De poco media wereldwijd waren zooo zeker dat Kamala Harris de presidentsverkiezingen in de VSA zou winnen. Zooo zeker. En nu zijn ze zooo wanhopig. De uitgever van de linkse Britse krant “Guardian” biedt het personeel psychologische hulp aan om met het resultaat van de verkiezingen om te kunnen gaan. Hun wereldbeeld ligt – naar verluidt – aan flarden. Nochtans heeft de Guardian zijn uiterste best gedaan om Donald Trump aan de schandpaal te nagelen. En toch waren die koppige Amerikanen zo dom om de toffe, knappe, intelligente Kamala Harris links (!) te laten liggen. Tja. Amerikanen lezen de Guardian niet, he…
We citeren een stukje van Katharine Viner, bazin van de Guardian, e-mail aan het personeel:
“Onze lezers overal ter wereld zullen zich tot ons richten om te begrijpen hoe het zo ver kon komen, wat het betekent en wat eraan te verhelpen is. Ze zullen zich tot ons richten om klaarheid en verbeeldingskracht te krijgen en zelfs om hoop te kunnen scheppen.”
Katherine Viner heeft blijkbaar geen tekort aan zelfvertrouwen. Misschien kan ze ook nog zalig verklaard worden…
In onderstaande documentaire kan U vernemen waarom een Deense school terug grijpt naar oude lesmiddelen: boeken en pennen. Inderdaad, de leerlingen moeten zoals vroeger schrijven met een pen, wat niet bepaald van een leien dakje loopt.
Naar verluidt zouden Deense kinderen de meeste tijd voor een scherm zitten met alle gevolgen van dien. Ook psychische problemen zoals angst, depressie en eenzaamheid zouden door een overdosis schermtijd (computer, gsm… ) veroorzaakt worden.
Of Denemarken koploper is, kunnen wij niet beoordelen. Het valt ons echter op dat de maatschappij verziekt is door de schermafhankelijkheid. Laatst moesten we hard remmen omdat een vrouw, die zowel een hond aan de leiband had, met de andere hand een kinderwagen voortduwde, het toch nog klaarspeelde in de leibandhand een gsm vast te houden waarop ze ingespannen tuurde en bijna onder de wielen van onze auto liep. Ook zijn schoolgaande kinderen op de fiets met een gsm in de aanslag geen uitzondering. En dan hebben we het nog niet gehad over de stilte aan de tafeltje in een restaurant waarbij zowel ouders als kinderen zelfs niet weten wat ze eten omdat ze heel de tijd intensief op hun gsm turen en tippen. Gezellig is anders…
Taz is een begrip in Duitsland, zeker in progressief Duitsland. Deze links-alternatief-groene krant verscheen voor de eerste keer in 1978, in de nasleep van – inderdaad – mei 1968 en de linkse studentenrevolte die toen over West-Europa en de Verenigde Staten trok. Bij de Taz – die voor vele Duitsers gelijkstond met ‘tägliches Gegengift” of dagelijks tegengif – werken momenteel 250 werknemers. De oplage bedraagt 45.000 exemplaren.
Taz, die aankondigde niet meer in gedrukte vorm te verschijnen, is daarmee de eerste bovenregionale krant in Duitsland die de stap zet. Vanaf 17 oktober 2025 zal taz niet meer te vinden zijn op papier, aldus de verantwoordelijke uitgever op de vergadering van de ‘Genossenschaft’ in Berlijn. Vanaf midden oktober 2024 zal de internetstek in een volledig nieuw kleedje steken. De elektronische communicatie met de lezer wordt versterkt en er komt een taz-App. Alleen de weekendeditie zou dan nog op papier te krijgen zijn.
Links op de terugweg op het metapolitieke terrein?
“De krant taz bevindt zich niet in een crisis. We handelen net vanuit een positie van sterkte”, aldus de beide vrouwelijke hoofdredacteurs, Barbara Junge en Ulrike Winkelmann. De technische ommekeer zal nog meer “plaats creëren voor echt journalistiek werk, zodat taz de belangrijkste, progressieve en linkse stem in het Duitse medialandschap kan blijven”. De plaatsvervangende hoofdredacteur (ook een vrouw), Katrin Gottschalk, stelde nochtans eerder in Der Spiegel dat met de beslissing om nog louter elektronisch te verschijnen “een faillissement van de krant was vermeden”.
In de jaren ’80 van de vorige eeuw dreigde taz al eens ten onder te gaan, toen bleek dat sommige journalisten te enge contacten onderhielden met een pedofielennetwerk en taz het thema pedofilie zelfs eventjes bespreekbaar wilden maken. De linkse krant besliste uiteindelijk het pedofiliethema géén plaats te geven, maar de schade was aangericht. Om de toekomst van het blad te verzekeren werd daarom een Genossenschaft opgericht, een vereniging van mensen die de krant financieel steunden en daardoor een stukje eigenaar werden, een Genosse. Op het hoogtepunt waren er 22.000 Genossen.
Zou taz een eerste mediapion kunnen zijn die valt? Zou het kunnen dat dit een aanwijzing is dat de progressieve krachten stilaan ook het metapolitieke veld in Duitsland aan het verliezen zijn? Als dat zo zou zijn, zou dit een belangrijk omslagmoment kunnen zijn.
Soros heeft zijn grijpgrage vingers in meer dan 200 radiostations kunnen zetten… niet toevallig voor de Amerikaanse presidentsverkiezingen. Dit gebeurde aan een sneltreintempo zonder veel controle van de “National Security”-raad.
Wordt dit nu aan de schandpaal genageld door de internationale media?
Stomme vraag, denkt U wellicht. TV-zenders, met belastinggeld gefinancierd, menen dat ze een missie hebben: de heropvoeding, de hersenspoeling van het klootjesvolk. En daarvoor is geen enkel programma te min.
Of het nu om het journaal, om een duiding- of kinderprogramma, om het weerbericht, een sportverslag, een show, een bezoek aan een stad, tentoonstelling of evenement gaat, kortom: het maakt niet uit … overal en op elk uur van de dag worden we om de oren geslagen met verdoken of duidelijke wenken hoe we ons moeten gedragen én denken.
Zo ook in Duitsland, waar de groen-rode-blauwe Ampelregering in een kramp schoot nadat de verkiezingsuitslag in twee Bundesländer – Thüringen en Sachsen – bekend werd. De AfD (Alternative für Deutschland wordt zoals het Vlaams Belang steevast als extreemrechts (… en dat is nog de bravere benaming) gebrandmerkt en mag dan ook niet meespelen in een regering.
Terug naar TV-programma’s. De ARD zond een documentaire uit met de betekenisvolle titel „Die große Angst“ – niet toevallig net voor de volgende Landtagswahlen in Brandenburg in aantocht, op 22 september. De zgn. documentaire toont een duister beeld van Oost-Duitsland: overal nazi’s, inbreuken op de persvrijheid en mensen die willen vluchten. Het gaat de filmmakers niet om een analyse waarom het kiesvee voor de AfD stemt, het gaat er slechts om een angststemming te creëren, angst voor de AfD. Perfect herkenbaar. We zijn ervaringsdeskundigen.
Ondertiteling en vertaling via icoontjes onderaan
Maar de beïnvloedingsstrategie hoeft niet altijd via een “ernstig” programma uitgevoerd te worden. De ARD heeft een spelshow misbruikt om het publiek te bespelen tégen de AfD: “Is de AfD eigenlijk een probleem?”, vroeg de AfD in de uitzending “Die 100”. Aan de titel mét een vraagteken, kan U merken dat hierover nagedacht werd. Dezelfde titel met een andere woordschikking “De AfD is eigenlijk een probleem.”, zonder vraagteken, heeft net dezelfde betekenis, kan echter niet door criticasters, zoals wij, gebruikt worden. Met tendentieuze argumenten, AfD-citaten die volledig uit de context getrokken werden, met halve waarheden en hele leugens verspreid om de deelnemers op te stoken tegen de AfD. Meer info in onderstaand artikel (Duits).
“Geregeld verschijnt er weer eens een tekstje over woke waarbij je je afvraagt op welke planeet de auteur in kwestie de laatste jaren vertoefd heeft. De bijdrage van Philippe Hensmans, voormalig directeur van de Franstalige afdeling van Amnesty International, op de blog van En Avant was er zo een. De tekst verscheen ook in een vertaalde en herwerkte versie op DeWereldMorgen.be. … Hensmans baseert zich op wat onderzoekers Martin Delexhe en David Paternotte in La Revue Nouvelle schreven en Alain Policar op de website Analyse, Opinion, Critique (AOC). Deze auteurs benadrukken dat wokisme een ‘uiterst vaag concept is, dat niet overeenkomt met enige precieze sociologische realiteit’. Het is daardoor een geweldige politieke troef om ‘een nieuwe kloof in de publieke ruimte te creëren, door de zogenaamde wokisten tegenover hun tegenstanders te plaatsen’. Hensmans heeft het verder over een ‘offensief, gezamenlijk uitgevoerd door de politieke macht en een deel van de intellectuele wereld dat probeert bepaalde conservatieve, zelfs extreemrechtse ideeën te normaliseren’.
Daar hebben we meteen een kanjer van een drogredenering.
Of het nu om het klimaat, het milieu, de oorlogen, het koloniale verleden, vermeende of echte vrouwendiscriminatie… gaat: voor al het verwerpelijke in de huidige tijd is er een schuldige: de oude, blanke man.
Prof. em. Dr. Norbert Bolz schreef er een boek over: een pleidooi voor de traditionele “mannelijke” deugden. Een niet voor de hand liggend thema in het huidige woke-tijdperk: “Der alte weiße Mann. Sündenbock der Nation.” (“De oude blanke man. Zondebok der natie.”
“Mannelijke” deugden hebben het momenteel eerder moeilijk. Vooral deugden, die verbonden zijn met het “oude Europa” en diens “blanke” elite. Logica moet immers wijken voor empathie. Biologie moet wijken voor inbeelding. Wetenschap moet wijken voor zelfontplooiing. Uitmuntendheid moet wijken voor minderwaardig. Cultuur moet wijken voor decadentie. Waarheid moet wijken voor leugens. Geschiedenis moet wijken voor … een zeer twijfelachtige toekomst!
Prof. em. Dr. Norbert Bolz, media-wetenschapper, pleit ervoor de waarheid de beschermen in plaats van het hoofd te buigen voor de weg met de minste weerstand, de woke-indoctrinatie. Op de vraag of hij iets tegen vrouwen heeft:
“Ich liebe das Weibliche und wir brauchen das Männliche…”
“Ik houd van het vrouwelijke en wij hebben nood aan het mannelijke…”
Nog enkele citaten:
“Voor mannelijke mannen is er in onze maatschappij geen plaats meer.”
“Ik heb God zij dank vier dochters…”
“Het is vandaag veel moeilijker voor ouders een jongen door de stadia van socialisatie te begeleiden…”
Een aanbevolen gesprek met een complexloze bepleiter der mannen:
Ondertiteling en vertaling naar het Nederlands via icoontjes onderaan.
Meer weten over Norbert Bolz? Klik op onderstaande bruggetjes.
Wie geeft de opdracht tot censuur op sociale media?
Ze noemen het de hoeder van de democratie, de verdediger van onze vrijheden. Het liberalisme presenteert zich als het bastion van openheid en progressie. Maar achter dit glanzende masker schuilt een verontrustende realiteit.
Mark Zuckerberg, de CEO van Facebook, onthulde onlangs hoe de Amerikaanse overheid tijdens de coronapandemie druk uitoefende op sociale mediaplatforms om berichten te verwijderen die niet strookten met de officiële lijn van het regime. Berichten over het virus, berichten over Hunter Biden — allemaal moesten ze verdwijnen. Dit is geen samenzweringstheorie, dit is geen wilde speculatie; dit is harde realiteit.
Wat in de Verenigde Staten mogelijk is, is dat ook bij ons denkbaar? De geschiedenis toont aan dat wanneer regeringen de macht dreigen te verliezen, ze hun toevlucht nemen tot de controle van informatiestromen.
In België is Vlaams Belang, de grootste oppositiepartij, al jaren het doelwit van dergelijke censuurpraktijken. Of het nu gaat om openlijke censuur, waarbij berichten worden verwijderd, of subtielere vormen zoals ‘schaduwbannen’ waarbij berichten wel worden geplaatst maar amper worden gezien, het patroon is duidelijk. Dit zijn geen op zichzelf staande incidenten. Dit is een systematische poging om politieke tegenstanders te onderdrukken en de macht te behouden. Dit is hoe een regime zichzelf beschermt tegen het volk.
De uitspraak van het Hof van Beroep in Gent, waarbij Facebook werd veroordeeld tot het betalen van een schadevergoeding voor het opleggen van een schaduwban aan mijn pagina, bewijst dat deze praktijken meer zijn dan speculatie; ze zijn een bewezen feit. Het bestaan van zulke censuurpraktijken werd jarenlang ontkend, maar nu is het duidelijk: Big Tech kan verkiezingen beïnvloeden door bepaalde meningen te promoten en andere te verbergen.
Net zoals in de Verenigde Staten, waar Facebook handelde op bevel van de regering-Biden, moeten we ons afvragen of er in België ook sprake is van politieke inmenging. Zijn er contacten tussen de Belgische regering en socialemediabedrijven? Wordt er druk uitgeoefend om bepaalde inhoud te verwijderen of te verbergen? Vooruit wou begin dit jaar nog politieke advertenties verbieden.[1] Het lijkt erop dat de huidige machthebbers koste wat kost hun positie willen behouden, zelfs als dat betekent dat ze zich moeten verlagen tot het manipuleren van de informatiestroom naar de burger.
Ook de Europese Unie speelt hier een sleutelrol. Met de Digital Services Act (DSA) hebben ze een nieuw wapen in handen om de vrije meningsuiting te knevelen. Die Digital Services Act (DSA) is namelijk wetgeving van de Europese Unie die erop gericht is om digitale platforms, zoals sociale media en marktplaatsen, verantwoordelijk te maken voor de content die op hun platforms wordt geplaatst, met als doel het ‘verbeteren van de online veiligheid en transparantie’. De wet verplicht platforms om illegale inhoud snel te verwijderen en misleidende informatie tegen te gaan.
Thierry Breton, Europees Commissaris voor de Interne Markt, heeft sociale mediabedrijven herhaaldelijk opgeroepen om strenger op te treden tegen zogenaamde “desinformatie” en “schadelijke inhoud.” Maar wie bepaalt wat desinformatie is? Wie bepaalt wat schadelijk is? Niet het volk, maar de bureaucraten in Brussel. Ze willen een internet waarin alleen hun waarheid de waarheid is. Ze willen een democratie waarin vrijheid betekent: het recht om te zwijgen. De houding van Breton laat zien hoe de EU bereid is om met harde hand te reguleren en te controleren wat wel en niet gezegd mag worden op het internet. Dit is niets minder dan een gecoördineerde poging om de vrije meningsuiting in te perken en politieke oppositie te onderdrukken.
video is meer dan een jaar oud – dus intussen van toepassing op iedereen die het waagt een ander geluid te laten horen op sociale media
Dit alles toont de ware aard van het liberalisme: een systeem dat de controle wil behouden door middel van censuur en manipulatie. Dit is geen toeval; het is een bewuste strategie om de macht te behouden en oppositie te verzwakken. Het liberalisme van vandaag, zoals uitgevoerd door bepaalde regeringen en hun bondgenoten bij Big Tech, kan zonder overdrijving als totalitair worden bestempeld. Geen democratie, maar technocratie. Big Tech heeft de macht om onze gedachten te sturen, onze meningen te manipuleren. Ze beslissen wie gehoord wordt en wie in de schaduw moet blijven. En dit alles onder het mom van vrijheid en vooruitgang. Dit is niets minder dan techno-fascisme.
Hiertegenover staat het nationalisme, dat vrijheid en burgerlijke rechten verdedigt. Nationalisme pleit voor een transparante, open samenleving waar de belangen van de eigen bevolking centraal staan en waar iedereen het recht heeft om zijn of haar mening vrijelijk te uiten, zonder angst voor censuur. In een nationalistische visie is vrije meningsuiting een fundamenteel burgerrecht dat niet mag worden aangetast door politieke machthebbers of door grote technologiebedrijven die handelen in hun belang.
Het is daarom essentieel dat we ons bewust worden van de gevaren van de huidige ontwikkelingen en in actie komen om onze democratische rechten te beschermen. De vraag is niet of censuur plaatsvindt, maar hoe diep het gaat en hoeveel invloed de overheid werkelijk heeft op deze processen. De strijd voor vrijheid en burgerlijke rechten gaat door, en het is aan ons allen om ervoor te zorgen dat we deze rechten verdedigen tegen de steeds groter wordende dreiging van overheids- en Big Tech-censuur.
Nationalisme biedt hier een antwoord: het verdedigen van de vrijheid van meningsuiting en het verzekeren dat de macht in handen blijft van het volk, niet van een selecte groep machthebbers die hun positie koste wat kost willen behouden.
Tom Vandendriessche, Europees Parlementslid Vlaams Belang
Eigenlijk loopt iedereen, die de poco oekazes niet gehoorzaamt, het zelfde risico als Pavel Durov.
Tucker Carlson schreef op X (het vroegere Twitter) dat Durov in Frankrijk gearresteerd werd omdat hij weigert, volgens de bevelen van regeringen en geheime diensten, “de waarheid” te censureren:
“Dit westerse land, een bondgenoot van Bidens regering en een actieve NAVO-lidstaat, heeft hem gearresteerd.”
Carlson merkte op dat Durov een “levende waarschuwing” is voor elke eigenaar van een platform, die weigert “de waarheid te censureren” als regeringen en geheime diensten dit eisen en voegde er nog aan toe:
“De duisternis daalt snel neer op de vroegere vrije wereld.”
Kim Dotcom, oprichter van het downloadnetwerk Megaupload, scheef op X, dat er een toegenomen aanval op de vrije meningsuiting gebeurd is:
“De aanval tegen de vrije meningsuiting neemt toe. Telegram-oprichter in Frankrijk gearresteerd. Westerse geheime diensten eisen toegang tot privé berichten van Telegram-gebruikers.”
Elon Musk schreef op X, dat mensen in Europa binnenkort zullen geëxecuteerd worden omdat ze een of ander bericht met een grap op een sociaal netwerk geliked hebben.” (Nvdr: een goedkeurend duimpje als reactie op een bericht):
“Mijn mening: we schrijven anno 2030; in Europa wordt men voor het liken van een meme geëxecuteerd.”
Juist. Dries Van Langenhove is daarvan bij ons reeds het slachtoffer geworden. Hij werd weliswaar niet fysisch geëxecuteerd maar wel politiek uitgeschakeld én financieel gestraft met alle gevolgen van dien voor zijn persoonlijk leven.
Intussen gaf Mark Zuckerberg (Meta, voormalig Facebook) toe dat hij aan het handje van Bidens regering liep tijdens de coronacrisis. M.a.w. dat er slechts één kant van het verhaal mocht gepubliceerd worden. Vrije meningsuiting aan de VSA-leiband.
Wie de derde wereld binnenhaalt, wordt zelf de derde wereld.
“In Duitsland bedraagt de niet-Duitse bevolking 15 procent, maar ze is wel voor 41 procent verantwoordelijk voor gepleegde strafbare feiten. Dat is een onevenwicht, die zovele jaren niet eens werd belicht, tot rechtse populisten en nationalisten deze onbalans begonnen te gebruiken. (…) Minstens tijdelijk hierop reageren en bij relevante strafbare feiten (…) de nationaliteit en herkomstland van de verdachten noemen, mag dan wel ingaan tegen de zuivere leer, maar het kan de indruk wel helpen wegnemen dat de staat zich meer interesseert voor de belangen van de nieuwkomers dan voor de belangen van haar eigen ingezetenen. Criminaliteit heeft natuurlijk naar de oorsprong niets met het herkomstland te maken. Maar bepaalde criminele gedragingen komen onder ingezetenen van sommige herkomstlanden en leefomgevingen bepaald sterk voor. Dit klaar benoemen creëert de basis om te handelen: juridisch, politiek en ook preventief”, aldus Ariane Bemmer, redactrice van het Berlijnse dagblad Der Tagesspiegel – zeker géén rechtse krant.
Momenteel woedt in veel Duitse deelstaten een discussie of men de nationaliteit en/of het herkomstland van vermoedelijke daders van zware strafbare feiten mag of moet vernoemen, of net beter verzwijgt. Terwijl ‘men’ in België de nationaliteit en/of herkomstland niet meer vernoemt, en ‘men’ dus minstens de indruk geeft dat er iets te verzwijgen valt, lijkt men in steeds meer deelstaten in Duitsland geneigd om nationaliteit en/of herkomstland voortaan te vernoemen. Al zal de electorale druk van de rechts populistische AfD en/of de links populistische BSW daar misschien niet helemaal vreemd aan zijn?
Peter Logghe
Je zou bij 34 messentrekkerijen per dag toch aannemen dat het gastland – Duitsland – hieruit lessen trekt en maatregelen neemt. Zó ver zijn ze nog niet. Men geeft schoorvoetend toe dat er inderdaad “een probleem” is, maar … u kent de gratuite verontschuldigingen inmiddels wel. Beperkte kansen, getraumatiseerd door hun verleden, taalachterstand, racisme én verwardheid. Bovendien steunen de groene Ampelministers ongehinderd en zonder schaamte de grenze(n)loze immigratie, willen niet weten van grenscontroles en hebben moeite met uitwijzingen van afgewezen asielzoekers.
Neen, voorlopig gaan ze op zoek naar de oorzaak van de hoge criminaliteitscijfers bij niet bio-Duitsers. Luister even naar deze journalist van de linkse Süddeutsche Zeitung (video is 4 jaar oud – de aangehaalde cijfers zijn intussen achterhaald… gestegen). Kortom: dat criminele buitenlanders in Duitsland oververtegenwoordigd zijn ligt aan:
ze vallen meer op door hun uiterlijk… gemakkelijker te herkennen
ze zijn jong… waarmee hij wil insinueren dat we toch allemaal jong en onbezonnen geweest zijn
Duitsers zijn eerder geneigd klacht neer te leggen tegen vreemdelingen dan tegen eigen volk… waarmee hij niets anders wil zeggen dan dat Duitsers er perfect mee kunnen leven als ze door bio-Duitsers belaagd, bedreigd, bestolen, verkracht… worden maar niet door vreemdelingen
het bekende riedeltje: genetisch is er niets mis mee. De “sociale achtergrond” speelt de hoofdrol en concludeert dat men sneller in de criminaliteit belandt als men “onder moeilijke omstandigheden opgroeit”… waardoor hij impliciet concludeert dat de overheid hen nog méér hulp moet aanreiken
Laten we het nog even hebben over uitwijzingen. Er bestaan in Duitsland méér excuses om niet uit te wijzen dan de asielzoekers zelf kunnen verzinnen. Zoals bv. uitwijzen naar Marokko en Tunesië. De Groene ministers der Ampelregering blokkeren uitwijzingen naar deze landen omdat deze “niet als veilige herkomstlanden” gelden. Duizenden westerse toeristen trekken naar deze landen op vakantie. En ja, ook asielzoekers uit die landen, erkend of niet, trekken regelmatig naar hun thuisland “op vakantie” om hun familie te bezoeken.
