In 2011 – net vooraleer de oorlog in gang gezet werd – zond de BBC een reportagereeks uit over het schoolleven in Syrië. Een reeks met een open geest die aantoont dat Syrië geenszins de dictatoriale karikatuur is die de westerse politici en media doen uitschijnen, een reeks die aantoont dat vluchtelingen er welkom waren: Armeniërs, Palestijnen, Irakezen… allemaal werden ze welkom geheten.
Seculiere scholen, leerlingen met verschillende religies, bij de naamafroeping van het nieuwe schooljaar wordt de religie van de leerling gevraagd zodat de leerling de gewenste godsdienstlessen kan volgen, verbod op religieuze symbolen, open discussies met de lerares of het al dan niet dragen van de hijab, de betekenis ervan, verplicht uniform zodat iedereen gelijk is en niemand er qua weelde bovenuit steekt, discussies over democratie, over verkiezingen… Overvolle klassen door de miljoenen vluchtelingkinderen, maar waar men de voorkeur geeft met drie een bank te delen dan de kinderen onderwijs te ontzeggen. Spanningen op de speelplaats. Discipline… Bezoek van Asma, de ‘first lady’ van Syrië. Ontspannen praten over toekomstdromen…
Terwijl we de beelden bekijken van het bezoek dat een kind brengt aan het graf van de grootvader, vragen we ons af of het kind zelf inmiddels ook in een graf ligt. En wie dat graf bezoekt.
Noteer: dit werd gedraaid toen Assad nog als salonfähig beschouwd werd, op staatsbezoek ging in andere landen, toen de BBC nog niet de spreekbuis was van de “rebellen” en/of de waterdrager van de VSA.
De dood van Mohammed-spottekenaar Lars Vilks werd quasi onmiddellijk “onderzocht” en bij de statistieken van dodelijke slachtoffers in het verkeer opgenomen. Gelooft u dit?
Onze redactie is alvast niet overtuigd van de officiële uitleg, nl. een betreurenswaardig auto-ongeval.
Sinds 2007 genoot Lars Vilks 24/24 politiebescherming, had twee persoonlijke lijfwachten. Al-Qaeda zette $ 100.000 op zijn hoofd. Hij ontsnapte aan talrijke aanslagen tot zondag een vrachtwagenchauffeur stoemelings op zijn wagen inreed. Volgens de politie zou een klapband misschien, eventueel, hoogstwaarschijnlijk de oorzaak kunnen zijn. De Zweedse cultuurministerin, Amanda Lind, plengde twee krokodillentranen toen ze het een “extreem tragisch voorval” noemde.
Lars Vilks leefde op geleende tijd. In 2007 probeerden twee mannen zijn huis in Zweden in brand te steken. In 2015 ontsnapte hij ternauwernood aan een aanslag in Kopenhagen tijdens een debat over de islam en de vrijheid van meningsuiting. In dat zelfde jaar, slechts een maand later, vond een jonge “Deen”, van Palestijnse oorsprong, dat het met de vrijheid van meningsuiting in Kopenhagen de spuigaten uitliep. Vilks en zijn gast, de Franse ambassadeur, kwamen er met de schrik vanaf. Vijf agenten werden gekwetst, een Deense filmregisseur gedood. Dezelfde Mo-supporter vermoordde ook een joodse veiligheidsagent die wacht hield voor de Kopenhaagse synagoge – pas toen ging hij over de tolerantie-schreef en werd door de Deense politie neergeschoten. In 2014 werd de Amerikaanse “Jihad Jane”, Colleen LaRose (58), tot tien jaar gevangenis veroordeeld omdat ze een moordcomplot op Vilks plande.
120 brandstichters zouden verleden jaar gearresteerd zijn, 109 dit jaar.
Alexandra Souverneva, veganiste, had in elk geval een origineel excuus. Ze beweerde dat het vuur ontstaan is toen ze water liet koken waarvan ze vermoedde dat er berenurine in zat…
U begrijpt dat dit gevoelig ligt. Als rechtsconservatieven de linkse betweterij op de korrel nemen, dan wordt onmiddellijk gezwaaid met de gekende verwijtenbundel: racisme, seksisme, segregatie enz… Omgekeerd is zowat alles mogelijk, zelfs vervolging.
The Conversation berichtte over een laat-avond humoristische show “Gutfeld!” met rechts-te-situeren anker Greg Gutfeld die, tot verbijstering van de linkse culturele beau monde, de linkse evenknie “The Late Show with Stephen Colbert” voorbij stak in de populariteitsstatistieken.
Poco VSA is verbijsterd. Hoe is het mogelijk? Dankzij de hetze is de enige ontsnappingsroute van het verplichte denken nog te vinden in humor en/of satire. ‘t Pallieterke realiseerde zich dit al jàààren geleden vooraleer het tot de sérieux der vaagheid overschakelde. ‘tScheldt bewandelt het satirisch pad, al vrezen we voor hun bewegingsvrijheid in de toekomst.
Gutfelds succes kwam als een schok, vermits het de linkse definitie van humor, wie humor kan brengen en wie ervan kan genieten onderuit haalt. De vooringenomenheid verborg het evidente: rechtse humor werd een nuchter-zakelijke strategie en een cruciaal element van conservatieve politici.
Een voorbeeld: hier neemt Gutfeld de hetze op ongevaccineerden op de korrel:
En dan heb je “Saturday Night Live”-achtige sketches. Bv. een recente episode van een discussie over de zgn. “cancel”-cultuur waarbij getracht werd zich voor te stellen hoe een politiek-correcte James Bond er zou uitzien. In een vooraf opgenomen stukje verschijnt hij tijdens de achtervolging van een dief en trekt… een banaan… De “woke” Bond bestelt een latte – een soya latte – in plaats van een martini-shaken-not stirred. Of u het nu grappig vindt of niet, het blijkt te werken voor Gutfeld en zijn publiek.
De poco predikers vinden dat linkse humor authentieker is dan rechtse. “Echte” linkse humor zou er eerder in slagen de goegemeente tot nadenken te brengen terwijl rechtse humor de andere medemens belachelijk maakt. Wat hen dan weer reden geeft het te klasseren als “kwetsend” of iets dergelijks, met als gevolg dat sociale media de rol van scherprechter spelen.
Tot zover een ingekort vertaald opiniestukje uit The Conversation.
Ach… in Vlaanderen is het niet anders. Hoe heeft de poco mediawereld The Strangers gebroodroofd toen ze optraden op een samenkomst van het toenmalige Vlaams Blok? De pareltjes die zij toen gemaakt hebben, zouden die nu nog mogelijk zijn? … euh… u hoeft geen antwoord te geven.
Geniet er nog van vooraleer YT beslist hen in de www-woestijn te sturen:
‘t Pallieterke ligt vele Vlamingen nauw aan het hart. We schreven eerst “lag”, maar dat klopt niet. Dat we niet meer op ‘t Pallieterke geabonneerd zijn of wekelijks naar de krantenwinkel trekken om de nieuwste uitgave te kopen, dat we het niet meer lezen, behalve dan het stukje op facebook of op de webstek PAL NWS, wil niet zeggen dat we er niet meer mee begaan zijn. Integendeel. Mocht ‘t Pallieterke terug “vrij en vrank” verschijnen zoals we het van generatie op generatie gekend hebben, ermee vergroeid zijn, dan zouden we het als eerste terug omarmen. Geestelijk en financieel. Maar dat is echter niet het geval. Integendeel zelfs. Mogen we onze triestige stemming vertolken in onderstaand lied?
Vrije geest H.P. beschreef zijn frustratie en ontgoocheling in onderstaand stukje:
“Het Pallieterke, mijn ex – lijfblad in woelige wateren!
Jarenlang was het Pallieterke de rots in de branding voor alles wat Vlaams en rechtsgezind was. Ontstaan na WO II tijdens de repressie-terreur van de Belgische bezetter, tegen alles wat Vlaamsgezind was, was het toen in zeer moeilijke omstandigheden, een lichtstraal in de duisternis, en een steun voor de vele Vlamingen, slachtoffers van deze Belgische, tevens rode én loge-terreur. Het werd dan ook aangevallen op alle mogelijke manieren… Het was immers een rioolkrantje dat diende te verdwijnen, dixit Camiel Huysmans. Ondanks alles bleef het Pallieterke stand houden. De Polderbizon had ten andere een gratis abonnement. Een exemplaar werd trouwens vernield door een “bomaanslag” in zijn brievenbus
Toen de oude garde vertrokken was naar de eeuwige jachtvelden, draaide echter de wind. Men moest immers met zijn tijd meegaan. Dit bleek ten andere ook al uit de inhoud met bepaalde artikels, die eerder thuis hoorden in De Morgen en Humo. Het slaafse meeheulen met de Covid 19(84) samenzwering en terreur, deed dan ook definitief de deur dicht. Over de 2 Olifanten in de kamer heerste er ook een oorverdovende stilte, in tegenstelling tot vroeger, toen de “Oude garde” hier wel durfde naar verwijzen. Men had dus zijn ziel, zoals Faust, verkocht aan de duivel. Deze Oude Garde moet zich dan ook elke dag in het graf omkeren. Door dit verraad spuwt men immers op hun graf. (vrij naar Boris Vian).
Ondertussen was er een nieuwe ploeg aan het bewind gekomen, met verruimers om het blad salonfähig te maken, een operatie die echter maar een kort leven beschoren was.
Een citaat uit een onverdachte bron van de hand van Bruno Struys, informeel medewerker (I.M.) van ‘tScheldt:
“Na een jaar komt een einde aan de vernieuwingsoperatie van Wim De Smet (51) aan het hoofd van het Vlaamsgezinde ’t Pallieterke. De Smet gaf een lange carrière bij Het Laatste Nieuws op toen hij in januari overkwam. Hij moest het 75 jaar oude weekblad afstoffen en er een volwaardig rechts-conservatief blad van maken dat op ieders salontafeltje kan liggen. ..
Tegelijkertijd kreeg ’t Pallieterke ook een verbeterde onlineversie, doordat de uitgeverij de nieuwssite SCEPTR liet vervellen tot PAL NWS…”
Dit citaat maakt al veel duidelijk. Als het op ieders salontafeltje kan liggen, dan is het eerder een gratis reclameblaadje, zonder inhoud, totaal ongevaarlijk voor het regime, maar ook nutteloos voor de Vlaamse zaak.
Ook anderen verlieten het gehavende schip, nog een citaat uit de voormelde bron :
“ Samen met De Smet vertrekt echter ook Alain Grootaers. De columnist had zijn lot aan dat van De Smet verbonden. Grootaers raakte bekend als manager van De Kreuners, journalist van Panorama en later ook hoofdredacteur van P-Magazine. “Ik was begin dit jaar gevraagd door oud-collega Wim De Smet die een nieuwe wind wou laten waaien”, zegt Grootaers. “Nu hij opstapt, heb ik ook mijn conclusie getrokken.” Grootaers heeft intussen al een column bij Doorbraak. Begin september heeft ‘t Pallieterke ook de samenwerking stopgezet met freelanceredacteur Kristof Luypaert. Volgens Van Camp staat zijn vertrek los van dat van Grootaers en De Smet. “Toeval”, klinkt het. “Mijn project liep daar af en ik heb intussen een nieuwe opdracht aanvaard”, bevestigt Luypaert. “Ik ben in alle vriendschap vertrokken.” Volgens Apache gaat Luypaert nu voor het Vlaams Belang werken, maar dat wil hij niet bevestigen noch ontkennen. Voor hij in de zomer van 2020 naar Pal NWS kwam, was Luypaert de communicatiemedewerker van N-VA-Kamerlid Michael Freilich.“
En hier stellen er zich dan vragen over de verruimers (sic):
Wim De Smet, komende van het Laatste Nieuws, de logegazet bij uitstek
Alain Grootaers van de Kreuners (en Couscous kreten)
Luypaert medewerker geweest van Freilich.
Kortom, naar mijn bescheiden mening: een verzameling logemollen en hasbara trollen! Het gaat mijn rechttoe-rechtaan verstand te boven hoe men dergelijke sujetten kan binnenhalen in een satirisch-kritisch Vlaams-nationaal weekblad met stamboom. Wie is verantwoordelijk voor de open toegang tot het Paard van Troje? Wie trok aan de touwtjes? Iemand die ervaring heeft met dergelijke “verruimers” zodat of opdat het Vlaams-nationale gedachtengoed versmacht wordt onder het dekbed van de raison d’état?
Moest daarbij onwillekeurig terugdenken aan professor Eric Defoort zaliger die de VVB ging vernieuwen. En of dat gebeurde: zowel hele afdelingen als trouwe leden gingen prompt op de loop nadat hij de actieve bewegers van de VVB als nuttige idioten had bestempeld die hun tijd aan bezigheidstherapie besteedden.
“Eric Defoort heeft woensdagavond ontslag genomen als voorzitter van de Vlaamse Volksbeweging (VVB). De “linkse en veranderingsgezinde” voorzitter van de Vlaamse Volksbeweging vond niet genoeg medestanders voor de verandering die hij beoogde, schrijven de kranten van Corelio. (belga/mvdb)”
Dit bracht de VVB dan ook op de rand van de afgrond. En kon zich nadien ook niet meer van het débâcle herstellen. Wie trok hierbij aan de touwtjes?
Deze verruiming heeft dan alle kenmerken van een operatie “beschadiging” via infiltratie van mollen onder de dekmantel van de “vernieuwing en modernisering”. Een dergelijke beschadigingsoperatie heeft zich de laatste tientallen jaren ook voorgedaan bij andere Vlaamse en rechtsgezinde organisaties. Het voorbeeld bij uitstek is het IJzerbedevaartcomité, nu een “Agitprop” in dienst van de Belgische bezetter.
Blijkbaar zijn er toch nog enkele mensen met gezond verstand bij het Pallieterke en werd er ingegrepen. Hebben deze uiteindelijk Golfbrekers gelezen? Toch wel eigenaardig vermits er in ‘t Pallieterke van verleden week nog extra bladzijden aangekondigd werden (… meer advertenties), waardoor het meer en meer op het ter ziele gegane zondagse bakkerskrantje zal lijken.
Wat het uiteindelijke resultaat zal zijn blijft af te wachten. Ondertussen is er wel een haast onherstelbare schade aangericht. Het vertrouwen is zoals de maagdelijkheid: die kan men immers maar één maal verliezen… En dat zal ook de bedoeling geweest zijn. Het feit dat De Morgen en Apache er mee uitpakken, wijst op een de(r)gelijke “operatie beschadiging” door het regime: https://www.apache.be/paywall/10084?destination=/2021/09/29/t-pallieterke-ligt-op-apegapen. Slechts dit kon men lezen, de rest zit achter een betaalmuur:
“t Pallieterke ligt op apegapen “ 29 september 2021 Tom Cochez –
Een jaar na de vernieuwings- en verruimingsoperatie rond ’t Pallieterke en de digitale variant PAL NWS blijft van de redactie van het extreemrechtse weekblad ‘voor mensen met een goed hart en een slecht karakter’ nauwelijks nog iets over.”
Beiden bronnen kunnen én willen hun leedvermaak dan ook moeilijk verbergen…
Zoals ik reeds vroeger al meermaals heb geschreven, velen onderschatten nog altijd het gevaar van dit rot corrupte Belgische regime, dat nu met Vivaldi een tandje heeft bijgestoken. En als het met infiltranten niet lukt, dan zijn er nog de DDOS aanvallen om een “gevaar uit te schakelen”. Golfbrekers kan daar van meespreken. Of een regelrechte vendetta, zoals momenteel tegen ‘tScheldt :https://www.tscheldt.be/nooit-geziene-totale-aanval-van-regimepers-op-tscheldt/?mc_cid=14e109a1ac&mc_eid=ace5ab94e5
Vrij en vrank, goed hart, naar eigen aanvoelen: geen slecht karakter,
uw trouwe H.P. “
Nvdr: Wie nog een authentiek Pallieterke wil (her)lezen, kan deze opvragen bij ADVN: hierbij twee voorbeelden uit 1947 en 1981:
Luc Dhondt is één der reizende vlaggers van Ivan Mertens zaliger. Hij schrijft nog steeds een nieuwsbrief over het reilen en zeilen van de voormalige “Vlaanderen Vlagt” nomaden, de Vlaamse Beweging, de stuiptrekkingen van het land b én de bemoeienissen der politici. Over de dadendrang der vlaggers is hij in het algemeen eerder ontgoocheld. Ondanks zijn herhaalde oproepen, blijft de inzet nogal magertjes. Steeds meer lijkt het erop alsof de wapperende leeuw vervangen werd door de Jupiler/Coca Cola-tricolore vlag van het land dat niet het mijne is. Ivan Mertens heeft zich waarschijnlijk al honderden keren omgedraaid in zijn graf!
Wij hebben in het verleden geprobeerd Lucs nieuwsbrief integraal over te nemen, kwestie van de vinger aan de pols te houden, maar de techniek – en/of onze beperkte kennis van “het a en o” der digitale communicatiemogelijkheden laten dit niet toe. Immers, als een document met andere software opgemaakt is, dan kunnen wij dit – gedeeltelijk – overnemen op voorwaarde dat we alle onderliggende opmaakprogramma’s verwijderen en de onze toepassen. Waarbij als gevolg dat het opzet van het origineel verdwijnt en men een chaotisch samenraapsel van tekst, afbeeldingen, tekeningen e.d. te voorschijn tovert.
Dit gezegd zijnde, selecteren we dit stukje – platte – tekst (technische beschrijving zonder bijbedoelingen) uit zijn bericht van gisteren, m.n. dat over Vlaanderen Vlagt, kortweg VL2.
“De tijd van toen…
Is Vlaanderen Vlagt…” Vergangen, vergessen, vorüber L”?
Mag ik, ter info, voorzichtig en bescheiden, teen en tander corrigeren?
Neen, het was niet allemaal rozengeur en zonneschijn! Vlaanderen Vlagt had geen duizenden leden en honderden vooral vergaderende bestuursleden maar deed het met “een Special Force” van enkele tientallen min of meer vaste actievoerders. De meesten waren in de fleur van hunnen sleet. Hun aanvoerder, ene I. M., was gene gemakkelijke mensch! Hij eiste veel discipline van zijn vlaggers maar nog veel meer van zichzelf. Zijn naam én geesteskind VL² zijn blijkbaar uit de “officiële” geschiedenis van de Vlaamse Beweging geschrapt. Toen wij in de beginperiode door politiek en media geviseerd werden en nog slaag kregen, meestal van Vlaamse “andersdenkenden”, ging hij steeds voorop en incasseerde de eerste klappen. Van 2002 tot 2007 presteerde Vlaanderen Vlagt gemiddeld 120 actiedagen per jaar. Zelf heb ik zo een 300 keer ergens met een vlag gestaan, tot ik in 2008 een knieprothese en het jaar daarop ook een heupprothese moest laten “monteren”… Ik keek vooral op tegen die lange acties met een zwerfwagen… Velen dachten dat het een plezierreisje was maar twee weken, met z’n zessen in zo een kleine ruimte, was heel belastend! Na één zulke actie wou ik al anderen het “voorrecht” geven maar die moeilijke mensch kon zo overtuigend uit de hoek komen… In al die jaren werd er bij mijn weten maar twee keer vergaderd L… (“Vergaderen kunnen wij nog altijd als Vlaanderen onafhankelijk is!” – I. M.).
Dat alles zonder één frank/eurocent subsidie van de Vlaamse Gemeenschap maar met de sponsoring van goedgezinden, van “de penning van de arme Vlaamse weduwe” en de verkoop van vlaggen!
Blijkbaar stonden wij toen ((en nu nog steeds J) aan de verkeerde kant van de geschiedenis van de deftige Vlaamse Beweging en mogen/moeten wij nu met recht en reden doodgezwegen worden!
In “Runners World” van januari 2003 (toen onder de redactie van Ivan Sonck!) deed “top”journalist Maarten Michielsen ons boekje eens goed open over het schandalig misbruik van de sport voor politieke doeleinden:
“Opgepast, dit zijn professionele huurlingen van het Vlaams Blok! Gepatenteerde vechtersbazen bovendien! Niks dan miserie met die gasten! Zowel de bestuurslui als de sympatisanten komen uit extreemrechtse hoek! Sluw en gewetenloos!” zegt een organisator uit de atletiek die liever anoniem blijft! Voor onze tegenstanders waren wij “Professionele huurlingen van het Vlaams Blok!” (Reporter Maarten Michielsen in Runners World, januari 2003).
Volgens Stefaan De Clercq, de toenmalige voorzitter van de CD&V, werd het imago van Vlaanderen erdoor geschaad! Politieke propaganda via de sport kan en mag niet! Maar hij zou eens een briefje schrijven naar de Vlaamse Volksbeweging: Dat zijn goede vrienden van ons! J
Benno Barnhard vond ons maar “Vlaamse boerenlullen die in de Royal Albert Hall met hun onbegrijpelijke leeuwenvlaggen stonden te zwaaien!” (Knack 11.01.2006).
Ivan Sonck noemde ons niet lovend “de loopjongens van Vlaanderen Vlagt”! (De Standaard van 18.12.2004).
De goede Vlaming Siegfried Bracke vond die Vlaamse vlag maar een vod…
Bert Anciaux beweerde zelfs dat wij hem tijdens het WK wielrennen in Zolder hadden uitgefloten en hem een vuistslag hadden verkocht! Ik heb hem één keer ontmoet. Dat was in Athenetijdens de Olympische Spelen. Hij was toen minister van Cultuur en Sport. Toen hij aankwam met een ottoke van het IOC gingen wij hem gewoon goede dag zeggen (zonder goedendag!). Hij begroette ons met: “Ha, zijde gullie d’er ook?” J. Als ’t goed is zeg ik het ook!
Toen I. M. ook de officiële leeuwenvlag (met rode tong en dito klauwen, ”de janet” J) te koop aanbood was bij de harden van de Vlaamse Beweging het kot te klein maar I. vond dat een kat zwart of wit mag zijn… als ze maar muizen vangt!
“Hendrik Conscience leerde zijn volk lezen; wij leren het vlaggen!” (Erik Hebbelinck zaliger, vlagger van het eerste uur – De Morgen, 02.04.2011).
De actievoerders werd niet naar hun politieke voorkeur gevraagd en zelf groenen hebben ooit meegedaan! Uiteraard waren de meesten VB’ers en N-VA’ers.”
Tot zover Luc Dhondt in zijn nieuwsbrief “Vlaanderen Vlagt Verder”, nr. 473 van 28 september 2021. Wie deze graag zou ontvangen, stuurt een mailtje naar luc.dhondt2@telenet.be.
Over het verleden en Ivan Mertens gesproken: enkele maanden voor zijn overlijden werd hij door het 11 julicomité, de Gulden Sinjoren, uitgenodigd als gastspreker. Wellicht de langste toespraak die Ivan in zijn leven gehouden heeft… Het was snikheet en het publiek smachtte naar verfrissing… De vaten bier stonden te wachten… Achteraf bezien was het een mooi huldebetoon aan Ivan. En – belangrijk – Ivan kon er zelf mee van genieten. Angeltjes publiceerde na zijn overlijden dit in memoriam.
Let wel – we zijn voorzichtig… we willen liefst niet opnieuw uitgeschakeld worden door andere meningen – we pleiten bij deze niet voor een aanslag op de immens-geliefde MVR, noch op de gebouwen van de nullenzender, noch voor een Sarajevoscenario – we zijn tenslotte niet levensmoe en willen niet ergens (bv.) in de Limburgse bossen onder een boom met onze wandelstok en boterhammendoos gevonden worden door een van het pad afwijkende burgemeester, resp. stroper – dus… Let wel: wij doen bij deze geen oproep tot anarchie. We zeggen slechts dat het niet verboden is te denken. Wat u vervolgens met uw gedachten doet, is uw zaak!
Volgens de Parijse openbare aanklager is Éric Zemmour schuldig aan haatverspreiding geuit tijdens een toespraak met “publieke beledigingen i.v.m. de herkomst of de verbondenheid, resp. niet-verbondenheid tot een bepaalde etnische groep, natie, ras of religie” en “publieke uitdaging tot discriminatie, haat of geweld”. Het onderzoek werd toevertrouwd aan het BRDP (Brigade de Répression de la Délinquance faites aux Personnes) – de Franse gerechtelijke collega’s van ons Spionnencentrum – dat zich bezig houdt met “de strijd tegen haat”, ergo: ideologische strafdaden.
Waaruit bestond nu dat “misdrijf” van Zemmour? Hij stelde de sluipende islamisering van Frankrijk en de etnische verdringing van Fransen, de omvolking door Afrikaanse en moslimimmigranten aan de kaak.
Hoewel in Frannkrijk statistieken over ras- en/of religiebanden sinds vele jaren verboden zijn, tonen inofficiële gegevens dat het aandeel zwart-Afrikaanse of Maghreb-afkomstige bevolking meer dan 1/5 van het totaal der burgerbevolking (1ste, 2de en 3de generatie inbegrepen) bedraagt. In de Parijse banlieus draagt meer dan de helft van de personen in de bevolkingsregisters een islamitische naam. In Frankrijk wordt de publieke (en omstreden) voorstelling van deze gegevens echter als een “haatmisdrijf” beschouwd. M.a.w. men mag niet over antropologische veranderingen in de Franse bevolkingssamenstelling spreken – en indien toch, dan uitsluitend in de positieve zin!
Nu staat Zemmour dus bekend als “verdachte”. Daar bovenop heeft de journalistenvakbond van “Le Figaro”, de krant waarvoor Zemmour sinds 1996 schrijft, publiek de opzegging van zijn arbeidscontract geëist en meer dan 400 handtekeningen van collega-journalisten tégen hem verzameld omdat – naar verluidt – “de grote meerderheid der Figaro-journalisten niet met deze provocaties in verband gebracht wil worden.”
Wanneer volgt een massale opstand met als motto “Je suis Zemmour!”???
“Door de wind, door de regen, dwars door alles heen” zong Ingeborg. Zij heeft zo haar mening over de vaccinatiedwang. Die mag ze hebben, maar ze moet die achter haar gaatjesvrije kiezen houden, vindt De Morgens grote denker, Joël De Ceulaer, er moet ingegrepen worden tegen andersdenkenden.
“Schandelijk. Verkopen die zender. Of orde op zaken stellen. Ingrijpen aub, VRT!”
Ingeborg heeft een holistische visie, zij is van mening dat we onze immuniteit op een andere manier kunnen verhogen dan met medicatie. Ze stelt zich openlijk de vraag of er ook een alternatieve benadering van het bereiken van een groepsimmuniteit benoemd kan worden. Een vraag die ze zich – naar eigen zeggen – heel vaak luidop stelde het afgelopen anderhalf jaar. En dat deed ze nog een keer in ‘De Grote Peter Van de Veire Ochtendshow’!”
Met de stille hoop dat het tij nog gekeerd wordt heeft onze redactie nog steeds op de startpagina het logo van ‘t Pallieterke laten staan. We zijn echter al geruime tijd geen abonnee meer. En neen, we kopen het ook niet in de gazettenwinkel. Ergens, in de loop der laatste jaren, heeft ‘t Pallieterke dàt verloren, of bewust opzij gezet, wat juist de aantrekkingskracht ervan uitmaakte: “Vrij en vrank”.
We gaan hier niet in detail uit de doeken doen waarom we deze mening toegedaan zijn… een goede verstaander heeft maar een half woord nodig! Of misschien toch een heel woord, nl. “mening”. En ja, zoals de meeste van onze tijdgenoten vinden wij dit een zeer spijtige zaak. ‘t Pallieterke… hoorde bij ons, bij onze ouders. Je had het gevoel dat een kameraad in het weekblad verborgen zat, een kameraad die met een vlotte pen schreef wat wij dachten en voelden. Nu niet meer. Al geruime tijd niet meer. Ergens, nadat ene BDW het scherm en de kiezers veroverde, zette ‘t Pallieterke de zeilen naar de wind. Met af en toe een oploefkoers kwestie van de oude garde-abonnees te vriend te houden, om vervolgens terug af te vallen en met de wind vanachter de koers van de minste weerstand te varen.
Dit Pallieterke is niet meer…
Waarom we dit nu schrijven? Wel, omdat Luc Vermeulen, een dierbare vriend, een werkpaard als geen ander voor de Vlaamse Zaak, een soortgelijke ontgoocheling uitte i.v.m. de berichtgeving over de IJzerwake in ons voormalig lijfblad. We citeren:
“Aan de redactie van ‘t Pallieterke. Het weekblad voor mensen met een goed hart en een slecht karakter.
Geachte redactie,
Zoals elke week, voorbije donderdag trouw mijn Pallieterke gaan kopen bij de plaatselijke dagbladhandelaar en dadelijk op zoek gegaan naar het verslag over één van de grootste Vlaams-nationale manifestaties, de IJzerwake.
Wel de ontgoocheling was groot. Ik ben even gaan kijken of ik wel het juiste weekblad gekocht had.
Ik kan me natuurlijk vergissen maar ik denk, en ik ben niet alleen, dat de auteur PVB zelf geen voet gezet heeft op de IJzerwakeweide.
Het komt mij over dat schrijver geen voeling had (heeft) met het gebeuren op de IJzerwakeweide, noch met de bezoekers van de manifestatie. Het is een ‘koud’ verslag dat niet de sfeer meegeeft die heerste tijdens deze manifestatie. Van een Vlaams-nationaal weekblad dat ‘tPallieterke toch is, en hopelijk ook blijft, had ik toch iets meer inleving en meeleven verwacht.
Het hele artikel bleef in feite beperkt tot het beklemtonen dat de opkomst het laagste aantal deelnemers kende sinds het ontstaan van IJzerwake. Ik ben de laatste om die cijfers te betwisten maar er was meer volk dan de organisatoren hadden verwacht rekening houdende met het feit dat IJzerwake vorig jaar niet is kunnen doorgaan omwille van de coronaregels en die regels hebben ook dit jaar voor een aantal Vlamingen nog meegespeeld over al dan niet deelnemen aan de Ijzerwake. Ook de weersvoorspellingen waren niet echt gunstig om volk voor een openluchtmanifestatie te mobiliseren. Verder enkele uittreksels uit de spreekbeurten van de gastspreker en de voorzitter van IJzerwake. En daarmee moesten de lezers het stellen.
Geen vermelding van de staande ovatie die de ‘4 van Mechelen’ te beurt viel toen voorzitter Wim De Wit hen met het bewuste spandoek ‘stop de islamisering’ op het podium riep. Inhoudelijk toch wel een belangrijke politieke stellingname .
Geen woord over de succesvolle nevenactiviteiten zoals het IJzerwakedorp en IJzerfolk. Geen woord over het feit dat na de IJzerwake bij de deelnemers enkel maar positieve geluiden te horen waren over zowel inhoud als organisatie van de manifestatie.
Op het einde van zijn artikel wijst PVB nog eens naar de verdeeldheid in de Vlaamse beweging (ik ken geen enkel volk dat een gelijkaardige strijd voert waar geen verdeeldheid is waar geen verschillende strekkingen tegen elkaar opbotsen). Maar de fantastische samenwerking van meerdere verenigingen en vele vrijwilligers waaronder Voorpost, VNJ en S&V bij de opbouw van het hele IJzerwakegebeuren is PVB volledig ontgaan.
Voor mij alleszins een wat teleurstellend verslag dat helemaal niet de sfeer van de voorbije IJzerwake weergeeft.”
