Categorie archieven: Men zegge het voort

Men zegge het voort

Geplaatst op door

Aankondiging FreddySommige luchtvaartjournalisten blijven in de fout gaan en zijn jaloers en subjectief!

In het verleden hebben we reeds enkele malen de verdediging van Ryanair op ons genomen. Wij hebben geen enkel aandeel in deze onderneming maar willen het niet aanvaarden dat een meute luchtvaartjournalisten maand na maand en met steeds drogredenen en onjuiste informatie deze onderneming in een slecht daglicht tracht te stellen.

Feit is dat er weinig journalisten zijn geweest, zoals deze van de luchtvaart, die met de regelmaat van een klok snoepreizen kregen aangeboden. Ondernemingen, zoals destijds SABENA, maakten er een bijna maandelijks gebeuren van. Telkens een nieuw type vliegtuig aan de vloot werd toegevoegd of telkens er een nieuwe bestemming werd aangevlogen was het prijs. De zogenaamde “inaugurals” gingen niet voor iedereen verloren. Een handvol SABENA-beheerders en directieleden; wat vrienden van de Minister van Verkeer; wat toppers uit de reiswereld en daarbij een klein dozijn zogenaamde “luchtvaartjournalisten” en de “crème” van het Bestuur der Luchtvaart vervolledigden de lijst. Tijdens iedere pretreis werden de beste hotels en uitgelezen restaurants met een bezoek vereerd.

Maar nieuwkomers zoals Ryanair pakten het anders aan en waren de mening toegedaan dat een persconferentie diende te volstaan om heuglijk nieuws mede te delen. Stilaan wilden de luchtvaartjournalisten hun ongenoegen duidelijk laten blijken met deze nieuwe gang van zaken.
Er ontstond een soort stilzwijgende overeenkomst om met de regelmaat van een klok het soort luchtvaartmaatschappijen “à la Ryanair” in de grond te schrijven. Het minste incidentje bij b.v. Ryanair werd opgeblazen tot reuze proporties en de minste roddel werd frontpaginanieuws!

Zo konden we de voorbije maanden lezen over de vermeende oververmoeidheid bij het vliegend personeel van deze luchtvaartonderneming, waarbij het steeds gehanteerde stokpaardje van de veiligheid, ter sprake kwam. Ook op het onderhoud “zou” gespaard worden. Het personeel “zou” slecht worden betaald en niet in orde zijn met de sociale wetgeving. Ook “zouden” bepaalde vluchten met te weinig brandstof zijn vertrokken wegens “besparingen op het gewicht”! Maar al dat geschrijf van die beroepsjournalisten kon niet verhinderen dat ondernemingen zoals SABENA falliet gingen en Ryanir groeide als kool en eerstdaags in de groep van de grootste luchtvaartondernemingen van Europa kan plaats nemen. Maar de vindingrijkheid van sommigen kent geen grenzen.

Zo konden we vorige week, van de heren luchtvaartjournalisten, opnieuw lachwekkende kritiek vernemen over Ryanair.
De titels gingen van “19 jarige piloot van Ryanair mag met 180 passagiers vliegen” tot “jongetje(sic) van 19 jaar mag bij Ryanair met Boeing vliegen”! via “piloot met weinig ervaring mag reeds lijnvluchten uitvoeren”.

Dat deze talentvolle 19 jarige met alle maar dan ook met alle gestelde wettelijke eisen in orde was werd niet duidelijk vermeld. Dat het hier niet over de gezagvoerder maar wel over een nieuwe co-piloot ging was ook meestal maar bijkomend nieuws. Het enige dat we van deze nieuwe aanval op Ryanair kunnen vertellen is dat sommige zogenaamde luchtvaartjournalisten
duidelijk aan het einde van hun latijn zijn en bijna ziekelijke en steeds meer onnozele verhalen beginnen  te brengen. Men voelt aan dat ze feitelijk zitten te smeken op het eerste luchtvaartongeval van deze maatschappij om zich dan eens goed te kunnen gaan uitleven.

Ze zouden beter schrijven dat Ryanair de meest gestandiseerde luchtvaartonderneming is met slechts één vliegtuigtype nl. de BOEING 737. Dankzij deze en andere beslissingen van hun directie, die steeds bewezen heeft over een gezonde dosis  boerenverstand te beschikken, hebben ze de laagste kostprijs. Ryanair vervoerde reeds tientallen miljoenen passagiers en had nooit één gekwetste. Dat deze feiten sommige luchtvaartjournalisten kwetsen is hun zaak maar sommigen onder hen zouden beter objectief moeten leren schrijven. Hun derderangsberichtgeving wordt steeds meer lezers duidelijk.

Men zegge het voort,
Freddy Van Gaever

Men zegge het voort

Geplaatst op door

Aankondiging FreddyWaarom zitten die oplichters niet in “den bak”?

In de loop van mijn leven heb ik talrijke malen kunnen vaststellen dat er universitairen rondlopen die zich als schoelies gedragen en die feitelijk in de gevangenis thuishoren maar die blijkbaar al fluitend door het leven blijven gaan.

Met plezier geven we een drietal voorbeelden waarbij respectievelijk een chirurg; een advocaat en een bankier de hoofdrol spelen.

Voorbeeld 1.
Jaren geleden maakte een van mijn vrienden een zware en zeer ongelukkige val met zijn fiets.
Hij smakte met zijn gezicht tegen een betonnen paaltje naast de weg. De gevolgen waren verschrikkelijk: oogkas gebroken; kaaksbeen verbrijzeld; neus op drie plaatsen gebroken. Totaal onherkenbaar werd hij naar de kliniek gevoerd. Na een tweetal maanden kon hij huiswaarts keren maar zag er nog steeds vreselijk uit. Op raad van zijn huisarts werd beslist beroep te doen op een plastisch chirurg. Jammer genoeg kwam de ziekteverzekering niet tussen voor dergelijke ingreep. De heelkundige belde enkele uren voor de ingreep de vrouw van mijn vriend op. De opdracht was duidelijk. “wil U hedennamiddag voor de operatie 4000 euro medebrengen in cash. Ik geef U daarvoor geen ontvangbewijs en indien u daarmede niet akkoord kan gaan begin ik er niet aan. Tot vannamiddag”. Tot daar deze gangster-chirurg!

De vrouw in kwestie, die er helemaal niet warmpjes in zat, heeft me dit verhaal enkele weken geleden verteld en dit ongeveer 20 jaar na het ongeval. Het heeft haar toen vreselijk pijn gedaan en na zovele jaren denkt ze nog regelmatig aan deze oplichter.

Voorbeeld 2
Een 60 jarige miljardair uit Gent heeft de beslissing genomen om zijn verdere leven door te brengen met zijn 30 jaar jongere secretaresse. Zijn vrouw beslist om hem te verlaten en geeft de zaak in handen van een advocaat. Ze vertelt hem al wat ze weet over de financiele toestand.
Alléén-eigenaar van een zeer grote fabriek; huizen in binnen en buitenland; tientalle miljoenen aandelen en beleggingen; waardevolle kunstwerken enz.

Na het dossier bestudeerd te hebben meent de advocaat dat zijn klant recht zal hebben op ongeveer 1 miljard!! Maar na verloop van tijd wordt deze som steeds maar verder teruggeschroefd. De eiseres verneemt bij ieder onderhoud bij haar advocaat zogenaamd “nieuwe feiten” waarvan ze nooit iets bleek te hebben geweten.
De ene maal zou de miljardair grote sommen hebben verloren bij het gokken. De andere maal zou hij een gigantische aanslag hebben gekregen via de BBI (Bijzondere Belastings Inspectie).
Dan weer zou de secretaresse het geld door deuren en vensters gooien. Uiteindelijk zou de vrouw nog moeten redden wat gered kan worden en zich tevreden moeten stellen met een voorstel van circa 50 miljoen Belgische frankskens.. De dame die steeds eenvoudig had geleefd, en nooit op geld uit was, volgde de aanwijzingen van haar raadsman.

Gelukkig heeft ze nooit geweten dat haar “raadsman” het op een accoordje had gegooid met de advocaat van de tegenpartij en ongeveer 25 miljoen op een rekening in Zwitserland kon gaan ontvangen. Al zijn verhalen waren gefingeerd en de miljardair regelde aldus de echtscheiding voor een peulschil.

Voorbeeld 3
Gonzalo Lopez is 77 jaar. Hij woont met zijn echtgenote en hun hersendode zoon in een bescheiden huisje. Hij is een eenvoudige harde werker geweest. Samen met zijn echtgenote zijn ze er in geslaagd om nu 68.000 euro of 87.500 dollar te hebben gespaard. Dit geld willen ze na hun overlijden alleen ter beschikking stellen van diegenen die voor hun gehandicapte zoon verder zorg zullen dragen. We zijn nu in 2008 en in Spanje stort de vastgoedmarkt in elkaar  en beginnen sommige banken tot de vaststelling te komen dat ze het niet meer gaan redden. Gedurende jaren hebben sommige bankiers grof geld verdiend aan de steeds maar sneller stijgende vastgoedprijzen en gingen de bankverantwoordelijken met steeds grotere premies naar huis.

Om nog te redden wat gered zou kunnen worden bleek een oplossing te bestaan in het opkrikken van het eigen vermogen van de bank. Maar de aandeelhouders die de bui zagen hangen wilden geen vers kapitaal meer ophoesten. Dus namen de bankiers de beslissing om hun medewerkers contact te laten opnemen met de talrijke en relatief kleine en meestal weinig geletterde spaarders zoals Gonzalo Lopez. Op een dag kreeg de oudere Gonzalo een oproep van zijn kantoorhouder met de vraag even langs te komen want er was goed nieuws. Deze oproep gebeurde in 2009 dus één jaar nadat sommige bankiers begonnen te voelen dat er iets onfris aan de knikker kleefde.

In het bankkantoor vernam Gonzalo dat hij als trouwe klant kon inschrijven op een kapitaalsverhoging van de bank zelf met een gegarandeerde opbrengst van 7% hetgeen ongeveer het dubbele was van wat Gonzalo op zijn spaarrekening tot nog toe ontving. Er was geen enkel risico. Beter zelfs hij zou nu mede-eigenaar worden van de bank i.p.v. schuldeiser.
Hij hoefde de documenten die dienden te worden ondertekend en die nogal ingewikkeld waren niet te lezen omdat het allemaal maar formaliteiten waren. De naieve Gonzalo bedankte de kantoorhouder en verliet gelukkig de bank. Hij kon lezen dat wat hij nu gekocht had “preferentes” werd genoemd en meende dat deze benaming verwees naar zijn voorkeurbehandeling als trouwe klant. De benaming was echter een zoveelste misleiding van de bank en had niets te zien met zijn jarenlange trouw aan de bank.

Op een dag vernam Gonzalo dat zijn bank werd opgeslorpt door een soort staatsbank BANKIA genaamd. Toen hij ongerust werd en eens verder ging informeren werd hij duizelig toen hij hoorde dat de banken van de BANKIA groep niet minder dan 8 miljard Euro hadden verbrast en dat zijn aandelen nog 12% waard waren en hij dus 88% van zijn jarenlange opgespaarde vermogen kwijt was!!! Hij was niet alleen en stond met ongeveer 300.000 andere spaarders
in de drop.
Nadat Gonzalo de vroegere kantoorhouder was gaan opzoeken kon hij niet begrijpen dat hij deze persoon niet in elkaar had geslagen. Dit trieste verhaal stond eergisteren op de frontpagina van de New York Herald Tribune.

Al deze voorbeelden tonen aan dat onze rechtsystemen niet meer aangepast zijn aan de moderne tijden. Het is onze mening dat hogervermelde chirurg; advocaat en bankier alle drie in de gevangenis thuishoren. Maar wie zijn wij om zoiets te beweren.

Men zegge het voort,

Freddy Van Gaever

Men zegge het voort

Geplaatst op door

Aankondiging FreddySteeds méér en duurdere boetes en controles maken Europa kapot !

In de meeste Europese landen zijn de beroepspolitiekers tot de vaststelling gekomen dat het nogmaals verhogen van de aanslagvoeten van de inkomstenbelastingen niet meer haalbaar is geworden. Daarom willen ze optimaal gebruik maken van enkele nieuwe bronnen die hen aan het nodige geld kunnen helpen om hun verkwistingen verder te kunnen zetten. Het geven van allerlei boetes enerzijds en het steeds doorvoeren van méér controles i.v.m. allerlei reglementeringen anderzijds blijken de oplossing te bieden.

Ik stel me de vraag of de meesten van mijn lezers dit ook zo ervaren. Gedurende vele jaren kreeg ik zo om de vijf of zes jaar een boete in de brievenbus. Ik schat dat ik er tussen mijn 18 en 70 jaar ongeveer een tiental heb gekregen waarvan de meeste in verband met parkeerovertredingen.

Maar de laatste tijd blijk ik er véél meer te ontvangen alhoewel ik niet denk dat ik mijn rijgedrag heb veranderd.
Zo werd ik vorige maand geflitst op de Bisschoppenhoflaan in Deurne omdat ik 60 km per uur reed. Op het grootste gedeelte van deze baan mag men 70 rijden maar in het midden van de lange baan zijn er een paar honderd meter waar het maar 50 per uur mag zonder dat er daarvoor enige logische verklaring bestaat omdat de verkeerssituatie op de hele laan dezelfde is. Maar op deze wijze kan men dagelijks een reeks automobilisten “pakken” en inkasseren.

Vorige week was het opnieuw prijs in Oostende. In de omgeving van de Leopold II laan kon men nergens maar dan ook nergens een plaatsje bemachtigen. Ik bleef maar toertjes draaien tot ik op zeker ogenblik een wagen zag vertrekken. Zeer snel nam ik de vrije plaats in en ging mijn ticketje halen uit de parkeermeter. Ik stond daar dus ergens in het midden van een lange rij geparkeerde voertuigen. Toen ik mijn wagen ging terughalen trof ik een boetebon aan. Het bleek dat er bij het begin van de laan een plaat was aangebracht dat er slechts aan één kant van de laan mocht geparkeerd worden. Tientallen bestuurders bleken dit ook niet gezien te hebben en kassa kassa kassa voor de plaatselijke overheid.

Ik kan allen maar vaststellen dat het aantal zowel als het bedrag van de boetes steeds maar sneller en sneller toeneemt en dat ik beslist niet de enige ben die tot die vaststelling komt. Dit sisteem werkt alleen maar de verzuring van onze samenleving in de hand.

Gisteren reed ik nog eens met een spectaculaire Amerikaanse trekker die uit Amerika in onze haven was toegekomen en die ik ging afleveren bij de koper in het zuiden van Frankrijk.
Juist buiten Rijsel kwam een anoniem voertuig, met een klein blauw pinklichtje op het dak, naast mij rijden. Met armgebaren maakte de bijrijder het mij duidelijk dat ik hen diende te volgen. Wat verder reden ze een “aire de repos” op en we kwamen tot stilstand. Het bleek een bijzondere controle te zijn van de douanediensten. Na alles en nog wat te hebben nagekeken kon ik na een vijftiental minuten mijn weg verder zetten. Maar niet voor erg lang. Een tweetal uur later werd ik van de baan geplukt door twee “motards” van de Franse politie.

Hoelang zit U reeds achter het stuur was de eerste vraag? Ik vertelde dat ik juist na de middag in Wommelgem was vertrokken en dus helemaal niet te lang aan het rijden was. Graag wilden ze dan mijn tachograafschijf zien. Ik maakte hen duidelijk dat deze nieuwe trekker uit Amerika kwam en men daar geen tachograaf kent. Deze trekker gaat morgen in de garage en wordt dan gedurende enkele weken omgebouwd tot de Europese normen verduidelijkte ik. Volgens onze Europese politieke krachtpatsers weten de Amerikanen niet hoe een trekker moet gebouwd worden en dienen er méér dan één dozijn aanpassingen aan de Europese normen te gebeuren.
Tot het vervangen van de nieuwe veiligheidsgordels toe aangezien dat Amerikaanse merk geen Europees attestnummer heeft.

De politieagenten begrepen mijn uitleg en konden vaststellen dat ik met een W-plaat of zogenaamde garageplaat reed die voor het overbrengen van voertuigen vooraleer ze worden ingeschreven normaal wordt gebruikt. Maar nu was er wederom blijkbaar een nieuw probleem!
Volgens men mij vertelde mag alleen de eigenaar van de garageplaat of één van zijn werknemers met dergelijke plaat rijden! Bent U werknemer van de firma Jorlan uit Vaugris-Reventin zoals op de papieren staat. Neen dus.
Volgens de politie zou ik dus niet verder mogen rijden.

Toen werd me gevraagd hoe ik betaald werd als niet-werknemer? Helemaal raar vonden ze het dat ik vertelde dit gratis te doen en voor mijn inspanningen niet werd vergoed! “Waarom doet U dit gratis” was de volgende vraag. Ik vertelde hen dan dat ik reeds méér dan 30 jaar mijn best doe om enkele zinloze Europese wetten te laten veranderen; dat ik daarover een boek had uitgegeven en tijdens de periode dat ik volksvertegenwoordiger of senator was geweest daarover veel parlementaire vragen had gesteld en dat ik dit rijden deed voor mijn plezier.
“vous etes senateur”? Neen, gewezen senator. Ik was senator tot mijn 73 jaar. Wat is uw ouderdom? 75. Bent U reeds 75? Mag ik uw rijbewijs eens zien?

Toen bleek dat ik met alles mocht rijden waarmede op de baan gereden kan worden. Van personenwagen tot vrachtwagen en van motorfiets tot autocar met of zonder aanhangwagen.

“Kijk” zei de politieman,  “ik weet wel dat U dit voertuig niet hebt gestolen maar hebt U een geschreven document van de eigenaar dat U met dit voertuig mag rijden?” Dat had ik natuurlijk niet. Maar ik maakte hem duidelijk dat ik wel over al de documenten van Transport Jorlan beschikte en moeilijk aan deze trekker zou geraakt zijn zonder dat ze ermede akkoord waren.

Toen ging hij met zijn kollega overleggen en vreesde ik dat men mij zou vragen niet verder te rijden vooraleer ik een schriftelijke toelating van de firma Jorlan zou kunnen voorleggen.
Na enkele minuten kwam hij terug en vroeg of ik een bezwaar had dat hij eens van binnen in de cabine kwam kijken? Natuurlijk niet. Ga uw gang!

“Oh putain! Que c est beau! Quel comfort pour le chauffeur!“. De man had blijkbaar nooit in zijn leven een dergelijk mooie vrachtwagen gezien.
“Bonne route Monsieur” zei hij nog en stapte op zijn motorfiets.
Toen ik vertrok wuifden ze me beiden uit. Wel was ik opnieuw een ruim half uur opgehouden geweest.
Ik stel me dan ook de vraag of men stilaan niet te veel aan het controleren gaat.

Bij mijn aankomst in Zuid-Frankrijk kon men alleen bevestigen dat men nooit zoveel controles heeft moeten ondergaan en allerlei boetes betalen als de laatste tijd. Het is dus een evolutie die blijkbaar overal in Europa plaatsgrijpt.

Ik kan dus alleen maar vaststellen dat dit fenomeen als gevolg zal hebben dat steeds meer ondernemers in de toekomst zullen afhaken. Productief zijn is één. Maar wanneer dat gepaard gaat met bijna dagelijkse controles en het opleggen van steeds méér boetes, waarbij de productieven zich als een soort misdadiger gaan beschouwen, is de pret snel op.

Men zegge het voort,

Freddy Van Gaever

Men zegge het voort

Geplaatst op door

Aankondiging FreddyHebben sommige voetbalsupporters ze nog wel alle vijf?

Jaren geleden hebben we een slechte herinnering overgehouden aan voetbalclub Beerschot.
Het was de tijd van voorzitter Moreels en zijn medewerker Jos Gowie. Ze kwamen me opzoeken met een schitterend voorstel. Ze konden een speler “kopen” in een of ander oostblokland voor 2 miljoen BEF. Ze hadden reeds 1,5 miljoen bij elkaar geschraapt maar dienden op de valreep dezelfde avond te beslissen of de zaak was verloren. Men verzekerde mij dat ik mijn geld zou kunnen verdrie- of verviervoudigen op enkele maanden tijd! Men ging dat wereldwonder enkele maanden laten spelen bij de eerste ploeg van Beerschot en zou hem daarna voor een veelvoud van de aankoopprijs kunnen verder verkopen aan een andere club. Ik weigerde op het aanbod in te gaan omdat ik steeds een afkeer heb gehad van dat kopen en verkopen van spelers als een emmer zeep zoals in de tijd van de slavenhandel.

Wel wou ik Beerschot helpen en stelde voor het half miljoen ter beschikking te stellen voor één jaar zonder intrest om de club te helpen. Moreels en Gowie bedankten mij; namen mijn check mede en bevestigden dat ik me deze geste niet zou beklagen. Ik zou trouwens véél vlugger terugbetaald worden.

Na één jaar had ik geen cent gezien en diende te procederen tegen Beerschot om mijn centen gewoon terug te krijgen. Toen bleek dat de Kredietbank tegen alle wetten in mijn gekruiste check niet aan Beerschot maar rechtstreeks aan Gowie had uitbetaald!!! De rechtbank gaf Beerschot gelijk om mij niet terug te betalen omdat Beerschot nooit mijn centen zou hebben ontvangen. Behoudens een fikse rekening van mijn advokaat heb ik 25 jaar later nooit één cent teruggezien van mijn gulle hulp.

Jaren later stelde ik vast dat Beerschot dan toch naar de bom ging. Maar nu het Beerschot-kindje was overleden bleken de supporters dat niet te willen aanvaarden. De oplossing bleek te zijn om Germinal Ekeren naar het kiel te verhuizen en opnieuw te starten met Germinal- Beerschot en dit met het stamnummer van Germinal. Dat de hondstrouwe supporters van Germinal hierbij werden bedrogen en in hun hemd gezet stoorde geen enkele Beerschotsupporter. Vanaf de eerste wedstrijd hoorde men nog alleen het scanderen van Beerschot…..Beerschot……Beerschot en bleek Germinal niet meer te bestaan. Later verdween de naam Germinal en bleef allen Beerschot over alhoewel het gebruikte stamnummer nooit iets met Beerschot had te maken gehad.

Voetbalsupporters zijn naief zoals kiezers en ze stemmen steeds voor diegenen die het meest beloven en dit zonder verder na te denken. Zo waren ze allemaal blij als een zekere Van Noppen beloofde om hen naar grote overwinningen te voeren. Hoe meer spelers deze man kocht en hoe meer schulden hij maakte des te gelukkiger waren de Beerschot-fans. Jammergenoeg bracht Van Noppen Beerschot naar de knoppen en ging Beerschot opnieuw ter ziele.

En opnieuw wilden de Beerschotsupporters dat niet aanvaarden. Daarom werd de overledene voor de zoveelste maal tot leven gebracht door de hondstrouwe supporters van K.F.C. Wilrijk te ontgoochelen en verweest achter te laten. Wilrijk zou zoals Ekeren naar het Kiel verhuizen en de naam Beerschot-Wilrijk aannemen. Germinal-Beerschot duurde niet zolang en Wilrijk-Beerschot zal nog sneller tot een einde komen en er zal opnieuw alleen de naam Beerschot overblijven. Het is eenvoudiger om de tweede naam te laten verdwijnen dan de eerste.

Over enkele weken zal Beerschot-Wilrijk dus in eerste provinciale afdeling van start gaan. Ook de Stad Antwerpen speelt deze komedie en huichelarij mee en stelt het Olympisch stadium ter beschikking van deze eerste provinciale club. Het feit dat het publiek niet mag weten wat de juiste afspraken zijn met de eigenaar van het stadion maakt het duidelijk dat er str. aan de knikker zit.

Wij hebben niets tegen voetbal wel integendeel. Maar de wijze waarop bepaalde zaken in deze voetbalwereld verlopen doet ons kotsen. Dat een man zoals Bart De Wever zijn goedkeuring geeft aan al dat geknoei geeft ons een wrange smaak in de mond. Is het misschien omdat Beerschot de latijnse uitdrukking “TENE QUOD BENE” in zijn schild voert dat Bartje zich over de schreef liet trekken? Wij worden van al dat geknoei misselijk.

Men zegge het voort,

Freddy Van Gaever

Men zegge het voort

Geplaatst op door

Aankondiging FreddyZijn onze beroepspolitiekers blind voor de rode draad?

Autobom ontploft in Khazakstan met vele doden als gevolg. Tientallen doden in Nigeria. Gevechten en vele slachtoffers in Somalie. Zelfontploffingen in Irak maken tientallen slachtoffers.
Betogingen in Egypte maken vele slachtoffers………. Niemand weet nog op duizend of vijfduizend doden na hoeveel slachtoffers er reeds hun leven hebben verloren in Syrie…….

Maar als een rode draad door al die ellende kan men alleen vaststellen dat het allemaal problemen zijn met moslims. Deze vaststelling is gewoon de waarheid en heeft niets met vooringenomenheid of racisme te zien. Het is de plicht van onze beroepspolitiekers, die ervoor hebben gezorgd dat de moslims in ons land steeds meer en meer gepamperd worden, om eens goed na te denken.

Dag na dag passen we ons steeds meer aan. We gaan in op steeds méér eisen van groepen die zich zelf in geen enkel geval willen aanpassen aan onze normen en gewoonten maar die ons land wel ongevraagd zijn binnengedrongen en voor een belangrijk deel op onze kosten leven. Hun hoge nataliteitscijfer zal er in de nabije toekomst voor zorgen dat ze uiteindelijk de” hele boel” zullen overnemen en onze kinderen en kleinkinderen zullen verplichten om de zogenaamde sharia te aanvaarden. Als het dat is wat we willen hoeven we verder geen enkel initiatief meer te nemen.

Maar indien we nog iets van onze taal; cultuur en levenswijze willen overhouden is het vijf voor twaalf om nog te kunnen redden wat gered moet worden. De voorbeelden van levensomstandigheden, die wij helemaal niet willen en die nu in vele moslimlanden schering en inslag zijn, zijn legio.

Hopelijk telt het N.V.A. nog voldoende leden met een gezond boerenverstand om tot een samenwerking met het Vlaams Belang te kunnen komen. Het is onze allerlaatste kans om tijdens de volgende verkiezingen SAMEN dan een meerderheid te verwerven; Vlaanderen onafhankelijk te maken en de leiding in handen te nemen zodat Vlaanderen nog lang als een onafhankelijk; betrouwbaar en economisch bloeiend land kan verder blijven bestaan.

Men zegge het voort,

Freddy Van Gaever

Men zegge het voort

Geplaatst op door

Aankondiging FreddyVakbonden maken bedrijf na bedrijf kapot !!

Vrijdagavond stond ik met mijn echtgenote en een vijfhonderdtal passagiers op de luchthaven JFK in New York aan te schuiven om met een airbus 380 van Air France naar Parijs te vliegen.

Ongeveer 30 minuten voor het vertrek kregen we de mededeling dat er een vertraging van ongeveer één uur zou zijn wegens
“bemanningsproblemen”! Zo vernamen we dat de bemanning ergens vast zat in het verkeer en 30 minuten voor vertrek nog niet te bespeuren was. Uiteindelijk zijn we met 3 uur vertraging vertrokken!

Maar waarom was de bemanning niet op tijd? Het bleek dat deze niet werd ondergebracht in één van de tientallen hotels rond de luchthaven, zoals bij de meeste luchtvaartmaatschappijen gebeurt, maar in het hartje van de stad New York. Zo vertelde ons een goede bron dat jaren geleden één van de vakbondseisen was dat Air France haar bemanningen zou te slapen leggen in het hartje van de BIG APPLE zoals men New York doorgaans noemt. Zelfs 4 en 5 sterren Hotels rond de luchthaven , uitgerust met luxe kamers; zwembaden; en alle comfort konden niet de atmosfeer en de ontspanningsmogelijkheden bieden van een hotel in de binnenstad.
En zo gebeurde. Hoeveel miljoenen EURO’s deze frats per jaar aan AIR FRANCE kost weet niemand. Het is niet zozeer de kost van een reeks busjes per dag van en naar de luchthaven dat het grootste probleem is maar wel de enorme onkosten die AIR FRANCE moet ophoesten telkens er een aanzienlijke vertraging is. Op zo een vlucht zitten gemakkelijk een paar honderd passagiers die na landing in Parijs een doorverbinding hebben met een ander vliegtuig naar Afrika of andere Europese steden. Ook zijn er telkens een reeks die een verdere verbinding hebben met de trein naar binnenlandse bestemmingen of naar omliggende landen zoals wij.

De meeste transit passagiers hebben die doorverbindingen één tot 3 uur na landing zodat bij een vertraging van drie uur men mag aannemen dat praktisch iedereen zijn doorverbinding kwijt is. Sommige doorverbindingen vliegen slechts éénmaal per dag zodat AIR FRANCE ook nog kan zorgen voor overnachting; maaltijden enz. Naarmate het in New York duidelijk werd dat de vertraging de twee uur begon te overschrijden kon men het geweeklaag van talrijke reizigers horen die nu bewust waren van het feit dat ze hun doorverbinding in Parijs zeker zouden missen. Niet zelden zijn er dan voor sommige reizigers kleine drama’s. Zoals de wenende dame die de begrafenis van haar broer gaat missen en voor wie het feitelijk geen zin meer had om nog te vertrekken. Of de professor die ergens een lezing ging geven of de zakenman die voor een speciale vergadering overvloog enz. Men kan moeilijk uitrekenen wat de totale veroorzaakte onkosten zijn voor een belangrijke vertraging van 3 uur en dit dan voor het grootste toestel ter wereld dat 500 of 600 man aan boord heeft.

Toen we eindelijk aan de grond stonden in Parijs wisten we reeds dat we onze TGV-treinverbinding naar Brussel nooit meer konden halen en begaven we ons naar het AIR FRANCE bureel in het spoorstation van de luchthaven. Als kers op de taart kregen we een nieuw vakbondsgeschenk. Het rolluik van het bureel was neergelaten en een bediende van de luchtvaartmaatschappij liet weten dat omdat bepaalde nieuwe vakbondseisen niet werden ingewilligd er een staking was en men niet wist hoe lang die nog zou duren.
“kom over enkele uren eens terug dan weten we misschien méér” was de boodschap!!!

We hebben onze plan getrokken en zijn met een latere trein naar Brussel gereden waar we met 7uur vertraging op de voorziene aankomsttijd aankwamen.

We hebben geen tekening nodig om te begrijpen dat grote bedrijven die dag na dag worden gepest door de vakbonden geen enkele overlevingskans hebben. Sabena gisteren; AIR FRANCE morgen en Katoennatie overmorgen enz.  We zijn er steeds meer en meer van overtuigd dat de vakbonden de grootste vijand van de werkgelegenheid zijn geworden.

Men zegge het voort,

Freddy Van Gaever

Men zegge het voort

Geplaatst op door

Aankondiging FreddyWaar zijn de Verenigde Staten van de jaren 60 gebleven?

We hadden het geluk om gisteren nog eens met enkele Amerikaanse vrienden door New York te kunnen wandelen.
Het was een historische dag voor de plaatselijke lesbiennes en homos. Het opperste gerechtshof, de zogenaamde “supreme court”, nam met 5 tegen 4 een beslissing in verband met de hele huwelijksproblematiek in de USA. Het was dus uiteindelijk een enkele man of vrouw die had beslist hoe in de toekomst de honderden miljoenen Amerikanen op wettelijke wijze zouden kunnen huwen. Voortaan mag dus alles.
Mannen kunnen met mannen trouwen en vrouwen met vrouwen. Ze kunnen kinderen op de wereld brengen die nooit zullen kunnen weten wie hun vader was en met welke bedoelingen die zijn sperma had afgestaan. Er zullen meisjes groot gebracht worden die nooit een mama hebben gekend en jongens die nooit aan de hand van een vader hebben gelopen.

Amerika gaat dus zoals nog andere landen de weg op van de decadentie. Het geeft een wrang gevoel wanneer men blijkbaar tot de vaststelling komt dat de beslissing van het opperste gerechtshof in geen enkel geval de goedkeuring meedraagt van de meerderheid van de bevolking. Het zijn weeral, juist zoals bij ons, de beroepspolitiekers en beroepsrechters die beslissen wat in de toekomst moet gebeuren en dit steeds doen door van alles en nog wat aan wie ook te beloven. We spraken hier met vele mensen en konden alleen vaststellen dat we niemand hebben horen zeggen dat dit een juiste en
goede beslissing was. Integendeel velen spreken van een schande en begrijpen niet dat rechters die als conservatief werden bestempeld zich op de een of andere manier hebben laten beïnvloeden. Vijf tegen vier. Met een enkele stem dus wordt een hele samenleving tegen elkaar in het harnas gejaagd.

Indien men zo verder gaat is het niet uitgesloten dat op zekere dag men hier het huwelijk tussen personen van verschillend geslacht zal verbieden.
De politiek correct denkenden zullen dan waarschijnlijk als argument aanhalen dat hiermede het probleem van de stijgende wereldbevolking zal opgelost worden en dat dankzij een krimpende wereldbevolking de uitstoot van CO2 ook eindelijk een oplossing zal vinden.

Dat mannen of vrouwen gaan samenwonen stoort me helemaal niet. Dat sommigen hun lichaam versieren met tatoes of op vele plaatsen verminken met nagels of ringen, die het ene of andere lichaamsdeel doorboren, kunnen we niet begrijpen maar we aanvaarden wel hun beslissing. Maar dat men een  huwelijk tussen man en vrouw belachelijk begint te maken en de basis van een familie als een soort circusact begint te beschouwen vinden we vreselijk!

Men zegge het voort,

Freddy Van Gaever

Men zegge het voort

Geplaatst op door

Aankondiging FreddyOverheid moet moedig zijn en nodige beslissingen nemen!

Iedereen die over een minimum aan gezond verstand beschikt begrijpt dat het zo niet verder kan met het bepamperen van de vreemdelingen. Door enorme blunders van vroegere beroepspolitiekers zijn we in een straatje verzeild geraakt waar we zo snel als enigzins mogelijk is terug uit moeten geraken.

Wie zou mij kunnen verplichten om de restaurantrekening te moeten betalen van een vreemdeling die in mijn dorp is komen eten en ongevraagd ons land is binnengekomen? Waarom zou ik zijn verblijf in het plaatselijk hotel moeten betalen?
Iedereen begrijpt dat ik in geen enkel geval zijn tandverzorging bij de plaatselijke tandarts voor mijn rekening zou moeten nemen. Maar dit blijkt plots allemaal te kunnen wanneer men graait in de anonieme pot van de gemeenschappelijke belastingen.

Deze nonsens moet stoppen en dringend. Aan het Sinterklaasspelen voor vreemdelingen die hier ongevraagd zijn neergestreken en die niet zelf in hun onderhoud kunnen voorzien moet dringend een einde komen. De misbruiken zijn legio en de totale rekening blijft maar stijgen. Het heeft geen zin om ambtenaren te blijven betalen om hier en daar een lek te dichten. Men moet gewoon de waterleiding afsluiten.

Maar we moeten dit doen op een beschaafde wijze. Daarom zou ik als overheid aan alle vreemdelingen in dit land, die van welke uitkering of uitkeringen ook leven, het volgende willen zeggen:

de huidige prijsuitdeling wordt nog voortgezet tot het einde van dit jaar maar vanaf 1.1.14 is het GEDAAN !
Indien U in uw eigen onderhoud niet kan voorzien keert U best terug naar uw geboorteland; land van herkomst of welk land dat U ook kiest. Wij hebben voldoende lange tijd ons best gedaan maar kunnen dit niet langer volhouden.

Als laatste blijk van onze gulheid willen we U nog een gratis bus, trein of vliegtuigticket betalen naar de bestemming van uw keuze.
Mochten wij U echter, na uw vertrek, nog ooit aantreffen in ons land zonder geldige papieren dan is een langdurig verblijf in de gevangenis uw lot. Wij danken U voor uw begrip.

Men zegge het voort,

Freddy Van Gaever

Men zegge het voort

Geplaatst op door

Aankondiging FreddyZo gaan we er nooit komen!

Bijna dag na dag kunnen we in de pers lezen dat er door onze regering naar nieuwe belastinginkomsten moet gezocht worden om het gat in de begroting te dichten. Maar aangezien onze beroepspolitiekers maar steeds blijven beslissen nieuwe pakken geld te verbrassen is men feitelijk aan het dweilen met de kraan open en wordt er niets verbeterd of opgelost.

Nemen we nu als voorbeeld de Regie der Gebouwen. Deze onnuttige instelling, die zoals zovele in het leven werd geroepen om vrienden en relaties aan een levenslang veilige bron van inkomsten te helpen, is in het verleden reeds meermaals in opspraak gebracht omdat sommigen van haar verantwoordelijken het verschil tussen het mijn en het dijn moeilijk konden vatten.

Nu lezen we dat een nieuwe bouwopdracht die aan het Spaanse bedrijf Cafasso, dat samenwerkt met de Belgische bouwgroep Denys, werd toevertrouwd, stil ligt omdat er bij de aanbesteding onregelmatigheden zouden gebeurd zijn. Het zou niet de eerste maal zijn!

Maar onafgezien wie er uiteindelijk zal mogen bouwen heeft voor ons minder belang. Wat ons is opgevallen is het feit dat er reeds een bedrag werd aangenomen ten bedrage van 331 miljoen Euro voor het bouwen van een gevangenis voor 1190 gedetineerden. Zoals steeds komen er later nog waarschijnlijk supplementen bij, maar zelfs zonder dat, gaat het toch nog over een kostprijs van merkelijk meer dan 250.000 euro per cel of per gevangene! Met andere woorden méér dan 10.000.000 oude frankskes.

Dit is een nieuwe pure schande. Op een ogenblik dat het aantal armen stijgt in ons land; op een ogenblik dat er honderdduizenden met een pensioen van minder dan 1.000 euro per maand moeten rondkomen gaat een overheidsbedrijf méér dan 10 miljoen frankskes uitgeven voor het bouwen van één cel.

Wij willen deze opdracht uitvoeren tegen één tiende van die prijs. Wij zullen er dan voor zorgen dat de misdadigers veilig achter slot en grendel zitten en niet kunnen gaan lopen hetgeen uiteindelijk de opdracht is. Natuurlijk zullen wij in ons budget geen voorzieningen hebben voor kleuren TV’s; zwembad of fitnesszaal en andere stupiditeiten. Al deze dure voorzieningen zorgen er alleen maar voor dat het verblijf in een, door de Regie der Gebouwen opgerichte gevangenis, niets afschrikwekkends meer heeft en aldus aan de basis ligt van de stijgende criminaliteit.

Misdadigers die, in door ons gebouwde gevangenissen worden vastgehouden, zullen er zo vlug als enigszins mogelijk is uit willen en er nooit meer in willen. Maar op de wijze waarop onze beroepspolitiekers het belastinggeld blijven verbrassen is er geen enkele kans op verbetering van de staatsuitgaven in zicht!

Men zegge het voort.

Freddy Van Gaever

Men zegge het voort

Geplaatst op door

Aankondiging Freddy“L’imbécile Belge” !!!

We waren eergisteren 16 juli nog eens aanwezig op het jaarlijks diner van de Jurade in Saint Emilion. Het gespreksonderwerp van de avond bleek een beslissing te zijn van Europees Minister Karel De Gucht, die zelf een wijnkasteel bezit, in verband met een heffing door Europa op zonnepanelen die worden ingevoerd uit China.

Zoals sommige studenten doen tijdens hun examens schrijven beroepspolitiekers ook regelmatig af van elkaar. Wanneer men dan het ongeluk heeft een foutief antwoord te hebben afgeschreven zit men in de rats. Zo hebben beroepspolitiekers in de meeste Europese landen ook de zinloze zogenaamde groene subsidies voor het aanbrengen van zonnepanelen van elkaar overgenomen en miljarden belastinggelden gedurende de vorige jaren verbrast. De ogen gingen veel te laat open en inmiddels zijn de meeste van die subdidies opnieuw afgeschaft. Wij hebben het resultaat van die idiote maatregelen reeds 2 en 3 jaar geleden in vorige bijdragen, die U hier nog steeds kan terugvinden, voorspeld.

De verbraste gelden gingen niet voor iedereen verloren en op artificiele wijze werd een sector voor de productie van zonnepanelen in Europa in het leven geroepen. Maar niet alleen het terugschroeven van de subsidies bleek voor deze nieuwe sector een ramp te worden maar eveneens het op de markt brengen van veel goedkopere en meer efficiente zonnepanelen uit China. Onze Karel, die met zijn Europese collega’s mee aan de basis lag van deze zottigheid, ging nu eens snel redden wat hij dacht nog te kunnen redden. Daarom besliste hij om zware invoerrechten op Chinese zonnepanelen
te gaan heffen.

De Chinezen die stilaan een belangrijk deel van de wereldeconomie in handen aan het nemen zijn bleven niet bij de pakken zitten en namen als resultaat van Karels beslissing ook enkele weerwraakmaatregelen. Als grootste invoerder ter wereld van wijnen besliste de Chinese regering om eerstdaags zware invoerheffingen te gaan invoeren op buitenlandse wijnen. Deze beslissing zou wel eens de doodsteek kunnen betekenen voor veel Europese wijnkastelen maar vooral de franse omdat in dat land China veruit de grootste klant is geworden.

de gucht nar van be.

“L’imbécile Belge” !!!

De economische oorlog die Karel nu op gang heeft gebracht kan in geen enkel geval, door een steeds meer verdeeld Europa, worden gewonnen. Integendeel! Deze flater van belang zal nog voor veel miserie gaan zorgen en het einde is nog niet in zicht. Dat naar onze Karel aan de meeste tafels als “l’imbécile Belge” werd verwezen hoeft dan ook niet te verwonderen!

Men zegge het voort,

Freddy Van Gaever