AfD: 0,4 procent in praatprogramma’s van ARD en ZDF
Onze Duitse collega’s van het Duitse conservatieve weekblad Junge Freiheit hebben onderzoek gedaan naar de aanwezigheid van de rechts-conservatieve partij AfD in talkshows van Duitse openbare zenders als ARD en ZDF. De perceptie is dat AfD-politici bijzonder weinig worden gevraagd in praatprogramma’s allerhande, terwijl die partij volgens recente peilingen toch goed is voor 15 procent van de stemmen.
Dieter Stein, de hoofdredacteur van JF, die de resultaten van het onderzoek becommentarieert, opent met een cynische opmerking: “Op 20 september 2022 zullen de sektkurken in de burelen van AfD flink hebben geknald. Op die dag mocht een AfD-politicus voor de eerste keer dit jaar deelnemen aan een praatprogramma en in dialoog gaan met FDP-politica Marie-Agnes Strack-Zimmermann bij Sandra Maischberger.”
De JF-journalisten verzamelden cijfergegevens van ARD- en ZDF- programma’s als Hart aber Fair, Maischberger, Maybrit Illner, Markus Lanz en Anne Will. In totaal werden 457 keer politici van partijen uitgenodigd die in de Duitse Bundestag vertegenwoordigd zijn. De cijfers zijn ontnuchterend: 125 keer een politicus van CDU/CSU, 129 keer SPD, 100 keer Grünen, 67 keer een FDP-politicus, en 34 keer een politicus van de uiterst linkse Die Linke. Het AfD-aandeel ligt op 0,432 procent. Nochtans worden de beide openbare televisiezenders evengoed met belastinggeld van AfD-kiezers betaald.
Junge Freiheit deed navraag bij de publieke zenders naar het waarom van dit onevenwicht. Opvallend hoe gelijklopend de argumenten zijn, die overal in West-Europa (ook bij ons) worden gebruikt om rechtse partijen zoveel mogelijk buiten de mainstreammedia te houden. Talkshows, aldus de woordvoerders van ARD en ZDF, zijn geen “Ersatz-parlementen”. Politici worden uitgenodigd omdat “ze iets hebben in verband met bepaalde thema’s”. Het gaat om “louter journalistieke criteria”, en “leden van de onderscheiden partijen worden niet bevoordeeld of benadeeld”.
Leif-Erik Holm, de mediaexpert van AfD, is duidelijk: “Echte discussies komen op publieke zenders steeds minder tot stand. Gelet op het dalend vertrouwen van de burgers in de publieke zenders zouden die er nochtans alle belang bij hebben de debatten breder te maken, zodat ze het vertrouwen kunnen terugwinnen”. Want “waarover zou er nog discussie kunnen zijn, als iedereen tijdens het praatprogramma dezelfde mening vertolkt?”
Ze vertellen allemaal hetzelfde. De media gelijkgeschakeld.
Als er een bedreiging is, telt “links” of “rechts” niet meer. De gelijkschakeling voltrekt zich bijna ogenblikkelijk zoals een bijenzwerm die bij één signaal van chaotische modus naar alarm I-modus schakelt. We hebben het gemerkt met Covid van 2020 tot 2022. Het afgelopen jaar merken we het het met de oorlogsdreiging (Rusland en nu ook China). Het is vrijwel hetzelfde verhaal dat ze brengen maar ook het verhaal dat ze verzwijgen, doet er toe.
Seymour Hersh doodgezwegen
Dit is een verhaal dat de media u niet brengen. Seymour Hersh (1937-) is een legendarische onderzoeksjournalist bekend van het My Lai bloedbad (1968) en de Abu Graib gevangenis (2003). Nu heeft hij een artikel uit waarin hij beschrijft hoe een Amerikaanse team de Duitse gasaanvoerlijn Nord Stream I en II heeft vernietigd door gebruik te maken van duikers van de Navy en de Noorse marine. Hersh geeft ook de chronologie ervan weer. Het was een kerngroep van vier die dat bevolen heeft maanden voor de Russen in Oekraïne binnenvielen: Biden, Nuland, Sullivan en Blinken. Geen enkel Amerikaans tijdschrift wilde het artikel uitgeven. Hij heeft het dan zelf gepubliceerd op zijn “substack”.
Brengen onze media dit verhaal? Nee. De enige in Vlaanderen die het even vermeld heeft is “dewereldmorgen.be” waar een senior journalist Lode Van Oost het oppikt. Dat leert Google je.
Wat vertellen ze na één jaar over de oorlog? De Russische inval in Oekraïne is ongeveer een jaar oud en ik grasduinde het vorige weekend eens in de tijdschriften in de supermarkt.
Het “Pallieterke” van deze week vraagt zich af welke snode plannen Poetin smeedt om de zaak na één jaar naar zijn hand te zetten. Rusland is volgens hen een groot uitgevallen Noord-Korea en Poetin een tweede Kim Jong Un. Gelukkig voegt de commentator op de eerste pagina eraan toe dat het land eigenlijk maar een “Nigeria in de sneeuw” is, een parafrase van Obama’s “een benzinepomp in de toendra”. Dus moeten we toch niet zo bevreesd zijn.
De communisten vertellen… hetzelfde. De communistische PVDA heeft geen papieren krant meer maar wel een fraai ogende website “solidair.be”. Als u daar zoekt, komt u bij een artikel van een jaar geleden waarin ze verzekeren altijd al een afkeer van Poetin gehad te hebben en zijn kleffe oligarchen en hun imperialisme. Met “oligarchie” als analyse geraak je echter niet ver. Het is een open deur instampen. Aristoteles zei 2500 jaar geleden al dat democratie nu eenmaal de neiging heeft om in oligarchie te verkeren.
“Solidair” vermeldt echter een burgerinitiatief uit Brussel “INTAL”, die gaan betogen en ijveren voor onderhandelingen, er gaat te veel geld naar bewapening en we zitten met een klimaatcrisis. Dat laatste is een open deur, oorlog en oorlogsindustrie zijn de grootste producenten van CO2, uraniumvervuiling enz. Bij de keuze van onderhandeling vraag je je af wie met wie zal onderhandelen. Is Oekraïne gemachtigd om namens zichzelf te onderhandelen? Moeten Rusland en de VS gewoon boven de hoofden van de NAVO afspraken maken? De VS controleren de NAVO sowieso en dus ook de EU, die het economische en pr-venster van de NAVO geworden is.
Het progressieve tijdschrift “mo.be” is de opvolger van het katholieke missietijdschrift “Wereldwijd”. Die benadrukken in hun web-artikels het internationale recht. Rusland moet worden veroordeeld voor de nu al door een Oekraïense NGO getelde 66000 oorlogsmisdaden (dat is ruim één per drie Oekraïense doden bij lage schatting van het dodenaantal!). Zie: As war crimes mount, Ukraine faces hard choices about prosecutions – The Washington Post
Het tijdschrift MO maakt zich sterk dat er een internationale rechtbank komt zoals destijds het Joegoslavië-tribunaal maar spreken nergens over de misdaden van de Oekraïense kant en de misdaden begaan tussen 2014 (de Maidan-staatsgreep) en 2022. Het Joegoslavië-tribunaal deed nog een inspanning om ook de misdaden van het Kroatische kamp te bekijken.
De trotskisten vertellen… hetzelfde. Aan de linkse kant is er nog “marxisme.be”, dat bij nader toezien een trotskistische site is. Daar vindt u enkele artikels over Oekraïne/ Rusland maar meer actuele artikels over China. Hun laatste artikel over China is een striemend rekwisitoor, ze hebben het daar allemaal verkeerd gedaan met eerst korte maar strenge lockdowns en dan eind 2022 de totale vrijlating. Dat laatste heeft volgens “marxisme.be” geleid tot miljoenen doden in China en uiterst gevaarlijke uitbraken elders in de wereld. Bovendien zijn de Chinezen zo stom geweest de superieure genetische vaccins uit het Westen (de MRNA van Moderna en Pfizer) af te wijzen en hun klassieke vaccins te gebruiken.
Het is duidelijk: als het de dreiging van Rusland en China betreft, dan zijn linkse en rechtse media verwisselbaar. “Pallieterke” zal natuurlijk niet spreken over “oligarchen”, ze geven de voorkeur aan een volkse taal. Bij Covid was de gelijkschakeling van de media ook al duidelijk.
“De derde wereldoorlog is begonnen”. De media als ideologie. Het “journalisme”.
Emmanuel Todd 1951-) is een Franse historicus en bevolkingsdeskundige die in Japan meer bekend is dan in eigen land. Hij geeft in Japan een boek uit “De derde wereldoorlog is begonnen”. De laatste maand is hij eindelijk daarover in Frankrijk geïnterviewd. We moeten in een later artikel zeker op Todd terugkomen.
In verband met de media heeft hij een heel spitse stelling. Hij vindt dat de media de ideologische rol overgenomen hebben nu ideologisch links en rechts bijna verdwenen is. Sociaal links en ethisch rechts is goeddeels verdrongen door LGTB-links en neoconservatief rechts. Die twee kunnen perfect samen gaan: bv. Rusland wordt afgewezen omdat het niet LGTB-vriendelijk is en omdat het de “op regels gebaseerde orde” in de wereld in de weg staat.
Todd noemt die ideologie “journalisme”. De meeste ideologieën gaan uit op -isme (bv. socialisme). Journalisme als ideologie is het aanvoelen van de politieke correctheid, het hanteren en uitdragen ervan. De mediamensen hebben dat niet uit zichzelf maar ze voelen de geringste wijzigingen aan en vertolken die. Je kunt het vergelijken met het collectieve brein van een bijenzwerm, die uiterst snel reageert op een prikkel.
Natuurlijk zijn de meeste mediamensen ideologisch links maar dat is bijkomstig. Als vertolker en behoeder voelen ze zich machtig, dat is een compensatie voor de financiële achteruitgang van hun beroep in het digitale tijdperk. Politici zijn voor hen aan te schieten wild. Politici hebben veel macht verloren met al de bevoegdheidsoverdrachten naar onverkozen niveaus en proberen aandacht te krijgen met (schijn)gevechten om hun eigen voortbestaan en dat van hun riante omkadering en partijvergoeding te rechtvaardigen.
Politici volgen en toetsen op hun politieke correctheid is het geliefde tijdverdrijf geworden. Leveren ze voldoende wapens en zijn ze voldoende krachtdadig in hun sancties? Streng genoeg in het opvolgen van de Covid-regels? Treden ze doortastend op tegen de Iraanse, Chinese en Russische trollen en de anti-vaxxers? Dat is de ideologie van het journalisme in een notendop.
Die gelijkschakeling van de media hebben we ook gemerkt bij het Syrië-verhaal de laatste twaalf jaar. Syrië is nochtans geen “existentiële bedreiging” voor het Westen zoals de oorlog in Oekraïne. Dat is al dikwijls aan bod gekomen op deze website. Zie: Een verslag uit Syrië, zonder poco bril | Golfbrekers
Golfbrekers wees trouwens als eerste naar de aanslagplegers van Nord Stream 1 & 2:
Mel Brooks kon met alles lachen, zonder dat het mikpunt zich gekwetst voelde. Hieronder ziet u Mozes die uitverkoren wordt om de 15… 10 geboden te gaan zoeken en wereldkundig te maken.
De Sussex-calimero’s mochten bij South Park ook even verschijnen. Klagen dat je te veel media-aandacht krijgt doe je normaal niet in een tv-studio of je maakt geen reis rond de wereld om je geweeklaag in een boek te verzilveren… Hoe moet je dat dan noemen? Of ligt het eraan dat South Park geen gage betaalde aan het duo komedianten? Het is maar een vraag, he… In elk geval laten de Sussexen dit niet zomaar passeren. Ze zijn ermee naar hun advocaten gestapt. Benieuwd hoeveel ze hiermee proberen op hun bankrekening te krijgen voor het droogdeppen van hun tranen.
P.S. South Park is een met meerdere Emmy Awards bekroonde Amerikaanse satirische animatieserie.
Terwijl hier tijdens de nieuwsberichten gesteld wordt dat Assad geen hulpverlening aan Idlib toestond, dat hij zelf geen hulp aanbiedt aan de Idlib-bevolking, terwijl dan uiteindelijk dan toch twee bijkomende grensovergangen Turkije-Idlib geopend werden, is er ook de andere kant van het verhaal. Een kant die hier niet aan bod mag komen. Lees ook onze vorige bijdragen waarnaar onderaan verwezen wordt.
De Syrische regering kondigde onmiddellijk na de aardbeving aan dat ze bereid was hulp te verlenen aan de Idlib-regio via de Saraqib grensovergang in het zuiden. De VAE wilden dit plan steunen en boden aan hulp in Idlib te verlenen in samenwerking met de Syrische Rode Halve Maan.
Na veel over en weer gepalaber, bevestigden de VN op 12.2.23 dat HTS (Hay’at Tahrir al-Sham = al Nusra = al Qaeda) de hulpverlening blokkeerde. Een woordvoerder van de VN gaf te kennen aan Reuters dat “er problemen waren met de goedkeuring” door de terroristen. Een HTS-bron vertelde Reuters dat zij geen toestemming zou geven voor eender welke zending vanuit het regeringsgebied en dat uitsluitend hulp vanuit de Turkse richting zou toegang krijgen. HTS-leider Abu Mohamad al-Julani (… de VSA hebben 10 miljoen dollar op zijn hoofd gezet) bevestigde dit aan The Guardian op 14.2.23.
Dit wordt bevestigd in het gesprek dat de BBC Arabic voerde met Mohamed Bashir, de zgn. “minister van humanitaire zaken” van HTS. Voor dit heerschap is een mensenleven meer of minder van geen tel. Liever dood dan hulp te aanvaarden via het regeringsgebied. De journaliste vraagt hem (04’56”), nadat ze eerst de stemming op peil hield door Assad “verschrikkelijke zaken” te verwijten, “Zegt u nu dat kinderen, die geen hulp kunnen krijgen in ziekenhuizen, dat u hen liever zou zien sterven dan eender welke hulp te aanvaarden die Idlib binnenkomt via Damascus..?.”
Hij omzeilt de vraag en weerkaatst de bal door te vragen “waarom internationale hulp per se moet komen via grenzen die het Syrische volk verwerpt… Geloof me, het Syrische volk geeft de voorkeur eraan te sterven dan iets te aanvaarden van dit criminele regime…”
Dit heerschap heeft alvast geen extreme last van zijn geweten. Hij zou de vraag eens moeten voorleggen aan de moeders in Idlib…
En onze media zouden ook eens verder mogen kijken dan hun politiek-correcte bril toelaat!
Ook regeringsgezinden bevestigden dat HTS 10.000 dollar per camion eiste voor toegang tot het Idlib-grondgebied vanuit regeringsgebied. En ja, de Syrische regering gaf uiteindelijk toe aan de chantage en sloot een akkoord met de VN op 13.2.23, waardoor twee bijkomende grensovergangen Turkije-Idlib zouden kunnen geopend worden. Waarom de andere grensovergangen gesloten bleven, hebben we in het verleden in het lang en het breed uitgelegd: om te vermijden dat er nog meer wapens, nog meer terroristen Idlib zouden kunnen bereiken.
VN secretaris-generaal António Guterres kondigde aan dat de Syrische president Bashar al-Assad persoonlijk de opening van de Bab al-Salama en al-Rai grensovergangen in het noorden van de Aleppo provincie goedgekeurd had voor een periode van drie maanden om de hulpverlening te vergemakkelijken. En op 14.2.23 reed het eerste VN hulpkonvooi met 11 camions via de Bab al-Salam grensovergang Idlib binnen.
De manier waarop onze media moedwillig alles verdraaien is niet te vatten. Voor hen blijven de al-Qaeda lieverdjes (nochtans een erkende terroristische organisatie) onschuldige lammetjes en is de Syrische regering verantwoordelijk voor zowat alles wat er verkeerd kan lopen. Dat HTS humanitaire hulp blokkeert of onmogelijk maakt – tenzij ze zich eraan kunnen verrijken – dat wordt gewoon doodgezwegen en de zwarte piet in de schoenen van de Syrische regering doorgeschoven.
Wordt vervolgd.
We vernemen net (13 u onze tijd) dat er ten noorden van Latakia opnieuw een aardbeving geregistreerd werd van 4.6 op de Richterschaal. Iedereen verliet snel de woningen om op straat de eventuele effecten af te wachten. Het is nog niet voorbij…
Een opmerkzame lezer zal opmerken dat we de “Kies Dries” slogan omgedraaid hebben; men kan immers niet meer voor Dries kiezen, maar het is eerder andersom.
John Cleese heeft kenbaar gemaakt dat hij, in samenwerking met zijn dochter Camilla,opnames plant van een nieuwe reeks zoals “Fawlty Towers”. De verhaallijn zou zich afspelen in wat men noemt een boutique-hotel. Zoals Fawlty Towers het trouwens ook was maar dan zonder kwaliteitssterren: een kleinschalig, goedkoop hotelletje met een eigenzinnige baas die de boel in het honderd laat lopen. Dàt het uitvergroten van typetjes juist deel uitmaakt van humor wist ook onze Gaston Berghmans. En werd ook in bepaalde tv-reeksen frequent gebruikt om de onderhuidse aanklacht en/of ridiculisering in beeld te brengen. Zoals bv. in de Amerikaanse TV-reeks M*A*S*H die nu ook niet meer zou kunnen gedraaid worden om verschillende redenen: racisme, BLM, #MeToo, Woke-isme én kritiek op de Amerikaanse defensie en politiek. Het hield de VSA een spiegel voor… en daar houden ze niet van, de politiek-correcte dirigenten van onze aardbol.
Alle woke-duivels werden op Cleese losgelaten… “Het is een slecht idee. Zijn humor is niet de huidige humor….” Gelijk hebben ze, niet helemaal, maar toch gedeeltelijk: ze hebben gewoon géén zin voor humor of zelfbeschouwing. Die werd begraven onder een verplichte kleilaag woke-isme. Ze vragen zich af of men in het jaar 2023 een dergelijke beledigde humoristische reeks kan maken… Of eerder: ze wéten dat dit niet kan. De “mensen zouden het niet pikken”, zeggen ze. Stel je voor te durven lachen met situaties die de woke-isten niet grappig vinden… Eigenlijk moeten we medelijden met hen hebben…
We kozen dit klein fragment, omdat het de hypocrisie uitvergroot. Basil wil àndere klanten aantrekken, klanten met méér klasse:
Wat volgens John Cleese nu reeds vast staat is dat de BBC de nieuwe reeks niet zal uitzenden. Niet zal mógen uitzenden. Cleese heeft nl. zijn buik vol van de politieke correctheid en wil vermijden dat er geknipt wordt met de woke-schaar.
Meer info over de geschiedenis en de verdiensten vindt u – jawel – bij de BBC. Nochtans werd de reeks bij de heruitzending – zoals het hoort – politiek-correct gecensureerd en/of verbannen door de BBC. We citeren Cleese:
“I would have hoped that someone at the BBC would understand that there are two ways of making fun of human behaviour. “One is to attack it directly. The other is to have someone who is patently a figure of fun, speak up on behalf of that behaviour.”
“Ik hoopte dat iemand bij de BBC zou begrijpen dat er twee manieren zijn om iemands gedrag belachelijk te maken. De ene is een directe aanval. De andere is de persoon humoristisch in beeld brengen, het gedrag belachelijk te maken.”
Quod non. Van pilarenbijters, navelstaarders en politiek-correcte betweters moet je geen humor verwachten. Stel je voor dat ze eens “in eigen hart zouden kijken” en zich een breuk zouden moeten lachen om zichzelf… Of dat we dit in de politiek zouden kunnen toepassen.
