In de laatste dagen van 2023 doe ik voor één keer wat van me verwacht wordt: een nieuwjaarsbrief schrijven met wensen en intenties. Voor wie gehaast is met de bubbels en niet verder wil lezen, ziehier meteen de slotsom: zo verwisselbaar mainstreamjournalistiek is, zo onverwisselbaar en eigenzinnig moet ActaSanctorum blijven. De uitzondering op de regel. Een korte trip door medialand.
Een jaar geleden gaf CDU-voorzitter Friedrich Merz de aftrap. Hij vindt zelfs dat één der beide zenders overbodig is. Intussen werden de grieven en toekomstwenken op papier gezet.
Met een 12 bladzijden tellende bundel eist de CDU ingrijpende hervormingen van de staatszenders ARD en ZDF. De studie, aanbevelingen en eisen, werden door een commissie o.l.v. de minister-president van Sachsen-Anhalt, Reiner Haseloff, op punt gesteld en klaagt bij de zenders “tekorten bij kwaliteit, evenwicht en vrijheid van meningsuiting” aan en eist dat opdrachten, structuren en kosten onder de loep gehouden worden.
Even deze mededeling: pater Daniël ondervindt steeds meer moeilijkheden om zijn nieuwsbrief te verspreiden. We kunnen er hier niet dieper op ingaan, maar zoals het spreekwoord zegt "een goede verstaander heeft slechts een half woord nodig". Intussen wordt geprobeerd de geïnteresseerden, die op zijn verzendlijst staan, via een ander mailadres te bereiken. Hij weet niet of de tussenpersoon erin geslaagd is vermits hij grotendeels van de buitenwereld afgesloten is. Onze redactie heeft alvast geen volledige versie kunnen of mogen ontvangen. Mocht één van jullie op deze verzendlijst staan én de nieuwsbrief van 1.12.23 toch in uw mailbox gekregen hebben, dan zouden wij het op prijs stellen als u dit even in de reactiemodule zou willen melden om vast te stellen waar de hapering (... censuur) zich voordoet.
Mocht de verzending én ontvangst (nog) niet lukken, dan kan u de nieuwsbrief in de toekomst - als het God en de internetstoorders belieft, via dit kanaal lezen.
… met als hoofdrolspelers een heruitgevonden duo, Don Quichot en Sancho, én een missionaris op zoek naar een nieuwe kerk.
Niemand gelooft hier nog een politicus van enige betekenis als die gewoon op een stoel gaat staan en het volk toespreekt. Op een boogscheut echter van de wereldbrand, waarop alle ogen van deze planeet gericht zijn en zelfs president Biden nachten over piekert, daar ruiken Vlaamse en Belgische politici een kans to knock themselves in the publicity.
Er is een groot probleem in de moderne westerse democratie: de kneedbare meute is definitief op drift geraakt. Kiezers horen niet meer bij een partij of bij een klasse en hebben geen vaste levensovertuiging of sekse meer. We zijn vloeibaar geworden en de gevaarlijke profeten die deze vloeibaarheid propageren, hebben de mond vol van de (eveneens vloeibaar geworden) democratische rechtstaat. Alles wat we hadden om tegenstand tegen Big Money en Big Governement te bieden, vloeit nu als water tussen onze vingers door. Hoe komt dat en krijgen we onze vaste grond weer terug? Wat zijn de kansen om ons weer te kunnen verankeren en opnieuw ons eigen bestaan in eigen hand te krijgen?
“Als links wint, spreekt men nooit over een ‘aardverschuiving’ of een ‘tsunami’. Alleen als de overzijde een eclatante zege binnen haalt, lijkt het op een natuurcatastrofe. De kiezer heeft dan ‘met zijn buik’ gestemd, als een klein kind zijn gevoeg gedaan op de kiesbrief, en de verliezers bezinnen zich over manieren om dat kind terug tot rede te brengen.
Dat creëren van een angstklimaat, telkens radicaal rechts een kiesstrijd wint, waarbij de democratie, de rechtstaat en het recht op vrije mening zouden in mekaar stuiken,- het is een oude truc van links als slechte verliezer.
Na drie zinnen wordt er verwezen naar de overwinning van de nazi’s in de jaren ’30. Wilders, Van Grieken, allemaal volgelingen van Hitler, verdorven populisten die uit zijn op een staatsgreep…”
De goed-nieuws-show van, voor en over Oekraïne komt langzaam ten einde. Bij de media dringt de werkelijkheid door. De Russische Beer is groot én vooral vasthoudend. En toch mogen we met z’n allen blijven betalen voor een waandenkbeeld dat ons veel geld en Oekraïne veel miserie en mensenlevens kost. Wilt u op de hoogte blijven van de toestand: neem dan een kijkje op https://liveuamap.com/ en klik op Oekraïne. Rechts in de balk krijgt u uitleg bij elk icoontje op de kaart. Trek zelf uw conclusies. Rode icoontjes zijn aanvallen van de Russische strijdkrachten.
In 2004 duwde Verhofstadt het vreemdelingenstemrecht door onze strot. De Vlamingen reageerden met een massale stem op Vlaams Blok. We werden de grootste partij, maar toch werden we buitenspel gezet door het kartel CD&V/N-VA. Met onze studentenvereniging KVHV bemande ik toen als jonge militant een stand op het congres van Vlaams Blok. Geestige beelden uit de documentaire ‘Vlaamse choc’* om nog terug te zien.
20 jaar later staan we opnieuw voor een historische verkiezing. In 2024 hebben we een unieke kans. Deze keer sta ik niet in de rol als jonge militant, maar als lijsttrekker voor het Europees Parlement.
Ons land gaat de afgrond in. Als we zo verder doen, worden we minderheid in eigen land. Sommigen vragen zich af of het al niet te laat is. Aan die mensen heb ik een duidelijke boodschap. Het is pas te laat als wij het opgeven. En wij zijn geen opgevers. Want dit is ons land, en we gaan het samen terugnemen. Onze overwinning zal echter nog veel groter moeten zijn dan in 2004. Elke stem telt. Elke stem maakt verschil. Enkel met een werkelijk massale stem op Vlaams Belang nemen wij ons land terug.
En dan is het aan ons!
Tom Vandendriessche, EU-parlementslid Vlaams Belang
*Vlaamse Choc: een reeks die u op YouTube kan terug vinden.
Enkele afleveringen – commentaar overbodig, menen wij, “Non, non, rien n’a changé…”
Oorlog is drama. Oorlog is komedie. In Oekraïne wordt de deelname van von Münchhausen elke dag opnieuw door de poco media in de verf gezet. Hoe lang nog? Hoe lang nog tot de realiteit ook tot bij de hardnekkigste leugenbaronnen doordringt? Zoals nu bv. het geval is bij het Duitse weekblad Stern?
Wie niet meer piepjong is, herinnert zich niet alleen hoe tot in den treure de Duitse zege in de ’40er jaren van de vorige eeuw benadrukt en herhaald werd. Zelfs toen de geallieerden op Duits grondgebied stonden. Of – in een recenter verleden – toen Comical Ali voor de camera’s bleef volhouden dat Amerikanen absoluut geen kans maakten voet aan land (Irak) te zetten.
Het Oekraïense lente-offensief moest de overwinning brengen of – het weder speelde niet mee – de westerse “wonderwapens”. De Britse geheime dienst beschikt over een soortgelijke fantasie als baron von Münchhausen, want volgens hen had Rusland eind maart 2022 al geen raketten meer. Intussen berichten Britse en Amerikaanse media min of meer waarheidsgetrouw over de realiteit op het terrein. Af en toe wordt er dan nog aan toegevoegd hoe drastisch de geliefde president Zelensky schoonschip maakt onder zijn corrupte manschappen.
“De Krim is bevrijd, het Russische leger is ontbonden en uiterlijk eind oktober zullen de Russen geen enkele operationele tank meer hebben. Geen van deze voorspellingen is uitgekomen. Al te optimistische aannames helpen Oekraïne niet, op de lange termijn schaden ze alleen maar. Eerste november – tijd voor het overwinningsfeest. Want Poetin heeft nu uiterlijk de oorlog verloren. Tenminste, dat is precies hoe westerse experten hebben berekend en gerapporteerd. In het voorjaar, nog voor het zomeroffensief, legde Marcus Keupp, een militair expert aan de ETH Zürich, wiskundig uit aan iedereen die het maar horen wilde dat Rusland uiterlijk in oktober geen enkele operationele tank meer zou hebben. Het geheel kwam niet over als een stelling, maar als een feit. Ondersteund door nauwkeurige, keiharde statistieken. Voorraad, productie en verliezen – een simpele vergelijking: Poetin zal in oktober zonder tanks komen te zitten. Of het nu wishful thinking of nepnieuws was, het was altijd verkeerd.”
En in de vierde alinea van het artikel werd zelfs openlijk toegegeven dat dit alles oorlogspropaganda was. De eerlijkheid van de Stern-auteur ging niet zo ver dat hij het woord “oorlogspropaganda” gebruikte, maar hij beschreef het heel duidelijk door toe te geven dat al deze rapporten alleen maar tot doel hadden de “bevolking in het Westen” in het gareel te houden, omdat ze dit alles moesten betalen met hun belastinggeld en in de EU met hun welvaart en daarom was het nodig hen te “motiveren” met “vertrouwen in de overwinning” in plaats van hen ervan te weerhouden “Oekraïne te steunen zolang het nodig is” met “sombere vooruitzichten”.
In de Stern klonk het als volgt:
“En Keupp is niet de enige. Ex-generaal Ben Hodges doet de ene overwinningsvoorspelling na de andere. De reden is begrijpelijk: de bevolking in het Westen moet dit trouwhartig slikken. En het is gemakkelijker om te motiveren met vertrouwen in de overwinning dan met sombere vooruitzichten. De gewaagdste stelling in het voorjaar: de Krim zou in augustus bevrijd kunnen worden. Hodges zei tenslotte ‘zou kunnen’. Andere voorspellingen volgden: de doorbraak naar de zee, de ineenstorting van de Russische strijdkrachten. Niets van dat alles is gebeurd.”
Het is ook opmerkelijk dat men in Stern (voor zover ons bekend) voor het eerst in de Duitse poco media kan vernemen dat Rusland nog lang niet aan het einde van zijn Latijn is bij de wapenproductie:
“Eerder werd voorspeld dat Poetin al eind 2022 door alle slimme wapens heen zal zijn. Omdat de sancties van het Westen de defensie-industrie zouden afsnijden van halfgeleiders. Wat er gebeurde was precies het tegenovergestelde. (…) Ondertussen produceert het land kamikaze-drones op ongekende schaal, en elk van deze goedkope drones vereist chips en elektronische componenten. Die zijn er blijkbaar in overvloed.”
Mogen we even in herinnering brengen hoe EU-opperakela (tijdens een vorige carrièrestop bekend als Flinten-Uschi) en Grüne buitenministerin Baerbock het grappige verhaal vertelden dat Rusland chips uit wasmachines en vaatwassers moest halen om wapens te kunnen produceren? Als er iets onwaarschijnlijk is dan is het meestal een leugen of een verzinsel. In de huidige context: gewoon oorlogspropaganda om de “bevolking in het Westen” gemotiveerd te houden met “vertrouwen in de overwinning”.
De Stern-auteur verdient geen medaille voor persvrijheid, hij is geen kritische geest, hij dobbert slechts op de golven van de realiteit die stilaan niet meer kan geloochend worden. Ook niet door von Münchhausen-media. Hij vraagt zich bv. niet af – tenminste niet in zijn artikel – waarom de verantwoordelijken – politici en media – zo lang en zoveel hebben gelogen en de welvaart in Europa hebben gefnuikt op basis van een verzonnen zegefantasie. Duitsland alleen al heeft Oekraïne in anderhalf jaar tijd 24 miljard aan wapens en geld gestuurd, dat is ongeveer 300 euro voor elke Duitser. Dus als u in Duitsland woont in een gezin van drie, heeft uw gezin de afgelopen anderhalf jaar 900 euro overgemaakt naar Oekraïne. Een kritische journalist zou zich moeten afvragen waarom en op basis waarvan de regering dit deed.
Trouwens, er werd zojuist gemeld dat Rusland dit jaar de productie van tanks met 7 heeft vermenigvuldigd, lichte gepantserde voertuigen met 4,5, artillerie en meerdere raketwerpers met 2,5, munitie en sommige aanverwante producten met 60. U kunt dit vernemen in niet -westerse media. Hier wordt er stilletjes over gezwegen.
https://youtu.be/jcjKFwPQToY?si=BDfOgJgXnNqhZ8S4
Of het Stern-artikel het begin is van een koerswijziging in de Duitse media, zal de toekomst uitwijzen. Eens zal men moeten toegeven dat het vele geld de Oekraïners niet geholpen heeft. Integendeel. En dat het zgn. “tegenoffensief” mislukt is. Wat in het Stern-artikel eigenlijk toegegeven wordt:
“Het Oekraïense zomeroffensief heeft geen grote winst geboekt op de grond. De zgz. ongemotiveerde Russen liepen niet weg, het ouderwetse stellingensysteem liet zich niet overrompelen, zoals verwacht werd. Het hield stand. Slechts iets meer dan een dozijn kleine nederzettingen werden bevrijd. Op een klein stukje grondgebied was het mogelijk om tien kilometer in de Russische linies te breken.”
En de toekomst ziet er ook niet bepaald rooskleurig uit, want de EU-belofte om Oekraïne een miljoen granaten te leveren bleek eerder gebakken-lucht dan realiteit, zo geeft de Stern nu ook toe:
“Recent loste de volgende illusie zich in rook op. De levering van een miljoen granaten van de EU binnen een jaar zou de superioriteit van de Russische artillerie moeten breken. De inspanningen van de EU werden dan ook bejubeld. In werkelijkheid werden er tijdens de eerste helft van dit jaar slechts 223.800 stuks geleverd. Vooral uit een bestaande voorraad en niet uit de productie. Het is op dit moment onduidelijk waar de ontbrekende 750.000 stuks in de komende maanden vandaan zullen komen. En dan zal er waarschijnlijk opnieuw over de begroting moeten worden onderhandeld. Die Welt meldde dat de gemiddelde prijs van een granaat intussen gestegen is van 2000 euro naar 3600 euro en waarschijnlijk nog verder zal stijgen. Dat betekent voor dezelfde som een kleiner aantal.”
Feiten waarvan Rusland zonder enige twijfel zal gebruik maken. Ondanks dit alles, wil de Stern-auteur Oekraïne (nog) niet opgeven. Hij sluit het artikel af met:
“Dit betekent niet dat Kiev de oorlog zal verliezen, maar het betekent wel dat militair succes – hoe je het ook definieert – veel moeilijker te behalen zal zijn dan wordt beweerd. De verliezen zullen groter zijn, het zal langer duren en het Westen zal – veel – meer moeten helpen dan het tot nu toe heeft gedaan.”
Te onthouden uit b.g. paragraaf:
het Westen moet “nog veel meer” geven. Hoe? Met lege voorraaddepots en slabakkende productie? En dan hebben we het nog niet gehad over het feit dat de EU haar begroting tot 2027 al heeft opgebruikt en niet weet waar ze het geld vandaan moet halen voor haar miljarden euro’s aan beloftes voor 2024.
het militair succes van Kiev, “hoe je het ook definieert”. Zou dit betekenen dat de auteur niet langer gelooft in een overwinning op Rusland of in de herovering van de nieuwe Russische regio’s Lugansk, Donetsk, Zaporozhye, Cherson en bij uitbreiding de Krim?
