… die hun verstand laten spreken
Er zijn blijkbaar nog priesters die het katholieke Geloof verdedigen en niet de politiek-correcte interpretatie door valse hedendaagse profeten…
U krijgt van ons nog Bachs eerbetoon aan Jezus bovenop. Sluit uw ogen en u hoort engelen zingen.
Als protest tegen de ‘love songs’ op de radio: Herman van Veen over “de zoete oorlog van het minnen”:
Ik hou van jou... alleen van jou…
In de tijd van de Weimar Republiek waren de Comedian Harmonists beroemder dan de Beatles in de jaren zestig.
Een tijdloze melodieuze verering van God. Een anonieme poëtische parafrase op psalm 150. Een madrigaal deel uitmakend van de Cantiones Sacrae van William Byrd (1591).
Een portret:
Reinhard Mey zong jaaaren geleden (1999) het lied “Das Narrenschiff”, een cynische knipoog naar de politiek. Vandaag even actueel als toen: de namen van de protagonisten mag u er zelf bij verzinnen:
Der Steuermann lügt, der Kapitän ist betrunken.
Und der Maschinist in dumpfe Lethargie versunken.
Die Mannschaft lauter meineidige Halunken.
Der Funker zu feig‘ um SOS zu funken.
Klabautermann führt das Narrenschiff.
Volle Fahrt voraus und Kurs auf‘s Riff.“
De stuurman liegt, de kapitein is beschonken. En de machinist in afgestompte lethargie verzonken. De bemanning: louter meinedige boeven. De marconist te laf om SOS te seinen. De watergeest stuurt het narrenschip. Volle kracht vooruit en koers op ‘t rif.
De volledige tekst kan u hier vinden; vertaalmodus onderaan.
We vernamen zonet van Luc Vermeulen dat gisteravond tijdens een vergadering beslist werd dat het Vlaams Nationaal Zangfeest, gepland op 20 maart, NIET zal doorgaan.
Reden: talrijke coronamaatregelen die van toepassing blijven en het feit dat meerdere groepen, die moesten optreden, afhaakten daar ze al bijna twee jaar niet meer hebben kunnen repeteren.
Waarmee de Vivaldiregering weer een steek heeft kunnen geven aan de brede Vlaamse Beweging. Hopelijk kan het ANZ zich nog herstellen na de gelukte sabotage.
Beelden uit heuglijker tijden:
“…Ook komt Alpaerts de verdienste toe de verdediging op zich te hebben genomen van de componisten van de Benoitschool, op een tijdstip dat deze steeds meer in vraag werd gesteld, in naam van de ‘vooruitgang’. Achteraf gezien lijkt de geschiedenis hem in het gelijk te hebben gesteld vermits deze componisten relatief beter stand hebben gehouden dan hun zogeheten ‘cosmopolitische’ of ‘vooruitstrevende’ land- en tijdgenoten die in de regel geheel vergeten zijn..”.
Flor Alpaerts, Antwerpen 12.9.1876 – Antwerpen 5.10.1954
Flor Alpaerts werd geboren in het hartje van Antwerpen, namelijk aan de Bonte Werkersplaats, die zelfs veel geboren Sinjoren niet kunnen situeren omdat ze geheel verscholen ligt achter de Wolstraat. Zijn gehele loopbaan zou hij sterk met het muziekleven van zijn geboortestad verbonden blijven. Zoals de meeste Vlaamse toondichters van zijn tijd stamde hij uit een bescheiden gezin. Hij kende als jongste van zes kinderen een harde jeugd. Toen hij nauwelijks tien jaar was, had hij reeds zijn beide ouders verloren die weggemaaid werden door tuberculose. Zijn vier broers en zijn zuster zouden op vrij jonge leeftijd aan dezelfde kwaal overlijden.
Hoewel geen van beide ouders musici waren, kozen alle jongens uit het gezin de muziek als levensideaal. Flor werd in 1885 leerling van de toenmalige Antwerpse Muziekschool, die onder de impuls van haar directeur Peter Benoit en ondanks veel tegenwerking, in 1897 zou verheven worden tot Koninklijk Vlaams Muziekconservatorium. Hij doorliep er het gehele curriculum en had als voornaamste leraars: Albert De Schacht en Constant Lenaerts voor notenleer; Jan Bacot en Jean-Baptiste Colijns voor viool; Emmanuel Huybrechts en Jan Blockx voor harmonie; Jozef Tilborghs voor contrapunt en fuga.
Alpaerts begon reeds in 1891 aan zijn professionele loopbaan als violist, toenhij lid werd van het orkest dat verbonden was aan het Vlaams Lyrisch Toneel.
Lees verder… https://www.svm.be/content/alpaerts-flor
In juni 2021 werd door een decaan van de universiteit Antwerpen echter het gerucht verspreid dat dit icoon zich in het verleden vergrepen zou hebben aan kinderen. Dezelfde man liet met een verbazingwekkende gretigheid het borstbeeld van Benoit verwijderen uit het historische universiteitsgebouw ‘Het Brantijser’. Nota bene de plaats waar Benoit het Koninklijk Vlaams Muziekconservatorium stichtte.
Bezorgde burgers richtten een online petitie op om deze aanval op dit stuk Vlaams erfgoed aan te kaarten. De decaan in kwestie weigerde zijn historische bronnen te delen en wilde absoluut niet in debat gaan met de initiatiefnemers van de petitie. Begrijpelijk, zo blijkt. Volgens de rector werd de beslissing om het beeld te verwijderen genomen op grond van “beperkte informatie die niet kan worden geverifieerd.”
NSV! Antwerpen is dan ook verheugd dat de universiteit besloten heeft om het borstbeeld van Peter Benoit terug te plaatsen op zijn rechtmatige plaats.
https://www.uantwerpen.be/nl/overuantwerpen/pers/persberichten-nieuws/peter-benoit/