Categorie archieven: media
Dries kiest
Dr. med. Hiob Prätorius over “… de microbe van de menselijke domheid…”
“…Millionen junge Menschen, die nicht kämpfen wollen, bekämpfen Millionen andere junge Menschen die ebenfalls nicht kämpfen wollen und die Errungenschaften der Wissenschaft scheint zu keinem anderen Zweck herum zu sein, als im all dies errungene wieder zu zerstören. Das ist die Welt von heute. Aber kann das morgen nicht anders sein?…”
“…Wenn es uns gelingt, ein Serum gegen die Dummheit zu finden – diese entsetzlichste aller ansteckenden Krankheiten -, dann wird es im nu keinen Hass und keine Kriege mehr geben an die Stelle der internationalen Diplomatie wird der gesunde Menschenverstand treten… ”
“… Miljoenen jonge mensen, die niet willen vechten, strijden tegen miljoenen andere jonge mensen die ook niet willen vechten. En alle verwezenlijkingen van de wetenschap schijnen tot geen ander doel te voeren dan al het verwezenlijkte opnieuw te vernietigen. Dat is de wereld van vandaag. Zou dat morgen niet anders kunnen zijn?…”
“… Als we erin slagen een serum tegen de domheid te vinden – de verschrikkelijkste van alle besmettelijke ziektes – dan zullen er in een mum van tijd geen haat en geen oorlogen meer zijn; in de plaats van de internationale diplomatie komt dan het gezonde mensenverstand…”
Een fragment uit de film Dr. med. Hiob Prätorius, een bijzonder succesvolle film uit 1965. Mét twee toenmalige sterren: de legendarische Heinz Rühmann en publiekslieveling “Lilo” Liselotte Pulver. Kreeg een Bambi en de “Goldene Leinwand” voor meer dan 3 miljoen toeschouwers.
Voor de geïnteresseerden: de volledige film (in het Duits) kan u hier bekijken.
https://de.wikipedia.org/wiki/Dr.med._Hiob_Pr%C3%A4torius(1965)
Absurde uitwassen van censuur
“In Rusland werden er verleden jaar 400 mensen gearresteerd voor zaken die ze op sociale media gezegd (resp. gepubliceerd) hadden. In G.B.: 3300.
En hij geeft een voorbeeld: een jonge vrouw uit Liverpool, Chelsea Russell… een vriendje (een jongen van 13) werd gedood bij een auto-ongeval. Zij plaatste de tekst van diens favoriete lied op instagram. Het was een rap-lied met verschillende keren het woord dat tegenwoordig het n-woord – “neger” dus – genoemd wordt. Zij werd gearresteerd, kwam voor de rechtbank, schuldig bevonden, veroordeeld voor 500 uren gemeenschapswerk en een boete. Gestigmatiseerd. En gedurende een heel jaar moest ze de avondklok van 20.00 u tot 08.00 u volgen. In Groot-Brittannië. In 2018.”
https://www.liverpoolecho.co.uk/news/liverpool-news/teen-prosecuted-n-word-rap-15874476
https://www.bbc.com/news/uk-england-merseyside-43816921
De Vierde Macht als verlengde arm van de Politiek
Hoe noemt men dat? Een zakcentje bijverdienen? Omkoping? Corruptie? Het was de Bundestag zelf, het federale parlement in Berlijn, die dit bekend maakte. De rechtse oppositiepartij Alternative für Deutschland (AfD) had hierover vragen in het Parlement gesteld. Tijdens de laatste vijf jaar ging het om ca. 1.5 miljoen euro. Het meeste geld ging naar “moderatoren”, naar bemiddeling, bv. voor een goed-gestuurd gesprek met kanselier Scholz. Hoe groot is de kans dat het journaille objectief, of kritisch, over hem zou berichten? ARD-baas Kai Gniffke, die meer verdient dan de bondskanselier, vindt over zichzelf dat hij ’heel hard werkt’. Hij int zo’n 30.000 euro per maand.
Een voorbeeld van zo’n zakcentje: meer dan 32.000 euro mocht een ZDF-medewerker op zak steken voor video’s die reclame maakten voor de corona-vaccinatie. (https://pleiteticker.de/von-der-regierung-bezahlt-zdf-mitarbeiter-erstellte-werbefilme-fuer-die-corona-impfung/)
En hier vindt u een aantal niet onbekende namen van hournalisten – vrouwen zijn niet ondervertegenwoordigd – in het TV-wereldje: Geheim-Liste enttarnt: Diese Journalisten von ARD und ZDF lassen sich von der Regierung bezahlen!
Martin Renner, woordvoerder van de AfD-fractie in de Bundestag, geeft onderstaande samenvatting van het antwoord der Bundesregerung:
“Die Zahlen der Bundesregierung offenbaren einen erheblichen staatlichen Geldfluss direkt in das Portemonnaie einzelner Journalisten. Seit 2018 flossen rund 875.000 Euro an Journalisten von ARD, ZDF, Deutschlandradio und Deutsche Welle. Die Regierung bezahlte diese Journalisten für Aufgaben wie Moderation, Vorträge, Medientraining oder einfach nur ihre Teilnahme an einer Podiumsdiskussion.*
Auch Journalisten privater Zeitungen, Zeitschriften und der großen Privatsender wie SAT.1, RTL, Pro Sieben und n-tv wurden für ihre Dienste stattlich entlohnt. Hier überwies die Bundesregierung in demselben Zeitraum rund 595.000 Euro. Zu den Begünstigten zählen auch Vertreter der ,Qualitätspresse‘ wie FAZ, Süddeutsche Zeitung, Der Spiegel und Die Zeit.**
Fast alle Bundesministerien haben Journalisten mit bezahlten Dienstleistungen beauftragt, darunter auch das Bundeskanzleramt die Pro Sieben-Moderatorin Linda Zervakis für die ,Moderation eines Gesprächs mit dem Bundeskanzler‘ Olaf Scholz im Juni 2022. Für dieses Interview und eine weitere Moderation wurde Frau Zervakis mit über 12.000 Euro fürstlich entlohnt.
Die Bundesregierung weigert sich aus ,Datenschutzgründen‘ bislang, die Klarnamen der rund 200 Journalisten zu veröffentlichen. Dabei ist spätestens mit dem Skandal um das bezahlte Interview durch Frau Zervakis (,Journalistin 97‘) klar, dass ein öffentliches Aufklärungsinteresse an den Geschäftsbeziehungen zwischen Regierung und Journalisten besteht.
Entgegen den Beteuerungen der Bundesregierung sieht die AfD-Bundestagsfraktion in den erfolgten Zahlungen einen Verstoß gegen das Prinzip der Staatsferne des öffentlich-rechtlichen Rundfunks. Aber auch Journalisten privatrechtlicher Medien haben sich zu fragen, ob sie gegenüber der Bundesregierung wirklich so unabhängig sind, wie sie vorgeben. Bei einem durchschnittlichen Honorar von 7350 Euro pro Journalist ist nicht auszuschließen, dass die Auftragsvergabepraxis der Bundesregierung zu Gefälligkeiten und Abhängigkeiten geführt hat. Wir werden dieser Angelegenheit weiter nachgehen, um die Unabhängigkeit der Medien von regierungsseitiger Einflussnahme sicherzustellen.“
*zoals bij ons bv. Bart Crols, Lieven Verstraete, Lisbeth Imbo, Annelies Beck, Kathleen Cools… die zich niet beperken tot hun taak als “moderator”. Of ze hiervoor op de een of andere manier “beloond” worden? Wij durven dat niet te beweren, maar sluiten het niet uit. Eventueel in de toekomst, maar da’s afwachten. Er zijn toch nogal wat journalisten die uiteindelijk beloond werden. Enkele voorbeelden (lokale mandatarissen niet meegerekend): Jan Becaus, Ivo Belet, Tuur Van Wallendael, Lucas Vander Taelen, Mark Demesmaeker, Dirk Sterckx, Siegfried Bracke…
**bij ons verpakt als “subsidies voor de distributie”
200 Duitse journalisten betaald door de overheid
Stikstofpraat
“Het stikstofprobleem waarover men een regering wil doen vallen is voor deze partijen zo groot dat in het regeerakkoord van 2019 op 300 pagina’s één luttele paragraaf eraan besteed werd. Eéntje meer dan in het verkiezingsprogramma van N-VA.”
Chris Janssens, VB, in Terzake
Wordt u overtuigd door gekleurde reclame?
Wie de reclamefilmpjes op tv bekijkt, weet dat de blanke acteurs in de minderheid zijn. Het lijkt wel alsof elk Vlaams gezin minstens één gepigmenteerd gezinslid heeft. Ook bedrijven en financiële instellingen menen te kunnen overtuigen door vooral de woke-kaart uit te spelen. Een voorbeeld dat de laatste dagen enorm op onze zenuwen werkt is de Keytrade Bank.
Ter vergelijking twee filmpjes. Het eerste vonden wij een oudere, geslaagde reclame, waarbij de “traditie” van een door generaties gebruikte familiebank eventuele nieuwe klanten moest overtuigen:
En dit is het heden. Vergeet de traditie. We krijgen verschillende keren per tv-zendavond dit filmpje door onze strot geduwd, waarbij de boodschap “geluk” met zwarte hoofdletters op uw netvlies moet gefixeerd worden. Vanzelfsprekend wordt ervan uit gegaan dat de genaamde Oscar een ras-gemengd gezin heeft… Staan wij nu alleen met onze mening dat dit soort reclame eerder het omgekeerde effect heeft? Niet alleen omwille van de verkleuring maar ook wegens de verkleutering…
Vrijheid van meningsuiting? Een lege doos.
AfD: 0,4 procent in praatprogramma’s van ARD en ZDF
Onze Duitse collega’s van het Duitse conservatieve weekblad Junge Freiheit hebben onderzoek gedaan naar de aanwezigheid van de rechts-conservatieve partij AfD in talkshows van Duitse openbare zenders als ARD en ZDF. De perceptie is dat AfD-politici bijzonder weinig worden gevraagd in praatprogramma’s allerhande, terwijl die partij volgens recente peilingen toch goed is voor 15 procent van de stemmen.
Dieter Stein, de hoofdredacteur van JF, die de resultaten van het onderzoek becommentarieert, opent met een cynische opmerking: “Op 20 september 2022 zullen de sektkurken in de burelen van AfD flink hebben geknald. Op die dag mocht een AfD-politicus voor de eerste keer dit jaar deelnemen aan een praatprogramma en in dialoog gaan met FDP-politica Marie-Agnes Strack-Zimmermann bij Sandra Maischberger.”
De JF-journalisten verzamelden cijfergegevens van ARD- en ZDF- programma’s als Hart aber Fair, Maischberger, Maybrit Illner, Markus Lanz en Anne Will. In totaal werden 457 keer politici van partijen uitgenodigd die in de Duitse Bundestag vertegenwoordigd zijn. De cijfers zijn ontnuchterend: 125 keer een politicus van CDU/CSU, 129 keer SPD, 100 keer Grünen, 67 keer een FDP-politicus, en 34 keer een politicus van de uiterst linkse Die Linke. Het AfD-aandeel ligt op 0,432 procent. Nochtans worden de beide openbare televisiezenders evengoed met belastinggeld van AfD-kiezers betaald.
Junge Freiheit deed navraag bij de publieke zenders naar het waarom van dit onevenwicht. Opvallend hoe gelijklopend de argumenten zijn, die overal in West-Europa (ook bij ons) worden gebruikt om rechtse partijen zoveel mogelijk buiten de mainstreammedia te houden. Talkshows, aldus de woordvoerders van ARD en ZDF, zijn geen “Ersatz-parlementen”. Politici worden uitgenodigd omdat “ze iets hebben in verband met bepaalde thema’s”. Het gaat om “louter journalistieke criteria”, en “leden van de onderscheiden partijen worden niet bevoordeeld of benadeeld”.
Leif-Erik Holm, de mediaexpert van AfD, is duidelijk: “Echte discussies komen op publieke zenders steeds minder tot stand. Gelet op het dalend vertrouwen van de burgers in de publieke zenders zouden die er nochtans alle belang bij hebben de debatten breder te maken, zodat ze het vertrouwen kunnen terugwinnen”. Want “waarover zou er nog discussie kunnen zijn, als iedereen tijdens het praatprogramma dezelfde mening vertolkt?”
Peter Logghe
Hier spreekt men (nog altijd) Nederlands
Overal hetzelfde verhaal
Ze vertellen allemaal hetzelfde. De media gelijkgeschakeld.
Als er een bedreiging is, telt “links” of “rechts” niet meer. De gelijkschakeling voltrekt zich bijna ogenblikkelijk zoals een bijenzwerm die bij één signaal van chaotische modus naar alarm I-modus schakelt. We hebben het gemerkt met Covid van 2020 tot 2022. Het afgelopen jaar merken we het het met de oorlogsdreiging (Rusland en nu ook China). Het is vrijwel hetzelfde verhaal dat ze brengen maar ook het verhaal dat ze verzwijgen, doet er toe.
Seymour Hersh doodgezwegen
Dit is een verhaal dat de media u niet brengen. Seymour Hersh (1937-) is een legendarische onderzoeksjournalist bekend van het My Lai bloedbad (1968) en de Abu Graib gevangenis (2003). Nu heeft hij een artikel uit waarin hij beschrijft hoe een Amerikaanse team de Duitse gasaanvoerlijn Nord Stream I en II heeft vernietigd door gebruik te maken van duikers van de Navy en de Noorse marine. Hersh geeft ook de chronologie ervan weer. Het was een kerngroep van vier die dat bevolen heeft maanden voor de Russen in Oekraïne binnenvielen: Biden, Nuland, Sullivan en Blinken. Geen enkel Amerikaans tijdschrift wilde het artikel uitgeven. Hij heeft het dan zelf gepubliceerd op zijn “substack”.
Dit is de link: How America Took Out The Nord Stream Pipeline (substack.com)
Brengen onze media dit verhaal? Nee. De enige in Vlaanderen die het even vermeld heeft is “dewereldmorgen.be” waar een senior journalist Lode Van Oost het oppikt. Dat leert Google je.
Wat vertellen ze na één jaar over de oorlog? De Russische inval in Oekraïne is ongeveer een jaar oud en ik grasduinde het vorige weekend eens in de tijdschriften in de supermarkt.
Het “Pallieterke” van deze week vraagt zich af welke snode plannen Poetin smeedt om de zaak na één jaar naar zijn hand te zetten. Rusland is volgens hen een groot uitgevallen Noord-Korea en Poetin een tweede Kim Jong Un. Gelukkig voegt de commentator op de eerste pagina eraan toe dat het land eigenlijk maar een “Nigeria in de sneeuw” is, een parafrase van Obama’s “een benzinepomp in de toendra”. Dus moeten we toch niet zo bevreesd zijn.
De communisten vertellen… hetzelfde. De communistische PVDA heeft geen papieren krant meer maar wel een fraai ogende website “solidair.be”. Als u daar zoekt, komt u bij een artikel van een jaar geleden waarin ze verzekeren altijd al een afkeer van Poetin gehad te hebben en zijn kleffe oligarchen en hun imperialisme. Met “oligarchie” als analyse geraak je echter niet ver. Het is een open deur instampen. Aristoteles zei 2500 jaar geleden al dat democratie nu eenmaal de neiging heeft om in oligarchie te verkeren.
“Solidair” vermeldt echter een burgerinitiatief uit Brussel “INTAL”, die gaan betogen en ijveren voor onderhandelingen, er gaat te veel geld naar bewapening en we zitten met een klimaatcrisis. Dat laatste is een open deur, oorlog en oorlogsindustrie zijn de grootste producenten van CO2, uraniumvervuiling enz. Bij de keuze van onderhandeling vraag je je af wie met wie zal onderhandelen. Is Oekraïne gemachtigd om namens zichzelf te onderhandelen? Moeten Rusland en de VS gewoon boven de hoofden van de NAVO afspraken maken? De VS controleren de NAVO sowieso en dus ook de EU, die het economische en pr-venster van de NAVO geworden is.
Het progressieve tijdschrift “mo.be” is de opvolger van het katholieke missietijdschrift “Wereldwijd”. Die benadrukken in hun web-artikels het internationale recht. Rusland moet worden veroordeeld voor de nu al door een Oekraïense NGO getelde 66000 oorlogsmisdaden (dat is ruim één per drie Oekraïense doden bij lage schatting van het dodenaantal!). Zie: As war crimes mount, Ukraine faces hard choices about prosecutions – The Washington Post
Het tijdschrift MO maakt zich sterk dat er een internationale rechtbank komt zoals destijds het Joegoslavië-tribunaal maar spreken nergens over de misdaden van de Oekraïense kant en de misdaden begaan tussen 2014 (de Maidan-staatsgreep) en 2022. Het Joegoslavië-tribunaal deed nog een inspanning om ook de misdaden van het Kroatische kamp te bekijken.
De trotskisten vertellen… hetzelfde. Aan de linkse kant is er nog “marxisme.be”, dat bij nader toezien een trotskistische site is. Daar vindt u enkele artikels over Oekraïne/ Rusland maar meer actuele artikels over China. Hun laatste artikel over China is een striemend rekwisitoor, ze hebben het daar allemaal verkeerd gedaan met eerst korte maar strenge lockdowns en dan eind 2022 de totale vrijlating. Dat laatste heeft volgens “marxisme.be” geleid tot miljoenen doden in China en uiterst gevaarlijke uitbraken elders in de wereld. Bovendien zijn de Chinezen zo stom geweest de superieure genetische vaccins uit het Westen (de MRNA van Moderna en Pfizer) af te wijzen en hun klassieke vaccins te gebruiken.
Het is duidelijk: als het de dreiging van Rusland en China betreft, dan zijn linkse en rechtse media verwisselbaar. “Pallieterke” zal natuurlijk niet spreken over “oligarchen”, ze geven de voorkeur aan een volkse taal. Bij Covid was de gelijkschakeling van de media ook al duidelijk.
“De derde wereldoorlog is begonnen”. De media als ideologie. Het “journalisme”.
Emmanuel Todd 1951-) is een Franse historicus en bevolkingsdeskundige die in Japan meer bekend is dan in eigen land. Hij geeft in Japan een boek uit “De derde wereldoorlog is begonnen”. De laatste maand is hij eindelijk daarover in Frankrijk geïnterviewd. We moeten in een later artikel zeker op Todd terugkomen.
In verband met de media heeft hij een heel spitse stelling. Hij vindt dat de media de ideologische rol overgenomen hebben nu ideologisch links en rechts bijna verdwenen is. Sociaal links en ethisch rechts is goeddeels verdrongen door LGTB-links en neoconservatief rechts. Die twee kunnen perfect samen gaan: bv. Rusland wordt afgewezen omdat het niet LGTB-vriendelijk is en omdat het de “op regels gebaseerde orde” in de wereld in de weg staat.
Todd noemt die ideologie “journalisme”. De meeste ideologieën gaan uit op -isme (bv. socialisme). Journalisme als ideologie is het aanvoelen van de politieke correctheid, het hanteren en uitdragen ervan. De mediamensen hebben dat niet uit zichzelf maar ze voelen de geringste wijzigingen aan en vertolken die. Je kunt het vergelijken met het collectieve brein van een bijenzwerm, die uiterst snel reageert op een prikkel.
Natuurlijk zijn de meeste mediamensen ideologisch links maar dat is bijkomstig. Als vertolker en behoeder voelen ze zich machtig, dat is een compensatie voor de financiële achteruitgang van hun beroep in het digitale tijdperk. Politici zijn voor hen aan te schieten wild. Politici hebben veel macht verloren met al de bevoegdheidsoverdrachten naar onverkozen niveaus en proberen aandacht te krijgen met (schijn)gevechten om hun eigen voortbestaan en dat van hun riante omkadering en partijvergoeding te rechtvaardigen.
Politici volgen en toetsen op hun politieke correctheid is het geliefde tijdverdrijf geworden. Leveren ze voldoende wapens en zijn ze voldoende krachtdadig in hun sancties? Streng genoeg in het opvolgen van de Covid-regels? Treden ze doortastend op tegen de Iraanse, Chinese en Russische trollen en de anti-vaxxers? Dat is de ideologie van het journalisme in een notendop.
Die gelijkschakeling van de media hebben we ook gemerkt bij het Syrië-verhaal de laatste twaalf jaar. Syrië is nochtans geen “existentiële bedreiging” voor het Westen zoals de oorlog in Oekraïne. Dat is al dikwijls aan bod gekomen op deze website. Zie: Een verslag uit Syrië, zonder poco bril | Golfbrekers
Golfbrekers wees trouwens als eerste naar de aanslagplegers van Nord Stream 1 & 2:
Meer over Emmanuel Todd en de “derde wereldoorlog” in een volgend artikel.
Tenax