Vrijheid voor de Indianen

Wat hadden de Indianen te maken met een Grüne kandidate voor de burgemeesteressensjerp van Berlijn?

De Duitse Grünen ontwikkelen zich in een snel tempo tot een verbodspartij: je kan het zo gek niet bedenken of de groene marxisten vinden dat het verboden moet worden, zoals bv. het bezit van een eigen gezinswoning. Zij vinden dat we met z’n allen anders moeten gaan denken. Als we dat doen, dan zullen we ons ook probleemloos anders gaan gedragen. Lees: “volgzaam volgens hun Grüne bijbel”.

De titel verwijst naar een toespraak die Grüne kandidate voor het hoogste politieke ambt der hoofdstad der Duitsers, Bettina Jarasch, hield en waarbij ze het publiek deelachtig maakte van haar droom als kind, nl. dat ze graag “opperhoofd van de Indianen” zou geworden zijn. Nou én – denk je dan. Niet zo bij de Grünen. Een storm van verontwaardiging brak los omdat Indianen niet langer “Indianen” mogen genoemd worden, maar wel “native Americans”: biologische Amerikanen. Mevr. Jarasch verontschuldigde zich voor haar uitschuiver; ze had slechts met de losse pols “kinderherinneringen” aangehaald. Later bleek dat het Grüne politburo de ongelukkige woordkeuze uit het verslag van haar toespraak gegomd had. Na de hersenspoeling komt nu ook de censuur.

Dat de landveroveraars van Amerika niet bepaald zachtzinnig met de oorspronkelijke bewoners omgingen is algemeen bekend. Of dit goedgemaakt wordt door “Indianen” te verbieden en te vervangen door een poco beschrijving is een ander paar mouwen. Welk kind wil nu “cowboys & biologische oer-inwoners der VSA ” spelen? Stomme vraag, want een indianenpak is intussen ook verboden wegens de “cultural appropriation”, de kaping van een andere cultuur. De Grünen – niet alleen de Duitse trouwens – hebben er een handje van weg om de pret voor iedereen te bederven.

Ach ja, de “Indianen”. Je kan je natuurlijk afvragen of er geen alternatief kan gebruikt worden. Je kan. De verovering van het Westen (de VSA) ging niet gepaard met olijfkransen, kleurrijke stoeten en fanfares. Integendeel. Maar het woord stoemelings verbieden omdat dit in de huidige poco tijden zo hoort… is dat dan aangewezen? Waarbij “Indianen” slechts één van de talrijke woorden is die niet meer mogen uitgesproken worden, zoals het verwerpelijke woord “negers” dat slechts een feit – de huidskleur – benoemt. Hoe ver zijn we nog van een denkverbod? Zodra ze een chip in ons hoofd kunnen inplanten, kunnen ze misschien onze gedachten ook nog lezen én interpreteren. In een verder stadium zou er dan op die chip een rem op bepaalde gedachten en woorden kunnen gezet worden… een automatische uitschakelingsmodus. Brave New World. Mensen worden robotten. Geen gevoelens meer, geen spontaniteit, geen impulsiviteit. Bah.

Gedachten en woorden. Het eerste staat ons nog vrij, het tweede zolang we die binnenkamers houden. En dat zou dan passen in de ten hemel geprezen “democratie”. Vooral de linkse, de ultralinkse partijen zijn hierin kampioen. En dan maar klagen over de “extreem”rechtse partijen en hun beïnvloeding van het kiesvee. Zoals bij ons het geval was bij het Vlaams Blok wil men in Duitsland nu ook de AfD doen verbieden. Zogezegd omdat ze een gevaar is voor de “democratie”. Rechtse partijen hebben een doel, een programma, maar hanteren geen verbod t.o.v. andere meningen. De linkse tegenpool daarentegen…

Keren we terug bij de extreme Grünen. Extreem… ja, richtig! Zij willen voorschrijven hoeveel ruimte de inwoners van Duitsland mogen innemen. Zij willen voorschrijven welke woordenschat nog aanvaardbaar is. Zij willen voorschrijven hoe de levenswijze der bevolking volgens hun dictaten moet veranderen. Zij willen voorschrijven hoeveel en welke eigendommen men mag hebben. Zij willen voorschrijven hoe we denken en handelen. Zij willen voorschrijven dat we ons goed moeten voelen bij de toenemende decadentie en omvolking. Laten we er eens over nadenken of de Grünen zouden moeten verboden worden ten bate van het algemeen goed, van de toekomst der samenleving. We doen dat niet, omdat we geen Grünen zijn en omdat we weigeren hun ideologie van onvrijheid en van onverdraagzaamheid te volgen. Of het verstandig is zoveel respect voor de democratie te hebben zal blijken in de toekomst.

Focus

Deutschland, erwache!!!

https://youtu.be/nGXwixk8F84
https://youtu.be/EAevEw22mZ4
https://youtu.be/Aki_tB94nQs

Gezelligheid of QR-code?

Het valt op. De slimme telefoon heeft ook een zitje aan de restauranttafel. Meermaals zien we gezinnen die in stilte van hun maaltijd “genieten”: in de ene hand hun slimme telefoon, in de andere een vork. Of een lepel als dit praktischer is. Af en toe wordt de onmisbare slimme telefoon even neergelegd om met een mes een niet hapbaar stuk op hun bord klein te snijden. Geen gesprek, geen contact, behalve dan met dat stukje techniek dat hun leven bepaalt.

En neen, wij begrijpen dat niet. Op restaurant gaan is voor ons nog altijd iets waarvan we willen genieten. Genieten van het lekkere eten én van het gezelschap. Wij maken dan ook deel uit van een uitstervende generatie, die mensen liever ziet dan een stukje elektronica met alle mogelijke snufjes.

Het kan echter nog erger…Naar verluidt moeten klanten in restaurants QR-codes scannen om de menukaart te lezen. Wie niet beschikt over een slimme telefoon, of als de batterij leeg is, is de pineut. Het zal je maar overkomen als je weinig tijd én veel honger hebt. Wat is de volgende stap, vragen we ons af.

Maar neen, u gaat op restaurant met uw gezin of met vrienden. Ieder kiest voor zichzelf wat hij graag zou bestellen. U weet nog niet waarin u zin heeft, maar u wil zich laten inspireren door de menukaart met een aantrekkelijk voorstel, voorzien van een korte uitleg over de ingrediënten en bereidingswijze. En u verheugt zich op een palet smaakmakers die uw zinnen kunnen bekoren… In plaats daarvan neemt u uw slimme telefoon en “scant” met de daarin verstopte camera de QR-code, een vierkantje met zwarte en witte pixels. Probeer daarin maar eens de T-bone-steak of de sabayon met porto visueel te ontdekken.

Praktisch overal wordt de mens verondersteld “mee te zijn” met de IT-geneugten van de maatschappij. Of u nu een toegangskaart voor het theater of een doktersbezoek wil plannen… Wie nog op de oude manier – door menselijk contact – iets wil geregeld zien, moet bijzonder veel geduld hebben. Gisteren nog ervaren bij de afsprakendienst van “ophtalmologie“. Een blikken stem die ons om de xxx seconden verzoekt niet op te hangen “er zijn nog drie wachtenden voor u”… gedurende 25 minuten. Kunnen er geen afspraken voor drie patiënten gemaakt worden binnen een tijdverloop van 25 minuten? Of is dit gewoon pesten? De afsprakendienst bood immers ook de mogelijkheid om “online” een afspraak vast te leggen. Tot je het probeert… daar verschijnen dan weer twee afbeeldingen die uit een IT-programma ontsproten zijn die opnieuw vragen naar ons IT-voorziene gezondheidsdossier mét… QR-codes! Uiteindelijk naar het gewone telefoonnummer van het ziekenhuis gebeld, waarop we het flegmatieke antwoord kregen dat we nu opnieuw helemaal onderaan de wachtrij “ophtalmologie” beland zijn.

Keren we terug naar ons imaginair restaurantbezoek. Eigenlijk is de invoering van de QR-code te danken aan de coronapaniek. Menukaarten mochten immers niet overhandigd worden wegens het verondersteld besmettingsgevaar. Wat klinkklare onzin was. Men kon in kledingzaken immers kleding passen die waarschijnlijk ook door andere handen aangeraakt geweest waren. Men had kunnen veronderstellen dat de samenleving zo snel mogelijk alles zou willen vergeten wat met die pandemiejaren te maken had. Wat niet het geval is. We moeten allemaal zo snel mogelijk in menselijke robotten veranderen.

Vanuit het standpunt van de restauranthouder zijn digitale menukaarten zinvol: zij sparen geld. Bv. personeel en papier. Weg met de gedrukte menu’s, die aangepast moeten worden naar gelang het seizoen. Weg met de (dag)suggesties. Minder personeel. Een ober die komt vragen wat je wil eten, resp. drinken… overbodig! De klant kiest een gerecht met een bijhorende QR-code en stuurt zijn keuze via een onzichtbare, digitale verbinding door naar de keuken.

Een bezoek aan restaurant zoals in de goede oude tijd: u wordt hoffelijk begroet door de ober, begeleid naar uw tafel, de menukaarten worden overhandigd met de vraag of u al iets wil drinken en eventueel worden speciale dagaanbiedingen aanbevolen. Tja. Veel gedoe en dan heeft de restauranthouder nog niets verdiend. Niet praktisch. Vele zaken die mooi en gezellig zijn kunnen onder de hoofding “onpraktisch” ondergebracht worden. Met als tegenpool de plastic tafeltjes in een snelle-hap-eetgelegenheid (… we weigeren deze ketens restaurants te noemen… ) met in het midden een restafvalbakje – ja, die zijn praktisch. Eten en tegelijkertijd afval sorteren. Niet echt ons ding.

Zo is kunst ook onpraktisch. En muziek. En boeken lezen. Denk eens aan de bomen die hiervoor moeten sneuvelen. En dat terwijl deze aardkloot onbarmhartig opwarmt. De drie genoemde geneugten kunnen in de toekomst allemaal door Kunstmatige Intelligentie vervangen worden. Eten en drinken misschien ook als we een chip ingeplant krijgen die ons voorschrijft welke pillen we moeten slikken om onze dagdagelijkse voedingsbehoeftes te vervullen. Dan kunnen de vee- en groenten/fruitteelt meteen inpakken. Worden vervangen door labo’s met kweekprogramma’s… mét QR-codes!

Vooral op vakantie zien we dagelijks hoe de slimme telefoon de mensheid reduceert tot robotten. Eten wordt een automatische handeling die geen hersenfunctie vereist… en nog minder een emotionele betrokkenheid met een medemens. Wie zich iets wil uitzoeken aan het buffet zal eerder zijn tafelgenoot / -genote vergeten dan zijn / haar slimme telefoon. Of ze na de maaltijd zich kunnen herinneren wat ze gegeten hebben? En het ergste is dat ze deze houding meegeven aan hun kroost. Kinderen worden vanaf zeer jonge leeftijd – vanaf de dag dat ze iets kunnen vasthouden in hun handjes – zoet gehouden door een of ander elektronisch spelletje. Nergens zagen we nog kindjes met kleurpotloden, boeken, bouwstenen of autootjes. In het beste geval een knuffel voor de kleinsten. Ook poppen schijnen hun beste tijd gehad te hebben: je kan met je keuze snel een racisme-etiket opgekleefd krijgen.

Afsluitend vragen we ons af of de slimme telefoon ook een hoofdkussen krijgt in de echtelijke sponde?

Zeit

Een verslag uit Syrië zonder poco bril

Goede Vrienden,

Paulus begint zijn brief aan de Romeinen met een duidelijke verkondiging van Jezus Christus, de Messias van Israël, de Zoon van God en de Redder van de wereld. Daarvan wil hij de apostel zijn opdat wij zouden beseffen dat Hij werkelijk van ons houdt. We zijn  echt “geliefden Gods”, geroepen om in gemeenschap te leven met Hem. Met twee andere zinnen zal Paulus dit verder toelichten. God, die niets anders dan liefde is, woont zelf in ons. De heerlijkheid van de hemel dragen wij nu reeds in het diepst van ons wezen mee. En voor wie in geloof met Hem verbonden blijft, is er geen enkele macht, kracht of catastrofe die hem/haar  kan verwijderen van deze liefde Gods.

Het belangrijke onderwerp van zijn brief kondigt hij nu aldus aan: “De gerechtigheid van God wordt in het Evangelie geopenbaard door het geloof voor het geloof (Grieks: ex  pisteos eis pistin), zoals er geschreven staat: de rechtvaardige zal door het geloof leven(1, 17). Het lijkt allemaal zo gewoon en vertrouwd. Toch vraagt dit een grondige verandering van levensoriëntatie, wanneer we dit echt begrijpen en beleven.  Van nature denken we met een goed leven en vele goede werken “de hemel te verdienen” zoals het in een volkse uitdrukking nog steeds klinkt. Dit is echter een verkeerd vertrekpunt. Wij kunnen ons eigen heil niet verwerven of veroveren. Paulus maakt duidelijk dat we nooit iets kunnen verdienen, maar wel alles krijgen. Immers, Christus zelf heeft het voor ons al verdiend. Aan zijn heilswerk kunnen wij deelachtig worden. Hoe? Door onze geloofsovergave aan Hem. Het “werk” dat wij moeten “doen” is geloven in Jezus. Hij is het die mens werd,  onze zonden op zich nam en door te sterven op het kruis uitboette, waarmee Hij de macht van de zonde vernietigde. Door zijn verrijzenis heeft Hij ook de macht van de dood gebroken. Dit is het werk van rechtvaardiging en heiliging dat Hij verricht voor ons. Het is God zelf die dit heeft bewerkt. Ons werk is het om dit in geloof te aanvaarden. Als dit geloof oprecht is zal het zich ook uiten in onze daden, maar het zijn niet wij die onszelf  door goede daden rechtvaardigen, het is God die ons rechtvaardigt door ons geloof. Hierbij moeten we niet vertrekken van onszelf: hoe geraak ik gered? Het gaat er om te beseffen dat God het initiatief al genomen heeft en dat Hij het is die ons redt van onze zonden.  Dit wordt doorheen heel het Oude Testament al voorbereid.  God wil zijn geluk delen met ons. Wie zich tot Hem keert zal vergeving ontvangen en geheiligd worden om één te zijn met Hem: “de rechtvaardige zal leven door zijn geloof” (Habakuk 2, 4).

Commentaren op deze leer hebben de Kerk op haar grondvesten doen daveren. Maarten Luther (+ 1546), een Duitse Augustijner priester, vaardigde in Wittenberg in 1517 zijn 95 stellingen uit tegen misbruiken in de Kerk. Aanleiding was de grootscheepse aflatenverkoop om geld in te zamelen voor de bouw van de Sint Pieter te Rome. Uiteindelijk is zijn protest, vertrekkend van deze leer van Paulus, gericht tegen de fel verspreide vroomheidspraktijken waardoor gelovigen hun “hemel” wilden verdienen. En hierin had hij gelijk. Bij de beoordeling van geloof en goede werken moet inderdaad de prioriteit gegeven worden aan het geloof boven alle goede werken.

Het geloof moet echter in heel ons leven en onze daden gerealiseerd worden en daaraan wilde Luther geen aandacht schenken. Hij had geen gelijk door zijn standpunt steeds maar te verharden en de goede werken helemaal uit te schakelen. Daarom verwierp hij ook de brief van Jakobus, die leert dat het geloof zich in daden moet uiten (Jakobus 2, 22). Spottend schrijft Jakobus zelfs: “Gij gelooft dat er slechts één God is? Uitstekend, ook de boze geesten geloven dat en sidderen” (Jakobus 2, 19). Je kunt dus een geloof hebben dat nog minder is dan dat van duivels! We worden gered door het geloof dat zich uit in daden.

Luther ligt aan de basis van de protestantse hervorming, praktisch gegrond op de drie “sola’s (Latijn: alleen): sola fide, sola scriptura, sola gratia” (alleen door geloof, Schrift, genade). De goede leer ligt echter in het aanvaarden van de eenheid van het geloof én de goede daden, de Schrift én de Traditie, de genade Gods én de medewerking van ons. In de discussies werd Luther steeds harder en enger. Hij antwoordde dat we “alleen” door het geloof gerechtvaardigd worden. Dit is zelfs doorgedrongen tot in de katholieke Willibrord vertaling van 1975, die in de weergave van Romeinen 1, 17 nog spreekt van een rechtvaardiging “door het geloof alleen”!  Luther ging nog verder door te stellen dat alleen het gezag van de Schrift telt. Toch zijn Schrift en Traditie één. Waar was het Nieuwe Testament decennia na Jezus’ dood en verrijzenis? Om het oneerbiedig te zeggen: in de broekzak van Petrus! Mogelijk hadden de apostelen aanvankelijk voor hun prediking een schema, dat later als Evangelie werd opgesteld. In ieder geval is het de geloofs-gemeenschap waaruit de Schrift ontstaan is. De verharding van Luther kunnen we ons aldus voorstellen. Hij interpreteert de uitspraak van Paulus als rechtvaardiging door het geloof alleen. Hiermee verdedigt hij zich door te zeggen dat het niet zijn leer is maar die van Schrift. En tenslotte besluit hij dat de mens alleen door Gods genade gerechtvaardigd wordt.

Nvdr: we verwijzen in dit verband naar een interessant boek: The Facts about Luther – auteur: Patrick F. O’Hare – en naar onderstaande informatieve video:

We mogen hiermee de vele bijdragen van Luther op bijbels, theologisch, filosofisch, liturgisch, kerk muzikaal, kerkelijk en maatschappelijk gebied niet ontkennen, evenmin als  de vele positieve hervormingen en bijdragen vanuit het protestantisme.  Zij hebben terug de volle nadruk gelegd op de noodzaak van het geloof. Wat helpen de mooiste beschouwingen over kerkelijke gebruiken, gebouwen en sacramenten, wanneer ze niet gedragen worden door een diep geloof en overgave aan Jezus Christus? Is een kerkstoel heiliger dan een barkruk? Toch willen we even stil staan bij een menselijk aspect, nl. het feit dat uit een scherp inzicht in één bepaalde belangrijke waarheid ook dramatische scheuringen kunnen voortkomen. Een sprekend voorbeeld hiervan is Maarten Luther zelf en zijn belangrijkste biechtvader en geestelijke leider, Johann von Staupitz. Zelfs na zijn breuk met de Kerk in 1517 is Luther regelmatig blijven biechten. In een brief van 3.10.1519 schrijft hij aan zijn  biechtvader: “Vannacht heb ik van je gedroomd: dat jij van mij zou weggaan; ik schreide bitter en was bedroefd, maar jij wenkte met de hand dat ik rustig moest  zijn en dat jij terug zou komen…Maar vaarwel nu en bid voor mij, ongelukkige” (zie de volledig kritische uitgave Weimarer Ausgabe 1, 515). Uit de laatste ontroerende brief van von Staupitz aan Luther blijkt hoe schrijnend de verhoudingen geworden zijn: “Mijn liefde voor u is allervast…Maar neem mij niet kwalijk dat ik in mijn domheid uw zaken niet begrijp… Me dunkt dat je veel dingen veroordeelt die louter extern zijn en die met geloof en rechtvaardiging niets te maken hebben…Je moet de zaak zelf niet verwerpen omwille van een bijkomend kwaad…Ik bid en smeek je allerbeste vriend, denk aan de kleinen en verontrust de bange gewetens niet…Wij danken u Martien zoveel…De Heer Jezus geve de groei, dat wij eindelijk… het Evangelie gaan beleven… “ (W.A. 3, 263v).

Ondertiteling en vertaling via icoontjes onderaan

Paulus toont in zijn Romeinenbrief nu de universele macht van de zonde over alle mensen opdat we daarna ook de universele verlossing zouden aanvaarden.

P. Daniel, Mar Yakub, Qâra, Syrië, 16.6.23

Flitsen

Vrijdag kwamen vier jongeren van S.O.S. Chrétiens d’Orient voor drie dagen meeleven. Terwijl Syrië opnieuw in het hart van de Arabische wereld wordt opgenomen, lanceren de westerse media, trouw aan de vernietigingspolitiek van de VS, nieuwe lastercampagnes tegen Syrië. Onze VRT heeft al eerder een moddercampagne gehouden tegen Syrië. In Frankrijk was de laster gericht tegen de S.O.S. Chrétiens d’Orient. Zij worden valselijk beschuldigd terroristen in Syrië te steunen.

Lees verder

“Advocaten” … niet onder één noemer te vatten

“Een grote groep in de samenleving is er, naar aanleiding van de zaak Reuzegom, van overtuigd dat er sprake is van klassenjustitie. De veroordeelde studenten konden immers beroep doen op ‘topadvocaten’, wat een vaak gehanteerd begrip is, vooral in de samenstelling ‘dure topadvocaten’. Het is niet echt duidelijk wie onder die categorie valt.

Het doet wat denken aan de zogenaamde ‘Casablanca- test’, genoemd naar de befaamde woorden van de Amerikaanse opperrechter Potter Stewart toen die in 1964 hardcore-porno moest definiëren en hierover zei: “I shall not today attempt further to define the kinds of material I understand to be embraced… but I know it when I see it”. Het door de media uitgevonden begrip ‘topadvocaten’ is ook zoiets. Je weet wat het betekent wanneer je ze vooral op de televisie en breed uitgesmeerd in populaire kranten ziet orakelen over strafrecht. Ze zijn mondig en blijkbaar is enige arrogantie en een tikkeltje betweterigheid een vereiste. Deontologische terughoudendheid is aan hen zelden besteed en vaak vinden ze een terechtwijzing van de stafhouder een niet na te leven interessante beschouwing. En, althans volgens het beeld dat de media van hun helden geeft, ze zijn duur. Onbetaalbaar zelfs voor wie geen oude witte cisman is…”

Lees Mr. Hugo Lamons: Over topadvocaten, gratis advocaten, pro-Deoadvocaten en holistische staatsadvocaten

Een partijvoorzitter doet alsof

U heeft er ongetwijfeld over gehoord. Blijkt dat een partijvoorzitter, die op zijn sloefkes naar de koning trok, worstelt met zijn eigenste, diepste seksuele fantasieën en verlangens. En dit is volgens de media wereldnieuws in Vlaanderen. Hij liet dus een filmpje maken “This is me”, waarin een journalist hem vragen kon stellen. Ingefluisterde en goedgekeurde vragen.

Wat ons eraan stoort? Ten eerste dat hij ervan uitgaat dat het iemand interesseert welke natte dromen hij beleeft. Ten tweede: dat hij hoogst waarschijnlijk hoopt dat hij door het verklappen van zijn mogelijk abnormale paringswensen een hoger aantal kiezers zal kunnen verleiden op Vooruit te stemmen. Ten derde: het vermoorden van het Nederlands. De titel van het filmpje maakt duidelijk hoe de rest van het gesprek zal verlopen. Hoe dikwijls hij een Engels (Amerikaans) woord gebruikt heeft… we hebben het niet geteld. In elk geval viel het ons op hoe dikwijls hij zijn “probleem” een “issue” noemde. Ten vierde: dat hij zijn Calimeropak aantrok. Ten vijfde: dat de media hier vlotjes in meegaan. En dan drukken wij ons nog voorzichtig uit. Mocht een Vlaams-nationale partijvoorzitter even veel tijd krijgen om uit te leggen hoe en in welke mate de geldstromen van Vlaanderen naar Wallonië vloeien, er zouden een pak meer mensen voorstander zijn van Vlaamse Onafhankelijkheid.

We vragen ons wel af welke mediagoeroe hem dit idee aan de hand heeft gedaan om een bepaald segment van het kiesvee te overtuigen. Let wel: Connor liet alle mogelijkheden open: hij valt – naar eigen zeggen – op mannen en op vrouwen. De overtreffende trap: trans, queer, pedo, dierenliefhebberij… bleef achterwege wegens te riskant voor omgekeerd effect. Dus eigenlijk, feitelijk, heeft hij de media misbruikt om niets mede te delen.

Misschien een idee voor de kleuterzender om een nieuw programma op poten te zetten “Politicus zoekt zijn ware ik”… naar analogie met “Boer zoekt vrouw”.

Of… zou hij een kans maken in “Blind getrouwd?” Benieuwd hoeveel mensen blind in deze goedkope en wansmakelijke seksueel getinte waanzin zullen trappen. Nooit gedacht dat we met heimwee zouden terug denken aan Louis Tobback.

Krijgen normale mensen ook een speciale dag waarop ze “trots” hun normaliteit mogen uitdragen??? | Golfbrekers

“Bestaan ze écht, de anti-Putin partisanen?”

Nicolai Lillin is een Italiaanse blogger en schrijver van Russische afkomst (Transnistrië-1980). Hij diende in de Tsjetsjeense oorlog. Hij publiceert op zijn YouTube per dag één of twee podcasts over het conflict. Op zijn Telegramkanaal vindt u de documenten die hij op YouTube niet kan tonen. Dit is het: NICOLAI LILIN – CANALE TELEGRAM UFFICIALE – Telegram

Hij had het donderdag over vuile bommen en de aanvallen in de grensprovincie Belgorod.

Ondertiteling en vertaling via icoontjes onderaan

Onze pers noemt dit het anti-Putin partisanenleger. Zo kan Kiyiv zijn handen in onschuld wassen. Het zijn acties van… “Russische verzetstrijders” die ze niet in handen hebben. Volgens interviewde dorpelingen spreken een aantal van die “Russen” in feite Pools en was er ook Engels te horen. Maar wie maalt daarover in onze pers?

Zelfs een kind ziet dat die “partisanen” Amerikaanse pantserauto’s en Belgische en Tsjechische geweren gebruiken. Van wie zouden ze die dan wel gekregen hebben?  Bij de plaatselijke Humvee-verdeler?

Ze terroriseren dorpelingen, schieten er één of twee neer, maken een Tik-Tokfilmpje en als de Russische anti-terreur Spetsnaz aankomen en het vuur openen, zijn ze al weer over de grens. Het steekt niet op één of twee achtergelaten Amerikaanse Bradley pantserauto’s.

Hier ziet u bv. zo’n Russische “partisaan”, Denis Nikitin. Hij zegt tot “White Rex” te behoren en heeft een kledinglijn. Na een Tik-Tokfilmpje verdween hij weer richting Oekraïne.  

Ondertiteling en vertaling via icoontjes onderaan

De politiek correcte “Der Spiegel” draait de zaak zo dat iedereen die tegen Putin is daaraan deel kan nemen, van liberalen tot anarchisten en neonazi’s. 

Putin heeft volgens de pro-Westerse opiniepeiler Levada een goedkeuring van 82% (mei 2023*). De 17% die tegen of neutraal is, zou dan die “partisanen” leveren…  Maar waar zijn dan de anti-Macron en anti-Scholz partisanen?  De meeste westerse leiders krijgen amper 30 of 20% voor en 70 of 80% tegen.

*https://www.levada.ru/en/ratings/

Tenax

Vorige bijdrage:

Debatclub: Het Vrije Woord

De Debatclub nodigt u graag uit voor een volgend debat over het Vrije Woord.

Rik Torfs, Oud-rector KU Leuven
Joël De Ceulaer, journalist bij De Morgen

Moderator: Pieter Bauwens (Doorbraak)

Woensdag 28 juni, 20u. – Hotel de Basiliek (Trooststraat 22, Edegem)

Inkom: 5 euro (studenten 3 euro)


Vanaf 18u heeft u de mogelijkheid deel te nemen aan de receptie en het diner. Op voorhand inschrijven is hiervoor verplicht: info@debatclub.org – 0498/77 48 71 – 55 euro p.p. (inkom van 5 euro inbegrepen) over te maken op rekening van de Debatclub: BE20 7350 4124 1556.

Actief op Facebook? Nodig dan ook uw vrienden uit via dit medium.

Ook rechtstreeks te volgen via Youtube

Namens de grootste debatclub van Vlaanderen,

Hugo Broeckaert, Frans Crols

De hergeboorte van George Orwells Ministerie van de Waarheid

1984 anno 2023

George Orwell kon niet bevroeden dat zijn Ministerie van de Waarheid 75 jaar later inspirerend zou werken bij verschillende overheden. Zowel plaatselijk, gewestelijk, nationaal of grensoverschrijdend op EU-niveau. Daar bovenop de poco media die meer energie steken in het niet verslaan van ongewenste waarheden – lees: moedwillig verzwijgen – dan in ouderwetse feitenverslaggeving.

Onderstaande verwijzingen ter herinnering en waarschuwing:

1984 is een dystopische toekomstroman van de Britse schrijver George Orwell, grotendeels geschreven in de periode 1946-1948 en gepubliceerd in 1949, kort voor het overlijden van de auteur in 1950. Orwell presenteert in dit boek zijn visie op de westerse wereld anno 1984. Het is een waarschuwing tegen totalitaire regimes, zoals nazi-Duitsland dat net verslagen was en Stalins Sovjet-Unie. Orwell beschrijft een staat waarin de overheid elk aspect van het menselijk leven bewaakt en controleert. Het hoofdpersonage, de timide Winston Smith, poogt hiertegen te rebelleren, maar ondervindt dat de macht van de regering verder reikt dan hij zich had kunnen voorstellen. In de strijd tegen de Partij en Big Brother gaat de enkeling kansloos ten onder.
De roman speelt zich af in een sombere toekomst, waarover in de verleden tijd verteld wordt vanuit het perspectief van een alwetende verteller. Achter de roman is een appendix opgenomen over het door Orwell geïntroduceerd begrip Newspeak dat een belangrijke rol speelt bij de daarin beschreven politieke hersenspoeling, hoewel die term bij het schrijven en verschijnen ervan nog niet bestond. Orwell liep met deze fictie vooruit op de theorievorming in de politieke wetenschap over het fenomeen totalitarisme. (Wikipedia)

Josep Borrell wil zijn vurige tongen – “dé waarheid en niets dan dé waarheid” – op de mensheid laten neerdalen. Zijn EU-troepen zullen bepalen wat de waarheid is, wat u mag en moét vernemen en bijgevolg geloven.

Nieuw uit Rusland en China? Hoogst verdacht. Na de Russische “speciale operatie” in Oekraïne besloot de EU de Russische staatsmedia te verbieden. En niemand in de EU-babbeltorens valt het op dat ze daardoor dezelfde methodes gebruiken die ze hun tegenstanders verwijten. Sputnik en RT werden van de zenders verbannen. Twitter werd sinds maart wettelijk verplicht beide media te weren. We moeten het zelfs niet in het buitenland of in de EU zoeken: onze kranten en zenders bieden even veel waarheid als de avonturen van von Münchhausen.

Maar dat is niet genoeg, vindt Josep Borrell. In de toekomst zullen “experten” voor desinformatie in de wereldwijd verspreide kantoren der EU ingezet worden om “valse” berichten te onderscheppen en volgens de EU-waarheidsbijbel om te kneden. Dit “opdat ónze stem beter gehoord wordt,” dixit Borrell.

https://www.eeas.europa.eu/eeas/disinformation-opening-speech-high-representativevice-president-josep-borrell-eeas-conference_en

Kleurenblind?

In de video wordt uit de doeken gedaan dat indien men bij Google afbeeldingen “white American family” intikt, men een gewenste collectie van het toekomstige kleurenpalet van een ‘blank gezin’ te zien krijgt. Probeer het eens en lees ook de commentaren onderaan de video.

https://youtu.be/cpROz8beAKg
Schermafbeeldingen in video werden opgenomen in het V.K. okt. ’22

Ook in Nederland groeit het wantrouwen

… niet alleen t.o.v. de politiek maar ook t.o.v. de pers

We herkennen het fenomeen: als er in een persbericht slechts “jongeren” genoemd worden zonder naam of verdere gegevens, dan is dit even veelzeggend als hun namen te vermelden. Sowieso gaat het dan om een minder bedeelde, gediscrimineerde, getraumatiseerde minderheid, die vaak ook nog eens aan psychische problemen lijdt.