waar zij een actief aandeel had in de oprichting van de PASOK, de nieuwe socialistische partij van Andreas Papandreou. In 1977 werd zij in het parlement verkozen als volksvertegenwoordiger. Van 1981 tot 1989 was zij minister van Cultuur, Jeugd en Sport. In deze drukte zij een onuitwisbare stempel op het Griekse cultuurbeleid, en maakte zij zich vooral bekend door haar niet aflatende pogingen om van de Britse regering de Elgin marbles voor Griekenland terug te krijgen.
Door haar sterke persoonlijkheid had zij een enorme uitstraling in Griekenland en ver daarbuiten. Zij was initiatiefneemster van een gewichtige culturele instelling: de “Culturele Hoofdstad van Europa”. Een bekende uitspraak van Melina Mercouri was dat “cultuur Griekenlands zware industrie” is.
Liefs van Lolita
Een ode aan de vrouwen n.a.v. de zgn. internationale vrouwendag…
… al zou Rudolf Schock met de tekst van dit lied snel een klacht van de #MeToo -suffragettes aan zijn broek krijgen
“Gern hab’ ich die Frauen geküsst” uit Paganini van Franz Lehar. Oordeel zelf:
Gern hab’ ich die Frau’n geküsst,
hab’ nie gefragt, ob es gestattet ist;
dachte mir: nimm sie dir,
küss sie nur, dazu sind sie ja hier!
Ja, glaubt mir: Nie nahm ich Liebe schwer.
Ich liebe heiss, doch treu bin ich nicht sehr,
bin ein Mann, nicht viel dran,
Liebchen fein: ich schau’ auch andre an!
Ich kenn’ der wahrhaften Liebe Glut,
ich weiss, wie weh oft die Falschheit tut,
ich kenn’ die Wonnen,
begonnen mit Freud,
ich sah ihr wenden und enden mit Leid!
Ich kenn’ die Liebe in Dur und Moll,
ich kenn’ sie selig, verrückt und toll,
ich schau’ erwachend und lachend zurück
und such’ im Rausche, im Tausche mein
Glück!
Gern hab’ ich die Frau’n geküsst…
Mijmerend over de situatie aan de Griekse grens…
… moeten we aan Udo Jürgens bekende schlager “Griechischer Wein” denken. Udo overleed enigszins onverwacht 6 jaar geleden op 80 jarige leeftijd. André Rieu bezocht zijn opmerkelijk graf in Wenen:
Zelfrespect, volgens Jef Elbers
De eerste sneeuw
Corona inspireert componist
Koningin Elisabethzaal Antwerpen – 15 februari 2020 | Componist/Dirigent Tan Dun schreef dit nieuw werk op 11 februari 2020 tijdens zijn vlucht van New York naar België. De wereldpremiere van de nieuwe compositie werd op 15 februari 2020 uitgevoerd door het Antwerp Symphony Orchestra en percussioniste Beibei Wang o.l.v. Tan Dun zelf. Het werk werd geschreven voor instrumenten afkomstig uit Wuhan, wereldwijd bekend voor zijn slagwerk, meerbepaald zijn gongs (‘tamtam’ in het Mandarijns) en werd opgedragen aan de slachtoffers van Covid-19. Het Antwerp Symphony Orchestra zelf bezit drie van Wuhan-gongs.
Wim Sonnevelds satirische kijk op Valentijn
Voor uw Valentijn
Een kwartiertje zorgeloos genieten van”Het Land van de Glimlach” (Lehar):