Quo vadis, Syria?

Wie zich in Syrië verdiept, wordt geconfronteerd met héél veel miserie, maar ook met een bewonderenswaardige veerkracht. Meestal komt Syrië bij ons, en bij uitbreiding in heel poco West-Europa, slechts in het nieuws als er negatieve gebeurtenissen te rapen vallen die de Syrische regering en president Assad in een slecht daglicht kunnen stellen.

En ja, we rapporteren quasi wekelijks over politiek-militaire ingrepen – voor het overgrote deel veroorzaakt door buitenlandse machten – maar we vinden het ook belangrijk dat er andere aspecten – positieve, menselijke, culturele… – aan bod komen. Syrië is immers meer dan wapengekletter, of zoals Janice Kortkamp het uitdrukte: Syrië is een land, geen conflict.

Wist u dat er opnieuw toeristische reizen naar Syrië georganiseerd worden? Ten minste voor zover de coronacrisis geen roet in het eten strooit. Het Vlaams-Nederlandse Sovjet Reizen én Duitse collega’s bieden begeleide rondreizen aan in een combinatie Libanon/Syrië. Deutsche Welle besteedde er een artikel aan. Twee reisorganisaties, met zetel in Berlijn, werden erin vernoemd: Soviet Tours en Rocky Road dat nu al volgeboekt is voor 2022, maar waar men “op aanvraag” nog meer reizen naar Syrië wil organiseren. De eigenaar van Rocky Road, Shane Horan, getuigt: “Mensen zijn zeer zeker nieuwsgierig en duidelijk gereed om zelf het land te bezoeken en ervaren… ongeacht de krantenkoppen en retoriek…”

En ze zijn niet alleen. Ook in Brexitland is er interesse. Lupine Travel heeft Syrië in 2022 bij de reisbestemmingen staan, evenals Untamed Borders. Voor mei 2022 is Lupine Travel al volgeboekt; nog enkele plaatsen in september en oktober. En Clio, het Parijse reisagentschap gespecialiseerd in historisch-culturele bezienswaardigheden, begon in 2019 al Syrië aan te prijzen. Zij hebben Syrië dus ook in hun 2022 catalogus. Buiten deze professionele reisorganisaties zijn er ook privé initiatieven, o.a. uit Zwitserland, die noodgedwongen stil lagen.

Toeristvisa zijn sinds 2018 verkrijgbaar voor groepsreizen en een aantal Russische en Chinese touroperators maakten reclame om er eens een kijkje te gaan nemen. Het Chinese Young Pioneers Tours, vooral bekend voor nieuwsgierige reizigers die Noord-Korea willen bezoeken, heeft ook Syrië vanaf begin 2022 op het programma staan.

De vluchten zijn nog steeds eerder ingewikkeld. Door de sancties mag en kan er immers niet direct naar de luchthaven van Damascus gevlogen worden. Dus vanuit een Europese luchthaven eerst naar Istanboel en vervolgens naar Beiroet. En toch is dit al een verbetering, want pakweg een half jaar geleden moest je eerst naar Moskou vliegen om daar over te stappen op een aansluitende vlucht naar Beiroet.

Het is allicht overbodig te vermelden dat toeristische exploten in Syrië slechts en uitsluitend in regeringsgebied plaats vinden. En ja, op Buitenlandse Zaken van b.g. westerse landen wordt nog steeds een negatief reisadvies gegeven… maar dat doen ze voor tal van landen waar u best niet persoonlijk màg poolshoogte nemen of de poco berichtgeving in het westen wel klopt met de werkelijkheid.

Ali Ismail maakte deze reportage over zijn “winters bezoek” aan Syrië, intussen bijna 2 jaar geleden. Veel werd sindsdien hersteld, gerestaureerd, gebouwd. Maar toch, het geeft u op minder dan 20 minuten een idee. U zal er veel van onze regelmatige berichtgeving en pater Daniëls nieuwsbrieven in herkennen.

Engelse en Arabische ondertiteling via icoontjes onderaan.

Buiten het negatief reisadvies van ministeries van Buitenlandse Zaken bestaat er ook het ronduit politiek-militair geïnspireerde Syria Justice and Accountability Centre (SJAC) in Washington dat stelt dat de nieuwe toerismedrang tot twee dingen leidt: nl. dat “de dictator Assad de vreemde deviezen zal gebruiken om militaire campagnes te betalen, ook tegen burgers” en dat “het imago van Syrië als een normale toeristische bestemming hierdoor gestaafd wordt”. Iets waarvoor de VSA & de in hun voetstappen lopende bondgenoten niet genoeg kunnen waarschuwen…

Toerisme is en was inderdaad een belangrijke bron van inkomsten. Zoals ook het geval is in Tunesië, Jordanië, Marokko, Egypte en in Libanon. Vooraleer de oorlog in Syrië uitgelokt en gestimuleerd werd, maakte toerisme 10% uit van het Syrische BNP. Volgens de statistieken van de Wereldbank had Syrië in 2010 meer dan 10 miljoen bezoekers en was het internationale toerisme goed voor ca. $ 6.3 miljard!

Twee weken geleden: rijdend rond en door Damascus

In 2016 begon de Syrische overheid opnieuw bezoekersaantallen te registreren. Deze werden meer dan verdubbeld in 3 jaar: van ca. 1.04 miljoen in 2016 naar 2.42 miljoen in 2019. Vanaf toen strooide corona zand tussen de raderen. Hoeveel van hen uit Europa kwamen is niet bekend. Groepsreizen zijn eerder beperkt in aantal: gemiddeld ca. 25 deelnemers per groep. Het herstel van het imago is zonder enige twijfel minstens even belangrijk als de broodnodige buitenlandse deviezen.

We schreven het al: stilaan worden de Arabische relaties heropgepikt. In het nationaal museum van Damascus werd een tentoonstelling geopend over en uit Oman.

Nauwelijks bekend, joden maakten doorheen de geschiedenis ook deel uit van Syrië.

Janice Kortkamp maakte onderstaande beelden pakweg een jaar geleden:

Wie “checkt” dit “fact”?

In Duitsland circuleren momenteel enkele video’s waarbij aangetoond moet worden dat men in Rusland nog slechts geld uit een automaat kan halen op voorwaarde dat de coronavaccinatie QR-code kan getoond worden.

Gewoon dikke zever. Wie wil wat hiermee bewijzen? Dat bedrog schering en inslag is bij de zgz. “factcheckende” media?

Thomas Roeper, een Duitse journalist woonachtig in Sint Petersburg, gaat tijdens een wandeling met zijn hond, naar een automaat, bij hem om de hoek, van een zelfde bank als getoond in bovenstaande video, de Sberbank, de grootste in Rusland en Oost-Europa. Er is gewoon niets van aan.

De video (1) doet intussen ook in Rusland de ronde. Na “factchecking” bij de Sberbank werd bevestigd dat de video gewoon nep is en dat er geen dergelijke voorschriften in voege zijn. Hoe de video dan gemaakt werd? Simpel. Men kan nl. bij de Sberbank ook zonder bankkaart geld afhalen – mét een QR-code op de slimme gsm (video 3).

Vervolgens de kijkers masseren in de juiste richting en het nep-nieuws is geboren!

Hoe kan men de media, de politiek, de wereld beïnvloeden?

In 2010 organiseerde Naftali Bennett, de huidige Israëlische premier én multimiljonair, seminaries waarbij de deelnemers les kregen in het manipuleren van ‘s werelds politiek en media. Hij maakt geen geheim van zijn doelstellingen: o.a. de controle van Wikipedia, de informatiewebstek die hij en zijn medewerkers “evenwichtig en zionistisch van nature” wou maken.

https://youtu.be/B8YVuxn1fmg

Op Wikipedia vindt u zijn uitgebreide c.v. Dat hij een carrière als ICT-ondernemer achter de rug heeft, zal hem ongetwijfeld bij b.g. doelstellingen flink geholpen hebben.

Investeren doe je best in…

… Rusland!

Niet onze raad. We kennen er te weinig van en hebben bovendien niet de financiële middelen ertoe. We investeren in de (klein)kinderen, in ons huis, onze tuin en zodra het kan in een gemiste vakantie.

Het Amerikaanse Bloomberg noemde Rusland de aantrekkelijkste markt voor investeringen en voorspelde een duidelijke groei van de Russische economie. Waarmee heel de sanctiespolitiek als nutteloos bewezen is.

Een analyse waarop deze mededeling berust:
Een wereldwijde energiecrisis zorgde voor nieuwe inzichten betreffende de energie-exporterende landen. Het gaat meer dan slechts om olie en gas. Van alle exportlanden was Rusland tijdens de tweede semester bijzonder succesrijk i.v.m. economische vooruitzichten. De prognoses voor rentabiliteit der Russische bedrijven tonen een stijgende tendens. (cijfers in video)
Rusland hoeft zich niet al te veel zorgen te maken over het welzijn van het financieel systeem; het land heeft een aanzienlijke goud- en deviezenvoorraad en een lage staatsschuld. Bloomberg gaat ervan uit dat de Russische markt sterk ondergewaardeerd wordt. Voor degene die iets van financiële zaken kent, vertelt Bloomberg niets nieuws. De wereldwijd populairste VSA aandelenmarkt heeft in de laatste vijf jaar een doorsnee jaarlijkse winst van 16.87% bereikt; de Russische aandelenmarkt toonde tijdens dezelfde periode een doorsnee jaarlijkse winst van 19.35%, één der beste mondiale winstcijfers.

Stel u dus nu eens voor indien Rusland zonder sancties op het wereldplatform had kunnen werken…

Bloomberg komt d.m.v. de positieve prognose tot de conclusie dat heel de sanctiespolitiek niet tot de gewenste resultaten geleid heeft.

.Tien jaar geleden beschreef de toenmalige VSA president, Barack Obama, Rusland als “Een regionale macht met een tankfunctie en een in scherven liggende economie…”
Na zeven jaren sancties en isolementexperimenten zijn buitenlandse investeerders verrast door de prestaties die Rusland tijdens deze periode geleverd heeft. Ver van uitsluitend olie en gas, maar ook een zich ontwikkelende markt, en een toekomstige rol in de digitale economie voor de versterking van de financiële sector en duurzaam verbruik, en daarbij zonder de “groene” economie uit het oog te verliezen.

Het uitgestrekte land beschikt over heel het spectrum van begeerde zeldzame aardmetalen, mineralen en grondstoffen, zonder dewelke de groene transformatie gewoon niet mogelijk is. De Russische landbouwexport schiet de hoogte in (… mede dankzij de EU-sancties… u zal zich o.a. aan onze perenexport herinneren…). In kernenergie is Rusland wereldleider.

Over het algemeen is Rusland een economisch sterk land. Ooit zal het bewustzijn der onbeperkte mogelijkheden doordringen bij de politieke besluitvorming in het westen.

Niemand in Rusland is zo naïef in een onmiddellijke stopzetting van de sancties te geloven. Het land staat echter open voor succesrijke samenwerking met buitenlandse investeerders..

We zetten Bloombergs voorafgaande 2021-verslaggeving hieromtrent op een rijtje:

Jan. ’21: https://www.bloomberg.com/news/articles/2021-01-20/investments-into-russia-slump-to-lowest-level-since-1994-chart

https://www.bloomberg.com/news/articles/2021-01-13/hedge-fund-that-never-lost-in-a-decade-piles-into-russian-stocks

Febr. ’21: https://www.bloomberg.com/news/articles/2021-02-16/russia-s-pandemic-winners-drive-10-billion-share-sale-pipeline

Aug. ’21: https://www.bloomberg.com/news/articles/2021-08-16/russia-s-fight-against-inflation-is-winning-over-bond-investors

Sept. ’21: https://www.bloomberg.com/news/articles/2021-09-19/russia-s-markets-are-booming-despite-putin-s-political-crackdown

Okt. ’21: https://www.bloomberg.com/news/articles/2021-10-10/world-s-energy-chaos-turns-russia-into-top-emerging-market-pick

Een verslag uit Syrië, zonder poco bril

Goede Vrienden

Ieder mens draagt bewust of onbewust een onstuitbare honger naar het volmaakte geluk en dus naar God in zich, wat we eerder (XVI.30; 23 juli 2021) treffend konden illustreren met de bekering van de heilige Augustinus. Hij begint zijn  “Belijdenissen” ook met de vermaarde woorden “Irrequietum est cor nostrum donec requiescat in Te – Onrustig is ons hart totdat het rust in U”. Het eerste deel van zijn leven is een hartstochtelijke zoektocht naar het ware, het schone, het goede, het volmaakte geluk. Pas vanaf zijn bekering beseft hij dat heel zijn wezen eigenlijk hunkert naar God, de enige die dit alles geven kan. Ik wil nu zijn levensverhaal vervolledigen en het verdere verloop voorstellen omdat het eveneens zo inspirerend is.

Na zijn bekering en zijn doopsel door de heilige Ambrosius in Milaan in 387, wil Augustinus terug naar N-Afrika, naar het ouderlijk huis in Thagaste. Ver van alle drukte en samen met vrienden wil hij daar een contemplatief leven leiden zoals hij eerder beleefde op het landgoed van zijn vriend in Cassiciacum (NW van Milaan). Voor hun vertrek, in Ostia, sterft zijn moeder Monica, in grote dankbaarheid om wat ze mocht beleven: de bekering van haar man en nu van haar zoon. De kinderen willen haar naar Afrika overbrengen maar zij hecht er geen enkel belang aan en vraagt enkel dat ze voor haar zouden bidden bij het altaar van de Heer.

Drie jaar (388-391) leeft Augustinus een gelukkig religieus gemeenschapsleven als monnik, asceet, theoloog en bekend schrijver, samen met een kleine groep. In de lente van 391 gaat hij een vriend, die zich bij hen wil voegen opzoeken in Hippo, na Carthago, de grootste en belangrijkste stad van Numidië. Hij weet echter niet dat de oude bisschop Valerius, een Griek, dringend  op zoek is naar  iemand die in het Latijn kan prediken. De volksmenigte herkent Augustinus en begint te roepen “Augustinus priester”! Hij zelf protesteert, smeekt en weent … tevergeefs. Uiteindelijk vraagt hij enkele maanden om zich voor te bereiden. Hij aanvaardt dit offer als uitboeting voor zijn zonden.   Hippo biedt voor hem geen enkele vreugde. Hij wordt priester gewijd en vijf jaar later hulpbisschop van Valerius, die hij ook zal opvolgen. In Hippo was er een verschrikkelijke kloof tussen rijken en armen: de armen leefden in krotten aan de haven, de rijken in villa’s in de stad. Bovendien  waren er meer donatisten dan katholieken. De donatisten vormden een sterk georganiseerde en fanatieke sekte, genoemd naar de schismatieke bisschop  Donatus van Carthago. Vanaf 312 leerde hij dat alleen heiligen de ware Kerk vormen en dat de geldigheid van de sacramenten afhangt van de heiligheid van de bedienaar. Het donatisme verscheurde de Kerk en de samenleving. Augustinus zal verschillende werken schrijven tegen de donatisten en stellen dat de zonde wel de Kerk besmeurt maar ons niet uitsluit van de Kerk. Hij heeft veel geleden onder hun aanvallen.

Ondertiteling, vertaling en geschreven tekst via icoontjes onderaan

Augustinus laat een klooster bouwen en wil rond zich de clerus verzamelen in een soort monastiek gemeenschapsleven. Porphirius, zijn biograaf, schrijft dat Augustinus “een onvermoeibare bisschop en herder was, die de weg effende voor het monastieke leven in Afrika”. Drie jaar voor zijn dood dicteert hij zijn “Retractationes” of herzieningen. Hierin geeft hij vooral veel zelfkritiek en zelden een zelfverdediging. Hij is onder meer veel  kritischer tegenover de mythologie en de heidense cultuur. Wat wij in de huidige “mémoires” van vele groten overvloedig aantreffen, is bij hem totaal afwezig: de zorg voor eigen postume glorie. Hij blijft gefascineerd zoeken naar de waarheid omtrent God en de Kerk, precies zoals hij in zijn “Belijdenissen” schreef: “Laat heb ik U liefgekregen, o schoonheid, zo oud en zo nieuw… Ik werd ver van U gehouden door dingen, die niet bestaan zouden hebben, als ze niet in U bestaan hadden…Wanneer ik U eenmaal aan zal hangen uit heel mijn wezen, zal er voor mij nergens meer leed zijn… Gestreden wordt er tussen mijn boze droefheden en mijn vrome vreugde… Ik, arme, Heer heb erbarmen met mij… Geef wat Gij beveelt en beveel wat Gij wilt… Wie immers naast U iets liefheeft dat hij niet om Uwentwil liefheeft, heeft U te weinig lief. O liefde, die altijd brandt en nimmer dooft, o liefde, mijn God, steek mij in brand! Geef mij onthouding!…” (X, XXVII, 38; XXVII, 39, XXIX, 40).

Hij die aanvankelijk niet kon begrijpen hoe een man kan leven zonder passionele liefde voor een vrouw en hij die onder druk van zijn moeder afscheid nam van zijn eerste vriendin en ondertussen toch een tweede vriendin nam, ontdekte de liefde van God als een veel groter geluk. Van dan af kon hij niet leven zonder vrienden om hem heen. Als bisschop verzamelde hij zijn clerus en leefde  met hen als in een  monastieke gemeenschap, waar het werk grotendeels vervangen werd door de pastorale zorg. Het doel dat hij nastreefde was: één hart en één geest vormen in God. In 430, in zijn 76e levensjaar en het 35e van zijn bisschopsambt komen de vandalen aan in Hippo. Op zijn ouderdom behield hij een volkomen helderheid van geest. Hij heeft geen testament gemaakt maar vroeg om goed zorg te dragen voor de bibliotheek van de kerk. Tien dagen voor zijn dood vroeg hij hem niet meer te komen bezoeken. Hij voelde zich zondaar, wilde wenen en bidden om zich voor te bereiden op de definitieve ontmoeting met God. Wanneer hij op 28 augustus 430 de keizerlijke uitnodiging ontvangt voor deelname aan het derde oecumenisch concilie in Efeze (431), sterft hij.

Augustinus is eerder een voorloper van de Middeleeuwen dan een uitloper van de Oudheid. Hij heeft de grootste invloed uitgeoefend op de westerse beschaving. Hij is theoloog, filosoof, bijbelgeleerde, polemist, redenaar, schrijver, opvoeder en vooral herder. Hij schreef 113 boeken, 226 brieven en liet meer dan duizend preken na. Meest bekend zijn de “Belijdenissen”*(397-401) en vervolgens zijn Stad Gods” (413-426)*. De verwoesting van Rome in 410 door de Visigotische koning Alaric is het begin van de val van het Romeinse Rijk. Sinds ’n eeuw is het Romeinse Rijk christelijk geworden en vele heidenen zien hierin de oorzaak van de ondergang van Rome. Hiertegen gaat Augustinus frontaal in de aanval: Rome is het slachtoffer geworden van zijn eigen wreedheid en morele verwording. Geen rijk kan blijven bestaan op overheersing, uitmoorden en plunderen van andere volken. Augustinus schrijft een theologie van de geschiedenis en van de tijd. Hij onderscheidt twee principe: de aardse  vergankelijke rijken en het blijvende, geestelijke  Rijk Gods. Dit werk heeft een enorme invloed gehad en is meer dan 500 maal met de hand gekopieerd en bewaard in verschillende  bibliotheken. Zijn meest dogmatisch diepzinnige beschouwing handelt “Over de Drie-eenheid”, waaraan hij meer dan 15 jaar heeft gewerkt (tussen 399-419). In zijn preken over de psalmen treffen we naast een diepe geestelijke inhoud tevens sprankelende woordspelingen aan.

Augustinus (354-430), een man van vlees en bloed, heeft langs de ervaring van menselijke liefde en vriendschap de weg naar de ware Bron gevonden: Gods immense Liefde.

*volg bruggetjes voor inzage

P. Daniël

Nvdr: Wilt u meer weten over Augustinus? Neem een kijkje bij: Augustijns Instituut, Utrecht en / of bekijk onderstaande 4 video’s: Het leven van Augustinus in beeld gebracht, begeleid door prachtige muziek op de achtergrond:

Deze week hebben we een bedoeïenengezin in  onze “boerderij” opgenomen: vader, moeder en vier kleine kinderen. Zij hadden letterlijk niets anders dan de klederen die ze droegen. We hebben al het nodige aangebracht: matrassen, lakens, dekens, eetgerief en eten. De vader zorgt voor onze schapen in de bergen.

Lees verder

Zou dit nu nog mogen uitgezonden worden?

In “At last the 1948 show” is zowat alles “fout” volgens het woke-wetboek”: van domme blondjes naar verklede politie-agenten. (… waarbij de huidige ersatz-vrouwen-club in alle trans-stadia bedoeld wordt)

Eigenlijk is het een wonder dat het nog op YT aangeboden wordt!

https://youtu.be/Jc4C5WjePxs
U kan via de ondertiteling de vertaling inschakelen; er gaat echter veel van de Britse humor verloren

https://nl.wikipedia.org/wiki/At_Last_the_1948_Show

Quo vadis, Syria?

20 oktober: een bijzonder dodelijke dag in Syrië met slachtoffers bij alle protagonisten. Tendens stijgend.

Uitzonderlijk: de poco media deelden beelden over de autobus met Syrische militairen in Damascus, die door bommen de lucht inging: 14 militairen hadden geen enkele kans dit te overleven..

Of toch niet zo uitzonderlijk, vermits de verspreiding van het beeldmateriaal onmiddellijk gevolgd werd door een filmpje van een bomexplosie in Idlib, waarin naar verluidt (ook) kinderen om het leven kwamen. Wat bij iedereen onmiddellijk een belletje zou moeten doen rinkelen: het bekende stramien: “kinderen” en de “Witte Helmen”, waarmee tegelijkertijd in de kaarten van al-Qaeda gekeken kan worden. Ze hebben waarschijnlijk nog massa’s filmpjes in hun archieven die naar wens kunnen geknipt, geplakt en gepubliceerd worden. Spijtig dat ze soms stoemelings dezelfde kinderen in dezelfde kleren in zgz. andere bombardementen in andere steden gebruiken… Amateurs!

Die busbommen in Damascus waren duidelijk gepland: gepland in strategie, in tijd, in plaats, in gekozen slachtoffers. Ze moesten de wereld tonen dat in regeringsgebied geen veiligheid te vinden is, dat vluchtelingen niet kunnen (of mogen) terugkeren, dat investeren boter aan de galg is. Ze werden geplaatst omdat er de laatste tijd te weinig aandacht naar de “laatste rebellenburcht” Idlib gaat. Ze werden geplaatst omdat n.a.v. de bomaanslag in Damascus meteen àndere beelden van een “laffe” aanval door het Syrische leger op “kinderen” in Idlib wereldkundig kon gemaakt worden. Ze werden geplaatst om ‘s werelds sympathie voor de “rebellen” levendig te houden. Ze werden geplaatst om de menselijke kant van de terroristen te tonen: “zie je wel, wij zijn geen barbaren, wij vallen slechts soldaten aan”. Ze werden geplaatst omdat de geruchten van een Syrisch-Russisch offensief, om de door Erdogan beloofde gedeeltelijke vrijmaking van Idlib tot 6 km ten noorden van de M4 snelweg, die van de Mid. Zee-kust via Aleppo naar het oosten loopt, eindelijk te kunnen realiseren. En dàt zint het al-Qaeda-allegaartje niet. Het zou betekenen dat zij zich ofwel overgeven, de wapens neerleggen, naar hun thuislanden terugkeren, zich integreren in de Syrische maatschappij ofwel opschuiven naar het noorden van Idlib, dichter bij de Turkse grens.

https://youtu.be/lH3BelzTEPA

En eveneens opmerkelijk, verschillende explosies schudden de door de VSA bezette al-Tanf regio door elkaar. Al-Tanf waar naar verluidt pakweg 200 Amerikaanse militairen opleidingen geven aan “rebellen”. De explosies werden veroorzaakt door 5 drones, naar alle waarschijnlijkheid als antwoord op de Israëlische luchtaanvallen van 13 oktober in de buurt van Palmyra.

https://youtu.be/JTskP47KP-U
Lees verder

Calimero-rol als opstapje naar zangcarrière

Voor wie het nog niet wist, Esther en Abi Ofarim, hebben een zoon, Gil, die in de voetstappen van zijn ouders, vooral van zijn moeder, wil stappen. Wat heeft een beginnend zanger, die een internationale carrière op het oog heeft, nodig om door te breken? Een goede stem, een pakkend lied… én media-aandacht!

En wat kan daarbij een ietsiepietsie helpen? De slachtofferrol. Niet zomaar een slachtofferrol, maar wel deze, die in Duitsland nog steeds het meeste kans op succes heeft: u weet wel: antisemitisme.

Gil werd volgens eigen zeggen tot in het diepste van zijn ziel gekwetst toen hij aan de receptie van een hotel niet op zijn beurt bediend en bovendien gesommeerd werd zijn ketting met davidsterhangertje niet ostentatief ten toon te spreiden. Pas dan zou hij kunnen inchecken.

Hij legde klacht neer. Kreeg vervolgens een glansrol in talrijke poco kranten. Let wel: onze redactie is meer dan een doorsnee burger vertrouwd met de taal van Göthe en wij kunnen alleen maar bevestigen dat Gil zijn Duitskennis niet in Israël op de schoolbanken verworven heeft. Hij moet sinds jaar en dag in een Duitstalig land wonen. Trouwens, zijn moeder, Esther Ofarim was er – damals – zeer populair. Hij zal zijn kansen op succes op voorhand hoog ingeschat hebben.

Versie van het hotel: Ofarim werd zeer onaangenaam, voelde zich benadeeld (?), hij werd luid… vervolgens werd hij verzocht het hotel te verlaten. Punt.

Ofarim begint prompt op zijn slimme telefoon te tokkelen, waarschijnlijk om zijn verhaal aan de pers te verkopen… en hij heeft ermee succes: antisemitisme! Tot Bild erachter aangaat en blijkt dat de waarheid héél ernstig geweld aan gedaan werd!

Zijn deze gebeurtenissen nu wereldschokkend? Niet echt, maar ze tonen wel aan hoe snel racisme, antisemitisme, discriminatie en andere beschuldigingen geuit én geloofd worden. In dit geval steunde het hotel de receptie-medewerker, maar het had heel anders kunnen uitdraaien: ontslag, broodroof, proces en andere financiële gevolgen!

https://www.bild.de/bild-plus/unterhaltung/leute/leute/trug-gil-ofarim-die-davidstern-kette-im-hotel-es-geht-um-was-groesseres-77979224,view=conversionToLogin.bild.html

https://www.bild.de/regional/leipzig/leipzig-news/gil-ofarim-118-seiten-bericht-entlastet-hotel-mitarbeiter-78011268.bild.html

https://youtu.be/Q2nSPshmoUw

Wallmart geeft personeel “woke” bijles

Woke Walmart heeft zo’n 1000 personeelsleden bijgespijkerd over het kritische ras-denken, waarbij de VSA aan de kaak gesteld werd als een blank systeem dat iedereen met een intensere pigmentatie onderdrukt. Het personeel moest hun “schuld en schaamte” erkennen en ermee ophouden ervan uit te gaan dat “white is right” (dit valt niet te rijmen in de Ned vertaling), dat het blank zijn sowieso goed (… of zelfs beter…) is.

Walmart bevestigde dat het samenwerkt met de “Racial Equity Institute“, (REI)een bedrijf uit North Carolina, dat zich als levenstaak gesteld heeft “organisaties op poten te zetten die de rassengelijkheid hoog in het vaandel dragen”. En ja, Walmart bevestigt sinds 2018 het “bekende REI-programma gebruikt te hebben bij een aantal training sessies” en daarbij vastgesteld dat “deze sessies aanzetten tot constructief nadenken”.

Een klokkenluider (we vermoeden een personeelslid dat aan de verplichte “mea culpa”-lessenreeks moest deelnemen” bezorgde hierover documenten aan journalist Christopher Rufo van City Journal. Staf-personeelsleden van Walmart werden naar verluidt apart gezet in verschillende “affiniteitsgroepen”, want “gekleurde mensen en blanken hebben hun eigen invalshoek over het begrijpen en omgaan met racisme”, zo staat er in het gelekte lesmateriaal.

Minderheden met een kleurtje krijgen te horen dat zij lijden aan “opzettelijke racistische onderdrukking” en “opgepikte raciale minderwaardigheid” – dit leidt naar “zelfhaat”, “woede”, “boosheid” en een “laag zelfbeeld”.

https://nypost.com/2021/10/15/walmart-trains-staff-in-critical-race-theory/

Greg Gutfeld heeft duidelijk nog niet aan een dergelijke “mea culpa” – cursus deelgenomen:

Aarzel niet hen te contacteren mocht u twijfelen aan uw “woke”kaliber: https://www.racialequityinstitute.com/