In vergelijking met andere landen hebben Duitsers weinig onroerende eigendommen. Dit in tegenstelling tot “armere” landen, waar veel meer belang gehecht wordt aan het bezit van de eigen vier muren. Duitsland is een land van huurders. De plannen van de groene vice-kanselier Habeck dreigen nu de eigen woning tot een luxe te maken, die zich slechts rijken zullen kunnen permitteren.

De EU speelt dit in de hand door de eigenaars van een eigen woning te verplichten zo “klimaatvriendelijk” als enigszins mogelijk – of beter zoals gewenst door de EU-ivoren torendictators – te maken. Volgens de plannen van de EU-commissie zouden al in het jaar 2033 alle huizen in de EU een bepaalde energiestandaard moeten bereiken. Voor oudere gebouwen betekent dit dat in de volgende tien jaar daken, muren, onderkeldering, vensters, deuren moeten geïsoleerd worden. Dat klassieke verwarmingen, waarvoor enkele jaren geleden bij de nieuw-aanschaf nog een subsidie uitgereikt werd (o.a. hoog-rendementsverwarming op gas), moeten plaats maken voor zgz. moderne verwarmingsmethodes. Voor heel veel mensen is dit onbetaalbaar. Of technisch onuitvoerbaar.

Zo gek het voor ons ook mag klinken, het zijn vaak de armste landen waarin de bewoners een eigen woning hebben, zoals in Oost-Europa. Een laag inkomen en dito pensioenvoorzieningen maken dat mensen daar zelf een eigen huis willen hebben.* De rijkste landen in Europa hebben de grootste huursector. En deze zit mede dankzij de asielcrisis in de problemen. Vind maar eens een betaalbare huurwoning. Bovendien moet je bij de zoektocht naar een sociale huurwoning opboksen tegen de toenemende druk van de tsunami der asielzoekers, die sowieso voorrang krijgen op de wachtlijsten.

Onze Duitse vriendin Ute zegt dat ze verplicht zal worden haar huis te verkopen. Zij kan onmogelijk 100.000 euro of meer uitgeven aan haar woning om deze nog te ‘mogen’ bewonen als de plannen van de groene Habeck doorgaan. En vermits haar huis dan niet zal voldoen aan de energievoorschriften, zal ze dubbel gestraft worden door een quasi gedwongen verkoopprijs, die ver onder de reële waarde zal liggen.

Volgens schattingen door experten zouden in Duitsland alleen al ca. 6 miljoen gebouwen door de EU-plannen getroffen worden. “Dat is politiek uit het wolkenkoekoekstehuis. Dat is noch betaalbaar of uitvoerbaar.” reageert de voorzitter van ‘Haus Grund Deutschland – Zentralverband der Deutschen Haus-, Wohnungs- und Grundeigentümer”, Kai H. Warnecke.

Maar in Duitsland moeten de EU-plannen volgens de regering nog aangescherpt worden. Volgens een uitgelekt rapport zouden deze plannen zelfs in een wet gegoten worden. Wie de marsbevelen niet volgt, zal dus de wet overtreden, mag vervolgens een proces verwachten, met een vonnis waardoor de eigenaar uit zijn eigen huis zal verdreven worden – tenzij hij de verplichte sanering + boete betaalt – door in beslagname en onteigening. Volgens een ontwerp van Habecks ministerie voor economie en klimaatbescherming (BMWK) en Klara Geywits (SPD) ministerie voor wonen, stadontwikkeling en bouwen, mogen er vanaf 2024 geen nieuwe olie- en gasverwarmingen meer geïnstalleerd worden. Bovendien moeten vanaf volgend jaar alle verbouwde verwarmingsinstallaties hun warmte uit minstens 65% hernieuwbare energie opwekken. In feite komt het hierop neer dat slechts nog warmtepompen of een verwarmingsnet zullen kunnen aanvaard worden. Probeer maar eens in steden windmolens en voldoende zonnepanelen te installeren om genoeg stroom te verwekken… Probeer maar eens buiten de stadskernen of industrieterreinen een warmtenet te ontwikkelen dat in een radius van tientallen km de verspreide woningen moet verwarmen… En dan hebben we het nog niet gehad over het stroomnet dat sowieso zal ineen storten als diesel- en benzinewagens moeten vervangen worden door e-auto’s.

Een studie over dit thema wees uit dat in Duitsland slechts de helft van de woningen geschikt is voor een warmtepomp-verwarming. En bovendien zou de eigenaar een onbetaalbare elektriciteitsrekening moeten slikken. De toestand zal hier niet veel anders zijn.

Keren we terug naar de mogelijke gevolgen van de onteigeningsplannen, de Habeck-wet. In de voormalige DDR had men daarvoor een oplossing; daar zou men niet lang getwijfeld hebben. Een overschot aan “vakkrachten” die gehuisvest moeten worden én een aantal moedwillige bio-Duitsers die niet willen** gehoorzamen volgens de oekazes van de klimaatgoeroe’s. De staat zou zo vriendelijk geweest zijn de milieuwetten mee te financieren – de bouwtechnische kosten te betalen – op voorwaarde dat de eigenaar alle eigendomsrechten overdraagt aan de staat. In ruil zou de oorspronkelijke eigenaar er dan gratis mogen blijven wonen zo lang hij wil. En dan zou het tweede luik van de gedwongen verkoop volgen: de verdrijving.

De staat wist sowieso hoeveel m2 per DDR-burger ter beschikking stonden. En vervolgens zou het een klein kunstje geweest zijn een gemeentelijke ruimtebeheersorganisatie op te richten die “wegens een maatschappelijke noodsituatie” heel het woningenbestand zou in kaart brengen met daarop, netjes verdeeld in verschillende kleurtjes voor m/v/kind/leeftijd, de bewoners van het pand. Gevolgd door een verplichte invasie van minder bevoorrechte “ontheemden”. Kortom: zoals onze grootouders verplicht werden Duitse soldaten onderdak te verlenen tijdens WOII. Liefst zo snel, zo veel mogelijk, zodat de huiseigenaren moe getergd uit hun – volgens de regering – te grote huizen trekken om deze over te laten aan de welgekomen exotische parels.

En daarmee is dan de cirkel rond. De huizen volgens de klimaatbijbel gesaneerd, asielzoekers opgevangen, bio-Duitsers, die vervolgens op zoek moeten naar een sociale woning. Als ze geluk hebben vinden ze een kamer die ze kunnen delen met een soortgelijke sukkelaar. Kortom: een communistisch paradijs.

Intussen is Habeck woedend… omdat zijn plan “gelekt” werd naar de pers.

*Meer info bij: huisvestingsstatistieken https://ec.europa.eu/eurostat/statistics-explained/index.php?title=Archive:Housing_statistics/nl

**willen… = kunnen, maar dat woord stond niet in de DDR-woordenboek. Alles kan in een communistisch paradijs.

paz.de