Categorie archieven: media

“Ons land gaat de afgrond in!”

Geplaatst op door

In 2004 duwde Verhofstadt het vreemdelingenstemrecht door onze strot. De Vlamingen reageerden met een massale stem op Vlaams Blok. We werden de grootste partij, maar toch werden we buitenspel gezet door het kartel CD&V/N-VA. Met onze studentenvereniging KVHV bemande ik toen als jonge militant een stand op het congres van Vlaams Blok. Geestige beelden uit de documentaire ‘Vlaamse choc’* om nog terug te zien.

20 jaar later staan we opnieuw voor een historische verkiezing. In 2024 hebben we een unieke kans. Deze keer sta ik niet in de rol als jonge militant, maar als lijsttrekker voor het Europees Parlement.

Ons land gaat de afgrond in. Als we zo verder doen, worden we minderheid in eigen land. Sommigen vragen zich af of het al niet te laat is. Aan die mensen heb ik een duidelijke boodschap. Het is pas te laat als wij het opgeven. En wij zijn geen opgevers. Want dit is ons land, en we gaan het samen terugnemen. Onze overwinning zal echter nog veel groter moeten zijn dan in 2004. Elke stem telt. Elke stem maakt verschil. Enkel met een werkelijk massale stem op Vlaams Belang nemen wij ons land terug.

En dan is het aan ons!

Tom Vandendriessche, EU-parlementslid Vlaams Belang

*Vlaamse Choc: een reeks die u op YouTube kan terug vinden.

Enkele afleveringen – commentaar overbodig, menen wij, “Non, non, rien n’a changé…”

Von Münchhausen in Oekraïne

Geplaatst op door

Oorlog is drama. Oorlog is komedie. In Oekraïne wordt de deelname van von Münchhausen elke dag opnieuw door de poco media in de verf gezet. Hoe lang nog? Hoe lang nog tot de realiteit ook tot bij de hardnekkigste leugenbaronnen doordringt? Zoals nu bv. het geval is bij het Duitse weekblad Stern?

Wie niet meer piepjong is, herinnert zich niet alleen hoe tot in den treure de Duitse zege in de ’40er jaren van de vorige eeuw benadrukt en herhaald werd. Zelfs toen de geallieerden op Duits grondgebied stonden. Of – in een recenter verleden – toen Comical Ali voor de camera’s bleef volhouden dat Amerikanen absoluut geen kans maakten voet aan land (Irak) te zetten.

Het Oekraïense lente-offensief moest de overwinning brengen of – het weder speelde niet mee – de westerse “wonderwapens”. De Britse geheime dienst beschikt over een soortgelijke fantasie als baron von Münchhausen, want volgens hen had Rusland eind maart 2022 al geen raketten meer. Intussen berichten Britse en Amerikaanse media min of meer waarheidsgetrouw over de realiteit op het terrein. Af en toe wordt er dan nog aan toegevoegd hoe drastisch de geliefde president Zelensky schoonschip maakt onder zijn corrupte manschappen.

Keren we terug naar de Stern, wiens ogen tot verrassing van de naïeve lezer open gegaan zijn. Met de titel:https://www.stern.de/politik/ausland/ukraine-krieg-laengst-gewonnen–wie-experten-den-sieg-zusammenfantasieren-33961520.html – Oekraïne-oorlog al lang gewonnen? Hoe experten fantaseren over de zege en bijgevolg Oekraïne schade berokkenen. Kritisch en verrassend eerlijk. De eerste drie alinea’s luiden als volgt,

“De Krim is bevrijd, het Russische leger is ontbonden en uiterlijk eind oktober zullen de Russen geen enkele operationele tank meer hebben. Geen van deze voorspellingen is uitgekomen. Al te optimistische aannames helpen Oekraïne niet, op de lange termijn schaden ze alleen maar.
Eerste november – tijd voor het overwinningsfeest. Want Poetin heeft nu uiterlijk de oorlog verloren. Tenminste, dat is precies hoe westerse experten hebben berekend en gerapporteerd. In het voorjaar, nog voor het zomeroffensief, legde Marcus Keupp, een militair expert aan de ETH Zürich, wiskundig uit aan iedereen die het maar horen wilde dat Rusland uiterlijk in oktober geen enkele operationele tank meer zou hebben.
Het geheel kwam niet over als een stelling, maar als een feit. Ondersteund door nauwkeurige, keiharde statistieken. Voorraad, productie en verliezen – een simpele vergelijking: Poetin zal in oktober zonder tanks komen te zitten. Of het nu wishful thinking of nepnieuws was, het was altijd verkeerd.”

En in de vierde alinea van het artikel werd zelfs openlijk toegegeven dat dit alles oorlogspropaganda was. De eerlijkheid van de Stern-auteur ging niet zo ver dat hij het woord “oorlogspropaganda” gebruikte, maar hij beschreef het heel duidelijk door toe te geven dat al deze rapporten alleen maar tot doel hadden de “bevolking in het Westen” in het gareel te houden, omdat ze dit alles moesten betalen met hun belastinggeld en in de EU met hun welvaart en daarom was het nodig hen te “motiveren” met “vertrouwen in de overwinning” in plaats van hen ervan te weerhouden “Oekraïne te steunen zolang het nodig is” met “sombere vooruitzichten”.

In de Stern klonk het als volgt:

“En Keupp is niet de enige. Ex-generaal Ben Hodges doet de ene overwinningsvoorspelling na de andere. De reden is begrijpelijk: de bevolking in het Westen moet dit trouwhartig slikken. En het is gemakkelijker om te motiveren met vertrouwen in de overwinning dan met sombere vooruitzichten. De gewaagdste stelling in het voorjaar: de Krim zou in augustus bevrijd kunnen worden. Hodges zei tenslotte ‘zou kunnen’. Andere voorspellingen volgden: de doorbraak naar de zee, de ineenstorting van de Russische strijdkrachten. Niets van dat alles is gebeurd.”

Het is ook opmerkelijk dat men in Stern (voor zover ons bekend) voor het eerst in de Duitse poco media kan vernemen dat Rusland nog lang niet aan het einde van zijn Latijn is bij de wapenproductie:

“Eerder werd voorspeld dat Poetin al eind 2022 door alle slimme wapens heen zal zijn. Omdat de sancties van het Westen de defensie-industrie zouden afsnijden van halfgeleiders. Wat er gebeurde was precies het tegenovergestelde. (…) Ondertussen produceert het land kamikaze-drones op ongekende schaal, en elk van deze goedkope drones vereist chips en elektronische componenten. Die zijn er blijkbaar in overvloed.”

Mogen we even in herinnering brengen hoe EU-opperakela (tijdens een vorige carrièrestop bekend als Flinten-Uschi) en Grüne buitenministerin Baerbock het grappige verhaal vertelden dat Rusland chips uit wasmachines en vaatwassers moest halen om wapens te kunnen produceren? Als er iets onwaarschijnlijk is dan is het meestal een leugen of een verzinsel. In de huidige context: gewoon oorlogspropaganda om de “bevolking in het Westen” gemotiveerd te houden met “vertrouwen in de overwinning”.

De Stern-auteur verdient geen medaille voor persvrijheid, hij is geen kritische geest, hij dobbert slechts op de golven van de realiteit die stilaan niet meer kan geloochend worden. Ook niet door von Münchhausen-media. Hij vraagt zich bv. niet af – tenminste niet in zijn artikel – waarom de verantwoordelijken – politici en media – zo lang en zoveel hebben gelogen en de welvaart in Europa hebben gefnuikt op basis van een verzonnen zegefantasie. Duitsland alleen al heeft Oekraïne in anderhalf jaar tijd 24 miljard aan wapens en geld gestuurd, dat is ongeveer 300 euro voor elke Duitser. Dus als u in Duitsland woont in een gezin van drie, heeft uw gezin de afgelopen anderhalf jaar 900 euro overgemaakt naar Oekraïne. Een kritische journalist zou zich moeten afvragen waarom en op basis waarvan de regering dit deed.

Trouwens, er werd zojuist gemeld dat Rusland dit jaar de productie van tanks met 7 heeft vermenigvuldigd, lichte gepantserde voertuigen met 4,5, artillerie en meerdere raketwerpers met 2,5, munitie en sommige aanverwante producten met 60. U kunt dit vernemen in niet -westerse media. Hier wordt er stilletjes over gezwegen.

https://youtu.be/jcjKFwPQToY?si=BDfOgJgXnNqhZ8S4

Of het Stern-artikel het begin is van een koerswijziging in de Duitse media, zal de toekomst uitwijzen. Eens zal men moeten toegeven dat het vele geld de Oekraïners niet geholpen heeft. Integendeel. En dat het zgn. “tegenoffensief” mislukt is. Wat in het Stern-artikel eigenlijk toegegeven wordt:

“Het Oekraïense zomeroffensief heeft geen grote winst geboekt op de grond. De zgz. ongemotiveerde Russen liepen niet weg, het ouderwetse stellingensysteem liet zich niet overrompelen, zoals verwacht werd. Het hield stand. Slechts iets meer dan een dozijn kleine nederzettingen werden bevrijd. Op een klein stukje grondgebied was het mogelijk om tien kilometer in de Russische linies te breken.”

En de toekomst ziet er ook niet bepaald rooskleurig uit, want de EU-belofte om Oekraïne een miljoen granaten te leveren bleek eerder gebakken-lucht dan realiteit, zo geeft de Stern nu ook toe:

“Recent loste de volgende illusie zich in rook op. De levering van een miljoen granaten van de EU binnen een jaar zou de superioriteit van de Russische artillerie moeten breken. De inspanningen van de EU werden dan ook bejubeld. In werkelijkheid werden er tijdens de eerste helft van dit jaar slechts 223.800 stuks geleverd. Vooral uit een bestaande voorraad en niet uit de productie. Het is op dit moment onduidelijk waar de ontbrekende 750.000 stuks in de komende maanden vandaan zullen komen. En dan zal er waarschijnlijk opnieuw over de begroting moeten worden onderhandeld. Die Welt meldde dat de gemiddelde prijs van een granaat intussen gestegen is van 2000 euro naar 3600 euro en waarschijnlijk nog verder zal stijgen. Dat betekent voor dezelfde som een kleiner aantal.”

Feiten waarvan Rusland zonder enige twijfel zal gebruik maken. Ondanks dit alles, wil de Stern-auteur Oekraïne (nog) niet opgeven. Hij sluit het artikel af met:

“Dit betekent niet dat Kiev de oorlog zal verliezen, maar het betekent wel dat militair succes – hoe je het ook definieert – veel moeilijker te behalen zal zijn dan wordt beweerd. De verliezen zullen groter zijn, het zal langer duren en het Westen zal – veel – meer moeten helpen dan het tot nu toe heeft gedaan.”

Te onthouden uit b.g. paragraaf:

  • het Westen moet “nog veel meer” geven. Hoe? Met lege voorraaddepots en slabakkende productie? En dan hebben we het nog niet gehad over het feit dat de EU haar begroting tot 2027 al heeft opgebruikt en niet weet waar ze het geld vandaan moet halen voor haar miljarden euro’s aan beloftes voor 2024.
  • het militair succes van Kiev, “hoe je het ook definieert”. Zou dit betekenen dat de auteur niet langer gelooft in een overwinning op Rusland of in de herovering van de nieuwe Russische regio’s Lugansk, Donetsk, Zaporozhye, Cherson en bij uitbreiding de Krim?

Waarom zijn ze zo bang van de waarheid?

Geplaatst op door

Het Belgisch politiek systeem houdt niet van verkiezingen. Daarom organiseren ze die maar eens om de vijf jaar. Om ongelukken te vermijden moet de kiezer begeleid worden. Daarvoor worden experten opgevoerd om duiding te geven vanuit een autoriteitspositie. Het is zinvol dat academici hun expertise ten dienste stellen om het publiek debat te verrijken. Maar dat is helaas niet de bedoeling.

Neem nu prof. Ive Marx. Die spreekt in een opiniestuk voor De Standaard over “De luchtkastelen van het Vlaams Belang.” Kort samengevat, wat het Vlaams Belang voorstelt is onrealistisch en onwenselijk, dus stem er maar best niet op. De stropop is een drogredenering waarbij het standpunt van de tegenstander doelbewust verkeerd voorgesteld wordt, om deze gemakkelijk te kunnen weerleggen. Daarvan is dit stuk een echte masterclass.

Vlaamse onafhankelijkheid, maar ook het N-VA-confederalisme, betekent volgens prof. Marx niets anders dan onoverkomelijke problemen. Wat met Brussel, die staan volgens Marx immers niet te springen voor Vlaanderen. De realiteit is dat Brussel een enclave in Vlaanderen is en dus volgens internationaal recht eigenlijk geen andere kant op kan. Is het niet uit liefde, dan zal de keuze voor Vlaanderen voor hen een verstandskeuze zijn. Want de Brusselse financiële en maatschappelijke problemen zijn van die aard dat enkel Vlaanderen de draagkracht heeft om deze aan te pakken. Wie zal het anders doen? Het armlastige Wallonië dat zelf zijn facturen niet meer kan betalen? Of zal Brussel willen betalen voor de Borinage? Over luchtkastelen gesproken. Vlaams Belang voorziet een apart tweetalig statuut voor Brussel binnen Vlaanderen, met grote mate van autonomie. Dat heeft Vlaams Belang allemaal uitgelegd op onze studiedag Brussel in 2021. We kunnen prof. Marx lectuur hiervan aanraden.

Maar de staatsschuld dan, werpt Marx het volgende onoverkomelijk probleem op. Hier is de eerste vraag niet hoe we die verdelen als België uiteenvalt, maar wel hoe die er in de eerste plaats gekomen is en ten tweede hoe we vermijden dat die verder aangroeit. Barbara Pas en Lode Vereeck presenteerden met Bodemloos een overzicht van de studies over de transfers van Vlaanderen naar Wallonië. Uit academisch onderzoek blijkt dat Vlaanderen zijn deel van de Belgische schuld al lang afbetaald heeft door de transfers en de rentelast. Vlaanderen heeft dus ruime onderhandelingsmarge, maar ook geen belang bij een failliete buur. Vlaams Belang wil genereus de schuld verdelen op basis van bevolkingsaantal. Om die federale schuld niet verder te laten stijgen willen we de fiscaliteit en de sociale zekerheid splitsen. Zo ontvangt de federale overheid een dotatie vanuit de gewesten, terwijl dat nu omgekeerd is. Om dat te realiseren stelt Marx zich de vraag wat voor prijs we daarvoor moeten betalen, alsof de ruiters van de Apocalyps opduiken. De realiteit is echter dat Vlaanderen nu 8 miljard per jaar transfers naar Wallonië betaalt. Veertig miljard per legislatuur, 160 miljard sinds het ontstaan van de N-VA. De politieke vraag is niet welke prijs we willen betalen om dat te stoppen, want we betalen sowieso de prijs. De politieke vraag is dus wel hoe lang we nog bereid zijn dat eigenlijk te blijven betalen.

Want Vlaanderen is demografisch, politiek, financieel en economisch het zwaartepunt in België. Wij hoeven niet te vragen, bedelen, smeken en betalen, maar kunnen onze wil opleggen. Federale onderhandelingen leiden echter tot niets. Omdat dat verloopt via de spelregels van het Belgisch systeem dat erop gericht is een Vlaamse dominantie om te zetten in een Vlaamse minderheidspositie. De uitweg is een assertieve Vlaamse regering onder leiding van Vlaams Belang. België overleeft dat niet. Ook dat legde ik eerder uit, een volgende leestip voor prof. Marx.

Vlaanderen is een migratieland en dat zal Vlaams Belang niet kunnen veranderen, want dat is de realiteit ontkennen, zo debiteert verder prof. Marx. Opnieuw een stropop. Al in de premisse heeft hij het fout. Vlaanderen is immers geen migratieland. Daarvoor hebben we simpelweg de ruimte  niet. We zijn het dichtstbevolkte land van Europa! Wie gezinshereniging of humanitaire migratie (asiel) wil aanpakken wordt helemaal geen internationale paria zoals prof. Marx beweert, maar die voert gewoon een ander beleid. Dat heeft twee aspecten. Enerzijds de strengste normen toepassen binnen de huidige wetgevende kaders en anderzijds de wetgevende kaders wijzigen. Op beide aspecten heeft Vlaams Belang tal van voorstellen gelanceerd die uitgevoerd beleid zijn in andere landen. Op het vlak van gezinshereniging is Duitsland veel strenger dan België. Wij zijn ook helemaal niet verplicht asielzoekers zakgeld te geven. Om maar twee detailvoorbeelden aan te halen.

Het Europees wetgevend kader aanpakken, daarover loopt momenteel de discussie met het EU-migratiepact. Pushbacks zijn nu al in crisissituaties legaal. Wie had dat enkele jaren geleden gedacht? Toch stemt dat EU-migratiepact niet tot vreugde. De doelstelling is duidelijk: meer migratie. Dat willen ze doen door illegale in legale migratie te transformeren. Miljoenen per jaar willen ze zo naar Europa halen. België zit wel degelijk mee aan de tafel waar daarover beslist wordt. We ondergaan dat dus niet, we bepalen dat evenmin voor anderen, maar hebben a seat at the table. En beslist de kiezer niet welke Belgische (in de toekomst Vlaamse) regering daar namens ons aan tafel schuift met welk programma? Als echter de EU-wetgevende kaders ons tot ongewenste migratie verplichten met het EU-migratiepact, dan stelt Vlaams Belang de logische consequentie aan onze burgers voor. Een opt out, net zoals Denemarken dat heeft. Als zij daarin slagen, waarom wij niet? Een standpunt dat ondertussen ook N-VA overnam trouwens. Eerst win je de strijd om de ideeën, dan die om de kiezer, dan om de politieke macht. Ook dit had prof. Marx allemaal in onze brochure Fort Europa uit 2021 kunnen lezen.

Tenslotte beweert prof. Marx dat Vlaams Belang tegen economische migratie is. Ik veronderstel dat hij hiermee arbeidsmigratie bedoelt. Migratie is inderdaad geen oplossing voor onze vergrijzing of de tekorten op de arbeidsmarkt. We kunnen hem lectuur aanraden van de onderzoeken naar de kostprijs van migratie. Kortgeschoolde en laagbetaalde arbeid van buiten de EU importeren betekent naast een socio-culturele ook een financiële kost voor de samenleving. €47.000 per Marokkaanse gastarbeider. Vlaams Belang maakt andere keuzes. Wij investeren in productiviteit, innovatie en technologie als motor voor onze Vlaamse slimme economie van de toekomst. We investeren in gezinspolitiek. De geboortetekorten van vandaag zijn de kwantitatieve arbeidstekorten van morgen immers. We hervormen het onderwijs, stemmen het aanbod kwalitatief beter af op de noden van onze arbeidsmarkt. We rationaliseren de overheid en schrappen overbodige functies die tot crowding out leiden op de arbeidsmarkt. We verlagen de belastingen op arbeid in functie van activering. Ook dat had prof. Marx allemaal kunnen lezen in onze brochures en studiedagen, maar dat vergt natuurlijk enige intellectuele inspanning.

Inzake handelsbeleid en Europese Unie presteert prof. Marx het om de voorstellen van Vlaams Belang als een soort Brexit-Bokrijk voor te stellen. Vlaams Belang pleit helemaal niet voor een exit uit de Europese Unie. Wij willen de euro niet afschaffen, maar waarschuwen wel voor de onderliggende economische onevenwichten die tot instabiliteit leiden en de monetaire expansiepolitiek die de waarde van ons geld inflatteren. Mag het nog?

Vlaams Belang is voor importheffingen, hoe is dat te rijmen met de Europese eenheidsmarkt en een open Vlaamse economie die leeft bij handel, roept prof. Marx uit. Probleem is natuurlijk dat die in de EU al bestaan en zelfs tot de fameuze Green Deal behoren. Het carbon border adjustment mechanism om precies te zijn. Ook deze angstschreeuw slaat dus op niet veel. Vlaams Belang ziet wel degelijk een meerwaarde in het bestaan van de Europese Unie waarvoor het ooit opgezet is, als economisch samenwerkingsverband tussen soevereine natiestaten, niet als politiek federalistisch supranationale constructie. Laat nu net het beschermen van de Europese interne markt tegen oneerlijke, deloyale en schadelijke handel daarbij een instrument zijn dat al bestaat in handen van de EU, en waar Vlaams Belang dus voor is. L’horreur!

Kers op de taart is de veronderstelde onbetaalbaarheid van de lastenverlagingen die Vlaams Belang voorstelt. Vlaams Belang stelde onlangs een Nieuw Sociaal Pact voor. Wij leggen de hoofdkrachtinspanning op een massieve lastenverlaging op arbeid. Bart De Wever noemt deze belastingverlagingen trouwens sociaal-economisch extreemlinks, maar zelfs voor prof. Marx is dat te grote onzin om te herhalen. Hoe Vlaams Belang dat betaalt? Door de transfers naar Wallonië te stoppen. Dat is namelijk de interne logica in het programma van Vlaams Belang. We besparen op transfers en geven Vlaams belastinggeld terug aan de Vlamingen. We besparen op migratie en het politiek systeem en geven een betere sociale zekerheid terug.

Dat werd inderdaad door het Planbureau in 2019 becijferd. Dat deden ze op Belgisch niveau. Ze weigerden onze voorstellen per gewest door te rekenen. Dat deed Vlaams Belang dus zelf en daaruit blijkt dat onze voorstellen perfect betaalbaar zijn. De politieke conclusie is dus dat België slecht socio-economisch (en ander) beleid voor de Vlamingen betekent. Dat is dan ook de kern van het Vlaams Belang-programma. Vlaams beleid moet volgens ons afgestemd zijn op Vlaamse realiteit. In het socio-economisch domein zijn de splitsing van de sociale zekerheid en de fiscaliteit zijn daarbij volgens ons essentieel. Wie dat niet ambieert en realiseert, kan geen ander beleid vormgeven. Daarvan is de N-VA met hun droomcoalitie en 33% in 2014 het beste voorbeeld. We kregen gewoon meer van hetzelfde.

Is het Vlaams Belang-programma onrealistisch, onbetaalbaar en onhaalbaar zoals prof. Marx beweert? Niemand is ooit ergens in geslaagd door geen enkele ambitie te formuleren en het op voorhand op te geven. In 2024 kiest de Vlaming wie hem of haar vertegenwoordigt, met welke politieke agenda en welke prioriteiten. De keuze is aan de Vlamingen. Politiek is een strijd tussen belangen. Die strijd beslechten we op democratische wijze.

Gebruik makend van de stropopredenering lijkt prof. Marx te willen voorkomen dat de Vlamingen zich realiseren wel degelijk een politieke keuze te hebben bij de verkiezingen in 2024. We hebben andere belangen dan zij die de status quo willen bevestigen. Die strijd tussen belangen is de essentie van politiek, maar dat wil Marx blijkbaar opheffen. Zodat we enkel nog maar voor meer van hetzelfde kunnen kiezen, een andere keuze is zogezegd ondenkbaar. Zijn opiniebijdrage is niet alleen intellectueel armtierig en flagrante desinformatie, maar vooral fundamenteel anti-politiek. We zouden het bijna populisme durven noemen.

In 2024 beslissen de Vlamingen. En dan is het aan ons.

Tom Vandendriessche, Europees Parlementslid Vlaams Belang

Ook in Vlaanderen dreigt de electorale tsunami

Geplaatst op door

Jaak Peeters zet enkele feiten op een rijtje, die de titel zullen waar maken.

  • De Belgische premier Decroo houdt niet op met het sturen van zegebulletins: dit land staat er beter voor dan door al die azijndrinkers wordt uitgekrijst. De kranten smeerden de goednieuwsboodschap van de Belgische premier opvallend breed uit. Alsof ze aan hem schatplichtig zijn.

Geen kat gelooft dat de Belgische staat er goed voor staat. Om dat te beseffen zijn er niet veel cijfers nodig. Slechts ééntje volstaat: de staatsschuld wordt stilaan zo groot, dat ze nog heel lang zwaar op de beurs van onze kleinkinderen zal wegen.

Deze uitspraak komt van een gerenommeerd econoom. Maar eigenlijk konden we dit al veel langer vermoeden. Het kan immers niet waar zijn dat overheden ‘geld vrijmaken’, alsof je met een emmer water uit de stromende beek schept. Niemand kan zomaar ‘geld vrijmaken’. Dat geld moet er eerst zijn. Als er dat niet is, dan betekent dat vrijmaken niets anders dan het aangaan van een al dan niet verdoken lening die door onze opvolgers zal moeten terugbetaald worden.

Ziedaar een onderwerp waarvan men nu al kan zeggen dat het bij de komende verkiezingen zal wegen.

  • De vraag zal dan voorts, onder meer, zijn hoelang nog de Belgische regering het laatste dat nog rest van wat vroeger een leger was zal wegschenken voor een Oekraïne, waar de Amerikanen en de EU een (proxy)oorlog tegen Rusland voeren. En onze eigen veiligheid dan? Hoelang nog zullen premiers hun eigen carrière kunnen plannen door aan dit soort afbraak te doen?
  • En hoelang nog blijven wij als Europeanen onze slavenmentaliteit tegenover Amerika volhouden?
  • Toch moeten wel opletten dat we niet van de regen in de drup lopen en een Amerikaanse dominantie inruilen voor een sovjetachtige EU-staat, waarin alles en iedereen gecontroleerd, geïndoctrineerd en gereguleerd wordt. Ook dat punt klinkt de kritiek steeds luider.

Want de EU lijkt steeds meer op een bazige Big Brother, die ons overspoelt met regels en reglementen en vooral beperkingen en die zowat alle bevoegdheden tot zich trekt, die voor het leven van mensen maar enigszins belangrijk kunnen zijn.

  • De bemoeizucht van de EU is al langer een bron van ongenoegen. Maar tegenwoordig loopt het toch echt de spuigaten uit. Wat moet ik me bijvoorbeeld voorstellen als de EU een ‘wet’ aanneemt die haar de bevoegdheid geeft om zogeheten misinformatie weg te halen? Waar haalt de EU het recht om de soevereine burger bewust informatie te onthouden? Is de EU dan écht in oorlog? Want dat zou een in sommige omstandigheden aanvaardbare reden kunnen zijn om  berichten te censureren. Waarom zegt men dat dan niet openlijk? En wat is misinformatie? Wie beslist daarover? Artificiële intelligentie?
  • In het Europees parlement maken sommigen het zo mogelijk nog bonter. Daar heeft de partij Volt een voorstel ingediend om het gebruik van het woord “omvolking” te verbieden. Rasechte censuur dus: in die milieus denken sommigen daar écht aan.

Bewuste mensen worden korzelig als ze dat alles zien gebeuren.

  • ‘Europa’ is iets totaal anders dan de EU, omdat de EU in handen is van een elite die haar eigen ding doet en ons onder meer een klimaatbeleid door de strot duwt, dat leidt tot een diarree van regels op alle niveau’s met bijkomende levensduurte als gevolg. Mensen die de EU graag zien als een nieuwe mogendheid, moeten zich afvragen waar dit allemaal naartoe leidt en wie daar zoal belang bij heeft.
  • En dan is er die oorlog in West-Azië.
    • Als twee volkeren, elk met heel goede redenen, aanspraak maken het hetzelfde land, ontstaat er een onoplosbare situatie.

Maar in dit geval zijn de Joden joods en de Palestijnen moslim en die twee komen, zoals ieder weet, niet zo goed overeen. Er zijn dan niet zo gek veel extremisten in slechts één van de kampen nodig om de vlam in de pan te doen slaan. Komt daar nog bij dat er in jaren zelfs geen beging van een redelijke politieke oplossing te bespeuren valt.

  • Jammer voor ons, bewoners van West-Europa, maar door een ondoordacht immigratiebeleid hebben we een toestand geschapen, waardoor het vuur ook naar onze streken kan overslaan. Dat in deze kwestie ook sociaaleconomische factoren in het spel zijn, verandert niets aan het gevaar van een zich ontplooiend extremisme. Dat ontwikkelt zich immers middenin de irrationaliteit van de perceptie van lijdende volksgenoten. Als ze zouden willen praten, kunnen leerkrachten daar wel meer over kwijt: hoe jonge islamitische kinderen dicht bij een door haat aangedreven radicalisering staan. En we zien hoe jonge vrouwen weer de hoofddoek opzetten, als teken van zelfbewust protest.
  • Wie daarvoor in het verleden waarschuwden waren racisten, extreemrechtsen of nog wel wat andere lieden die getooid werden met het soort lieflijke kwalificaties, waarin de oneindige wijsheid van onze media zo vindingrijk is. Maar wat overal in Europa gebeurt zou ons nu moeten wakker schudden.

De concrete feiten zien we trouwens al: als een burgemeester zich met het aangevallen Israël solidair verklaart, verdringen sommige Gutmenschen elkaar om hem terecht te wijzen en de aandacht te vestigen op het lot van de Palestijnen. In theorie hebben zij gelijk, maar die burgemeester wenst die Palestijnen toch niet naar de verdoemenis? Dit laat zien dat het gesprek zelf moeilijk wordt. In Nederland durft Rotterdam zelfs geen vlag van Israel uit te hangen.

Overal zijn er soms indrukwekkende manifestaties om de Palestijnen te steunen. Dat is menselijk heel begrijpelijk maar iedereen weet nu intussen wel dat West-Europa op het deksel zit van een stoomketel en dat onderhuidse spanningen tussen autochtone bevolking en allochtonen van islamitische origine feller kunnen worden. Zopas nog waarschuwde Assita Kanko voor het gevaar.

  • Hierbij denkt men ook aan de straffeloosheid voor lieden met islamitische achtergrond, zelfs al gaat het om een minderheid. Kijk maar eens naar Brussel, waar jonge kerels met een islamitische achtergrond na het zoveelste vergrijp vrijuit gaan. Als methode om de politie totaal te ontmoedigen of het hopeloze falen van de justitie te illustreren valt er weinig te bedenken dat nog doeltreffender is. Volgens recente opinie-onderzoeken is het vertrouwen in justitie overigens zo ongeveer op het nulpunt beland…

En wat te denken als we horen dat moslima’s in Duitsland een feestje bouwen bij de aanval van Hamas op Israël? Geloven we echt dat het in andere West-Europese landen anders is? Helemaal niet, als we vernemen dat in Atrecht een man werd doodgestoken door het “barbaars islamitisch terrorisme”, zoals Macron achteraf verklaarde.

  • Het is heel terecht te stellen dat vooral de politiek van het laatste kwarteeuw uiterst deskundig de kunst van het wegkijken heeft beoefend en daardoor wellicht de kansen voor een normale samenleving verknoeid heeft. Slingeren met scheldwoorden bleek makkelijker dan problemen oplossen.
  • En terwijl dat gaande is wordt ons door een van de werkelijkheid weggedreven pers een woke-wereld ingeprent, waarbij de blanke schijnbaar de schuld is van alle kwalen van deze wereld en daarom maar best zedig zwijgt. Zelfs de naam moet verdwijnen: de blanke wordt voortaan de witte man. We worden als blanke bij het afval gezet.

Men zou voor minder boos worden.

  • Intussen is het nieuws over de oorlog in Oekraïne helemaal naar de achtergrond verdwenen. Nochtans sterven daar nog dagelijks mensen in een oorlog die vermeden had kunnen worden als het Westen de Minsk-akkoorden had toegepast.

Ziedaar een heus onwelriekend soepje waar de dames en heren politici mee te maken zullen krijgen bij de komende verkiezingen: de onbetaalbare rekeningen van een overheid die zich met allerlei truukjes rijk rekent, een EU die uit is op de totale heerschappij over het continent en haar bevolking platwalst met een vloedgolf aan regels en beperkingen van onze vrijheid. En bovenop dat alles een onsmakelijk mengsel van religieuze en etnische rivaliteiten dat is ontstaan doordat de politieke overheden de gemakkelijke weg in een ondoordachte immigratie opgingen, om welke redenen dan ook, in sommige gevallen zelfs om de illusoire droom van een ideale multiculturele maatschappij na te jagen. Daarbij komt de justitiële chaos. Zo vestigt er zich een gevoel van unheimlichkeit, een algemeen misnoegen, een diepe zorgelijkheid, een grommend gevoel van naderend onheil bij zoveel wat fout loopt. Dat alles wordt nog verergerd door de onheilspellende berichten over de klimaatverandering en de te traag lopende ‘transitie’, waarbij de idee wordt opgeroepen dat de wereld weldra zal vergaan.

Wie wil, kan dit lijstje nog aanvullen.

Volgend jaar, bij de verkiezingen, zal dit soepje vanuit de hete ketel opwalmen.

De beloften zullen onze huiskamer weer binnenrollen en de politieke Gutmenschen zullen niet ophouden de kiezers te waarschuwen vooral niet voor extremen te kiezen.

Ze moeten echter weten, die kandidaat-politici, dat steeds minder kiezers nog zullen volstaan met loze, holle beloften. Mensen beginnen de uitzichtloosheid beu te worden waarin die Gutmenschen hen gebracht hebben. Ze willen concrete oplossingen. En weer echte toekomstperspectieven, ver weg van het beeld van een ineenstortende maatschappij.

Politiek en media zijn gewaarschuwd: de electorale tsunami die we in heel Europa zien, kondigt zich ook in Vlaanderen aan.

Jaak Peeters – Oktober 2023, gepubliceerd in Doorstroming:

Ook in Vlaanderen dreigt de electorale tsunami

Big BrEUther breidt uit

Geplaatst op door

Een groot deel van de EU-lidstaten is voor de invoering van client-side scanning, waarbij alle chatberichten van burgers worden gecontroleerd, zoals de Europese Commissie wil.

Het excuus, die de totale controle moet mogelijk maken, is dat we aan het welzijn van de kinderen moeten denken. De plannen gaat echter in tegen de bestaande EU-wetten.

https://blog.nymtech.net/a-cop-in-every-pocket-client-side-scanning-in-the-uk-and-europe-7eeac45e82b5

“Men zou de mogelijkheid hebben onze berichten en bestanden in te kijken en/of te wijzigen zonder dat we ons hiervan bewust zijn of onze goedkeuring eraan gegeven hebben. Bovendien kan het misbruikt worden om te censureren, te bespioneren.. En om controversiële inhoud aan te passen, te verergeren, te manipuleren…”

Ondertiteling en vertaling naar het Nederlands via icoontjes onderaan

Dries’ analyse van het Israëlisch-Palestijns conflict

Geplaatst op door

De puntjes op de “i”. En de gevolgen voor ons. Nog méér vluchtelingen die onze kant zullen optrekken.

“Wij Vlamingen moeten dit buitenlands conflict niet importeren!!!”

We verwijzen naar onze eerder gepubliceerde terughoudende vorige bijdragen:

De gevolgen van 2007
Wie speelde er met de lont in het Israëlische-Palestijnse kruitvat?

Ook in Duitsland zijn kritische kiezers kop-van-jut

Geplaatst op door

U herinnert zich de liefkozende naampjes die men hier voor VB-kiezers heeft? Mestkevers, fascisten, nazi’s, racisten… – Bart DW noemde Tom VG een paljas en dan willen we zelfs niet weten hoe hij hem achter gesloten deuren noemt… – , of gewoon debiele idioten die niet op te voeden zijn, die een proteststem uitbrengen om hun ongenoegen met de huidige gevoerde politiek duidelijk te maken. In Duitsland gaat het dezelfde kant op als hier. Bedreigingen, chantage, beroepsverbod… en nu vindt de staatszender ARD het blijkbaar ook nog nodig de AfD-kiezers te beledigen door te stellen dat de meerderheid der AfD-stemmen uitgebracht werd door minussen die zich door de rattenvangers der AfD laten (ver)leiden. Kortom: AfD-kiezers zijn volgens ARD mensen die niet bepaald goed bedacht werden met een helder beoordelingsvermogen…

Niet minder dan een 180°-verkeerde voorstelling van de werkelijkheid: het zijn niet slechts ondernemers en zelfstandigen die meer dan gemiddeld AfD hun stem geven, maar wel meer dan gemiddeld ontwikkelde Duitsers. Het omgekeerde is waar: men moet immers vaststellen dat de keuze voor de AfD – de oppositie – heden ten dage intelligentie en kennisbekwaamheid voorop stelt terwijl een tekort aan beide b.g. bekwaamheden oorzakelijk als gevolg heeft dat nog altijd een meerderheid der Duitsers systeempartijen kiest die de afschaffing en vernietiging van het eigen land vooruit stuwen.

Dat de AfD niet slechts in de Bundestag (fed. parlement) het hoogste aantal academici, vrij beroepers en zelfstandigen van alle fracties telt, ontkracht het opgedrongen beeld van rattenvangerspartij die door de poco media en concurrerende politici uitgedragen wordt. Een voorbeeld tijdens de Berliner Runde zondagavond na de Hessen- en Beierenverkiezingen, waarbij de mislukte student, diplomaloze, Kevin Kühnert die de hooggekwalificeerde, gepromoveerde econoom Bernd Baumann de les wou lezen… Ter vergelijking en kennismaking:

Jawohl, dezelfde Kevin Kühnert die BMW wou onteigenen

En dr. Bernd Baumann die de CDU een kleedje past, nl. dat het een partij is die in de oppositie net hetzelfde doet als de Ampel-regeringspartijen:

https://youtu.be/aO6rRIkpPAI?si=M-s_m1ZX3s__DP7E
Ondertiteling en vertaling via icoontjes onderaan
Widerwärtige Arroganz: Die ARD verhöhnt Arbeiter und AfD-Wähler

“Rousseau is geen racist”

Geplaatst op door

Tom Van Grieken
Opinie: Rousseau is geen racist.


“Laat ons even ernstig zijn over racisme en Rousseau: ik geloof niet dat Conner Rousseau een racist is. Net zomin als ik erin geloof dat al wie toogpraat verkoopt en uiting geeft aan zijn ongenoegen over het beleid een racist is. Ik ga de rekening van Rousseau niet maken. Maar dan hoeven hijzelf en zijn linkse vrienden ook de rekening van vele gewone Vlamingen niet meer te maken.

Links en de media @groen en @pvdabelgie gaan de open doelkans niet laten liggen die de potsierlijke persconferentie van @conner_rousseau hen geboden heeft. Zij kunnen nu hun linkse deugdelijkheid nog eens goed in de verf zetten. Net zoals @vooruit_nu altijd gedaan heeft.

Ik geef toe dat ik bij momenten hartelijk gelachen heb met sommige “memes” en mopjes die ijverig verschenen op sociale media. Een deel van de media die Rousseau groot gemaakt hebben, rekent nu met hem af. Er is iets gebroken in de liefdesverhouding tussen Rousseau en de pers sinds hij zijn persoonlijke ontboezemingen tegen betaling aanbood. Het eenzijdig afgedwongen publicatieverbod vorige week was de druppel te veel.

Begrip
En toch denk ik oprecht dat Rousseau geen verdoken racist is. Net zoals ik denk dat vele gewone mensen die eens straf uit de hoek komen aan de (digitale) toog dat ook niet zijn. Velen onder hen zijn ook mensen die zich belangeloos inzetten voor het verenigingsleven, en bijna alle Vlamingen hebben vandaag allochtonen in hun vriendenkring en in hun familie. Mensen hebben nu eenmaal al eens emotionele momenten, zeker tijdens een avondje weg, en je mag hen daarop niet afrekenen. Al is dat precies wat links wél altijd gedaan heeft.

Want de gewone Vlaming heeft NOOIT kunnen rekenen op enig begrip of medeleven van links wanneer hij eens over de schreef ging. De gewone Vlaming werd zonder proces aan de digitale schandpaal genageld, verloor zijn job en werd door linkse gutmenschen uitgespuwd. Daarom klonk de persconferentie van Rousseau zo wrang. Hij vroeg begrip en vergeving, maar dat is precies wat zijn linkse kliek nooit wilde geven aan de gewone Vlaming. Ongeacht de context.

Maatschappelijke bezorgdheden
De linkse kliek van Rousseau heeft de racisme-kaart altijd gebruikt om terechte maatschappelijke verzuchtingen in een ranzig hoekje te duwen.
Had je bedenkingen met het opgedrongen open grenzenbeleid? Dan was je een racist.
Bezorgdheden over islamisering? Racist!
Angst voor het toenemend multicultureel geweld? Racist!
Alle kritiek werd de mond gesnoerd met die kwalijke beschuldiging.

Echte privileges
Maar wat een nog veel wrangere smaak nalaat, is dat:
De gewone Vlaming zich niet kan laten bijstaan door belachelijk dure advocaten en hippe communicatiebureaus.
De gewone Vlaming kan niet bellen naar de korpschef of andere ‘hooggeplaatsten’.
De gewone Vlaming kan de pers niet het zwijgen opleggen via bevriende rechters.
Rousseau is écht geprivilegieerd en daarom is het beschamend dat hij zich in de rol van slachtoffer wentelt. Want net hij en zijn linkse vrienden hebben talloze Vlamingen slachtoffer gemaakt van een genadeloze politieke correctheid.

Tom Van Grieken, voorzitter@vlbelang
(Deze opiniebijdrage werd geweigerd door @tijd en @demorgen – @Knack en @de standaard hadden zelfs niet de beleefdheid om te antwoorden.)

Gelezen en geleend op facebook

“Ik heb geen uitknop”, stelde Sloefkes-Conner met een vooruitziende blik. En… één van zijn sterke punten is, dat Conner naar verluidt altijd zichzelf blijft…

In Duitsland komt de vrijwillige boekverbranding alweer een stapje dichterbij

Geplaatst op door

Zelfopgelegde censuur bij de Duitse boekhandel…verpakt als “sensiviteitslezing”…

De eens zo rijke, veelzijdige Duitse taal moet politiek correct worden geamputeerd en volgens de linkse betweters tot een absoluut minimum herleid worden. Der Börsenverein des Deutschen Buchhandels, ooit de bewaker van de graal der Duitse literatuur en taal, heeft zich intellectueel afgewend en verdedigt nu de woke-perversiteit van het zgn. “sensitiviteitslezen“. Daarbij worden literaire teksten op “mogelijke stereotypische uitdrukkingen of woorden met een seksistisch of racistische bedoeling” onder de loep gehouden én… uitgegomd of verbeterd volgens de huidige woke normen. Klassieke werken moeten worden voorzien van een begeleidende tekst (… het waarschuwend vingertje) opdat de lezer niet stoemelings de aloude waarheid, de woordenschat en/of boodschap zou kunnen accepteren en geloven.

Karin Schmidt-Friderichs, voorzitster van de b.g. vereniging, verdedigt de controversiële praktijk, waarbij de literatuur “in de huidige echte tijd” verbeterd wordt. Zij stelt dat het “slechts om een aanbod, en niet om een dogma” gaat. Elke uitgeverij zou (tot nader order) kunnen beslissen, zoals men ook nog altijd kan beslissen of men de geslachtenwaanzin in het gebruik van de taal al dan niet kan (of mag) toepassen. Zij heeft het over een “richtlijn”…

Eigenlijk kan men afzien van zowel het schrijven als het lezen. Het wordt sowieso verwerkt tot één smakeloze, ongenietbare brij, bedoeld om de “domme” massa bij de poco zaak te houden. Blijkbaar zijn de media nog altijd niet in staat de leiband voldoende aan te spannen. Nu moet er ook nog ingegrepen worden in de boekenwereld.

Volgende stap: schrijvers krijgen beroepsverbod en worden vervangen door AI (artifiële intellligentie) Voordeel: boekenverbrandingen worden overbodig. Goebbels had er nog iets van kunnen leren.

Sprachverhunzung und Zensur für Dummies: Buchhandels-Börsenverein findet “Sensivity Reading” dufte

Elon Musk bemoeit zich met de “drenkelingen”redding op de Mid. Zee

Geplaatst op door

Miljardair, tevens Tesla-oprichter en overnemer van Twitter (nu X), Elon Musk, deelde vrijdag een video dat de “redding” van landverhuizers in de Mid. Zee toont. En durft te stellen dat acht Duitse gesubsidieerde NGO’s in de Mid. Zee actief zijn om – we citeren – “illegale immigranten op te pikken en vervolgens in Italië af te leveren”. Waarna deze boodschap volgt: “Hopen we dat de AfD de verkiezingen wint om deze Europese zelfmoord te doen stoppen”.