U kent de uitdrukking: “Te weinig om (van) te leven, te veel om (eraan) te sterven.” Zonder meer van toepassing op de wettelijke pensioenen in buurland Duitsland.
En ja, d’r mag zelfs mee gelachen worden. Zolang het maar over autochtone – liefst hetero -Duitsers gaat. Alle andere bewoners, gekleurden, legaal of illegaal, ge”trans”formeerden, met of zonder operatie, hottentotten, kamelendrijvers, spagettimonsteraanbidders… hoeven zich niet aangesproken te voelen. Cabaretier Moritz Neumeier – zondag in „Till Reiner’s Happy Hour“ (3sat)
https://youtu.be/4g3QVStIW30?si=239Yi3aCXZr1xpn4
„Wenn man sich darüber aufregen möchte, dass nur so eine ganz kleine Gruppe von Menschen das Geld der Krankenkassen, die Wartelisten der Ärzte völlig überdurchschnittlich strapazieren, und du was dagegen tun möchtest, dann musst du ja nicht mehr Menschen schneller abschieben, sondern Deutsche über 70 – dass du die einfach tötest.”
Vertaling: “Als men zich erover kwaad maakt dat zo een heel kleine groep mensen het geld van de ziekenkas, de wachtlijsten der artsen opvallend meer dan doorsnee belasten, en als u er iets wil tegen ondernemen, dan moet men niet meer mensen sneller deporteren, maar Duitsers boven de 70… gewoon doden.”
Schakel vooral de ondertiteling en vertaling in via de icoontjes onderaan
Gemiddelde wettelijke pensioenen zijn schrikbarend laag, zelfs onder de armoedegrens waardoor de gepensioneerden sociale steunmaatregelen moeten aanvragen – vertaling via icoontjes onderaan
https://youtu.be/8hZCGNaDC5c?si=uz-prceAqtAhIcpy
Fransen krijgen gemiddeld 60% meer pensioen, Oostenrijkers 80%, Nederlanders dubbel zo veel als de Duitsers, de Zwitsers meer dan 4 X zo veel, Italianen 60% meer en moeten bovendien 7 jaar minder lang werken… Het land b staat niet in het lijstje met hogere gemiddelde pensioenen… Integendeel:
“Het gemiddelde nettoloon van een werknemer is € 2.100 per maand (bron: Jobat.be 2018 calculator). Ons wettelijk pensioen, dat wil zeggen het pensioen dat door de Staat wordt toegekend, bedraagt dus gemiddeld € 1.388 volgens bovenstaande gegevens (66,1 % van het gemiddelde netto maandsalaris). (Bron: Federale Verzekering)”
Mijn e-mail is geblokkeerd sinds woensdag 15 november 2023! Ik stuur nu langs een confrater hetgeen ik heb. Ik weet niet of mijn e-mail terug weer zal werken volgende keer. Bovendien zijn er de laatste tijd hier grote problemen met internet.
Goede Vrienden,
Van de waardigheid van ons mens-zijn hebben we tot heden twee belangrijke eigenschappen overwogen. We zijn geschapen naar het beeld van God en we dragen diep in ons een onstilbaar verlangen mee naar het volmaakte geluk, dat we enkel in God bereiken en zo verlangen we uiteindelijk naar God. Dit zijn de twee eerste en leven gevende wortels van ons mens-zijn, die ook heel ons leven kunnen bezielen. We hebben ze uitvoerig toegelicht en er enige actualisatie van gegeven.
Vooraleer de derde eigenschap te behandelenwil ik nogmaals even onderbreken. Het is de actualiteit die me er toe dwingt. In Gaza is een nooit eerder geziene slachting bezig, waarbij massa’s mannen, vrouwen en kinderen niet toevallig maar doelbewust worden vermoord. Kinderen, ziekenhuizen, ambulances worden direct gebombardeerd. En deze gruwel blijft maar doorgaan.
Sommigen menen dat zowel de oorlog in Oekraïne als deze waanzin in Israël-Palestina deel uitmaken van een grote verschuiving in het wereldgebeuren. Tot voor kort werd de wereld “unipolair” bestuurd. Eén enkele wereldmacht (VS, Israël, samen met het collectieve westen) kon de hele wereld domineren volgens eigen regels, ver verwijderd van het internationaal recht en de rechtvaardigheid. Hierdoor waren andere landen eigenlijk slechts vazallen of kolonies. Ondertussen zijn echter andere wereldmachten opgekomen waardoor een “multipolaire” wereld groeit (Rusland, China, India, de islamitische, Afrikaanse, Zuid-Amerikaanse beschavingen). Hierbij wil men andere landen in hun soevereiniteit respecteren en overeenkomsten sluiten tot wederzijds welzijn. De oorlog in Oekraïne tegen Rusland en de poging om het Palestijnse volk uit te roeien zouden dan een wanhopige – op voorhand mislukte – poging zijn van de oude “unipolaire” wereldoverheersing, die zich wil handhaven. (https://www.frontnieuws.com/alexander-dugin-mijn-visie-op-de-nieuwe-wereldorde-en-de-gaza-oorlog/). Hoe het ook zij, we geven nu een religieuze overweging op het gebeuren in Israël-Palestina.
Het Palestijnse volk, de oogappel Gods
De huidige politieke joodse leiders willen de strijd in Israël vanuit Bijbels perspectief rechtvaardigen. Het joodse volk is dan de oogappel van God die het recht zou hebben om zijn vijanden (Amalek in de Bijbel) tot de laatste man, vrouw en kind uit te roeien.
Een terugblik: Ondertiteling en vertaling via icoontjes onderaan
Christenen dienen het Oude Testament echter te lezen vanuit het Nieuwe Testament en het Nieuwe Testament te begrijpen tegen de achtergrond van het Oude. Jezus Christus bracht een grondige en definitieve vernieuwing. Hij is de vervulling, de verdieping, de verruiming van Gods openbaring. Hij is zelf de volheid van het Woord Gods. Sinds zijn dood en verrijzenis is iedere plaats op aarde gelijk aan Bethlehem, Nazareth, Golgota en Jeruzalem. Er is geen verschil meer tussen de roeping van een jood of een heiden. Ieder volk is in Christus “Gods uitverkoren volk” en zijn “oogappel”. Zo heeft Jezus ook de eigenlijke betekenis van het huwelijk tussen man en vrouw geopenbaard en de Wet van Mozes vervuld en overstegen. Ieder volk op aarde en ieder mens wordt uitgenodigd om hierbij zijn verantwoordelijkheid te nemen om gered te worden, nl. alleen door het geloof in Jezus Christus.
Jezus heeft geweend over Jeruzalem omdat het Hem, zijn Messias en heil niet heeft erkend en omdat de religieuze leiders hun taak om een “licht voor de volken” te zijn in Christus verwierpen. Hij heeft ook de ondergang van deze hoogst geëerde stad en zijn allerheiligste tempel voorspeld. De religieuze joodse leiders reageerden hierop met hoongelach. Zij waren zeker van hun goddelijke glorie en de onaantastbaarheid van hun heilige plaatsen. Jeruzalem en de tempel werden echter in het jaar 70 op verschrikkelijke wijze verwoest en de bevolking afgeslacht. Het bleef een trauma voor het joodse volk. Een groot deel van het joodse volk heeft de lessen hieruit niet getrokken.
Paulus, een authentieke besneden jood, fulmineerde tegen hen die nu nog hun heil zoeken in de besnijdenis in plaats van in het geloof in Jezus alleen. Ook de andere apostelen begrepen dat God alle volken, rassen en talen in Christus heeft uitgekozen tot zijn oogappel en geliefde volk om te delen in alle beloften, eens aan het joodse volk gegeven. Daarom werd op het eerste concilie van Jeruzalem beslist dat besnijdenis en Wet van Mozes niet meer nodig zijn. Het geloof in Jezus is vereist en volstaat om Gods heil deelachtig te worden. Het Palestijnse volk en alle andere volken zijn in Christus op gelijke wijze zoals het joodse volk, Gods uitverkorenen.
Hoe zal deze verschrikkelijke oorlog eindigen? Ook hiervoor geeft Jezus ons een aanwijzing: wie het zwaard hanteert, zal door het zwaard omkomen (Mattheus 26, 52). Dit geldt voor alle partijen maar uiteraard het meest voor hen wiens “zwaard” een alles overheersende militaire supermacht is met de meest gesofistikeerde vernietigingswapens én atoomwapens om met nooit eerder geziene gruwel mannen, vrouwen en kinderen welbewust uit te roeien. De Israëli’s menen hierdoor hun eigen veiligheid te verzekeren. We zien dat in werkelijkheid het tegendeel waar is. Door hun buitensporig geweld brengen ze zichzelf en al hun volksgenoten over de hele wereld in groot gevaar. Israël kan enkel overleven als het afziet van alle geweld, de rechtvaardigheid nastreeft en Christus erkent. In 1948 werden de nieuwe joodse bewoners gastvrij ontvangen in de Palestijnse dorpen, maar ze maakten er misbruik van om nauwkeurig alle belangrijke gegevens van de dorpen te noteren en ze later een voor een te overvallen. Israël kan enkel overleven in rechtvaardigheid en liefde als het ook het Palestijnse volk als de oogappel Gods erkent en met hen in vrede wil samenleven, zoals ook vele vrome, orthodoxe joden uitdrukkelijk vragen. Voor het Palestijnse volk geldt nu op bijzondere wijze het woord van Jezus: “Al wat je één van deze minste broeders van Mij hebt gedaan, heb je Mij gedaan” (Mattheus 25, 40).
Laten we bidden voor het joodse volk dat het Jezus Christus, zijn grootste Rabbi zou erkennen als zijn Messias, de Zoon van God en de Redder van de wereld. Laten we bidden voor de moslims dat ze Jezus, de gestorven en verrezen Heer als hun enige Redder aanvaarden. Laten we bidden voor alle mensen, van welke geloofsovertuiging ook, dat ze levend vanuit een oprecht geweten, Jezus Christus als hun Verlosser mogen ontdekken en erkennen. Laten we bidden voor de christenen opdat we waardige volgelingen van Jezus Christus mogen worden en verkondigers van zijn heil.
P. Daniel, Monastery of Saint James in Syria, Qara, Syria 17.11.2023, www.maryakub.net
Nvdr: foto’s vindt u terug op Deir MarYakub El Mukata indien de techniek en IT-aansluiting het toelaten.
Flitsen
Twaalf jaar geleden kwamen we toe in Syrië, een land van grote welvaart en veiligheid, met een bevolking levend in harmonie. Het leven was zeer goedkoop. Syrië bracht 20% meer voedsel voort dan het zelf nodig had. Het had een overvloed aan gas en olie. Nagenoeg geen enkele voordeur van een huis was op slot. Dan kwamen de VS en het collectieve westen, die zich de “vrienden van Syrië” noemden. Ze richtten terroristische groepen op die ze trainden en betaalden en vielen Syrië binnen, zogenaamd om het volk van de terroristen te bevrijden. Ze roofden de oogsten, de olie en de gas. En dat blijven ze doen. Inmiddels lijden steeds meer mensen honger en kou. Ook wij hebben nu geen gas meer om het middagmaal klaar te maken. We behelpen ons met een houtkachel.
Dat verschillende volkeren op één en dezelfde plaats geen natie kunnen vormen, geen staat kunnen oprichten, lijkt logisch. Pas als het ene volk plaats ruimt, kan het andere volk deze ruimte innemen. Dat buitenstaanders, buitenlandse mogendheden, zomaar kunnen beslissen over het grondgebied dat niet tot hun eigen natie behoort, is iets dat niet strookt met logica of eerlijkheid. En toch ligt dit aan de basis van wat men nu het Israëlisch-Palestijns conflict noemt, én dat – bij uitbreiding – ook een schaduw werpt op de omringende landen, Syrië en Libanon.
Maurits Berger van de Universiteit Leiden geeft in 13 minuten een summier overzicht. We onthouden deze zin:
“Er is in al die jaren zoveel geweld geweest, dat je je kan afvragen of er wel kans op vrede is…”
Op de Filippijnen zou vrijmetselarij nogal populair zijn. Vandaar dat het Vaticaan nogmaals het resp. dogma herhaalde, nl. dat het katholieken verboden is deel uit te maken van de vrijmetselarij.
“Bij de oprichting van de Vrijmetselarij waren katholieken aanwezig in de loges. De Vrijmetselarij was nog maar enkele decennia oud, toen de paus in 1738 de katholieken verbood vrijmetselaar te worden. De eerste veeroordeling had te maken met het verbod van Katholieken om lid te worden van organisaties waar ook andersdenkenden waren. Deze maatregel werd tot tweemaal herhaald in de 19de eeuw. De excommunicatie gebeurde via een pauselijke bull, een vorm die zowel werd gebruikt voor geestelijke als wereldlijke communicaties. De Paus was toen immers nog wereldlijke heerser over de pauselijke staten in Italië, een gebied dat veel groter is dan het huidige Vaticaanstad. Het hoofdmotief lijkt toen politiek geweest te zijn: de kerk vermoedde dat ook Vrijmetselaars zaten achter de eenmaking van Italië die het verlies van de pauselijke staten tot gevolg had.
Een spoor vindt men hiervan terug in de artikels uit het kerkelijk recht dat de excommunicatie van de katholieke vrijmetselaars bevatte. Het artikel uit 1917 excommuniceert diegene die lid zijn of meewerken aan de Vrijmetselarij of andere gelijkaardige verenigingen die tegen de kerk complotteren. In 1983 verandert het kerkelijk recht. De Vrijmetselarij wordt niet meer bij naam genoemd. Er blijft enkel de verwijzing naar het toetreden tot verenigingen die tegen de kerk ageren. De Vrijmetselarij ageert uiteraard niet tegen de kerk, maar de vrijmetselaars blijven gevoelig aan integristische tendensen, en aan de mogelijke vermenging van kerk en staat.
Omwille van de politieke aspecten van de pauselijke bull, werd die in veel landen weinig toegepast. Zo waren er rond het jaar 1800 in België ook katholieke geestelijken vrijmetselaar, en zelfs een bisschop. In 1837 is er een brief van de Belgische bisschoppen die de katholieken verplicht uit de Vrijmetselarij treden. De klerikale tendens domineert in de katholieke kerk, d.w.z. de tendens om de scheiding tussen kerk en staat terug te draaien. Van de weeromstuit blijven diegene die niet akkoord gaan met het klerikalisme over in de Vrijmetselarij. Op dat ogenblik zijn er in het jonge België nog geen politieke partijen zoals we die vandaag kennen. De Vrijmetselarij wordt zo de facto het politieke centrum van wie niet tot de klerikalen behoort. De Vrijmetselarij wordt zo ook de kern van de liberale partij “avant la lettre”. Deze situatie is analoog in andere katholieke landen in Europa. Slechts in de tweede helft van de 19de eeuw ontstaat de liberale partij als dusdanig, en daarna de socialistische. Ook de vrijzinnige levensbeschouwing organiseert zich in eigen organisaties. (zie ook :Wat is de relatie met de vrijzinnigheid?). Daardoor kon de Vrijmetselarij in België zich weer gaan concentreren op haar eigenlijke missie: de zoektocht van de mens. De maatschappelijke actie gebeurt sedert dan weer op de passende fora. De oprichting van de Grootloge van België in 1959 past in het benadrukken van het zoeken, en de symbolische methode.
Kan een katholiek Vrijmetselaar worden? In 1983 verklaart de congregatie voor de geloofsleer o.l.v. kardinaal Ratzinger, ondertussen Paus Benedictus XVI, dat de schrapping van de expliciete vermelding van de Vrijmetselarij uit het canoniek recht niet betekent dat het negatief oordeel van de kerk veranderd is. Dat belet niet dat in veel landen de lokale kerkelijke overheden een veel toleranter houding hebben ontwikkeld tegenover de Vrijmetselarij. (Zie ook de website van het Vaticaan over dit onderwerp)
Voor de Vrijmetselarij is het aan de katholiek die vrijmetselaar wil worden om zelf uit te maken of de principes van de Vrijmetselarij tegen zijn godsdienstige overtuiging in gaan, en in welke mate hij zich dan (nog) katholiek noemt. Voor de Vrijmetselarij volstaat het dat de kandidaat zoekend is in volle persoonlijke vrijheid en eer en geweten, m.a.w. dat de humanistische kant aanwezig is, niet de integristische.”
“Transgenderisme is wellicht zo aantrekkelijk geworden voor hedendaagse minderjarigen, niet alleen omdat het een nieuwe “identiteit” belooft, maar omdat het een proces belooft. De transformatie van rups tot vlinder omvat een complexe reeks sociale ingrepen en medische procedures die verschrikkelijk boeiend moeten zijn. Transitie is een project. Iedereen heeft een project nodig. Het omarmen van het trans label geeft het zelf richting, een taak om te volbrengen. Ironisch genoeg geeft de besmetting uitdrukking aan een sluimerend verlangen naar het afgeschreven paradigma waarmee karakter wordt opgebouwd.
We moeten ophouden kinderen te vertellen dat zij de “experts van hun eigen leven” zijn en een statisch model van eigenheid als voldongen feit bij de geboorte verwerpen. Zeker, een aangeboren essentie is bijzonder voor ieder mens, maar het is een vonk; het is geen vuur. We zouden kunnen terugkeren naar de taal van karaktervorming waarin je leert je leven in eigen handen te nemen, terwijl we leraren terug aansporen om de leiding uit te oefenen die ze hebben aangemoedigd op te geven.
Naarmate we ouder worden, zijn we niet alleen die unieke essentie in de wieg, maar het gevolg van wat we hebben gelezen, gezien en meegemaakt; van wie we hebben gehouden en welke verliezen we hebben geleden; welke fouten we hebben gemaakt en welke we hebben rechtgezet; waar we hebben gewoond en gereisd en welke vaardigheden we hebben verworven; niet alleen wat we van onszelf hebben gemaakt, maar ook wat we buiten onszelf hebben gemaakt; en vooral, wat we hebben gedaan. Dat is een opwindende, actieve versie van “identiteit” waarvan het werk nooit af is, vol keuzemogelijkheden, verlevendigd door keuzevrijheid, zij het beladen met verantwoordelijkheid en daarom een beetje beangstigend. Maar het geeft jongeren tenminste iets te doen, anders dan massamoord of gruwelijke chirurgie op maat.”
“Groot zijt Gij, Heer en ten zeerste lovenswaardig… want Gij hebt ons gemaakt naar U, en rusteloos blijft ons hart totdat het zijn rust vindt in U“. Zo schrijft Augustinus rond 400 in zijn “Belijdenissen” (1). Hiermee verwoordt hij op schitterende wijze de tweede eigenschap van ons mens-zijn en zijn bekering is hiervan een merkwaardige illustratie.
Aurelius Augustinus werd in 354 in Thagaste (Numidië, het huidige Souk-Ahras in Algiers) geboren uit een heidense vader, Patricius, en een zeer vrome christelijke moeder, Monica. Hij streefde een academische loopbaan na om “redenaar” te worden, d.w.z. meester in de Latijnse taal en de klassieke literatuur. Op 19-jarige leeftijd was hij reeds “retoricus” in Thagaste, een jaar later in de hoofdstad Carthago, en tegen 383 was hij een goedbetaalde, naar eigen zeggen, “woordkunstenaar” in Rome. Intussen leefde hij met een meisje van de straat, waarmee hij 15 jaar samenwoonde, en met wie hij in 371 een zoon kreeg, Adeodatus, een zeer begaafde jongen die in 390 stierf. Hij was zeer ingenomen met zijn carrière en tevens hartstochtelijk gehecht aan zijn vriendin, al heeft hij het christelijk geloof van zijn moeder nooit helemaal afgezworen. Wel was hij overtuigd dat de Bijbelse verhalen en het christelijk geloof slechts sprookjes waren voor oude vrouwen. Zelf was hij meer geïnteresseerd in het manicheïsme, gesticht door Mani (+ 277), die twee eeuwige principes aanvaardde: een goede en een kwade macht. Negen jaar lang bleef het manicheïsme voor Augustinus zijn “gnosis”, hoewel hij er ook nooit een vurige verdediger van werd. Hij bleef verlangen naar de zuivere waarheid en werd daardoor steeds meer teleurgesteld door de gezaghebbende leraars van het manicheïsme, deze “beminnelijke nietsnutten“. God, schepping, oordeel, onsterfelijkheid… alles was voor hem één grote verwarring en het leven met zijn vrome moeder, die erg bezorgd was over zijn onstuimig gedrag, werd ondraaglijk. Door een list wist hij in 384 aan haar te ontsnappen en nam ’s nachts een boot vanuit Rome naar het noorden, naar Milaan, de stad van de keizer. Zijn moeder kwam hem echter achterna. Ondertussen begon Augustinus bekend te worden en zijn moeder wilde nu een fatsoenlijk en waardig huwelijk voor hem regelen. Uiteindelijk stemde hij er mee in en stuurde zijn vriendin terug naar Afrika: “Intussen vermenigvuldigden zich mijn zonden. De vrouw met wie ik samenleefde, was van mijn zijde weggerukt, omdat ze als een beletsel gold voor een huwelijk, en op de plek waar mijn hart aan haar had gehangen, was het stukgetrokken en verwond en bleef het maar bloeden… De wonde, mij toegebracht door de scheiding van die eerste vrouw, genas ook niet eens, maar na heftig gloeien en steken, bleef ze etterend voortduren…” (Belijdenissen VI, XV, 25). Maar kort daarna, nam hij toch weer een ander meisje. Aan een vriend bekende hij dat hij niet kon begrijpen hoe iemand kan leven zonder een seksuele relatie met een vrouw. Toevallig zag hij op straat een bedelaar lachen en besefte dat deze man zorgeloze vreugde genoot terwijl hij, verscheurd door lust, zijn ongelukkig leven in droefheid voortsleepte. In Milaan moest hij onder meer een lofrede uitspreken op keizer Valentinus II. Met de grootste welsprekendheid vertelde hij de grofste leugens en genoot er zelf van: “in deze toespraak vertelde ik meer leugens dan waarheid, en door te liegen won ik de gunst van de toehoorders, die wisten dat ik loog” (VI, VI, 9).
In Milaan was bisschop Ambrosius (+ 397) de grote autoriteit, en Augustinus ging naar de kathedraal om naar zijn preken te luisteren. De woorden van deze bisschop, samen met de liturgie en de psalmen, raakten zijn hart.
Ondertiteling en vertaling via icoontjes onderaan
Geleidelijk ontdekte hij het christelijk geloof en de katholieke Kerk. Hoewel hij geen kans kreeg om met deze bisschop te spreken, vond zijn immense dorst naar waarheid en schoonheid hier eindelijk echte bevrediging. Een oude priester, Simplicius, raadde hem aan het Manicheïsme te verlaten en zich eerder te wenden tot de Griekse filosoof Plotinus (+ 270), stichter van het Neoplatonisme, en diens leerling Porphyrius (+ 301/5).
In 2004 duwde Verhofstadt het vreemdelingenstemrecht door onze strot. De Vlamingen reageerden met een massale stem op Vlaams Blok. We werden de grootste partij, maar toch werden we buitenspel gezet door het kartel CD&V/N-VA. Met onze studentenvereniging KVHV bemande ik toen als jonge militant een stand op het congres van Vlaams Blok. Geestige beelden uit de documentaire ‘Vlaamse choc’* om nog terug te zien.
20 jaar later staan we opnieuw voor een historische verkiezing. In 2024 hebben we een unieke kans. Deze keer sta ik niet in de rol als jonge militant, maar als lijsttrekker voor het Europees Parlement.
Ons land gaat de afgrond in. Als we zo verder doen, worden we minderheid in eigen land. Sommigen vragen zich af of het al niet te laat is. Aan die mensen heb ik een duidelijke boodschap. Het is pas te laat als wij het opgeven. En wij zijn geen opgevers. Want dit is ons land, en we gaan het samen terugnemen. Onze overwinning zal echter nog veel groter moeten zijn dan in 2004. Elke stem telt. Elke stem maakt verschil. Enkel met een werkelijk massale stem op Vlaams Belang nemen wij ons land terug.
En dan is het aan ons!
Tom Vandendriessche, EU-parlementslid Vlaams Belang
*Vlaamse Choc: een reeks die u op YouTube kan terug vinden.
Enkele afleveringen – commentaar overbodig, menen wij, “Non, non, rien n’a changé…”
Om onze eetgewoontes in een red-de-aarde-keurslijf te dwingen zijn alle middelen goed. Zelfs een tekenbeet, die naar verluidt een vleesallergie zou veroorzaken zodat we zelfs geen goesting meer hebben in een biefstuk of een varkenshaasje. Of erger, door mensen zodanig te manipuleren dat ze kleiner worden en minder eten nodig hebben.
Er werd een merkbare toename van gevallen van het “alfa-galsyndroom” vastgesteld, vooral in de VSA. Het gaat de facto om een vleesallergie, vaak veroorzaakt door de beet van een teek. Oude beeldopnames van een wetenschapper doken op, die dit dwangvegetarisme jaren geleden al promootte als een oplossing voor de “problemen veroorzaakt door de mens”. Op BBC.com werd in 2014 reeds een enthousiast verslag over deze ‘fascinerende’ vooruitgang gevonden.
Op sociale media doen uitlatingen van een bio-ethicus, Matthew Liao, de ronde, die dit soort dwangvegetarisme door genetische modificatie tijdens een evenement in 2016 als oplossing voor door de mens veroorzaakte klimaatverandering aanreikte. Hij verwees naar de tekensoort Amblyomma americanum (“Lone Star Tick”), die hiervoor kan ingezet worden, maar andere teekvarianten zouden volgens de Mayo Clinic ook in overweging kunnen genomen worden.
S. Matthew Liao stelt dat men bij mensen een vleesintolerantie kan opwekken om bijgevolg de veestapel en de uitstoot van broeikasgassen te doen verminderen. En hij gaat zelfs verder: hij overweegt dat mensen door genetische manipulatie kleiner en daarom meer “resource-efficiënt” kunnen gevormd worden. Een BBC-auteur beoordeelde deze ideeën in 2014 als “fascinerend”. Liao’s “Human Engineering and Climate Change” uit 2012 is hierover meer dan duidelijk. Dat Liao gesitueerd kan worden in de kringen van het WEF zal u waarschijnlijk niet verbazen.
Officieel: Eén “vluchteling” kost meer dan een Duitse gepensioneerde krijgt na 45 jaar werken
Hendrik Wüst, minister-president van Noordrijn-Westfalen, onthulde angstaanjagende cijfers die tot nu toe zoveel mogelijk verborgen werden gehouden.
Onbedoelde openbaarmaking – Het forfaitaire bedrag van 7.500 euro per “vluchteling” dat op de Conferentie van minister-presidenten werd aangeboden om de kosten te verdelen, was namelijk te laag voor de deelstaten. En dan legde Wüst het magische getal op tafel: elke “vluchteling” kost de belastingbetaler eigenlijk 20.000 euro – per jaar.
Geld vloeit vooral naar asielindustrie – Omgerekend moet de Duitse belastingbetaler 1.666 euro per maand per asielzoeker betalen.
Het geld vloeit echter vooral naar de zogenaamde asielindustrie, d.w.z. de zakken van de velen die leven van vluchtelingenbeheer: zorgverleners, maatschappelijk werkers, accommodatieverschaffers en beveiligingsdienstverleners zullen waarschijnlijk de meerderheid in hun zak steken. De alleenstaande “vluchteling” zelf ontvangt slechts een klein bedrag van de 1.666 euro, namelijk momenteel 410 euro per maand.
Aanzienlijke stijging in januari – Na 18 maanden heeft elke asielzoeker dan recht op de burgertoeslag, d.w.z. 502 euro per maand; dit is ook ver verwijderd van de 1.666 euro per maand die Wüst noemde. De burgertoeslag gaat op 1 januari 2024 met twaalf procent omhoog, waardoor de kosten zullen stijgen, vooral omdat bijna geen enkele asielzoeker het land meer verlaat en bijgevolg veel langer dan 18 maanden in Duitsland blijft, bij voorkeur voor de rest van zijn leven.
Meer dan gepensioneerden en mensen met een minimumloon – Dit betekent dat de kosten per “vluchteling” hoger zijn dan het gemiddelde pensioen in de Bondsrepubliek Duitsland. Na 45 jaar bijdragen is dat 1.543 euro per maand, en slechts 1.323 euro per maand voor vrouwen.
Maar ook voor de werknemers ziet het er niet goed uit: een enkele voltijdse werknemer die het minimumloon verdient, gaat uiteindelijk naar huis met 100 euro minder dan een ‘vluchteling’ kost, namelijk 1.505 euro. Om een “vluchteling” te financieren is echter de inkomstenbelasting van twaalf minimumloners vereist.
Ieder mens wordt door God geschapen naar zijn Beeld op het ogenblik van de ontvangenis. Deze “conceptie” is niet slechts een biologisch proces maar telkens een originele schepping langs vader en moeder, zie maar eens hoe erg verschillend de eigenheid van broers en zusters kan zijn. Dit is de eerste en belangrijke eigenschap van ieder mens en de grond van zijn onaantastbare menselijke waardigheid. De tweede eigenschap die hiermee samenhangt is dat wij geschapen zijn met het onstilbaar verlangen naar God. Onze diepste streving gaat naar vereniging met God. Alleen in Hem kunnen we volmaakt gelukkig zijn. Of we dat nu geloven of niet doet niets af van deze ontzagwekkende werkelijkheid. God heeft ons geschapen, met iets goddelijks van Hemzelf, waardoor wij als naar een magneet worden aangetrokken.
Om dit goed te begrijpen en er volop van te leven is uiteraard geloof nodig, maar de hunkering zelf die we in ons hart meedragen is de dagelijkse ervaring van iedereen. Mens zijn is zonder ophouden verlangen. We lijken op een bundeling van eindeloze verlangens. Van een fantastische wensdroom zeggen we wel eens dat we voor de rest van ons leven volmaakt gelukkig zullen zijn, als we deze kunnen verwezenlijken. En we weten zelf dat het een illusie is. Daarna verlangen we weer naar iets anders. Immers, we hebben niet alleen verlangens, we zijn verlangen. Al onze verlangens zijn slechts verschillende uitingen van het ene Grote Verlangen naar God. We zijn als een heel grote V en daarin niets anders dan kleine v’s. Als kind kwamen we schreiend uit de moederschoot. Daar leefden we veilig geborgen en afgeschermd van rechtstreeks geluid, licht en aanrakingen. Alles kwam gedempt naar ons toe. Dan kwamen we naakt ter wereld en werden rechtstreeks blootgesteld aan het felle licht, het harde geluid en directe aanrakingen. We weenden omdat we zo behoeftig waren en we in niets voor onszelf konden zorgen. Iets van dit schreiende kind blijven we heel ons aardse leven meedragen omdat we zelf nooit in staat zijn hier op aarde onze diepste verlangens te verwezenlijken. Zelfs wanneer we materieel flink voor onszelf kunnen zorgen, dan nog blijft die onstilbare geestelijke hunkering. Ons hart is te groot om hier ooit door iets helemaal voldaan te zijn. De reden hiervan ligt juist in het feit dat God ons geschapen heeft naar zijn Beeld. We zullen pas als mens volmaakt gelukkig en “af” zijn, wanneer we verenigd worden met God, waarvoor we geschapen werden.
Deze werkelijkheid heeft grote gevolgen voor ons dagelijks leven. We zijn niet geschapen voor deze vergankelijke wereld. Deze wereld is geschapen voor ons en wij zijn geschapen voor het volmaakte geluk en eeuwige leven met God. Wij moeten de planeet, de dieren, het klimaat… niet redden. Jawel, wij moeten er zorg voor dragen, maar heel het universum zal samen met al het aardse vergaan. Wij, mensen met een eeuwige ziel, moeten gered worden. De kunst van het leven bestaat er nu in dit te aanvaarden en er naar te leven. Het is een erkennen dat alle aardse waarden ons nooit helemaal, doch slechts op beperkte wijze kunnen voldoen. Zo kunnen we ook echt (beperkt) genieten. Dan zullen we ons ook niet zo hechten aan deze voorbijgaande waarden alsof het absolute goederen waren. Ons volmaakt geluk in aardse waarden zoeken maakt ons uiteindelijk ziek. Jezus zegt in de zalig-sprekingen: zalig gij die arm zijt…, die nu honger lijdt…, die nu weent… (Lucas, 6, 20-22). Geniet (beperkt) van het leven, maar blijf dat schreiende kind in u koesteren, blijf die honger naar het absolute in uw hart bewaren, blijf uw arm en onverzadigd zijn hier erkennen en laat u niet misleiden door de illusie dat er ook maar iets op aarde zou zijn dat u voor altijd en volmaakt gelukkig kan maken. Zorg er voor dat de diepste stroming in uw leven niet geblokkeerd geraakt door u aan ’n aardse waarde te hechten alsof het uw hoogste goed zou zijn, want dan wordt het een bedrieglijke afgod. Het eerste gebod in de Bijbel is: God liefhebben boven alles. Het eerste verbod luidt: gij zult geen afgoden vereren. Jezus wil dat wij zijn vreugde ten volle in ons zouden bezitten (Johannes 17, 13) en daarom mogen we ons niet te zeer hechten aan vergankelijke goederen. We zijn voor niets minder geschapen dan voor het volmaakte Geluk, de oneindige Liefde van God zelf en het Eeuwige Leven met Hem. En al het andere, waar wij te zeer aan gehecht zijn, kan een belemmering, een afgod worden. Dit geldt uiteraard voor aardse rijkdom, bezit, geld, eer, macht, alcohol, drugs, seks… Een te grote gehechtheid hieraan maakt ons ziek. Genezen betekent dan deze afgoden ontmantelen, deze goederen op goede – dit wil zeggen – bepekte wijze waarderen en de stroom naar het volmaakte geluk in God in ons open houden. Dit geldt ook voor de hoogste morele aardse waarden zoals de liefde van man en vrouw, de liefde van ouders voor hun kinderen enz. Ook tegenover hen moeten we deze vrijheid en afstand bewaren. Daarom zegt Jezus dat wie zijn echtgeno(o)t(e), kinderen, ouders… ‘meer liefheeft dan Mij’, niet waard is zijn leerling te zijn (Mattheus 10, 37). Dit is geen uitnodiging om de onderlinge liefde te verminderen, integendeel, het is een aansporing om ons uiteindelijk doel voor ogen te houden en onze liefde voor God te vermeerderen. Blijven we deze hoofdstroom voeden, dan zullen we hieruit ook alle energie krijgen om de onderlinge liefde te vermeerderen. Jezus zegt: “Ik ben de wijnstok, gij de ranken. Wie in Mij blijft, zoals Ik in hem, die draagt veel vruchten want los van Mij kunt ge niets” (Johannes 15, 5).
Ons aardse leven is ondertussen een voorbereiding op onze eeuwige vereniging met God. Op die pelgrimstocht zijn we erg beperkt en kwetsbaar. Plots worden we ziek en zijn niet meer in staat ons gewone leven en werk verder te zetten. Dit kan veroorzaakt worden door een lichamelijke ziekte, maar steeds meer zijn er dieper liggende, psychische oorzaken. Vroeger zei men: “ik ben overspannen.” Nu spreken we van “burn-out” of “chronisch vermoeidheidssyndroom”… Hoe het ook zij, de voornaamst moderne psychische ziekte is ongetwijfeld wat we “existentiële frustratie” noemen: mensen zien geen zin meer in hun leven en handelen. Ze leven in een geestelijke leegte. De oorzaak kan in eigen leven en eigen gedrag liggen. Wie enkel en alleen voor zichzelf of het aardse leeft, wordt uiteindelijk ziek. De aanleiding kan echter ook van buitenaf komen. Veruit de grootste doodsoorzaak van Amerikaanse (en Israëlische) soldaten is zelfmoord, die jaar na jaar angstwekkend blijven toenemen. Als je flink betaald wordt om eigen volk te beschermen, maar je wordt gedwongen om onschuldige, weerloze volken uit te hongeren en uit te moorden en hun land te vernietigen omdat uw leiders daar over willen heersen en hun grondstoffen willen roven, dan is de zin van je inzet weg. En als je dan niet die geestelijke weerstand hebt, kan het dramatisch eindigen.
De afwezigheid van de diepste geestelijke zin in het leven betekent dat er geen hoofdcabine is. Mensen worden dan nog wel opgedreven door gewone verlangens maar die worden niet gevoed noch getemperd door de grote stroom van ons oneindig verlangen naar God. Mensen worden dan verleid om te vluchten in zichzelf, in alcohol, seks, rijkdom of zelfs de dood. Zo zagen we vanaf de jaren ’70 al op spectaculaire wijze deze driekoppige draak in de samenleving groeien: agressie, obsessie (verslaving), depressie. Depressie is nu veruit de meest verspreide ziekte. Wat kunnen we daaraan doen? (Hierover volgende keer).
P. Daniel, Mar Yakub, Qâra, Syrië, 20.10.23
Flitsen.
Deze zondag in de Byzantijnse liturgie is gewijd aan de 350 vaders van het zevende oecumenisch concilie te Nicea in 787 om de overwinning op de iconoclasten te vieren. Het is de erkenning dat iconen wel degelijk vereerd mogen worden omdat het niet gaat om dat voorwerp zelf maar om het mysterie of de persoon die hierop afgebeeld wordt.
