Pastoor Matthieu Jasseron is een ware Tik Tok-ster. Via dit medium geeft hij raad aan gelovigen. Dikwijls met een eigen invulling van de geboden, catechismusvragen en definities van zondes. Hij is fotogeniek, welbespraakt, schrijft, publiceert, danst in de kerk, celebreert op de maat van aanstekelijke muziek, is een graag geziene gast in tv-programma’s… kortom een mijnheer pastoor van de 21ste eeuw. Deugden als ootmoed, nederigheid, onderdanigheid… zijn niet aan hem besteed. Nochtans vindt hij van zichzelf:
Dirk Müller geeft niet om politieke correctheid. Hij ziet de wereld niet door een verplichte anti-Rusland-bril. “It’s the money, stupid!” Hier ging hij in debat met de gangbare retoriek der NAVO-propagandisten:
“Doet u aan cabaret of meent u dat nu écht?”vraagt hij aan schrijvelaar Eric Frey van “Der Standard” nadat deze met een ernstig gezicht verkondigt had dat de VSA eigenlijk, feitelijk, niets met het conflict “Oekraïne” te maken hebben…
Als je denkt alles gezien te hebben… dan moet je na dit fenomeen toch nog je mening bijstellen.
In Noorwegen sloeg de ‘trans’itie van een manspersoon naar een transmens in het absurde. Niet alleen werd “hij” op middelbare leeftijd een “zij” maar bovendien kreeg de transmens plotseling te maken met stakende onderdanen. Ter verduidelijking:
Op 28 oktober zond God Morgen Norge, (GMN) – dat betekent “goede morgen Noorwegen”, maar dat had u wellicht al geraden – een vraaggesprek uit met Jørund Viktoria Alme, 53, een getrouwde man met alle te verwachten mannelijke attributen – die zich nu identificeert als een verlamde vrouw. Tijdens het gesprek maakt Alme duidelijk dat hij altijd de wens heeft gehad geboren geweest te zijn als vrouw die vanaf haar midden verlamd is.
Alme zocht sinds 2020 telkens weer de media op, dikwijls bijgestaan door zijn echtgenote, Agnes Mjålseth. Hij stelt dat hij lijdt aan het Body Integrity Disorder (BID), waardoor er binnenin zijn lichaam een meningsverschil ontstaan is hoe hij zichzelf ziet en hoe zijn lichaam functioneert.
In sociale media wordt hij stevig op de korrel genomen: de goegemeente vindt dat hij een profiteur is van het sociaal systeem. Er is immers niets mis met het onderste gedeelte van zijn lichaam, maar eerder met zijn koppeke. Dat zijn vrouw dit spelletje meespeelt, maakt heel dit komediestukje nog wranger. Vooral voor mensen die écht verlamd zijn.
Initieel komt ons dan de “gehandicapte” bedelaar in gedachten, die met een weggestopt been op de gemoederen van de voorbijgangers wil werken. Het kan echter veel krasser zoals bij mensen die gezonde ledematen laten amputeren omdat ze ongelukkig zijn met twee armen of twee benen. Het hoogste geluk wordt dan pas bereikt als er een geamputeerd been, resp. arm, bij de menselijke afval van het ziekenhuis belandt.
Alme duwt deze waanzin naar een hoger niveau door zijn stelling dat hij “altijd al gewenst had een vanaf het midden (dwarslaesie) verlamde vrouw te zijn.”
Wie doet beter? Of wie is er zotter? En in hoever gaat de politiek en de samenleving mee in de absurditeit? In verschillende landen zijn transmensen tot de hoogste functies in de politiek doorgedrongen – echter… zonder dat ze afstand deden van hun kroonjuwelen of dat hun echtgenote afstand nam van haar vrouwelijke echtgenoot. M.a.w. – we proberen beleefd te blijven – binnen de veilige muren van de eigen woonst, kunnen pruik en rok afgelegd, schmink afgeveegd worden en kan het huwelijk zoals voorheen geconsumeerd worden. We herhalen: wat volgt en in hoever gaan we deze zotternijen verder slikken? Wie is er zotter: degene die de boel belazert of degenen die doen alsof ze het geloven en daarmee de waanzin aanwakkeren?
Of hoe een professor zich verzette tegen een “post-informatieve nieuw-middeleeuwse vorm van hondsdolheid”
Het geval Plöhn
De opmars van het politiek correcte denken, annex diversiteit, gender en antiracisme, startte in de jaren ’80 aan Amerikaanse universiteiten. Een kleine 20 jaar later rolde het over West-Europa, waar het met toenemend radicalisme de vrijheid van meningsuiting danig onderuit haalt. De plaats waar de elites van morgen worden gevormd, is niet langer een vrijhaven van het vrije onderzoek en het vrije denken.
Eén van de belangrijkste slagvelden in deze nieuwe Kulturkampf is die van het gendertaalgebruik. Wie weigert dit gendertaalgebruik te gebruiken, moet steeds vaker ervaren dat hij of zij minder punten krijgt of zelfs niet mag deelnemen aan examens. Wie in de academische wereld carrière wenst te maken, voelt intussen vanwaar de wind waait en past zijn of haar taalgebruik aan.
Jürgen Plöhn, professor politieke wetenschappen aan de Martin Luther-universiteit van Halle (MLU) draaide deze nieuwe maatschappelijke trend eens om. Aan zijn seminaries heeft hij volgende gebruiksaanwijzing toegevoegd: “Teksten, die inhoudelijk of taalkundig ideologisch gekleurd zijn, zijn eo ipso onwetenschappelijk en beantwoorden dus niet aan de gestelde voorwaarden. Dat geldt zowel voor de stijl als voor de inhoud. Dat geldt heel in het bijzonder ook voor gendertaalgebruik”.
Red het vrije onderzoek, red de vrijheid van meningsuiting
Met andere woorden: wie bij mij gendertaalgebruik gebruikt, krijgt minder punten. De reactie van studenten én universiteit liet niet lang op zich wachten. Studenten dienden een klacht in, en de universiteit ging hier helemaal in mee. In januari deelde de voorzitter van de faculteit, Johannes Varwick, professor Plöhn mee dat “u niet meer doceert aan de MLU”. Tegen dit Berufsverbot verzette Plöhn zich: niemand kan hem op deze gronden van zijn leerstoel verwijderen.
Varwick reageerde arrogant op het verzet van Plöhn: natuurlijk kan hij hem niet het recht op zijn leerstoel ontzeggen, maar de faculteit “kan de randvoorwaarden zodanig maken, dat het resultaat hetzelfde is”. De faculteit trekt de handen administratief af van de professor die voortaan zelf voor alles moet instaan: vastleggen zaal, de cursusteksten, technische accommodatie, etc. Johannes Varwick sloot zijn commentaar als volgt af: “Ik weet niet, geachte heer Plöhn, of u onder deze voorwaarden nog veel plezier aan uw leerstoel zult hebben”.
Het geval Plöhn is niet het enige geval, de lijst is bijzonder lang en betreft academici met een afwijkende mening over migratie, klimaat, gendertheorie. Kritische academici worden gewoon sociaal en pedagogisch monddood gemaakt. In september 2020 werd daarom in Duitsland het “Netzwerk Wissenschaftsfreiheit” opgericht, waar ruim 700 wetenschappers intussen zijn bij aangesloten. Vrij onderzoek en vrijheid van meningsuiting zijn de belangrijkste fundamenten van elke universiteit: het is bijzonder erg dat dergelijke verenigingen nodig zijn.
Bij het b.g. “Netzwerk Wissenschaftsfreiheit” vindt u een lijst met 714 leden, ook grensoverschrijdend zoals o.a. prof. Matthias Storme
‘Werken met migratie’ – een enquête van een Franstalige journalist zet de politieke Belgische elites in haar blootje inzake migratiebeleid.
Rik Van Cauwelaert schreef in zijn wekelijkse column Paleis der Natie (De Tijd, 22/10/2022) opnieuw enkele lezenswaardige opmerkingen neer – dit keer over migratie en het (decennialange) gebrek aan beleid ter zake. Hij bespreekt hierin uitgebreid de resultaten van een enquête van de Franstalige journalist Alain Narinx. Ik kopieer enkele van de opmerkelijkste conclusies – maar het artikel moet iedereen eigenlijk eens in zijn totaliteit lezen, vooral dan onze links-liberale elites (genre Groen en Open VLd).
“Het oordeel over migratie is negatief, zowel in het zuiden als in het noorden van het land. Behalve bij Ecolo oordeelt bij alle partijen een uitgesproken meerderheid dat migranten meer kosten dan ze opbrengen. Maar zowel gesloten grenzen als open grenzen worden dan weer afgewezen. Bij de Vlaams Belang-aanhang houden voor- en tegenstanders van gesloten grenzen, elk met nagenoeg 30 procent, elkaar in evenwicht. De stelling dat door migratie de kwaliteit van het onderwijs erop achteruitgaat, wordt onderschreven door liefst 82 procent van de Défi-kiezers, gevolgd door het Vlaams Belang met 80 procent en N-VA met 79 procent. Op Groen na oordelen alle partijen dat de onderwijskwaliteit achteruitboerde. De N-VA en MR zitten daar op ongeveer dezelfde percentages” (…).
“Nog opvallend: de stelling dat ons land niet verantwoordelijk kan zijn voor de bescherming van mensen uit andere landen telt meer voorstanders dan tegenstanders, ook niet als die vluchten voor vervolging of oorlogsgeweld, en dat niet alleen bij het Vlaams Belang, maar ook bij de PTB en de PS (…)”.
“Bij zes partijen is een absolute meerderheid voor het strafbaar stellen van illegaal verblijf: de PTB, CD&V, Open VLD, MR, N-VA en Vlaams Belang. Maar op Ecolo na tellen de overige partijen ook meer voor- dan tegenstanders. Een meerderheid is ook tegen het recht op huisvestiging en levensonderhoud van illegale migranten (…)”.
“Voor ruim een derde van de ondervraagden is werken kennelijk de juiste weg naar een permanente verblijfsvergunning. Laat dat nu net de zwakke plek in het asielbeleid zijn: op dit moment gaat maar de helft van de migranten na veel jaren aan de slag. Er moet dus een wettelijk kader worden gecreëerd om versnelde inschakeling van migranten op de arbeidsmarkt te faciliteren.”
Nog maar zelden in zo weinig paragrafen het falen van een (zegt het van zichzelf) ontwikkeld Westers land inzake migratie uit de doeken weten doen. Wanneer trekt het beleid eindelijk haar conclusies? Wanneer trekken de traditionele politieke partijen (liberalen, christendemocraten en sociaaldemocraten) hun conclusies? Want hun kiezers zijn al een tijdje bezig zélf de conclusies te trekken, is mijn stille indruk.
En ja hoor, de “democratische politiek en media” reageren. De haat druipt eraf. Ook ene Derksen, die tot vermaak van de gasten aan tafel en het publiek toegaf dat hij wel al eens een vrouw verkracht had…
Tijdschrift Libelle presenteert dinsdag een editie speciaal voor laaggeletterden. Bedoeld als een steuntje in de rug van de 2,5 miljoen mensen in Nederland die moeite hebben met lezen, schrijven en/of rekenen.
Elon Musk was recent regelmatig in het nieuws omdat hij de situatie in Oekraïne uit een andere hoek bekijkt en daarbij een positie inneemt die de VSA regering niet welgevallig is.
Zo heeft hij – de onverlaat – het gepresteerd van Oekraïne betaling te verlangen voor het gebruik van Musks Starlink systeem. En dat is iets dat Oekraïne onmiddellijk – op hoge poten – afgewezen heeft. Betalen??? “How dare you!”, zou een Stockholms schoolmeisje met een verachtende blik gezegd hebben… Oekraïne kost Musk intussen 80 miljoen dollar – naar schatting 100 miljoen dollar tegen het einde van het jaar – en dat is zelfs voor een miljonair geen habbekrats. Vanzelfsprekend weigert Kiev te betalen. In Oekraïne is men het intussen gewoon dat alles gratis is… of … geleend…of… gekocht…of… de factuur doorgeschoven… maar dat komt allemaal in feite op hetzelfde neer. Er wordt toch nooit betaald. Tenzij door het Pentagon. Die betaalde immers ook de laboratoria die als eerste door de Russen vernietigd werden. De Oekraïense minister is er gerust in: “Ik weet dat we geen probleem zullen hebben,” waarbij hij verwees naar het persoonlijk contact tussen Musk en de Oekraïense minister van digitale transformatie, Fedorov. Neen, niets aan de hand, desnoods zal de EU – in ons aller naam – wel de rekening mee betalen! Borrell vindt het veel te gevaarlijk dat één man kan beslissen of een land internet heeft… m.a.w. het EU-omhooggevallen-opperkommando wil dat Musks macht in zijn eigen bedrijf aan banden gelegd wordt.
Bovendien heeft hij – de onverlaat – een voorstel gelanceerd dat de mensen in de afgescheurde Donbass-republieken in een door de VN gecontroleerd referendum zelf beslissen van welke staat ze willen deel uitmaken. Zoiets noemt een politieke maagd “democratie”. En de Krim, ach, die was sinds jaar en dag Russisch, die moet sowieso Russisch blijven, maar dan moet Oekraïne wel beloven dat ze de watervoorziening niet opnieuw afsluiten… En het land Oekraïne zelf, dat moet neutraal blijven! Van die boer geen eieren, zeggen de VSA: stel je voor dat de mensen daar anders zouden beslissen dan de VSA het voorschrijven! We kunnen ons voorstellen dat ze in het Kremlin Musks Russisch paspoort al aan het drukken zijn.
En dan heeft hij – de onverlaat – ook nog plannen om Twitter te kopen en de daar opgedrongen censuur af te schaffen. Voorzien van een dikke laag pek en veren, zouden ze hem met een proeflancering van zijn Starship naar Mars moeten sturen! Tot nu toe hebben alle internetbedrijven braafjes de bevelen van de VSA gevolgd – ook en vooral de censuur van ongewenste meningen. Voorlopig wachten we nog met een visadempje op de uitvaardiging van een Twitter-verkoopverbod zgz. “om de VSA-veiligheid te beschermen”!
Op 9 oktober plaatsten wij een informatief artikel “Het andere klokje uit Moskou“. Een lezer signaleerde dat Youtube de bijhorende video verwijderd had wegens “schending van de servicevoorwaarden”.
Mocht u alsnog geïnteresseerd zijn, dan kan u het via onderstaand bruggetje bekijken:
