“Geregeld verschijnt er weer eens een tekstje over woke waarbij je je afvraagt op welke planeet de auteur in kwestie de laatste jaren vertoefd heeft. De bijdrage van Philippe Hensmans, voormalig directeur van de Franstalige afdeling van Amnesty International, op de blog van En Avant was er zo een. De tekst verscheen ook in een vertaalde en herwerkte versie op DeWereldMorgen.be. … Hensmans baseert zich op wat onderzoekers Martin Delexhe en David Paternotte in La Revue Nouvelle schreven en Alain Policar op de website Analyse, Opinion, Critique (AOC). Deze auteurs benadrukken dat wokisme een ‘uiterst vaag concept is, dat niet overeenkomt met enige precieze sociologische realiteit’. Het is daardoor een geweldige politieke troef om ‘een nieuwe kloof in de publieke ruimte te creëren, door de zogenaamde wokisten tegenover hun tegenstanders te plaatsen’. Hensmans heeft het verder over een ‘offensief, gezamenlijk uitgevoerd door de politieke macht en een deel van de intellectuele wereld dat probeert bepaalde conservatieve, zelfs extreemrechtse ideeën te normaliseren’.
Daar hebben we meteen een kanjer van een drogredenering.
Of het nu om het klimaat, het milieu, de oorlogen, het koloniale verleden, vermeende of echte vrouwendiscriminatie… gaat: voor al het verwerpelijke in de huidige tijd is er een schuldige: de oude, blanke man.
Prof. em. Dr. Norbert Bolz schreef er een boek over: een pleidooi voor de traditionele “mannelijke” deugden. Een niet voor de hand liggend thema in het huidige woke-tijdperk: “Der alte weiße Mann. Sündenbock der Nation.” (“De oude blanke man. Zondebok der natie.”
“Mannelijke” deugden hebben het momenteel eerder moeilijk. Vooral deugden, die verbonden zijn met het “oude Europa” en diens “blanke” elite. Logica moet immers wijken voor empathie. Biologie moet wijken voor inbeelding. Wetenschap moet wijken voor zelfontplooiing. Uitmuntendheid moet wijken voor minderwaardig. Cultuur moet wijken voor decadentie. Waarheid moet wijken voor leugens. Geschiedenis moet wijken voor … een zeer twijfelachtige toekomst!
Prof. em. Dr. Norbert Bolz, media-wetenschapper, pleit ervoor de waarheid de beschermen in plaats van het hoofd te buigen voor de weg met de minste weerstand, de woke-indoctrinatie. Op de vraag of hij iets tegen vrouwen heeft:
“Ich liebe das Weibliche und wir brauchen das Männliche…”
“Ik houd van het vrouwelijke en wij hebben nood aan het mannelijke…”
Nog enkele citaten:
“Voor mannelijke mannen is er in onze maatschappij geen plaats meer.”
“Ik heb God zij dank vier dochters…”
“Het is vandaag veel moeilijker voor ouders een jongen door de stadia van socialisatie te begeleiden…”
Een aanbevolen gesprek met een complexloze bepleiter der mannen:
Ondertiteling en vertaling naar het Nederlands via icoontjes onderaan.
Meer weten over Norbert Bolz? Klik op onderstaande bruggetjes.
Wie geeft de opdracht tot censuur op sociale media?
Ze noemen het de hoeder van de democratie, de verdediger van onze vrijheden. Het liberalisme presenteert zich als het bastion van openheid en progressie. Maar achter dit glanzende masker schuilt een verontrustende realiteit.
Mark Zuckerberg, de CEO van Facebook, onthulde onlangs hoe de Amerikaanse overheid tijdens de coronapandemie druk uitoefende op sociale mediaplatforms om berichten te verwijderen die niet strookten met de officiële lijn van het regime. Berichten over het virus, berichten over Hunter Biden — allemaal moesten ze verdwijnen. Dit is geen samenzweringstheorie, dit is geen wilde speculatie; dit is harde realiteit.
Wat in de Verenigde Staten mogelijk is, is dat ook bij ons denkbaar? De geschiedenis toont aan dat wanneer regeringen de macht dreigen te verliezen, ze hun toevlucht nemen tot de controle van informatiestromen.
In België is Vlaams Belang, de grootste oppositiepartij, al jaren het doelwit van dergelijke censuurpraktijken. Of het nu gaat om openlijke censuur, waarbij berichten worden verwijderd, of subtielere vormen zoals ‘schaduwbannen’ waarbij berichten wel worden geplaatst maar amper worden gezien, het patroon is duidelijk. Dit zijn geen op zichzelf staande incidenten. Dit is een systematische poging om politieke tegenstanders te onderdrukken en de macht te behouden. Dit is hoe een regime zichzelf beschermt tegen het volk.
De uitspraak van het Hof van Beroep in Gent, waarbij Facebook werd veroordeeld tot het betalen van een schadevergoeding voor het opleggen van een schaduwban aan mijn pagina, bewijst dat deze praktijken meer zijn dan speculatie; ze zijn een bewezen feit. Het bestaan van zulke censuurpraktijken werd jarenlang ontkend, maar nu is het duidelijk: Big Tech kan verkiezingen beïnvloeden door bepaalde meningen te promoten en andere te verbergen.
Net zoals in de Verenigde Staten, waar Facebook handelde op bevel van de regering-Biden, moeten we ons afvragen of er in België ook sprake is van politieke inmenging. Zijn er contacten tussen de Belgische regering en socialemediabedrijven? Wordt er druk uitgeoefend om bepaalde inhoud te verwijderen of te verbergen? Vooruit wou begin dit jaar nog politieke advertenties verbieden.[1] Het lijkt erop dat de huidige machthebbers koste wat kost hun positie willen behouden, zelfs als dat betekent dat ze zich moeten verlagen tot het manipuleren van de informatiestroom naar de burger.
Ook de Europese Unie speelt hier een sleutelrol. Met de Digital Services Act (DSA) hebben ze een nieuw wapen in handen om de vrije meningsuiting te knevelen. Die Digital Services Act (DSA) is namelijk wetgeving van de Europese Unie die erop gericht is om digitale platforms, zoals sociale media en marktplaatsen, verantwoordelijk te maken voor de content die op hun platforms wordt geplaatst, met als doel het ‘verbeteren van de online veiligheid en transparantie’. De wet verplicht platforms om illegale inhoud snel te verwijderen en misleidende informatie tegen te gaan.
Thierry Breton, Europees Commissaris voor de Interne Markt, heeft sociale mediabedrijven herhaaldelijk opgeroepen om strenger op te treden tegen zogenaamde “desinformatie” en “schadelijke inhoud.” Maar wie bepaalt wat desinformatie is? Wie bepaalt wat schadelijk is? Niet het volk, maar de bureaucraten in Brussel. Ze willen een internet waarin alleen hun waarheid de waarheid is. Ze willen een democratie waarin vrijheid betekent: het recht om te zwijgen. De houding van Breton laat zien hoe de EU bereid is om met harde hand te reguleren en te controleren wat wel en niet gezegd mag worden op het internet. Dit is niets minder dan een gecoördineerde poging om de vrije meningsuiting in te perken en politieke oppositie te onderdrukken.
video is meer dan een jaar oud – dus intussen van toepassing op iedereen die het waagt een ander geluid te laten horen op sociale media
Dit alles toont de ware aard van het liberalisme: een systeem dat de controle wil behouden door middel van censuur en manipulatie. Dit is geen toeval; het is een bewuste strategie om de macht te behouden en oppositie te verzwakken. Het liberalisme van vandaag, zoals uitgevoerd door bepaalde regeringen en hun bondgenoten bij Big Tech, kan zonder overdrijving als totalitair worden bestempeld. Geen democratie, maar technocratie. Big Tech heeft de macht om onze gedachten te sturen, onze meningen te manipuleren. Ze beslissen wie gehoord wordt en wie in de schaduw moet blijven. En dit alles onder het mom van vrijheid en vooruitgang. Dit is niets minder dan techno-fascisme.
Hiertegenover staat het nationalisme, dat vrijheid en burgerlijke rechten verdedigt. Nationalisme pleit voor een transparante, open samenleving waar de belangen van de eigen bevolking centraal staan en waar iedereen het recht heeft om zijn of haar mening vrijelijk te uiten, zonder angst voor censuur. In een nationalistische visie is vrije meningsuiting een fundamenteel burgerrecht dat niet mag worden aangetast door politieke machthebbers of door grote technologiebedrijven die handelen in hun belang.
Het is daarom essentieel dat we ons bewust worden van de gevaren van de huidige ontwikkelingen en in actie komen om onze democratische rechten te beschermen. De vraag is niet of censuur plaatsvindt, maar hoe diep het gaat en hoeveel invloed de overheid werkelijk heeft op deze processen. De strijd voor vrijheid en burgerlijke rechten gaat door, en het is aan ons allen om ervoor te zorgen dat we deze rechten verdedigen tegen de steeds groter wordende dreiging van overheids- en Big Tech-censuur.
Nationalisme biedt hier een antwoord: het verdedigen van de vrijheid van meningsuiting en het verzekeren dat de macht in handen blijft van het volk, niet van een selecte groep machthebbers die hun positie koste wat kost willen behouden.
Tom Vandendriessche, Europees Parlementslid Vlaams Belang
Eigenlijk loopt iedereen, die de poco oekazes niet gehoorzaamt, het zelfde risico als Pavel Durov.
Tucker Carlson schreef op X (het vroegere Twitter) dat Durov in Frankrijk gearresteerd werd omdat hij weigert, volgens de bevelen van regeringen en geheime diensten, “de waarheid” te censureren:
“Dit westerse land, een bondgenoot van Bidens regering en een actieve NAVO-lidstaat, heeft hem gearresteerd.”
Carlson merkte op dat Durov een “levende waarschuwing” is voor elke eigenaar van een platform, die weigert “de waarheid te censureren” als regeringen en geheime diensten dit eisen en voegde er nog aan toe:
“De duisternis daalt snel neer op de vroegere vrije wereld.”
Kim Dotcom, oprichter van het downloadnetwerk Megaupload, scheef op X, dat er een toegenomen aanval op de vrije meningsuiting gebeurd is:
“De aanval tegen de vrije meningsuiting neemt toe. Telegram-oprichter in Frankrijk gearresteerd. Westerse geheime diensten eisen toegang tot privé berichten van Telegram-gebruikers.”
Elon Musk schreef op X, dat mensen in Europa binnenkort zullen geëxecuteerd worden omdat ze een of ander bericht met een grap op een sociaal netwerk geliked hebben.” (Nvdr: een goedkeurend duimpje als reactie op een bericht):
“Mijn mening: we schrijven anno 2030; in Europa wordt men voor het liken van een meme geëxecuteerd.”
Juist. Dries Van Langenhove is daarvan bij ons reeds het slachtoffer geworden. Hij werd weliswaar niet fysisch geëxecuteerd maar wel politiek uitgeschakeld én financieel gestraft met alle gevolgen van dien voor zijn persoonlijk leven.
Intussen gaf Mark Zuckerberg (Meta, voormalig Facebook) toe dat hij aan het handje van Bidens regering liep tijdens de coronacrisis. M.a.w. dat er slechts één kant van het verhaal mocht gepubliceerd worden. Vrije meningsuiting aan de VSA-leiband.
Wie de derde wereld binnenhaalt, wordt zelf de derde wereld.
“In Duitsland bedraagt de niet-Duitse bevolking 15 procent, maar ze is wel voor 41 procent verantwoordelijk voor gepleegde strafbare feiten. Dat is een onevenwicht, die zovele jaren niet eens werd belicht, tot rechtse populisten en nationalisten deze onbalans begonnen te gebruiken. (…) Minstens tijdelijk hierop reageren en bij relevante strafbare feiten (…) de nationaliteit en herkomstland van de verdachten noemen, mag dan wel ingaan tegen de zuivere leer, maar het kan de indruk wel helpen wegnemen dat de staat zich meer interesseert voor de belangen van de nieuwkomers dan voor de belangen van haar eigen ingezetenen. Criminaliteit heeft natuurlijk naar de oorsprong niets met het herkomstland te maken. Maar bepaalde criminele gedragingen komen onder ingezetenen van sommige herkomstlanden en leefomgevingen bepaald sterk voor. Dit klaar benoemen creëert de basis om te handelen: juridisch, politiek en ook preventief”, aldus Ariane Bemmer, redactrice van het Berlijnse dagblad Der Tagesspiegel – zeker géén rechtse krant.
Momenteel woedt in veel Duitse deelstaten een discussie of men de nationaliteit en/of het herkomstland van vermoedelijke daders van zware strafbare feiten mag of moet vernoemen, of net beter verzwijgt. Terwijl ‘men’ in België de nationaliteit en/of herkomstland niet meer vernoemt, en ‘men’ dus minstens de indruk geeft dat er iets te verzwijgen valt, lijkt men in steeds meer deelstaten in Duitsland geneigd om nationaliteit en/of herkomstland voortaan te vernoemen. Al zal de electorale druk van de rechts populistische AfD en/of de links populistische BSW daar misschien niet helemaal vreemd aan zijn?
Peter Logghe
Je zou bij 34 messentrekkerijen per dag toch aannemen dat het gastland – Duitsland – hieruit lessen trekt en maatregelen neemt. Zó ver zijn ze nog niet. Men geeft schoorvoetend toe dat er inderdaad “een probleem” is, maar … u kent de gratuite verontschuldigingen inmiddels wel. Beperkte kansen, getraumatiseerd door hun verleden, taalachterstand, racisme én verwardheid. Bovendien steunen de groene Ampelministers ongehinderd en zonder schaamte de grenze(n)loze immigratie, willen niet weten van grenscontroles en hebben moeite met uitwijzingen van afgewezen asielzoekers.
Neen, voorlopig gaan ze op zoek naar de oorzaak van de hoge criminaliteitscijfers bij niet bio-Duitsers. Luister even naar deze journalist van de linkse Süddeutsche Zeitung (video is 4 jaar oud – de aangehaalde cijfers zijn intussen achterhaald… gestegen). Kortom: dat criminele buitenlanders in Duitsland oververtegenwoordigd zijn ligt aan:
ze vallen meer op door hun uiterlijk… gemakkelijker te herkennen
ze zijn jong… waarmee hij wil insinueren dat we toch allemaal jong en onbezonnen geweest zijn
Duitsers zijn eerder geneigd klacht neer te leggen tegen vreemdelingen dan tegen eigen volk… waarmee hij niets anders wil zeggen dan dat Duitsers er perfect mee kunnen leven als ze door bio-Duitsers belaagd, bedreigd, bestolen, verkracht… worden maar niet door vreemdelingen
het bekende riedeltje: genetisch is er niets mis mee. De “sociale achtergrond” speelt de hoofdrol en concludeert dat men sneller in de criminaliteit belandt als men “onder moeilijke omstandigheden opgroeit”… waardoor hij impliciet concludeert dat de overheid hen nog méér hulp moet aanreiken
Laten we het nog even hebben over uitwijzingen. Er bestaan in Duitsland méér excuses om niet uit te wijzen dan de asielzoekers zelf kunnen verzinnen. Zoals bv. uitwijzen naar Marokko en Tunesië. De Groene ministers der Ampelregering blokkeren uitwijzingen naar deze landen omdat deze “niet als veilige herkomstlanden” gelden. Duizenden westerse toeristen trekken naar deze landen op vakantie. En ja, ook asielzoekers uit die landen, erkend of niet, trekken regelmatig naar hun thuisland “op vakantie” om hun familie te bezoeken.
Zonder dat we ervoor moeite deden, wisten we gisteren al dat de mesaanval in Southport niét door een blonde, blauwogige IJslander uitgevoerd werd. U toch ook? En, in het verlengde, de uitleg die eraan zal gegeven worden. Herkent u deze dooddoeners? “Verward, getraumatiseerd, gepest, culturele verschillen, racistisch achteruitgesteld, geen toekomstkansen…” Volgens de BBC is men nu op zoek naar het motief. Al wist men quasi onmiddellijk te vertellen dat het allemaal niets met terrorisme te maken had.
Op X vonden we deze info, die door onderstaande video bevestigd wordt:
The fact that the Southport stabber is not a new arrival, but a second-generation immigrant, is worse. It means assimilation efforts completely failed Born in Cardiff, brought up in Merseyside, and still derranged enough to stab a nursery full of children on a whim.
Despite over a decade of interactions with state institutions, he never developed a love for those “British values” we keep hearing about.
Just like the Parnell Square stabbings last year, where perpetrator Riad Bouchaker was an Algerian who lived in Ireland for twenty years, and stabbed three children and a school worker.
Today’s Southport attack demonstrates the uncomfortable truth: that platitudes about diversity, or abundant opportunities to earn money in a gig economy, do not make good neighbours out of new arrivals or their children.
We have had too many examples now to pretend this is not the case. Too many children have died to continue to fear causing offence.
Every last foreign criminal must be sent home. Every foreign benefits claimant must have their cash flow stopped.
No more must be let in, until we work out if we have admitted more monsters like this into our midst.
Kortom: de schrijver stelt dat de diversiteitsbewierooking mislukt is. Zelfs als ze in onze contreien geboren en getogen zijn en alle kansen gekregen hebben. Dat assimilatie een wassen neus is. Dat we meer dan genoeg dergelijke “cultuurschokken” gekregen hebben. Dat er niemand nog het land in mag en dat elke vreemde crimineel terug naar zijn oorsprongsland moet uitgewezen worden. Dat ze droog gelegd moeten worden opdat er geen nieuwe meer aankomen op zoek naar het goud onder de westerse regenboog.
Als men de derde wereld binnenhaalt, wordt men zelf de derde wereld.
De mislukte aanslag op Trump bracht wereldwijd alle media in beroering.
Enkele reacties:
Trumps kansen de presidentsverkiezingen te winnen zijn van 61% naar 67% gestegen. Deze schatting stamt van Ipek Ozkardeskaya, die een analyse maakte voor Swissquote, een Zwitserse bankengroep.
Biden heeft alle kansen gehad om op een waardige wijze naar de achtergrond te verdwijnen en de Democraten de mogelijkheid te geven een andere presidentskandidaat te benoemen, aldus de Oostenrijkse krant, Die Presse, in een opiniestuk. Volgens deze krant zal het imago van Trump als “strijdbare kandidaat voor het presidentsambt” hierdoor verstevigd worden, terwijl Biden als “fragiele en oudere” president bevestigd wordt.
De Hongaarse buitenminister Peter Szijjarto meent dat de aanslag op Trump uitgelokt werd door zijn politieke mening, in het bijzonder zijn betrachting vrede in Oekraïne te creëren. De aanslag op Trump toont aan dat in de VSA krachten aan de macht zijn die het Oekraïneconflict willen voortzetten en niet aan normale relaties met Rusland geïnteresseerd zijn, aldus Endre Shimo, hoofd van de NGO Hongaarse Vredeskring.
En neen, niet Biden of een andere verkozen Democraat probeerde Trump te vermoorden, maar de toon werd wel door hen en hun bevriende entourage en media, gezet.
Biden reageerde snel en vaag, zoals we van hem gewend zijn. Hij keerde uit Delaware in het Witte Huis terug, riep de bevolking tot een gratuite eenheid op maar weigerde de poging tot moord op Trump als zodanig te benoemen. Door journalisten na de moordaanslag aan de tand gevoeld, antwoordde Biden: “Ik weet niet genoeg om…. Ik heb een mening, maar geen feiten.”
Tja. Trump was immers niet dood. Dus “geen feiten”.
De volgende ochtend telefoneerde Biden met Trump. De inhoud werd niet bekend gemaakt. “Hoffelijk” komt waarschijnlijk in de buurt. Beide heren koesteren niet bepaald vriendschappelijke gevoelens voor elkaar. Biden noemde zijn voorganger, Trump, een gevaar voor de democratie. Een voorbeeld: op 28 juni verkondigde Biden nog: “En het belangrijkste, en ik zeg dit uit het diepste van mijn hart: Trump is een gevaar voor onze natie.” Later liet hij optekenen dat het wellicht fout was te stellen dat het tijd werd Trump “in een bullseye te stoppen”. Wat zoveel betekent dat het tijd werd Trump in het vizier, op de korrel te nemen.
Goldmann, volksvertegenwoordiger in het Congress, eiste verleden jaar nog bij MSNBC Trump te vernietigen: “Het valt niet te ontkennen: deze man mag het hoogste ambt niet bereiken. Hij is niet alleen incompetent, maar ook verwoest hij onze democratie en men moet hem vernietigen.”
Stacey Plaskett, Democratische volksvertegenwoordigster, eiste Trump neer te schieten, ook op TV: “Dat Trump de codes voor atoomwapens en staatsgeheimen heeft, die hij op zijn landgoed met elke bezoeker kan delen, moet elke Amerikaan met angst vervullen. Men moet hem afknallen, hem stoppen.” Dat Biden ook onvoorzichtig met geheime regeringspapieren omging, werd verticaal geklasseerd.
Alex Soros, zoon van George Soros, Madonna, Kathy Griffin, Nancy Pelosi, Johnny Depp e.a. linkse “iconen” gaven in niet te misverstane bewoordingen, begeleid door wansmakelijk beeldmateriaal, kennis van hun wens naar een gewelddadige dood van Trump.
En dan hebben we het nog niet gehad over het ignoreren van de schutter op het dak door de zgn. Secret Service.
En dan is er nog een reactie, die hoogstwaarschijnlijk hier niet gehoord wordt: Viktor Medvedtsjoek, Oekraïens oppositieleider, schreef een brief naar Trump waarin hij stelde dat de Oekraïense regering een motief heeft om hem naar het leven te staan. Vèr gezocht? Wie heeft het ooit voor mogelijk gehouden dat de Nord Stream gaspijpleidingen met explosieven zouden gesaboteerd worden???
Paul Ronzheimer, een Axel Springer marionet (Bild), wil Orbán de levieten lezen. En komt van een kale reis thuis. Ronzheimer beweert met talrijke Oekraïners gesproken te hebben en geen van hen zou over vrede willen onderhandelen. “Ze willen zich verdedigen, voor hun land, voor gezin, hun vader, moeder…”
Waarop Orbán: “Dus als ik U goed begrepen hebt, wilt U, een Duitse man, mij uitleggen wat het betekent dichtbij de Russen te leven? Vergeet niet dat wij ons in Boedapest bevinden… niemand kan ons, Hongaren, lessen lezen over de Russen. Het is belachelijk. Wij werden verschillende keren bezet door de Russen. Als er iemand de Russen kent, dan zijn wij het wel, wij de Hongaren. Vooral de premier. Ik dus. Want dat is mijn job. Wij weten dus wel degelijk wat het betekent. Van de Russen te willen winnen is een belachelijk idee. De hoeveelheid soldaten, de bronnen, de aanvoer, de grootte …”
Waarop Ronzheimer: “Ja, maar hebben ze hun verliezen toegegeven?”
Waarop Orbán: “Neen, niet de eigen verliezen. Ieder heeft verliezen van de tegenstander medegedeeld.”
Logisch. Men overdrijft de verliezen van de tegenstander en minimaliseert de eigen verliezen.
Ronzheimer: “Maar wat wil Poetin?”
Waarop Orbán: “Da’s toch duidelijk. Poetin herhaalt in zijn toespraken en interviews wat hij wil bereiken. En dat is zijn plan.”
Ronzheimer blijft druk uitoefenen met deze vraag: “Heeft U Poetin gevraagd of hij NATO-gebied wil aanvallen?”
Orbán antwoordt daarop “dat hij zich niet belachelijk wou maken. Geen enkele ernstig te nemen man kan een ernstig onderhoud voeren als men daarbij stelt dat Rusland de NATO wil aanvallen. De Russen zijn weliswaar anders, maar ze zijn verstandig en iedereen weet dat de NATO het sterkste militaire blok is. Niemand wil zomaar de NATO aanvallen. We zien toch hoe moeilijk het Oekraïne-conflict verloopt… Waarom zou men (… Rusland) plotseling de NATO willen aanvallen?”
En: “Met Angela Merkel was de Russische invasie nooit gebeurd!”
Waarom?: “Omdat zij het vermogen, het begrip en de vaardigheden heeft om de conflicten te isoleren. Wij zijn in de fout gegaan zodat er een conflict ontstaan is, dat er oorlog is en in plaats van deze te isoleren hebben we deze doen escaleren en steeds internationaler gemaakt.”
Ronzheimer: “We hebben het met Minsk geprobeerd en dat is mislukt.”
Orbán: “Dat is Uw interpretatie. Ik zie dat anders.”
“Ik ken de situatie van de minderheden in Oekraïne, m.n. de Hongaren, die als minderheid leven in het hedendaagse Oekraïne. Het is nu niet de ideale tijd om de Oekraïense regering hierover aan de tand te voelen – het is tenslotte een land in oorlog. Belangrijk is dat alle actoren ook vrede willen. Wij, Hongaren, weten hoe de Russen denken. De EU is veel meer betrokken partij dan de VSA. Het is onze verdomde plicht voor de vrede te pleiten.“
Links Duitsland ongerust over de nationale symbolen
— Dirk Rochtus — Doorbraak | 10 juli 2024
Op het EK zwaaiden vele Duitsers weer met de nationale vlag. Een bedenkelijke opstoot van nationalisme volgens links.
De nationale hymne ‘Deutschland über alles’ zingen en de zwart-rood-gouden vlag uithangen naar aanleiding van het Europees Kampioenschap (EK) blijft voor controverse zorgen bij onze oosterburen.
De ‘Bundeszentrale für politische Bildung’ (BpB), de Federale Centrale voor Politieke Vorming, bestond het zelfs om in een filmpje op Facebook de oorsprong van de ‘ruk naar rechts’– denk aan de opgang van de Alternative für Deutschland (AfD) – terug te voeren op het Wereldkampioenschap Voetbal dat in 2006 in Duitsland werd georganiseerd. De ‘Mannschaft’ schopte het toen tot in de halve finale. De sfeer bij de Duitsers was uitgelaten; vele zwaaiden met zwart-rood-goud. Het enthousiasme leeft in de herinnering voort als het ‘Sommermärchen 2006’, het ‘zomersprookje van 2006’.
‘Banaal nationalisme’
Mensen uit het linkse spectrum van de politiek stonden verbijsterd te kijken naar deze opstoot van wat de Britse sociaal-psycholoog Michael Billig ‘banaal nationalisme’ noemde, een nationalisme dat niet ideologisch geladen is, maar gewoonweg de uitdrukking is van een onbewuste verbondenheid met de eigen natie met gebruikmaking van de symbolen ervan.
Ook nu weer, bij de organisatie van het EK, grepen vele mensen terug naar de vlag en zongen de spelers van de Mannschaft de nationale hymne mee. Voor de bpb een reden te meer om zich, onder verwijzing naar de spelers en de trainer van 2006, de vraag te stellen: ‘Sind Poldi, Klinsi und Co. schuld am Rechtsruck in Deutschland?’ Er kwam veel protest tegen de video ‘2006 – ein Sommermärchen für den Nationalismus?‘; de vormingscentrale heeft hem afgevoerd.
Heimat
Irene Götz, professor aan de Ludwig-Maximilians-Universität München, voelt zich ongemakkelijk bij het zien van mannen die luid roepend en bier drinkend met de nationale vlag zwaaien. In een interview met Der Tagesspiegel (28 juni) zegt ze: ‘Daarachter gaat zeker machismo schuil, een soort patriarchale houding die net vrouwen dwars zit. En als er dan nog een migratieachtergrond bijkomt en je ziet dat er zich daar onder die vlag alweer witte mannen tonen, kan dat natuurlijk bedreigend en uitsluitend overkomen.’
De academica gelooft dus dat vrouwen en allochtone mensen kunnen voor het hoofd gestoten worden door de Duitse vlag en het voetbal-enthousiasme. Niets is minder waar. Een journalist van Der Tagesspiegel (3 juli) is op onderzoek in Berlijn getrokken en heeft vastgesteld dat er op de Kurfürstendamm ook veel jonge vrouwen de deelname van de ‘Mannschaft’ aan de kwartfinale vierden en dat over heel de stad verspreid er heel wat mensen met migratieachtergrond te vinden waren die hun trots over Duitsland uitbazuinden. Een Libanees bijvoorbeeld vertelde aan de reporter: ‘De Libanese vlag staat voor onze heimat, de Duitse omdat wij hier zijn, hier kunnen zijn, hier mogen leven.’
Sarcasme
Zwart-rood-goud wekt blijkbaar vooral weerzin op in de ‘hogere’ politieke en intellectuele kringen. Een voormalige minister van Defensie, van sociaaldemocratische signatuur, verbood ooit de soldaten de vlag uit te hangen aan de ramen van de Bundeswehr-Universität (de Universiteit van het Leger, in Hamburg).
Tegelijk verordende ze het hijsen van de regenboogvlag voor het gebouw. Het verleidde de columnist Harald Martenstein, die deze anekdote oprakelt in Die Welt, tot een sarcastische bedenking: Als je toch graag met een vlag zwaait, maar niet verdacht wil overkomen, doe het dan met de regenboogvlag … behalve in bepaalde stadswijken …
‘Het mirakel van Bern’
Het is algemeen geweten dat de nationale zelfhaat van de Duitsers voortkomt uit hun historische ervaringen. Maar dat Schwarz-Rot-Gold taboe is, blijft toch verwonderen. Het is de vlag van de revolutie van 1848 met haar democratische aspiraties. Het is de vlag van de Republiek van Weimar (1919-1933). Het is de vlag die de nationaalsocialisten na hun machtsovername in 1933 verboden hebben. Het is de vlag van de Bondsrepubliek, de meest ‘geglückte Demokratie’ (geslaagde democratie) ooit op Duitse bodem. Het is de vlag van een staat die dankzij het voetbal zijn zelfvertrouwen herwon: het was op 4 juli 1954, amper negen jaar na de Tweede Wereldoorlog, dat de Mannschaft in de finale van het Wereldkampioenschap in het Zwitserse Bern de Hongaren versloeg.
‘Das Wunder von Bern’ bezorgde de ‘Weltmeister’, de wereldkampioen, het gevoel weer bij de internationale gemeenschap te behoren, eindelijk weer op respect te mogen rekenen. De overwinning die de Duitsers in Bern behaalden op de grasmat, was balsem voor een gekwetste natie. De beroemde journalist Joachim Fest noemde dat gebeuren dan ook symbolisch de ‘eigenlijke stichtingsdatum van de Bondsrepubliek’.
‘Deutschland über alles’
Wat geldt voor de vlag, geldt ook voor de nationale hymne. De tekst – een gedicht van Hoffmann von Fallersleben [1] (1798-1874) – drukte het verlangen naar Duitse eenheid uit, naar een ‘Deutschland’ als de koepel boven de vele kleine Duitse staatjes met hun onderlinge grenzen tot ver in de 19de eeuw. De legendarische Franz Beckenbauer verplichtte in 1984 zijn elftal tot het meezingen van de hymne nadat Duitsland verloren had tegen Argentinië met 3:1. Hij had vastgesteld dat de Argentijnse spelers geestdriftig hun volkslied hadden meegezongen met de hand op het hart, terwijl de Duitse er bij het weerklinken van ‘Deutschland über alles’ onverschillig hadden bijgestaan.
Na 1945 zingen de Duitsers alleen nog de derde strofe, de lofzang op ‘Einigkeit und Recht und Freiheit für das deutsche Vaterland!’. De eerste strofe kan niet meer door de beugel omdat er sprake is van een Duitsland waarvan de grenzen reikten tot ver buiten de huidige (‘Von der Maas bis an die Memel’, de grensrivier van het toenmalige Oost-Pruisen).
Claudia Becker slaat tot slot de nagel op de kop wanneer ze in Die Welt schrijft: ‘Het is niet op de laatste plaats het “Sommermärchen” van het WK 2006 in Duitsland dat getoond heeft dat Zwart-Rood-Goud in een zee van internationale vlaggen even weinig bedreigend is als “Das Lied der Deutschen”. Het is op de eerste plaats de uitdrukking van de vreugde samen het voetbal te vieren.’
—
[1] De UNESCO en de rustplaats van een vriend van Vlaanderen
Het klooster van Corvey komt op de werelderfgoed van de UNESCO. Markant: in de tuin vond een grote vriend van Vlaanderen zijn laatste rustplaats.
