“Woke” breidt uit

Het zijn spannende tijden voor de klassieke muziekwereld. De voorvechters van de kritische rassentheorie (Critical Race Theory) en hun meelifters richten nu ook hun pijlen op de muziek en hakken de grond onder hen weg, veel sneller dan ze hun funderingen kunnen verstevigen.

De “wetenschap” van “systemisch racisme”

De aanval tegen de klassieke muziek verloopt volgens hetzelfde traject als in andere sectoren. Er zijn niet genoeg zwarten of allochtonen onder het publiek, de orkesten, de dirigenten, de bestuurders, de componisten of de geldschieters van de klassieke muziek. De voetsoldaten van de kritische rassentheorie laten slechts twee mogelijke verklaringen toe. Het establishment van de klassieke muziek is openlijk, maar als daar geen bewijs van wordt gevonden “systemisch” racistisch en discriminerend. Andere opties zijn er niet.

Lees: Waarom ‘woke’ klassieke muziek de nek wil omdraaien

Ik voel me steeds meer als tante Cato

Tante Cato is katholiek,
ze is een lieve oude dame, twee- of drieëntachtig jaar.
Tante Cato is katholiek,
of liever Rooms;
ze heeft iets ouderwetsig vrooms.
En dat moderne gedoe is niks voor haar,
zelfs over Gijsen en Lefebre is ze matig enthousiast
want haar geloof staat bij haar boven op de kast.

Sint Hubertus en Sint Adrianus,
Sint Cosmas en Sint Damianus,
Sint Chrysostomus en Sint Martinus,
Sint Alfonsus en Sint Augustinus,
Sint Carolus Borromeus,
en Sint Judas Thaddeus,
Petrus, Paulus en Philippus, alle hoogverheven VIPs,
in voortdurende aanbidding en in hoofdzaak in het gips.

Tante Cato is katholiek,
maar in de kerk van haar parochie vindt ze niet zoveel terug
van haar vooroorlogse mystiek.
De pastor leert.
De kerk is nu geengageerd.
Mijn tante zucht dan: het gaat allemaal zo vlug.
Je hoort geen woord over de hemel, zei ze laatst nog tegen mij.
Dus ze haalt haar eigen hemel dichterbij.

Sint Dominicus en Sint Lidwina,
Sint Beatrix en Sint Christina, (originele tekst: Sint Adelbert en Sint Christina)
Sint Donatus en Sint Dionysius,
Sint Alexius en Sint Aloysius,
Sint Maria Magdalena,
Catharina van Siena,
Ja, ze staan er allemaal behalve Jozef met z’n staf;
dat komt door de grote schoonmaak, ja, Sint Jozef viel eraf.

Tante Cato, u bent beroofd.
U bent beroofd van alle dingen die u vroeger hebt geleerd,
en waarin u hebt geloofd.
En dat werd tijd
de kerk moest al die ballast kwijt.
Maar ik begrijp dat u het moeilijk accepteert.
Daarom: ik hoop, als het uw tijd is, met een jaar of wat misschien,
dat u ze dan daarboven allemaal zult zien.

Sint Andreas en Sint Leonardus,
Sint Barbara en Sint Medardus,
Sint Nicolaas en Sint Bonifatius,
Sint Frederik en Sint Ignatius,
Bernardinus en Bernulfus,
Ada, Oda en Odulfus,
Sint Franciscus met z’n ezel en Sint Lucas met z’n koe,
Sint Johannes en Sint Joris – tot Sint Juttemis aan toe.

https://www.heiligen.net/meer_cato.php

Sluit uw ogen en luister…

… naar deze 800 jaar oude IJslandse hymne

https://en.wikipedia.org/wiki/Heyr_himna_smi%C3%B0ur

Een smeekbede aan God

Luister, smid van de hemel, naar wat de dichter vraagt. Dat uw genade stilletjes tot mij mag komen. Dus doe ik een beroep op U, want Gij hebt mij gemaakt. Ik ben Uw dienaar. U bent mijn Heer…

Hear, smith of the heavens,
what the poet asks.
May softly come unto me
thy mercy.
So I call on thee,
for thou hast created me.
I am thy slave,
thou art my Lord.

God, I call on thee
to heal me.
Remember me, mild one,[3]
Most we need thee.
Drive out, O king of suns,
generous and great,
human every sorrow
from the fortress of the heart.

Watch over me, mild one,
Most we need thee,
truly every moment
in the world of men.
send us, son of the virgin,
good causes,
all aid is from thee,
in my heart.

Mijn moedertaal: wie houdt haar nog in ere?

Uit de oude doos. Binnenkort: uit de begraven doos, de vergeten doos. Het gebruik van het Nederlands in de media, in de reclame, bij de jongere generatie… is voor onze redactie een dagelijkse bron van ergernis. Dit lied is weliswaar ietwat te bombastisch naar huidige smaak, maar we bieden het u toch aan als een kleine dosis tegengif:

Mijne moedertaal, mijne moedertaal,

Wie of haar ook kleineere,
Min ik als mijn vaderland,
Sta ik voor met hand en tand!
O mijn Neerlandsch, ja mijn Neerlandsch,
Dat houd ik steeds in eere!

Mijne moedertaal, mijne moedertaal,
Wat andre komt daarnevens!
Zwaardgekletter, klokkenklank,
Snarenspel en minnezang,
O mijn Neerlandsch, ja mijn Neerlandsch,
Dat alles zijt gij tevens!

Mijne moedertaal is de schoonste taal,
En zou ze ‘t ook niet wezen,
Haar verkiezen zou ik nog,
Want zij is de mijne toch!
O mijn Neerlandsch, ja mijn Neerlandsch,
Wees eeuwig mij geprezen!

R.I.P. Paddy Moloney

Gisteren raakte bekend dat de Ierse folklegende Paddy Moloney op 83-jarige leeftijd is overleden. Bijna 60 jaar geleden, in 1962 om precies te zijn, richtte Paddy Moloney met twee andere muzikanten de groep The Chieftains op. In 2019 begon de band nog aan een afscheidstournee, maar die werd afgebroken door corona. Het is een understatement te poneren dat Moloney op virtuoze wijze allerlei traditionele Ierse instrumenten bespeelde, zoals de uleann pipes of doedelzak, de bodhran, de Ierse drum en de tin whistle. De band, die in totaal zes keer een ‘Grammy Award’ in de wacht sleepte heeft onder meer door een intensieve en erg geslaagde samenwerking met sterren als de Rolling Stones, Madonna, Sinéad O’Connor en Van ‘the Man’ Morrison een grote bijdrage geleverd aan het populariseren van de Ierse traditionele muziek.